Wat te doen? (groepsleiding neemt mobiel in)

Mariar

Ze heeft me niet gebeld nav het conflict. Ze heeft me gebeld, 1 1/2 uur na het conflict omdat ze niet meer wist wat ze moest doen en ergens in the middle of nowhere was beland. Haar voogd is om 8 uur 's avonds echt niet bereikbaar en voor 112 was de nood niet hoog genoeg. Zelfs bij mij kwam dat niet op. Mijn dochter heeft geen hechtingsstoornis en speelt ook geen mensen tegen elkaar uit. (evenmin heeft ze contacten met loverboys of foute vrienden)

De moeilijkheden die geleid hebben tot een conflict is voor mij van ondergeschikt belang en ik denk dat de leiding cappabel genoeg is om dat met haar op te lossen als de emoties bezonken zijn. De aanleiding was dat ze gepest werd na een bezoek van zusje; wat een spuuglelijk zusje heb jij etc, in die trant.

Het gaat mij puur om haar veiligheid van en naar school, ik vind dat deze straf haar veiligheid in gevaar kan brengen. En daarover wil ik graag jullie mening, ik zie hierbij niet de meerwaarde van allerlei casussen die evt van toepassing zouden kunnen zijn, dat zijn ze niet.

Ps Tinus, mijn dochter heeft niks mooi voor elkaar, ik heb goede contacten met de leiding en de voogd en heb daarbij snel genoeg door als ze het spel van uitspelen wil proberen, daar leen ik me niet voor en is geenszins in haar belang. Je trekt wel erg snel conclusies.
Dat ze niet tijdens een conflict mag bellen kan ik nog inkomen, maar, zoals ik al eerder heb uitgelegd, was dit in mijn ogen niet in maar na een conflictsituatie. Een passende sanctie zou ik vinden dat ze voor en na schooltijd en in de weekenden haar mobiel in moet leveren.

Verder mag je ernaar vragen wat je wilt waarom een ots etc, antwoorden ga ik je niet ivm privacy redenen. Als jij geen andere mogelijkheden hiervoor kan zien dan foute ouders of fout kind, so be it. Je zult van mij aan moeten nemen dat dat niets met deze situatie van doen heeft. Sinds wanneer zijn zorgen over de veiligheid van je kind aan te merken als zwakke argumenten? Ik denk, weet wel zeker, dat als je als ouders zijnde zulke straffen zou geven het wel degelijk aangemerkt zou worden vanuit bjz als onveilig.

Mvg, Bianca

Bianca

Ik val je niet aan hoor, ik ben met je eens dat een kind van veertien een mobiel moet hebben. Ook suggereer ik niet dat je kind een hechtingsstoornis heeft of manipulatief is. Maar groepsgenoten van haar mss wel en men moet natuurlijk een lijn trekken.
Daarom vraag ik je nogmaals: wat vind jij van de regel dat er na een conflict geen familie gebeld mag worden. (ze had ook het internaat kunnen bellen toen ze het niet meer wist -moeilijk dat wel, maar dan zou ze niet haar mobiel kwijt geraakt zijn- en wat jij dan een goede sanctie zou vinden.
Ik begrijp je bezorgdheid maar begrijp ook een beetje de redenering van het internaat hieromtrent. Jij niet?

MariaR

Mariar

Je vragen heb ik al beantwoord (de regel is trouwens in een conflict, niet na een conflict);

Dat ze niet tijdens een conflict mag bellen kan ik nog inkomen, maar, zoals ik al eerder heb uitgelegd, was dit in mijn ogen niet in maar na een conflictsituatie. Een passende sanctie zou ik vinden dat ze voor en na schooltijd en in de weekenden haar mobiel in moet leveren.

