U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Brief van ouders online over de nieuwe ontwikkelingen rond de zorg voor jeugd-- lees even mee!
Beste ouders,
Ouders Online heeft samen met een ouder een brief geschreven die we willen presenteren op de bijeenkomst van Jeugdpoort as dinsdag. Dat is een bijeenkomst van iedereen die ertoe doet als het gaat om jeugdbeleid (ministers, staatssecr. en het hele veld van jeugdzorg). Sinds kort willen ze daar ook oudersvertegenwoordigingen bij hebben.
Nu is Ouders Online formeel geen ouderbelangenorganisatie, maar aangezien die er ook vrijwel niet zijn, hebben we toch maar de handschoen opgepakt.
Let op: dit gaat over de nieuwe jeugdwet, die 2015 moet ingaan. Er wordt nu al van alles geregeld en beslist. De kranten schrijven er weinig over, maar ook voor gewone ouders gaat het enorme gevolgen hebben.
We willen jullie graag informeren. Dit is de brief die we daar gaan aanbieden. Volgende week komt hij ook op Ouders Online (www.ouders.nl), hopelijk ondertekend door zoveel mogelijk ouderclubs.
Graag jullie reactie!
Justine Pardoen (hoofdredactie Ouders Online)
-------------------------------------------
Geachte dames en heren,
Is het in het belang van ouders en hun kinderen dat er meer geld geïnvesteerd wordt in de jeugdzorg, en al of niet in preventie en vroegsignalering?
Misschien is het in het belang van ouders dat geprobeerd wordt juist met minder budget een betere inzet van de zorg na te streven, en te onderzoeken hoe je dat dan bereikt. In onze ogen kan dat namelijk wel, onder één belangrijke voorwaarde: dat wordt ingezet op een goede selectie ‘aan de poort’, dat wil zeggen met inzet van universitair geschoolde professionals. Dan kan, zo is onze overtuiging, de zorg voor jeugd toe met minder geld, terwijl de relatie met ouders verbetert.
Om een voorbeeld te noemen. In de jeugdhulpverlening zijn veel jongeren met psychiatrische problematiek. Zulke kinderen belasten de draagkracht van een gezin enorm. Bovendien gaat het vaak om psychiatrische ziekten met een erfelijke component, waardoor ouders ook psychische problemen kunnen hebben. Daar moet bij de beoordeling van de benodigde ondersteuning en zorg rekening mee worden gehouden. Deze beoordeling vraagt nogal wat van een jeugdprofessional. In de praktijk zien we het dan ook vaak fout gaan: de relatie tussen hulpverlening en ouders is in veel gevallen ronduit slecht, waardoor verkeerde beslissingen genomen worden, oneigenlijke machtstrijd gevoerd wordt, en de kinderen om wie het gaat, uiteindelijk niet voldoende geholpen worden. Wanneer een uithuisplaatsing volgt, wat door jeugdzorg vaak als enige redmiddel gezien wordt, raken kinderen én ouders zwaar getraumatiseerd.
In de praktijk blijkt dat de gemiddeld HBO-opgeleide jeugdzorgmedewerker niet over de juiste vaardigheden beschikt voor deze subtiele, en moeilijke processen van inschatten, oordelen, beslissen en begeleiden. Maar ook in andere gevallen zien we dat ouders ontevreden zijn over de bejegening, en krijgen kinderen niet wat ze nodig hebben. Het is juist zo vreselijk belangrijk dat ouders en jeugdhulpverlening kunnen samenwerken, zoveel mogelijk in harmonie, elkaar ondersteunend en aanvullend, en in alle transparantie. Maar dit lijkt haast een utopie, terwijl het toch ook een van de doelstellingen is van u, zoals u hier allemaal bij elkaar zit.
Waar gaat het dan mis?
