Veilig Thuis, hulp vol.2

Serieus Tsjor

Zie #130 Tsjor "en stuur de brief naar gemeente om ons met kind uit te schrijven."

Ik snap dat het jou gerustgesteld heeft dat als je opvolgt wat je rechten wel zijn, dat dat geruststellend kan werken.

Je hebt hooguit wat rechten op inzage in het dossier. Meer is het niet. Recht op het indienen van klachten. En uiteindelijk is het voor jou onmogelijk om een stroom van zorgen die op gang komt na de aanvankelijke melding niet te stoppen.

Je bent afhankelijke van de redelijkheid van een jeugdbeschermer. Die je niet op je rechten wijst want daar gaat het blijkbaar niet over.

Het gaat echt niet aan om iemand die opgevallen is in een melding zaken aan te smeren die een gemiddelde burger in Nederland zelf mag beslissen, niet alleen vaccinatie en voorschool, maar ook een eigen slaapkamer of groter huis, hoe ze slapen. En het schoonmaken is al een misverstand. Men geeft aan Liza geen mishandelaar te vinden.

Maar dan toch voorstellen doen in het belang van het kind. Zonder aan te geven dat je dit niet verplicht bent. Maar dat er wel consequenties zijn als je niet ingaat op de voorstellen.

We zullen niet weten of Liza al van haar man af wilde zonder VT. Een suggestie die ik vilein vind want dat valt niet te beoordelen.

We weten wel dat Liza en haar man niet op een lijn zaten in het VT verhaal. En dat zie je maar weer hier Tsjor. Jij staat ook anders in zo'n VT verhaal.

En dat legt een geweldige druk op de relatie.

En uiteraard ga je uit van je eigen ervaringen. Blijkbaar heeft het uitleggen wat dan wel je rechten zijn, hoe schamel ook, bij jou geruststellend en kalmerend en je bent er verder zonder kleerscheuren van af gekomen. Hoe? je mag het zeggen, elk verhaal is anders en blijkbaar zijn ze bij jou ergens gestopt met eisen op het gebied van zaken waar ze niet over gaan.

Mijn ervaring is dan wel geen split, mijn exman steunde mij in dit verhaal. Maar hij heeft zich wel ruim anderhalf jaar aan ons ex gezin onttrokken omdat hij de bedreiging door de kinderbescherming niet aankon. Dus het idee dat het Liza wel goed uit zou komen om haar man te verlaten vind ik echt vilein, want je weet dat druk op het gezin, ook door ziekte, maar zeker door dit verhaal, alles uitvergroot. Of je groeit naar elkaar toe of je groeit uit elkaar.

Ging het maar over OTS en UHP, dan heb je sneller de kans om voor de rechter te staan en kan er een stuk flauwekul uitgehaald worden.

Je kunt wel door woorden zorgen dat zaken ook anders beleefd worden, maar je kunt een intelligent iemand geen rad voor ogen draaien. Je hangt in limbo en de redelijkheid van de medewerker, waar je geen keus en geen invloed op hebt, en geen rechten aan kunt verlenen, zorgt voor jou vrijspraak of je krijgt ernstiger zaken aan de hand.

En het is niet afgelopen na een gesprek. Liza wordt tot potdorie al vanaf februari vorig jaar aan het lijntje gehouden met afspraken. Bijna anderhalf jaar! Dat kun je toch niet bagatelliseren dat het geen bedreiging is als je het niet presenteert als een bedreiging? En het dossier kan elk moment gesloten worden waar je niets van weet.

Maar de dreiging is: het kan altijd over OTS en UHP gaan als men niet tevreden is. Die stap is snel gezet. Maar dat mag ik dan weer niet zeggen want dan maak je mensen bang.

Liza heeft, op verzoek van haar man haar rekening opgeheven en schriftelijk een wijziging doorgegeven aan de gemeente. Maar je moet denk ik in hoepeltjes denken. Ze is buitenlands, er kunnen andere regels zijn gaan gelden zoals zelf verschijnen aan het loket, op afspraak, of zoiets. Beetje lastig als je al in het buitenland bent.

