U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Volume uit kinderkeeltjes
Wij wonen al meer dan 23 jaar naast een schoolplein en hoe inlevend, meegaand, tolerant etc., we ook (proberen) te zijn, is het geluid van de spelende of aanwezige kinderen steeds minder te negeren. Ligt het aan onze leeftijd? is een vraag waar we natuurlijk over nagedacht hebben en natuurlijk sluit ik dat niet helemaal uit, maar mijn dochters, die hier geboren en getogen zijn, merken ook dat het volume die uit al die kinderen komt steeds harder is.
Ik heb me altijd al verbaasd over het fenomeen 'doet mond open en gilt erop los'. Enthousiaste kreten begrijp ik, maar gewoon gillen om het gillen... waarom zou je het doen? En dat gebeurd dus steeds nadrukkelijker, is ons oordeel.
Afgelopen week heeft mijn man een boek van de bibliotheek meegenomen en daar kwam hij een stukje in tegen wat daar ook over gaat. De conclusie: kinderen zijn verwend. Het moet allemaal mogen van de ouders, ze zijn maar een keer jong tenslotte.
Op internet heb ik gegoogled en ook daar kom ik de conclusie tegen dat de oorzaak ligt in dat ouders en omstanders het gedrag niet meer corrigeren. Bovendien lees ik dat sinds 2009 bepaald is dat kinderen op speelpleinen van scholen e.d. mogen gillen en omwonenden daar niet meer over mogen klagen.
Op internet kan ik dus zien dat het meer mensen is opgevallen dat het gilniveau van kinderen is gestegen in de loop der jaren en een conclusie is: in tegenstelling op vroeger zeggen ouders niet meer dat kinderen hun volume moeten temperen.
Op OO zijn veel ouders van jonge kinderen. Merken jullie ook dat kinderen meer lawaai produceren? Vinden jullie dat dat bij hun 'vrije expressie' hoort? Of mag je van kinderen vragen om rekening met de omgeving te houden? Hoe zien jullie dat?
Hahaha mea
Wat een ontzettend grappige reactie. Ik heb de lach van de dag weer gehad!
Bedankt.
Verstuurd met de Ouders Online iPad app
Mijn kinderen zijn ook luid :(
Als ik een kwartje krijg voor elke keer dat ik zeg "ssst, niet zo luid, ik sta naast je, doe eens rustig, gebruik je praatstem, niet je schreeuwstem" was ik stinkend rijk. Mijn oudste van 5 heeft dan ook nog eens een heel luide stem.
En dan gilt mijn jongste ook nog eens en laat zich niet afleiden. Dus ik heb twee opties ik kan hem rond laten rennen en hem niet corrigeren, maar dat in een draadje hieronder niet of ik kan hem corrigeren en dan gaat hij gillen maar dat mag in dit draadje dan weer niet.
Ik tolereer gillen trouwens ook niet en lawaai maken ook niet, maar mijn kinderen hebben daar helaas niet zo'n boodschap aan.
Ik denk dat ik dan maar ducttape koop en hun monden dichttape. Of zou dat ook niet mogen?
Ductape
Ja, dat zou zo'n rust geven...
Mijn remedie is over het algemeen om ze voldoende uit te laten en desnoods naar huis te laten rennen (over de stoep dus) vooral na schooltijd zijn ze echt zo actief. Ik probeer bezoekjes aan apotheek (ellenlang wachten) altijd zoveel mogelijk zonder hen te doen en als ze toch mee moeten de boel dan maar uit te zitten en te proberen om die energie zo te leiden dat zo min mogelijk mensen zich eraan storen. Ik moet zeggen dat ik de oudsten wel eens in het speeltuintje vlakbij heb laten spelen om geen gedoe te krijgen (ze zijn oud genoeg en wisten waar ik was en het was nog geen 200 m van de apotheek).
