U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Strijd tegen kindermishandeling
De strijd tegen kindermishandeling wordt voortvarend aangepakt.
Na de zomer wordt het Haagse protocol voor het signaleren van kindermishandeling op ziekenhuisafdelingen voor spoedeisende hulp (SEH) landelijk ingevoerd. Dat protocol schrijft voor, dat er een screening komt bij ouders die op de eerste hulp verschijnen en verward zijn, of onder invloed van alcohol/drugs of slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Deze ouders worden aangemeld bij het AMK, dat onmiddellijk onderzoek gaat doen naar de veiligheid van de kinderen.
Vandaag in Trouw: de forensische polikliniek kindermishandeling gaat mobiele teams inzetten die heel Nederland bestrijken, om vermoedens van kindermishandeling te kunnen onderzoeken.
Allemaal initiatieven, die mogelijk een bijdrage kunnen leveren in de opsporing van kindermishandeling.
Maar het vreemde blijft, dat ouders zelf nergens kunnen melden. Aan de forensisiche polikliniek heb ik wel eens de vraag voorgelegd of ouders ook gebruik daarvan kunnen maken. Kan niet, alleen toegankelijk voor professionals.
Idem met het protocol voor de ziekenhuizen.
Voor ouders zijn er de meldpunten huiselijk geweld, maar wie daarmee wel eens te maken heeft gehad zal merken dat het toch wat amateuristische doorverwijzers zijn, die meestal terugverwijzen naar de huisarts of maatschappelijk werk.
Stel je partner is drugsverslaafd of alcoholist, je komt dan niet verder omdat elke hulpverlening met zijn/haar medewerking moet gebeuren.
Stel je partner is verward, ook daar volgt een moeizaam traject door GGZ-land voordat je uiteindelijk een diagnose krijgt en nog een moeizamer traject voordat je hulp krijgt.
Als je als ouder gescheiden bent en jet vermoedt kindermishandeling door de partner kun je aangifte doen, maar dat gebeurt zo vaak, dat het geen effectief middel meer is.
En dan vinden er binnen de jeugdzorginstellingen drie keer zo vaak mishandelingen of misbruik plaats, drie keer vaker dan in de gezinssituaties. Als je dat wil melden moet je naar de gezinsvoogd, maar ook dat levert vaak niets op.
Ouders als signaleerder of melder of hulpvrager kunnen eigenlijk nergens terecht. Ouders als dader zijn volop in beeld. Het signaleren is een zorgvuldig afgeschermd privilege van professionals. Dan blijven de verhoudingen in elk geval duidelijk: ouders zijn daders en professionals moeten ingrijpen.
Hoe krijgen we die positie van ouders ooit gekeerd?
Tsjor
En mishandeling?
En wát is nu precies mishandeling? Is dat als er zichtbare plekken en wonden zijn (dat waar SEH artsen toch eigenlijk op afgaan)? En al die andere mishandelingen dan? Onzichtbare meestal...Die waar dc op doelt. Iets waar pas geleden nog 2 broertjes het slachtoffer van waren? Of zoiets als vriendje van oudste is overkomen...Die amper geleefd heeft in een 'gezin' omdat zijn ouders jarenlang 'gevochten' hebben n.a.l.v. hun echtscheiding en gezamelijke bezittingen? En die de hulp die jeugdzorg en rechter bood meer ziet als 3de partij in dat gevecht? Allemaal volwassen goed opgeleide mensen die schreeuwden en het allemaal 'beter wisten' over de hoofden van die toen nog jonge kinderen. En die nu na al die jaren nóg steeds elkaar niet kunnen zien of er ontstaat weer een nieuw gevecht...Die zich nu nog steeds 'schuldig' voelen, ten slotte waren ze de aanleiding voor al dat tumult...de oorzaak eigenlijk.
