U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Jeugdzorg 2
Norbert Klein.
Van hem is de aangenomen motie om rechtsmiddelen tegen ouders als OTS en UHP blijvend via de kinderrechter te laten verlopen.
Ook in het partijgprogramma staan zaken die de discussie de goede kant uit kunnen helpen. In mijn optiek dan.
"Centraal in het onderwijs moet de leraar staan. Een gemotiveerde, goed opgeleide, goed betaalde, enthousiaste leraar inspireert en stimuleert leerlingen om het beste uit zichzelf te halen. Leraren vervangen we niet door robots of I-pads. Veilige nieuwe technologie wordt ingezet om leraren kansen te geven leerlingen te laten excelleren, ieder op zijn of haar niveau. Ook kinderen met beperkingen schrijven we niet af door ze “bezigheidstherapie” te geven. We geven deze juist kansen door nieuwe methodes en technieken die speciaal voor hen ontwikkeld zijn, toe te passen."
Er zijn meer verstandige verkiezingspunten over zorg en onderwijs. Praten met en niet over de doelgroep. Meer controle op OTS en UHP en de rechtmatigheid en doelmatigheid daarvan.
Het basisinkomen.
Verder zijn ze voor de legalisering van het verbouwen van wied.
En met 'Fix the basics' willen ze meer respect voor de grondwet en de rechtstaat voor iedereen, ook voor minderheidsgroepen.
En een keuze voor Europa. Ceremonieel Koningschap.
Vrijzinnig en verstandig.
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/938948622878247
En werkt samen met SOS Jeugdzorg.
Wat je ook mag vinden van ABA, er is interesse in nieuwe behandelvormen en niet het pappen en nathouden, maatregelen zonder zorg, van de huidige jeugdzorgellende.
Joodse identiteit
http://www.joodsamsterdam.nl/de-strijd-om-de-joodse-kinderen/
Nou gaat het wel ver om ook nog de volgende generatie ombekwaam te verklaren om op te voeden. Alsof het een erfelijke zaak is en geen onderdeel van een hele wezenlijke geschiedenis waar families onder geleden hebben maar waar wel kinderen onderdeel van waren. Die samen in het reine moesten komen en een nieuwe toekomst realiseren.
Gezina van der Molen en c.s. inderdaad. Het belang van het kind.
"Hans Keilson, een uit Duitsland gevluchte Joodse arts (en jaren later onderzoeker naar de psychische ontwikkeling van getraumatiseerde kinderen) stelt: “Als je de levensloop van een kind bekijkt, dan weet je dat er nog een ontwikkeling volgt, dat er identiteits- en loyaliteitsconflicten komen en dat de hele confrontatie met de geschiedenis en met het lot van de ouders eenmaal actueel wordt. Dus zo absoluut te stellen: de kinderen daar te laten waar ze zijn, is uit psychologisch opzicht een gewaagde stelling geweest.”
Bij Andere Tijden is er een aflevering over.
https://anderetijden.nl/aflevering/429/Joodse-oorlogswezen
verschillende verhalen
https://anderetijden.nl/aflevering/429/Joodse-oorlogswezen
"‘Ik woonde op de Nieuwe Prinsengracht samen met mijn vader en moeder en mijn acht jaar oudere zuster. Eigenlijk was alles heel gewoon: een harmonieus gezin. Tot eind oktober 1942. Toen werden we opgehaald. Op 30 oktober 1942 zijn we weer vrijgelaten en drie dagen later is mijn vader opgehaald. We hebben hem nooit meer terug gezien.’ Mimi Gutmann werd geboren op 15 januari 1934 in Amsterdam. Begin 1943 duikt Mimi’s zusje onder. ‘Ik was alleen met mijn moeder, in Amsterdam. Op 18 mei 1943 heeft iemand van de ondergrondse me naar Friesland gebracht.’ Ze komt terecht bij de familie Miedema. ‘Mijn heit en mem zoals men in het Fries zegt, vader en moeder. Sindsdien zijn dat heit en mem voor mij gebleven.’ Mimi Gutmann woont samen met haar man, in de Israëlische plaats Ashkelon.
