U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zembla
Een probleem is al dat jongeren niet voorbereid worden op een zelfstandig leven. Ze worden losgelaten en alleen op initiatief van betrokken werkers is er soms nog wat begeleiding of concrete hulp.
Kom je uit een instelling ben je gehospitaliseerd. Niemand die zich bezighoudt met een kamer zoeken, je financien opzetten, je zorgverzekering aanvragen, je huishoudentje mannen voordat je 18 jaar bent.
Daar heb ik al twijfels bij.
Verder worden ze in jeugdzorg niet 'behandeld' maar bewaard.
Veilig thuis doet onderzoek
Naar het gezin van het meisje van drie jaar dat 112 belde met de mededeling dat ze al urenlang alleen thuis was.
De werkelijkheid blijkt anders, maar toch moet VeiligThuis onderzoek doen. Nou moeder, maak je borst maar nat...
Ja een gesprek
Je zou toch zeggen dat een goed gesprek hier voldoende zou moeten zijn. Zowel moeder als dochter zijn zich een aap geschrokken en dit gebeurt vast nooit meer dat ze het meisje even alleen laten.
Ze hadden haar in elk geval goed geinstrueerd: als je mama roept en ze reageert niet bel je 112.
Juist als je je uiterste best doet kom je in de picture.
Geen gesprek en klaar maar er komt een 'onderzoek'. Protocol.
Want
Wat in de krant staat is altijd waar? Het kan waar zijn wat moeder en dochter zeggen, het kan echter net zo goed achteraf zijn verzonnen. Dat weten alleen moeder en dochter....
Kijk, en dat is precies wat er mis is
Altijd dat wantrouwen, altijd het idee dat de ouders/moeder in dit geval fout zijn. Het idee dat een kind van drie (3!!) volledige realiteitszin heeft. Alsof ouders er altijd een potje van maken. Komop, natuurlijk niet.
Dat is er mis. Ga gewoon uit van het goede in de mens. Ook voor opvoeders. Was een foutje, zal niet meer gebeuren. Klaar!
politie
Ik ben eigenlijk vooral verbaasd dat de politie met dit soort berichten naar buiten komt. Dit is toch prive. Je merkt dat nu gelijk de consensus is dat er iets gedaan moet worden want kindje is zielig. Slechte ouders. In kranten staan stukjes over wanneer je een kind alleen kan laten en wanneer niet.
Wat dat betreft is Facebook en twitter echt een probleem aan het worden. Kleine berichtjes worden overgenomen door de landelijke media en als feiten en groot nieuws gebracht.
Krant
Mieke ik vind het ook raar dat dit in de krant staat.
Mirreke, hoezo wantrouwen. Kijk eens naar de feiten. Kindje belt 112, moeder liegt over reden alleen zijn, dag later vertellen moeder en oudste dochter een ander verhaal. Ik denk dan: welke versie is waar? Ik denk ook dat het het meest waarschijnlijk is dat het kindje helemaal niet zo lang alleen is geweest hoor. Maar denken is geen weten ;)
Rapportage aan de minister over 'waarheidsvinding'
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-31839-510.html
"Uit de gevoerde gesprekken komt het beeld naar voren dat GI’s en de RvdK het onderwerp waarheidsvinding serieus nemen. Het rapport van de Kinderombudsman uit 20131 heeft daaraan bijgedragen, evenals de verankering van de waarheidsvinding in de Jeugdwet (artikel 3.3)."
We gaan het meemaken. Goed dat er aandacht voor is.
Cartoon
https://pbs.twimg.com/media/Cgd1wl1WwAQqntE.jpg
Oud onderwerp, maar hij is leuk. Over een jeugdige 'client'.
"Borderline, bipolaire stoornis, suicidaal"
Gemeente:
"Waarom zulke dure woorden? Gewoon een week geen zakgeld: dan draait-ie vanzelf weer bij....."
Leuk... of schokkend
Want zo erg is het soms wel.