Als de gemeente dat formeel niet accepteert kan de partner van Liza een adresonderzoek verzoeken.

Liza heeft echt wel haar best gedaan om door de hoepeltjes te springen, dus het heeft weinig zin om met een loep te speuren of ze toch ergens niet perfect is geweest. Dat zal, dit gaat je niet in de koude kleren zitten.

Anderhalf jaar aan de gang

Staat er een beetje verborgen in het bericht. Maar deze 'beleefde vragen' zijn al aan de gang vanaf februari 2017. Zonder dat duidelijk is dat het dossier gesloten wordt.

Een intelligent mens snapt dat je hier een bedreigende zaak bij de kop hebt. Anders had je dat allang zelf kunnen stoppen.

Buitenlandse partner

Ik kan daar geen cijfers van vinden maar uit mijn tijd met Lawine werd duidelijk dat een relatie met een buitenlandse partner meer kans heeft om op de klippen te lopen, er ligt meer druk op, verschillen kunnen onoverbrugbaar blijken te zijn.

Eigenlijk denk ik dat je meer moeite zou moeten doen om zo'n huwelijk niet in gevaar te brengen. Het is toch al spannend, zeker als er kleine kinderen betrokken zijn, dat legt al een druk op de relatie. Je wil gezinnen, ook zonder migratieachtergrond, bij elkaar houden.
Maar het gevolg van dit soort 'onderzoeken' is nou eenmaal dat men onder druk komt te staan en dat heeft ook risico's voor de relatie. Het 'nest' doet er niet toe, de ouders doen er niet toe. Want het gaat zogenaamd om het kind. Dat een kind belang heeft bij de ouders is geen onderwerp van belang in zo'n proces. Hooguit dat daar lippendienst aan bewezen word.

Daar kun je wel je ogen voor sluiten en hopen dat je je dan veiliger voelt.

Tsjor, zo werkt het niet

Je eigen identiteit (want dat heeft te maken met dat cultuurdingetje) haal je niet uit jezelf. Ik ben daar zelf ook enorm tegenaan gelopen toen ik naar Duitsland verhuisde, en dan was mijn partner nog gewoon Nederlands.
Het moet andersom zijn, mensen moeten meer begrip en respect krijgen voor mensen uit andere culturen, met andere gewoonten, zeker in deze tijden met zoveel nieuwe Nederlanders uit alle windstreken. Een deel van het probleem bij Liza had ook te maken met de taal van het kind. Dat heb ik zelf hier ook gemerkt. Mensen weten NIKS van taalontwikkeling. We hebben de gekste adviezen gekregen, zelf Duits praten was de vaakst voorkomende natuurlijk, zelfs van docenten op school.
Toevallig heb ik in mijn studie me veel gericht op tweetaligheid en het verkrijgen van een tweede taal, dus ik kon mijn poot stijf houden en me met argumenten verdedigen. Maar ik kan me zo goed voorstellen dat je je als ouder rotschrikt en maakt dat je wegkomt. Taal is een onderdeel van je identiteit.Bizar als je je eigen taal niet zou mogen spreken met je eigen kind.

En als ik terugdenk, krijg ik de indruk dat Liza toch echt door heel veel hoepels is gesprongen. Verhuisd, veel naar buiten, speelzaal, enz. enz.

