U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Is Nederland een rechtstaat?
Tweet van Nora Yorukseven op 2 oktober
Nog 3 uur te gaan dan gaat d strijd om mijn kind beginnen! Zitting bij het
#Hof om #Khan terug t krijgen..waar hij hoort! #NIET bij de staat
De zoon van Nora Yorukseven, Khan, werd uit huis geplaatst omdat een waarnemend huisarts haar verdacht van parasietenwaan toen ze met haar zoontje, beiden met huiduitslag en jeuk, naar het spreekuur kwamen.
Blijkt na onderzoek van de woning een reactie op glaswol te zijn.
Nu, na 4 jaar, is haar zoon nog steeds niet thuis.
Ze wordt vertegenwoordigd door Richard Korver.
Deze (zoveelste) zaak is een testcase voor de rechtstaat die we in Nederland menen te zijn. Over een paar weken is de uitspraak.
irritatie
Ik kan me soms een beetje irriteren aan je posts AnneJ.
Je hebt het altijd over hulp en steun aan die arme ouders, maar ik denk dat de focus primair op de kinderen zou moeten liggen.Die kinderen zijn degenen die hulp en steun nodig hebben, niet de ouders die ze verwaarlozen of bloot stellen aan geweld en onveilige situaties.
En soms is het het beste voor een kind om het in een stabiele, vellige omgeving te plaatsen. (Ik ken genoeg pleegouders die een kind et open armen verwelkomen en graag hebben dat het kind dan ook deel uit gaat maken van hun gezin. Dus niet naar 2 jaar weer weg. maar vaak is dat niet aan hen).
Jammer voor de ouders, zeker als de situatie voortkwam uit pure onmacht. Ik begrijp dat dat soms gebeurt, maar dat praat niet goed dat je je kinderen een onveilige of gewelddadige leefsituatie aan doet.
Natuurlijk is het recht om bij je ouders te zijn belangrijk. Maar voor mij telt het recht op een veilige jeugd net iets zwaarder.
Henk
Ik ben niet AnneJ en ook ik vind dat AnneJ soms wel erg ver gaat in haar hetze tegen Bureau Jeugdzorg maar ze heeft wel een punt.
Bureau Jeugdzorg moet een uiterste middel zijn. Er moet dan echt sprake zijn van mishandeling, verwaarlozing etc. Situaties waarbij het overduidelijk is dat een kind niet langer thuis kan blijven wonen. Bijvoorbeeld drugsverslaafde ouders die kinderen niet langer meer verzorgen. Huis verandert in een zwijnenstal. Overal drugs in huis. Geen eten etc. etc. Ik denk niet dat er dan iemand zal twijfelen dat het beter is dat kinderen (tijdelijk) uit huis te plaatsen om een veilige situatie te creëren.
Wat er nu gebeurt is dat Jeugdzorg alles wil weten. En er blijkbaar ook iets van wil vinden. In theorie worden er x aantal kinderen "mishandelt" dus wil Jeugdzorg al die mishandelingen ook in de boeken hebben staan. Huisartsen vinden dat lang niet altijd nodig. Bijvoorbeeld een overspannen moeder die tegen haar kinderen schreeuwt vraagt zelf om hulp. Huisarts kan dat oplossen door hulp te bieden aan de moeder en geeft tips hoe ze om kan gaan met de kinderen. Buren of familie springen bij met de kinderen en zaak is opgelost. Toch wil Bureau Jeugdzorg ook dit weten. Waarom??? Enkel en alleen om het kunnen registeren? Of willen ze er ook iets van vinden? Dat zorgt er alleen maar voor dat mensen straks niet meer om hulp durven te vragen.
Of als wel iets via het GGZ loopt en de ouders zijn het ergens niet mee eens ook dan loop je het risico dat Bureau Jeugdzorg zich ermee gaat bemoeien. Dat zou niet zo moeten zijn.