Maria; ze had ook het internaat kunnen bellen toen ze het niet meer wist -moeilijk dat wel, maar dan zou ze niet haar mobiel kwijt geraakt zijn-

Daar heb je gelijk in. Maar menig volwassene zou in zo'n gemoedstoestand en in zo'n situatie het niet op kunnen brengen om verstandig en nadenkend te handelen. Hoe dan ook, de situatie is juist ten goede gekeerd doordat ze me kon bellen en dat lijkt me voor alle betrokkenen winst. Het had zonder mobiel heel wat akeliger af kunnen lopen met een kwetsbaar meisje van 13 in the middle of nowhere dat zo overstuur is. Ook al lopen pedofielen en monsters zoals bv Dutroux niet bij bosjes rond, mijn dochter zou de ideale prooi zijn geweest.

Ach meisje toch, ga maar even mee, kun je bij mij je moeder bellen........
Ze heeft misschien niet voor de juiste weg gekozen en zich niet aan de regels gehouden, ze heeft tenminste wel aan de bel getrokken met als gevolg dat ik bemiddeld heb en ze veilig thuis is gekomen. Dat staat voor mij heel erg haaks op het invorderen van haar mobiel.

En geloof me, ik ben niet zo'n moeder die altijd haar kind de hand boven het hoofd houd en bij voorbaat partij kiest, integendeel en al zeker niet tov de groepsleiding in haar aanwezigheid. Dat zou haar en de situatie geen goed doen. Als ik het ergens niet mee eens ben blijf ik zo neutraal mogelijk tov dochter en neem daar later contact over op met de groepsleiding, zo ook nu. Maar wat er nu gebeurt vind ik echt niet kunnen dus ik maak er zeker meer werk van.

Ook groepsleidingen maken (inschattings) fouten, het ligt bij lange na niet altijd aan het "moeilijke" kind.

Mvg, Bianca
ps Maria, ik voelde me niet aangevallen hoor.

Maria, ik voelde me niet aangevallen hoor" maar - en nogmaals ik kan me er alles bij voorstellen dat je veiligheid voor alles wilt- je klinkt best defensief hoor. Volgens mij zijn we het namelijk voornamelijk eens. Ze moet haar mobiel op weg naar school en terug bij zich kunnen hebben voor nood.

Bedankje

Een situatie als je dochter komt vaker voor, heel vaak zelfs. Kind loopt weg uit instelling, vervolgens weet het niet meer wat te doen. Belt ouders.
Ik zou wel eens cijfers willen zien hoe vaak ouders er dan voor zorgen dat de kinderen weer naar de instelling gaan. Zelfs ouders die het hartgrondig oneens zijn met plaatsing in de instelling. Over je eigen schaduw heen springen, heet dat in modern politiek jargon.
Een bedankje aan de ouders zou dan gepast zijn, zij hebben ervoor gezorgd dat het kind weer veilig terug is.
Andere situatie: ouder belt instelling op, missen jullie niet iemand. Nee, was het antwoord. Ouder: 'ze staat anders bij mij voor de deur' (afstand was ongeveer een uur met de trein). Dat kind is door de ouders ook weer teruggebracht naar de instelling. Zo zijn er nog wel meer verhalen. En soms, als de situatie in de instelling té erg is, dan houden ouders hun kinderen weg, wachten tot de plaats vergeven is en treuren dan met de voogd over het feit dat er geen plaats meer is voor het kind. Maar zijn ondertussen wel blij dat hun kind niet meer in die onveilige situatie hoeft te zitten.

Tsjor

Bellen met het thuisfront

Gezien alles wat door de inspectie naar boven is gehaald, en nu dor de commissie Samsom, en door verhalen van betrokkenen zou het van professionals een grote zorg moeten zijn, dat een instelling geen gesloten bastion is, waar een kind geen kontakt meer kan hebben met 'buien' of alleen maar gecontroleerd kontakt (het is geen gevangenis!). Professionals zou dat aan het hart moeten gaan, als ze beseffen dat kinderen soms een uitlaatklep nodig hebben en dat er wel eens dingen gebeuren die echt niet goed zijn. Een kind moet dan kunnen communiceren.

Omgekeerd, stel je voor dat ouders tegen een kind zeggen: over de ruzies thuis mag je met niemand praten. Dan zouden alle alarmbellen gaan rinkelen, en terecht. Ergens niet over mogen praten kan een klimaat bevorderen, waarin dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen. Ook binnen instellingen.

