Veilig Thuis, hulp

Eerste ervaringen in Nederlandse zorgsysteem.

Als excuus. Het is ook mij, mijne eerste ervaring in Nederlandse zorgsysteem. Voornamelijk ben 1 van zogenoemd "Oostblokkers" of "Culturele turisten" die in Nederland in persoonlijke en niet echt rationeel verklaarbare redenen banden had gelegd (ambities om kennismaking doen met locale literatuur, mee doen in kunstprojecten etc.) Zelf ben gewend dat ik ben nog steeds door onbekenden soms gevraagd of ik gedkoop of gratis arbeidsplaats wil aan nemen of waar ik werk als prostituee of een drugsdealer. Dus ik neem dat sociale imago van het etnische uiterlijk niet allehoogste is. Ook is veel angstverhalen wat heb in buurten gehoord over harteloos roverende, zonder geld werkende, hard scheldende Oost europeanen die geen enkele verstand van ethiek of openbare orde hebben. "People are strange when you are stranger." Maar als men te vaak in China komt is het kans grootm dat een moment aankomt wanneer het een vaster en vaster woonplek wordt. En omdat Letse zorgverzekering in Nederland niet geldt (alle procedures met Oostblok medische verzekeringen zijn bijna onmogelijk of moelijk aan te vragen of laten vergoeden, veel papierwerk maar ook vertalingswerk). Dus horend dat we een geluk hebben om kleine kind te krijgen, krijg ik van mijn man een contact van hun huisarts en hij adviseert mij hetselfde zorgverzekeraar nemen, wat hij heeft. We zetten de contract op de papier. Ik ga elk maand een vaste bedrag betalen en klaar. Het huisarts herinnert mijn man goed. Dus wensend allebeste, toe geef dat hij zelf niet een specialist is van dat soort van zaken. Hij neemt een telefoon, belt in het ziekenhuis en zegt dat hij een patient is die buiterlander is. "Zij is zwanger..." En hij vertelt over belang van Foliumzuur en het volgende dag ben ik aangenomen in het ziekenhuis. Waar ze meten, wegen, stellen heel veel vragen. Voor een mens die is jaren kerngezond geweest (geen koorts, geen kou, geen erftelijke ziektes, sporten, gezond eten) was het echt eert keer in 10 of 15 jaar, dat had arts bezocht. Dus wist echt niet wat te wachten. Waar zou andere mensen waarschuwen degene eerste keer naar arts toe gaan: Daar word HEEL VEEL vragen gesteld. En ALTIJD. Daar is vanaf deze moment niet 1 keer geweest waar ik ben naar een medische dienst gegaan, en niet hoeven actief informatie geven. Ook was ongewend dat deels is informatie wat patient moet geven, herhalen. Bijvoorbeeld als 1 medische werker heb je 1x gevraagd "Spreek je nederlands" of "waar kom je vandaan" dan stellen hetselfde vraag ook (waarschijnlijk) de rest 10 met wie je op deze dag spreek.
Het meest herhalende vragen van zorg of medische werkers: 1. over afkomst. Had ook deze vraagd probeerd om te negeren met "ja, hier ben ik, kunnen we nu met procedures beginnen" of dat dergelijks maar daarop kan men al best hard reageren. "Het is mijn land..." of "Als u dat informatie niet wil geven..." of dat dergelijks. Of gaat het goed. Op ieder geval, zelf eigene beste pogingen gedaan om integreren en inpassen beginnen 99 percent van besprekken met medemens die doet in principe een werk van IND. Vindt uit, wat is je afkomst. Heb je familie, waar. Waar meer. Voor het laatst heb thema probeerd te veranderen en testende medemens andere informatie aanbieden. Zoals waar ik heb gewerkt of wat is mijn beroep of waarom is mijn beroep interessant. Of waarom is leuk om kind te krijgen. Of iets van emoties. Maar deze themas blijken medemens dan nogal niet so belangrijk. Conclusie, zorgwerkers zijn waarshijnlijk instrueerd om te controleren of gegevens van mens kloppen met gezicht en dat doen ze door stellen deze vragen. (Hebben ze trainingen daarvoor?) Dus, mens die is in samenleving gekomen in latere leeftijd krijgt automatisch rij van vragen, controleren "nationale identiteit." Een veelgewoon truc om dat te controleren is, word gevraagd: welk talen spreek JE? Gewone mens reageert altijd, noemend moedertaal eers, daarna 2de taal etc. Het is een zorgwerker ook manier om te weten hoe goed patient geintegreerd is. Bewuste keuzes gedaande noemt nederlandse taal eerst en daarna arabisch etc. Alle vragen wat worden gesteld, probeer ik dus altijd snel mogelikheid te beantwoorden. Vaak worden antwoorden ook opgeschrijven. Bij CB met kind. In het ziekenhuis had ze altijd 2 soort van vragen. Eerste afkomstcheck vindt mondelijks plaats. Daarna vastgelgegd vragen van computer. In begin raakte ik vaak in war, nog thuis, dag later dacht ik soms... waarom had ze dat nu moeten weten, of dat. Waarom bijvoorbeeld was daar bij het laatste ziekenhuis bezoek een vraag "vindt u kind wel eens knuffeldieren leuk, speelt ze wel eens met knuffels?" of standaarde vraag "voelt u soms depressief?" ook vaak voorkomende vraag "heeft u slechte sexuele ervaringen?" En nog wat. Iemand die dat allemaal niew is... Het is echt gewoon normaale verschijntsel en tot nu ben daar al gewend. Pas na bezoek van zorgwerker is het best gewoon snel mogelijk besprek vergeten. Thuis zitten en analizeren, op welk manier juist deze antwoorden ze zou verder helpen... had dat vroeger veel gedaan maar dan opgegeven. Zoud dat ook voor eigene kind leren. Dank voor het belletje van huisarts mog ik de zwangerschaps controle in het ziekenhuis doen. Daar leerde ik deze fenomeen van veel vragen bevattende test-stysteem kennen. En zwangerschapsgroep in principe was ook een plek waar ik eigene eerste boek kreeg. Wat ook opmerkelijk aanviel. Elk instantie waar ik als bevallende of als ouder heen heb geweest, heb ons ook een dikke, kleurgeprint publicatie gratis mee gegeven. Vaak ook geillustreerd. Met erg kort zinnige, temporijke stijl geschrijven. Slogans die lijken op slogans van producen en diensten. Elk boek heeft ook lijntjes waar zorgwerker kan inschrijven en ook notitiepaginas waar patient (wij dan) kunnen iets opschrijven. In totaal is op onze boekenkast, dat zonder uitgaves verzameld met laatste 2 jaar, denk rond 10. 2-5 kg van papier. Zwangerschapsgroep was een plek waar vrouwen die zwanger zijn kwamen periodisch om zelf te laten zien. Ook zat we daar in rond en vond een groepsactiviteit plaats. (Het lijkte een beetje naar speelgroep van kinderen, was leuk en meer ervared moeders vertelde hoe zijn vroegere zwangerschaps zijn verlopen.) Het gaf ook een mogelikheid om te vergelijken hoe mensen toch andere manier zwangerschap ervaren en was leuk om te weten dat een medemens dat ook doet en hoe dat verschilt en ervaringen verschillen. Daar is gezegd dat vrouwen zijn meer gericht op bevallen zelf en man daar rond is meestal degene zorgt voor economische aspecten. Bij zelf ervaren ergens in het midden van het zwangerschap nogal een twijfel, of het nu echt een goede idee is in China te bevallen. Het kwam nogal omdat begon erg sterk te realiseren dat helemaal kan niet zitten en helemaal kan niet werken. Dat je kan als stuure zzp-er zijn en daar kan klanten zijn maar je gewoon KAN NIET werken. En wonend in het buiterland, was ook helemaal niet voorbereid om oplossingen te bedenken. Wat doe je als je ergens gewoon ligt, je kan je niet bewegen, je bankrekening staat leeg, je bent in een wijk waar je niemand kent en niemand in je geinteresseerd is. Gewoon niemand. En gaan maanden en tegenwoordig blijkt situatie niet veranderen. Eenzaamheid, maanden lang was bijna niet vol te houden. Bewegingsbeperking kwam, zoals van onderzoeken schijnde nogal van kleine die in stuitligging lag. Van binnenkant viel het aan als zou ik een huisje geworden voor een kleine en moest echt niet meer bewegen dat ze zou kunnen daar in krappe omstandigheiden rustig kunnen blijven. Zij was in stuit ligging en ook groot. Genetisch waarschijnlijk, van vaderskant. Dus al 4 of 5 maanden voor bevallen kon niet echt bewegen in vergelijking had gelezen dat daar mensen zijn die tot de laatste dag voor bevallen kunnen werken. Was daar een duidelijke handleiding, wat doen vrouwen in dat soort van situatie? Eigenlijk kon nergens directe aanwijzing vinden. Eventueel schijnde dat nieuwe man van mijn moeder, gehoord van situatie, besloot gewoon sponsoreren. 1x per maand maakte hij gewoon me een cadeau op mijn rekening. Kleine bedrag wat ik ga later terug betalen maar wat hielp erg bij aankoop van spullen of betalen van zorgverzekering of eten omdat zwangere dame at onzettend veel. Wat ook niew was in het zorgsysteem, eigenlijk veel wat bij bezoeken van ziekenhuis was besproken was hetselfde wat van forums is te lezen. Daar zijn directe overeenkomsten. Dus alles wat is mogelijk om in internet van literatuur te krijgen word ook kort verteld bij artsbezoek. Wel komen nieuwe vragen bij zwangerschapsgroep. Ze willen weten of je gaat borstvoeding geven, ze willen weten, of je kan goed tegen stress. Ze illen weten of en welke zijn je doorslaanvermogens. Ik realiseer ineens daar dat van mij denken ze nogal dat het zwak is... Veel vragen relateerd sectie bleven voor lang tijd hangen. Tegenwoordig is het makkelijk op zwart en wit lezen dat je gaat naar keizersnij, dat is goed voor je kind en punt. Maar emotioneel, realiseren, waarom dan, of natuurlijke bevallen echt niet kan, vragen over herstellen, vragen vragen... ineens herkende zelf als een hulpeloze mens die niet echt meer kan bewegen, niet echt kan werken, niet kan echt niks doen behalve een huisje zijn voor kleine... en had eigenlijk ook heel veel vragen, soms zelfs domme vragen... maar wel veel... dat het gaat bij de boek... keizersnede... maar om te realiseren waarom precies, hoe is kleine daarin? Waar is zijn hooft? Waarom word mij gezegd op een moment dat hooft is daar en andere moment dat op andere plek? Daar vond lange uitleg plaats, hoe natuurlijke zwangerschap loopt maar over keizersnede was niks. Het was gewoon "maak je geen zorgen, het komt goed..." en klaar. Kon wel iets van literatuur wel vinden maar eigenlijk zat alweer in een informatie vacum. Het viel ook een beetje aan alsof het medische systeem die in het begin stelde me duizend vragen, wat ik had allemaal antwoord gegeven is erg kortzinnig geworden. Als ik vragen stelde kreeg ik best herhalende een en hetselfde zinnen terug. "Maak geen zorgen." "Het komt goed." "Word een operatie gemaakt, we geven je een datum". En dat is het. En toen in het begin liep vaak uit het