Sire campagne over jongens

Inderdaad Jils

Geen enkele jongen is gebaat bij het alsmaar geconfronteerd worden met het gemiddelde van alle jongens bij elkaar.
Daarnaast laten ze de ravottende meisjes nogal links liggen. Ik was vroeger nog wilder dan het wildste jongetje in mijn klas en kon ook niet stilzitten, maar volgens deze campagne hoor(de) ik niet tot de groep die gestimuleerd moet worden tot bewegen en ontdekken. Terwijl ik dat écht wel nodig had. Bovendien zou dat me dus blijkbaar minder meisje maken omdat mijn gedrag dus jongensgedrag wordt genoemd.
Ik wou dat de campagne ging over kinderen en niet over jongens. Over of je je kind wel genoeg kind laat zijn.

Goed idee tsjor

#49: Inderdaad. Eens te meer een bewijs dat er binnen de seksen grote en zelfs overlappende verschillen zijn en dat simplistische generalisaties nergens op slaan.
Een goed idee om naar de kinderen zelf te luisteren, ongeacht uiterlijke genderspecifieke kenmerken.

Inderdaad

De verschillen tussen jongens onderling en meisjes onderling zijn groter dan de verschillen tussen jongens en meisjes. De bandbreedte van wat 'normaal' gedrag is voor jongens (en voor meisjes) is groot. Deze campagne versimpelt wat jongens zijn tussen een vrij simpel stereotype zonder rekening te houden met de verschillen tussen jongens onderling. Bovendien sluit het meisjes buiten. Deze campagne slaat flink de plank mis.

Er zijn ongetwijfeld verschillen tussen jongens en meisjes, al is het nog vrij onduidelijk wat die verschillen precies zijn. Bovendien is er ook wetenschappelijk onderzoek dat aangeeft dat mensen al vanaf dag 1 anders omgaan met een jongensbaby dan met een meisjesbaby. Meisjes en jongens krijgen hele andere boodschappen te horen en vormen zich daar ook naar. Zo'n campagne als dit benadrukt die stereotypen nog eens extra en geeft de boodschap aan jongens dat ze alleen echte jongens zijn als ze zich op een bepaalde manier gedragen.

Pubers zijn nukkig

Italianen zijn opgewonden standjes

Groningers zijn stug maar recht door zee

Er zijn schattige pubers, flegmatieke Italianen en uitgelaten Groningers. Maar toch zijn bovenstaande stellingen in zijn algemeenheid wel waar.

Ik had 3 ideale ( amper puberende) pubers. Maar ik was wel voorbereid als ouder op pittigere jaren. Was niet nodig. nul waarde oordeel trouwens. Het is zoals het is. . Heb ik ze opgejend of gestimuleerd om dwars te liggen? 'Echte' pubers te zijn? no way . Ik heb ze geaccepteerd zoals ze waren. Word ik er raar op aangekeken als ik hardop zeg dat ik 'lieve' pubers had? Nee toch?

Hier op OOL: bv discussie over jongens- kinderfeestejes..,whaaaahhhh! Je moet ze even,loslaten. Buiten laten rennen. Anders word je he-le-maal gek. En ja, Dat is vaak waar. Fijn om daar dan op voorbereid te zijn. Maar natuurlijk kan het ( net als met mijn pubers) ) anders. Niks mis met rustige jongens of wilde meiden. Die laat je t shirts beschilderen resp die wilde speurtocht doen. Ik ben het volledig met iedereen eens dat het niet ok is om daarheen waardeoordeel aan vast te plakken. Misschien gebeurt dat te vaak, en dat is niet ok. Maar zie de pubers hierboven...je kunt toch best in zijn algemeenheid een beeld hebben bij 'de gemiddelde puber' en dus ook bij 'de gemiddelde jongen' of ' het gemiddelde meisje' zonder gelijk allerlei oordelen te hangen aan niet helemaal gemiddelde types?

Ik snap niet wat er zo shockerend is aan mijn bericht. Alsof het een schande is om toe te geven dat er verschillen zijn. Als ik zeg dat mannen gemiddeld grotere voeten hebben dan vrouwen dan zegt dat toch helemaal niets over wat ik vind van mannen met kleine voeten? Maar als ik een schoenenwinkel heb is het bij de inkoop wel handig om rekening te houden met de verschillen.

