U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Jeugdzorg 3
https://www.linkedin.com/pulse/psychiaters-en-psychologen-vertik-het-om-de-troep-van-van-hintum/
Malou van Hintum:
"Problemen hebben altijd een context. Een kind maakt onderdeel uit van een gezin, zit op school, woont in een buurt, speelt met andere kinderen, heeft hobby’s of zit op sport. Gezinnen, buurten, scholen en sportverenigingen maken onderdeel uit van een wijk, een stad, een provincie. Allemaal samen maken we deel uit van Nederland, een maatschappij waarin de ongelijkheid toeneemt en de lasten en lusten steeds schever worden verdeeld. Politiek en maatschappij hebben er een handje van om de problemen die dat veroorzaakt, op psychiaters en psychologen af schuiven."
https://www.nporadio1.nl/spraakmakers/onderwerpen/497743-stand-nl-het-minimumloon-moet-fors-omhoog
Mensen een fatsoenlijk inkomen geven voor werk kan een hoop problemen in het gezin voorkomen en verhelpen.
Pas toen ik ging studeren kreeg ik in de gaten dat het in de gezondheidszorg usance is om een patient met een gezondheidsprobleem te behandelen als een eenling zonder context.
Zelfs in mijn gezin gedroegen gezondheidswerkers en jeugdbeschermers zich alsof ik geen context had van werk/hobbies/gezin/contacten en familie.
Het is best begrijpelijk want je kunt er ook teveel bij halen, maar net zoals je in de GGZ ook altijd oog moet hebben voor zintuigelijke problemen als gehoor/zicht en andere mogelijke lichamelijke problemen heb je ook zicht nodig op het weefsel van contacten en het leven van je patient.
De goede keuze
De goede keuze was hier geweest het kind bij moeder en grootmoeder te laten.
Onverlet dat meer pogingen ondernomen zouden kunnen worden om contact tussen vader en kind te leggen, onder toezicht bijvoorbeeld. En anders maar niet.
Dit kan niet. Dat is een keuze zonder rekening te houden met de emotionele staat van het kind dat haar hele wereld kwijt raakt. Ach, ja, er zijn ergere dingen toch?
Advocaten
Vader mag moeder eerst kapot procederen en blut vanwege de opgelegde dwangsommen. Het is wel de moeder van je kind.
Alles om zelf in het 'bezit' te komen van je kind.
Daar heeft liefde voor je kind niets mee te maken. Alleen eigenaarschap.
De vertegenwoordiging is ook al zo'n dingetje. Niemand weet er weg mee of je wordt gewoon niet vertegenwoordigd. Men gaat mee met degene met de meeste dwangmatige eisen.
In dit soort zaken doe je het altijd fout. Als je iedereen te vriend wil houden tenminste.
Het kind had hier leidend moeten zijn. Je verstoort haar wereld niet op deze manier.
Grootsheid
Ik hoop dat de vader in het licht van het lijden van het meisje, dat hij nu, in het pleeggezin, onder ogen ziet, en dat ook het pleeggezin doordringend meemaakt, dat hij de rechter vraagt om het meisje zo spoedig mogelijk terug te geven aan haar moeder.
Omdat hij het lijden van zijn dochter zelf niet aan kan zien.
Maar ja, zo'n grootmoedige daad is veel gevraagd. Daarvoor moet je je eigen ego opzij zetten en het welzijn van je kind voorop.
Grootmoedige daad
Bedoel je met grootmoedige daad, dat hij zijn kind moet opgeven?
Tsjor
Tijdelijk Tsjor
Omdat het middel erger is dan de kwaal zou vader er verstandig aan doen om tijdelijk af te zien van gedwongen contact. Maar wel vrijwillig contact blijven aanbieden.
Een kind wordt ouder en kan uiteindelijk op eigen benen naar haar vader.
Dat is toch geen opgeven?
Tuurlijk niet
Als je het rapport hebt gelezen weet je dat de moeder het kind niets wil vertellen over de vader en een zeer negatieve houding heeft ten opzichte van de vader. Bovendien lijkt zij in de loop der tijd allerlei misdragingen van de vader erbij te verzinnen.
Dit kind kan nooit een relatie opbouwen met haar vader als haar moeder zich zo opstelt. de vader heeft de rechter wel een omgangsregeling met de moeder beloofd. De moeder had ook gewoon kunnen meewerken met de omgangsregeling van twee uur per week met de vader, zoals in eerste instantie bepaald was.
Dan is dat ook het goede nieuws voor moeder en oma.
Tsjor
Reactie op Annej
Dat was mijn reactie.
Ik denk dat de hoop gevestigd is op een modus waarin het kind met beide ouders ongehinderd kontakt kan hebben.