Wij moeten als ouders altijd om hulp kunnen vragen zonder het risico te lopen dat Bureau Jeugdzorg zich ermee gaat bemoeien. Of het gaat registreren. Een hulpvraag zou nooit als gevolg moeten hebben dat je kinderen uit huis geplaatst worden. Dat is moet een uiterste middel zijn voor alleen zeer ernstige gevallen. Niet meewerken met Bureau Jeugdzorg terwijl er geen sprake is van ernstige mishandeling is dat in ieder geval niet. En nee, ernstige mishandeling is niet dat je weigert om je kind naar therapie 1 of school A te sturen terwijl jij van mening bent dat therapie 2 of school B beter is. En van AnneJ heb ik begrepen dat dat nu wel kan gebeuren.
Mooi voorbeeld Vlinder
Precies zo'n voorbeeld ken ik van een aantal jaren geleden. Inderdaad met hulp van familie, vriendinnen en buurvrouwen en gesprekken met de huisarts opgelost.
Kinderen hebben belang bij hun ouders. Inmiddels blijkt daar ook sprake van autisme.
Dan wil je dat dat in het gezin geholpen wordt. Anders verplaatst de hulpvraag zich naar het pleeggezin.
pleeggezin
En daar wordt de problematiek nog veel erger. Want als je een autist uit zijn vertrouwde omgeving sleurt, heb je er een enorm probleem bij. Als de ouders al met de handen in het haar zaten, hoe moet dat dan wel niet zijn bij pleegouders die geen enkele ervaring met, of feeling voor het kind hebben en alleen maar algemene opvoedvaardigheden hebben. Dat wordt dus een ramp. En dan gaat het kind zo raar doen dat het zéker uit huis geplaatst moet worden. Dan kan het in een instelling terecht komen, die daar natuurlijk ook niet op toegerust is en met zero tolerance en strenge straffen werkt. En vervolgens wordt het kind op zijn achttiende op straat geschopt, zonder ooit echte hulp te hebben gehad.
Goed bezig hoor. Een stabiele, veilige omgeving.
DokterCorrie,
Hoezo ben je overtuigd? Ken je de 18000 AMK-onderzoeken persoonlijk of heb je de verslagen gelezen, dat je kan roepen dat je overtuigd bent?
Ik ben overtuigd dat de gezinnen, die geconfronteerd werden met valse meldingen, (niet het rook en vuur verhaal maar door beledigd voelende schoolleidingen of getergde exen), door een diep dal gingen en afhankelijk werden van wat er over hen geschreven werd door derden maar wel in staat waren om op eigen kracht uit dat dal te kruipen. Mede uit eigen ervaring, weet ik hoe het is om met man en kinderen onwaarheden naast ons neer te leggen in belang van de rust binnen het gezin en hoe het voelt afhankelijk te zijn van de rapporten van andere scholen om de melding van een oud -schoolleiding te ontkrachten.
Deze groep doe je af als wel eens verkeerde inschattingen. Deze groep bagatelliseer door te roepen dat je overtuigd bent dat de bemoeienissen in de meeste gevallen terecht zijn.
Als ik op Google surf, lees ik alleen maar schattingen van aantallen. Waar het getal van 119.000 nu vandaan komt, kom ik niet tegen;
Is een oud-klasgenootje dat een paar keer 's ochtends geen tijd had om te eten en nu op de VO in de eerste maarden een paar keer te laat op school kwam een gevalletje mishandeling/ verwaarlozing omdat zijn ouders gescheiden zijn? Moest ik dat melden? Dat zal zijn moeder die als IB- er op een bs werkzaam is, fijn vinden.
Of de puberzoon van vrienden die zijn ouders vraagt/ mededeelt dat hij een XTC-pilletje wilt kopen om uit te proberen en zijn ouders hem adviseren in ieder geval dan geen bier te drinken. Is dat ook verwaarlozing?
Of horen deze gevallen tot de 119.000-18.000=101.000 meldingen die vroeger niet als melding gezien werden maar het nu goed doen voor de juistheid van het getal 119.000 slachtoffers, zodoende de kosten van declaraties/dossiers naar de overheid te rechtvaardigen.