Of mensen zoals onze voormalige buren die hun dochter opsloten in d'r eigen kamer om gezellig naar het cafe te gaan en daar ook nog open en bloot voor uitkwamen omdat ze dat werkelijk doodgewoon vonden om te doen? Wiens dochter nu nog steeds haar stinkende best doet om haar ouders te pleasen...omdat ze weet dat ze dat wel moét doen. Anders zien ze haar niet. Telt ze niet mee.
Of de situatie met de moeder van jongste's vriendinnetje die hele dagen in bed of op bank doorbracht? Die i.p.v. een maaltijd haar dochter een zak chips of geld voor patat gaf? En het liefste elke 2 jaar verhuisde? Of het gezin van het jongetje 1 straat verder waarvan de ouders eigenlijk nooit thuis zijn, die zich altijd maar moet redden? En die dus meer over straat zwerft op zoek naar aandacht en als hij valt bij deze of gene aanbelt voor een pleister?
We kennen toch allemaal wel mensen, ouders en kinderen waar zoiets aan de hand is toch?
En wat kun je ermee? Behalve zelf de nodige steun eventueel aanbieden/geven? Helemaal niks. Situaties waarvan de buitenwereld best weet dat er iets helemaal niet klopt, maar waar niet altijd 'zichtbaar' is wát er nu aan de hand is, waár het probleem zit. En soms zelfs weet iedereen wat er is en zelfs de hulpverlening en nog is men onmachtig er werkelijk verandering in te brengen of het ten goede te keren.
En omdat we dáár eigenlijk wat aan zouden willen veranderen, maar niet weten hoe storten we ons uit een soort misplaatst schuldgevoel maar op zichtbare mishandeling en maken daar allerlei protocollen voor.
Ik geloof niet dat dat werkelijk de cijfers van mishandeling zal gaan beïnvloeden. Eerder zal het effect ervan zijn dat de hulp aan kinderen in het geding komt en dat lijkt me niet iets wat we moeten willen.
Dus plak ik maar een pleister mét zonnetje op de knie van het jongetje als jongste ermee aan komt omdat hij gevallen is en zij het zag en geef 'm een boterham die hij schielijk opeet. En later praat ik met jongste want is dat nu het jongetje waar de halve buurt het wel's over heeft? Ja dat is dát jongetje. Zielig hé, hé mam?
groeten albana
Enge ouders
Vandaag in Trouw een artikel over finalisten van de concertgebouw talentenjacht 2013, met name over een meisje dat harp speelt. Twee violistes aan het woord: Esther Apituley: "wonderkinderen ontstaan bij ouders die er heel erg achterheen zitten." en Saskia Meijs: 'Achter elk muzikaal kind staan ouders en sommige zijn 'eng'. '
Ik reageer daarmee op jouw berichtje, Albana.
Het verhaal over puchende ouders kregen wij, ouders van kinderen die dansten, ook al over ons heen van een psychologe. domme, domme uitspraken. De meeste ouders die ik toen leerden kennen waren net als ik: we holden achter een kind aan dat een bepaalde weg insloeg.
Achter elk zo'n kind staat een ouder, ja, dat is zo onvermijdelijk zal ik maar zeggen. De kans dat een kind onder de 14 jaar zelf met een grote auto een 34kg zware harp naar een concours kan rijden is 0,0. Wat moet je dan als ouder? Voor die vraag staan de meeste ouders van kinderen met talenten: wat moet je ermee? Verbieden (Nee, je mag alleen triangel spelen), beknotten, of ondersteunen in de voorwaardenscheppende sfeer? Ik weet wel dat ik mijn kind nooit tot huilens toe heb laten deelnemen aan lessen, echt nooit. Het is wel een dilemma als een kind een dip heeft (wat voorkomt, ook bij getalenteerde kinderen): moet je opgelucht ademhalen en zeggen dat het hierbij stopt, of ga je je kind leren om door te zetten, ook als het moeilijk wordt (pushende ouder spelen). Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik hem heb laten gaan, maar tot op de dag van vandaag weet ik niet of ik hem had moeten 'pushen' toen hij wilde stoppen. En dat heeft te maken met wie het kind is: het kind leeft voor en van muziek, muziek is de taal waarin hij woont, de ademtocht waarop hij leeft, zijn expressiemogelijkheid, zijn bestaan.