Praatstem
Mijn oudste dochter en ik hebben een behoorlijke 'praatstem' onze 'schreeuwstem' ligt eigenlijk altijd stil. Want die hoeven we bijna niet te gebruiken...Hoogstens als we bij een concert zijn of een voetbalwedstrijd ofzo. Maar dat zijn dan ook de enige keren.
Thuis praten wij op ons 'zachtst' en dat kost ons doorgaans niet enorm veel moeite. We moeten er ons alleen wel 'bewust' van wezen. Doen we geen moeite dan praten we dus een stuk harder en luider dan de gemiddelde Nederlander.
Soms is dat lastig. Maar soms ook erg prettig. Onze stem is ook nog 's duidelijk. Er is nooit iemand die ons niet kan verstaan in grote gezelschappen en we kunnen ook met gemak een kamer vol mensen entertainen. Een kind verder weg in de straat roepen wij zo. Niet dat we dat doen, als er niks aan de hand is loop ik erheen want we hebben ook nog buren, maar als je ziet dat ze bijna voor een auto lopen ofzo kan het enorm goed van pas komen. En voor een grote zaal als de microfoon stuk is schieten wij niet in de stress, we doen er een stukje bovenop en iedereen verstaat ons....
Op ons werk geeft het ons veel profijt (ouderen). Niet dat we daar de hele tijd zo hard praten, maar de duidelijkheid doet ook heel wat. En is er wel 1 slechthorend dan verstaat die ons ook wel zonder veel inspanning.
Maar dan komen we thuis.
En dáár gaat het mis. Het overschakelen van luid en duidelijk naar 'zacht' dat we thuis altijd doen wil dan niet zo 1,2,3. Vroeger toen ik alleen thuis kwam zo van werk zei man dat altijd wel....maar ik dacht wat een zeurneus...want ik deed écht wel mijn best.
Maar nu hoor ik dochter en hoe die thuiskomt en dan denk ik ook....kan dat niet wat zachter?
Na een half uur ofzo lukt het pas weer om dat automatisch te doen. Dus zonder erover na te denken.
Maar dat eerste half uur dus nog niet.
En écht het kost ons meer inspanning om op normaal volume te praten dan op ons 'eigen' volume.
Het grootste voordeel vind ik dat áls ons iets gebeurd....we onze stem als wapen hebben. Ik heb mezelf al eens gered uit een netelige situatie door flink te schreeuwen. Binnen no-time stond er hulp ook al was het midden in de nacht en de hulp niet op 2 meter afstand.
Ik weet dat dochter dat ook kan.
Niet elk groot volume is dus schreeuwen. Ons grote volume is onze praatstem. Wij kunnen er niks aan doen. Erfelijk denk ik. Mijn moeder had het ook en er ook vaak profijt van (onderwijzeres).
groeten albana
Dat is zo albana
Sommige mensen hebben een luidere stem dan gemiddeld en daar doe je weinig aan. Wij hebben juist vrij zachte stemmen, wat voor oudere mensen niet praktisch is:-) Dus als oma op visite is, moet opa vaak bijspringen om mijn woorden even door te schreeuwen.
televisie
Mijn dochter was vroeger nogal fan van Winx Club,ICarly, Zac en Cody en dat soort nagesynchroniseerde televisie. Daarin wordt hard, schel en schreeuwerig gepraat. Dochter ging dat nadoen. Dan zei ze niet 'Wil je de deur even voor me opendoen?' maar schreeuwde ze 'Hé mam, open de deur even, wil je?' Niet om aan te horen. Ik heb de hoeveelheid televisietijd dan ook behoorlijk ingeperkt en toen ging het weer beter. Ik heb echt het idee dat die schreeuwtelevisie erg meewerkt aan het volume van de kinderen. Paulus de Boskabouter schreeuwde nooit zo :-)
Familiedingetje
Ik zat net even in gedachten mijn familie en vrienden langs te gaan en gemiddeld genomen praten de kinderen daarvan niet luid en ik denk ook niet dat ze op straat erg aanwezig waren qua volume. Behalve bij een gezin, waar het ook in huis vrij normaal is om meer geluid te maken. De jongens uit dit gezin zijn vrij rustig, maar de meisjes hebben schelle stemmen die je, toen ze klein waren, overal overheen móest horen. Moeder van dit gezin is best rustig als ze praat, maar als ze aandacht wil, weet ze de volumeknop ook te vinden.
