Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)

Heb ook 2 jaar 'op'kamers gezeten. Ik heb genoten van alles,zelfs dat er geen geld was om te eten en we weer met 5 meiden alles bij elkaar schraapten om toch iets te kunnen eten. Ik heb er heel veel van geleerd en gun dat mijn meiden ook. Maar...ze MOETEN niet op een bepaalde leeftijd weg. Ik vind dat ze moeten gaan als ze er klaar voor zijn. En ook ik pleit voor eerst een tijdje alleen of met een groep. Niet meteen huisje boompje beestje. Maar daar heb ik niet zoveel over te zeggen...:-)

Jaina ot

'Als ik alles had mogen beslissen dan zouden ze twee studies doen, een deel van hun studie in het buitenland doen, stages lopen in het buitenland en daarna zouden ze gaan promoveren.'

Echt?
Wat vinden mensen zo wenselijk aan promoveren? Ben ik oprecht benieuwd naar trouwens, al is het off topic. Het klinkt he, dat zeker. Maar voegt het zoveel toe aan levensvreugde en toekomstverwachtingen?

on topic - eigen ervaring

ik ben zomaar van thuis naar mijn man verhuisd.
Man niet, die woonde al een paar jaar op zichzelf, 250 km bij zijn moeder en verdere familie vandaan, dus die was zelfstandig genoeg

Ik vind ook wel dat ik wat gemist heb door het overslaan van de kamerfase. Maar de noodzaak qua afstand was er niet en mijn ouders hadden het heel naar gevonden als ik terwijl dat niet nodig was naar een (dure) kamer was vertrokken.

tonny

'Ik vind ook wel dat ik wat gemist heb door het overslaan van de kamerfase. '

Maar 'kinderen' kunnen toch ook op hun 22e nog op kamers gaan wonen? Met een vriendin een etage huren, of gewoon zelf een klein appartementje. Dat is toch niet verboden boven je 18e?

Miraya

Het gaat niet om de leeftijd, het gaan om rechtstreeks vanuit het ouderlijk huis samenwonen met een partner.
En dan die fase van "alleen op jezelf" (met of zonder huisgenoten, is toch wat anders dan meteen een partner) overslaan.

Persoonlijk heb ik dat achteraf als een gemis ervaren, maar ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken ;-)

Hortensia

'het gaan om rechtstreeks vanuit het ouderlijk huis samenwonen met een partner'

Aha.
Ja, je hoort vaak dat eerst op jezelf wonen een nuttige tussenstap is. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.

alleen wonen kan ook na je studie

Hortensia, het gaat in deze draad juist toch vooral over het op jezelf wonen TIJDENS je studie?
Ik vind het logisch dat (blijkbaar) steeds meer studenten thuis blijven wonen om daarmee hun studieschuld binnen de perken te houden. Zodra je bent afgestudeerd, een baan hebt en wél de financiële middelen hebt, kun je dan alsnog lekker op jezelf gaan wonen. Op een kamer, in een appartementje of wat dan ook maar. En boterhammen met pindakaas eten i.p.v. een warme maaltijd. Om 5 uur 's nachts wijn drinken. Je vuilniszakken op het balkom laten staan tot de kakkerlakken eruit klimmen. Kan allemaal (been there. done that), ook na je studie. En als je dat vele duizenden euro's studieschuld scheelt, dan heb je toch echt een stuk meer lol van je eerste salaris.

krullevaar

Ik mocht ook niet lang over mijn studie doen hoor. 4 jaar max 5 jaar en ik kreeg wat dispensatie vanwege full time bestuurswerk maar ben toch binnen 5 jaar afgestudeerd. Ik moest binnen 2 jaar mijn prop hebben anders kon ik weg. Ik denk dat dat nu wel verkort is. Ook kreeg ik niet de hoofdprijs qua stufi dat was toen ook al vet ingekort en lang niet de dik 600 gulden die eerdere studenten in de jaren 80 nog kregen. Zoals gezegd hier ook beiden een lening. So what?