zieknhuis, denkend, waarom stellen ze zon vragen. Dan in het einde liet uit het ziekenhuis denkend, "ik snap nog steeds niet, hoe gaat het da gebeuren?" "Ga ik dood?" Gewoon balans tussen vrage wat worden gesteld en vrage wat word beatwoord was uit de balans. "Zijn daar risicos bij keizersnij bij bepaalde geval?" Ook, daar was geen antwoord op. Alleen "dat is het beste voor de kind" was het bijna enige standaarde antwoord. Ook zei ze al van te voren. We willen ook zeker zijn dat je pas na bevallen in je huis een kraamzorgster krijgt. Je moet nu ons zeggen welk kraambedrijf ga je kiezen en de contact van een kraamzorgster die bij jouw langs komt. Ik wist toen zelfs niet wat het woord KRAAMZORG betekent. Van via via weet dat vrouwen altijd thuis zijn, dan komt moeder of iemand die daarvoor is uitgenodigd langs om te helpen. Maar zelf had een idee dat het zou moeten een rustige persoon zijn, iemand die een vriend van familie is. En we kan daarvoor betalen. Iemand die zorgt ook voor blije, leuke vroolijke sfeer. Had zelf al boeken gelezen voor jonge ouders, "Jou baby" etc. Maar dacht dat zeker is iemand handig te hebben die nog adviesen geef hoe dat beter kan. In praktijk schijnde anders te zijn. Het blijkt dat het patient, ik dus, kan zelf eigenlijk NIET eigene kraamhulp kiezen! Het word gestuurd van een grote corporatieve bedrijf waar werken laagbetaald arbeiders met hoge administratiekosten, in officiele kleding. Ook het bedrijf kunnen we niet zelf kiezen, dat is ook al geregeld door een zorgverzekereaar. We krijgen van het kraambedrijf 1ste set van literatuur. Een boek die heet "zorgplan van je baby" en ze nemen contact op om vast te stellen, wanneer zijn arbeider kan bij ons eigene dienst beginnen. Ik zie het boek, het webpagina, beschrijving van ze aanbieden. En dat voelt akelig aan. Het imago van een zorwerkster lijkt naar Mc Donalds werker. (Het glimlach, dienstklare glimlach van afbeeldingen.) Ook zinnen van reclametexts: "Bij ons in de buurt kan jonge moeder voelen als een koningin..." of "We weten beter wat goed is voor je baby..." Voor een hoogzwangere vrouw is deze wereld ... een beetje te veel. Het is ook officieel mijn grootste fout geweest als een ouder. NOOIT PROBEER KRAAMZORGBEDRIJF AFWIJZEN. NOOIT vraag voor alternatieven! Nee, daar is geen vriendelijke tante die bij jouw in een buurt woont en zou je komen om te helpen. Alles is geregeld... door je zorgverzekeraar dus daar heb je niks meer aan zeggen. In China wonend, had ik nogsteeds een illusie dat mijn wensen iets tellen... Ik herhaalde voor mijn man, ik herinner "jaa, maar schat, IK betaal voor zorg, is het niet logisch dat ik kan ook bepalen die mij komt om te helpen." "So werkt het niet!" riep mijn man. Het is officieel een eerste en langste ruzie geweest wat we ooit hebben gehad. Hij is een nette mens. Hij doet hoe dat MOET. En hij kon helemaal niet begrijpen, waar haal ik deze onzin idee, dat iemand op particuliere basis zou bij ons willen komen om kraamhulp te doen. Hij is zelf een zzp-er. Ik had hun gevraagd, is daar dan geen leuke zzp-er kraamzorgers? Hij was eventueel met dat thema so zat dat we had gewoon gestopt met communicatie. We sprak niet met elkaar. En we had aanbesproken dat als we over iets hebben dan NIET alweer over dat Kraamzorg. Wat ook heel apart was dus... ik ontdekte dat niet Ik kies zelf kraamhulp maar dat is al klaar. Was MIJN PLICHT om in ziekenhuis door te melden, welk bedrijf en welk kraamzorger bij mij langs zal komen. Dus in een had had ik GEEN verantwoordelijkheid. In andere hand had ik VOLLE verantwoordelikheid om bemiddelaar worden tussen kraamzorgbedrijf en ziekenhuis. (Gegevens, datums wisselen, corrigeren, controleren of ze beide elkaar hebben bereikt, als niet, het opniew door melden...) Hoe hard had ik niet in ziekenhuis en met mijn man in discussies geweest om zelf een particuliere hulp voor kraamtijd aanschaffen, het lukte niet. Beide gaf door dat het discussie gewoon nergens lijdt en dat zal gebeuren hoe is al besloten. Mijn argumenten over privacy, cultuurverschillen, sfeer en risicofactoren dat we in een best geradicaliseerde wijk wonen, werd niet serieus genomen. Van een zorgverzekeraar ontvangen we thuis een grote kartonnen doos vol van babycosmetica. Daar zit nog een instructieboek in. En in China gemaakte knuffel. Wasbare luiers of handleiding, hoe ecologisch bewuste keuzes maken bij zorg voor baby? Dat was er niet. Wel vlesjes met babycosmetica. Zonder veel denken smeerde babyolie op mijn beuk en een uur later schijnde dat het een allergie heeft veroorzaakt. Het kostte 2 dagen om dat te verdwijnen. 1 dag voor bevallen hadden we ook een bezoek. Een medewerker van Kraamzorgbedrijf kwam langs. Strakke kleding (wekt sterke associatie met horeca bedrijfscostuum van een van een kettingrestaurants... )Het lijst van spullen wat MOET in huis zijn heb ik al weeken bestudeerd en alles is klaar gezet. Volgens het boek. Niks zelf bedacht. Alles hoe moet. Geen "maar" of "misschien." Commode. Past niet in zon kleine ruimte? Maak niet uit. Het moet, dus het komt. Dekens, zelf gemaakt. Kijken we nu eens of alle kleren en lakens wat heb je gemaakt inderdaad van natuurlijke wezel zijn. Het moet. (Later ontdek ik dat linnen gebruiken klerenproducenten al lang niet meer.) Babybad. Zonder voeten? Kan niet. Moeten voeten ook komen. Snel van internetwinkel bestellen? Kan bad niet op grond zijn, is het niet makkelijker voor een buik van mama? Nee, het moet op voeten zijn omdat de kraamzorger die komt gaat niet op vloer klimmen. Bed is te laag. Jullie moeten nu een bedverhoging gaan kopen. Nu! Bed moet 20 cm hoger. Het arbovet zegt, arbeider moet werken met bedhoogte (wat was het alweer, heb nu vergeten.) Ze zeggen niet daarbij dat bedverhoging ook geleend kan worden. Ze zeggen we moeten dat Kopen. Kraamspecialist doet hele ronde in huis. Of alles eisen voldoet voor ZIJN WERK en we noteren haar opmerkingen. Zij doet nog een ronde met "mijn favoriete controle vraagjes voor mij"... "wie bent je, wat doe je in nederland, waar hebben jullie elkaar ontgemoet, ga je nederlander worden, waarom ben je niet nederlander geworden...je spreek nederlands, toch?" Mijn nette man word nogal bitter horend hoe veel de aankoop van bedvoeten en alles gaat kosten. Ik begin alweer mijn liedje over "zou ik had kunnen particulier kraamhulp krijgen..." Maar dat helpt niet. Nog komt een ambtenaar langs om te controleren, of we inderdaad alle correcties in onze spullenvoorraad hebben gedaan. Ik ben moe. Hoogzwanger. Het is te veel. Ik vraag het vrouw te vertrekken, ik zeg "het is niet passende moment voor deze communicatie...", mevrouw doet alsof zij heeft niet gehoord. Zij gaat met besprek volgen met mijn man: "... jaa, dat en dat... en nog hier een handtekening en hier... en nog vullen we nog deze formulier en deze rooster en bespreken juiste tijden wanneer kraamzorger zal komen." Ik persoonlijk had een gevoel dat deze mederwerker en mijn man hebben samen besloten dat ze niet hoeven met mijn wensen of meningen rekening houden. Ze regelen de zaken en dat is belangrijk. Het is geen woonhuis maar een afdeling van een zorgcentrum geworden. Ik vraag nog steeds deze medewerker te vertrekken met excuus dat voel me slecht en zou deze afspraak naar later overzetten. Zij zegt, "maar het is geen probleem, ik praat met je man, je hoef niks te doen, ga maar in bed..." of dergelijks. Het is ook enorme fout geweest dat ik dacht dat ik recht heeft om zelf te bepalen wie bij ons op bezoek komen en wanneer. Bijzonders als ik hoogzwanger ben. Blijkbaar niet. Hen nooit in leven dat vroeger ervared. Daar is een ambtenaar. Zij zorgt voor regelen van papieren. Het redenen van deze papieren is in mijn buik. En ze zien het niet als een komst van een kind maar een komst van een papierwerk en geld. Dus iets wat kan niet gestoord worden. Nogal naief en fout maar heel dringen vraag ik toch de dame te vertrekken. Ik excuseer mezelf 10 keer maar ook erg dringend vraag haar om te vertrekken. Voelt alsof kots komt op. Ook bel ik meteen naar deze kraamzorgbedrijf en excuseer nogmaals mijne gedrag. Ik leg uit dat was niet volledig voorbereid om een dag voor bevallen een administratie te doen voor een kind van wie ik zelfs niet weet of zij goed en weilig zal komen. Deels voelt het ook raar en onetisch om formulieren gaan vullen voor degene die nog steeds in buik zit. Dus ik excuseer me en word afgesproken dat pas na bevallen zal nog een rond van administratie plaats vvinden. Bevallen, keizer snede dus. Kind, gezond! Kleine, stuur! Wat een geluk! ... en door slaan met administratie. (Ik heb nooit in leven so veel papierwerk moeten doen dan tijdens het hoogzwangershcap en daarna!)3 gagen pas na geboorte moet kind ing emeente ingeschrijven zijn, anders krijgen we een boete! Ik kan niet goed lopen nog pas na operatie maar ik moet met kind in hand naar gemeente huis. Mijn man moet herkenning doen. Had een mooie optie op de pagina van gemeente gevonden, dat moeder kan kind een achternaam van vader geven. Ook fout. Niet doen! Ze stellen dat wel als een leuke optie. Maar wat men daarna krijgt is, geen enkele zorwerker accepteert dat kind papas achternaam heeft. Ze stellen nogal een vragen "wie is mama dan... papa of so?" etc. Toen ik dat realiseerde las van gemeente pagina dat het wel een leuke optie is, en kan, maar als jullie dat terug naar mamas naam willen veranderen dan kost het 800 euros en daarvoor moet HEEL GOEDE redenen zijn. We zijn met man ca. 2 maande duurende ruzie had over of kraamzorgbedrijf in onze huis komt of niet. Het ziekenhuis staat op zijn van mijn man. Dus in principe heb ik geen optie in dat betreft. We gaan thuis van ziekenhuis, het laatste wat we doen, we moeten daar belovend dat we nog melden of kraamzorgbedrijf is gekomen en "taken overgenomen." Doen we. Kraamzorgster komt. 5 minuut later is onze huis inderdaad "overgenomen." Kleine witte doekjes liggen all over het huis. Zij begint: ""waar kom je vandaan, speek je nederlands, je heeft een nederlandse man... keizersnijde...aaa... dus stuitligging? Wat goed, so spaar je een geld... " Deze soort van communicatie voelt aan als iets wat zou graag niet hebben. Mijn man is behulpzaam: "Maak je niet druk, ga in bed, laat haar haar eigene dingen doen..." Kraamzorgster: "En waar is het kindtje?" Ik geef haar kind maar geef ook door dat waarshcijnlijk wil zij straks eten en begint te huilen. Zij neemt kind van wig, maakt wakker en zegt "Het is tijd om haar bad te geven..." (Zij volgde waarscijnlijk niet mijn idee om kind eten geven en dacht dat bad dus...) Kind schreeuwt. Straks is zij nat gemaakt. Kind screeuwt harder. Zij zegt: "Geen probleem, alle kinderen huilen..." Het is nogal toch te veel. Voel aan dat hele idee van bestelde kraamzorgbedrijfsmedewerker inhuren gaat niet. Gewoon gaat niet. Ik neem zelfkapot huilende kleine op handen (het rus geven voor een kind is mamas taak... kraamzorg neemt verantwoordelijk alleen voor procedures...) Dus het procedure lukt niet... ik geef kind borst in plaats van. Ook geef wel excuses door tegen de dame medewerker en vraag of zij kan toch vertrekken. Ik voel geen "click" dat we zo samen goed gaan zorg doen. Zij probeert dan toch uit leggen dat wat zij doet is met beste bedoeling en eigenlijk hoort het so te werken. Uiteindelijk spreken we toch af, dat ik geef kind lekker borst, zij eet en slaapt en verder gezond en dat we volgen alle instructies zelf en doen kraamzorg zelf. Op tijd, elk 5 uur meten we temperatuur, op tijd verschonen we luiers, op tijd geven eten. Kind is blij, huilt niet. Kraamzorgster zegt, zi mag wel gaan maar moet eerst mijn temperatuur meten en dat MOET gebeuren. Ik zeg haar... dat ik ga dan op bed liggen. Zij zegt, nee dat mag niet. Volgens arbo wet is bed te laag. Het moet 50 cm zijn en onze is 40 of wat dan ook. Ook had we deze bedverhogingen niet gekocht. Ik bied aan, nou ik klim op de tafel dan. (In principe hoop ik vanaf dat moment dat ik laat haar gewoon doen wat zij wil en dat gaat zij sneller weg.) Ik klim met mijn net open gesnijde buik pas na operatie... op een tafel. In mij verbasing betekent temperatuur meten dat zij trekt mij bruk af en steekt termometer in mij kont Het is nogal bizaar. Dus denk dat okee, zij gaat nu weg, zij gaat nu weg... Zij haalt het uit. Zegt dat temperatuur goed is en pakt haar spullen en gaat inderdaad weg! Zelf denk dat we hebben uiteindelijk een ideaalsituatie bereikt. Gezin, rustig thuis. Kleine doet ook goed. Ook bel ik naar Kraambedrijf en probeer nog maals uit leggen waarom had ik besloten om toch kraamzorgster weg sturen. Met veel excuses. Het kraamzorgster blijkbaar heeft tegen ons een meldingin Veilig Thuis gemaakt. Dat ik als een moeder waarschijnlijk niet een veilige persoon ben voor mijn kind. Ook aspect van hygiene. (Ze zei dat het romper van onze kind fis was...) Het is dus 2de dag pas na geboorte heeft zij al fieze romper aan! Ook was daar een opmerking dat de kruik wat we gebruiken niet een standaarde HEMA kruik was maar een plastic vles met warme water, gerold in een grote handoek. Dat mag niet so. Dat alles had zij niet ons gezegd toen zij bij ons langs was. Dat had zij dus opgeschrijven dag later op het kantoor. Het volgende vanochtend beslist kraamzorgbedrijf toch het laatste kans geven en stuurt ons nog een kraamzorgster. Deze mevrouw is erg lief. Zij komt binnen. Komt naast onze bed zitten. Kijkt in mijn ogen met glimlach en vraagt: "Mevrouw, spreekt u nederlands?" Ik begon niet te huilen maar vraag haar erg vriendelijk te vertrekken. Ik beloof dat zou op het kantoor zelf uit leggen, het redenen en ook hele verantwoordelikheid op zelf nemen. Daarna horen we niks voor 2 weken. We regelen inschrijven en CB. We zorgen samen voor kind. Het borstvoeding loopt goed. Als iets zou mis zijn geweest met borstvoeding zou had dat meteen melden maar het loopt goed dus ik neem verder met niemand contact op. Dan, ca 1 maand later krijgen we een brief van Vreilig Thuis. Ze zeggen dat ze komen om te controleren. Ze zeggen dat Kraamzormedewerker had een melding gedaan wat was dan nog verstuud naar een matchappelijke werkster van Ziekenhuis. Die had dan geprobeerd mij te bereikenen via mobiel wat niet lukte en email en thuisnumer, dat doen ze niet, dus had ze een conclusie getrokken dat iets is drastisch aan de hand en dat baby in gevaar zit. Verder had ze huisarts alarmeerd. De man moest op een vakantie direct naar ons toe om te controleren of baby veilig is. Hij vond ons in een blije boel. Met een blije kind. Man wist ook verder niet wat het was. Hij zei alleen dat hun was gezegd om te komen. Hij zei niks over inhoud van melding. Hij zei wel dat een theorie was, misschien ben ik gek geworden. Verder controleerde hij billen van kleine. Nog later, ca. 22.00 belde hij en zei nog "let "goed op dat jullie zou niet samen met kind slapen, anders gaat zij dood..." En dat was het. Daarna nog een tijd niks en dan hadden we 1 keer Veilig Thuis specialisten voor de deur. We vertelde de verhaal. We gaf ook eerlijk door dat ik nogal vanaf 6de zwangerschapmaand prive kraamhulp wilde en mijn man is normaal en wou van harte so doen hoe dat moet. En eigenlijk we beide deed onze beste. En dat kind is blij en gezond. In het zorgboek had deze kraamzorger ook een text achtergelaten over mij... Daar staat: ""Liza gaf aan zich niet thuis te voelen. omdat ik vroeg of ze het Nederlands goed verstond. Liza werd boos en kon alleen hier nog over praten. Ik kreeg geen kans om nog over anderwe zaken te praten. We hebben afgesproken dat de kraamzorg, per direct, op haar verzoek stopt. Ik heb contact gehad met de verloskundige om te vragen of zij iedere dag de conrolers kunnen doen. Dit is niet mogelijk, ze komen woensdag weer. Het contact met de verloskundige en Liza loopt goed. Andere pagina: Kraamzorg wordt gestaakt, graag tm8de dag bijhouden, wanneer kind gevoed wordt en plast en poept. Meten van temperaturen. De kraamvrouw ook zelf ˇx per dag temperaturen. Het zou fijn zijn als eer een weegschaal is om op te letten dat kind blijt groeien.... dat is het. Pas na 1ste bezoek van VT krijgen we een brief dat het word geen klacht tegen ons gesteld. We zijn niet beschuldigd in kindermisbruik. Wel word het een redenen waarom elk volgende zorginstantie alarmeerd is en contact neemt met VT. Bijvoorbeeld toen we had CB geweest, voor het eerste keer. (Toen ik zelfs niet wist, wat betekent Consultatie Bureau, ik wist niet wat het doen, enige wat ik wist dat het een instantie is, en dat kind daar heen moet anders krijgen we problemen.... ik wist ook dat opzich staat overal dat bezoek vrijwillig is maar bij ons schijnde dat niet te zijn.) Dus ik ging daar heen. Kleine vastgeborenen moesten kleren af in grote lege, best koude ruimte. Veel tranen en schreuwen. Meten. Kind plast op een matras. Bijna het eerste reactie wat ik kreeg was: "JE bent nogal gestrest, ik voel aan... ik vind dat je gevaar bent voor je kind... ik zou wel denken om melding doen over jouw naar Veilig Thuis." Ik was niet zozeer gestrest maar schokkeerd. Wat is dat een plek. Waarom moet kleine in zon manier gemeten worden. Wat verder. Naar een kamer. Alweer vragen: "Spreekt u nederlands? Wie bent u? Waar komt u vandaan? Wat doet u in deze dorp? Kind? Heeft zij klachten? Is kraamzorg geweest?" "Je heeft Kraamzorg weg geggestuurd en Veilig Thuis is geweest?" "Is kind verder gezond?" "Wat is je huissituatie?" Mevrouw, over de tafel stelt nog rij vragen om te controleren of het goed gaat thuis. "Hebben we vaker ruzies?" "Kunnen jullie kind rust geven, slaapt zij goed?" etc etc. Zij zegt ook, het HEEL ERG BELANGRIJK IS dat ik zou vaak met kind naar Consultatiebrueau komen omdat ze moeten overzicht krijgen over onze kind en onze thuissituatie. Ik word verbaasd, geschokkeerd. Ik ga thuis met verhaal: "Liefie, ik WIL NIET NAAR DAT CONSULTATIEBUREAU... zijn daar alternatieven?" Mijn man, nogal moe van het hele verhaal zegt... "Lieverd, iedereen bemoeit met je kind, so verkt het hier eenmaal zo. Als je daar niet tegen kan, moet je verhuizen naar een plek waar het anders is." Consultatie bureau doet wel geen melding. Wel laten ze me, elk keer als ik daar heen ga en iets vertellen, bijvoorbeeld dat we met kind kinder fysiotherapeut bezoeken, schrijven ze dat op en bellen ze op naar deze mensen. Fysiotherapeut: "Mevrouw, iemand van CB heeft me gebeld, ze hebben mij gevraagd of ik bezwaar heb tegen jouw. Ik zei dat ik dat niet heb. Het redenen waarom ze belde was, ze vermoeden dat je niet goed voor je kind bent. Ook omdat je heeft doorgegeven dat eigenlijk geen CB wil bezoeken en ze verdachten dat je kan gevaarlijk zijn voor je kind." Ik word moe. Niet zozeer gestrest. Ik knik alweer met hoofd. "Ja, klipt. Ik weet. Ze vinden me niet aardig. Ja klopt. Ik zou graag deze CB nooit meer bezoeken. Veder hou-den, hou ik erg van mijn dochter, we gebruiken geen geveld thuis en als een moeder die niet meer een puber is, denk dat best weet wat goed is voor onze kind." Kinderfysiotherapeut schud met hoofd: "Noujaa, als jullie daar niet heen willen... dan is het begrijpelijk als je daar niet goed voelt..." Het is ook ongeveer het einde. In hoop dat geen meldingen meer komen leven we door. We spelen en eten en poepen. Vanaf nu dus. Het schoonmaaksaga. Omdat 1ste melding van VT eigenlijk was teruggetrokken pas na onderzoek is het pas nu onze eerste melding. Tuurlijk ben ik niet meer so naief dat zou durven iets af zeggen, een zorgtraject weigeren kan mij mijn kind kosten. Dus dat zou nooit meer doen. Wel probeer hieronder open schrijven hoe werkt het traject dan... wat niemand afstappen of anders lopen mag. (Pas na weigeren van kraamzorg, excuusbrieven van beide kanten had de kantoorwerker van kraamzorgbedrijf wel me doorgegeven dat "jaa, dat zou wel mogelijk zijn geweest om particuliere, zelf gekozen kraamzorger te krijgen, het zou erg leuk en simpel te regelen zij geweest." Waarom het niet toegestaan was... toen ik daarvoor vraagde en dat echt nodig was... onduidelijk. Ook schijnt achteraf dat de kraambedrijf zelf ook deze bedverhogingen huurt dus het hele verzoek dat we moeten ze zelf kopen is misleidend geweest.)Heb zelf veel geleerd van het gebeurtenis. Veel minder idealistisch en veel meer nogal ook voorbereidend. Als daar een regelgeving is om te volgen of nieuwe wet of maatregelen, sta ik nu voor ze te wachten. Ben nu langzaam beter in jargon van een zorgtaal en kan beter informatie bij, wat ouders allemaal moeten... dus wat het ook was, hopelijk een dag word ik een "goede ouder" volgens nederlandse standaarden.