In sommige gemeentes zijn nu mensen aan zet die op verjaardagsfeestjes dingen roepen als: 'geef hem maar een half jaar aan mij, dan vertoont hij dat gedrag niet meer' of erger. En die zitten dan op die plek mee te beslissen over jouw kind.
Ik ken zelf iemand die hele vreemde gedachtes heeft over de ADD van haar eigen kind, en zelf in het wijkteam zit om over andere kinderen met onder andere ADD te beslissen. Doodeng.
Mirreke
Inderdaad doodeng. Geen idee waar ze het over hebben, maar wel beslissen of mijn kind aan de slag mag met een autisme coach...
brrr, ja...
Zowel kinderen als volwassenen zijn de dupe van zulke mensen, en wat komt het gruwelijk veel voor!
Mijn ene kind heeft gelukkig een jongerengids die van aanpakken weet en verstand van zaken heeft. Aan hem hebben we veel!
Mijn andere kind heeft helaas een andere gids die meent dat kindlief nog één jaartje begeleiding krijgt om te wennen aan zijn volwassen leven, en dat hij het daarna zelf moet kunnen.
Alsof autisme over gaat.
We weten dat hij in staat is veel dingen aan te leren, maar het staat als een paal boven water dat er toch regelmatig begeleidingsmomenten moeten blijven om te voorkomen dat hij wegzakt als het even minder gaat of als hij teveel aan zijn hoofd heeft.
Maar volgens deze coach moet dat autisme dit jaar over kunnen gaan...
Ander voorbeeld: een autistische vrouw die ik ken en snákt naar rust, niet telkens die stress rondom herindicaties. Ze heeft al jaren een vaste, ervaren begeleider. Helaas gaat veel tijd zitten in het afhandelen van de regels rondom de zorg. Een PGB-factuur declareren kan ze uitstekend zelf, ze is niet zwakbegaafd, maar er gaat zoveel tijd zitten in keukentafelgesprekken en telkens weer duidelijk maken dat zij meer gebaat is bij PGB dan bij ZIN omdat ze haar vaste begeleider (freelancer) niet kwijt wil terwijl de coach meent dat autisme hetzelfde is als zwakbegaafd zijn en dus niet in staat een PGB te beheren.
Er gaan veel kostbare zorguren zitten in het telkens weer bijstellen van begeleidingsplannen en keukentafelgesprekken om de coach maar weer voor een half jaartje indicatie af te laten geven. Aan de échte doelen komen ze amper toe.
De begeleider heeft al een paar keer aangegeven dat dit voor deze vrouw heel veel stress oplevert waardoor ze steeds verder achteruit gaat, psychisch. Een indicatie voor een paar jaar, of desnoods één jaar als de coach ervan overtuigd is dat autisme vanzelf overgaat (blijkbaar stroomt er in die gemeente Lourdeswater uit de kraan), zou al een boel lucht betekenen. Even geen gesprekken meer, even geen fouten moeten rechtzetten omdat de coach het weer verkeerd heeft begrepen (nee, het gaat niet "veel beter" met mevrouw, ook al heeft ze een hobby, integendeel).
Maar nee. Opnieuw is er een indicatie voor 1/2 jaar afgegeven. De vrouw overweegt nu de zorg hierna stop te zetten, met alle gevolgen van dien. Ze heeft namelijk geen overzicht in huishouden en administratie en echt hulp nodig met structuur en activeren. Maar alle winst die de begeleider boekt, wordt ruimschoots, met bonus, teniet gedaan door de telkens terugkerende indicatiestress.
En zo kan ik nog wel meer voorbeelden opnoemen. Met name over autisme, omdat dat ook dicht bij ons staat. Maar ik ken ook mensen met fysieke beperkingen die dingen meemaken waar je mond van open valt.
