Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)

jaina

Dat geloof ik wel dat je kinderen zich niet thuisvoelden bij dat soort verenigingen. Wel jammer want er zijn veel meer verenigingen, juist ook als tegenhanger van de corporale clubs. Net ff ander sfeertje.

Flanagan

Wat gratis drank thuis betreft, moesten mijn dochters zelf drank kopen. Ik koop zelden flessen van meer dan 10 euro, dus ook niet voor mijn dochters. Ook geen krat bier. Ik heb zelf hele goede herinneringen aan een jongerensoos, ondergebracht in een kerkzaaltje. Weliswaar niet alleen voor studenten, maar wel met goedkope drank. Mijn ouders zagen dit als acceptabel vermaak, maar dat kwam door het woordje soos icm kerk .

Jaina

Misschien een gekke vraag, maar waarom is dronken thuiskomen respectloos naar jullie als ouders? Even los van hoe in de cultuur van je man over alcohol gedacht wordt. Of komt het juist wel door hoe vooral de cultuur van je man alcohol afkeurt?

Ik voel dat helemaal niet zo. Ik ben ook jong geweest. Het zou wel erg hypocriet zijn om mijn dochters de maat te nemen over iets wat ik ook deed op hun leeftijd. Ik vind het een domme actie, dat wel. Mijn dochters kennen mij als bezorgde moeder. Ze weten dat ik me zorgen maak over wat ze kan gebeuren. En ik denk dat juist dat ervoor zorgt dat ze niet zichtbaar laveloos voor mijn neus willen staan.

Ik vroeg het net aan mijn dochter en ze voelt wel grenzen. Drugs proberen is not done bij ons thuis (ze voelt zich daar sowieso niet enorm tot aangetrokken). Onder invloed van drugs thuiskomen ook niet. En als een van de ouders een alcoholprobleem zou hebben is het wél respectloos om dronken thuis te komen. Maar in normale omstandigheden en dan een beetje aangeschoten zijn bij je ouders thuis aankomen, ziet zij niet als gebrek aan respect. Daar heb ik geen moeite mee.

Toch nog even over mbo

Jullie hebben het hier m.n. over studentenverenigingen, studentenhuizen enz. Dat snap ik allemaal alsje het hebt over uit of thuiswonende uni stident. Dan is er inderdaad een gangbaar leven buitenshuis wonend. Maar bij een mbo'er is er zoiets niet in de regel. Dus als die op kamers gaat, is dat toch wel erg alleen, lijkt mij. Dusie wonen dan meestal nog thuis. Missen ze dan iets? Worden ze dan niet zelfstandig? Of is er gewoon, ook in die zin, een groot verschil tussen mbo en uni? Hoe denken jullie daar over?

Alleen geen megaschuld

@Bieb, Wie is Dusie?

---

Ik ben van mening dat elk jongvolwassene na de VO, zich ontplooit tot een zelfstandige persoonlijkheid. Doordat die studenten, op welk niveau dan ook, geacht worden hun zaken zelf te regelen. Door gesprekken aan te gaan met mentoren of begeleiders, professoren of afdelingshoofden op de stageplaatsen, puur omdat ze gezien hun leeftijd, geacht worden dit zelf te doen.
Daarvan leren ze keuzes te maken en af te wegen wat ze willen en hoe ze dat willen bereiken en wat ze ervoor over moeten hebben of hoe ze dat moeten plannen. Als je thuis woont, kan je dit nog even doorspreken met je ouders. Als je op kamers woont, kan je ook een belletje plegen en het met je ouders doorspreken. Lang leven de smartphones.

Het is een illusie te denken dat de uitwonenden alles zelf doen. Rekeningen gaan automatisch, kookrecepten staan achterop een pak eten of op een smartphone. De vieze kleding gaat hup in de weekendtas die moeder eventjes wast. Wie geen melk heeft, belt aan bij de buurvrouw ipv zijn moeder. Dankzij de smartphone heeft een student bijna geen moeder meer nodig. De studenten bellen elkaar of pingen dat de vergadering om x uur begint.

Dat het leventje van een uitwonende niet alleen maar feest is omdat er ook punten gehaald moeten worden, dat geldt voor een thuiswonende net zo hard. Ook die moet de zelfstandigheid opbrengen, keuzes maken en met mensen overleggen. Daar zit een ouder ook niet over de schouder mee te kijken.

Het enige voordeel van thuiswonen is dat dit minder duur is zodat de student minder hoeft bij te verdienen en de groeiende schuld minder in zijn nek zit te hijgen.