Als de oorlog is afgelopen verblijft Mimi nog enige tijd bij de familie Miedema. Tot op een goed moment haar zus langskomt en haar mee wil nemen naar Amsterdam. ‘Ik dacht: Als ik in Amsterdam ben, dan vind ik mijn moeder wel. De naïeve gedachte van een kind van elf jaar. Ik wist toen nog helemaal niets: niemand had me ooit gezegd dat mijn ouders vermoord waren in Auschwitz.’ Mimi komt terecht in een orthodox joods gezin en heeft het niet naar haar zin. Ze mist heit en mem en haar zus ziet ze ook weinig omdat zij aan het werk is. Uiteindelijk komt Mimi terecht in een opvanghuis voor joodse weeskinderen: de Berg-Stichting in Laren."
"In 1952 vertrokken 20 kinderen uit de Berg-Stichting met de trein naar Marseille. Daar vandaan vertrok een boot naar de Israëlische havenstad Haifa. Een jaar later vertrokken nog eens 15 kinderen. .... Mimi Gutmann: ‘In de Berg-Stichting kwamen mensen die over Israël vertelden. Ik wist dat ik naar Israël wilde als ik klaar was met school. Maar toen ik hoorde dat een groep kinderen zou emigreren, wilde ik mee.’ Mimi had een prachtig beeld van Israël. Ze zag Israël als iets lichts. ‘Ik dacht: daar schijnt de zon en daar zal ik het goed hebben. Ik wist niet waarom ik dat wilde. Ik kan het tot op de dag van vandaag niet uitleggen.’ .... Voor de meeste kinderen bleek de kibboets een grote teleurstelling. De omstandigheden die de kinderen in de Berg-Stichting gewend waren bleken in Gvar Am totaal anders. Mimi Gutmann: ‘Ik had het me natuurlijk allemaal veel mooier voorgesteld. Het leven was ook erg moeilijk. Ten eerste waren we niet gewend aan de hitte, het klimaat en het werken viel ons zwaar. We werkten meer dan dat we onderwijs kregen.’.... Mimi: 'Ik voelde me belazerd. Ik wist: ik zal hier nooit een vak leren. Ik ben toen heel vroeg getrouwd en heb zo mijn geluk in de kibboets gevonden.’ Mimi is tot 1959 in de kibboets blijven wonen maar is toen vertrokken. Ze kon er niet langer tegen dat ze haar eigen kind maar een paar uurtjes per dag mocht zien omdat hij de rest van de tijd in het kinderhuis verbleef. .... "
"Reina Fuks-Mansfeld: ‘De leiding kwam pal na de oorlog te liggen bij Gezina van der Molen. Een locomotief van streng christelijke huize. Zij leidde de commissie OPK, die de voogdij moest regelen. Die moest problemen oplossen als: welke opvoeding zouden de ouders voor hun kind gewenst hebben? Een strenge joodse? Gingen ze zelf naar de synagoge? Mocht het kind bij de pleegouders blijven? Moest het naar joodse pleegouders? Of geplaatst worden in een kindertehuis?’
Tegenover de OPK stond de organisatie als Le Ezrath. De OPK was een door de staat gefinancierde overheidsinstelling. Le-Ezrath was echter een particulier initiatief dat met veel geld van de Amerikaanse Joint stevig aan de weg timmerde. Duidelijk was dat de organisatie jongeren die geschikt waren voor ‘de opbouw van het land’ naar Palestina moesten gaan. Er werd zelfs gesproken over het ‘uitzoeken van materiaal’ als men sprak over mensen die geestelijk en lichamelijk wel of niet geschikt zouden zijn voor de opleiding en het werk in de kibboets.
Het levensonderhoud van de kinderen in de Berg-Stichting en later in Israël werd voor een deel betaald uit de vermogens van de kinderen zelf. Omdat Le-Ezrath de voogdij had, beheerde de organisatie ook de financiën van een kind. De rechter ziet toe op het ‘bewind’ van de voogd. Als een kind meerderjarig wordt moet de voogd rekening en verantwoording afleggen over het beheer van het vermogen.