korte samenvatting

Het is 1ste keer om zorgsysteem mee maken.
Blijkt een hele traject. Had bevallen door operatie in het zienhuis en een (false idee)dat ik kan zelf kan bepalen, wat de zorgtraject word. Ook dacht dat kan zelf bepalen wie hulpt bij kraambed. Dus officiele kreaamzorg afgezegd. Ze deed melding naar VT. Ze vermoeden dat kind in gevaar is omdat moeder wil geen officiele kraamzorg voor eigene kind. Ze beginnen een onderzoek. Beschuldiging is terug genomen. Ik heb ook een (false)idee dat ik als moeder kan kind alleen huisarts laten zien en hoef niet naar CB. CB word zeer alermerend en begint onderzoek over mij. (Controle telefoonbesprekken met kinderfysiotherapeut en huisarts.)CB stelt dat ze verplicht zijn. Communicatie loopt onprettig. Ik kies andere CB en andere huisarts. Ik doe onderzoek over vaccinaties en stel dat laatste coctail vaccinaties zou kind langzamerhand gegeven dan gewoon. Een melding in ambulance moet ik doen omdat kind heeft een mini fles van kaliumbermanganaat open gekrijgen. Het deksel is dun en onstandaard. Meneer van ambulance doet een melding tegen ons (hygiene maar ook verdachte buiterlandse vrouw, moeder van het kind, ik dus...) en begint een onderzoek. Zijn alle kenmerken van kindermisbruik alweer gewogen. Vragen vragen vragen.. Waarom ik heb Kraamzorg geweigerd. Waarom vind ik CB niet leuk.Waarom had ik CB en Huisarts veranderd. Waarom ben ik in stress(voel ik me alwast niet blij?) en helaas is mij niet gelukt om meeste medische werkers over komen als een vriendelijke ontspannen persoon die verdient naam van goede moeder. Waarom slaap ik samen met kind, waarom geef ik nog steeds borstvoeding, waarom wil ik mijn kind niet in kinderdagverblijf of vroeger in cresche zetten...Alle instanties waar ik-we zorg hebben aangenomen worden alweer gevraagd over mijn gedrag. Wie ben ik, nationale achtergrond. Risicos van kindermisbruk zijn gewogen. Geen beschuldigingen. Veel vragen. Veel. Mijn man, moe van deze zorgdebatte ondersteunt mij-ons. Hij heeft meerdere keer gevraagd, of hij zou willen tegen mij bezwaar maken maar hij wil dat niet doen. (Hij geef ook eerlijk toe, dat tot nu toe wist niet veel van zorgtrajecten, snapt mijn standpunten maar is zeer skeptisch of zorgsysteem zou uitzonderingen doen op basis van cultuurverschillen.) Mijn achtergrond is zelf deels thuisscholing gekrijgende, werkend in cultuursector, in meertalige familie geborende, wonend in meerdere landen. Zelfstandig werkend en ervared ook in werk met kinderen. (Vroeger zelf workshops gegeven.) Van aanpak van VT en huidige zorgsysteem lees ik uit dat ze zou stappen nemen om kind laten eigene Letse culturele identieit af geven en Nederlander worden. In combinatie met het verhaal over "onderzoek over negatieve invloed van mij voor mij kind" nogal sceptisch geworden over hoe dat verder loopt. Mijn man ondersteunt het idee van door leven en het verhaal vergeten en verder alles doen "hoe ze willen niet hoe jij dat ziet...". Dus een bezwaar tegen VT niet doen maar wel maken zeer zorgen wat gaan ze verder doen met onze dossier en welk zorgstrategie aan de gang is.

jaja

Tweede dag van baby na keizersnede ben je al thuis met kraamhulp? Met baby naar gemeentehuis om aan te geven en dan is het gek dat de baby de naam van de vader krijgt?

Ik geloof er niks van.

conclusie....

Wat zelf gaan doen, zou nog proberen daarover schrijven. In engels. Dat deze thema bestaat en geen grap is. Buiterlanders, veel vrouwen die emotioneel niet voorbereid zijn voor nederlandse zorgsysteem in te gaan, gaan daar toch in. "Ik ga niet ver weg reizen, ik ga hier bevallen... Goede idee..." (Vooral omdat daar geen redelijke plan B-s zijn. ) Waar zou ze weten wat is KZ of CB etc etc? Zelf probeer daarover meer vertellen dat andere mensen zou niet afschrikken. Ook waarschuwen een beetje, het mens in zorgsysteem is gewoon mens die eigene werk doet. Hoe dat moet. Ook geen niews. Andere grote stressfactor voor iemand die eerste keer in leven Nederlandse zorgsysteem mee maakt: een rol van een moeder is afgezien relatief neutraal. Daar zijn traditionele culturen waar rol van moeder zeer groot is. Dichtbijste voorbeeld is van Italie of Griekeland. (Moeder weet, moeder doet, moeder word beluisterd, moeder die wijsheid van grootmoeder over draagt, moeder als creator, moeder als degene die leve geef, moeder die respecteerd word... die het alleeerste persoon is die kind beschermt en denkt...moeder die altijd een kleertjes of paar schoenen kan af maken als nodig of een bosje wortels kweken etc...) Het is cultureels hier gewoon anders gezien. Zelf noem ik dat een "onderzoekers cultuur...". Daar moet mens gewoon zelf bewust voorbereiden om dat mee doen. Al wonen in een regio met overbevolking en ruimtetekort is een kunst apart. Of het nuttig is om zwangere vrouwen laten snel snel snel dwang-taal-integratietrajecten doen of ze speciaal voor belastingbetalers geld treinen daarvoor....heeft niet veel nut. Het kan zelfs zwaar arrogant gezien worden. Medemens die in spanje woont hoef niet eigene kind vroeg mogelijk naar spaanstalige school opsturen onder het mom "iedereen doet het, jullie dus ook." Afgezien dat in wereld ca rond 16 miljoen nederlands sprekende mensen zijn... om burgers dunne portemonee gebruiken om ze nog meer en meer bij produceren... Kinderen dwingen om toch taal te beheersen terwijl bekend is dat voor ze hier geen woonruimte in komende 20 jaar in beschikking komt. Wat voor? Zwangere buiterlandse moeders... ze verklaren dat ze iets "niet willen"... "of ze zijn kind dit en dat willen..."lekker belangrijk dan. Vraag ze dan, welk zorg ze willen dan en laat ze dan zelf betalen! Het zou zeker leuke zzp-er zijn die in frans ergens kraamzorg wil gaan geven. Of greeks of arabs. Stop met dwanghulp voor iemand die zelf best goed kan alles regelen. Dan zijn ze a. blij, b. meer productief en minder verzorgd, c. zijn meer zelfstandig d. het kost belastingbetaler niet so veel geld als dat achterjagen en grote broer spelen... Momenteel voel meer drang, dat ga maar je nu snel je Nederlandse passpoort aanvragen, anders blijf je hele leven buiterstaander. (Om iemand zelf positioneren als nederlandse nationaliteit hebbende betekent 7 jaar wachten, reisverrbod destijds, 3x2 taalexames van NT en 800 euros of meer voor aanvrag of aanvragen omdat wachtlijsten bestaan ook.) Ineens gaat het alweer niet meer over identiteit maar regels. Nogal zoals met kind voor wie administratie word gedaan voor ze zelfs geboren is. Nogal cynisch...

Meelezer

Nou meelezer, ik heb ook mijn twijfels bij het hele verhaal van Lisa, maar tegenwoordig blijf je vaak maar twee dagen na een keizersnee in het ziekenhuis, zeker als je de dag van de geboorte niet meerekent.
Aangifte kan tegenwoordig soms in het ziekenhuis, zodat beide ouders erbij kunnen zijn.

Kind aangeven bij de gemeente

Liza schrijft dat man het kind eerst moest erkennen. Dat betekent dat ze niet getrouwd zijn. Erkennen kan ook voordat de geboorte plaatsvindt. Dat laatste was beter geweest voor jullie.
Aangeven van een kind kan door degene die het kind erkend heeft. Of door iemand die bij de bevalling aanwezig is geweest.
Een kind krijgt automatisch de naam van de vader als de ouders getrouwd zijn, maar je mag ook de naam van de moeder kiezen. Bij ongetrouwde stellen krijgt het kind automatisch de naam van de moeder, maar je mag ook de naam van de vader kiezen als hij het kind erkend heeft.