Kaaskopje

Natuurlijk speelt wel mee dat wij hier thuis sowieso niet drinken. We schenken wel wijn aan gasten soms maar zelf drinken we niet. We hebben ook bijna nooit drank in huis. Dus dan valt het natuurlijk wel extra op. Mijn man heeft sowieso liever niet dat de kinderen drinken. Ik vind dat geen punt maar ik zou het niet fijn vinden als ze dronken thuis zouden komen.

Ik kan me ook niet voorstellen om dat zelf te doen. Ik kan me niet indenken dat ik vroeger toen ik nog thuis woonde laveloos thuis zou komen. Dat had mijn moeder echt heel vervelend gevonden. Ook nu zou ik nooit te veel drinken in haar aanwezigheid en dronken worden. Daarbij speelt natuurlijk ook wel een rol dat mijn vader aan de drank was waardoor het onderwerp alcohol sowieso heel gevoelig ligt.

Ik kom zelf uit een familie waar wel een aantal stevige drinkers inzitten maar alsnog hield men zich wel redelijk in als we bij mijn grootmoeder thuis waren (geheelonthouder, in tegenstelling tot mijn grootvader die grootgebruiker was). Mijn grootmoeder liet ook altijd duidelijk weten als ze vond dat het wel weer genoeg was. Alleen mijn vader hield zich daar niet aan.

Maar goed ik begrijp prima dat niet bij iedereen het onderwerp alcohol zo gevoelig ligt. Bij ons ligt het echter wel zo. Voor mij vanuit de situatie vroeger en voor mijn man vanwege zijn religie. Dus ik zou het inderdaad respectloos vinden als ze hier met enige regelmaat dronken thuis zouden komen. Tegenover ons omdat wij dus niet al te veel alcohol in huis willen.

Ik kan me weinig voorstellen van veel drinken en dronken worden in de buurt van je ouders of kinderen. Ik zou echt nooit te veel willen drinken in aanwezigheid van mijn kinderen. Een paar glazen prima maar niet zoveel dat je dat zou merken. Of dat ik zelf dronken thuis zou komen terwijl de kinderen er zijn (volwassen of niet)

In het verleden rookte ik wel eens wat speciaals op een feestje. Dat deed ik ook wel eens toen ik al kinderen had. Niet vaak of zo maar soms kwam je wel eens ergens. Echter ik zou dat dus nooit thuis hebben gedaan in aanwezigheid van de kinderen of bij mijn moeder. Zelfs bij volwassen kinderen kan ik me niks voorstellen bij gezellig samen de hens in een joint steken. Dat is toch echt meer iets wat je met je vrienden doet.

Toevallig

Zei mijn dochter gisteren dat als ze straks naar de HBO gaat, hier anderhalf uur reizen vandaan, dat ze dan wel een kamer zou gaan moeten zoeken. Mijn man verslikte zich in zijn koffie en zei: Neeeee, nu nog niet hoor, je kan gewoon met de trein!
En ik riep: Jaaaaaa, leuk, moet je doen! Lekker op kamers, feestjes, nieuwe mensen, uitgaan, geen geld voor eten, maar wel voor een borrel je was zelf doen of in het weekend lekker naar mama brengen, met een gammele fiets door de stad crossen, leuk leuk, doen! Kost vast niet zoveel, beetje huur, beetje collegegeld, beetje boodschappengeld, beetje uitgaan, mwah,lukt je wel. Ga effe kijken of die school toevallig ook kamers verhuurt, of dat er in de buurt zo'n kamer te vinden is, via studentenkamers e.d.

Mijn man keek me aan en vroeg zich af, waarom ik zo positief reageerde, toen dochter weer naar boven was.

Gewoon, omdat ik al een tijdje ermee bezig ben en allang weet hoeveel het kost en weet ook dat dochter daar eigenlijk geen zin in heeft...

Dochter komt na een tijdje weer naar beneden, over de zeik, want: Weten jullie wel hoeveel zo'n f**** kamer kost, (gebruikelijke vloektermen als ze gefrustreerd is) ga, ik ècht niet doen! Ik ga wel met de trein, beetje zelf mijn was doen zeker. Doehoeiii, ik ga leren, studeren, werken en dan koop ik een f****huis voor mezelf.

;-) Ook goed...
Maar ik denk dat ze toch gaat, als ze er eenmaal gewend is...