De voogd is meestal niet bereikbaar, dus dat is geen uitlaatklep of beschermer. Groepsleiding wisselt altijd, met de een kun je wel overweg, met de ander niet, of die ander is juist de oorzaak van een conflict. Als professional zou je blij moeten zijn dat het kind in elk geval dan nog kontakt met de ouders opneemt.

Het gevaar van uitspelen kun je voorkomen door een samenwerkingsverband aan te gaan met ouders, ouders te betrekken bij wat je ziet, wat je inschat, wat de diagnoses zijn en wat die voor gevolgen hebben. En openheid over hoe je daar dan mee om gaat.

Als ouders vervelende stoorzenders blijken te zijn kan dat (met de voogd erbij) besproken worden en dan zouden de ouders niet meer mogen reageren als het kind iets vertelt over een conflict. Daar zou een aanleiding voor moeten zijn. Kinderen met een hechtingsstoornis zijn briljant in het uitspelen van volwassenen, maar dat voorkom je niet door ouders uit te sluiten, maar door ze juist te betrekken, want alleen dan kun je in de gaten krijgen waar het kind mee bezig is en leren ouders ook beter waar het kind mee bezig kan zijn en hoe ze daarmee om kunnen gaan.

Elk kind heeft recht op een beetje bescherming en veiligheid, ook kinderen die in een instelling zitten. Kunnen praten is de basisvoorwaarde voor die veiligheid. Dat blokkeren is een ernstige bedreiging van de veiligheid van het kind.

Tsjor

Sanctie

Waar was het afpakken van het mobieltje nu eigenlijk een sanctie voor? Voor het weglopen? Of voor de regel: als er een conflict is mag je niet met de ouders bellen?
Wat dat eerste betreft, tsja, jammer en balen, maar straffen zijn altijd vervelend.
Wat dat tweede betreft, het ging hier om een kind dat weggelopen is. Maakt even niet uit wat de oorzaak van het weglopen is. Als ze dan niet weet hoe verder mag ze iedereen aanspreken, maar zeker ook de ouders. Nogmaals, de leiding zou blij moeten zijn dat ze weer terug is gekomen. Dat scheelt hen heel veel werk, en de samenleving heel veel kosten.
Ik kan me voorstellen dat je midden in een conflict, als je ermee bezig bent als leiding, dat je dan niet wil dat een kind naar de ouders gaat bellen. Ik wil ook dat mijn kinderen naar mij luisteren als ik tegen ze preek. Maar daarna moet een kind óver het conflict wel kunnen praten ne zijn/haar kant van het verhaal kunnen vertellen. Als ouders hoef je daar verder niets mee, maar soms zie je bepaalde patronen ontstaan die tot zorgen manen en daar meot je dan weer wel iets mee. En soms begrijp jij je kind beter dan de leiding, omdat je je kind beter kent en weet hoe ze in elkaar zit. Daar kan de leiding dan weer zijn voordeel mee doen. Als zij maar communiceren met de ouders. De veelgeroemde zin, dat 'we' samen MET de ouders voor het kind zorgen. Dat kun je waarmaken door het kind ook met de ouders te laten communiceren. En blij te zijn als de ouders ervoor zorgen dat het kind weer terug komt in de instelling.

Tsjor

Tsjor

"Mirjam, je hebt hier met een beroepsgroep te maken die van zichzelf denkt dat ze met moeilijke jongeren werkt en dat er eigenlijk geen enkele regel over goede zorg geldt, aangezien het werk al zo moeilijk is."