Ik denk dat jullie niet goed voorbereid waren op wonen in Nederland, bevallen in Nederland en een kind in Nederland.
Er is zoveel aanbod op internet met uitleg over alle stappen. Je bent slim genoeg om de informatie te lezen en andere mensen vragen te stellen.
Maar als je al boos wordt om de teksten van kinderliedjes, dan zul je weinig vinden in Nederland dat naar je zin is.

Maar op de tweede dag van de baby ben je niet thuis en je hoeft ook niet als moeder met baby mee naar het gemeentehuis verplicht. Daar zijn oplossingen voor die je vooraf had kunnen doen. Liza leest zich niet in maar is overal na afloop boos over. Als je al niet eens weet of je kind uit Letland of Estland komt, als je denkt dat het in Nederland niet normaal is als een kind de achternaam van de vader heeft en zo nog al wat dingen, als gezegd wordt dat je Nederlands niet voldoende is om een cb gesprek te kunnen volgen als je zo'n spraakwaterval kan uitstorten is voor mij de geloofwaardigheid voorbij.

Dit verzin je toch niet

Beste Liza, Ik ben de draad een beetje kwijt want je schrijft zulke lange verhalen. Het is een cultuurshock en als je dan snel (ik weet niet hoelang je toen al in Nederland was)zwanger bent en in die mallemolen komt van boekjes en regels kan ik me voorstellen dat je het niet kan volgen. Ik weet het niet maar je zou een buurvrouw of vriendin moeten hebben die je stap voor stap wat uitlegt. Heb je iemand, heeft je man familie die jou kunnen helpen? Het is allemaal strak georganiseerd met de beste bedoelingen. Ook voor Nederlands ouders is het een nieuwe wereld waar je in komt als je zwanger bent en staan er op de lijstjes ook artikelen waarvan je denkt: wat is dit? Een vriendin van mij, die bewust alleenstaande moeder is, werd ook direct met argusogen bekeken door de Kraamzorg. Weet je, een hema-kruik is veiliger dan een gewone fles, dat is toch wel te begrijpen? Je bent een slimme vrouw, probeer wat mee te veren en te accepteren hoe het hier gaat. En laat dingen die niet meer ter zaken doen los, die kraamtijd ligt achter je en je bent bij een eventueel volgend kindje beter voorbereid, klaar. Succes en sterkte met alles.

ik bedoel maar

Posting 202 is 5263 woorden. Ik pleit voor een maximum aantal woorden per posting. Ik heb het verhaal niet gelezen, want in de tijd dat ik dit lees, kan ik een dik boek als Tonio van Van der Heijden lezen, maar het wordt steeds ongeloofwaardiger. Liza heeft een zeer vreemde woordenschat. Misschien gebruikt ze wel google translate. Maar we zullen het nooit weten want ze antwoordt niet, klaagt alleen.

Medische zorg

De medische zorg is voor iedereen die er niet mee te maken heeft lastig. Ik was pas bij de bevalling van mijn kind voor het eerst in een ziekenhuis. Ik had ook geen idee.

Gelukkig heb je een mond om vragen te stellen en je man is er ook.

Mijn broer en schoonzus zijn een paar maanden geleden verhuisd naar Portugal. Zij was zwanger. Dat was ook wennen. Kraamzorg kennrn ze niet en tjijdens de bevalling werd mijn broer op het moment van de grboorte zelf de kamer uitgestuurd. Ze spreken beiden Portugees maar dat is toch best pittig als je Portugees nog niet zo goed is.

Als je naar een ander land verhuisd dan ben jij degene die je moet aanpassen. En dat is ook ontzettend moeilijk. Niemand zal dat ontkennen.

Keizersnee

In het AMC mag je na een normale keizersnede max. 3 dagen in het ziekenhuis blijven, als je kind niet in het ziekenhuis hoeft te blijven omdat het prematuur is of zo. Dat is inclusief de dag van de operatie.

Ik kan me voorstellen dat er dan nog wat nazorg thuis moet gebeuren, zoals temperaturen. Dat laatste wordt in het ziekenhuis trouwens niet anaal gedaan.

anaal, heel offtopic

als je via de anus in het rectum de koorts meet noem je het rectaal komt op hetzelfde neer maar toch

Veel mensen buiten de deur

Liza, je hebt heel veel mensen buiten de deur gezet. Veel te veel. Je wil dat niemand zich met jou en je kindje bemoeit. Jij alleen. En daarover wil je niet communiceren. Dat gaat niet goed.
'Van aanpak van VT en huidige zorgsysteem lees ik uit dat ze zou stappen nemen om kind laten eigene Letse culturele identieit af geven en Nederlander worden.' De beslissing om je kind in Nederland op te laten groeien is jouw beslissing geweest. Je kunt het de mensen niet kwalijk nemen dat het hier Nederland is en geen Letland.
Ik hoop dt het goed gaat met je kindje, maar ik vrees dat jij nog heel veel problemen krijgt met school, dokters, peuterspeelzaal, ouders van andere kinderen, nou ja, met iedereen om je heen. Jammer voor jou en niet goed voor je kindje.

Tsjor

Voor Tjor- respect voor kraamzorger

Ja. Klopt! Kraamzorger is een respectvolle vak! Ze moeten gewoon niet 11.50 per uur krijgen maar minimum 50 euros zoals andere proffesionelen, die bf. als zzp-ers werken. Of zelfs meer. Als daar een moelijke klant is die kind heeft van stuitligging... misschien moet daar extra voorzichtigheid ingeschakeld zijn... het kost geld... kan ook 100 eur per uur procedures zijn? Waarom zit dan eerlijk werkende arbeider op minimum loon? Daarvan moet zij nog eigene transport betalen? Niemand repareert haar auto. Zij moet dat zelf betalen... En we waren een klant die woud van harte onze kraamzorger normale prijs betalen, niet dat het iemand is, die gewoon moet naast eigene 3 kinderen nog naar ons toe en nog realiseren dat het niet de dienst is wat klant had gewenst. (In vergelijking, zelf heb in bejaardezorg gewerkt. En gebeurt wel eens dat bejaarder toe geef dat "ik betaal wel maar eigenlijk wil ik geen zorg" of "wil ik anders" of "laat iemand anders dat doen" en ook zeer vaak hebben ze zelf gekozen team van wie ze zorg aan nemen en punt. Andere willen ze niet.) Tjor zei: "Achter de deur gezeten"...werkt helaas niet. In kraamzorg is een centrale administratie degene bepaalt, of ze ergens blijven of niet. Als Administratieve centrum zegt "jullie vertrekken" dan mogen ze gaan. Als centrum zegt "nee, jullie mogen echt niet weg, jullie moeten nu daar blijven en werk toch af doen.. " of wat dan ook... dan blijven ze. Het is mens achter de balie ergens op kantoor degene beslissingen doet. Eigenlijk wat Ik deed was, met centrum van Kraamzorg veel en veel en veel keer besproken over mogelikheid om alternatieve kraamzorg te kunnen hebben. Ook had dat gevraagd van ziekenhuis, of dat kan. En mijn man die bleef op positie "ik hou van jou maar ik hou van regels, als regel zegt geen woord over particuliere kraamzorg mogelikheid dan krijg je dat niet..." Dus had niet iemand achter de deur gezet maar de instantie wie deze arbeiders had gestuurd, eerlijk toe geven wat zijn onze, mijn wensen. Dat was niet accepteerd. Dan had ik toch geprobeerd om traditionele zorg aan nemen... ze kwamen, maar het was niet gelukt. Situaties wat ontstonden waren nogal bizaar. (Controle van je huis, thermometer in je anus, boekjes vulle, boekjes vullen... )Dus van ijn kant deed echt eigene beste poging om te kunnen mee doen. Als het gaat over geld was zelfs klaar om alle ons bezoekende mensen geld betaalen voor mislukte bezoek. En eindelijk, in het laatste besprek met kraambedrijf had ze zelf ook verklaard dat ze zou had wel kunnen mij particuliere kraamzorger geven. Iemand die ons op individuele basis dienst geef, zonder bedrijfscostume aan en zonder i-pad en veel fromulieren daarbij, dat deze zzp-ers kraamzorgers database bestaat al en het zou wel had kunnen mogelijk zijn. Gewoon "wens was niet beluisterd...". Dat was dus een "ja" woord, maar kwam te laat. Het volgende keer als zou nog bevallen, verklaarde ze, hebben ze deze zzp-ers database en kan wel individuele keuze gemaakt worden! Maar dat was een afspraak voor de toekomst dus. Persoonlijk vind ik dat als mensen zou vaker eerlijk toe geven wat ze willen, wat zijn verwachtingen, zou ze eventueel meer eerlijke relaties bereikenen. En zijn kinderen zou leren, dat mooie fassade is niet noodzakkelijk om andere mensen tevreden stellen. Dat altijd pap op eten als het echt niet smaakt, kan. Maar eerlijk toe geven dat je glutene allergie heeft is belangrijk. Als mensen dat niet luisteren krijg je kots op. En dat was niet de bedoeling. Belangrijk is om weten wat zijn eigene behoeftes, ze duidelijk uit leggen en dienstaanbieder kiezen die juist je verwachtingen voldoet. (Als je zoek werknemer voor weinig geld, neem dat. Als je zoek werknemer die extra ervaring heeft met kindtjes die van stuitligging zijn geboren, geef dat door, neem dat en betaal wat dat kost. Als je zoek kraamzorger die is gespecialiseerd op internationale families, neem het, betaal het! Of wil je een kraamzorger die lief en behulpzaam is en op eerste intake besprek sta je al overtuigd dat het een aardige mens is die je meteen zou in je huis uitnodigen, betaal het! neem haar! En wees blij dat je paar duizend voor een leuke arbeider heeft gegeven die je huis en wieg en het leven van jullie so bijzonders is gemaakt! En dat met haar taktische adviesen en rustgevende veelervaarde aanpak had de kraamtijd gemaakt wat het uiteindelijk was. De eerste dagen van je kind. En je hoefte echt niet zorgen maken, dat je net veel tijd in stuitligging meegemaakte kleine niet toevallig nog paar extra traumas krijgt. Ook zou individuele aanpak garantie geven dat alle kraamzorgers zelf beter leren kennen waarin ze goed zijn. Ook direct weten, wat is een markt van zorg. Wie zijn de moeders? Met welke moeders en kinderen wil ik werken? En daardoor zou ook klant-gezin-vooral moeder niet gezien als een anonieme geld poepende dummy met een vaardevolle baby daarbij met wie ik ga gewoon snel procedures af en kopje coffie daarbij. Kraamzorger moet gewoon een klus aan nemen wat gegeven word van centraal. Kraamzorger eigenlijk een eerlijke arbeider is die dient om gerespecteerd worden. Die met zeer weinig geld zeer veel werk moet doen. (Voor 12 eur per uur ergens naar toe fietsen of rijsen met elk weer.) Elk keer met nieuwe omstandigheiden geconfroteerd worden. Waarschijnlijk werken met te lage commodes of bedden doet eventueel ook rug pijn. Het is bekend. Maar communicatie joh. Klinkt het niet mooier om voor klant toe te geven "ik neem bedverhogingen mee als ik kom" dan "jullie moeten nu bedverhogingen zelf regelen omdat jonges, meisjes, aan de kant, hier komt onze kraamzorgster..." Persoonlijk zou voor moeders die officiele kraambedrijf niet willen inhuren en alternatief willen, dat gewoon toe laten. Laten ze zelf betalen, zelf leuke kraamzorger kiezen met wie wel een goede "click" en goede betrouwbare relatie wordt. Argumentatie: op een of andere manier beweegt samenleving naar richting idividuele diensten, individuele couchen. Personificatie, flexibiliteit. Minder totalitarisme en meer openbare netwerken waar dienst aanbieders en klanten elkaar vinden.Daar is meer geen grote corporaties nodig om te bemiddelen. Bijvoorbeeld niemand probeerd nog steeds een bejaarde of elk 50 plusser in een rol stoel duwen omdat "so hoort het in onze samenleving" "je kan zelf lopen? Nee, moet in een rolstoel, hopp!" Of niet elk 2 jarige moet meer in een kinderwagen zitten omdat "bij ons MOET" alle kindtjes tot 5de levensjaar in kinderwagen zitten. Lopen mag, maar let op, alleen op plekken, daarvoor toegestaan. Totalitarisme in regelgeving lijdt tot enorme geldverspil en demoraliserende arbeider. Ik gef eerlijk toe, een mens die heeft net 10 km naar een huis gerijden om daar paar uur te werken en ontdekt dat zij helemaal niet verwacht is... kan teleurgesteld zijn. Nogal omdat zij is bang dat zij word nu niet betaald. Ook omdat zij kan nu baan verliezen. Een ontevrede klant... Is het niet makkelijker gewoon snel een klacht indienen om zeker zijn dat je je baan wel bewaart of geen gedoe levert met leidinggegevende? Is het niet een van een redenen achter meldingen? Ik moet naar klant toe. Klant is "problematisch." Wat zou ik doen? Ik wil betaald worden! Tussendoor heb ik gerekend op het geld wat ik daar verdien! En geen trainingen over "hoe omgaan met klanten van multiculturele afkomst" of dat dergelijks, wil ik niet. Ze worden niet vergoed. Mijn man zegt altijd: "In het leven moet je mee gaan, dan brengt leven je vreugde en plezier..." Maar de tijd gaat door. Wie zei dat wat plezier 1940 gaf, nog 2017 iemand tevreden stelt? Waarom zou kraamzorger willen werken op een plek met sjagerijnige verdrietige moeder als het anders kan? (Laat zelf goed betalen, toffe werk doen en nog hard bedankt worden en zeker zeer bewardeerd.) Als het zou so geweest zou hier bijvoorbeeld een mooie post had geschrijven over hoe leuk was onze kraamtijd, hoe fij was het mijn die op dat zzp-database had gevonden, zij studeert nog en heeft zelf ook kinderwens en zij is ook van multiculturele achtergrond... Dat is heus niet gebeurd. Het volgende keer misschien.