Als dat van de medemens wordt verwacht zijn we inderdaad op weg een rechtsstaat te worden.
@henk, 'jammer voor die ouders'. LOL.
Ik ken een jongetje in de straat dat door BJ uit huis werd gehaald en in een pleeggezin werd geplaatst. De rechter draaide het terug maar wel vanwege de rapportage een gezinsopname bij bascule oplegde. In die periode heeft de moeder kunnen aantonen prima voor haar gezin te kunnen zorgen. Die kinderen zijn door een hel gegaan met al dat geswitched van scholen en adressen. Alles was het gevolg van een ex-man, nu tevens ex-vader in de ogen van zijn kinderen. Dat contact komt niet meer goed. Dit gezin behoort tot de 18.000 en heeft de overheid een hoop geld aan onnodige geleverde zorg en pro deo- kosten bezorgd. Een pleeggezin is een noodsituatie en moet zo blijven.
Ik kan je zeggen
....dat als je ten onrechte in de jeugdzorg terecht komt en/of als de hulp verkeerd wordt uitegevoerd, dat schade met zich meebrengt die je niet meer te boven komt en je kinderen ook niet, ook al loopt het uiteindelijk 'goed' af.
Het grootste probleem waar deze groep (waartoe ik behoorde) tegenaan loopt zijn dus de reacties van dan had je je kind maar niet moeten mishandelen/verwaarlozen etc. Niet alleen de gewone mensen denken er zo over, ook de rechter, de directeur bij wie je klaagt etc. Wij hebben in ieder geval jaren in de greep gezeten, pas later werd duidelijk dat er willens en wetens met het dossier gefraudeerd was om zo de ots te kunnen blijven verlengen. Ik was zo zwart gemaakt dat men het risico niet durfde te nemen met mij. En dus verzonnen ze maar wat. Terwijl niemand mij ooit op wat dan ook heeft kunnen betrappen, mijn kinderen keer op keer verhoord zijn over de thuissituatie en daar neits uit kwam en ik volgens onderzoek niet lijd/leed aan welke stoornis dan ook. Hoe ik aan die ots kwam? Simpel, een ex die de jeugdzorg voor zijn karretje wist te spannen om mij aan te pakken. Nou, dat is gelukt. Jaaaaaarenlang. Als antwoord op dat ik de kinderen niet aan omgang bloot durfde te stellen vanwege ernstige kindermishandeling voorafgaand hieraan, waarvoor gewoon een veroordeling was. En toch kreeg hij het voor elkaar dat in plaats van dat mijn kinderen beschermd werden, ik werd aangepakt met de kinderen als middel. Jeugdzorg heeft in ieder geval mijn kinderen fors beschadigd. En niemand die wat deed, want ja mevrouw, jeugdzorg komt neit voor niets, luister nou maar naar de gezinsvoogd, dan komt het goed.....laat me niet lachen.
Onterechte jeugdzorg....
Onterechte jeugdzorg is evenzozeer (kinder)mishandeling en een moderne vorm van de gedwongen afstand die moeders in het verleden van hun kinderen moesten doen als ze ongehuwd zwanger werden.
Sylvano - het begon met schoolweigering bij hoogbegaafdheid
"Zwaar geschut in zaak ondergedoken kind
Door Anne Boer - 8-10-2014, 22:28 (Update 8-10-2014, 22:28)
LEEUWARDEN - Is het stelselmatig weglopen uit een instituut voor jeugdhulp voldoende reden een minderjarige op te sluiten in een beveiligde justitiële jeugdinrichting? Die vraag moet de rechtbank in Leeuwarden gaan beantwoorden in de zaak Sylvano.
'Onbegrijpelijk als hij terug moet naar plek waar hij zich niet veilig voelt'
Sylvano - woensdag 11 jaar geworden - was in een klap het bekendste ‘jeugzorgkind’ van Nederland. Hij blijft weglopen uit jeugdzorginstellingen omdat hij bij zijn moeder wil wonen. Sinds 16 september leeft hij op verschillende onderduikadressen, met hulp van een ondergronds netwerk.