Dochter is 19 en nu ong half jaar op kamers

Ik vind het geweldig voor haar. Ja, het is duur. Ze heeft een drukke opleiding (kunstacademie) en ze werkt erbij omdat ze het anders niet redt. Ze is nu wel aan het rondkijken naar een andere (en goedkopere) kamer, maar ik zie haar ontwikkelen.

En ze was al niet onzelfstandig, integendeel, maar zelfstandig wonen, en alles zelf mogen bepalen is toch echt anders dan thuiswonen. Ze is echt zichzelf aan het ontdekken, ook wat betreft haar kunst.

Terwijl ze van mij/ons best nog thuis had mogen blijven wonen. En ik vind het wel best saai zonder haar, hoewel ik er nu wel aan wen.

We hebben ook nog een aantal jongens. Ik denk dat die wat langer thuis zullen blijven wonen, alhoewel dat natuurlijk ook afhangt van de studiekeuze, waar en hoe.

Ik dacht vroeger ook dat ik 18 wel prima zou vinden om kind vriendelijk richting het vrije leven te loodsen, maar nu zie ik dat zelf echt anders. Thuis blijven wonen vind ik toch best prima...

Maar beiden is goed, wat ze kiezen is prima.

Flanagan smartphone

Die smartphone haalt "thuis" juist heel dichtbij. Ik krijg vragen over hoe een was gedraaid moet worden, ontzette kreten door een verstopte wc, foto's of recepten van wat we snel moeten eten en net in de gezinsapp een blij kind omdat ze nog maar 8 punten van haar propedeuse verwijderd is. Lief en leed wordt gedeeld, tot op zekere hoogte.

Elisabeth

De was naar mama brengen? No way!

skik

Jaina

Op de een of andere manier durfde ik gewoon niets in de buurt van mijn ouders. Dat heeft niets met respect te maken, maar met bang zijn voor de reactie van mij ouders. Ik was aldoor bang voor de reactie van mijn ouders. Ik had dat ook tegenover mijn zussen. Ik wist natuurlijk best dat zij het niet goedkeurden dat ik rookte. Dus liet ik het uit mijn hoofd om bij hun te roken.

Ik kan me voorstellen dat het gevoeliger ligt als er in de familie problemen zijn met alcohol.

wat een vooroordelen over studenten

haha, jahoor, alle op kamers wonende studenten zuipen teveel, gaan allemaal uit en zitten op een studentenvereniging met gratis bier.

Ik vind op kamers wonen een goed idee om de reden die Kaaskopje geeft. Als je niet meer bij je ouders woont ben je echt vrij om eigen keuzes te maken, en dan heb ik het niet eens over onverantwoorde keuzes. Niet dat ik 'bang' was voor de reactie van mijn ouders, maar gewoon. Ik noem maar een voorbeeld; vriendjes. Als je in de verkennende fase bent, dat je afspreekt voordat het echt 'wat' is, dan heb je toch geen behoefte aan een vergrootglas van je ouders. "Oh, neem je een jongen mee voor het eten? Of, ga je nu alweer naar die jongen?" Zo zijn er wel meer dingen die hun zaken niet meer zijn op een gegeven moment; wat je eet, welke vrienden je hebt, wat voor tandpasta je koopt (misschien kopen je ouders dat nog wel als je thuis blijft wonen?), of je naar de tandarts gaat, dat soort banale dingetjes. Ik geloof dat als je bij pa en moe blijft tot je 25ste, dat die dan toch nog op de een of andere manier dat soort dingen blijven bepalen tot je 25ste.
En andersom ook, mijn ouders waren niet zo voorbeeldig. Ik had er niet zo'n behoefte aan mijn vriend(in)nen kennis te laten maken met mijn ouders persé. Als je dan nog 'thuis' woont moet je altijd ergens anders afspreken.

Daarbuiten, op kamers wonen is (of was tenminste toen ik studeerde) zo'n sociaal gebeuren. Allemaal jonge mensen, zoveel leuke clubjes waar je bij kunt, samen eten, etc. De paar mensen die niet op kamers woonden vielen toch een beetje daarbuiten.

Skik

Tuurlijk wel, de was brengen Dat was bij mij vroeger een metafoor voor mam...uh ...is er nog eten, mijn geld is op Wat maakt dat nou uit? Zelf erin stoppen en aanzetten en drogen en opvouwen, doet ze nu ook!