Tweetaligheid

Mirreke, als je je verdiept hebt in de ontwikkeling van tweetaligheid, dan weet je ook dat hoe jonger kinderen zijn, des te gemakkelijker ze een tweede taal erbij leren. dan weet je ook dat alleen een schoolaanbod vanaf het vierde (of vijfde, want dan is het pas verplicht) levensjaar al onmiddellijk een achterstand oplevert, die fors doorwerkt.
In Nederland is men gelukkig afgestapt van het advies, dat ouders de tweede taal met hun kinderen moeten spreken, omdat het taalaanbod van ouders in die tweede taal vaak te beperkt is, en omdat onderzoek heeft uitgewezen dat een brede opbouw in de eerste taal de ontwikkeling van de tweede taal beter maakt. Liza kon dus gewoon in haar eigen taal blijven spreken met haar kind, daar heeft niemand iets van gezegd. Maar voor het kind zelf is het wel beter als het op jonge leeftijd al kontakt maakt met de taal waarin het kind zal opgroeien (toen nog). Vandaar: voorschool.
Je eigen identiteit verander je inderdaad niet zomaar, maar als je verhuist naar een ander land weet je dat er aanpassingen komen, dat je ergens over gaat struikelen.Duitsland wordt geen Nederland, omdat er een Nederlands gezin is komen wonen. (Idem voor een Turks, Syrisch, Eritrees, Nigeriaans etc. gezin).
De vraag is: hoe ga je daar dan mee om? Jij stelt dat het land zich daar dan aan moet aanpassen, maar ik hoop dat je snapt dat het ondoenlijk is. Als jij jouw culturele identiteit niet kunt aanpassen aan het nieuwe land waarin je bent gaan wonen, hoe verwacht je dan dat de bewoners van dat nieuwe land hun culturele identiteit gaan aanpassen aan jou?

' Maar ik kan me zo goed voorstellen dat je je als ouder rot schrikt en maakt dat je wegkomt.' Dat kan. Je loopt tegen dingen aan die jij niet begrijpt, omdat je de cultuur niet kent en de achtergronden van die cultuur niet weet. Liza kent het verhaal van Savannah bijvoorbeeld niet. Of het verhaal van het omvangrijke seksueel misbruik in de kinderopvang. Allebei situaties, waarin een basis was van fundamenteel vertrouwen, waarbij het toch verschrikkelijk mis is gegaan. Dat heeft zijn impact gehad, die als een golfbeweging door de samenleving heen is gegaan: veel meer ingrijpen, daar weer kritiek op, andere organisatievorm (gemeentes), daar weer kritiek op etc.
Jouw voorstel voor een oplossing is: '.... en maakt dat je weg komt.'. Maar er is ook een andere manier om ermee om te gaan. Jij woont nog steeds in Duitsland,bijvoorbeeld. Je kunt op zoek gaan naar wat dan wel gebruikelijk is, de conventies en culturele identiteiten van het land waarin je woont. Je gaat ervan uit dat zij niet gek zijn en dat er dus wel een grond zit achter wat ze zeggen. Je onderzoekt je eigen mening en je eigen culturele identiteit: waar is die op gebaseerd? Je gaat in gesprek, waarbij je de mogelijkheid open houdt dat er verschillen van mening zijn, die .misschien wel, maar misschien ook niet overbrugbaar zijn. als het niet overbrugbaar is kijk je wat de kosten en baten zijn: je aanpassen of inderdaad weg gaan.
Bij Liza speelt dan nog een ander probleem: het kind heeft niet alleen een Letse moeder, maar ook een Nederlandse vader. Met andere woorden: het kind zal niet de culturele identiteit van moeder alleen kunnen overnemen, het kind zal 9zou) een bi-culturele identiteit gaan ontwikkelen, waarvan de contouren nauwelijks voorspelbaar zijn, omdat er niet zoveel kinderen zijn met een Letse en een Nederlandse achtergrond.
En ja, ik krijg altijd de kriebels van moeders die kinderen helemaal naar zichzelf toetrekken, Liza laat haar kind (vader is uitgeschakeld) opgroeien in haar verleden. Dat kan, dat moet ze zelf weten.
Persoonlijk (maar dat is een persoonlijke mening AnneJ, voordat je losgaat hierop), heb ik bijzonder veel waardering voor ouders die beseffen dat hun kinderen naar de toekomst gaan, dat de kinderen in die toekomst een ander leven zullen hebben, dat kinderen een bi-culturele identiteit zullen gaan ontwikkelen, waarbij er steeds weer, op allerlei gebieden, van alledaags tot ethisch gecompliceerd, vragen op het bord van het kind komen liggen en ouders steeds weer worstelen met de vraag wat hun bijdrage daarin kan zijn: waar liggen de kansen, waar liggen de grenzen, wat is onverteerbaar, wat is de prijs daarvan als je iets onverteerbaar vindt etc.
Persoonlijk denk ik, dat die kinderen veel kansen hebben om straks de toekomstdragers zullen worden, dan kinderen die mono-cultureel worden opgevoed (ook mijn eigen kinderen dus), omdat zij enerzijds een veel rijkere achtergrond hebben, de diepe ervaring hebben dat twee heel verschillende en tegenstrijdige culturen allebei waardevol en respectabel kunnen zijn, waardoor hun oordeelsvorming veel rijker kan zijn.
Persoonlijk zou ik mijn kind die kans gunnen, maar ik besef heel goed dat het sublieme vaardigheden van ouders vraagt. Ik zou er zelf in elk geval niet voor kiezen om mijn kinderen op te laten groeien in het dorp van mijn jeugd, hoezeer ik die jeugd en dat dorp ook romantiseer (elk woord uit het liedje van Sonneveld klopt helemaal).
Maar dat is een persoonlijke keuze.
Waarbij ik nog een keer wil aantekenen, dat het niet alleen gaat/ging om de culturele identiteit van Liza, de moeder. Het kind kind heeft ook een vader. Dat is de andere helft van het kind. En daar heb ik dan weer een wat principiëlere mening over.