Nog een jaar om dossier te afluiten

Naar VT hebben we de raport opgestuurd: en antwoord gekrijgen!
VT geef door dat we blijven controle van VT nog voor een jaar. Het bevat 2 (verblichte)bezoeken van ze. (Moet oeffenen voor ontspannen houding en glimlach voor dat geval. Zelf krijg altijd nogal harde stressaanval als dat brief lees maar als ik nog een tijdtje oeffen moet het overgaan, geloof ik.) Het reactie van mijn man was: "Heel goed! Zie je wel. Wat zei ik je! Als je met zon mensen goed weet om gaan zijn ze leuk en vriendelijk. Als we had het in jouw manier gedaan zou het niet gelukt zijn geweest..."(Als het zou in mijn manier zijn, zou we had gewoon bezwaar had gedaan voor idiote melding. Vanaf ik een deel van deze zorgsysteem ben geworden voel vaker en vaker, dat ik haat het. Het geef ook een lichte gevoel van geldmelkerij. Ik betaal gewoon elk maand vaste bedrag. En daarvoor krijg-krijgen we alleen onprettige ervaringen. Relatie met man is tussendoor verbeterd. Realiseer ineens dat hij is een mijnpaal van dat generatie degene deze wetgeving en systeem hebben gemaakt. Dus hij nog weet hoe met dat om gaan. Het is ook een generatie van "veiligheid." Mensen degene kon hele leven veilig voelen en degene nu door strenge vetgevingen en regels en instructies dat ook medemens willen laten genieten.) Hieronder 2 mails, hoe dat afspraak dus ging:

Geachte heer "Dat en dat"
Zoals afgesproken zouden we u op de hoogte stellen van initiatieven die wij ondernemen om ervoor te zorgen dat onze dochter ruim voldoende in contact komt met leeftijdgenoten. (Hieronder was een redelijk flinke lijst van plekken wat allemaal van zuurverdiende sentjes van papa betaald zijn en zal worden...) En nog een zin daar bij.

Let wel: begin maart gaan moeder en kind voor ongeveer 2 maanden naar Letland om daar vele familieleden te bezoeken. E.e.a. is ook doorgenomen met het consultatiebureau. Het meest recente bezoek aan het consultatiebureau vond plaats op 22-02-2017, geen bijzonderheden.

En kwam een antwoord:
Dank jullie wel voor het doorgeven, ziet er goed uit, zal de informatie toevoegen aan ons dossier. We zijn in principe nu klaar met ons onderzoek. Komende maand krijgen jullie een brief met onze beoordeling, conclusie en advies.

Is niet iets waar jullie je heel grote zorgen over moeten maken, we willen wel voorlopig de situatie van het kind van jullie blijven volgen. Dat doen we vanuit Veilig Thuis zelf. Concreet zal dit betekenen dat ik dit jaar twee keer bij jullie wil langs komen om de ontwikkeling van het kind van jullie met jullie te bespreken.

Met vriendelijke groet, medewerker van Veilig Thuis

inhouelijk hetselfde

Als Veilig Thuis is geweest en dat ze hebben nu dat onderzoek wat nog duurt. Inhoudelijk zie ik geen verschil. Behalve dat nu is het dus. Maar dat is ook het. Eerder heb daardoor kans had om eigene partner beter leren kennen. In een hand is wel een groot verleiding om in deze Jeugdzorg aanpak- texten inzinken en beter "het wereld" leren kennen. Ook in Soviet Unie, blijvoorbeeld, was ook alles gecentraliseerd. Maar dat werkte! Ook methodologisch herken overeenkomsten. Het is spannend en moeder belangrijk om volledig te weten, hoe dat werkt dan.
Over de plannen. VT had dat niet gevraagd maar toch, eigenlijk blijft leven niet stil. Alles verandert. Had bijvoorbeeld uitgevonden dat in Letland veel goedkoop huizen zijn! Een wetgeving is, IEDEREEN, degene voor minimum 10 000 daar een huis koopt, ook automatisch nationaliteit krijgt... (Iets voor mijn man?) Dus voor de toekomst... vooral voor eigene grote tuin hebben of kind leren rabarber kweken of zou daar genoeg workshop ruimte zijn voor man en zo...dus wat het VT ook verwachtingen heeft...we blijven denken nog naar alle kanten. Denk over zelf groenten kweken of "moeder en peuter" samen-doen-workshops geven ergens in de wijk, dat soort van dingen. Ook had bekijken... In principe, waarschijnlijk is een kinderzorg-systeem in hele EU hetzelfde. Daar zijn geen Locale instanties gewoon geven daar door wat voor ze finanties willen en dat is het... https://www.europa-nu.nl/id/vjasedzq2zym/subsidies_van_de_europese_unie_2014_2020 en http://ec.europa.eu/social/main.jsp?catId=1246&langId=en
het meest nuttige pagina was dat: http://www.eurochild.org/

Liza

Als ik kijk op deze website http://www.humanium.org/en/europe-caucasus/latvia/ krijg ik de indruk dat het ook in Letland niet zo fantastisch is. Ik lees niet zulke fijne dingen over minorities en anderstaligen in Letland.

Ik denk dat dit overal het geval is. Probeer je insteek eens te veranderen. Uiteindelijk heeft iedereen of dan toch de meesten, goede bedoelingen. Als dat niet altijd matcht met jou, heeft het zin om uit te zoeken hoe dat komt, zolas je dat nu steeds meer aan het doen bent. Als je weet wat er mis gaat, kun je dat proberen te veranderen.

Let wel, ik zeg niet dat het fantastisch is in Nederland, als het gaat om de jeugdzorg en VT. Integendeel zelfs. Waar jij tegen aanloopt (vooringenomenheid, vooroordelen, discriminatie, maar ook bekrompenheid ed.) is wijdverbreid. Veel mensen klagen erover. Maar ondertussen is dit wel de realiteIt: veilig thuis/jeugdzorg heeft de macht. En instanties en professionals hebben meldplicht... bij onderbuikgevoelens, bij alles eigenlijk.
Wat jij vertelde over ambulancepersoneel dat later een melding doet heb ik al vaker gehoord. Het is een schandaal, dat meen ik echt. En er zijn velen die ertegen zijn, tegen dat gemeld. En die de jeugdzorg willen veranderen. Maar dat gaat niet 1, 2, 3. Ondertussen zitten we er maar mooi mee...

In je eentje win je meestal niet van de instanties. Dus het advies is, buig mee, doe alsof, en denk er het jouwe van. En ondertussen zijn er heel veel mensen die proberen de jeugdzorg te veranderen.

Ik had zelf ook een hekel aan kraamverzorgers die over je heen walsen, en hun eigen ideeën proberen door te drukken. Of artsen die een kind zowat uit je handen rukken, omdat het ze te langzaam gaat. Maar dat zul je altijd en overal hebben. En ook in Letland. Lees maar eens die website die ik bovenaan noem.

En in de volkskrant dus waar liza tegenaanloopr

http://www.volkskrant.nl/opinie/we-moeten-een-goede-voorziening-hebben-voor-alle-jonge-kinderen~a4467060/?hash=ed83229042d9e5015dc3c8a4ea7de0455254435b

We moeten één goede voorziening hebben voor alle jonge kinderen© de Volkskrant

We moeten één goede voorziening hebben voor alle jonge kinderen

Aleid is het niet eens met de voorschool

Door: Aleid Truijens 25 februari 2017, 02:00

Je loopt de deur uit bij een consultatiebureau, met in je ene hand je 1-jarige en in de andere een 'indicatie'. Je kind mag straks, als het 2,5 is, vier ochtenden per week gratis naar de voorschool. Nou ja, mag. De verpleegkundige die je het hemd van het lijf vroeg, nadat de arts allerlei testjes had gedaan, zal je inschrijven bij een peuterzaal met VVE-programma (voor- en vroegschoolse educatie). Gaat je kind niet, dan komt er een lelijke aantekening in je dossier.