Maar veel van de nog levende oorlogswezen vragen zich af, onder andere Carla van West, Joop Wertheim en Mimi Gutmann wat er precies is gebeurd met hun vermogens. Een eindafrekening hebben ze niet gezien en hun financiële dossiers zijn begin jaren zeventig vernietigd.
Wertheim: ‘Toen wij in Israël waren kregen we iedere maand een pakje uit Nederland. Dat vonden we prachtig! Maar we wisten niet dat dat van ons eigen geld betaald was.’ Carla: ‘We willen weten wat we hebben gehad, of wij iets hebben gehad.’
Volgens Reina Fuks-Mansfeld gaat het de oorlogswezen uiteindelijk niet om verdwenen geld van een erfenis. Vaak zijn die bedragen ook niet zo hoog. ‘Die woede over dat geld, staat ergens anders voor. Voor de ervaringen van de oorlog, het verlies van de ouders, de gedwongen gang naar Israël. Voor al het onzegbare leed dat deze mensen is aangedaan. En dat vindt een uitweg via het geld. Het gaat om leed met een zeer complexe achtergrond. Joden is leed aangedaan door de niet-jood, maar ook door joden zelf. En dat is pijnlijk. De pijn nu is dat de traumaverwerking dubbel zo erg is; veel kinderen hebben geen herinnering aan voor de oorlog en deze mensen willen nu herkenning rechtsherstel.’"
'Combinatie onderzoeksmethoden bij screening mishandeling wensel
Aldus onderzoek van hierop promoverende kinderarts Arianne Teeuw.
https://www.nationalezorggids.nl/jeugdzorg/nieuws/41166-combinatie-onderzoeksmethoden-bij-screening-mishandeling-wenselijk.html
Kinderarts Arianne Teeuw vindt dat alle spoedeisende hulp afdelingen een gecombineerde screening op kindermishandeling zouden moeten toepassen, hoewel dat ook meer onterecht positieve scores oplevert. Dat stelt zij op basis van onderzoek waarop zij op 17 januari promoveert aan de Universiteit van Amsterdam, zo meldt het ministerie van volksgezondheid.
Teeuw onderzocht het screeningsprotocol voor kindermishandeling op de spoedeisende hulp (SEH) van het AMC. Deze schrijft een lichamelijk onderzoek voor en toepassing van de SPUTOVAMO-checklist. Dit is een vragenlijst die signaleert of het letsel van een kind aanleiding geeft tot argwaan. Het verdient volgens Teeuw de aanbeveling beide methodes te combineren, aangezien het regelmatig voorkomt dat een mishandeld kind slechts op een van de twee screeningsmethoden positief scoort.
Haar onderzoek wijst uit dat het combineren van beide screeningstesten het aantal positieve testen aanzienlijk verhoogt. Bij achterwege laten van het lichamelijk onderzoek, de zogenoemde top tot teen inspectie (TTI), zou 5,8 procent van het aantal kinderen met een definitieve diagnose kindermishandeling niet zijn herkend.
Teeuw constateerde op de Nederlandse SEH’s een grote variatie aan methoden van screening, waarbij de empirische onderbouwing grotendeels ontbrak.
Inclusief meer vals positieven dus
https://www.vakbladvroeg.nl/vinger-leggen-op-kindermishandeling-vereist-gecombineerde-screening/
"Daarom pleit ze ervoor dat ziekenhuizen beide methoden toepassen, hoewel die combinatie ook veel onterecht positieve scores oplevert."
Men vind onterecht scoren aanvaardbaar. Ik niet, als je daar samen met je kinderen slachtoffer van bent. De risico's op het stoppen van de behandeling, niet behandelen en zelfs overlijden ten gevolge daarvan zijn dan nog wel het minste aan schade.
De Groene over jeugdzorgdossiers
Er begint iets meer bekedn te worden.