Als ik voor een klas sta met 24 meisjes en 5 jongens, of omgekeerd dan merk ik verschil. Echt. En jullie mogen allemaal over me heen vallen, , maar ik denk dat dat verschil voor een groot deel verklaard wordt door de mix van j-m. En ik houd daar rekening mee. Puur op gevoel en ervaring, maar ik vind er niks mis mee om me te realiseren dat een overschot jongens ( of meiden) verschil kan maken In hoe zo'n groep overkomt en functioneert.

Ingrid

Boys will be boys

Natuurlijk zijn we allemaal uniek. En vreselijk anders dan onze buurvrouw of buurman. En kennen we allemaal wel een jongen die dol is op breien en een meisje dat niet van het voetbalveld is weg te slaan.

En toch denk ik dat als je puur naar groepen kijkt er wel degelijk verschillen zijn. Dat we allemaal een voorstelling hebben van iets dat "typisch" jongensgedrag is of juist typisch iets voor meisjes.

Een recent voorbeeld uit de eigen praktijk. Zowel mijn dochter als mijn zoon kwamen dit weekend terug van scoutingkamp. Mijn zoon had een rustig kamp gehad met mensen die, naar zijn zeggen, "niet moeilijk" deden en waarbij de conflicten zich beperkten tot wie er aan de beurt was om af te wassen en een woede-uitbarsting van iemand die in het klimbos niet de moeilijkste route mocht doen. Er waren alleen jongens mee...

Mijn dochter had een kamp waarbij iedere dag dingen "uitgepraat" moesten worden, waarbij er een "huilavond" was en verder een hoop gedoe in de relationele sfeer waarvan ik het heb opgegeven om de details te weten te komen. In haar kamp waren meer meisjes dan jongens.

Is dit exemplarisch? Ik weet het niet. Er zullen tal van tegenvoorbeelden te vinden zijn van jongens die "moeilijk" doen en meisjes die overal overheen fietsen. Maar toch is het een beeld dat mij niet verbaast.

Ja, ik zie verschillen tussen jongens en meisjes. En ik vind dat eerlijk gezegd prima. Het hoeft voor mij echt niet benadrukt te worden in een campagne die zich expliciet op jongens richt. Maar om het nou te ontkennen, nee dat gaat me te ver.

Stereotype

Natuurlijk gedragen jongens zich anders dan meisjes. Maar komt dat niet voor een groot deel doordat we als maatschappij bepaalde boodschappen uitdragen en stereotype gedrag bevorderen?
100 jaar geleden was blauw een kleur voor meisjes, nu is het een kleur voor jongens. Jongens geven nu gemiddeld vaker de voorkeur aan blauw maar 100 jaar geleden hadden ze waarschijnlijk dit gezien als typisch iets voor meisjes.
Paardrijden was vroeger een elite sport voor met name mannen en was sowieso een stoere bezigheid (ridders, cowboys). Tegenwoordig wordt paardrijden gezien als een nuffige sport voor meisjes en zitten er nauwelijks jongens op.
En zo zijn er honderden voorbeeld. Het perspectief van de maatschappij veranderd maar we delen nog steeds activiteiten en gedrag in als typisch mannelijke en vrouwelijk. Niet alleen kijken we hierdoor door een bepaalde lens naar jongens en meisjes (waarbij we stereotype gedrag benadrukken en dingen die niet in beeld afwijzen als minder relevant of afwijkend) maar ook geven we constant die boodschap door aan kinderen. Kinderen leren van volwassenen en van anderen om hun heen dus die nemen die boodschap ook zo op.
Zo'n campagne werkt daar alleen maar aan mee.