Maar goed, ik val dus ook onder de categorie 'enge ouders'.
Het lastige is, dat je ouders van alles kunt aanwrijven: teveel aandacht, te weinig aandacht, teveel pushen, te weinig pushen, teveel beschermen, te weinig beschermen. Het lastige is ook, dat je vooraf niet weet hoe een kind de erbarmelijke staat van zijn/haar jeugd overleeft en wat het kind daarvan meeneemt als volwassene. Sommigen belanden op de sofa, om daar te ontdekken dat ze hun hele leven lang ouders wilden 'pleasen' en omdat af te leren. Anderen gaan eraan onderdoor, anderen worden vroeg zelfstandig en maken een keuze voor hun eigen leven. Het kunnen kunstenaars worden, harde werkers, levenslange zoekers of moederkloeken. Om vooraf al te kunnen bepalen of dit ene kind teveel zal gaan lijden onder een depressieve ouder is echt lastig, zeker als het alternatief (kind weghalen uit huis) soms erger is dan de zak chips die het kind eet.
Uit de vele verhalen blijkt wel, dat het voor een kind met moeilijke ouders belangrijk is, dat er in de omgeving één iemand kan zijn aan wie het kind zich kan optrekken. Dat kan de buurvrouw zijn die een pleister plakt en een boterham smeert (waarom zou je het niet doen, en kun je het ook doen zonder verwijt naar ouders toe). Het kan ook die ene juf zijn waar het kind zich door gekend voelt (en als juffen dat teveel gevraagd vinden, omdat ze vinden dat de ouders dat moeten doen, dan moeten ze een ander vak gaan zoeken en zich niet met kinderen bemoeien). Het kan een willekeurig iemand zijn, waar een kind zich aan kan optrekken.
Een verhaal van heel vroeger (toen waren er ook al enge ouders): kind kon absoluut niet overweg met vader en stiefmoeder, was naar een internaat gestuurd, maar in de vakanties etc. thuis. Op een dag wordt het kerkorgel gerepareerd.Kind hele dag bij de orgelbouwers. Hulde aan de orgelbouwers die hem de hele dag op sleeptouw namen, zonder verwijten naar de ouders. Kind wordt orgelbouwer, pianobouwer en pianostemmer. Kind ontvlucht als jongvolwassene zijn ouders, gaat werken in een Zwitsers hotel, wordt daar uitgebuit, besluit te stoppen, krijg zijn salaris: een handvol geld, net genoeg om een kaartje naar Nederland of Wenen te kopen. Kiezen. Het wordt Wenen. Berooid komt hij aan het op het station, loopt de straat in, ziet een pianowinkel en vraagt of ze een stemmer nodig hebben. Na een paar proefstemmingen heeft hij een baan, bij de pianohandelaar die de piano's levert voor het concertgebouw in Wenen, waar de grootsten der aarde spelen.
Je hoeft maar iemand tegen te komen, die jou op weg helpt naar je toekomst, en het komt goed met je.
(NB: vermijd dan wel bovengenoemde vioolspeelsters/leraressen)
Tsjor
Laat toch kletsen
Ben al een hele tijd geleden gestopt me nog maar iets aan te trekken wat er in media, op scholen, of in boeken allemaal aan ouders verweten wordt. Het is toch nooit goed, wat je ook doet of laat. Je bent pushende ouder of je stelt juist te weinig eisen aan je kind, noem het maar op. Doe gewoon wat je zelf goed acht en laat anderen maar praten.
Ik wil ze laten kletsen maar....
Echt, **** het boekje, het staat niet in een boekje! Natuurlijk wil ik al die profs die hun superdeskunige kennis uit boekjes hebben en moeten ingrijpen als het anders loopt anders loopt of er op een formulier wat vinkjes te zetten zijn waar 'risico's' uit blijken. Alleen, ik persoonlijk ben wel eens bang weer voor een of andere kulreden te worden aangemeld en weer het hele circus over me heen te krijgen. En dan kan ik zelf nog zo goed weten dat ik goed voor mijn kinderen ben. Als zij het anders (willen) zien, dan ben je de sigaar.