Ze bedoelde

de was zelf op de hand doen, omdat ze er van uit ging geen wasmachine te hebben

Lieverdje

Haha, ik vrees dat ik mijn dochters daarmee ook het huis uit jaag, met mijn goedbedoelde belangstelling voor hun liefdesleven:-)) En ik voel me dan nog door beledigd ook (vette knipoog hierachter) als ik hoor dat ze al drie maanden met iemand omgaan. Ik wil me graag betrokken voelen en soms is het echt wel eens een beetje pijnlijk om erachter te komen dat dat niet gewenst is. Maar ik vind dat ontzettend begrijpelijk. Onze kinderen mogen zich behoorlijk vrij voelen bij ons, maar ze liggen wel onder dat beruchte vergrootglas. Zo is het nu eenmaal.

Ik vind overigens niet dat elk kind klaar is om uit te vliegen op de leeftijd van 18 jaar. Ik vind dat in sommige gevallen echt nog wat jong. Ik zal daarom ook nooit zeggen 'zo kind, 18 jaar, wat dacht je er van?'. Bij een kind van 22 jaar begin ik wel meer die kreten te slaken. Ik stuur nog steeds niemand weg, maar ik vind dat op een gegeven moment wel stappen genomen moeten worden. Inwonende volwassen kinderen... ik heb ook mijn grenzen:-).

kaaskopje

haha, jij bent natuurlijk die meekijkende ouder:-)

Neu, het hoeft bij mij ook niet met stipt 18 jaar te zijn, maar ergens begin twintig wordt het wel eens tijd. Denk ik nu natuurlijk, mijn oudste is 'pas' 10.

eigen ervaring

Ik ben op kamers gegaan toen ik 19 was. En hoewel ik een prima band met mijn ouders had en thuis erg vrij werd gelaten, vond ik het erg leuk om het huis uit te gaan. De studie die ik ging doen was ook te doen op universiteit 15 km verderop, maar ik koos bewust voor een verder gelegen universiteit. Ik kijk ook met plezier terug op die tijd. Dat zou ik mijn kinderen ook gunnen. En ja het is duur en vanaf onze woonplaats zijn met OV zeker 5 universiteiten binnen uur te bereiken, toch zal ik ze stimuleren om op kamers te gaan zodra ze gaan studeren of hun draai hebben gevonden.
Verder eens met Kenfan. Kinderen die thuis blijven wonen omdat ze dat willen, moeten ook wel beetje actief bijdragen in het huishouden.

Beter / slechter

Ik heb niet zulke uitgesproken ideeen over beter of slechter. Ik ging zelf uit huis op mijn 17e en heb geweldige jaren met leeftijdsgenoten gehad en ik denk dat dochter er ook van zou kunnen genieten. Dus van mij mag ze op kamers. Uit huis moeten vind ik wat anders. Zachte drang misschien;-).

op kamers gaan

wil onze zoon niet, is ook niet nodig qua afstand. Maar we zouden het hem zeker gunnen als hij dat wel zou willen. We zijn destijds nog bewust naar de open dag voor dezelfde opleiding in een andere stad gegaan maar hij wil toch persé in de buurt blijven en thuis blijven wonen. Hier zitten we echter wel een gebied waar je niet halverwege de nacht nog gebruik kunt maken van het openbaar vervoer en dat is jammer. Als er dan leuke activiteiten georganiseerd worden in de stad waar hij zijn studie gaat volgen, kan hij niet tot het laatst blijven hangen want anders raakt hij niet meer thuis.

Zebra

Als je zoon gaat studeren, maakt hij daar ook vrienden.
Je zult zien dat als er dan activiteiten zijn hij bij een studiegenoot of vriend kan blijven slapen
Onze kinderen kwamen allemaal geregeld met een vriend of vriendin thuis, die geen slaapplek hadden.

Ik lees dit en moet enorm lachen...

Oudste richting puber leeftijd jongste bijna 4....Voorlopig zit ik er nog aan vast dus hahahaha.

Wat wil het kind zelf

Ligt een beetje aan wat t kind zelf wilt. Is hij-zij er wel/niet aan toe.

Mijn eigen zoon ging uit huis op zn 18de.
Ik heb t uit huis gaan niet gestimuleerd maar begreep zijn wens heel goed. Ook al had ik er heel veel verdriet van toen hij wegging. Stiefzoon is daarentegen 32 en thuiswonend.

Wat "eng'zeg dat je plannen maakt die gebaseerd zijn op het feit dat je kinderen meteen na hun middelbare school uit huis moeten. brrr

Irma

wie bedoel jij met 'Els'? Ik blader een paar pagina's/postings terug, maar zie niemand met die naam?
gr Angela

Misschien

Ts en autocorrect?