Gisteren boog de rechter in Leeuwarden zich achter gesloten deuren twee uur lang over verlenging van de uithuisplaatsing van Sylvano. Buiten die deuren betuigden demonstranten hun steun aan hem.
Opgespoord
De rechtbank doet op 22 oktober uitspraak over de uithuisplaatsing. Een week daarna, op 29 oktober, volgt een nieuwe zaak. Dan vraagt Bureau Jeugdzorg toestemming Sylvano in een gesloten instelling te plaatsen als hij is opgespoord, om daarmee het weglopen tegen te gaan. Dat is de meest verstrekkende en ingrijpende maatregel die denkbaar is.
De belangen van Sylvano en zijn moeder worden verdedigd door advocaat Joancy Breeveld Belliot. Ze vindt het onbegrijpelijk dat Bureau Jeugdzorg (BJZ) Sylvano om te beginnen terug wil brengen naar de plek waar hij zat. „Dat werkt aantoonbaar niet, dus waarom zou je dat doen. Hij voelt zich er niet veilig. Niet voor niets loopt hij steeds weg. Hij zegt dat hij wordt mishandeld door het personeel. Dat moet serieus worden genomen. Er zijn bovendien meer klachten van soortgelijke aard. De Inspectie Jeugdzorg doet naar aanleiding daarvan onderzoek naar de instelling.”
Detentie
Een gesloten plaatsing vindt ze buiten alle proportie. „Dat is detentie op civiele gronden.” Een kinderpsycholoog en Raad voor de Kinderbescherming adviseren ambulante hulp, waarbij Sylvano dus bij zijn moeder kan wonen. Dat is volgens de advocaat de beste oplossing. „Ik hoop dat de rechter moeder en kind die kans wil geven. Hij heeft rust en liefde nodig.”
De advocaat constateert dat de moeder inmiddels in een lastig parket zit. „Ze moet samenwerken met een partij die haar in de cel liet stoppen omdat ze op kwam voor haar kind.” Bureau Jeugdzorg deed aangifte van ontvoering en gijzeling toen ze zich in juni over haar zoon ontfermde nadat hij weer eens uit een jeugdzorginstelling was weggelopen.
Mishandeld
„Ze wil niet toekijken terwijl haar kind terug wordt geplaatst naar een instelling waar hij wordt mishandeld”, zegt de advocaat. „Als gezaghebbende ouder heb je de plicht voor je kind te zorgen. In die zin is het logisch dat mensen zich gaan verzetten, zoals het ondergrondse netwerk nu ook doet.”
Volgens de advocaat is de zaak al met al helemaal uit de hand gelopen. Het is begonnen met schoolverzuim. Moeder kreeg haar zoon niet meer naar school. De aanleiding daarvan is dat Sylvano mogelijk hoogbegaafd is, maar dat is nooit echt goed uitgezocht.
„Kinderen gaan wel vaker niet naar school”, zegt de advocaat. „Dat is geen reden voor een zwaar wapen als uithuisplaatsing en al helemaal niet voor een gesloten plaatsing.”
Inmiddels heeft Sylvano volgens een jeugdpsychiater die hem onderzocht wel een serieus probleem: een posttraumatisch stresssyndroom door de uithuisplaatsing. Zijn leven wordt beheerst door de angst gescheiden te blijven van zijn moeder."
Thuiszittersproblematiek
Die thuiszittersproblematiek gaat niet opgelost worden. Het is een goudmijn voor bureau jeugdzorg.