Nog maar eens de petitie jeugd ggz
Om kindermishandeling door jeugdzorg te voorkomen: teken de petitie om de jeugd ggz onder de zorgverzekeringswet te houden met toegang via medici.
http://www.petitiejeugdggz.nl/petitie/
Ik begrijp dat daar in de politiek al op wordt teruggekomen maar ze hebben nog een zetje nodig.
Dank tsjor,
Schitterend beschreven.
Ik realiseer me dat ik ook al zo'n 'enge' ouder ben. Ik 'kaap' je berichtje even om een nieuw draadje te beginnen. Niet zozeer over wonderkinderen, het uiteindelijk resultaat is minder interessant, maar over ouders die, zoals je dat zo mooi beschrijft, achter hun kind aanhollen wat een bepaalde weg is ingeslagen en dus echt niet eng zijn.
Groeten Primavera
Niet gezien (tsjor)
Had je reactie niet gezien, maar ben het helemaal met je eens...Ook dát kán enigzins 'eng' zijn. En ja ouders hebben het meestal gedaan.
Ja ik kan pleisters met zonnetjes plakken zonder verwijtend te zijn naar de ouders toe. Dat zou ik niet doen, vind ik zielig voor het jongetje in kwestie.
Daarom praatte ik ook met jongste pas toen het jongetje al weg was. Zulke kinderen bestaan...waarvan je op je intuïtie weet dat er iets niet klopt daar thuis, maar niet weet wat en hoe en het eigenlijk ook niet écht wil weten omdat je er gewoonweg niks mee kan. En ik vind dat er niks mis is als je daar 'open' voor staat. Open in de zin van 'pleisters plakken' als het nodig is. Dus leg ik jongste uit dat ze 'm best mee mag nemen als zij dat nodig acht of ziet dat hij wazig zoekend ronddoolt met een kapotte knie.
En dat het wel handig is dat áls zijn ouders er zijn dat er even gemeld wordt dat hij hier is, zodat ze 'm niet zoeken b.v. Dat was overigens niet het geval...zijn ouders waren er niet. Maar dat checken is wel het minste lijkt me. Hij durft nu zo nu en dan ook zonder jongste z'n hoofd hier om de hoek te steken. Soms om alleen hallo te zeggen. Of om even onze poes te aaien, wel toevallig meestal net als het regent :)
groeten albana
Mensenrechten
http://nos.nl/artikel/520471-turken-in-nederland-voor-onderzoek.html
"Een delegatie van de mensenrechtencommissie van het Turkse parlement is voor een driedaags bezoek in Nederland. Doel van de commissie is om te onderzoeken hoe in Nederland wordt omgegaan met de rechten van Turken."
Ondermeer wordt nagegaan hoe met het jongetje Yunus en zijn ouders is omgegaan in Nederland. Hopelijk spreken ze ook met de Nederlandse begeleiders en advocaten van de familie. Zolang jeugdzorg hier zelf niet erkend dat dit op een vreselijke manier ontspoord is blijft het een probleem. Ik denk dat het goed is dat meer landen mensenrechtencommissies sturen voor toezicht op Nederland. Dat kan de nodige druk geven om machtsmisbruik te voorkomen.
4% stijging pleegkinderen
Het aantal kinderen dat uithuisgeplaatst wordt stijgt nog steeds.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3464821/2013/06/25/Meer-kinderen-wonen-bij-pleegouders.dhtml
Ben benieuwd hoe de cijfers volgend jaar zijn. Ben bang dat er ook dan weer een stijging zal zijn nadat er wijkgericht en vanuit scholen weer meer kinderen niet geholpen maar gejuridiceerd uit huis geplaatst zijn.
O, en natuurlijk vanuit de verplichte meldingen vanuit de SEH. Een flink aantal hulpverleners krijgt last van stress en burnout omdat ze steeds vaker kindermishandeling 'zien'.