Mensenkennis

Misschien moeten we dan concluderen dat we met z'n allen een enorme mensenkennis moeten bezitten. Dat hebben we natuurlijk voor een groot deel al, maar soms zit je er ook naast. Maar goed, wat er dus eigenlijk van ons en leerkrachten verwacht moet worden, is dat we kunnen inschatten wanneer een kind van het ravot-type is en van het zachte doe maar niet te wild-type, maar ze daar dan ook de kans mee geven. Dus ravotters moeten niet (teveel) afgeremd worden en voorzichtige types niet over hun grenzen gejaagd. En ik denk dat het in die benadering wel degelijk uitmaakt met wie ze te maken hebben, dus dat in het grotere geheel wel degelijk onderscheid boven water komt tussen 'man' en 'vrouw'. Mannen communiceren bijvoorbeeld anders (algemeen gesteld) dan vrouwen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, mijn dochter heeft een goede vriend, die heel 'meisjes'-achtig uren vol kan kletsen met haar. Ik ken ook een man die niets heerlijker vind dan in enorm grote winkels rond te scharrelen. Van die supermarkten waar je echt alles kunt krijgen. Het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. Ik denk dus dat het wel degelijk van belang is dat kinderen tijdens het opgroeien van beide seksen iets meekrijgen, voor het evenwicht.

ingridt

Hier op OOL: bv discussie over jongens- kinderfeestejes..,whaaaahhhh! Je moet ze even,loslaten. Buiten laten rennen. Anders word je he-le-maal gek. En ja, Dat is vaak waar. Fijn om daar dan op voorbereid te zijn. Maar natuurlijk kan het ( net als met mijn pubers) ) anders. Niks mis met rustige jongens of wilde meiden. Die laat je t shirts beschilderen resp die wilde speurtocht doen. Ik ben het volledig met iedereen eens dat het niet ok is om daarheen waardeoordeel aan vast te plakken. Misschien gebeurt dat te vaak, en dat is niet ok.

Als ik voor een klas sta met 24 meisjes en 5 jongens, of omgekeerd dan merk ik verschil. Echt. En jullie mogen allemaal over me heen vallen, , maar ik denk dat dat verschil voor een groot deel verklaard wordt door de mix van j-m. En ik houd daar rekening mee. Puur op gevoel en ervaring, maar ik vind er niks mis mee om me te realiseren dat een overschot jongens ( of meiden) verschil kan maken In hoe zo'n groep overkomt en functioneert.

Ik heb hierboven twee stukjes geciteerd en ik kon jouw eerdere posting prima volgen maar ik begrijp ook waar het fout gaan. Op een jongensfeestje is de kans zeer klein dat je alleen maar rustige jongetjes hebt en jouw voorbeeld van een klas zorgt er ook voor dat de kans klein is dat het gemiddelde in die jongensklas rustig is.

Als je het daarentegen hebt over je eigen kinderen dan zijn die rustig. Dan praat je dus niet over een gemiddelde. Ik heb ook makkelijke pubers en rustige jongens maar dat betekent niet dat mijn jongensfeestjes rustig waren

Triva

er gaat niks fout. Ik snap prima het verschil tussen individu en grote groep. Het zijn allemaal normaalverdelingen. . Het enige wat ik probeer duidelijk te maken is dat je best rekening kunt houden met 'typisch jongetjesgedrag' zonder voorbij te gaan aan individuele verschillen. En zonder daar een waarde oordeel aan vast te plakken. Of die Sire campagne een goed plan is is een andere discussie ( ok, wel t onderwerp vsn dit draadje) maar ik vond de teneur van dit draadje ( dat het volstrekt achterhaald is om te geloven dat er verschillen bestaan tussen jongens en meisjes) vrij bijzonder.

Ingrid

En kyana,

Tuurlijk heeft opvoeding invloed. En omgeving, cultuur. Maar de verschillen gaan echt dieper dan blauw of roze en of in de tijdgeest paardrijden een mannen of vrouwen ding is. ( idd ridder vs manen uitkammen in de manege) Ik denk meer aan dingen als risico zoekend gedrag ( denk aan sport, maar ook aan criminaliteit en agressie) manieren om problemen op te lossen, het veelgenoemde empathisch vermogen, hoe om te gaan met tegenslag, gevaar of stress. Maar ook manieren om dingen te leren of ontdekken.

Ingrid

ingridt

Daarom gaf ik je ook gelijk (mbt je laatste zin). Ik wilde alleen even signaleren dat het weinig zin heeft om met gemiddeldes te komen omdat de schrijvers hier alleen naar hun eigen kind kijken.

Ik snap het doel van de campagne wel maar de manier waarom is niet handig. Ze hadden het gewoon over meisjes én jongens moeten hebben.