Mirreke
"Ik voorspel dat over twintig of misschien wel veel meer jaar, uiteindelijk ook in Nederland een situatie zal ontstaan zoals recentelijk in Ierland, met de ongehuwde moeders en hun baby's. Ooit zal in Nederland de staat ter verantwoording worden geroepen, massaal, voor het aangedane leed, aan kinderen en hun families"
Ik ben bang van niet, denk dat het alleen maar steeds gekker zal worden. Dat we deze richting op gaan.
http://www.buzzfeed.com/alexcampbell/how-the-law-turns-battered-women-into-criminals#1jvn7ox
skik
Verslag van de rechtzaak over de UHP van Sylvano op 8 oktober
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-hel-die-jeugdzorg-heet.html
"Vanochtend (29 september/AJ) vertelde de moeder van Sylvano dat de rechtszitting verlenging UHP verschoven is door Jeugdzorg van 3 oktober naar 8 oktober. Dit is de verjaardag van Sylvano. Treitercampagne?"
"Ik vraag me in die zin dan ook af, wat de rechter voorafgaand aan de zitting over Sylvano gisteren had gesnoven, om keer op keer verontwaardigd aan de moeder van de jongen te vragen waar hij toch zat? Wat een vreemde vraag mevrouw de rechter! Dat is toch geen kwestie om aan een ‘ongeschikte moeder’ voor te leggen van wie het kind tegen haar zin is afgenomen? Vraag dat liever aan de ‘deskundigen’ van Jeugdzorg, de instelling en de politie (en AIVD) want die ‘hebben ervoor geleerd’. Welk belang heeft moeder erbij om te vertellen waar de jongen zit (als ze dat al zou weten) zodat ze hem nog langer tegen zijn wil kunnen vasthouden? De compleet gefrustreerde gezinsvoogden van Jeugdzorg Sneek (Friesland) die hun zin niet kregen, wisten heel goed waar de schuld gezocht moet worden."
Het wordt een moeilijke uitspraak. Volgens Sven Sneijer is de kinderrechter op de hand van jeugdzorg en dat belooft niet veel goeds. Bovendien zitten de media er nu bovenop en het is onvoorspelbaar wat dat dan weer gaat betekenen.
Waarom wordt een drama toch groter als de jeugdbescherming er overheen uitgerold wordt?
En wanneer leren ze in de instellingen nou eens op een normale manier opvoeden?
Disproportioneel geweld van de overheid - is dat goed te praten?
10 juni
Deze jongen en zijn kleine broertje zijn weer uithuisgeplaatst, nu met spoed dit om de doofpot dicht te houden. Nu hij diagnose PTTS heeft vanwege het trauma van de vorige UHP, wordt hij opnieuw weggerukt bij zijn ouders en broertje.
Hij was tien maanden thuis. Nu mag hij verder kapot gaan in een instelling tot zijn 18de. Jeugdzorg heeft mij verteld dat hij niet meer terugkeert naar huis. Ik heb aangifte gedaan en ben bezig met rechtszaken. Ik heb niks te verliezen zij hebben alles wat ik lief heb afgenomen.
Liefs van mamma
Waar gaat het eigenlijk over?
Sylvano gaat niet naar school. Daar zou het over moeten gaan. Nergens anders over. Het is belangrijk dat iemand met het gezin uitzoekt waarom Sylvano niet naar school gaat en wat je kan doen zodat Sylvano wel de kans krijgt op goede en passende scholing.
Zonder toezicht van bureau jeugdzorg, die hebben gebleken gefaald in deze zaak en de hulpverleningsrelatie met ouder en kind verpest.
Niets ambulante hulp thuis.
Hooguit begeleiding en advisering aan moeder door onderwijsconsulenten en voortgangsgesprekjes met een verstandige/voorwaarde leerplichtambtenaar als de staat toch enig toezicht wil houden.
Met het rapport van de Kinderombudsman over leerplicht in de hand.
En dan....
Een lange aanloopperiode om het goed te krijgen. Sylvano zal eerst geholpen moeten worden met zijn PTSS en weer tot rust moeten komen thuis en de verhoudingen hersteld en het vertrouwen hersteld.