Fouten, stress, onbegrip... Zowel bij jongeren als bij volwassenen en bejaarden. En hun mantelzorgers, indien aanwezig. Het lijkt meer regel dan uitzondering, is mijn indruk (en ik heb best veel mensen met een zorgvraag in mijn omgeving).
Vandaag
Linken over Intermetze (jeugdhulp), en de achtergrond van de problemen daar.
Je zult als kind maar hulp nodig hebben...
Om te beginnen deze: http://www.nrc.nl/next/2016/04/28/jeugdzorginstelling-intermetzo-bijna-failliet-1612603
En lees dan ook dit: www.nrc.nl/handelsblad/2016/04/28/kwetsbaarste-kind-dupe-van-systeem-1613852
maar
kun je veel dingen niet via de huisarts aanvliegn, of verwijst die dan weer naar de gemeente?
huisarts
De huisarts heeft een signaleringstaak richting de gemeente. Wat de gemeente daar vervolgens mee doet... Hij kan geen hulp afdwingen, helaas. Alleen aangeven dat er bij een patiënt een dringende hulpvraag is.
En dan nog even dit:
We wisten het al, maar onze regering zit toch écht niet te wachten op kritische mensen.
Marc Dullaert is zo gewieberd, en bij Katinka Slump heeft men gedacht het al niet eens te willen proberen, haar in een functie waar ze wellicht haar grote ervaring kan laten meetellen:
Artikel in de Correspondent: heeft zijdelings natuurlijk wel met jeugdhulp te maken:
Weer zo'n lange tekst:
‘Een politieke partij die rechtsbescherming ziet als activisme, moet zich diep schamen!'
Dat twittert onderwijsjurist Katinka Slump naar aanleiding van een recent bericht in De Telegraaf.
Bekijk het stuk in de De Telegraaf hier.
Daarin wordt gesteld dat meer dan vijftig Kamerleden een ongeldige stem hebben uitgebracht voor de nieuwe Kinderombudsman. De twee kandidaten – Margrite Kalverboer en Carla van Os – zouden in de ogen van de Kamerleden te activistisch zijn.
Hiermee morrelt de Kamer volgens Slump voor de tweede keer aan de onafhankelijkheid van de Kinderombudsman. Eerder stemde een meerderheid van de Tweede Kamer al in met de inhoudelijk ongemotiveerde wens van Ombudsman Reinier van Zutphen om de goed functionerende en populaire Kinderombudsman Marc Dullaert te vervangen.
‘In een land,’ schrijft Slump daarom in een brief
Bekijk de brief hier.
aan de Tweede Kamer, ‘waarin het Kinderrechtenverdrag na bijna dertig jaar nog niet naar behoren is geïmplementeerd, is die onafhankelijkheid van essentieel belang.’
In een lang gesprek bij haar thuis wordt duidelijk wat ze daarmee bedoelt. Drie keer maakte Slump mee dat het ministerie van Onderwijs haar het zwijgen probeerde op te leggen in haar strijd voor de ouders en kinderen die zij bijstond. Daarnaast merkt ze dat het ministerie er alles aan doet om mondige ouders zo veel mogelijk buitenspel te zetten.
‘Hoewel ik niet bang wil zijn, voel ik mij toch geïntimideerd,’ zegt ze als ik wegga. ‘En dat is fundamenteel onjuist.’
Wat is hier aan de hand?
Botsing 1. ‘Het ministerie stemt in met het afpakken van de rechtsbescherming’
‘De eerste keer dat ik meemaakte dat het ministerie van Onderwijs kinderen hun rechten probeerde te ontnemen, was toen ik als onderwijsadvocaat opkwam voor het leerrecht van twee jongens uit de regio Haarlem,' zegt Slump.
Ze vertelt hoe de jongens, beiden hoogbegaafd en zwaar dyslectisch, niet meer welkom waren op de school waar ze stonden ingeschreven. Er was verder alleen een vmbo-school beschikbaar, maar die was, ook volgens de rechter die over de leerplicht oordeelde, ongeschikt. Zeker omdat gebleken was dat de jongens met de juiste begeleiding wél vwo aankonden.
