Wat gaat er gebeuren met de huidige bureaus jeugdzorg?

Ik kan het niet duidelijker maken Annej. En verder snap ik dus echt niet waarom het vervelend zou zijn de dokter, specialist, psycholoog, psychiater, de assistente van deze behandelaars, de juf die op de hoogte is van persoonlijke info, enz., enz. tegen te komen op het schoolplein, in de kerk of bij de sportclub. Moet ik me schamen voor mijn aambeien, angststoornis, schimmelinfectie en andere onvolkomenheden? Moet ik me ongemakkelijk gaan voelen? Dat dacht ik dus niet. Stigma's verdwijnen er in ieder geval niet door.

Arts en privacy

Een arts is gebonden aan geheimhouding en je weet dat die daar ook verstand van heeft. Scholen en maatschappelijk werkers, jeugdzorg al helemaal niet, hebben geen idee van bescherming van privacy.
Er worden met alle instanties om het kind heen, zonder de ouders, gegevens uitgewisseld.
Daarom zou ik zo iemand nou niet graag tegenkomen op een schoolplein. Ik zou me afvragen wat ze in dat netwerkje van hen over mij hebben zitten roddelen. Want zo werkt dat ook in die groepjes als ZAT teams en andere vergader en beoordelingsclubjes. Mensen houden van roddelen en doen dat dan ook in die clubjes. Alleen mijn huisarts bond mij steeds op mijn hart toch vooral ook zelf mijn privacy goed te bewaken.

Stigma

De overheid zorgt zelf voor het allergrootste stigma voor psychische hulp door alle hulpvragen van ouders onder te brengen onder 'kindermishandeling'. Dat zie je ook aan deze nieuwe wet. Het gaat niet over diagnoses en de jeugd ggz maar wel over de diagnoses van jeugdzorg 'opvoedonmacht' en 'kindermishandeling'. Je komt binnen en je bent al vleugellam gemaakt als ouder terwijl je in al je oprechtheid meent dat je bij instanties komt vanwege de expertise die zij wel hebben en jij niet. Zo ziet de overheid dat niet. Als jij je aanmeldt dan kom je je 'onmacht' belijden. Over stigmatisering gesproken. Doe maar normaal dan wordt het misschien nog eens wat.

Annej

Ik stop maar gewoon met het lezen van jouw bijdragen over dit onderwerp. Ik begin te denken dat het spuien van jouw frustaties belangrijker voor je is dan de toekomst van kinderen met psychische klachten en hun ouders. Anders zou je ook eens kritisch naar je eigen bijdragen kijken en je manier van "reclame maken" aanpassen. Het werkt volgens mij alleen contraproductief.

Hoe dan nils?

Wat stel je dan voor Nils?
Moeten we de overheid dan maar vertrouwen? Zoals Pieter Hillhorst: vertrouw op de professional en Erik Gerritsen: ontketen de kracht van de professional?
Alsof dat geen valse voorstelling van zaken is, bedoeld om het algemene publiek in slaap te sussen.
Toevallig heb ik daar inmiddels ervaring mee en dan is je hele beeld van de hulpverlening toch anders geworden.

Macht

Hoe we de jeugdhulpverlening ingericht hebben draait om macht niet om hulp aan kinderen en hun ouders.
Hulpverleners willen heel graag kinderen helpen, en zien ook vaak wel de beperkingen van hun werk, maar uiteindelijk willen ze ook graag de macht in handen hebben en daar geeft dit systeem ze alle kans toe door de ouders al bij binnenkomst te diskwalificeren.
Zolang ouders zich overgeven aan de hulp, hoe schadelijk die ook kan zijn voor je gezin, is het prima. Ben je het niet eens of wil je niet dan heeft de hulpverlener de macht om je te dwingen en daar wordt nu op veel manieren misbruik van gemaakt. Dat verzwakt jou positie als ouder, als degene die opkomt voor de zorg en de rechten van je kind. De overheid roept gewoon 'onmacht' en 'kindermishandeling' en dan mag je je burgerrechten inleveren.
Bij mijn eigen opleiding heb ik geleerd dat 'macht' de valkuil numero uno is van hulpverleners. Waarom wil je anders met mensen werken die kwetsbaar zijn. Die zijn makkelijker te overheersen dan mensen met wie je diensten ruilt of die op andere manieren gelijkwaardig zijn. Blijkbaar heb je daar een issue mee en ik moet eerlijk toegeven dat ik ook in mijn eigen werk wat machtsnaivelingen en wellustelingen heb gezien en over mezelf zal ik het maar niet hebben. Ik heb mezelf soms ook terug moeten fluiten.