Tsjor
Oud verschil van mening
Ik heb eindelijk tijd genomen om de uitspraak van de rechtbank te lezen. Dat het een dramatisch besluit is wordt daarin ook expliciet genoemd en overwogen.
Wat ik lees is dat niet alleen afwijzing van de vader, door moeder en oma aan de orde is, maar ook afwijzing van alles wat eromheen zit, de rechterlijke uitspraken, de bemoeienis van een GI (gecertificeerde instelling, stomme technische term), van de raad etc. Het afwijzen daarvan, die wijze van omgaan met conflicten (of met mogelijk andere opinies) is één van de factoren geweest die meegewogen is.
Daarmee komt een oud verschil van mening naar voren tussen AnneJ en mij. Als je dan, onverhoopt en ongewild, te maken krijgt met externe bemoeienis, bijvoorbeeld omdat je kind onder toezicht is gesteld, dan zul je toch moeten accepteren dat er derden zijn die meekijken. De zorg voor een kind is niet alleen een hobby van een moeder, die geheel naar eigen inzichten alles kan doen en laten wat zij wil.
De uitspraken over 'goede verzorging' komen alleen van mensen die door moeder en oma zelf zijn uitgezocht. Als je daarbij anderen niet toelaat, andere inzichten niet toelaat, alleen maar op je eigen koers wil varen en dat kost wat kost (letterlijk financieel, en zelfs al kost het je je band met je kind) wil verdedigen, dan ben je niet bezig in het belang van je kind, maar ben je alleen maar je eigen individuele, superieure, boven alles en iedereen uittronende recht op je eigen inzichten ten aanzien van je kind aan het verdedigen.
Elke ouder denkt dat wat hij/zij op dat moment doet ook het beste is voor het kind. Maar als daar kanttekeningen bij komen en externen zich ermee gaan bemoeien, dan zul je toch het gesprek moeten aangaan met die externen: wat zijn de zorgen, wat zijn je eigen motieven, waar kom je dan op uit? Op alle mogelijke manieren het gesprek weigeren en zelfs uitspraken van een rechter naast je neerleggen betekent dat je niet in staat bent om je eigen handelen kritisch te bezien. En dat is wel nodig, voor elke ouder. Dat zijn de alledaagse vragen van elke dag tot en met ingrijpende beslissingen, zoals het onthouden van contact tussen een ouder en een kind.
Ik ben het dus niet eens met AnneJ, dat wat hier gebeurd is iedereen kan overkomen. Er zijn heel veel afslagen waarop je een andere keuze had kunnen maken, die meer recht deed aan de situatie en heel veel leed had kunnen voorkomen.
Het belangrijkste is wellicht wel het inzicht: ja, je doet wat je denkt dat het beste is, maar als daar vragen over komen, ga dan in gesprek. Als het met de raad is of met een voogdij-instelling, zorg dan wel dat je goed beslagen ten ijs komt, ga er niet naief in. Maar radicaal weigeren van elke bemoeienis van betrokken derden (vader) of instanties die van overheidswege zijn ingesteld (rechtspraak, voogdij-instelling) is een doodlopende weg, met mogelijk ernstige gevolgen.
Ik hoop dat moeder een goede behandeling krijgt voor haar PTSS en dat zij haar dochter niet in de steek gaat laten. Ga niet schermen met het verdriet van je kind, als het in feite gaat om jezelf. Zorg eerst voor jezelf, zodat je dan ook weer iets kunt betekenen voor je kind, ook al past het niet in je eigen dominante visie.
Tsjor
Eens
'De zorg voor een kind is niet alleen een hobby van een moeder, die geheel naar eigen inzichten alles kan doen en laten wat zij wil.
De uitspraken over 'goede verzorging' komen alleen van mensen die door moeder en oma zelf zijn uitgezocht. Als je daarbij anderen niet toelaat, andere inzichten niet toelaat, alleen maar op je eigen koers wil varen en dat kost wat kost (letterlijk financieel, en zelfs al kost het je je band met je kind) wil verdedigen, dan ben je niet bezig in het belang van je kind, maar ben je alleen maar je eigen individuele, superieure, boven alles en iedereen uittronende recht op je eigen inzichten ten aanzien van je kind aan het verdedigen.'
Daar sluit ik me bij aan. De relatie moeder-kind is belangrijk, maar niet altijd en overal zaligmakend en in het belang van het kind. Zéker niet als dat ten koste gaat van de relatie vader-kind. Daarmee schaadt de moeder het kind meer dan acceptabel is.
De mishandelende vader
AnneJ, ja er bestaan mishandelende vaders. Maar niet elke vader waarvan moeder roept dat hij een engerd is is een mishandelende vader. Om daar een oordeel over uit te kunnen spreken zul je externen nodig hebben.
Het meest overzichtelijke zou zijn als er ooit een politierapport was geweest van een incident.