Punt 1 (Waarheidsvinding en kwaliteit)
Op dit moment leidt de werkwijze van jeugdzorg tot veel onnodige tegenwerking van ouders. Bij pedagogische onmacht van ouders, of bij psychiatrische problematiek informeert de jeugdzorgmedewerker een multidisciplinair team onder leiding van een academisch geschoolde gedragsdeskundige, die oordeelt op basis van de bevindingen van de jeugdzorgmedewerker, nota bene, zonder de ouders of de jongere ooit gezien gesproken of onderzocht te hebben. Dat moet veranderen. Als dat namelijk niet gebeurt, verhuizen de oude fouten van het systeem gewoon mee in de transitie.
Het zou zo geregeld moeten worden:
• Bij forse pedagogische en/of psychiatrische problematiek dient een forse inzet aan de poort te worden geleverd. Ouders en kinderen hebben er recht op dat vanaf het begin een academisch geschoolde gedragsdeskundige wordt ingezet die het voortouw neemt om zelf met de jongere en zijn ouders in gesprek te gaan en deugdelijk onderzoek te verrichten.
• Er worden géén feiten geregistreerd van ‘horen zeggen’, maar alleen uit eigen bevinding. Als een buurvrouw constateert dat een moeder een bepaalde diagnose heeft, wordt dat niet als feit genoteerd, maar is dat hooguit aanleiding voor meer onderzoek.
• Waar uitspraken van derden niet kunnen worden bevestigd, kunnen deze niet als zodanig een rol spelen in het verdere proces. Dat dat nu wel zo is, heeft ertoe geleid dat jeugdzorg veel fouten maakt, en dat ouders zich rechteloos voelen, en vaak wanhopig.
Punt 2 (Rechtspositie ouders en kinderen)
Met de transitie worden de waarborgen voor cliënten sterk verminderd. Zo verdwijnt met de transitie het recht op zorg, en we vinden dit is strijdig met artikel 24 IVRK. Het is niet zeker of jongeren die nu een vaste behandelaar of begeleider hebben, deze kunnen behouden. Ouders maken zich nu zorgen, en terecht: ze vrezen dat een passend zorg- of hulpaanbod hun kinderen onthouden kan worden onthouden, doordat bij gemeenten het geld zomaar op kan zijn, of dat zij beslissen het anders te besteden, of dat het type zorg niet is ingekocht of omdat de gemeenten geen leveringsplicht hebben.
Met de transitie kan het dus straks zo zijn dat jongeren in Rotterdam nog wel passende zorg kunnen krijgen en in Groningen niet. We vinden dit strijdig met het gelijkheidsbeginsel. Moeten ouders straks gaan procederen om de juiste hulp te krijgen voor hun kind? Krijgen we straks net zoals in het onderwijs waar nu 16.000 thuiszitters zijn waar niet echt naar omgekeken wordt, te maken met duizenden kinderen in psychische nood die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben? Hierdoor vallen ze buiten de boot en maken ze een valse start in hun leven. Naast financiële gevolgen zou dat een enorm negatieve invloed hebben op het welbevinden van ouders en die jongeren die dan onbetamelijk lang op de juiste zorg moeten wachten. Nog afgezien van de maatschappelijke gevolgen op de lange termijn.
Kortom, onze vraag is hoe meer geld in de jeugdzorg deze problemen kan oplossen? Ouders hebben er op dit moment niet veel vertrouwen in, om eerlijk te zijn. We zien ook niet hoe meer geld investeren in het nog vroeger aanwezig zijn in alle gezinnen, de problemen gaat oplossen van een ongezonde levensstijl, toenemende obesitas, schooluitval en radicalisering, jeugdcriminaliteit en de nu op ons afkomende grote jeugdwerkeloosheid. Ouders maken zich zorgen dat er juist meer jongeren tussen wal en schip zullen belanden met de nieuwe jeugdwet en dat hun ouders niet weten waar ze terecht kunnen als er conflicten ontstaan met de gemeente over de juiste zorg. Hoe wordt de rechtsbescherming van ouders en kinderen geregeld?