Annej

En niet gehinderd door enige zelfreflectie ga je maar door.

Nils, ik kan me het voorstellen

Ik kan me voorstellen dat het allemaal veel lijkt, al die links en zo.
Maar ik vind de website van www.petitiejeugdzorg.nl toch wel duidelijk hoor. Op de openingspagina staan duidelijk de punten genoemd.

Nog even over privacy: wij hebben er mee te maken gehad, dat een leerkracht over onze zoon ging roddelen met andere ouders en haar collega's. Dat vond ik verschrikkelijk. Dan loop je door de supermarkt, zie je een vage bekende van school lopen en dan denk je: 'Zou die ook weten dat mijn zoon zijn juf vorige week een k&%$(%-wijf heeft genoemd?' Stel je nu eens voor dat er ook zo met je medische gegevens wordt omgegaan? En misschien zullen 90% van de gemeenteambtenaren, dat nooit doen, ik heb er geen vertrouwen in. Medewerkers in de zorg, krijgen les in de bescherming van de privacy van hun clienten. Artsen ook. Als zij daar fouten in maken zijn ze persoonlijk daarop aanspreekbaar en kan ontslag volgen. Artsen en Big geregistreerden kunnen daarnaast nog door het tuchtrecht gecorrigeerd worden.

Maar goed, los van alles, ik begrijp nog steeds niet, dat ouders van kinderen, ermee akkoord zouden kunnen gaan, dat hun kinderen minder rechten hebben op medische zorg, dan zijzelf. Waarom zou een kind andere rechten moeten hebben dan een volwassene? Zijn kinderen minder waard voor de regering, tellen die niet als volwaardige burgers?

Nils: verzekerde zorg

Waar het voor mij om gaat is dat het recht op zorg gewoon verdwijnt voor kinderen. Nu is de jeugd GGZ gewoon onderdeel van het basispakket van de zorgverzekeraar. Voldoet mijn kind aan de criteria voor vergoeding, dan krijgt ik de kosten voor psycholoog of psychiater vergoed.

Straks beslist de gemeente òf en wat je vergoed krijgt. Straks kan mijn kind op een wachtlijst komen, niet omdat de psycholoog of psychiater geen tijd heeft, maar alleen omdat het budget op is (en dat is straks sneller op, aangezien het ook een bezuinigingsmaatregel is).

Ook raak je als ouders de vrije keus van een hulpverlener kwijt. Nu heb ik heel bewust een restitutie verzekering, zodat ik ook naar hulpverleners kan waar mijn verzekeraar geen contract mee heeft. Straks hangt het af van de gemeente of je nog keus overhoudt, of dat je alleen aangewezen bent op hulp die door je gemeente gecontracteerd is. Gelukkig mag je het eerste jaar nog bij je vertrouwde hulpverlener blijven volgens mij, maar daarna hangt het ervan af of de gemeente deze wil vergoeden.

Helaas denk ik dat wel of niet tekenen van de petitie weinig zal uitmaken, de meeste partijen zijn voor de herziening van het stelsel.

Annej

AnneJ, te hard roepen, teveel doem, overspoelen met berichten jaagt mensen weg. Dat is al eerder tegen je gezegd. Ik krijg de indruk dat je heel erg vanuit de emotie schrijft en het is ook heel erg wat er gebeurt. Maar juist dan heb je strategie nodig.
Hoe je een boodschap brengt is helaas net zo belangrijk als de inhoud van de boodschap. Als je gelezen en begrepen wil worden zul je zo moeten schrijven dat mensen je ten eerste graag lezen en je serieus nemen want anders jaag je nniet alleen mensen weg, ze zullen ook je boodschap associeren met jou en die wegwuiven.