Ziekmakend
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/1304291096343996
"Alle feestdagen en de drukte zijn weer voorbij. Ik schrik de laatste tijd heel erg als ik hoor hoeveel mensen er opgenomen worden met hartproblemen in het ziekenhuis omdat hij/zij de stres niet meer aankunnen.
Een hartaanval omdat een ouder zoveel stres had. Te horen krijgen hoe slecht u wel niet bent als ouder en dat keer op keer. Dat heeft een effectief op u als ouder. Dat gaat niet in de koude kleren zitten.
Elke dag opstaan met een leegte in uw hart. Gesprekken voeren met verschillende mensen aan tafel die u niet kent maar die mensen aan tafel wel iets van u vinden.
De druk om aan bepaalde voorwaarden te moeten voldoen die niet haalbaar zijn.
De frustraties dat u van kastje naar de muur wordt gestuurd . Continue staat uw lichaam onder spanning en stres.
Hoe gaat u daar als ouder mee om om ervoor te zorgen dat u niet met hartritmestoornissen in het ziekenhuis terecht komt?"
En dan wat gezondheidstips.
Geen kruid tegen gewassen.
Weer 8 procent meer UHP in Noord Nederland.
Je kunt zeggen wat je wil maar er blijven twee perspectieven naast elkaar bestaan.
Wat is het erg als ouders onjuist worden beschuldigd en wat een vreemde rechtsgang hanteert de kinderbescherming.
Anderzijds: wat is kindermishandeling toch erg en we moeten er ALLES aan doen. Zelfs gezinnen beschadigen.
Verschrikkelijk
angstaanjagend verhaal in de Groene. Ik weet dat het zo werkt, we hebben het zelf meegemaakt, al was het dan in uiterst milde mate kan ik nu contstateren als ik dit lees, maar het is vreselijk eng.
En dat al die roddels, vermoedens en onwaarheden een eigen leven blijven leiden; als je dat zo ziet staat is dat echt dubbel zo eng.
Ook eng: dat gemeentes de verwijsindex inpikken voor eigen gebruik, en daarmee ouders omzeilen, dat is toch godgeklaagd...
Alles afschaffen, iedereen daar ontslaan, dan eens een paar jaar brainstormen en opnieuw beginnen...
Ik ben nog steeds niet overtuigd van al die enorme aantallen mishandelde kinderen (die maar niet boven water komen). Wie oh wie komt nou eens met concrete cijfers, geen cijfers op basis van schattingen, vergelijkingen met andere landen (want hoe komen ze daar dan aan die cijfers...), of zelfrapportages van verbolgen pubers, maar op basis van gevonden kinderen.
want inmiddels ie melden zo gemakkelijk en kan en moet iedereen het, dat je zou denken dat mishandelde kinderen gewoon gemeld worden, tussen alle valse meldingen door...
Misschien zijn er gewoon toch veel minder mishandelde kinderen dan wordt aangenomen, maar dat is natuurlijk vloeken in de kerk...
Mirreke
Dat laatste vraag ik me ook al heel lang af: hoe komen ze toch aan die cijfers?
Cijfers
Ik heb ook nog nooit een fatsoenlijke onderbouwing gezien van die cijfers. Ik had ooit een Twitter-debatje met een kinderarts over MBP, waarbij ik de cijfers in twijfel trok en hij links gaf naar allerlei artikelen. Die gingen over van alles, maar niet over het aantal gevallen, noch over percentages. Toen ik hem daarop wees, begon hij te schelden. Serieus.
Ik denk dat het idee van "kinderen redden" psychologisch gezien zo aantrekkelijk is voor sommige mensen, dat ze daarvoor hun wetenschappelijke training overboord gooien. Want je zal toch eens een geval missen.
Probleem
Het probleem is dat in alle gevallen dat kinderen echt in gevaar blijken (soms helaas te laat) het zo is dat Jeugdzorg allang in beeld was. Daar gaat meer melden van kinderen waarbij niets aan de hand is niet tegen helpen. Eigenlijk zou een niet bang uitgevallen psycholoog eens moeten promoveren op een ondetxoek naar de psyche van de "kinderredder". Want daar is vast van alles aan de hand.