Tot slot: De voorwaarden voor succes
Het hele doel van de transitie was het geldmonster te beteugelen door de zorg dichter bij de mensen brengen en de gemeenten uitvoeringsverantwoordelijk te maken. Maar de transitie heeft alleen kans van slagen onder de volgende voorwaarden:
• als de gemeenten zich bij de hele transitie meer gaan aantrekken van het perspectief van de gebruikers, dus van de ouders en kinderen in wiens belang dit allemaal ondernomen wordt;
• als er academisch gekwalificeerde professionals (zoals orthopedagogen en psychologen) aan de poort komen, waar ouders voldoende vertrouwen in hebben;
• als al het huidige jeugdzorg personeel beter wordt opgeleid, met het doel om de eigen kracht van ouders zelf en hun kinderen te leren zien, respecteren en meer te benutten;
• als duidelijk is hoe de positie, ook de rechtspositie, van ouders en kinderen geregeld wordt, zodat zij weer vertrouwen kunnen hebben in het systeem van jeugdzorg;
• als het hele proces alleen nog gewerkt wordt met feiten die volgen uit eigen bevindingen op basis van gedegen onderzoek door wetenschappelijk geschoolde jeugdprofessionals, in plaats van op hear say uit de sociale omgeving van een cliënt.
• als ouders in de jeugdzorg recht krijgen op een second opinion;
• als er aandacht is voor de noodzakelijke samenhang en integrale aanpak binnen het gehele sociale domein, inclusief passend onderwijs;
• als ervaringsdeskundigen zoals ouders, cliënten en hun familie, een rol zullen krijgen in visitatiecommissies;
• als, kort gezegd, een transparantere, gevalideerde werkwijze wordt gecreëerd, die gecontroleerd en getoetst kan worden.
Ik sluit me aan bij kiki en jeltje en tijgeroog
Bij deze.
Mooi verwoord.
"Kijk dan! Kijk dan! We kijken. Kijk eens terug. "
Mooi verwoord. Het is mij ook al zovaak overkomen.
Hoevaak je ook zegt dat je de fouten van Jeugdzorg erkent en zegt dat er heus verbeterpunten zijn, er wordt niet geluisterd en je wordt idd voor dom en harteloos uit gemaakt.
Emine
Wil je dat echt maar dan ook echt, horen? Of gebruik je dat als munitie om verder te blijven schieten (in een groot diep gat)...
Annej
Wat doe je nou? Je verdubbelt de 'problematische groep' (niet 5%, maar 10%), waarvan de helft dan ook nog niet de goede behandeling krijgt, dus die zullen dan toch nog opgespoord moeten worden.
Waarom doe je dat?
Tsjor
Emine
Waarom stel je die vraag aan Mea en Margriet? Ik vind het niet nu juist de plek om die aan andere ouders te stellen.
Even terug naar die nieuwe jeugdwet: wat zouden we willen kunnen verwachten van de gemeentes?
tsjor
Tsjor
Het is een constatering van de WHO, niet van mij. Het gaat natuurlijk niet om opsporing, het gaat om deskundigheid en hulp. Bewustzijn en vergroten van de kennis daarover bij ouders, kinderen en omstanders.
Mijn kinderen hoefden niet opgespoord. Ik wist gewoon niet wat het was en niemand die ik het vroeg had ook maar enig idee, dat zou beter moeten kunnen. En daar werken natuurlijk ook de ouderorganisaties aan als Balans en NVA.
Andere cijfers
Kiki, er zijn ook andere cijfers, bijvoorbeeld van het SWOV: 'Er vallen in Nederland jaarlijks ongeveer 35 verkeersdoden onder kinderen van 0-14 jaar.'
De kinderen van 14-18 kan ik uit dit document niet achterhalen, want dat gaat samen op de grote hoop van 15+'.
http://www.swov.nl/rapport/Factsheets/NL/Factsheet_Kinderen.pdf
En als de gemeentes nu meer verantwoordelijk worden voor kinderen, dan hoop ik dat ze ook dit soort dingen bekijken en de verkeersveiligheid voor kinderen vergroten, zodat kinderen ook in dit soort aspecten meer veiligheid krijgen.