Tsjor

Och, dat vergeet ik steeds

De man van Liza is geïndoctrineerd. Alleen voor andere culturen geldt zoiets als 'culturele identiteit'.

Ik vergeet dat steeds.

tsjor

Voorkomen

'In een enkel geval, soms bij toeval, soms door deze beschermingsindustrie, vaker nog door individuen die wel hun verantwoordelijkheid nemen, kun je een ernstige situatie voor een kind beëindigen, voorkomen is nog een hele ander zaak. Legitimeert dat dat je toenemende aantallen gezinnen in de stress legt, wat op zichzelf al een manier is om de zorg voor kinderen door ouders te ondermijnen of ongedaan te maken? Wat bijdraagt aan onveiligheid voor toenemende aantallen kinderen om ontworteld te raken in hun eigen gezin, en in pleeggezinnen en instellingen?'
Als je wil gaan voorkomen, dan zul je echt nog heel veel meer controles etc. moeten gaan invoeren.
En ik snap nog steeds niet waarom de mensen van de ambulance niet kunnen vallen onder 'individuen die hun verantwoordelijkheid nemen'. Ze hadden wel in de gaten waar de grenzen van hun verantwoordelijkheid lagen: eerst het kind snel naar het ziekenhuis brengen; en de vragen naar de situatie (waarom gif, rommelig huis etc.) aan een ander overlaten die daar beter voor zijn toegerust. je mag hopen dat iedereen dat doet en niet zelf voor ongrondwettelijke kinderrechter gaat spelen.

tsjor

Zin en onzin

'Men geeft aan Liza geen mishandelaar te vinden' Gelukkig is het je opgevallen dt deze conclusie al getrokken was. Het is dus niet zo, dat je bij een vraag onmiddellijk in ehet cirsus van jeugdbeschermers komt. De uitslag van een onderzoek kan ook zijn: hier is geen sprake van kindermishandeling.

'Maar dan toch voorstellen doen in het belang van het kind.' Gelukkig dat je hebt gezien dat het voorstellen waren.

'Zonder aan te geven dat je dit niet verplicht bent. Maar dat er wel consequenties zijn als je niet ingaat op de voorstellen.' En dit verzin je er dan weer bij. je was er niet bij bij dat gesprek. Liza heeft ook nergens melding gemaakt van dergelijke dreigingen. Maar je hebt dit nodig om je eigen verhaal overeind te houden.