Dat bestaat, Li!
Het florence nightinggalesyndroom:
Hier een link, over de hunkerende hulpverlener.
https://www.trouw.nl/cultuur/de-zwarte-kant-van-naastenliefde~ac5c4f68/
Ze hebben nu een niche-markt gevonden, of eigenlijk een core business, namelijk de kindermishandeling.
Machtsmisbruik
https://www.volkskrant.nl/binnenland/-te-obsessieve-hulpverleners-zijn-als-tijdbommen~a612978/
Nou is machtsmisbruik een valkuil van de hulpverlening want waarom kies je kwetsbare mensen als een broodwinning.
Maar Paula Lampe heeft juist bijgedragen aan valse veroordeling en gebakken lucht bij Lucia de B. Die later vrijgesproken werd van de subjectieve beoordelingen van overlijden van enkele van haar patienten.
"De recherche heeft met Lampe besproken welke gedragingen van de Haagse verpleegkundige op het Moeder Teresa-syndroom wijzen."
Feiten en bewijs
In deze zaken is het probleem dat men veroordeelt wordt op grond van profilering en quasi statistiek. En niet op feiten en bewijs.
Kijk eens aan!
Misschien moeten mensen die bij dat soort organidaties gaan werken hier dan eens op gescreend worden. En later nascholing krijgen. Dan voorkom je al een hoop ellende denk ik.
Eigen leed
Hulpverleners kunnen te maken hebben met eigen doorgemaakt leed wat ze motiveert om juist die hulpverlening in te gaan waar ze zelf mee geholpen zouden zijn. Dat kan. Mits je je eigen leed dan wel verwerkt. En verwerkt hebt zodat je die niet gaat projecteren op je patiënten.
En dat gebeurt maar al te makkelijk met die onderbuik waaruit hulpverleners kindermishandeling zouden moeten signaleren.
In de eigen onderbuik zit niet zelden eigen doorgemaakt leed.
Vreemd toch
Dat zijn zaken die ik zelf in mijn opleiding als hulpverlener eind zeventiger jaren geleerd heb. Zouden ze dat nog wel meegeven in de opleiding?
Denk het niet, AnneJ
Ik heb nu zelf te maken met een situatie die er een beetje op lijkt... De hulpverlener die aan projectie doet, die de situatie lijkt te willen gaan overnemen, zich ermee identificeert...
Het is echt een beetje op eieren lopen, en irriteert me mateloos. Wij krijgen hulp, en dat is niet voor niets, maar ik ben degene die in deze situatie enorm rekening houden met het kwetsbare zieltje van de hulpverlener. Ik moet letten op hoe vaak en wanneer ik contact opneem, en welke woorden ik dan kies, bijvoorbeeld. Bizar, en potentieel erg gevaarlijk... Bovendien lijkt hij een wig te drijven (onbewust?) tussen kind en ouders... in plaats van vertrouwen van kind in ouders juist te versterken.
Ik kan me van vroeger herinneren dat vriendinnen van mij die psychologie gingen studeren daarbij zelf ook therapie kregen (als voorbeeld, maar ook juist om te voorkomen dat ze hun eigen problemen via de studie en later via cliënten gingen verwerken en andermans problemen gingen internaliseren). Dit is ook het geval als je psychiatrie als specialisatie kiest trouwens.
Maar de hulpverlener, dat is een hbo en vaak ook een mbo-opleiding, meestal tot maatschappelijk werker, met bv. autisme als extra onderdeel ervan.
https://www.ncoi.nl/opleidingen/Maatschappelijk-Werk-en-Dienstverlening.html
Zo zie je maar weer, AnneJ
dat juist ook bij Paula Lampe weer een overbetrokkenheid speelt, wat tot bedrijfsblindheid leidt.
Ik denk dat dat vaak het probleem is. Als je tezeer betrokken en gedreven bent, iets wat natuurlijk juist ook weer wel belangrijk is om je werk weer goed te doen, zie je op een gegeven moment overal tekenen ván...