Nogmaals, ik ben vóór een bestuurlijke scheiding tussen vrijwillige hulpverlening en gedwongen hulpverlening, zodat niet alles door elkaar gaat lopen, en de zwaarste steen (die van de jeugdbescherming) niet alles plat drukt.
Ik droom van een gemeente, waar bibliotheken, sportclubs, theater en muziekschool, al die dingen die subsidie nodig hebben om te bestaan, waar die ook kinderopvang mogen doen, zodat kinderen na school niet van hot naar her hoeven te worden gereden (want anders, zie boven), maar bij de voetbalclub zowel kunnen uitrusten als kunnen trainen als hun huiswerk kunnen maken, of vioolles krijgen en in een ensemble kunnen spelen, of toneel mogen spelen of boeken mogen lezen, en dan ook nog eens toegankelijk voor elk kind, zodat je niet het verschil zit of een kind daar is omdat de ouders werken, of omdat het thuis te zwaar is, of dat de gemeente de plaats subsidieert omdat de ouders geen geld hebben.
Ik droom van een gemeente waar je vrij en anoniem veilig vragen kunt stellen en kunt vertellen dat het even beroerd gaat thuis, waar iemand (op hbo-niveau) advies kan geven, waar je zelf verder mee kunt. Ik droom van een soort huisarts (univeristair geschoold) die eerst aanspreekpunt is, waar alle verdere onderzoeken bij samen komen, als het echt veel moeilijker is, waar vandaan scholen, sportclubs etc. kunnen worden aangestuurd.
Nou ja, zo heb ik nog wat dromen.
Tsjor
Er begint van alles door elkaar te lopen
Justine heeft hier een brief gepresenteerd. Die brief is een antwoord op de vraag wat er wenselijk is voor de toekomst bij de transitie. Als daar dan in gevraagd wordt om betere jeugdzorg, komt Margriet direct furieus met de beschuldiging dat Justine zich wel zal baseren op verontwaardigde draadjes hier. Margriet vraagt niet waar Justine zich op baseert, nee ze legt er alvast een constatering in. En vanaf daar ontspoort zo'n draad dan weer een beetje.
Even voor de goede orde: zeggen dat bureau jeugdzorg nu tekort schiet, wil niet zeggen dat je vindt dat mishandeling moet kunnen. Vragen om doodgewone grondrechten voor ouders, staat niet gelijk aan jeugdzorg bashen. Vragen aan de beslissers om mensen in persoon te zien, in alle andere takken van zorg heel normaal, is geen onbeschofte beschuldiging.
Wat ik ook niet begrijp, is dat er zo weinig waardering en respect is voor de rechtsstaat hier. Ik heb erbij gestaan: de kinderrechter doet een uitspraak, de HBO-gezinsvoogd zegt: ja, maar die hoeven wij niet uit te voeren. En de rechter kan het dak op, het wordt inderdaad niet uitgevoerd. Dat is in zulke gevallen geen foutje en een kwestie van fouten komen overal voor. Het is echt een ernstige weeffout in het systeem.
Waarom mag dat nou toch niet worden gezegd? Waarom beweeg je je dan volgens een aantal hier, gelijk op het niveau van Dark Horse?
Door elkaar
Wat vooral door elkaar loopt is dat de reacties en voorbeelden met name uit ervaringen met de gedwongen hulpverlening komen, terwijl de gemeentes starten met de vrijwillige hulpverlening, hulpverlening aan kinderen met een beperking, de psychiatrische hulpverlening die nu nog deels in de AWBZ zit (een ander deel verhuist naar de zorgverzekeraars, als ik het goed heb, maar eerlijk gezegd kan ik ook niet alles volgen).
In de brief is het voorbeeld van kinderen met een psychiatrische problematiek een helder voorbeeld: kan een kind nog wel op zorg rekenen, of wordt dat per kind per gemeente maar afhangen van hoe de politieke constellatie van dat moment is. Er komt een voorzieningenplicht, maar geen recht op zorg.