Tonny

Ik zou het aanraden omdat het een van de meest diepgaande, waanzinnige en gekmakende dingen is die je kan doen. Althans in mijn beleving. Wanneer anders krijg je de kans om 4-5 jaar lang volledig de diepte in te gaan over een bepaald onderwerp? Die luxe krijg je nooit meer. 4-5 jaar lang nadenken over een zelf-gekozen Daarnaast is de hoeveelheid zelf-kennis die opdoet ook indrukwekkend. Tijdens een promotie word je zo enorm met je zelf en met je eigen mogelijkheden en grenzen geconfronteerd. Je hebt een enorme hoeveelheid zelf-discipline nodig. Je krijgt vele teleurstellingen te verwerken en elke keer moet je dan maar weer doorgaan. Elke dag, elke minuut besef je weer hoe enorm weinig je weet. Hoe groots alles is en hoe nietig wij zijn. Hoe weinig toerijkend al onze kennis. En soms heb je een moment van inzicht waarin je opeens verder kan zien dan je ooit heb gedaan, wanneer bepaalde dingen klikken en je opeens iets begrijpt, iets echt begrijpt. Dat zijn mooie momenten. Het is zeker niet altijd leuk om te doen. Eigenlijk is het meestal helemaal niet leuk. Maar het is wel waardevol en bijzonder.

Geen leeftijd

Ik ga daar echt geen leeftijd op zetten. Ik ben heel blij dat mijn ouders dat ook niet hebben gedaan en mij hebben laten gaan wanneer ik dat zelf wilde. Ik was 24 (geloof ik) toen ik het huis uit ging. Nadat ik mijn studie af had en een baan had met een fatsoenlijk inkomen, waardoor ik het kon betalen. Mijn ouders vonden het belangrijker destijds dat ik genoeg tijd besteedde aan mijn studie dan dat ik daarnaast ook nog eens zoveel zou werken dat ik een eigen huis kon betalen. En dat zal voor mijn kinderen niet anders zijn denk ik. Studeren is het belangrijkst, als ze daarnaast tijd hebben om te werken zonder dat de studie eronder lijd en daar genoeg mee verdienen om het huis uit te gaan, én ze willen dat, dan gaan ze maar. Maar zo niet, gaat studeren voor werken en voor het huis uit gaan.
Maar goed, laten we voorop stellen dat dat nog een jaartje of 20 duurt allemaal .

hier

Tijdens hun studie mogen ze hier blijven wonen. Daarna wordt het toch wel tijd om op te stappen...
Nou heeft de oudste (13) haar zinnen gezet op studeren in het buitenland. Ze is dan net 17, dus ik ben benieuwd of het kan en doorgaat. Thuis blijven wonen zal dan lastig gaan.
Als ze wel in NL gaat studeren wil ze "natuurlijk op kamers" (haar eigen woorden). Ik weet niet of ze nu genoeg beseft wat dat kost.
Ze zit nu in de 3e dus ze heeft gelukkig nog even!

Wat er erg is aan een lening

Met een studielening doorgaans vrij weinig, natuurlijk, maar lenen over het algemeen is niet iets wat ik mijn kinderen wil aanleren. Ook geen geld hebben om te eten, bijvoorbeeld, is vast reuze leerzaam, maar ik denk dat kinderen meer hebben aan leren hoe dat soort situaties te vermijden.

Lenen en rood staan zijn m.i. onwenselijk, dus hoe leerzaam ook ben ik blij dat mijn kinderen dat niet opzoeken door onnodig op kamers te gaan.

Toen ik op mijn 18e op kamers woonde had ik een vaste relatie. Samen waren we erg braaf, we zaten als ruig hoogtepunt vaak in een bruin cafe.
Toen ik op mijn 22e defintief het ouderlijk huis verliet ging ik naar een eigen flat. En ik had geen relatie meer. Keukentafel had ik niet, maar ik kan uit ervaring vertellen dat je op je 22e absoluut niet te oud bent om nog nachtelijk te leren feesten. Dus ik onderschrijf de adviezen om altijd een tijdje op jezelf te wonen (zonder partner). Maar dat hoeft echt niet al op je 18e. Zeker niet als je ouders niet te moeilijk zijn.

IJsvogeltje

"Hortensia, het gaat in deze draad juist toch vooral over het op jezelf wonen TIJDENS je studie?"

Ook, ja. Maar eigenlijk vooral "op welke leeftijd moet (moet?!?) je kind het huis uit". Dus ik trok het automatisch al breder.