Toen de zaak uit de hand dreigde te lopen – inmiddels was Jeugdzorg erbij gehaald en dreigde ontzetting uit de ouderlijke macht – zocht Slump contact met de toenmalige directeur van de voormalige Themadirectie Jeugd, Onderwijs en Zorg van het ministerie van Onderwijs.
Dat leek aanvankelijk een goede zet. Dankzij bemiddeling van het ministerie kon het gesprek tussen de ouders en de twee schoolbesturen in de regio worden hervat. Zo kon opnieuw naar een geschikte school voor de jongens worden gezocht.
Aan de uitnodiging verbonden de schoolbesturen wel een aantal voorwaarden. De opmerkelijkste: de ouders mochten hun advocaat Katinka Slump niet meenemen. Het ‘traject’ moest ‘gedejuridiseerd’ worden vonden de samenwerkende schoolbesturen. De directeur bleek met deze voorwaarde te hebben ingestemd, zo blijkt uit mails tussen beide partijen.
Slump: ‘Daarmee laat het ministerie niet alleen zien dat het zich de wet laat voorschrijven door de schoolbesturen, maar stemt het ook in met het afpakken van de rechtsbescherming van een kind [dat Slump vertegenwoordigde, ME]. Dat had natuurlijk andersom moeten zijn: het ministerie had de schoolbesturen hiervoor op de vingers moeten tikken en zo nodig een sanctie moeten opleggen!’
Botsing 2. ‘Informeel doe ik alles voor je, maar formeel doe ik niks’
In 2013 botst Slump opnieuw met het ministerie. Dit keer in het kader van geheime onderwijscontracten die ouders door een ‘inspecteur bijzondere opdrachten’ van het ministerie worden aangeboden. De contracten zorgen ervoor dat ze geld krijgen om hun thuiszittende kinderen - ziek, hoogbegaafd, zwaar gepest of met psychische problemen - thuisonderwijs te geven. Daarnaast voorkomen ze dat ouders in de problemen komen omdat ze de leerplichtwet overtreden.
Probleem met deze contracten - door het ministerie informeel ‘Miep-ziek- contracten’ genoemd - is dat het volstrekt onduidelijk is hoe je eraan komt. Ouders die dergelijke contracten ondertekend hebben, mogen er van het ministerie niet over praten.
En Slump weet weliswaar contracten voor enkele cliënten te regelen, maar dat lukt lang niet altijd. Als het al lukt om in contact te komen met de ‘inspecteur bijzondere opdrachten,’ is het nog maar sterk de vraag of je een contract krijgt. In een artikel in NRC Handelsblad
Lees het artikel in NRC Handelsblad hier.
beschrijft een moeder dat een inspecteur haar vertelde dat hij per dag honderden mails van ouders kreeg en er iedere dag een paar uitplukte. Die dag was zij toevallig de gelukkige. Andere ouders krijgen van inspecteurs te horen dat de contracten helemaal niet bestaan.
Het gevolg van deze intransparante gang van zaken is dat ouders - de Kinderombudsman berekende in 2013 dat het om vijfduizend kinderen ging - niet alleen geen geld krijgen voor thuisonderwijs, maar ook het risico lopen het met leerplichtambtenaren aan de stok te krijgen. Met als mogelijke consequentie de uithuisplaatsing van hun kinderen.
Omdat Slump de geheimzinnigheid en de willekeur van de contracten onterecht vindt - zij wil dat álle thuiszitters een goede regeling krijgen - besluit ze op basis van de Wet openbaarheid van bestuur om openbaarmaking van alle contracten te vragen.
Slump: ‘Toen werd ik ontboden door de inspecteur-generaal van de Inspectie Onderwijs. Zij gaf aan dat ze niet in de positie was om het beleid rond die geheime contracten te bepalen. Ze zei dat ze haar inspecteurs zo veel mogelijk de ruimte liet om te doen wat nodig was.’