Waar het fout gaat

Ingrid, er zijn vast meisjes die ja bedoelen als ze nee zeggen, er zijn vast jongens die maar een ding denken, er zijn vast domme blondjes, er zijn vast mensen die alleen maar domme blondjes kennen, nou ja vul verder zelf maar in (Neger, jood, vrouw, buitenlander)
Waar het fout gaat is bij het van deze typeringen algemeenheden maken.
Dat klopt gewoon niet.
Er is geen enkele aanwijzing dat jongens en meisjes op de punten die genoemd worden in de campagne meer van elkaar verschillen dan binnen de seksen al het geval is.
Er is dan ook geen enkele reden om een ravot campagne voor jongens te starten. Start 'm voor kinderen.

De kritiek op de campagne is terecht omdat het als uitgangspunt een slordige en voor mensen zelfs schadelijke manier van redeneren volgt.

nou èn?

Ik kom uit een meidengezin. Wij waren geen typische meisjes maar wel meisjes. Een deel van onze nichtjes en dochters van vrienden van mijn ouders, waren wel meer typisch meisjes dan wij. Zelf heb ik nu jongens. En dat is toch echt anders, met andere behoeftes, andere aanpak. Een fisherprice-huis is bij mij thuis geen huis waar je poppenmeubels inzet maar een huis voor auto's. Daar had ik vroeger niet aan moeten denken, ook al hadden wij kratten vol auto's.

Mógen jongens en meisjes van elkaar verschillen? Alsjeblieft wel! En laat ook die behoeftes aan bod op school. Want daar profiteren ook meisjes van, of ze nu meisje-meisje of meer jongen-meisje of alleen meisje zijn.

Sire spot niet storend

Ik vond het spotje niet zo storend. Ook al had men de meisjes even buiten beschouwing gelaten, de boodschap was duidelijk: 'Geef een kind de ruimte om te ademen. Om spelenderwijs te groeien.'

Ze geven niet aan dat ieder kind niet anders mag zijn maar ze stimuleren het hoofd- handen en hart principe. Leren met hoofd door creatief te zijn, voelen met handen door zelf iets in handen vast te houden en keuzesr te maken vanuit je hart. Spelenderwijs omdat het dan dieper geworteld zit.

Het moest een duidelijk boodschap worden in een paar minuten. Men koos voor de opzet avontuur, natuur en een doelgroep die daar het beste in past. (Herkenbaar).
Ik zie een meisje niet zo snel een wind laten en met een aansteker de gasontwikkeing aansteken. Eerlijk gezegd zie ik dit mijn zoon ook niet doen. Ookal was hij een liefhebber van kampvuren bouwen. Maar vuurwerk afsteken was altijd de hobby van mijn dochter, zoon bleef liever binnen.
Maar de campagne was een sprikkel om kinderen te stimueren meer op een speelse manier informatie op te nemen.

Oja, ik heb ook gemakkeijke pubers want ze roken en zuipen niet. Toch bezorgen ze mij ook wel eens grijze haren, wat dan weer miinder ideaal is.

Ingrid

In hoeverre de dingen die noemt kloppen is helemaal niet zo eenduidig. Leren jongens echt op een andere manier dan meisjes gemiddeld?En zo ja hoe komt dat dan? Worden ze op een andere manier benaderd? Zien we hun op een andere manier? Is het aangeboren? Of iets wat groeit? Is dat iets wat we kunnen beïnvloeden door stereotype gedrag te benadrukken of juist niet?

Het is ontzettend moeilijk om echt te weten wat de verschillen zijn tussen jongens en meisjes en hoe die verschillen ontstaan. Hoeveel is aangeboren? Hoeveel is aangeleerd? En hoeveel bestaat eigenlijk alleen in ons eigen hoofd en hoe we mensen zien? Die vragen zijn nauwelijks te beantwoorden.

Daarnaast, zelfs al zou je wat objectieve verschillen kunnen vaststellen dan zul je tegelijk ook moeten vaststellen dat een hele groep jongens niet voldoet aan dat de verschil en een hele groep meisje wel voldoet aan dat verschil.De diversiteit binnen de groep (jongens of meisjes) is zo groot dat je het nauwelijks kan duiden zonder een groot deel van de groep te kort te doen.