Dat kost ook tijd, maar het welzijn van Sylvano gaat vooraf aan zijn schoolse ontwikkeling. Misschien gaat het wel samen, maar dat hangt er vanaf en kan niet op voorhand afgedwongen worden.
Anders lezen
Och AnneJ, ik dacht dat je ook eens wat anders kon lezen of schrijven.
Bijvoorbeeld vandaag in Trouw: de kop is zeer tendentieus, maar het goede nieuws is dat er veel minder kinderen door het AMK worden doorverwezen naar de raad.
Of bij het NJI: curator voor jonge kinderen mogelijk:
http://www.nji.nl/nl/Actueel/Nieuws-over-de-jeugdsector/2014/Protocol-voor-curator-voor-kind-in-rechtszaak
Dat laatste zou wellicht ook voor Sylvano een goede mogelijkheid zijn.
Tsjor
stuk in Trouw
Ik vond dat stuk tenenkrommend. Teneur: er moet meer gemeld worden, dan komt alles goed. Niets over het rapport Samson, of over de aard van die meldingen (jaloerse exen?), alleen op het laatst even dat het nut van de interventies nooit bewezen is. Dat laatste alleen al zou een veel kritischer stuk gerechtvaardigd hebben.
Wat is hier positief aan Tsjor?
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/01/de-spook-ots.html
"Wist u trouwens dat er een OTS bestaat die niet in de statistieken voorkomt? Ik noem dit de Spook-OTS. Hij is er wel en hij is er niet. Hij komt veelvuldig voor en is een soort moderne variant op hoe de ‘horigen’ in de middeleeuwen werden behandeld, door de op macht beluste adel en geestelijkheid. De Spook-OTS is een onzichtbare zweep die iedere keer uw ziel striemt, wanneer een zorgprofessional waar u mee te maken hebt (maatsch.werk, onderwijzer, consultatiebureau) zich ‘zorgen’ begint te maken over uw kind en dreigt met een AMK-melding, omdat u niet blindelings zijn of haar advies opvolgt. De Spook OTS kan ook het gevolg zijn van een onderzoek naar kindermishandeling, waarbij de mishandeling niet is bewezen."
Over die curator heb ik wel getwijfeld, maar mijn praktische ervaring is toch dat hoe meer mensen je om een kind heenzet hoe slechter een kind geholpen wordt. Steeds meer volwassenen houden zich dan met hun eigen en met organisatiebelangen bezig in plaats van met de kortste weg naar hulp voor een kind. Iedereen moet er zijn haar plasje overdoen en ondertussen escaleert de zaak.
Minder mensen. Minder is meer en dan recht op je doel af.
De curator houdt zich weer bezig met de rechtspositie van het kind.
Terwijl je recht op je doel af moet.
Gewoon Sylvano terug naar zijn moeder en dan uitzoeken hoe deze jongen een behoorlijke opleiding kan krijgen. Daar gaat het om. De aansluiting met de samenleving, de mogelijkheden vergroten om zelfstandig te worden en zich te ontwikkelen.
Realiseer je ook Tsjor dat een kind met al die professionals zware gesprekken moet voeren. Ik ken die kinderen die na elk gesprek weer een week niet naar school gaan. Dat legt een enorme druk op een kind.
Gewoon ophouden met die buitensporige zaken. Doe maar normaal.
Zie je wat er gebeurt?
Een kind gaat niet naar school, een kind voelt zich niet goed en heeft psychische problemen. De kortste weg is samen met school, zonodig via de huisarts samen met een deskundige de weg vrij maken en een kind helpen. De ouder is hier degene die over de 'zorgen' gaat. Dus daar laat je de regie, dat is de ouder in zijn kracht zetten.
Melden voorkomt juist dat een kind geholpen wordt.
De zorgen worden geherdefinieerd in termen van 'kindermishandeling' en er komt een heel ander circus op gang waar elk weldenkend mens al snel een punthoofd van krijgt.
Bingo!