Als dat er niet is krijg je externen die zich daar een oordeel over moeten gaan maken. Vader heeft die externen toegelaten in zijn leven. En dan treffen zij iemand aan, die een stabiele relatie heeft opgebouwd met een partner, en een kind heeft.
Dat is één observatie waarop het oordeel over de opvoedsituatie bij vader is gebaseerd.
In dit geval is de tweede basis, dat de beschuldigingen steeds heftiger werden, terwijl er geen contact meer was tussen vader en moeder. Daarmee worden de verhalen ongeloofwaardiger.
Er bestaan mishandelende vaders. Maar of dit er een is wordt op deze manier in elk geval binnen het maximum wat er aan mogelijkheden is ontzenuwd. Om dan te blijven hangen in het beeld van de mishandelende vader vind ik onterechte beeldvorming.
Tsjor
Wat het ook is Tsjor
Je doet een kind niet opzettelijk een trauma aan omdat moeder de omgang weigert. Hoe fout moeder ook bezig is. Een kind ontdoen van alles wat het vertrouwd is is pas kindermishandeling.
Dat was de reden niet
Heb je de uitspraak wel gelezen?
Welk argument bedoel je Vaas?
Wat is er nu zo belangrijk dat het rechtvaardigt dat je een kind van 3,5 jaar oud totaal uit haar veilig omgeving haalt? Dat ze mogelijk in de toekomst identiteitsproblemen krijgt omdat ze haar vader niet kan internaliseren? Ga toch weg.
Met een trauma sta je direct lichtjaren op achterstand, afgezien van de route. Naar een pleeggezin, opbouwen naar het gezin van vader met een halfzusje en een stiefmoeder en hopelijk ook nog contact met haar moeder en oma.
Kortom welk argument weegt op tegen het trauma dat je een kind op die leeftijd aandoet door het UHP te plaatsen met het drama van het losscheuren uit het gezin van oma en moeder? O, dat is natuurlijk de schuld van moeder en oma, die hadden het kind lief af moeten geven. Niet geloofwaardig dit, want hoe dan ook is het het meisje dat er ernstig onder lijdt. Omdat de volwassenen hun genoegdoening moeten krijgen.
Het was geen veilige omgeving
Moeder met PTSS die gesteund wordt door oma en vervolgens elk contact met anderen vader, hulpverlening, raad, rechter) weigert, dat is geen veilige omgeving voor een kind om op te groeien.
Wat is er zo erg aan 2 uur omgang met vader per week? Als je dat niet aankunt, dan heb je echt een probleem. Zorg dan eerst goed voor jezelf, pak je problemen aan, en pak dan de zorg voor je kind op.
Tsjor
Veilig
Ik vraag me af of het meisje het met je eens zou zijn dat het bij haar moeder niet 'veilig' is. Omdat ze getraumatiseerd is door de situatie met de vader.
Dat zijn allemaal random subjectieve verhalen die imponerend klinken maar niets hoeven te betekenen.
Ik had ook een ernstige PTSS, en al die jaren goed voor mijn kinderen gezorgd tot ik veilig genoeg was (na hun 18e verjaardag) waarna het zinvol was om aan mijn trauma's te werken met EMDR. Ook al iets waar we over verschillen.
Als je niet veilig bent, en dit meisje is weggerukt bij oma en moeder pas goed niet veilig, dan kun je niet aan je trauma werken.
En het weegt niet op tegen het nu opzettelijk veroorzaakte trauma van de UHP.
al die argumentatie staat in de uitspraak
Ik vind alles heel verdrietig voor het kind. Voor de moeder ook, ik denk dat de oma hier vooral een heel negatieve invloed heeft.
Wellicht heeft ook de advocaat steken laten vallen. Blijkbaar is zelfs de PTSS van de moeder waardoor ze niet naar de zitting kon komen niet aangetoond. Dat wekt de indruk dat het hier gaat om een zelfdiagnose waarvoor geen deskundige hulp is gezocht. (of dat de advocaat verzuimd heeft om dit in de stukken te laten opnemen).
Overigens als het filmje een voorbeeld is van hoe oma en moeder met het meisje omgaan, snap ik de uitspraak nog meer.
Voor haar heb ik nu de hoop dat jeugdzorg inderdaad haast maakt met integratie in het gezin van vader. Lang in een pleeggezin blijven zorgt alleen maar voor nog maar onthechting. Wat dat betreft had ik een kortere termijn van UHP beter gevonden dan een jaar.
Overigens ook als de hoofdverblijfplaats niet gewijzigd was, was er denk ik alsnog een UHP uitgesproken. Maar aangezien moeder/oma al jaren niet met hulpverlening samenwerking, was met een UHP zonder gewijzigde hoofdverblijfplaats het werken aan een terugplaatsing ook heel moeizaam verlopen vermoed ik.