'Het kwam er dus op neer dat ik moest kiezen: een goede deal voor mijn cliënten of het opnemen voor de hele groep thuiszittende kinderen'
Slump merkt dat de inspecteur met het verhaal in haar maag zit. Begrijpelijk, want als deze contracten in de openbaarheid komen, zouden het ministerie en de Inspectie formeel erkennen dat ‘schoolplicht’ niet passend is voor alle kinderen. Bovendien zouden ze opeens maatwerkcontracten moeten gaan regelen voor álle thuiszitters.
De inspecteur-generaal van de Inspectie Onderwijs probeert het dan ook met Slump op een akkoordje te gooien. Ze zegt: ‘Informeel doe ik alles voor je, maar formeel doe ik niks.' Ze wil Slump wel helpen om meer kinderen aan een passend onderwijscontract te helpen, maar stelt als voorwaarde dat het verhaal niet naar buiten wordt gebracht.
Slump: ‘Het kwam er dus op neer dat ik moest kiezen: een goede deal voor mijn cliënten of het opnemen voor de hele groep thuiszittende kinderen - met het risico dat mijn cliënten op de korte termijn zouden worden tegengewerkt.’
Als kort na haar gesprek op het ministerie een redacteur van NRC Handelsblad Slump benadert voor een interview, besluit ze het verhaal over de geheime onderwijscontracten naar buiten te brengen. In 2015 brengt het tv-programma Zembla
Bekijk de aflevering van Zembla hier.
het onderwerp nog een keer onder de aandacht. De uitzending leidt tot Kamervragen.
Botsing 3. 'Op bedenkelijke gronden kandidate voor raad van toezicht afgewezen'
Slump maakt steeds meer naam met haar onderwijsrechtspraktijk. Dit leidt ertoe dat ze in 2015 door de Universiteitsraad van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) wordt voorgedragen als kandidaat voor de raad van toezicht. Ze reageert enthousiast, maar waarschuwt de Universiteitsraad dat er een gerede kans is dat de minister van Onderwijs, die de uiteindelijke keus maakt, toch zal besluiten een ándere kandidaat te benoemen. Ze praat te veel, ook met de pers. In de wandelgangen wordt ze wel de ‘onderwijsbitch’ genoemd.
In december 2015 wordt ze toch uitgenodigd voor een gesprek over haar kandidatuur met directeur-generaal ‘Hoger onderwijs, Beroepsonderwijs, Wetenschap en Emancipatie’ en met de directeur ‘Hoger Onderwijs en Studiefinancieringsbeleid.' Zij vragen Slump of ze zich ervan bewust is dat áls zij wordt aangesteld als toezichthouder, ze zich terughoudend moet opstellen tegenover de media. Want, zo stelt een van de ambtenaren, ‘het is voor een minister nu eenmaal niet plezierig als een lid van een raad van toezicht van een van haar openbare universiteiten haar beleid publiekelijk aan de kaak stelt.' Over de inhoud van het werk wordt volgens Slump verder niet gesproken.
Illustratie: Cliff van Thillo
Illustratie: Cliff van Thillo
In een mail die ze de ambtenaren na afloop van het gesprek stuurt, vat Slump haar antwoord op de mediavraag nog een keer samen: ‘Voor zover ik in het verleden mijn stem in de media heb laten horen, is dat geweest in de hoop om de kwetsbare positie van leerlingen, studenten en ouders zichtbaar te maken. Het is niet in mijn eigen belang. In feite doe ik niet anders dan waarvoor ik als jurist ben opgeleid. Ik kom op voor de rechten van alle kinderen en jongvolwassenen waarvoor wij als maatschappij met elkaar verantwoordelijkheid dragen. Onderwijs en zorg is juist voor hen vaak voorwaarde om zich in de maatschappij een plek te verwerven en dat maakt dat ik soms niet mag zwijgen. Ik zal mijn kennis blijven delen met ieder die zich voor deze jonge mensen wil inzetten.’