En ik denk dat er gewoon geen vast antwoord op is. Dat er eigenlijk maar weinig "foute antwoorden" zijn.

blijft interessant

Natuurlijk zit die keukentafel mij niet hoog (ik ben lang zat) maar het is nu een metafoor geworden, een leuke zelfs voor 500 euro per maand.

Ik begrijp dus dat het wenselijk is om een poosje op jezelf te wonen tussen ouders en relatie in. Nou dat hoeft helemaal niet met 17/18 al en ik denk toch wel dat er harder gestudeerd moet worden dan vroeger om aan alle eisen te voldoen en dat er ook veel minder bijbaantjes beschikbaar zijn om een deel van de kamer te betalen. Ik denk dat mijn zoon ook behoorlijk wat studietijd, reistijd en aanwezigheidstijd nodig heeft daar waar zijn neef twee dagen in de wijk thuis (bij zijn ouders) zit te studeren. Dat laatste kan ook 's avonds en in het weekend en dan heb je twee volle dagen waar je kunt werken. Het lijkt mij beter dat (zolang je kind dat wil en jij dat wil en zolang de afstand het toelaat) je je kind niet het huis uitzet omdat het anders wat zou missen in dat studentenleven. En nee, ik ben niet op kamers geweest maar dat kan ik ook omdraaien: zo tegen zijn als een 19jarige nog thuis woont: heb jij ervaring met de huidige studies, het grotere leenbedrag, weinig baantjes gehad waar je je kind in gaat duwen?

Overigens verbaas ik mij er weer over dat mijn kind van bijna 17 zich erover verbaasd dat andere ouders zo streng zijn. Ik vond mezelf al streng (bellen als je niet komt eten en voor twaalven naar huis fietsen vind ik geen probleem, ik ga hem niet halen) maar mén wat hij verteld over andere ouders....! Die bijnavolwassenen mogen geen relatie aan gaan, moeten constant laten weten waar ze zijn, mogen 's avonds niet fietsen maar moeten gehaald en gebracht worden en ga maar door.

Over dat promoveren - o.t.

Je schrijft er prachtig over ook over de schaduwkant.
Ben je zelf gepromoveerd? ( hier in de familie niemand. Dat scheelt vast ook. Mijn enige neef die deze mijlpaal behaalde was vervolgens lange tijd zonder baan omdat zijn kennis superspecialistisch was. Hij heeft toen een andere studie gedaan.

Wat ik van dochter hoor, is dat het geregeld voorkomt dat het geld op is voordat het promoveren gedaan is. Dan zit zo iemand fijn in de bijstand te promoveren.
En een zelf gekozen onderwerp, hm dat hangt van de studierichting af denk ik, ik hoor van dezelfde dochter ook dat er op bepaalde afdelingen onderwerpen in beeld zijn waar men graag promovendi bij zoekt. Of zo.
En vier, vijf jaar is best veel als je eigenlijk ' gewoon' zou willen werken.

Maar kom, terug naar het uitvliegen uit het ouderlijk huis, we laten dit zijpad even voor wat het is.

Wij gaan er eigenlijk vanuit dat de kinderen uiterlijk na hun eerste studiejaar (maar in principe aan het einde van de middelbare school) 'op kamers' gaan. Daar maken we ook onze plannen op (huisvesting, reizen, pensioen). Wij gaan ze er niet uit zetten, denk ik. Maar we gaan er wel vanuit en zo praten we ook met de kinderen.

linda k

Ik ben het met je eens over andersoortige leningen. Ik vind een hypotheek en een studielening wel echt iets anders. Ik ben ook tegen lenen verder en mijn kinderen mogen nu dus ook niet van mij lenen al is het een euro.
Anyway het is WEL heel leerzaam om een paar x geen eten te hebben en een stukje maand over te hebben aan het einde van je geld. Je leert meer door te ervaren dan van de waarschuwing van je ouders. Ik ben voor ervaringen en ontdekken en niet vanuit de theorie. Stoot je neus maar es dan weet je hoe je het de volgende keer wel moet doen. Daarom wel op kamers. Hoeft niet perse meteen met 18, vaak vind je zo snel niet eens een kamer. Maar nogmaals ik hoor van collega s dat hun kind echt niet op kamers gaat want dat is een bezemkast wat je kan krijgen voor 300 euro. Nee ze willen een grote kamer midden in het centrum en nee dat is niet haalbaar. Verwend dus. Ik blijf erbij Ik begon ook in een bezemkast.....met een keuketafel ha ha ah.