Hoe zou dat voelen, om botweg te worden bestempeld als kansarm? Als 'doelgroepouder'? Je bent dus een moeder die haar kind te weinig voorleest en te weinig zingt of spelletjes doet. Of de verkeerde liedjes en spelletjes. Je praat te weinig met je kind, of je praat krom, of de verkeerde taal. Jij, of je ouders, komen uit het verkeerde land. Je hebt niet goed je best gedaan op school, je hebt te weinig diploma's, of de verkeerde diploma's. Je woont in de verkeerde buurt. Er mankeert kennelijk van alles aan je als ouder. Je bent kandidaat voor een grondig bijspijkerprogramma.

Ik ben blij dat het mij niet is overkomen, deze vernederende en stigmatiserende behandeling. Ze zou mij, toch al onzeker als prille moeder, de nekslag hebben gegeven. Bij mij dacht de consultatiebureaudokter dat het met twee hoogopgeleide, hagelwitte ouders wel goed zat. Een misvatting, want ik was ontzettend onhandig en slordig met mijn baby's. Maar ik zong wel de juiste liedjes.
De goedbedoelde 'indicatie' vergroot de segregatie en de kloof tussen hoog- en laagopgeleiden.

De criteria voor de gratis voorschool zijn: laag opleidingsniveau, taalachterstand, of sociale of psychologische problematiek. Blijkbaar zijn dokters en verpleegkundigen de juiste personen om een kind zijn kansarme toekomst te voorspellen. Het is typisch Nederlands: we drukken een kind al heel vroeg een stempel op het voorhoofdje. Met de allerliefste bedoelingen: uit preventie en om verdere achterstand te voorkomen. Maar dat kind sleept zijn hele jeugd lang die loden bal met zich mee. Dat doet iets met je.

Volgens de Onderwijsinspectie volgen steeds meer kinderen, met of zonder 'indicatie', peuteronderwijs. Geen nieuws, leek me, peuters gaan toch naar de peuterzaal of naar de crèche? Maar met 'peuteronderwijs' wordt alleen VVE bedoeld, een speciaal educatief programma. Voorschoolse voorzieningen zijn in Nederland een ingewikkeld woud. Je hebt peuterspeelzalen en kinderopvang, al dan niet met VVE. Ook kinderen zonder indicatie kunnen VVE krijgen, maar hun ouders moeten ervoor betalen.

In de praktijk is het onderscheid simpel: Fatima en Mo, wier moeder niet werkt, zitten op de gratis peuterspeelzaal-voorschool (alleen de ochtenden), Fleur en Jesse zitten hele dagen de op de dure kinderopvang, terwijl hun ouders werken. De goedbedoelde 'indicatie' vergroot de segregatie en de kloof tussen hoog- en laagopgeleiden.

Lees ook:

Er zijn genoeg redenen om het peuteronderwijs open te stellen voor alle kinderen.

Om dat te voorkomen werd in veel gemeenten VVE op speelzalen én crèches aangeboden, voor alle kinderen. Het hielp niet. Wie niet werkt doet een kind niet op een crèche waar je de niet-VVE-uren moet betalen. Hoogopgeleide ouders die geen dagopvang nodig hebben, doen hun kind niet op een peuterschool met alleen allochtone kinderen.

En als die VVE - kosten 366 miljoen per jaar - nu enorm zou helpen. Maar dat is twijfelachtig. Vorig jaar verscheen een rapport van hoogleraar Kinderopvang Ruben Fukkink, waarin hij resultaten van 21 onderzoeken naar peuteronderwijs bijeenbracht. Niet één onderzoek rapporteerde een meetbaar effect, niet op taal, niet op rekenen, niet op sociale vaardigheden.

Wat echt uitmaakt, is de kwaliteit van de leidster, en haar beheersing van het Nederlands

Een uitkomst om van te huilen. Al die weggespoelde miljoenen! De overheid legde zich er niet bij neer en gaf opdracht tot nieuw onderzoek. Uit dit Pre-COOL-onderzoek van het Kohnstamm Instituut bleek - goddank - een piepklein effectje: VVE 'kan' positief zijn. Maar andere voorschoolse opvang bleek vrijwel even effectief. Wat echt uitmaakt, is de kwaliteit van de leidster, en haar beheersing van het Nederlands.

Eén goede voorziening voor álle jonge kinderen, ongeacht herkomst, waarom lukt dat bij ons toch niet? Waarom schuiven we kinderopvang en peuteronderwijs niet ineen? Een betaalbare opvang waarvan iedereen het gewenste aantal dagen gebruik kan maken, zodat iedereen onbezorgd aan het werk kan. Een aantrekkelijke, educatieve omgeving met kundig personeel, waar kinderen plezier hebben én iets opsteken, waar eigenaardigheden en talenten worden ontdekt zonder dat kleintjes meteen worden gebrandmerkt. Dat kan best, maar het kost wat. Breng dáár al die weggesijpelde miljoenen voortaan naar toe.

Aleid Truijens is schrijfster, literatuurrecensente en biografe. Reageren? [email protected]

mirreke

Het citaat van Volkskrant: "Wat echt uitmaakt, is de kwaliteit van de leidster, en haar beheersing van het Nederlands...". Wat zijn de feiten? Woningtekort. Cobouw schreeft: " "Nederland heeft 133.000 huizen te weinig" Vastgoedactueel schreeft: Nederland loopt in groeiende huizentekort". Nu.nl: "Het aantal huishoudens groeit echter met circa 60.000 door instroom van migranten en toenemende individualisering. Van elke VIJF huishoudens die er de komende jaren bijkomen, zijn VIER alleenstaand. (Vijf van vier dus!) In 2020 is het woningtekort daardoor TOEGENOMEN van 160.000 naar 290.000 woningen." Wat is gevolg? Heeft het zeker zin om daklozen en zijn kinderen met nederlandse taal drillen?
Vluchtelingen... heb meerdere keer locaties geweest waar vastgeboren of kleine kinderen aanwezig zijn van ouders die "uitgeprocedeerd" zijn. 2015 was het naast Amsterdam. Het was november. Kinderen. Halve tot 3 jaar in tenten zonder bodem met moeder die erg uitgeput uitzag, alleen vol tijd zorgen maken om kinderen warm te houden. Geen mogelikheid om warme eten te maken. Geen afval afvoer. Geen kledingreserve. Geen bebouw, dousche, toilet. Alleen tenten op een parkeerplaats. Rond hangende skinheads met grote honden. Zeer luxe uitziende arabische families die langs drentelde en lange kijk door de hek nam. ("Mag dat? Mag dat? Dat is niet normaal, dat is niet normaal!") En so voor maand-en. In dat kamp werd ambulance gebeld. Ze veigerde om daar in te gaan. (Zieken en kinderen? Zijn ze verzekerd?) Ze zei dat is gevaarlijk, ze willen dat risico niet nemen. Zelfs toen mijn vriend die frans sprak had aangeboden om vertaling te doen. Zelf zou had willen toen melding naar Veilig Thuis doen maar wist toen niet dat deze instantie bestaat. https://www.nrc.nl/nieuws/2015/04/14/deel-vluchtelingen-amsterdam-slaapt-in-tenten-a1417095

aan Mirreke

Het artikel van Aleid Trujens... Was nogal verbaasd over haar woordenkeuze: "Eén goede voorziening voor álle jonge kinderen, ongeacht herkomst, waarom lukt dat bij ons toch niet?" Is het nogal niet te discriminerend om over kinderen praten zonder zijn ouders, alsof ze AL ZIJN van ouders juridisch en technisch afgepakt... niet als iets wat op laatste instantie zou gebeuren maar per ce vanaf begin so is... We hebben ze! Wat gaan we nu doen met ze? In Jeugdzorg texten...en terinologie komt voor dat "kind een dominante centrum van een gezin is gezien" maar gezin totaal uitschakelen van het beeld en alleen over voorzieningen van kinderen praten... het is een stap meer ver... (Hoe voelen alle deze ouders daarover degene hele leven vanaf geboorte van kind echt alles doen om zelf deze entiteit zijn degene voor kind zorgt. Degene denken niet automatisch, dat zwanger worden en bevallen en klaar, nu geven we kind over voor instanties en proffeionelen.) Waarom worden niet voor alle deze miljoenen mooie familiewoningen gebouwd? Speciaal voor grote gezinnen of gezinnen met groeipotentieel? Mooie kinderkamers met 2m2 hoge plafon, klimrek. Zoals op Nordse interieur photos?

Zou het ook een interpretatieprobleem kunnen zijn?

Ten eerste, die erge kampen zijn nu voor zover ik weet allemaal weg. Nederland is regelmatig op de vingers getikt over de behandeling van vluchtelingenkinderen, en nog steeds is het niet optimaal. Het vele verhuizen is bijvoorbeeld iets wat nu wordt aangepakt. Maar er zit vooruitgang in.

En ja, het is wel zo dat inmiddels kinderen ook eigen rechten hebben, los van de ouders. Jij kunt als moeder bedenken dat jouw kind (nog) geen Nederlands hoeft te leren. Maar het is uit onderzoek bekend dat kinderen met een slechte kennis van de landstaal later minder kansen hebben. Dus daar probeert een land dan op in te zetten. Want nu jouw kind hier woont, is nederland er ook verantwoordelijk voor.

Huisvesting, tja, daar zijn inmiddels de meesten het wel over eens. Dat gaat niet goed zo. Net zoals in Engeland, inmiddels ook in Duitsland. Het is schijnbaar heel ingewikkeld voor de politiek en het bedrijfsleven om daar op te anticiperen...

Maar het is niet opgezet om jou en jouw gezin dwars te zitten. Als je overal zo diep in duikt als jij nu lijkt te doen ben je over een jaar overspannen...
Begin klein, bij je eigen gezin.

Enne, niet elke Noorse familie woont in een huis met een klimrek. En er zijn ook nederlanders die een klimrek hebben.... in huis. De meesten hebben een klimrek in de tuin.

En heb je al gekeken op de website die ik noemde, over wat er allemaal misgaat in Letland met kinderen van minorities... ? Kortom, alleen maar focussen op wat er in jouw ogen mishaat brengt niets...

Goed zorgen voor je kind

Is ook zorgen dat er voldoende financiële middelen zijn om een goed huis te kunnen huren of kopen. Dat zou ook een zorg voor moeders moeten zijn. Niet alleen rabarberplantjes kweken.