Daarna hoort Slump niets meer. Tot een aantal dagen geleden de Universiteitsraad laat weten dat de minister niet met haar benoeming heeft ingestemd. Zelfs nu kandidaat nummer twee – waar de keuze van de minister wél op is gevallen - niet meer beschikbaar blijkt voor de baan.
‘Op bedenkelijke gronden heeft @MinOCW kandidate voor Raad van Toezicht RUG afgewezen. Het betreft het lid met speciaal vertrouwen U[niversiteits]raad,’ twittert
Bekijk de tweet van Hilly Mast hier.
Hilly Mast, die voorzitter was van de Universiteitsraad toen Slump werd voorgedragen.
Bart Beijer, voorzitter van de personeelsfractie van de Universiteitsraad, valt Hilly Mast bij. Hij noemt de gang van zaken 'opmerkelijk'. Volgens hem is het zeer aannemelijk dat Slump geen toezichthouder mag worden omdat ze zich te kritisch over het ministerie uitlaat. Haar kritische opstelling was namelijk een van de belangrijkste thema's tijdens het voorgesprek van de Universiteitsraad met de ambtenaren op het ministerie.
Slump heeft na bijna veertien dagen nog geen antwoord gekregen op haar vraag waaróm de minister haar niet wil benoemen. De Universiteitsraad heeft slechts te horen gekregen dat Slump bepaalde zorgen bij de minister niet heeft kunnen wegnemen.
Als ik aan de voorlichter van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap vraag hoe dat precies zit, laat hij weten dat Slump 'niet past in het profiel van een interne toezichthouder.' En hoewel je als toezichthouder niet hoeft te besturen, geeft het ministerie ook aan zich zorgen te maken over het gebrek aan bestuurlijke ervaring van Slump (de volledige reactie van OCW staat onderaan dit artikel).
Slump: ‘Natuurlijk vind ik het jammer dat die functie bij de RUG niet doorgaat. Maar waar ik écht verontwaardigd over ben, is dat ik nu voor de derde keer merk dat er aan de wortels van de rechtsstaat wordt geknaagd. De vragen die mij door de ambtenaren zijn gesteld in verband met de functie bij de RUG zijn impertinent en principieel onjuist. Het is ook echt verkeerd om een kind zijn advocaat af te pakken terwijl schoolbesturen vrij toegang hebben tot rechtsbijstand. En je mag mij niet in een positie manoeuvreren waarin ik word gedwongen om te kiezen tussen het belang van mijn cliënt en mijn eigen integriteit. Dan maak je misbruik van je macht. Zolang dit gebeurt op ministeries, is het heel belangrijk dat er een tegenmacht is. Dáárom zet ik mij in voor de onafhankelijkheid van de Kinderombudsman. En daarom zet ik mij in voor een fatsoenlijke belangenvertegenwoordiging van ouders.’
Een nieuwe zaak
Want ook dat laatste is een probleem. Slump wijst erop dat het Onderwijsministerie subsidies aan verschillende ouderverenigingen heeft stopgezet.
Lees hier meer over dit besluit.
In ruil daarvoor wordt nu structureel één miljoen euro vrijgemaakt voor de stichting Ouders en Onderwijs.
Bekijk hier de website van Ouders en Onderwijs.
Waar deze nieuwe stichting precies haar geld aan uitgeeft, is niet duidelijk. Slump mag het financiële jaarverslag niet inzien. Dat zou de concurrentiepositie van deze stichting in gevaar brengen. Slump grijnst: ‘Dat zeiden ze echt.’ Wel is het opmerkelijk dat er nu 1 miljoen euro gaat naar een stichting waar ouders geen lid van kunnen worden, ten koste van de verenigingen die de ouders direct vertegenwoordigen.