Ik vind dit enorm generaliserend, net of voor iedereen en altijd geld. Dat is niet zo.... Ik weet dat heel veel zaken veel beter kunnen in de jeugdzorg maar er zijn ook veel ontwikkelingen. Zo zijn er ook gesloten instellingen die na 6 weken open zijn en die heel intensief met ouders samenwerken (FFT, MST etc.).
Ik vind het beleid van deze instelling gedateerd.. Het is samen, niet tegen.. Ik zou ze graag eens scholen in een cursus NVR (Non Violent Resistance). Regels kunnen nuttig zijn maar je moet ze schrappen als ze veel strijd opleveren en worden gebruikt omdat er nu eenmaal regels nodig zijn en sancties. En mobiel weg en geen contact en (er was nog iets wat verboden werd) vind ik op het pesten af.
Ik zou als ik Bianca was niet hier mijn posting neerzetten maar over het beleid met groepsleiding en gezinsvoogd heel snel in gesprek en goede en heldere afspraken maken zodat dochter ook weet wat en hoe. Ik neem aan dat er ook begeleiding voor ouders is en niet alleen de gezinsvoogd voor ouders in beeld is?

Tsjor en margriet

Tsjor: Waar was het afpakken van het mobieltje nu eigenlijk een sanctie voor? Voor het weglopen? Of voor de regel: als er een conflict is mag je niet met de ouders bellen?

Voor het laatste.

Margriet, wij zijn al in gesprek met de leiding (geweest) en met de gezinsvoogd, uiteraard zou ik haast zeggen. Maar het kan nooit kwaad om je eigen perceptie te toetsen en adviezen te vragen hoe je het beste met een bepaald probleem om kan gaan.

Mvg, Bianca

Wat dingen

Bianca:
"Tsjor: Waar was het afpakken van het mobieltje nu eigenlijk een sanctie voor? Voor het weglopen? Of voor de regel: als er een conflict is mag je niet met de ouders bellen?

Voor het laatste."
En juist dat roept genadeloos de vraag op, waarom je dochter ots heeft en in die instelling zit. Het lijkt er namelijk op, dat je dochter niet kan omgaan met conflicten (en met eigen verantwoordelijkheid). En als dat zo is, dan probeert de instelling waar ze nu zit, haar dat via die manier aan te leren.
Nu is de vraag, ben je het eens met die aanpak, of niet? Als je het eens bent met die anapak, moet je niet eisen dat ze haar mobiel terugkrijgt, want dan verstoor je die aanpak. Ben je het oneens met die aanpak, dan moet je niet op een achterbakse en zinloze manier die aanpak ondergraven (door een discussie te starten over mobieltjes en veiligheid), maar openlijk de discussie aangaan over de manier waarop de problemen van je dochter worden aangepakt.
De achterbakse discussie die je nu voert, ga je namelijk verliezen -je plaatst jezelf in de rol van verstorende factor, en terecht of onterecht, daar houden instellingen en voogden niet van. En je hebt weinig krediet, want je hebt al 3 voogden versleten.

Bianca:
"Dat ze niet tijdens een conflict mag bellen kan ik nog inkomen, maar, zoals ik al eerder heb uitgelegd, was dit in mijn ogen niet in maar na een conflictsituatie."
Er was nog steeds een conflict, want je dochter was tijdens dat conflict weggelopen en nog niet teruggekeerd. het conflict was dus niet uitgepraat of anderszins netjes afgerond.

Gaatje?

tinus"Er was nog steeds een conflict, want je dochter was tijdens dat conflict weggelopen en nog niet teruggekeerd."
Alsof je een gaatje in je hoofd hebt.
Dit is nu precies waarom het een rare regel is. Alleen al de volstrekt subjectieve opvatting over het moment waarop een conflict geeindigd is, is het problematische aan de regel. Zeker voor warrige pubers (daar hoef je geen ots voor te hebben) uit te leggen als: ik mag nooit met 'buiten' (de regel beperkt zich niet tot ouders) over conflicten praten.
En door hetzelfde soort puber als 'ik sta buiten de instelling, ben verdwaald/weet niet hoe ik terug kom, mag ik iemand aanspreken en zo ja wie dan?'
Kortom: het recept om kind met een vriendelijke meneer mee te laten gaan.
Iets heel anders (pedagogisch): een straf voor de duur van een maand uitdelen is nogal zot.
Daar krijg je kinderen van die permanent op eieren lopen, of juist de permanente rebel uit gaan hangen. Je kan het niet fouter doen, je kunt het ook niet meer goed maken.
Groet,
Miriam Lavell