Het pleidooi om alle kinderen vanaf twee jaar de mogelijkheid te geven om naar een soort peuterspeelzaal te gaan, waar al spelend ook taal wordt overgedragen en sociale vaardigheden) onderschrijf ik wel. Het is nu inderdaad vreemd gesteld en verschrikkelijk duur. Zelfs de peuterspeelzaal heeft een inkomensafhankelijke bijdrage. Leuk voor ouders met weinig geld, maar niet leuk voor ouders met een modaal inkomen. Dat bevordert alleen maar de scheiding tussen sociale klassen.

Tsjor

tjor: werkende moeder als zzp-er

Zoals heb ook geschrijven en VThuis verteld, ben ik werkende zzp-er. Het is niks mis als kinderen groenten van eigene tuin krijgen. Het spaart ook geld. (Bf. als een huishouden groenten zelf kweken sparen ze xa. 200 euros per maand. Of steken ze relevante aantal werkuren gewoon om arbeiden direct voor eigene voedsel of ondersteunen dichtbijste boer. Waarom niet?)Buiten dat heb nooit uitkeringen of andere soorten steun had. Mijn man ook niet. We doen alles "zelf." Zelfs hun gezin heeft nooit "sociaal voorgeschrijven steun" had... mijne ook niet. Bijvoorbeeld mijn man komt van gezin met 3 kinderen. Vanzelfsprekend was mama thuisblijvend. Het was geen enkele kwestie. Zelf vind over thuiswerk dat het kind ook kans heeft om andere zijd van mama leren kennen. Mama degene "nog bezig is." En in deze communicatie leren we ook omgaan met andere mens. "Wat doe jij, speelt? Ik ga ook spelen hier naast..." Zelf zou niet voorstellen dat geef werk op. Het leuk daarin is, het gevoel is dat wel door studie en enorm dure studieloan en eindeloos halfgratis werkervaring opmakende opdrachten toch is gelukt om in punt te komen waar eigene werkgebied is uitgegroeid. Is werken van thuis normaal? Zelf vind dat wel. Het is een manier, een vrouw kan thuisblijvende moeder zijn en het koppelen met inkomst te verdienen. Wie doen dat? Van eigene kenniskring nogal boekhouders, projectschrijvers, grafisch ontwerpers, programmeurs. Ook zijn gevallen zijn geweest waar vrouw in een bedrijf deze mogelikheid heeft aangevraagd. En voor 2-3 jaar heeft zij in bedrijf andere functie gekrijgen (iets met data vulling of layouts maken of data bewerking, raports) wat wel kan van huis gedaan worden. Veilig Thuis had ook daarover gevraagd. Ik liet mijn werk zien. (Werk voor uitgeverijen en projecten. Maak illustraties voor artikels. Of bied beide, text en illustratie tegelijk aan.) Ze had niet gevraagd, waar is mijn kantoor. Daar is geen. Daar is ook geen duidelijke handleidingen nog steeds, hoe dan thuis werken? Dat gedaan hebbend, kan het beschrijven als een manier waar traditionele model: moeder thuis en moderne model van werk: alles gebeurt tegenwoordig of met behulp van insternet of internet gekoppeld kan worden. Het spaart transportkosten en kantoorfaciliteiten. Kind bespaart het van overbodige "moeder wil 1-2 uur bezig zijn, daarvoor besteden we 2 uur om jouw naar oppas locatie te brengen. In totaal krijg je, kind daarvan maar gevoel dat je word weggesjomeld maar we verdienen 100-200 euros." Ik werk zelf meestal zo. Werkopdracht komt binnen via email. Het bevat ook overzicht van opdracht, is te zien hoe veel werkuren heb ik nodigg om dat af maken. Gemiddelde werkuren ik besteed per opdracht zijn 2-5 uur. Het voorbereiding van werk (texten doorlezen) doe ik als kind slaapt. (0,2-1 uur. Voorbereiding telt niet als een werk.) Snel maak ik een plan op een papier. Sketch bevat ook informatie over, hoe veel files, welk inhoud, welk text dat bevat. Het sketch blijft als een logboek naast computer tot einde van het opdracht. Het liefst doe ik opdracht af terwijl kind slaapt. Met werkgever is afgesproken of opdracht moet snel geleverd worden of ik heb 3 dagen tijd daarvoor. Dan deel ik de werktijd (bf. 3 uur) tussen 2 of 3 slaaptijden van kind. En dan nog 5 minuut extra voor op sturen van het werk wat kan ook naast kind gebeuren. Dus in ideaal vindt werk plaats op een manier, kind zou zelfs niet gemerkt dat daar iets aan de gang is. Later is zeker mogelijk ook werken naast spelende kind. (Kind heeft eigene vormenstoof of puzzle, stuks 3 van ze. En daarnaast zit moeder met laptop en tekentablet.) Het algemene voorwaarden van thuis werken: niet stellen kind onmogelijke verwachtingen. Werken so dat het niet kind negatief over komt. Niet kind vanaf begin direct confroteren met "moeder geef je geen aandacht nu voor volgende 2 uur". Niet doen. Maximaal kan kind zonder aandacht zijn erg weinig. Zij is nu bijna 2. Max kan naast haar email kijken max 10 minuut. En zo. Het werk. Hele werkopdracht in stuks delen. Realistische rooster maken. (Op deze slaaptijd van kind kan ik zo veel werk af, 10 minuut, en volgende slaaptijd geef me 2 uur, overvolgende 2 uur.) Rekening schrijven voor werk? Meestal word zon werk niet betaald volgens uurtarief maar heeft uitgever bepaalde vaste bedrag voor bepaalde opdracht. Het kan zijn mooie 500 eur per illustratie, dat kan zijn 20 eur per illustratie. Om een beeld te maken duurt 1-5 uur. Ergens in kantoor zitten en vol tijd op een rol illustraties doen. Het kan, maar momenteel is daar nergens een markt daarvoor. Tegenwoordig. Had veel opdrachten met vaste klanten "af gegeven". Opdrachten met lange werkuren of weinig betaald- af zeggen. Opdrachten met onduidelijke structuur en zwakke projectleiderschap- afzeggen. Deze bewaren waarop bekend is dat de manager honderd percent achter een idee van "werken van thuis" staan. Vaak zijn ze managers zelf vrouwen. Vaak uitgevers degene zelf al iets over werken van thuis hebben gepubliceerd. Bijvoorbeeld op gisteren. Deed illustraties voor een uitgave "buiterlandse uitgave"... degene actief een bedrijfsoftware promoot. Artikels zijn over hoe fijn deze programma is. Soort van "wired" maar dan voor grootschalige bedrijfsboekhouders en managers. Personeelsadministratie. Ze zijn trots op dat met zijn software is mensen mogelijk om arbeidsrelaties so flexibiel te administreren dat mens kan eigene werk doen van overall van de wereld. Van Spaanse strand of van een grote boederij of van een kantoor. Het gaat hoe de kennis van werker kan door software in een kapitaal van een bedrijf veranderd worden. Fantastisch. Het is de toekomstdroom wat ze bouwen. Met smartfone, werken van overall. En ik hoef nooit bang zijn dat als mijn kind toevallig 1 uur later in bed gaat en ik 1 uur later illustraties opstuur, daar een probleem zou worden. Tegenwoordig zeggen ze trots op een kantoor voor andere klanten: "zelfs onze illustrator is een thuiswerkende moeder." Het allebelangrijste, vind ik, bij thuiswerk, een aantal werk beperken. Eerlijk realiseren dat aantal van opdrachten per maand erg weinig wordt. En dat kan alleen zover kind met werkende mama blij is. Tot nu toe is het gelukt. (Ik krijg van kind altijd een dikke knuffel als ik klaar ben. Meestal als zij is wakker geworden van een lunchslaap.) En we gaan alweer gewone dingen doen. Niet te veel werk aan nemen. Warme relatie met opdrachtgevers behouden. Zeer open oog voor kind hebben. Naukeurig werktijden kiezen. Werk in stuks delen. Nooit te grote hap per keer doen. Ik ben zelf bewust dat deze leefstijl zeker niet iedereen past. Maar het is fantantastisch dat het mogelijk is. Aja, ook, gereedschap is belangrijk. Zelf gebruik zeer flexibiele digitele pen. Of goedwerkende mouse. Of snelle internetverbinding. Het werk kan gedaan worden van een keukentafel of op een koelkast. Daar hoef geen aparte werkruimte zijn. Het is mogelijk om pas na werk over is, alle spullen verzamelen en weg zetten en woning verandert terug in gewone huis. Inkomst van zzp-er. Zelf heb van bijna hele leven hetselfde ervaring. Soms is gelukt om mooie project tegen te komen, het geef genoeg inkomst, put niet uit en is een prettige ervaring. Soms is het maanden en maanden lang niks. Jouw favourite opdracht had net subsidie weg bezuinigd en het project is gestopt. Of is de project gewoon af. Op en neer. Het kan frustrerend zijn. Vroeger zei zelf "het is tijdelijk, later word het meer stabiel...". En vreemd genoeg so is het ook geworden. En ook van praktijk bleek dat mensen degene achter projecten stond degene je opdrachten gaf, hebben zelf tussendoor kinderen en familie gekrijgen. En ze maken nog steeds projecten! En ze uitnodigen ze nogsteeds uit! En ze geven ze veel empathie omdat ze weten zelf wat betekent "werken van thuis". Dus ze zijn vooral op zijd van je kind. Laten je werken voor tijden wat voor jouw goed uit komen. Betalen met bewegingsruimte. etc. In jeugd was meer tussen twijfels: "zou ik liever gaan woor stabiele werkplaats zoeken of blijven werken als project-gebazeerde zzp-er." Daar zijn geen vaste werkplekken voor kunstenaars. Als een jonge mens kon compromissen doen en op onpassende functie werken alleen om "uit te komen." Maar gelukkig verzamelt bij tijd meer ervaring in eigene proffesionele gebied en uiteindelijk is het juist hoe dat moet zijn. Van Enorm ontwikkeling in gebied van allerij softwares en app-s, special voor thuiswerkende ouders helpt daarbij... Ook dat meer en meer projectontwikkelaars van hele wereld kijken niet op eigene team op nationale basis. Interessante projecten vinden in hele wereld plaats en werken via internet of skype is te doen. Dat alles had we voor VT huitgelegd. Veilig Thuis had wel op eers bezoek gevraagd "waar is een TV van jullie?" Dat hebben we in huis inderdaad niet.

Pffft

.

Ik volg het nog wel :-)

Liza, ik denk dat de meesten hier wel snappen hoe dat werkt als je thuis werkt met een kind. Je hoeft het niet tot in de details uit te leggen. Er zitten best veel zzp'ers op het forum. Zelf ben ik ook zzp'er. Ik heb vijf kinderen. Ik snap dat het passen en meten is, maar dat het ook prima gaat.

Lijkt me dat VT dat inmiddels ook wel moet begrijpen.

Leuk wat je doet! Ken je trouwens http://www.womenwhodraw.com ?