Tsjor

tja Tsjor

De discussie blijft eindeloos want je blijft jezelf herhalen. Een ouder die met een vermoedelijk contact met wat giftigs hulp zoekt vind ik geen signaal. Dus waarom je dat nog laagdrempeliger zou willen vind ik juist meewerken aan de moloch die ons steeds meer in de weg gaat zitten.
Onder stress kun je niets, geld ook voor Liza. Eerst heb je veiligheid, dus waarom je zo blijft hameren op vader blijft hetzelfde. En het is wel erg democratisch om in commissie veiligheid te zoeken maar vader zal minder makkelijke weg gaan en gaat zich bovendien uit eigen angst en irritatie vanwege de inbreuk door VT aan zijn vrouw ergeren.
Bovendien kreeg haar vader een ongeluk. Dus kwam goed uit. Ga jij nog eens hameren op het belang van het kind op een vader dat zou hier prioriteit moeten hebben. Zo gaat dat niet. Het is geen ministerie.
Afijn, je blijft jezelf herhalen.
Natuurlijk zijn biculturele kinderen bruggenbouwers, maar wie zegt dat Liza en kind nooit meer naar Nederland komen. Allemaal interpretatie.

o ja, de voorschool

Need I say more. Je gaat er niet over, het helpt niet, het is aan Liza en haar man, niet aan de jeugdbescherming, maar het wordt toch dwingend aangeraden. Dat deugt niet.

O ja

Anderhalf bezoeken, gesprekken, voorstellen, controle of het gebeurt, interview bij de huisarts, geen afsluitbrief na een melding die een eindstip betekent.
Niet bedreigend. Vrijwillig. Dat is allemaal semantiek Tsjor.

Grappig

'Blijkbaar heeft het uitleggen wat dan wel je rechten zijn, hoe schamel ook, bij jou geruststellend en kalmerend en je bent er verder zonder kleerscheuren van af gekomen.'
Grappig. Het uitleggen van de rechten die je hebt (en dat is meer dan inzage in je dossier) is gebeurd door iemand die nu nog in het bestuur zit van stichting KOG, waar jij zo graag naar verwijst.
Grappig dat je het 'schamel' noemt. Je zegt nu dus eigenlijk: ga naar stichting KOG, dan weet je dat je verder niets meer eraan kunt doen, omdat je nauwelijks rechten hebt, de uitkomsten van een proces onzeker zijn en de kinderbeschemingsindustrie toch wel zijn ontwrichtende werk gaat doen.
En het heeft bij mij niet geruststellend en kalmerend gewerkt, eerder juist activerend.
Ik sta er dus anders in. in zulke gigantisch bedreigende situaties help ik mensen liever om de uitweg te vinden: je hebt ermee van doen, zorg dan eerst dat je goed weet waarmee je van doen hebt,w at je rechten zijn, neem de zorgen die geuit worden serieus (bagetelliseren of tekeer gaat helpt niet), weerleg ze met argumenten en onderbouwing waar mogelijk, als er zorgen blijven, zoek dan zelf naar oplossingen, zodat je kunt laten zien dat je eraan werkt en niet afhankelijk bent van de adviezen van jeugdzorgwerkers.
Gelukkig heeft dit in het verleden veel mensen geholpen.
Activisme, de kwestie van waarheidsvinding, het verknopen van allerlei instanties in onduidelijke samenwerkingsverbanden, de gevolgen van het overhevelen naar de gemeente, de grote problemen in de gesloten jeugdzorg, de toename van het aantal OTS-en en UHP's, dat zijn allemaal kwesties die ik in het verleden op een ander niveau aan de orde heb gesteld en waar nodig nog zal stellen.
Maar een individueel mens die zich in zo'n situatie bevindt heeft daar niet veel aan. Die moet adviezen krijgen: hoe kom ik hieruit. Nee garanties zijn er niet te geven, maar mijn (beperkte) ervaring is wel, dat met name het negeren of bagatelliseren van problemen of het 'kont-tegen-de-krib-gooien' op zo'n moment averechts werkt. Zorg eerst dat je eruit bent, dan kun je later, als je boven je eigen situatie uit bent gestegen, op een betere manier de hele toestand kritisch bekijken en je inzetten voor verbeteringen of veranderingen.