Strategie is onder andere het artikel in Trouw waarin voor de oppervlakkige lezer (en da's het merendeel) het heel aannemlijk wordt gemaakt dat er bij ouders die psychische hulp zoeken voor hun kind met gedragsproblemen heel vaak meer aan de hand is zodat de jeugdregisseur juist een heel goede zet is.

Het antwoord daarop zijn niet tigs emotionele mails hier op OOL, of waar dan ook. Maar een gedegen stuk dat ook voor de oppervlakkige lezer (het merendeel dus), van dat idee gehakt maakt.

Als jij wilt dat jij en dus je boodschap serieus genomen wordt, dim dan asjebieft. Ga lezen over marketing en over het hoe van het overdragen van een boodschap. Want op dit moment irriteer je juist de mensen die je zou moeten overtuigen en dat heeft dus al tenminste een handtekening gekost.

Dalarna

Een vroegere klasgenoot in een verplegerspak, die je een darmspoeling moet geven dát is pas gênant!:-) Een doktersassistente heeft neem ik aan begrepen dat ze zich professioneel op moet stellen. En waarom zou je in vrédesnaam de chips terugleggen als je de huisarts ziet?
Ik proef hier toch een beetje grote stads gewenning. Onpersoonlijk, anoniem, niemand kent niemand.
Gemeente-ambtenaren die speciaal voor een bepaald doel achter hun bureau zitten, zijn naar mijn idee niet kletsgrager, roddelzieker, e.d., dan een medewerker van de ggz. Daar ga ik als positief ingesteld mens maar vanuit tenminste. Ik ben vanwege een bepaalde situatie bij de gemeente geweest en ik heb nog nooit, letterlijk nooit, iemand gezien die ik ken. Zelfs niet bij de mensen die braaf net als ik met hun nummertje in de hand stonden te wachten. Toeval misschien, maar ik bedoel maar.

Karmijn

Als jouw zoon zijn juf k.twijf genoemd heeft, dan zou ik eerst maar eens naar binnen kijken in plaats van naar de juf, maar even los daarvan: andere kinderen kunnen het misschien ook gehoord hebben en tegen hun ouders gezegd hebben. Ook dat juf het tegen collega's vertelt vind ik niet meer dan logisch. Het is niet normaal gedrag.
Ik heb op een callcenter gewerkt. Ik heb een papier moeten ondertekenen dat ik gegevens van klanten niet rond laat slingeren en bespreek met derden. Ik bedoel... hoe denk je dat gemeenteambtenaren die met privégegevens moeten werken daar mee om moeten gaan?
Ik zeg even duidelijk dat ik geen mening heb of alles naar de gemeente zou moeten of niet. Daarvoor hou ik me er te weinig mee bezig. Maar het lijkt nu net of gemeenteambtenaren mensen zijn die eropuit zijn om cliënten te beschadigen en ze in het openbaar voor paal zullen zetten.

Kaaskopje

Sorry, aanhalingstekens vergeten: de huisarts had de chips teruggelegd en vertelde dat later. Er had dus moeten staan: 'ik had mijn chips maar teruggelegd'... dat zei ze omdat zij wist dat ik een opleiding in de voeding had gedaan maar nu nog denk ik dat wij nog niet bij de koek en chips waren geweest die bewuste dag of de kast lag nog vol

Ik heb overigens de beste huisarts die er is hoor, ze is heel goed en denkt erg goed mee en ik zou haar nooit meer willen inruilen!

Verder

Ik geloof ook niet dat ze roddelziek en kletsgraag zijn maar het blijft toch vervelend als je in je normale dagelijkse leven mensen tegenkomt waarvan je WEET dat ze dingen van jou weten.

Natuurlijk maakt dat voor heel veel dingen niet uit maar als het hier om psychische problemen van een kind gaat verrast het mij dat er zoveel ophef was over het EPG terwijl dit soort dingen dan wel zouden mogen moeten? Ik vind het niet nodig... dit soort gegevens mag alleen bij een arts liggen, niet inzichtelijk voor wie dan ook.