SP-Tweede Kamerlid Tjitske Siderius heeft de zaak opgepakt. In een brief
Bekijk hier de vragen van SP-Kamerlid Tjitske Siderius en de antwoorden van staatssecretaris Sander Dekker (VVD, Onderwijs).
aan de staatssecretaris van Onderwijs vraagt ze om opheldering over de gang van zaken bij Ouders en Onderwijs.
‘De antwoorden roepen een heleboel nieuwe vragen op. Ik ben benieuwd waar we uitkomen,' zegt Slump. ‘Ik blijf het volgen. En ik zal me erover blijven uitspreken.’
Lees hier de volledige reactie van het minsterie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap op de gang van zaken rond de afwijzing van Slump als toezichthouder
Gelukkig worden nu
kamervragen gesteld, over meerdere zaken.
De kwestie van Ouders en Onderwijs die ook in het artikel vermeld wordt, is ook interessant. Een ouderorganisatie waar je geen lid van kan worden, die geen inzage geeft, zich profileert als zijnde een spreekbuis voor alle ouders en als zodanig zich vaak conformeert aan standpunten van de regering (bv. dat alle kinderen naar school moeten, terwijl in het veld ook steeds meer ruimte komt voor thuisonderwijs en alternatieve oplossingen), terwijl je nergens kunt aangeven dat je een andere mening hebt en hun mening dus niet kunt beïnvloeden, die als enige oudervereniging voor kinderen en onderwijs subsidie van het Rijk krijgt en wel 1 miljoen maar liefst, over het gebruik waarvan ze volkomen ontransparant zijn...
Ook dat pakt Katinka Slump op. En nu dus kamervragen, zo begrijp ik.
Hopelijk ook over het feit dat zij die functie niet heeft gekregen, terwijl de raad zelf haar als eerste kandidaat had aangedragen.
Bizar allemaal. En een slecht teken aan de wand voor ons als ouders.
Verder:
het volgende artikel, waarin eindelijk eens wordt gesteld dat gedwongen omgang leidt tot vechtscheidingen, en dat een beter woord daarvoor onthechtscheiding is, om aan te duiden wat het bij de kinderen teweeg brengt. Ook de driehoek Jeugdzorg, RvK en de rechter/rechtspraak draagt alleen maar bij tot verslechtering van de situatie tussen ouders en daarom dus ook bij de kinderen.
http://us8.campaign-archive2.com/?u=e2f83c31fca572c0850731c20&id=01bec007f6
Ouders & Onderwijs
Goed dat daar aandacht aan besteed wordt. Ik heb me dat ook afgevraagd wat de achtergrond is van deze ouderorganisatie en waarom Katinka Slump er vragen bij heeft. Je zou willen zien dat er mensen inzitten die afkomstig zijn uit de overige ouderorganisaties en dat het beleid transparant is inderdaad.
Helaas kun je niet eisen dat ze altijd jou standpunt innemen. Er zijn teveel mensen, ook ouders, die toch zonder kennis van zaken, tegen thuisonderwijs zijn. Ouderorganisaties zijn ook net echte mensen.
Jammer is dat mensen met echt kennis van zaken, zoals Katinka Slump, dan als te activistisch weggezet worden.
Terwijl zij juist aan de weg timmert om het onderwijs aan alle kinderen beter toegankelijk te maken waar de overheid gewoon steken laat vallen en zich achter van alles en nog wat verschuilt of zaken wegredeneerd.
Ben benieuwd wanneer de kamervragen zijn.
Cijfers?
https://www.skipr.nl/actueel/id26353-veel-meer-kinderen-uit-huis-geplaatst.html
Schaars cijfer. Meer kinderen onder toezicht dan tien jaar geleden. Maar wat je echt wil weten is of er na de transitie minder of meer onder toezichtstellingen zijn. Alles moet bijgehouden en gemeten worden, in dikke dossiers en registratiepunten opgeslagen, behalve de cijfers in de jeugdbescherming blijkbaar.