Guera

Mijn kind heeft ook geleend, hoor, maar niet voor de leuk (opleiding in buitenland met duidelijke meerwaarde). Woont in een bezemkast voor ruim 800 euro. Veel goedkoper wordt het daar niet.

Ik ben geen tegenstander van een studielening, maar wel voor lenen zonder goede reden. Wat een goede reden is, is natuurlijk ieders eigen opvatting. Uiteindelijk is het ook het kind zelf dat beslist of het gaat lenen, niet de ouders.

Toevoeging

En laten we wel zijn, voor veel studenten is lenen geen keuze. Het is dan ook heel fijn dat de optie bestaat om tegen zulke gunstige voorwaarden te lenen.

Kinderen het huis uit

Nog een paar jaar, hooguit 5, maar dan moeten ze maar eens het huis uit, lekker met mijn alleen in huis wonen! Of zal ik dan te stijf zijn voor de keukentafel? ;)

twee uit huis

Oudste kocht net voor haar 20e verjaardag een leuk appartementje. Op kamers zag ze niet zitten, en ze verdiende ze naast haar opleiding genoeg om iets te kopen (een na duurste en populairste studentenstad van Nl). Blijkt twee jaar later een fantastische beslissing geweest te zijn, vooral financieel (prijzen zijn enorm gestegen in het lage segment). Tweede trok, tijdens tweede studiejaar, bij zes jaar oudere vriend in en woont gezellig op anderhalve kilometer afstand. Dat zijn dus ook nog opties :-)

Tonny (off-topic)

Ja, het is echt op basis van mijn persoonlijke ervaring dat ik het mijn kinderen zou aanraden maar dit moeten ze natuurlijk echt verder zelf weten. Ik heb bij twee kinderen tot nog toe succes gehad en straks ook bij een derde. Al is die arts en doet een specialisme waarbij de meeste promoveren. maar promoveren als arts is weer heel anders heb ik inmiddels begrepen.

Universiteiten mogen meestal geen verlenging van AOI contracten ZIW geven dus dan beland je na 4-5 jaar inderdaad in de ww als je nog niet je proefschrift af hebt. Wat vrij tricky is omdat je officieel in de ww natuurlijk gelijk ter beschikking moet staan voor werk. Maar dat hangt samen met het Nederlandse model waarbij je echt werknemer van de universiteit bent als promovendus. Tenzij je natuurlijk buiten promovendus bent. In Frankrijk en in het VK ben je bijvoorbeeld gewoon student. Je hebt dan hoogstens een beurs. Die vaak ook een bepaalde periode duurt natuurlijk. Dus daarnaast werk je dan (lesgeven, administratie maar ik ken er ook die in de horeca werken of allerhande andere baantjes hebben) om rond te komen als je beurs te laag is of je geen beurs hebt. Dat komt er dan ook nog bij.

Hoe veel vrijheid je hebt in je onderwerp hangt er ook weer van af. Je kan solliciteren op een project. Soms is dat heel vaag en kan je heel veel zelf invullen. Soms is alles al bedacht tot en met bij wijze van spreke de resultaten aan toe. Maar je kan ook zelf een project bedenken en een potentiele promotor benaderen. dat is hier in Frankrijk dan weer gewoner. De meeste mensen bedenken hun eigen project.

maar goed dit staat verder inderdaad helemaal los van wel of niet op kamers wonen

Hee Yta Chalne o.t.

Back in town, wat leuk!!

Guera

Of van bil op de keukentafel. Weet ik veel. Dan ga je toch niet tot je 25 e bij moeders zitten?===

Dat van bil gaan op tafel is pure luxe die je je pas kunt permitteren als je geen medebewoners hebt, óf als je een sleutel hebt die jij alleen in het slot mag steken, zodat je ook zeker weet dat niemand jouw tafelseks kan verstoren.

Als je op kamers woont, of in een studentenwoning, kun je ook niet ongelimiteerd doorhalen op je kamer. Dan gaan buren vanzelf op de muur bonken met 'dimmen' door de muren heen.

Uit ervaring weet ik dat je 'op kamers' weer nieuwe opvoeders tegenkomt in de vorm van je medebewoners:-).