Tsjor

Anderhalf jaar dus

Anderhalf jaar die bezoekjes en Liza wil dat het ophoudt, maar dat gebeurt niet, want o, ze helpen zo graag, en voelen zich zo nuttig. Maar Liza weet niet wat ze doen als ze ze de toegang ontzegt. Ontken het maar eens Tjsor. Dat is semantiek.

Je wordt politiek correct gemaakt en ze stoppen pas als ze tevreden zijn, zich met oogkleppen op en een superioriteitsgevoel niet bewust van de schade die ze aanrichten. Nee dat Liza zelf. Liza maakt zichzelf bang, aangestuurd door mij. Want het is toch geen OTS?

Semantiek

Niet alleen ik blijf in herhaling vallen.
'Een ouder die met een vermoedelijk contact met wat giftigs hulp zoekt vind ik geen signaal.' Dat 'vermoedelijk wat giftigs' is dus een kind dat vergiftigd is met een onbekend middel.
Het enige serieuze signaal dat ik je tot nu toe heb zien noemen is de OTS zelf. Maar goed, dat is natuurlijk komisch.
Een kind dat voedsel steelt uit de koelkast van de buren op een camping is ook geen signaal.
Een kind dat stil is ook niet. Ze slaapt, zei de moeder en de gezinsvoogd ging niet kijken.
Ik daag je uit: wat zijn volgens jou dan de signalen op basis waarvan nader onderzoek mag worden ingesteld?

Tsjor

Niet doen Tsjor

Ook een oud liedje. Omdat er echt mishandelde kinderen zijn die we met subjectieve signalen proberen boven water te halen moeten we dat maar blijven doen, ook al vinden we ze niet en zetten met dit systeem het ouderschap onder beschadigende druk.
Je weet het als je het weet. Maar zelfs dan is het blijkbaar moeilijk om in te grijpen. Dus dan kun je er toch beter mee ophouden?

Je eigen pleidooi

'Dus waarom je dat nog laagdrempeliger zou willen vind ik juist meewerken aan de moloch die ons steeds meer in de weg gaat zitten.' Je eigen redenering was, dat de onderzoeken niet helpen om kindermishandeling te voorkomen. Als je je eigen redenering serieus neemt en je wil dat kindermishandeling wordt voorkomen (preventief), dan moeten er dus veel eerder en veel uitgebreider onderzoeken worden gestart. Dat is precies het mechanisme, waardoor alle deuren worden opengezet. Dat zijn de redeneringen die gaan over 'maar in de toekomst', terwijl niemand de toekomst kan voorspellen.
Ik zou dat dus niet willen, waarbij ik dus meenemen, dat 'voorkomen' een niet-haalbare doelstelling is. Wat op zich al pijnlijk genoeg is.

Tsjor

Onverdraagbaar

'Dus dan kun je er toch beter mee ophouden?' Dan laten we het jongetje in de kist zitten, laten we de kinderen opgesloten in de container, blijven de kindjes buiten staan in de sneeuw zonder schoenen aan.
En dat allemaal omdat ouders (volwassen mensen) de spanning van vragen niet aan zouden kunnen. Ik zet liever in op het laatste: ouders leren om goed om te gaan met die spanning, er geen relatieprobleem van te maken, zich niet te laten leiden door spookverhalen, wijzen op hun rechten etc.
Want iemand moet wel die kinderen uit die kist halen, eten geven, etc. En die iemand kan en mag niet zomaar de buurvrouw zijn op basis van wat zij vindt. Dat is dan toch een overheid die op basis van wetten in kan grijpen.

Tsjor

Interpretatie

'....maar wie zegt dat Liza en kind nooit meer naar Nederland komen. Allemaal interpretatie.' Nou ja, zo heel moeilijk is dat niet als je ziet wat Liza over Nederland schrijft en waar zij voor kiest. Maar mij maakt dat helemaal niet uit. Liza wil haar kind de gelukkige jeugd geven die ze zelf ook heeft gehad. Dat kan.