Anne en onjuiste cijfers
Met je link naar het stukje in Trouw onderbouw je niet dat er dus meer uithuisplaatsingen zijn. Er wordt meer pleegzorg ingezet. Meest aannemelijke reden: alle groepen sluiten en er wordt eerder naar pleegzorg gekeken omdat het uitgangspunt is dat een kind, als het niet meer kan thuiswonen, in een zo normaal mogelijke omgeving verblijft. Een gezinsachtige constructie (gezinshuizen, pleegouders etc).
Je conclusie klopt niet zie o.a. dit bericht:http://www.parool.nl/parool/nl/224/BINNENLAND/article/detail/3415618/2013/03/26/Jeugdzorg-Amsterdam-minder-kinderen-onder-toezicht-en-minder-uithuisplaatsingen.dhtml
Juiste cijfers margriet
Zie bij 'home' het artikel van Robert Vermeiren.
http://www.ouders.nl/mopi2013-ouderschapstest.htm
Verdubbelingin 10 jaar van kinderen die uithuisgeplaatst zijn tot 300 per 100.000.
Stijging UHP vergelijking 2011 met 2012
http://www.antibjz.nl/page/articles.html/_/financieel-en-cijfers/19180-uithuisplaatsingen-tot-aan-eind-septembe-r1744
Er signaleren blijkbaar nogal wat cijferlijstjes. Misschien dat er hier en daar een daling is. In Amsterdam schijnt de drang toegenomen te zijn, dreigen met een OTS maar effectief geen OTS. In Zeeland hebben we natuurlijk een daling gehad hoewel ik de cijfers daarvan ook graag zou willen zien.
Ik ben bang dat de zaak helaas nog steeds stijgt. De stijging is alleen wat verminderd vergeleken met voorgaande jaren.
Dan maak je geen verschil tussen een instelling en een pleeggezin.
het is maar hoe je het ziet. Op een groep moeten verblijven als het thuis echt niet meer gaat en ja die situatie bestaat echt, bijv. moeder overleden, vader uit beeld, geen direct beschikbaar netwerk (het komt helaas vaker voor dan je zou denken/weten dat beide ouders niets meer te bieden hebben) is een hele andere situatie dan op een groep. Ik zou zeggen ga eens kijken dan zie je het verschil.
ik bedoel het verschil tussen een groep en een pleeggezin is groter dan je denkt...
1 juli de meldcode
http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2013/06/melden-nog-3-nachtjes.html
In 9 van de 10 gevallen zijn er 'zorgen' volgens het AMK. Dan volgt een, per gezin, tonnen kostend, onderzoek met rechtzaken en spinoff aan betrokkenheid van instellingen, gerecht, scholen, overhead, trainingen, meldprocedures met multidisciplinair overleg. Nog geen euro aan 'hulp' uitgegeven.
Ik weet nog wel wat miljarden te bezuinigen.
4 juli den haag
http://www.stichtingkog.info/pages/posts/petities-evenement-op-donderdag-4-juli-op-het-plein-voor-de-tweede-kamer585.php
De petitie voor waarheidsvinding en tegen machtsmisbruik wordt na 2 jaar, met een inmiddels nieuwe regering, nogmaals aangeboden. Er is niets veranderd.
Dat gebeurt met een manifestatie op het Malieveld. Allemaal in het wit gekleed.
Dus wie het ook belangrijk vind dat ouders en kinderen goede jeugdzorg krijgen kan a.s. donderdag meedoen.
Nog meer voortvarendheid: website www.onderwijsenkindermishandel
Een belactie om alle scholen te informeren en actief te laten melden. Onderdeel van het e-learning pakket (jawel) om scholen te leren daadkrachtig te melden is bijvoorbeeld een blauwe plekken meter...
De ouder als verdachte...