Regels

Tinus_p, jij denkt dat er een verband is tussen de reden van de OTS en de maatregel rondom de mobiele telefoon. Dan overschat je even de situatie in een instelling (ja, Margriet, ik generaiseer even en ik weet dat het soms ook beter kan en tegenwoordig wordt 'beter' gelukkig meer de regel dan de uitzondering).
De regels ontstaan doordat Pietje een keer.....ondertussen is Pietje al lang weg, maar de regel blijft. Er zouden individuele behandelplannen moeten zijn, waarin maatregelen en oorzaken van de opname op elkaar zijn afgestemd, maar de regels van het huis gelden meestal voor iedereen, zonder uitzondering. Ook al is het contraproductief (zoals opsluiting in een isoleercel van een kind dat vooral heimwee heeft en boos is op haar opname).
Pubers lopen weg, niet alleen uit instellingen, ook van huis. Wat had je dan gewild dat dochter zou doen? De instelling bellen? Dat zou een volwassen daad zijn die zelfs de meeste volwassenen niet opgebracht krijgen. Gelukkig heeft ze naar huis gebeld en gelukkig is ze daardoor weer terug in de instelling.
Vervolgens is het conflict volgens mij overigens niet uitgepraat, maar is er straf uitgedeeld. Praten vergt heel andere kwaliteiten.

Tsjor

Daden hebben consequenties

Tsjor:
"Tinus_p, jij denkt dat er een verband is tussen de reden van de OTS en de maatregel rondom de mobiele telefoon."
Ietsje genuanceerder; ik vermoed dat er een verband tussen de reden voor OTS en het feit dat Bianca-dochter in deze instelling zit; en niet in een andere instelling, met ander beleid. Bianca-dochter zit (waarschijnlijk) in een instelling, die bedoeld is voor jongeren met haar soort van problemen, en het beleid van die instelling rondom conflicten is dus gericht op het aanpakken van die problemen.
Let wel, daarmee praat ik niet alles automatisch goed, maar ik denk dat het zinloos is om te praten over losse details. Het gaat om de grote lijn: Zit Bianca-dochter daar op haar plek, of niet.

Tsjor:
"Pubers lopen weg, niet alleen uit instellingen, ook van huis. Wat had je dan gewild dat dochter zou doen? De instelling bellen? Dat zou een volwassen daad zijn die zelfs de meeste volwassenen niet opgebracht krijgen. Gelukkig heeft ze naar huis gebeld en gelukkig is ze daardoor weer terug in de instelling."
Duh, natuurlijk is dat moeilijk. Daarom zit Bianca-dochter (waarschijnlijk) ook in die ijnstelling, om dat te leren. Weglopen is mss 'normaal' in de zin van dat het vaker gebeurd, maar daarmee is nog niet gedrag dat te tolereren valt, of dat 'vanzelf' overgaat als kinderen ouder worden. Integendeel, dat is een knoert van een denkfout. Onderdeel van kinderen en pubers opvoeden is, dat je ze af en toe vertelt dat iets niet mag, en/of dat hun daden (negatieve) consequenties hebben, en dat je het ze niet alleen vertelt, maar zo nodig ook laat voelen. Been there, seen it, done that, got the tshirt.

Tinus,achterbaks?!

Mijn kaak hangt op mijn tenen! Ben je helemaal belatafeld om je zo denigrerend uit te laten en daarbij vast blijft houden aan je eigen conlusies die kant noch wal raken!
Als hier om adviezen en meningen vragen achterbaks is dan kan dit forum wel stoppen. Ik stop hier wel mee want door zulke termen te bezigen sla je de hele discussie dood wat mij betreft. Erg uitnodigend om verder mee te discussieren op dit forum na een eerste poging is het niet. Alle anderen die gereageerd hebben, dank daarvoor, het heeft voor mij het eea verhelderd. Wat mij betreft is de discussie gesloten.

