Verwend? Puberdochters moeten op één kamer slapen

Wat Marie zegt!

Ik kan mij werkelijk niet voorstellen hier in huis, dat de één zou vinden dat hij een grote kamer "verdient", terwijl de ander genoegen moet nemen met een soort bed-kast.

Dus vraag ik mij inderdaad af... wat speelt er tussen de kinderen? Het is makkelijk om je dochter "verwend" te noemen, maar mogelijk heeft ze (al dan niet terecht) allerlei emoties aan die kamer gekoppeld, die aandacht behoeven. Want meestal gaat het om iets anders. En dat kan heel wezenlijk zijn.

Marie

'Wat ik me ook afvraag of de meiden het wel leuk vonden om als 13-jarige nog een broertje te krijgen. Vonden ze het lastig (er kon wellicht een poos minder ondernomen worden als gezin?) of vonden ze het juist erg leuk?'

Ze waren 8 en 10 (broertje is al 9).

Wennen

Natuurlijk is het wennen om na 19 jaar de luxe van de grootste kamer te hebben gehad nu opeens een kamer te moeten delen. Aan de andere kant: ze is 19. Je zou dan toch enige volwassenheid en verantwoordelijkheid verwachten. Van een 12 jarige kan ik me voorstellen dat ze driftig en onredelijk reageert. Maar een volwassen vrouw van 19 zou toch iets verstandiger moeten zijn en dit in alle redelijkheid kunnen bespreken.
Hier in huis hebben we in de loop van de jaren heel wat veranderingen van kamers gehad en dat ging zoveel mogelijk in overleg maar als we er niet uitkwamen dan nam ik de uiteindelijke beslissing. Daar was niet iedereen het altijd mee eens uiteraard maar het is mijn huis en mijn verantwoordelijkheid.
Maar het scheelt natuurlijk dat onze kinderen nooit de illusie hebben gehad dat ze hierover helemaal zelf mogen beslissen.
Als je 19 jaar lang dat wel hebt gedacht dan is het wel even schrikken. Maar misschien is dit juist uiteindelijk een zegen. En zal ze hierdoor beseffen dat de wereld niet alleen om haar en haar gemak draait.

plattegrondje indeling?

Zou je niet een linkje naar een plattegrondje van je indeling kunnen laten zien? Wellicht zien we nog interessante opties?
Boven zijn dus 3 slaapkamers en een grote kast? Ik zou als moeder dan de kleinste slaapkamer nemen, de zoon op de een na kleinste en de meisjes samen op de grootste slaapkamer. De kast is voor ieders gebruik, er kunnen handige planken e.d. in gemaakt worden.
Ik denk dat een scheidingswand of gordijn helemaal geen optie is, je hoort er toch van alles doorheen, ik zou de meiden een klein budgetje geven voor verf en ze er gezamenlijk wat leuk van laten maken, eventueel met jouw hulp.
Overleggen of ze een beter (realistisch) idee hebben is natuurlijk ook altijd prima. (zoon naar vader sturen slaat nergens op natuurlijk, hoe zou ze het vinden als jij dat voor haar beslissen zou?)

Maar uiteindelijk beslis jij, en er zijn niet heel veel keuzes. Zelf zou ik trouwens niet in de woonkamer gaan slapen als er gewoon slaapkamers boven zijn die gedeeld kunnen worden.

Bijzonder zeg

Dus omdat oudste dochter verkering heeft moet ze maar vroegtijdig het huis uit om ruimte te maken voor een slaapkamer voor haar broertje?
Ze is 19 en er wellicht nog niet aan toe om op zichzelf te gaan wonen, laat staan te gaan samenwonen. En wat nu als de verkering toch nog uit gaat?
Ik zou er juist voor kiezen om die laatste paar jaar dat ze thuiswoont uit te zitten en haar de kans geven om dit op haar eigen tempo te doen. Die tijd komt nooit meer terug en je kind het gevoel geven dat je ze het huis uitkijkt zou mijn keuze niet zijn.

Wat ik zou doen is zelf de grootste slaapkamer claimen en die delen met jongste. Meer dan een bed en kast heb je als volwassene toch niet nodig. Dus dan heeft die jongen de rest van kamer tot zijn beschikking. En als oudste er niet is wellicht daar gaan slapen.

ginny

En als dit nog vier jaar duurt moet een puberjongen al die tijd en ook in de brugklas zijn vriendjes op zijn kamer ontvangen waar ook zijn moeder slaapt? Bizar...

Overigens hoeft oudste helemaal het huis niet uit wat mij betreft maar een beetje volwassen gedrag verwacht ik wel.

sorry verkeerd onthouden

Had niet helemaal teruggelezen. Dacht dat zoon 6 jaar was i.p.v. 9 jaar.

Maar blijf er bij dat oudste ook wel wat mag gunnen aan jongste.

Voor hem ook wel leuk dat hij op eigen kamer kan spelen toch? Net zoals oudste dat ooit kon?

Dochter in de woonkamer?