Het stuk over waarheidsvinding is weer typisch een probleem van de gedwongen hulpverlening. Jouw voorbeeld van de rechter ook.
Op termijn zou die gedwongen hulpverlening ook naar de gemeentes moeten gaan, maar dat is nog gefaseerd en wat mij betreft zou dat niet door mogen gaan. Ik zou liever zien dat het voor de gemeente budgettair gezien een financieel nadeel wordt als kinderen worden doorverwezen naar AMK/raad. In situaties waarin het echt nodig is zal iedereen dat financiële nadeel voor lief nemen. Maar een duidelijke caesuur met financieel nadeel voor de gemeente werpt in elk geval een drempel op voor een al te gemakkelijke overgang van vrijwillige naar gedwongen hulpverlening.
Anders bestaat het risico da we vervallen van recht op zorg naar afdwingbare plicht tot consumeren van bepaalde zorg die we niet eens willen.
Daar staat tegenover dat er wel een geweldige zorgconsumptie is ontstaan rondom kinderen, door van alles en nog wat aangedreven, o.a. door onderwijs, dat moet aantonen waarom een kind niet op een bepaald niveau mee kan komen. Maar ook door de PGB-budgetten voor zorg waar mensen 'recht' op hebben. De explosie aan kosten binnen de AWBZ worden meer bepaald door de zorg aan kinderen dan door de ouderen.
Dus inderdaad, wat Justine al zegt: ouders willen niet méér geld. De provincies hebben de afgelopen jaren een mega-inspanning geleverd en heel veel geld, steeds meer geld geïnvesteerd in jeugdzorg en uiteindelijk is het kwalitatief niet goed genoeg, is de honger nog niet verzadigd en worden kinderen niet beter geholpen. Dan maar eens kijken war er met minder kan, want meer-meer-meer heeft niet gewerkt. Alhoewel ik tegelijk moet zeggen dat ik groot respect heb voor de gemeentes die alle budgettaire problemen van de overheid waar het de mensen zelf raakt over hun hegje gegooid krijgen en met een fikse korting maar moeten zien hoe ze het doen.
Tsjor
Tsjor
Oudervertegenwoordiging is ook onmogelijk, maar toch
Het is natuurlijk ook onmogelijk om alle ouders te vertegenwoordigen, of zelfs maar alle OO ouders. Om dat dit een enorm heterogene groep is. Ouderbelangenorganisaties die zich op een specifieke groep richten, zoals Balans, kunnen dat wel, daar is in elk geval een gemeenschappelijk belang. Desondanks lijkt het me een goede zaak dat er uberhaupt een keer een ouderorganisatie of ouderplatform meepraat over jeugdzorg. Juist door dat gebrek aan vertegenwoordiging zijn ouders er tot nog toe misschien wel buiten gebleven. En dan heb ik persoonlijk liever Justine dan dat Darkhorse. Ik heb er wel vertrouwen in dat zij het wat gematigder en redelijker zal verwoorden dan die organisatie en tegelijk toch duidelijk zal maken dat er ook tegengeluiden opklinken vanuit enkele groepen ouders. Zonder die hetzerige, veroordelende toon die (ook ik vind dat) inderdaad hier van sommigen afkomt.
Ja margriet
Ik wil inderdaad horen hoe jij denkt dat er verbetering moet komen. Jammer dat je mijn vraag beantwoord zoals je hem beantwoord: schieten op de ander, zonder zelf een inhoudelijk antwoord te geven.