Artsen melden minder dan scholen en politie. Niet omdat ze niet willen helpen, maar omdat ze dat juist wel willen:
Zoals ik al eerder schreef: artsen zijn eigenwijze types. Ze gaan geen pil voorschrijven als ze niet van de werking overtuigd zijn. Zo ook met meldpunten. Gaat het werken, of brengt het een gezin van de regen in de drup? Zijn er andere mogelijkheden, kortere wegen?
Helaas worden die korte wegen naar hulp steeds meer afgesloten, zoals in het stuk terecht wordt gezegd. En je denkt als arts wel tien keer na voor je het gezin in de bekende jeugdzorgellende gaat storten. Artsen weten daar ook van, die zijn heus niet gek.
Goed artikel, Evanlyn,
Een vertrouwenspersoon van het AMK die de vinger op de zere plek legt; wel melden maar geen hulpverlenen. Alleen de huisarts ziet dit. Ik ben benieuwd wat er 6 nov. uit die vergadering komt.
huisarts
De huisarts moet door met het gezin. Die ziet de aangerichte ellende. De buitenwereld denkt alleen maar: mooi, weer een kind gered. Waar rook is, is vuur, dus het zal wel nodig zijn.
deskundigheid
Inderdaad. De huisarts kan helpen, die heeft gewoon deskundig repertoire.
Ik denk dat dat ook belangrijke voorbehoedsmiddelen zijn.
Bekendheid met het gezin en een deskundig aanbod en gezond verstand, en bereidheid om te helpen. En de kennis dat bureau jeugdzorg het drama erger maakt. Het zijn geen hulpverleners al wordt het algemene publiek hier misleidt. Het is justitie.
En dan ga je daar mee in zee maar vervolgens moet een kind en een gezin nog steeds geholpen worden, maar de kans daarop wordt maar kleiner dat dat ook gebeurt.
De cijfers
emine, ik ben het helemaal met je eens: de teneur van het artikel en de kop (vooral ook die) is tenenkrommend. Maar decijfers die erin staan zijn wel goed: zowel in percentage als in aantallen veel minder kinderen naar de raad. Het motto waaronder dat wordt gepresenteerd (mishandelende ouders accepteren eerder hulp; en we moeten meer melden, want dan kunnen we vaker die hulp bieden) dat is tenenkrommend en waarschijnlijk ook gechiedvervalsing.
Ik vermoed dat eindelijk blijkt, dat er achter die grote toename van meldingen helemaal niet zoveel situaties van kindermishandeling zitten.
De huisartsen hebben groot gelijk als ze zich niet voor dat karretje laten spannen. Jeugdzorg is jaloers op de huisartsen, omdat mensen daar nog wel vertrouwen in hebben (juist omdat die niet meteen gaan melden) en ze willen heel graag bij die informatie komen. Ik hoop dat het nooit gebeurt. Anders gaan we de patiëntenlijsten van alle verslavingsklinieken openbaar maken. Mensen hebben ook recht om te weten of hun hulpverlener wel in staat is om goed te functioneren. Voor hun eigen veiligheid en ie van hun kinderen.
Tsjor
consumenteninformatie
Ik zou graag willen weten of mijn hulpverlener mij deskundig kan helpen maar ook of mijn hulpverlener mij niet uitlevert aan justitie terwijl ik niets fout doe maar hulp vraag.
Hoe meer er gemeld wordt hoe minder vertrouwen ik heb dat ik goed geholpen wordt.
Ben Emine niet :-)
En ik heb zelf nooit met jeugdzorg te maken gehad, maar zie wel veel ellende om me heen, juist bij zorgenkinderen. Dat is makkelijk vangen voor jeugdzorg("hij doet raar dus dat zal wel komen doordat zijn ouders hem mishandelen"), maar erg beschadigend voor de toch al kwetsbare kinderen. En als ik dan zo'n kritiekloos artikel lees over "mishandelende ouders", gaat mijn bloed koken. Een beetje journalist had toch wel wat dieper door mogen vragen en ook wat breed gedeelde kritiek aan de orde moeten stellen.