Je stijl

Ik reageer als onthutste ouder. De organisaties en hun boegbeelden als menno oosterhoff, aga Paternotte van Balans, maar ook Justine en anderen mogen dat strategisch doen. Ik heb niet de illusie dat als ik hier beschaafd de vraag stel: is dat nou wel nuttig om de jeugd ggz uit het ziekenfonds te halen? Is dat geen discriminatie? dat dat een cent verschil zou maken.

Kaaskopje, juf

Hoi Kaaskopje,

Geloof me, dat mijn zoon zijn juf k^%%^-juf genoemd heeft, is niet iets wat zonder rimpeling in zijn leven voorbij is gegaan. Hij is een zorgenkind dat gedragsproblemen had en suicidaal was en daar heel veel begeleiding en medicatie voor kreeg op dat moment. Dus dat was allang afgetikt. Maak je geen zorgen.

Vind je werkelijk dat het feit dat die juf beledigd was, voldoende grond was om de privacy van mijn zoon en ons als ouders te gaan schenden? Dat zij daarom niet meer professioneel hoefde te zijn?

Kaaskopje

Natuurlijk kan een praatje ook de ronde gaan doen via kinderen in de klas die het hun ouders vertellen. Maar als zorggebruiker voor mijn kinderen en in het circuit heb ik ook gewoon de ervaring hoe er over je geroddeld wordt, niet alleen over mij maar dat roept het blijkbaar op.
Ik heb ook van deelnemers aan ZATteams gehoord hoe dat toegaat. Groep vertegenwoordigers van school en hulpverlening die jou kind niet kennen. Degene in de school die jou kind wel kent en echt iets kan zeggen, ook met een 'functie' in de zorg zit er niet bij. Op grond van de dossiers, waar ruim uit geciteerd wordt, hoe onwaar ook, en de 'kwestie' worden er dan zaken geformuleerd over ouders en kinderen die denigrerend zijn en toeleiden naar dwang.
Die gewone menselijke neigingen, tot oordelen, tot roddelen, krijgen in dit systeem vrij spel.

Dalarna, huisarts (begint wat ot te worden)

Hoe denk je dat dat in een dorp gaat? (en daar zijn er heel veel van in Nederlands) Daar is het nog steeds heel normaal dat de huisarts een praktijk aan huis heeft. En weet je... De huisarts is net een mens. Die vindt het dan ook fijn om de kinderen in de buurt naar school te sturen en niet 5 km verderop de boodschappen te moeten doen omdat de patienten het niet fijn vinden om buiten de praktijk met de huisarts geconfronteerd te worden.
Ik (in de stad) kom de huisarts bij de zwemles tegen. M'n vader (dorp) zit met z'n huisarts in het bestuur van de sportvereniging en komt soms vriendschappelijk bij de huisarts over de vloer. En dat gaat prima. In de praktijk is het de huisarts, daarbuiten is het een buurtgenoot en dat gaat prima samen.

Ha, ha, hockeyveld

Bij het hockeyveld kom ik en de huisarts en de ortho en de tandarts tegen. We knikken vriendelijk naar elkaar en dat is het. Ik denk er uberhaupt helemaal niet bij na dat de huisarts zou denken: "Oh, dat is dat vrouwtje met die zoon met adhd" maar meer "Hee, dat is een collega hockey-ouder". Hij heeft zoveel patienten dat ie denk ik niet meteen paraat heeft wat mijn kwaaltjes en die van mijn gezin zijn en daar aan denkt als hij zijn kind staat aan te moedigen bij de hockey. Misschien ben ik naieef maar ik wil het ook graag zou houden.