Tsjor

@161

" In een enkel geval, soms bij toeval, ................................. vaker nog door individuen die wel hun verantwoordelijkheid nemen, kun je een ernstige situatie voor een kind beëindigen, "
Heeft niets te maken met kinderen in een kist laten zitten.

Natuurlijk help je ouders om het systeem zo goed mogelijk te doorstaan. Het is er nou eenmaal. Maar ik zou dan toch niet aangeven dat het nou eenmaal prima is zo. Dat schend je rechtsgevoel. Hoezo prima. Mijn grondrechten worden hier overtreden, ik heb een wankel verweer, maar dit is hoe we het hebben ingericht en dat is goed?
Echt niet.

Flauw Tsjor

Aan alle kanten heeft Liza moeite gedaan om hier te integreren. Ze schrijft zelfs op een Nederlandstalig forum en haar opvattingen zijn echt niet uitheems. En er speelt altijd een element mee van je kind die prettige onbezorgde jeugd te willen geven die je zelf ook hebt gehad. Ook bij Nederlanders, zelfs die in den vreemde. Dat is toch echt te weinig onderbouwing om Liza te ondermijnen dat het komt door haar foute opvattingen over je kind naar vroeger transporteren, dat ze naar Letland is. Waarom wil je dat. Waarom wil je niet zien dat het voor haar gewoon compos mentis is om haar opties in haar situatie te benutten? Maar er verdachtmakingen onder leggen? Waarom wil je dat?

Emigratie

Liza heeft, met haar hang volgens jou naar het verleden, wel de stap gezet om naar Nederland te komen, daar een relatie aan te gaan, een gezin te stichten, met modern werk haar bestaan mogelijk gemaakt en zich ingezet voor haar situatie hier. Kleine foutjes, je belt eerst de huisarts maar dat mag er niet toe doen. Ouders verhuizen als ze hun omstandigheden kunnen verbeteren voor hun kinderen. Voor je veiligheid geldt dat nog wel een tandje meer. Dat zijn de opties die Liza heeft, dat is haar kleur, haar achtergrond, haar karakter.
Het is stoken om daar intrinsieke foute motivatie in te leggen omdat je haar niet begrijpt of omdat je vind dat ze het wel had moeten kunnen om dit soort bedreigende 'hulpverlening' van zich af te schudden met behoud van haar relatie.
Zo werkt het niet Tsjor. De jeugdbescherming is een split die het leven van mensen overhoop gooit en daar heb je geen opleiding voor gehad om dat maar te kunnen. Je doet je best en je neemt je eigen opties om daar onderuit te komen.
En ja, ik vind dat er een eind aan moet komen. Dat gebeurt niet, nu niet, hopelijk ooit. Moet eerst nog een graadje erger worden.

Wat we niet vinden

'.... ook al vinden we ze niet en zetten met dit systeem het ouderschap onder beschadigende druk.' Wat we niet vinden zijn de enorme aantallen die indertijd genoemd zijn in de aanloop van de verkiezingen, op bij de nieuw te vormen regering druk te leggen zodat er meer geld voor jeugdzorg zou komen. De 119.000. Die vinden we niet. en de gedachte dat we die wel zouden moeten vinden heeft inderdaad geleid tot allerlei nare effecten, zoals het scholen van mensen om signalen te herkennen.
Maar de verhalen uit de krant zijn wel realistische verhalen. Dat ze in de krant staan komt, omdat er een strafrechtelijke zaak van is gekomen en ouders veroordeeld zijn of mogelijk veroordeeld worden.
Is jouw pleidooi nu, dat alleen maar zaken waarbij het strafrecht een rol speelt en ouders dus ook mogelijk veroordeeld kunnen worden, dat daar eventueel ingegrepen mag worden en de kinderen OTS krijgen of zelfs UHP?
In het kader van waarheidsvinding is daar wel eens over gesproken. Peter Prinssen lijkt dat te suggereren: leg de waarheidsvinding (die noodzakelijk is) bij de politie neer, want die hebben daar ervaring mee. Nog afgezien van de enorme capacteitsuitbreiding die dat zou vragen bij de politie vraag ik me dan toch af of je dan niet het paard achter de wagen spant. Loop je dan niet het risico dat het ambulancepersoneel, overwegende wat ze hebben gezien en meegemaakt bij Liza, voor de keuze komen te staan, dat de politie ingeschakeld moet worden, omdat er wel een strafbaar feit zou kunnen zijn gepleegd (kind vergiftigen) en dat het onderzoek van de politie dan maar moet uitwijzen of het per ongeluk of moedwillig is gebeurd, waarna de rechter een uitspraak moet doen? Dan krijg je de politie op je dak en beland je in een strafproces. Ook daarvan is de uitkomst ingewis, er zijn wel eens mensen onschuldig veroordeeld.
Maar het zou ook kunnen zijn dat de politie besluit: dit is per ongeluk. En dat daarmee alles afgerond is.
Zou je dat willen?
Ik denk dat ouders dan nog veel meer zouden schrikken als ze de politie op de stoep krijgen.
Bovendien is er bij het omgaan met kinderen ook een gebied, waar je het strafrecht niet op los moet laten, maar wel alert moet zijn: gaat het hier wel goed met het kind? Ouders die verslaafd zijn bijvoorbeeld, aan alcohol en drugs. Om maar een evident voorbeeld te noemen. Het is niet strafbaar, maar zorgelijk kan het wel zijn.