Augeo foundation ordinaire geldklopperij
Mirreke, ik heb even gekeken bij jouw link. Dit initiatief blijkt uit te gaan van de Augeo Foundation. Die blijkt weer te bestaan uit een conglomeraat van andere bureautjes, die trainingen verzorgen voor onderwijs, hulpverleners enzovoort. Die trainingen kosten uiteraard geld. Die rondbelactie komt gewoon neer op ordinaire acquisitie voor hun trainingen. De hype over kindermishandeling, verandert zo in een geldmachine. Ze vermarkten ook een Tijdschrift Kindermishandeling. En dan onder het mom van liefdadigheid een rondbelactie beginnen. Het is echt ontzettend slim.
Ik kan mijn ogen niet geloven. Wat een goudmijn.......Ouders zijn in twee opzichten de dupe: allerlei trainingen waarvan de kwaliteit niet vaststaat voor willekeurig welke kandidaat, of die nu geschikt is of niet. Onderwijsgeld en geld dat is bedoeld voor overige hulpverlening, wordt besteed om de zakken van deze 'sociale ondernemers' te spekken.
Actieprijzen
http://onderwijsenkindermishandeling.nl/wp-content/uploads/2013/04/scholing-wet-meldcode-huiselijk-geweld-en-kindermishandeling-the-next-page-kinderpostzegels.pdf. Hier zie je dat ze als lokkertje een meldcodecursus aanbieden voor een "actieprijs" van 250 euro. En gelijk reclame maken voor hun "cursussen op maat".
En uit een toespraak van destijds minister Rouvoet: "Vorig jaar heb ik een gesprek met mevrouw Gemma Kobessen gehad en al heel snel bleek dat de ideeën van Augeo en het actieplan aanpak kindermishandeling naadloos op elkaar aansluiten.
Een samenwerkingsovereenkomst tussen het programmaministerie en Augeo is dan ook bijna een vanzelfsprekendheid. En die overeenkomst hebben we zo-even getekend. Dat doet mij deugd." Een monopolist met een exclusieve samenwerkingsovereenkomst met het ministerie. Waarom kom ik nou nooit op zulke dingen? Ik zou geld als water hebben.
Hema
Zelfs de HEMA verdient geld aan het geven van trainingen kindermishandeling. Hoe kunnen wij als ouder er mogelijk ook een verdienmodel uit slaan?:-)Blijkbaar heeft er iemand geld over.
Kinderpostzegels en hema
Krijgen helaas geen bestelling meer van mij. Geld geven om gezinnen in het ongeluk te storten lijkt me niet. Ook de HEMA is voor mij over. Wie er nog meer weet mag het zeggen. Van de hulpverlening blijf je afhankelijk dus ik kan alleen maar blijven waarschuwen voor (tegen) De Bascule in Amsterdam, maar goede doelen en commerciële bedrijven kun je negeren.
1 juli de meldcode - geen rookworst meer
http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2013/05/rookworst-en-kindermishandeling.html
"Melden is geen hulp maar justitie. Melden bedreigt de veiligheid van kinderen en zou een allerlaatste redmiddel moeten zijn. De rapporten over misbruik en geweld in instellingen laten zien dat het risico in de jeugdzorg voor kinderen groter is dan thuis.
Melden voorkomt dat mensen met elkaar praten en elkaar echt helpen."
Jos lame spookrijders in de zorg
http://www.spookrijdersindezorg.nl/LinkClick.aspx?fileticket=v6jX2wpT4YM%3d&tabid=268
"Voor de individuele patiënt is het ontzettend ònveilig als zijn hulpverlener ontslagen kan
worden als hij een ander standpunt inneemt dan een politicus of de gemiddelde burger wenst.
Het is voor de klant, dus ook voor een kind, ontzettend onveilig als uiteenlopende
dienstverleners de staatsopdracht hebben om dezelfde opvatting over zijn of haar probleem te
hebben."
Overigns gaat per 1 juli ook de verplichte meldcode
huiselijk geweld in...
Ik ben verbijsterd over deze tendens om alles maar te willen bepalen en veroordelen, en over de hele machinerie erachter...
mirjam