Brutale opmerkingen maken leren ze misschien wel eens van tv en dan klinkt dat meteen ook nogal vervelend, maar heel erg aanwezig zijn door stemgeluid/schreeuwen/gillen is naar mijn idee toch weer iets anders. Maar wie weet zit ik ernaast en heeft het toch invloed.
Tja, het mag van de minister blijkbaar
Maar er zijn meer mensen die vinden dat er meer kabaal gemaakt wordt.
Ik neem het maar voor wat het is
Als ik uit twee kwaden moet kiezen, verhuizen of het gegil accepteren, dan ga ik toch maar voor het laatste. We wonen hier echt super voor stadse huurhuisbegrippen. Misschien moet ik me voor de volgende zomer maar een stel waxdopjes aan laten meten voor als ik niet ten onder wil gaan aan zuurstofgebrek vanwege een gesloten raam.
Maar ik vind het wel prettig om te weten dat het dus niet aan mij of ons ligt dat we het gevoel hebben dat er meer lawaai is,het is dus waar. Dochter relativeerde: wees blij dat je niet bij een kinderopvang woont, dat is nog vele malen erger. Wat eigenlijk een bevestiging is van wat er in het artikel in de link van Dirksmama staat. Kinderen leren al van kleinsafaan elkaars gedrag als voorbeeld te nemen en dat is blijkbaar communiceren via krijsen en gillen.
Maar die mevrouw Kuitenbrouwer uit het stuk komt naar mijn smaak wel met een vreselijke opmerking: Zo’n systeem van kinderopvang is wel handig voor hun op werk gefixeerde ouders, maar de kinderen zelf worden er niet socialer van. Meer rustige uren in huiselijke kring en selectiever omgang met vriendjes is beter voor de ontwikkeling, aldus Kuitenbrouwer.
Hoezo 'hun op werk gefixeerde ouders'? Alsof er alleen op geld- en carriërebeluste vrouwen naar de kinderopvang komen.
Ligt aan opvoedmethode denk ik
Hier in de straat wordt ook flink gegild, maar dat zijn ook kinderen die voor de rest ook erg veel mogen. Zo mogen ze altijd snoep, dus gaan ze ook daar bedelen, bij ons nooit, want ze krijgen alleen fruit. Mijn kinderen mogen dus niet bedelen.
Mijn kinderen mogen in principe ook niet gillen om het gillen en de afspraak is na het eten (zo'n 19 uur) hou je rekening met kinderen die al op bed liggen. In de ochtend (weekend) ook.
Maar dat is nogal nutteloos als er zo'n 5 kinderen wel mogen gillen, en dat dus ook doen.
Het gaat om zo'n 3 gezinnen, en die kinderen zijn hier erg overheersend aanwezig. Ook lopen ze gewoon mijn tuin in, ook al staat er een schutting om. Als ik dat verbied vinden ze dat raar.
Ik zie wel een verband.
Ik moet wel zeggen dat ik die gezinnen verder gewoon best aardig vindt, en ik peins er ok niet over om dit aan te kaarten.
Ieder voedt op zijn manier op, en toen ik jong was waren er ook gillende kinderen (ha en die waren ook verwend in mijn ogen).
Ik mocht dat niet, dan werd ik meteen naar binnen gehaald.
Overigens Kaaskopje, mijn kinderen hebben van 0-8 jaar op de opvang gezeten, 3dagen per week en gillen niet, en zijn volgens mij hartstikke sociaal. Ik geloof niet dat je daarvan gaat gillen.
Lotto
Ik geloof je gelijk hoor:-)