Wat ik mis
Wat ik mis in de discussies over jeugdzorg is het belang van de mishandelde kinderen. Klant heeft natuurlijk gelijk als hij / zij zegt dat kritisch zijn over het functioneren van jeugdzorg niet betekent dat je voor kindermishandeling bent (net zo goed dat aandacht vragen voor het lot van mishandelde kinderen en daarmee samenhangend het bestaan van (een vorm van) jeugdzorg noodzakelijk vinden, betekent dat je onverschillig staat ten opzichte van de slechte kanten van jeugdzorg en de nare ervaringen van sommige ouders). Het is nu eenmaal een gegeven dat de rechten van ouders soms botsen met de rechten van hun kinderen. Dan moet je volgens mij voor de belangen van de kinderen kiezen. En daarover vind ik in de brief niets terug, en dat vind ik jammer. Jeugdzorg is niet in het leven geroepen om een stel criminelen die graag geld binnenhalen en kindertjes roven te faciliteren. (= een reactie op de bijdrage van Richard). Jeugdzorg bestaat omdat er in Nederland iedere dag kinderen ernstig mishandeld worden en in rechten worden aangetast, door hun eigen ouders nog wel. Volgens mij moet je die kant ook noemen (want gezien wordt die natuurlijk wel)anders is een discussie over de rechten van ouders volgens mij te eenzijdig, want die rechten houden natuurlijk wel ergens op.
Ondertussen zijn nederlandse kinderen
Weer het gelukkigst, aldus een zeer recent onderzoek van unicef.
Ik moet nog steeds geloofwaardige en Nederlandse cijfers zien over al die vreselijke aantallen mishandelde Nederlandse kinderen.
En iemand hierboven maakt de tegenstelling tussen rechten van kinderen en rechten van ouders. Ik denk dat je moet praten in termen van rechten van gezinnen. Als er problemen zijn moet het gezin geholpen worden. Geen gezin uit elkaar getrokken.
mirjam
Emine
Wil je het horen van mensen die blijkbaar en wellicht werkzaam zijn in jeugdzorgkringen? Of wil je ht hiet op deze plek horen van ouders?
Of nog mooier, wellicht wil je zelf een bijdrage leveren: hoe zou er volgens jou een verbetering kunnen worden doorgevoerd?
Is het bijvoorbeeld volgens jou een verbetering dat het naar de gemeente gaat?
Is het een verbetering dat awbz-achtige zorg naar de gemeente gaat?
Wat kan de gemeente doen om het beter te maken, beter dan nu?
Tsjor
Siobo
http://www.ack.vu.nl/htmls/symposia/2005/31-05-2005/Presentaties/Afscheidsrede.pdf
De afscheidsrede van professor Baartman over Kindermishandeling. Dat er kinderen mishandeld worden staat los van het feit dat je de rechten van ouders en kinderen dient te respecteren en dat je heldere uitgangspunten en dwingende redenen moet hebben om ouders hun rechten af te nemen. Daar mankeert het aan. Bij gebrek aan echte mishandelde kindertjes worden alle ouders en met name hulpvragende ouders doelwit van misplaatste beschermingsacties en omdat die echt mishandelde kindertjes maar zo mondjesmaat gevonden worden worden de zoekacties steeds opdringeriger totdat ze meer schade aanrichten dan dat er kindertjes gered worden.
De meest vreemde maneuvres worden uitgehaald om ouders en kinderen in een mishandelingskader te zetten.
Zie het 2e deel van Klokhuis, de inmiddels bekende AMC-arts die uitlegt dat kinderen die met blauwe schenen komen gewoon gespeeld hebben maar dat kinderen die blauwe plekken op de weke delen hebben, buik en wangen, ondervraagd dienen te worden of er mishandeling speelt.
Dat onderscheid is vals. Een step in de buik of een schuiver van de bank zijn afdoende verklaringen daarvoor. De 'bijvangst' is dan ook veel te groot en het hele onderzoekstraject criminaliseert ouders en zorgt voor ellendige toestanden waar gezinnen slechter uitkomen in alle opzichten. Laten we het daar maar even niet over hebben.
Ouders en kinderen hebben rechten en als je die schendt moet je daar duivels goede redenen voor hebben en geen subjectieve meningen.
Siobo
Als een kind mishandeld wordt door ouders kan er een spoedUHP worden aangevraagd, kind wordt dan uit huis geplaatst, komt in een crisispleeggezin of cirsisopvang en gaat daarna door naar andere opvangadressen.
