Vaderschap

Mannentaken

Vroeger verwonderde het me al wat dat een kennis vond dat haar vriend maar mooi zelf al zijn spullen in moest pakken voor het komende motorweekend. Zij ging dat niet voor hem doen, ze deed alleen haar eigen spullen. Dat hij zorgde dat beide motoren tiptop in orde waren door daar avonden aan te sleutelen, tja, dat was volkomen vanzelfsprekend toch? en ook dat hij zorgde voor de tent, de kookspullen, etc. Want dat ging zij natuurlijk ook niet doen.
Ik zie nu bij mij thuis dat zowel mijn man als ik vinden dat we minder doen dan die ander, wat waarschijnlijk de basis onder een tot nu toe redelijk stabiele relatie is.
De fietsen in orde houden, de gesprekken met de scholen doen (kan veel tijd kosten als er iets niet lekker loopt), mee naar de tandarts, uitleg geven en zorgen voor voortgang bij huiswerk, de hond uitlaten, de katten voeren, boodschappen doen en eten koken, geld verdienen, ruzies sussen, de keuken opruimen, de garage opruimen waar iedereen zijn troep dumpt omdat het daar weer magisch uit verdwijnt, de vuilcontainers aan de straat zetten, af en toe de tuin snoeien... nou ik denk dat er nog veel meer is dat hij doet. Dat ik dan de was doe, de kinderen emotioneel ondersteun als hun vader er niet uitkomt, de administratie en alle financiele zaken regel, ook wat geld verdien, zorg dat de auto's op tijd hun beurt krijgen, ook de hond uitlaat en zorg dat de konijnen door hun baas gevoerd worden, de dieren op tijd naar de dierenarts breng en nieuwe ideeën genereer zodat mijn man niet teveel tijd overhoudt om iets voor zichzelf te doen, dat klinkt voor mij als veel minder werk.
Vaderschap zoals ik het hem in de praktijk zie doen, komt neer op liefde, acceptatie en belangstelling, stimuleren en coachen, de lat wat hoger leggen en als ze dat niet redden, hem ook weer liefdevol wat lager leggen.
Aangepast op de behoeftes en talenten van elk kind.
Of dat genoeg is? Volgens mij wel. Ik wou dat ik zo'n vader had gehad. (Ik heb uberhaupt geen vader gehad, maar dat is een ander verhaal).
En ik hoor de kinderen alleen maar klagen over andere vaders. Niet omdat hun vader perfect is, maar juist omdat hij dat niet is, maar wel altijd erg zijn best doet. En dat waarderen ze.
Is dat niet de basis van een goede vader zijn: je kind op 1 zetten en proberen het te geven wat het nodig heeft, voor zover je eigen mogelijkheden strekken?

Dat denk ik wel

en voor een moeder geldt hetzelfde. Ik denk dat het beter werkt wanneer je samen bedenkt wat ieders kwaliteiten zijn en hoe je deze het beste kunt inzetten in het belang van de kinderen. Welk geslacht wie dan heeft, maakt minder uit.

Wendelmoed

Nou heerlijk, dat is toch hoe het moet zijn? Misschien is je man een uitzondering op de regel van weinig in de opvoeding participerende mannen.

Tja we kunnen inderdaad nooit het geheel overzien. In het geval van je kennis kan het ook zijn dat hij weliswaar de motoren en de tent deed maar zij de fourage, het huishouden, de hotels en de verzekeringen. Of dat ze al eerder wel zijn koffer pakte maar daar altijd commentaar op kreeg. Ik noem maar wat.
Wat ik ook vaak merk is dat vrouwen de non-participatie van de partner goed praten. Misschien omdat zij zelf de belangrijkste opvoeder willen zijn?

Het artikel is op te vatten als 'hoeveel taakjes doet vader wel of niet'. Maar ook aan het aantal taakjes doen is niet altijd de betrokkenheid en de interesse voor het kind af te lezen.

Quote:

Vroeger verwonderde het me al wat dat een kennis vond dat haar vriend maar mooi zelf al zijn spullen in moest pakken voor het komende motorweekend. Zij ging dat niet voor hem doen, ze deed alleen haar eigen spullen. Dat hij zorgde dat beide motoren tiptop in orde waren door daar avonden aan te sleutelen, tja, dat was volkomen vanzelfsprekend toch? en ook dat hij zorgde voor de tent, de kookspullen, etc. Want dat ging zij natuurlijk ook niet doen.

Maar wat weet jij nou eigenlijk over die kennis? Want ik vind dat je wel snel oordeelt. Ik principe is het logisch dat je ieder denkt aan je eigen spullen. Het is immers fijn dat je weet wat je meehebt en je weet zelf het beste wat je fijn vindt om aan te trekken.
Hij sleutelt aan de motoren, dat zal zijn hobby zijn geweest, maar misschien is het haar hobby om te koken en stond zij diezelfde tijd in de keuken, ook om de lunch te maken om mee te nemen. En de tent en kookspullen? Dat is een kwestie van 5 min de zolder op neem ik aan, dus dat kun je nauwelijks een taak noemen.
En wie weet stippelde zij de route uit en ging vast op zoek naar mooie plekken om te stoppen en boekte de hotels en was ze daar uren mee bezig geweest in de avonden.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je geen idee hebt wat mensen allemaal doen. Dat jij het normaal vindt om iemand anders zijn tas in te pakken, betekent niet dat iedereen dit prettig vindt. Mijn man en ik doen dat bijvoorbeeld allebei liever zelf, omdat we nogal specifiek zijn in de spullen die we willen meenemen. Waarom zou jij mij dan gaan opdringen dat ik dat voor mijn man moet doen? Alleen omdat hij een aantal taken uitvoert die zichtbaarder voor jou zijn, terwijl ik in diezelfde tijd misschien iets anders doe ten bate van de reis?

*Proest*

"Want ik vind dat je wel snel oordeelt".
Oh Lanza, dank voor deze giller!

Hihi koffiekop

Je slaat de spijker op de (koffie)kop! ;-)

Haha!

Daar ging mijn koffiekop! Nu moet ik weer dweilen...

Ja echt hè

Zag die opmerking gisteren ook al in een ander draadje langskomen. Met recht een gotspe.

Typisch

Amerikaans overdreven, die vragen.