"Het aantal kinderen onder voogdij is vorig jaar gestegen tot ruim 9000, bijna twee keer zo veel als tien jaar geleden. Dat maakte het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) vrijdag bekend."
Nou ja, en eigenlijk wil je weten of er meer kinderen goed geholpen zijn maar dat blijft al helemaal in de mist.
Minder toezicht meer voogdij
https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/17/minder-jongeren-onder-toezicht-meer-onder-voogdij
Er wordt sneller besloten het gezag bij de ouders weg te halen blijkbaar.
Vooral niet-westerse allochtonen zijn de sigaar.
Als je naar het plaatje kijkt zie je dat we in de randstad nog betrekkelijk goed af zijn. Dat laadt de verdenking op zich dat het toch ook wel een cultureel dingetje is. Vooral omdat er relatief gezien meer allochtonen in de grote steden wonen. Dus relatief nog minder autochtone gezinnen die getroffen worden.
Jeugdartsen inzetten tegen comadrinken?
Jeugdartsen willen ingeschakeld worden als er sprake is van ziekenhuisbehandeling bij jeugdig comadrinken.
"Ik kan er zo blij van worden: hulpverleners die op de problemen afstappen, contact leggen met andere hulpverleners om nieuwe oplossingen te ontwikkelen. Twee jeugdartsen wilden met me praten. Ze wilden iets doen aan het toenemende aantal pubers dat zich een coma drinkt. Ze vertelden dat ze contact hadden gelegd met enkele Amsterdamse ziekenhuizen."
De schrijver van het artikel meent dat het vooral een probleem van financiering is, zorgverzekeraars of gemeente, maar hij vergeet dat er nog steeds vrije artsenkeuze is en een Wet op de Geneeskundige Behandelings Overeenkomst. Laten we daar vooral zuinig op zijn.
Het lijkt mij dat de jeugdarts de mogelijkheden tot beïnvloeding van de behandelend arts niet overstijgt. Er zijn alleen meer mogelijkheden voor juridisering, overheid achter de voordeur, zonder dat het allemaal wat opschiet met het voorkomen of terugdringen van comadrinken.
Opvliegers
Ineens zit ik hier weer op de bank met opvliegers en hyperventilerend. Niet van de overgang, die is blijkbaar ongemerkt gepasseerd.
Dochter komt thuis en meldt mij dat therapeut argeloos voor morgen een afspraakje geboekt heeft met de jeugdarts.
Ondanks mijn afspraken met school, ondanks mijn persoonlijke benadering dat ik dat niet wil en waarom, ook bij therapeut, dat ik aan bijna iedereen in school, zelfs de jeugdarts zelf die voorgesteld werd als 'schooldokter' , gemeld heb dat dit niet de bedoeling is, dat er op grond van de WBGO vrije artsenkeuze is en dat de bedoeling is dat dochter geholpen wordt maar niet door de 'schooldokter'. Briefje voorin haar agenda dat het niet gebeurt.
Ondanks mijn acties nadat dochter toch, tegen mijn en haar wens in, nog niet zo lang op school, naief en snel geintimideerd, toch meegenomen werd voor zo'n onderzoekje.
Nu weer: je bent nu oud genoeg je mag zelf beslissen, nadat dochter meldde dat ze het niet wil en dat ik het niet wil. Alsof ik zelf er niet toe doe, ik ben alleen maar haar moeder. Het is niet belangrijk dat ik daar van flip. Doet er niet toe.
Nog effe.
Nou ja, het gebeurt natuurlijk niet. Zal blij zijn als het over is. Dan kan ik eindelijk zelf in therapie.:-)
is ze 16?
Dan ga jij daar inderdaad niet meer over, maar zijzelf.
Toevallig wel
Kan best dat ze daar zelf over mag beslissen, dan moeten ze die beslissing ook bij haar laten en haar niet steeds overrulen. Dan ga ik er alsnog voor liggen.