Mvg, Bianva

Ps tsjor en miriam

Met name bedankt voor jullie inbreng, van daaruit heb ik mijn dochter iets mee kunnen geven waardoor ze in noodsituaties iemand kan bereiken (collect-call) en mijn formulering in mijn schrijven naar de leiding en de voogd helderder kan verwoorden en onderbouwen, dank daarvoor!

Mvg, Bianca

Conclusies

Bianca:
"Mijn kaak hangt op mijn tenen! Ben je helemaal belatafeld om je zo denigrerend uit te laten en daarbij vast blijft houden aan je eigen conlusies die kant noch wal raken!"
Conclusies, gebaseerd op jouw verhaal + wat algemene kennis. De beste manier om te overtuigen dat dit niet klopt, is vertellen waarom je dochter een OTS heeft en in die instelling zit. Want dat gebeurt niet 'zomaar'.

Tinus

Ik heb er geen enkele behoefte aan om jou te overtuigen. Het gebeuren staat los van deze situatie zoals ik al eerder aangaf. Wel vreemd dat jij er zo op blijft hameren. Niemand hier schijnt die uitleg nodig te hebben om te kunnen reageren op de situatie zel, alleen jij, op het drammerige af. Als jij zonder die achtergrond situatie te kennen niet inhoudelijk kan reageren, wat let je om het dan niet te doen? En wat jouw algemene kennis hieromtrent betreft, daar baseer je kennelijk vnl je conclusies op en veegt de informatie die ik je geef die wel van belang is van tafel. Je houd er in mijn ogen een zeer onaangename manier van discussieren op na die bovendien doorspekt is met aannames en kwetsende uitlatingen.

Je discussiert om het discussieren zelf lijkt wel.

Punt. Mvg, Bianca

Ach ja

Bianca:
Het gebeuren staat los van deze situatie zoals ik al eerder aangaf. Wel vreemd dat jij er zo op blijft hameren. Niemand hier schijnt die uitleg nodig te hebben om te kunnen reageren op de situatie zel, alleen jij, op het drammerige af. "
1. Ik denk dat het er wel toe doet, om de redenen die ik heb gezegd.
2. Dat ik de enige ben die het openlijk vraagt, zegt niet zoveel. Hoeveel stille meelezers wachten er inmiddels op een antwoord, voordat ze hun mening geven aan jou?
3. Ik proef hier wat problemen met tegenspraak en (dus) conflicthantering. Goh, toeval, dat je dochter in een instelling zit die daar specifiek aandacht aan besteed?

Tinus

Ik snap dat je wat meer achtergrond zou willen weten. Toch denk ik dat het goed is dat Bianca die niet geeft. Dat geeft alleen maar discussie over details die er niet toe doen.
Bovendien kan jeugdzorg niet per se beter opvoeden als ouders en zijn dit soort maatregelen: een maand een mobiel afpakken, een soort noodgreep waarvan je je afvraagt welk doel het eigenlijk dient. Gaan die kinderen daar iets van leren waar ze wat aan hebben in hun leven? Behalve dat je uit de buurt van dit soort situaties moet zien te blijven?
Misschien is het handiger Bianca om je kind te adviseren om contact met jou op te nemen voor ze weer in een conflict terecht komt. Dan kunnen jullie samen doordenken hoe je daarmee om kunt gaan zonder dat het verder escaleert.