Zodra ik dus zeg dat jongens stoer zijn en veel buiten moeten kunnen spelen en vies moeten kunnen worden en in bomen moeten klimmen want dat hoort bij jongens benadruk ik een stereotype. Ik sluit daarmee alle jongens uit die daar niet aan voldoen (geen echte jongens) en ik zeg impliciet dat meisjes niet die behoefte hebben.

Daarmee doe ik dus enorm veel jongens te kort en veel meisjes ook.

Maar ik geef wel een bepaald beeld weer van hoe jongens zijn. Hersenen filtreren informatie op een bepaalde wijze. Elke keer als ik een stoere boomklimmende jongen tegenkom bevestig ik daarmee mijn beeld dat jongens in bomen moeten klimmen. Als ik een meisje tegenkom dat dit ook doet zet ik haar weg als een 'tomboy', een meisje dat jongensgedrag toont. Een jongen die niet stoer is en niet van bomenklimmen houdt zet ik ook weg als afwijkend. De stoere boomklimmende jongen is voor mij de norm, dit is hoe een jongen hoort te zijn, dit is een echte jongen. Terwijl je waarschijnlijk net zo goed kan zeggen dat een rustige postzegelverzamelende jongen de echte jongen is en als je dat gelooft filtreren je hersenen de informatie weer op een andere manier.

Bovendien reduceer je iemand hiermee tot alleen enkele eigenschappen. Wat een stoere jongen die graag in bomen klimt kan daarnaast ook wel houden van strijkkralen of iets dergelijks. Mensen (en kinderen) zijn zoveel meer dan alleen enkele facetten.

Wat niet mag

Ava:"Mógen jongens en meisjes van elkaar verschillen?"
Daar gaat het nou juist over. Dat kinderen moeten mogen verschillen.

Wat niet mag is doen alsof alle jongens hetzelfde zijn en alle meisjes daar in niks op lijken.

Jij doet ook zoiets met je fisherprice voorbeeld.
Auto's en poppen groeien niet aan bomen maar worden gegeven door opa's en oma's met kernboodschappen en verwachtingen.

Gelukkig zijn er dan nog steeds jongens die wel of ook met poppen spelen en meisjes die wel of ook met auto's spelen.
Mag dat, alsjeblieft?

Een wat ouder artikel (2004) van Martine Delfos

http://www.mdelfos.nl/2004-wjk-verschil.pdf

Tja.....

Kaaskopje, mevrouw Delfos heeft een mening, herhaalt zichzelf daarin en meldt vooral zichzelf als bron van al die mening.
Mevrouw Delfos is biopsycholoog.

Need I say more.

Toch...

#Wat niet mag is doen alsof alle jongens hetzelfde zijn en alle meisjes daar in niks op lijken.

Er toch zijn er verschillen tussen jongens en meisjes, uitzonderingen daargelaten. Maar dat mag je eigenlijk niet (hardop) zeggen. Dan steek je je kop boven het maaiveld en die moet eraf.

Van jongens wordt verwacht dat ze meer meisjes-achtig moeten worden, bijvoorbeeld in de klas. Ik kan de mannelijke (invalleer)krachten van mijn jongens op 2 vingers tellen. Heel jammer, vind ik. Er zouden meer meesters voor de klas moeten komen; goed voor jongens en meisjes. Het heeft tot gevolg gehad dat er de afgelopen jaren op school met name typische meisjesdingen aan bod zijn gekomen, er worden eisen mbt gedrag gesteld waar een deel van de jongens duidelijk meer moeite mee heeft. Die hebben meer beweging nodig en dat krijgen ze te weinig. Ik vond dat de meesters die er dan zijn geweest, daar toch meer oog voor hadden.

Maar ook bij andere dingen zie je dat: de meeste jongens die ik ken, zijn niet goed in landurig priegelwerk, stil zitten, lang aan iets (tekening oid) werken. Dat kan je zien gebeuren in de klas. Een reden is dat jongens minder verbindingen hebben tussen hun hersenhelften waardoor ze wat moeilijker van de ene taak naar de andere kunnen overgaan (switchen van hersenhelft kost wat meer tijd en ze komen moeilijker uit de ene en in de andere). Ik ken er 1 in die klas die het priegel kan: 20 jongens op 8 meiden. Dat vind ik nou best weinig.