Juist omdat de moeder niet op de zitting was, heeft de rechter er geen vertrouwen in gehad dat die medewerking er alsnog van zou komen vermoed ik.
Bovendien
Het is voor moeder nogal ernstig ontwrichtend om jarenlang zaken te moeten doen met 'jeugdbescherming', rechtzaken met dwangsommen door de ex en de kinderrechter. En dan nog een kind opvoeden. Gelukkig heeft ze hulp van oma, en af en toe hoor ik ook iets over een opa. Dus die PTSS, als ze die niet toch heeft opgelopen aan de vader zijn er nog wel een paar daders.
Wat heeft het meisje daaraan gehad?
Ja hoor Vaas
Moeder niet op de zitting, de reden is dat ze de confrontatie niet aankan. Haar advokaten waren nou ook niet echt goed in een weerwoord blijkbaar, zodat ze nu geld inzamelt voor een ervaren OTS advocaat.
Bovendien was het besluit van de rechter tegen het advies van de Raad! Die alle betrokkenen heeft gesproken en de kwaliteiten van moeder als goed hebben beoordeeld.
Allemaal humbug waar het meisje niets aan heeft.
De toekomst
Niemand kan voorspellen wat er in de toekomst gaat gebeuren. Wat als het meisje straks bij de psychiater zit, geen relaties met mannen durft aan te knopen, geleerd heeft om altijd te vechten, om geen tegenspraak te dulden, om tegen rechtspraak in te gaan. Wat als ze straks toch met een vriendje thuis komt?
De dramatische manier waarop de UHP is gebeurd lag geheel in handen van moeder en oma. Zij doen dat het kind aan. Waarom?
Het kan best zijn dat jouw PTSS geen problemen gaf met het opvoeden van je kinderen, maar ik weet van mezelf wel, dat ik indertijd beperkt was in mijn mogelijkheden. Ik heb mijn ex dan ook extra ingeschakeld om dingen over te nemen van mij die ik niet kon op dat moment.
Hier lijkt het te leiden tot een bestaan gebaseerd op angst en vechten tegen.
Nogmaals: wat was er zo erg als het kind 2 uur per week omgang had met vader? Had heel veel rechtszaken en geld gescheeld. en misschien had het kind het wel leuk gevonden.
Geef daar eens antwoord op: wat is er zo erg als een kind 2 uur per week omgang heeft met vader?
Tsjor
Denk je dat Tsjor?
Dat dit kind later dankbaar zal terugblikken op haar UHP want het heeft haar wel de relatie met haar vader opgeleverd!
2 uur omgang met de vader is niets mis mee, maar daar gaat het toch helemaal niet om? Dat is de humbug die mensen zo gewichtig maken dat het goedpraat dat een kind weggerukt wordt van alles wat haar vertrouwd is.
tegen het advies
Wat tegen het advies is, is alleen de wijziging van hoofdverblijfplaats. De UHP zelf is niet tegen het advies.
youtube filmpje
Het youtube filmpje met de beelden is gelukkig niet meer te zien. Dit meisje heeft in elk geval recht op privacy. Ik heb de facebook pagina ook gemeld. De moeder en oma kunnen ook wel actie voeren zonder beelden van het meisje te vermelden.
Ik denk ook dat ze in het hoger beroep een stuk meer kans maken als ze hun houding veranderen en meewerken ipv tegen het systeem aan te blijven schoppen.
Ook niet
Moeder en oma hadden ook geen plan ingediend voor een zorgverdeling. Dat hadden ze rustig thuis kunnen schrijven en opsturen. Zonder confrontatie.
Er zal heus wel een advocaat te vinden zijn die hieraan wil verdienen, maar liever stak ze haar energie in andere zaken.
De dramatische UHP is achter de rug, die ervaring kan niet meer teruggedraaid worden. Kijkend naar de toekomst zal het kind eerst in een pleeggezin verblijven, van waaruit het contact met vader wordt opgebouwd en er gewerkt wordt aan plaatsing bij vader. Voor moeder staat de mogelijkheid van een omgangsregeling of zorgregeling open. Daar kan ze zo snel mogelijk mee beginnen, in overleg met al die externen die er inmiddels bij betrokken zijn.
Het is haar recht om in hoger beroep te gaan, maar het biedt geen stabiliteit, maar nog meer onzekerheid voor de situatie van het kind. Het is niet in het belang van het kind.
Tsjor
Geen humbug
'2 uur omgang met de vader is niets mis mee, maar daar gaat het toch helemaal niet om?' als ze daaraan meegewerkt had waren er geen rechtszaken etc. meer geweest. Hoezo humbug? Waarom was er volgens moeder en oma dan wel iets mis mee? Waarom kon het niet?
Tsjor