Vraag

Bianca,
Ik ben het met je eens dat ik vind dat er sprake is van een gevaarlijke situatie wanneer een kind in geval van nood geen middelen heeft om iemand te bereiken. Ook het idee dat een kind gehinderd wordt in haar communicatie buiten de instelling vind ik niet heel gezond. Ik snap wel waar het vandaan komt, maar ik denk echt dat een kind er veel meer aan heeft wanneer leiding en ouders samen optrekken. Bovendien vind ik, met alles wat we vandaag de dag weten, dat als een kind ook binnen een instelling met een hulpvraag zit, dat het kind dan met iemand contact met iemand moet kunnen leggen. Ik geloof niet dat kinderen er ooit bij gebaat zijn om zich eenzaam en in de steek gelaten te voelen en ik denk dat de maatregel van de instelling die alle contacten zonder toezicht verbied, daar wel voor kunnen zorgen.
Tsjor heeft het eigenlijk al veel beter verwoord dan ik dat kan. Ik heb eigenlijk een andere vraag. Moet de instelling jou er niet van op de hoogte brengen wanneer je kind wegloopt? Bijvoorbeeld omdat je je kind dan voor de deur kunt verwachten? Ik zou het niet fijn vinden om veel later te horen dat mijn kind langere tijd vermist werd zonder dat ik het wist. En wanneer de instelling in een wegloop-situatie contact legt met de ouders, kunnen ze ook direct samen bespreken hoe te handelen... Is er met jullie (of de voogd) iets afgesproken over wanneer er alarm wordt geslagen? Wanneer jullie worden gebeld, of de politie?
Groetjes Anick

Geen link tussen kind en maatregel tav mobiel

Hier ervaring met een 14-jarige die opgenomen werd in een instelling in een speciale groep met als doel binnen een half jaar toe te werken aan terug naar huis. Dat gold voor de hele groep. (kind zat daarvoor in pleegzezin)
Regel: Mobiel mocht mee naar school. Op de groep aangekomen moesten elke dag mobiel en laptop ingeleverd worden.
Ik weet niet hoe dit ging met huiswerk.
Deze pubers mochten dus niet ongecontroleerd bellen of sociale media gebruiken.
Er was geen enkele indicatie voor dit kind voor deze maatregel, het was gewoon een huisregel.
Kind mocht steeds vaker naar huis (opbouwend) en daar konden telefoon en pc gewoon gebruikt worden.
Kind woont inmiddels weer thuis.

Geen details

AnneJ:
"Toch denk ik dat het goed is dat Bianca die niet geeft. Dat geeft alleen maar discussie over details die er niet toe doen."
Ik denk dat 'details' helemaal geen details, maar juist de kern van de zaak. Wat is het doel en het beleid van de instelling waar Bianca-dochter zit? Het is (kortdoordebocht) van tweeën één: of Bianca-dochter zit daar op haar plek en dan moet je niet door het beleid vd instelling heendenderen, of ze zit daar niet op haar plek, en dan moet je geen achterhoedegevecht voeren over mobieltjes, maar dan moet ze daar weg.

Tinus

je leeft blijkbaar in een utopie. De utopie dat kinderen in een instelling terecht komen waar ze thuis horen, waar echt iets voor ze wordt gedaan, die zorgvuldig met ze gematcht is. En als dat dan toch niet zo blijkt te zijn, dat je dan als ouder met een OTS kind en een voogd, kunt gaan regelen dat ze daar weg moet.

Bianca, trek het je niet aan

Ik denk dat je op een forum altijd iemand kunt treffen wiens reactie voor jou niet goed voelt. Dat is nou eenmaal zo. Ik zou dan niet het hele forum gelijk de rug toekeren.
Bovendien, ik vind je draadje interessant, zou willen weten hoe het vervolg is, wat vindt de voogd ervan, hoe reageert de instelling op de reactie van de voogd (en van jou).
Persoonlijk vind ik overigens ook dat een middelbare scholier een mobiel moet hebben.
ik hoop ook dat de oorzaak van het conflict wordt opgelost, het ging over pesten zij je, en dan nog wel door nare dingen over haar zusje te zeggen. Ik hoop dat de leiding daar wat aan doet.

Maar je kunt daar toch over in gesprek Mirrek? Dat slachtofferige daar heb ik moeite mee. Ik vind dat Tinus heel duidelijk verwoord hoe het zit. Of er een oplossing is dat zegt hij niet. Hij legt de keuzes voor. En er zijn trouwens wel instellingen die het wel goed doen. Ook met jou generalisering heb ik moeite. Echt het is niet overal slecht of goed, het is niet zo zwart/wit. Net als bij ouders zeg maar!

Fijn Tinus dat je er weer bent. Ik lees je postings graag. Je legt de vinger op een plek waar die ook hoort.