Ook op taalgebied kan je verschillen zien: veel meisjes zijn in de midden- en bovenbouw beter in het onder woorden brengen van hun gevoelens, ongenoegen of boosheid. Dat merk je in ruzies onderling. Meiden kunnen, vind ik, verbaal behoorlijk agressief zijn, en plein public. En daar is tot mijn verbazing een behoorlijke tolerantie voor. Dat heb ik toch niet veel meegemaakt met jongens. Jongens in een ruzie met meiden die verbaal uitgeruzied wordt, daar delven de jongens naar mijn indruk vaker het onderspit. Jongens onderling doen dat vaak anders, vaak ook non-verbaal en het verbale is korter (meer mededelingen). Maar dat levert eerder misprijzen op of in elk geval geen begrip van de (vrouwelijke) leerkracht. Die jongens geven elkaar een douw of een trap. Dat trappen en duwen vond ik ook heel vreemd en ongewenst maar ik heb moeten leren inzien dat je dat ook anders kan zien: ook dat is een taal. Altijd? Nee niet altijd, soms wel. Net zoals een gesprek niet altijd gevoerd wordt om tot een oplossing te komen. Het is een taal die met name jongens beter begrijpen en van elkaar kunnen hebben.

#Gelukkig zijn er dan nog steeds jongens die wel of ook met poppen spelen en meisjes die wel of ook met auto's spelen.
Wie beweert nou het tegendeel? Mijn jongens hadden ook jongensbarbies maar speelden daar op een heel andere manier mee dan mijn zus en ik of de meeste meiden die ik hier over de vloer heb gehad.
Aan de ene kant lijk je te polariseren, vooral invullend voor een ander, en vervolgens moet je laten weten dat jij zo niet denkt maar het is wel je eigen invulling.

#Kaaskopje, mevrouw Delfos heeft een mening, herhaalt zichzelf daarin en meldt vooral zichzelf als bron van #al die mening.
#Mevrouw Delfos is biopsycholoog.

#Need I say more.

Please do, want met jouw expertise kan je die van mevrouw Delfos natuurlijk verbeteren, weerleggen en verpulveren.

en transmensen dan?

Die zich identificeren met een bepaalde gender, niet met het gedrag van die gender, want dat is cultuurbepaald. Maar ze hebben niet het lichaam van die gender. En ze zijn niet gesocialiseerd in een bepaalde gender.
Ik ken veel transmensen, sommige transmannen die heel verlegen en terughoudend zijn, andere die stoer en outgoing zijn. En bij transvrouwen net zo. Daar zie je dus dat het argument van 'er is nu eenmaal een verschil tussen jongens en meisjes' eigenlijk helemaal weg komt te vallen. Ieder kiest wat bij hem of haar past. En dat zou voor cis-gender kinderen net zo moeten zijn, zonder bemoeienis van volwassenen die mensen willen pinpointen op een gender.
Ieder kind moet kunnen rennen, buiten kunnen spelen zich vies maken én stil kunnen zijn, punnikken, verlegen kunnen zijn.
De verschillen die waarneembaar lijken tussen jongens en meisjes zouden ook best terug te voeren kunnen zijn op hoe de ouders in hun eigen genderidentiteit staan: vinden pa en ma dat jongens stoer moeten zijn, dan gaan ze zich zo gedragen, vinden ze dat meisjes lief en niet outgoing moeten zijn idem dito

foutje

dit "En ze zijn niet gesocialiseerd in een bepaalde gender." moet zijn
"En ze zijn gesocialiseerd in een bepaalde gender waar ze zich niet me identificeren"

Er is gewoon weinig wat echt definitief over dit onderwerp gezegd kan worden. De mening van Martine Delfos is inderdaad grotendeels een mening want er is te weinig wetenschappelijk bewijs om echt te ondersteunen wat ze zegt. Zeker als we het hebben over nature v nurture.
Bovendien als bijvoorbeeld 60% van de jongens bepaald gedrag vertoont (ik noem maar een percentage) dan kan je inderdaad zeggen dat jongens gemiddeld x doen. Maar daarmee sluit je dan een zeer substantieel percentage (40%) uit die misschien helemaal niet x doen, of soms x doen, of alleen onder bepaalde omstandigheden x doen + alle meisjes die ook X doen.
Het is prima om wetenschappelijk onderzoek naar de verschillen tussen mannen en vrouwen te doen. Het is heel onverstandig om gezien de enorme verschillen tussen jongens onderling (en tussen meisjes) onderling die stereotype verschillen een rol te laten spelen in hoe je jongens of meisjes benaderd. Want daarmee doe je de verschillen tussen kinderen echt te kort.