Dat bestaat al en dat blijft bestaan, voor zover ik weet.
Als een kind binnen de jeugdzorg (pleeggezin of opvang) wordt mishandeld kun je niets.
Tsjor
Regeltjes
Ook beschrijft professor Baartman dat de regeltjes misbruik in stand houden. Moordende pleegouders krijgen kinderen terug en evident mishandelende ouders -die van Savanna- worden niet gestopt en de kinderen niet gered.
Laten we het daar maar niet over hebben.
Mirjam en annej
In de gezinnen waar hulp ervoor kan zorgen dat kinderen veilig bij hun ouders kunnen opgroeien, moet hulp geboden worden, wie is het daar nu mee oneens???
Ik ontken niet dat er zaken bij jeugdzorg en met name het jeugdrecht beter moeten. Die kant zie ik. Jammer dat een andere kant (deels) ontkend wordt, zo kan je volgens mij de discussie dus niet voeren en dat ga ik ook niet doen. En waarom worden kinderen die mishandeld worden opeens met 'kindertjes' aangeduid?
Ik vind er trouwens op zich niets mis mee dat artsen alert zijn op mishandeling en in geval van twijfel verder kijken. En dan nog: delen jullie de standpunten van Richard? Of zijn die ook voor jullie te extreem?
Tsjor
Ja dat is afschuwelijk. Ik vind dat ze wel wat meer haast mogen maken met de aanbevelingen van Samson.
Beschuldigde ouders
Ouders die reageren op de grootste schrik van je leven: voor kindermishandelaar uitgemaakt worden terwijl je met een hulpvraag (naief?) je tot de hulpverlening of instanties wend, die ouders zijn voor mij niet snel te extreem. En ik doe zeker niet mee aan het bashen van ouders die zich daar terecht over beklagen.
Hoe krom het soms ook eruit komt. Waarom zou je dat willen? Daar gaat het toch niet om?
Het gaat er om dat je met je kinderen veilig bent op school en bij de hulpverlening en dat je niet verraden wordt en in het diepe gegooid, het gevecht moet aangaan met de 'hulpverlening' omdat het justitie blijkt te zijn en ouders geminacht worden en als potentiele kindermishandelaars behandeld. Wat hebben je kinderen daar nou aan?
Bovendien
Wat hebben mishandelde kindertjes daaraan? Wat is er eigenlijk voor hulp voor kinderen die mishandeld worden? Heel andere discussie maar daar zou het om moeten gaan.
Waarom
Moet de zorg voor ouders en kinderen in 1 adem genoemd worden met kindermishandeling?
Harde cijfers
Ben het wel eens met Mirreke (als harde statistieken liefhebber) dat ik nog nooit betrouwbare cijfers heb gezien van het aantal mishandelde kinderen in NL. Er wordt enorm mee gegoocheld met willekeurige extrapolaties van het aantal gemelde gevallen naar het aantal verborgen gevallen. Zwakke basis voor een generieke houding van achterdocht naar ouders.
Cijfers
Zie de laatste link van Annej: de prof die zij aanhaalt noemt cijfers.
Cijfers
http://sargasso.nl/de-marketing-van-kindermishandeling/
Niet alleen met het vermoedelijke cijfer van mishandelde kinderen maar ook met de cijfers van terecht gemelde gevallen van kindermishandeling wordt iedereen een rad voor ogen gedraaid.
Niet alleen is het vaag wat er allemaal wel niet onder 'verwaarlozing' wordt verstaan, de echt fysieke gevallen zijn een paar procent van het aantal gemeldde gevallen. Maar ook weet je, door onheldere criteria en subjectieve beoordelingen niet wat er van waar is en wat verzonnen en geconstrueerd.
En al die ouders mogen door de schadelijke molen van de kindermishandelingsprocedures. Daarna weet je het wel en ben je voorgoed genezen van de goede bedoelingen van de overheid.