Tsjor

Ik wist het

ik had nog zo geschreven dat het mijn persoonlijke mening was, maar ik wist dat je daarop los zou gaan:
'Dat is toch echt te weinig onderbouwing om Liza te ondermijnen dat het komt door haar foute opvattingen over je kind naar vroeger transporteren, dat ze naar Letland is..'
Dus: ik ondermijn Liza hier niet, ik vind het geen foute opvatting alleen heb ik persoonlijk wel een andere mening, ik heb Liza er regelmatig op aangesproken dat ze het verschil tussen stad en platteland steeds legt op het verschil tussen Letland en Nederland en haar regelmatig geadviseerd om eens een kijkje te nemen in wat hier genoemd wordt 'de rimboe'. Dat is alles buiten de randstad zeg maar. Daar is ze niet ontvankelijk voor, waardoor voor haar de nadelen van de stad samenvallen met de nadelen van Nederland en de voordelen van Letland samenvallen met de voordelen van het platteland. voor haar gevoel heeft ze daarin een keuze moeten maken.
Die keuze had ook anders kunnen zijn, de voor- en nadelen van de randstad tegenover de voor- en nadelen van het platteland in Nederland. Dan had ze platteland Nederland-platteland Letland kunnen vergelijken. Had gekund. Onverlet wat de uitkomst daarvan was geweest.

Tsjor

jeugdbescherming

Ik blijf het maar herhalen: er was bij Liza nog geen sprake van inzet van de raad voor kinderbescherming, nooit geweest, zou er ook nooit komen (tenzij VT nu de onbekende verblijfplaats van het kind en de moeder als alarmerend ziet).
'De jeugdbescherming is een split die het leven van mensen overhoop gooit en daar heb je geen opleiding voor gehad om dat maar te kunnen. Je doet je best en je neemt je eigen opties om daar onderuit te komen.'
Nee, je hebt er geen opleiding voor gehad. Daarom is het goed advies in te winnen als je in zo'n situatie terecht komt. Ik hoop wel dat KOG, net als vroeger bij mij, op een rustige manier uitlegt welke rechten je hebt, welke procedures er zijn, wat je zelf kunt doen om er zo snel mogelijk vanaf te komen.
'En ja, ik vind dat er een eind aan moet komen. Dat gebeurt niet, nu niet, hopelijk ooit. Moet eerst nog een graadje erger worden.' Ik kan je voorspellen dat er nooit een einde zal komen aan het bestaan van een of andere vorm van kinderbescherming door de overheid. Nederland heeft het verdrag van de rechten van het kind ondertekend. Dus jouw strijd zou ook betekenen dat Nederland zich daarvan terugtrekt. Dat zal niet gebeuren.

Tsjor