Jouw ervaring is dat jouw zoontjes anders spelen met barbies dan je dochters. Dat kan natuurlijk maar dat is geen bewijs verder. ik heb bijvoorbeeld nooit gemerkt dat mijn zonen zoveel anders spelen dan mijn dochters. Ik merk wel verschillen tussen elk individueel kind maar niet de jongens die op manier x spelen en de meisjes die op manier z spelen. Maar ook dat is alleen mijn eigen ervaring, gebaseerd op mijn eigen kinderen en andere kinderen die regelmatig zie. Dus ja, dat zegt ook niet zo veel verder.

dag 1

Kijken we even naar die ene studie die mevrouw Delfos citeert die aan zou geven dat er op dag 1 al verschil is tussen jongens en meisjes, en vergeten we voor het gemak even dat 1 zo'n studie nooit allesbepalend kan zijn, dan nog. Dit zegt die studie: er waren 44 jongens en 58 meisjes. 11 jongens hadden een voorkeur voor gezichten, tegenover 21 meisjes. Grofweg dus een kwart van de jongens, tegen goed een derde van de meisjes. Dat is inderdaad statistisch gezien een groot verschil. Maar wat zegt dat nu in de praktijk? Dat "typisch vrouwelijke" werd dus maar bij 1/3 van de meisjes gezien. En ook nog bij een kwart van de jongens. Dus als je een klas hebt met 12 meisjes en 12 jongens heb je het over 4 meisjes en 3 jongens die het "typisch vrouwelijke" gedrag vertonen. Dan is het toch ineens niet meer zo'n enorm verschil waar je compleet je beleid voor om moet gooien?

Wat ook relevant is aan die studie is dat de standaardafwijking enorm was. De gemiddelde tijd die jongens/meisjes naar gezichten/objecten keken was rond de 40/50 seconden. De standaardafwijking (een maat voor hoe sterk de waardes afwijken van het gemiddelde) was in alle gevallen groter dan 20. Dit betekent dat er (zoals ook al steeds gezegd in deze draad) enorme verschillen zijn tussen kinderen. Als het gemiddelde 40 seconden is, met een standaardafwijking van 20, betekent dat dat er veel kinderen 20 seconden keken, en ook veel 60. Ook dat maakt een gemiddelde minder sterk als maatstaf. Het is interessant voor wetenschappers, maar zegt helemaal niets over individuele kinderen.

Ik leer graag bij

Ava "Er toch zijn er verschillen tussen jongens en meisjes, uitzonderingen daargelaten. Maar dat mag je eigenlijk niet (hardop) zeggen. "
Ja hoor, dat mag je best hardop zeggen.
Maar dan moet je wel het verschil noemen dat echt een verschil is.
Dat is nog niet gebeurd. Nou ja, behalve die piemel dan, al is daar ook al bij opgemerkt dat zelfs dat niet altijd geldt verschil (jongens kunnen zich meisje voelen en visa versa).

"Please do, want met jouw expertise kan je die van mevrouw Delfos natuurlijk verbeteren, weerleggen en verpulveren."
Oe kijk aan. Het wordt alweer een competentiestrijd.
Ik kan kort zijn.
"Biopsycholoog" is een zelf verzonnen titel.
Dat is niet erg. Het geeft wel aan dat het beroep niet gehouden is aan de regels voor wetenschappelijk onderzoek en meer.
Wat mevrouw beweert kun je heel interessant vinden, als hypothese of discussiestuk, maar bewijs levert het niet.

Waar jij je analyses op baseert, weet ik niet (minder verbinding tussen hersenhelften????).
Ik leer graag. Maar ik wil bronnen. Niet de persoonlijke ervaring of beleving of analyse van een eenling met een mening.

Zie verder Myrtha, Kyana en Braam.