Huisarts

Hier ook een prima huisarts. Geen enkele zorg over. Wel vragen bij de leerkrachten die we nog weleens tegen kwamen. Nota bene heb ik bij een van deze mensen zelf nog in de klas gezeten. Keken mij weifelend aan en wenden zich tot dochter: en hoe gaat het nu met je? Met zo'n 'mishandelende' ouder is dat dan, want reken maar dat er in de school over gesproken is dat we zo'n melding kregen. Dan ben je per direct een verdachte ouder. Dat is voor de andere ouders niet anders. Een van beide basisscholen had beef met alle ouders van zorgkinderen vanwege hun weigering om mee te draaien in het systeem van rugzakjes en hulp op school. Onzinouders die onnodig hulp vroegen voor hun kinderen. Die kinderen moeten zich gewoon maar aanpassen. Dat moet de rest ook. Gewoon zo werd dat ook met ouders gecommuniceerd. Als je kind wat mankeert ben je per direct een halve crimineel, tenzij je mensen treft die ervaring hebben met zorgkinderen. Dat is per direct een hele andere benadering.
Je hebt een soort waterscheiding: zei die het 'weten' en zij die er een oordeel over hebben dat over opvoedonmachtige ouders gaat. Helaas hebben de kinderen daar niets aan.

Beroepsgeheim

Ik vind het ook niet erg om de huisarts tegen te komen bij het chocoladeschap. Die beste man is namelijk een professional, die gebonden is aan een beroepsgeheim. En ik weet dat hij daar niet licht over denkt.
Daar kan ik dus op vertrouwen. Dat is nu juist precies het verschil.
En daar komt bij, dat ik deze huisarts zelf heb uitgekozen. Ik heb dus iemand gekozen die ik vertrouw.
Die vrije keuze en dat beroepsgeheim gaan met de nieuwe wet niet op.

Karmijn

Oké, ik bedacht na het wegklikken dat het ook wel een beetje pinnig overkwam:-)
Ik vind het begrijpelijk als een juf met collega's praat over een ongewoon voorval in de klas. Dus ook als ze uitgescholden wordt in dit geval. Maar dan hoort zo'n team wel zo professioneel te zijn dat ze er niet naar buiten toe over praten.

Oh:-)

De huisarts zelf?:-) Mal mens:-))

Annej

Jij zegt het. Ik heb er geen ervaring mee. En dat bedoel ik letterlijk zo en zonder bijbedoelingen:-)

Nils, on topic en beknopt

- Het voorstel is met name een bezuiniging van 15-20% op jeugd ggz.
- Kinderen verliezen het recht op geestelijke gezondheidszorg. Daarvoor in de plaats komt een zorgplicht voor gemeenten. Zie hoeveel rechtsongelijkheid daardoor ontstaat bij de WMO bijvoorbeeld.
- Psychi(atri)sche problematiek staat vaak niet los van somatische problemen, maar deze twee worden nu wel uit elkaar getrokken.
- Psychiatrische problemen bij kinderen stoppen niet op hun 18e verjaardag, maar er wordt nu wel een knip gezet tussen zorg voor jeugd en voor volwassenen.
- Kinderpsychiaters, ontwikkelingspsychologen, orthopedagogen, personeel in het speciaal onderwijs en bij BJZ maken zich om uiteenlopende redenen ernstige zorgen over de gevolgen van deze regeling. Het antwoord daarop in de memorie van toelichting is telkens dat er voor bepaalde verwachte problemen nog plannen gemaakt moeten worden, zonder aanduiding wie dat moet doen, wanneer dat moet gebeuren, welk resultaat daarvan verwacht mag worden en of en wanneer dat geëvalueerd wordt.
- Het feit dat voor een bepaalde groep van de bevolking bepaalde zorg afgezonderd wordt is op zich al schandalig en zorgwekkend.

Ik ben niet anti AMK en BJZ, maak me niet bijzonder zorgen over mijn privacy. Maar ik vind dit voorstel echt een monstrositeit. Dit gaat heel veel geld kosten, ten eerste omdat de transitie en het invoeren van regisseurs een kostbare zaak zijn. Maar uiteindelijk nog meer doordat de psychische zorg voor kinderen erop achteruit zal gaan, waardoor minder kinderen de kans krijgen zich zo goed mogelijk te ontwikkelen tot redelijk zelfstandige, productieve volwassenen.

Toen ik voor het eerst over dit voorstel hoorde was ik positief, vanwege het doel te ontschotten. Maar het is nu al duidelijk dat het aantal betrokken personen gaat toenemen, net als het aantal loketten en de bureaucratie. Er wordt maar één ding minder: de zorg.

www.petitiejeugdggz.nl