Daarom geloof ik ook in intercollegiaal overleg, en dat mensen niet in hun eentje beslissingen kunnen nemen of meningen moeten kunnen ventileren op een manier die voor anderen blijvend schadelijk is...
In het bedrijfsleven is er vaak een soort vanzelfsprekendheid, vaak zelfs een bepaalde regel, dat mensen na een aantal jaar van functie wisselen, of doorstromen naar een ander onderdeel of een andere afdeling. Macht corrumpeert, of in ieder geval: het vertekent je blik. En misschien is het niet perse of alleen een florence nightinggale/moeder theresa/hulpverlenerssyndroom maar eerder een godcomplex. Als je zulke macht over levens hebt...
Aan de orde stellen
Natuurlijk was de zaak al behoorlijk geëscaleerd maar als ik dit aan de orde stelde: is dit geen professionele valkuil? Dan zorgde ik alleen maar voor meer kooltjes op het vuur. Maar misschien zou je dat in een eerder stadium wel kunnen doen? Zonodig met een supervisor? Is de hulpverlener hier niet meer bezig met de eigen problematiek dan met die van het gezin?
Gesloten jeugdzorg: stijging van 12 procent
"Het aantal kinderen in gesloten jeugdzorg is de afgelopen drie jaar met 12 procent gestegen, terwijl het streven was om deze jongeren eerder en minder zware jeugdhulp te bieden. Dit laat zien dat de nieuwe jeugdwet op verkeerde aannamen is gebaseerd, stelt Peer van der Helm, lector residentiële jeugdzorg aan de Hogeschool Leiden, vandaag in Trouw."
Probleem is ook dat het aan gepaste deskundige analyse en behandeling ontbreekt. Opsluiten en normaliseren is ook hier vaak het paradigma.
Voor wie dit interessant vindt
Ik stuitte er toevallig op: het handelingsprotocol kindermishandeling en huiselijk geweld, voor de
psychiater (K&J)/ (sociaal) psychiatrisch verpleegkundige / casemanager /clustermanager behandelzaken/ GZ-psycholoog / hoofd behandelzaken/ klinisch psycholoog / psychotherapeut / gedragstherapeut / systeemtherapeut / arts /verslavingsarts/ arts assistent / directeur behandelzaken
en op deze pagina staan ze er gewoon tussen:
http://www.handelingsprotocol.nl/ggzjarkin-profiel-3-signaleren/vormen-kindermishandeling
vormen van kindermishandeling:
shaken baby syndrome (debunked, maar dan blijkbaar niet in Nederland)
Nagebootste stoornis bij volmacht (oftewel Münchhausen by Proxy), eveneens debunked, maar niet in Nederland...
Ja duidelijk Mirreke
"Signalering van kindermishandeling als grondhouding:
De stappen van het handelingsprotocol gaan in vanaf het moment dat er signalen zijn."
Alsof de signalen zo helder zijn. Anything goes. Dus als dit je grondhouding is dan ben je de sigaar als kind. En zo is het natuurlijk ook.
Als er niet per direct glashelder een medische zaak geconstateerd kan worden dan is het kindermishandeling en ga je de bietenbrug op.
Het is kindermishandeling of autisme. Nou, zie dat maar eens boven water te krijgen.
Het is Shaken Baby Syndrome of Osteogenesis Imperfecta.
Het is een onbegrepen zeldzame ziekte. Nou berg je dan maar.
Vrijgevestigd
Hopelijk kunnen vrijgevestigde hulpverleners zich beter onttrekken aan deze terreur. En gewoon hun vak blijven uitoefenen en zich daarin scholen en bijscholen.
Kennen jullie dit?
Het overheidssysteem SyRi: systeemrisico-indicatie...
Dit systeem waarschuwt de overheid als u zich om wat voor reden dan ook anders gedraagt dan de modelburger.
Luisteren!
https://www.nporadio1.nl/nieuwsweekend/onderwerpen/441468-syri-is-watching-you