Is het geen idee om een van de meiden dmv een bank/bed en een eigen hoekje voor bureau/boekenkastje in de woonkamer te laten slapen? Waarschijnlijk willen die meiden later gaan slapen dan jij dus alle privacy, kleding(kast) die zal dan bij een ander in de grootste slaapkamer blijven maar diegene heeft door die kastruimte op te offeren wel een eigen kamer. Zal ook niet ideaal zij maar lijkt mij niet een heel slechte oplossing.

Succes.

Triva

Ik snap niet wat er méér bizar is aan zoon bij moeder netjes apart in twee bedden, dan twee zussen bij elkaar. Ik ken iemand die het, weliswaar met een dochter zo heeft opgelost, maar nood breekt wetten in sommige situaties. De zoon kan de héle dag gebruik maken van die kamer mét vriendjes. J moet inschikken door een eenpersoonsbed te gaan gebruiken, gordijn ertussen of kamerschermen, klaar. Misschien kan zoon binnen, of over twee jaar naar een eigen kamer, dan is hij pas 11. J kan de kast gebruiken voor haar spullen, zodat haar deel van de kamer zich echt kan beperken tot het bed, een tafeltje en een lampje. Ze gaan ongeveer op dezelfde tijd naar bed, waarschijnlijk.

kaaskopje

Gewoon vanwege het feit dat oudste 19 (!) jaar lang een eigen kamer (de grootste) heeft gehad en de helft van de tijd niet thuis is. Wat is er mis mee om zoon (die al 9 jaar in een kast, zonder raam wellicht) leeft nu de kleinste kamer te gunnen en die grootste kamer door een bijna en een echte volwassene te laten delen waarbij er eentje ook nog een bureau kwijt kan in de kast van jongste.

Ik kan er met de pet niet bij dat zoon dan nog niet een eigen échte kamer krijgt, dat moeder geen privacy heeft of zelf naar de woonkamer wordt verbannen alleen maar omdat er een verwende volwassene in huis is?

We roepen hier altijd als een jong kind niet alleen wil slapen dat het wel over is voor hij 18 wordt maar nu is het opeens logisch om een jongen van 9 zijn vriendjes te laten ontvangen in een slaapkamer waar ook zijn móeder slaapt?

Inderdaad

Ik zie niet in waarom de rest van het gezin zich enorm moet inschikken omdat een jonge vrouw die er de helft van de tijd niet is geen zin heeft om haar kamer te delen. Waarom mag het kleine broertje niet eindelijk eens een fatsoenlijke kamer hebben ?

Triva

Misschien bekijk ik het wat meer vanuit de dochters, omdat wij twee dochters hebben die totaal anders zijn in bepaalde zaken. Na een maand zou er eentje goed zat zijn van de ander. Ja, ook mijn dochters kun je 'verwend' noemen, maar ze hebben ook een karakter die niet lekker voegt bij de ander als ze blijvend hun kamer zouden moeten delen. De een is van rust, regelmaat en reinheid (nou ja... geen chaos in ieder geval), de ander is chaotischer. Dat is eerder al reden geweest om ze een eigen kamer te gunnen. Mijn dochters zijn nu 24 en 26 jaar en slapen dusdanig weinig thuis, dat ze inzien dat ze wel met één kamer kunnen doen. Maar dat is pas sinds kort. Mijn zus heeft een tijdje bij mij in huis gewoond, meer dan 30 jaar geleden, dus twintigers. Ik heb haar na drie maanden weer weggestuurd. Ik kon er niet tegen. In geval van uiterste nood had ze uiteraard gewoon moeten blijven, maar dat is opgelost.

Zoon bij moeder?

Zijn er mensen die dit serieus voorstellen? Je legt een jongen toch niet bij zijn moeder op de kamer omdat oudste dochter de dienst wil uitmaken?

ik denk mee, meer niet. Ik zou het wel bespreken als ik een zoon had. Wil hij niet, dan houdt dat direct op. Dan verder praten met de dochters, of een bed maken in de huiskamer.

Dus als zoon iets niet wil dan houdt het direct op maar als dochter iets niet wil dan moet alles maar bedacht worden om dochter toch maar haar zin te geven?

Kaaskopje, de meiden hebben 17/19 jaar lang een eigen kamer gehad. In jouw situatie had je ook een andere oplossing moeten verzinnen als er nog een kind kwam en jullie hadden toch gewoon een eigen kamer en de dochters ook? Ja 2 bij 2 (zou ons bed niet inpassen met 2:20) maar wél een eigen kamer voor jullie. Omdat TS alleenstaand is moet zij maar met haar zoon op een kamer slapen of in de woonkamer? Kom op... dat gaat mij gewoon echt te ver.

Dit kind heeft na negen jaar wel recht op een eigen kamer, de zussen moeten blij zijn dat moeder het zo lang heeft willen rekken. Het zou ze sieren daar respect voor te hebben en als de een zo chaotisch is dan gooit die die chaos maar in die 'kast'. Heeft niemand er last van.

Is hetzelfde toch?

Als zoon niet bij zijn moeder wil, gebeurt dat niet. Als dochter kamer niet wil delen, wordt er ook gekeken of dat niet nodig is.

dopheide

Ja maar het lijkt alsof twee meiden van 17 en 19 bij elkaar zetten en stuk vreemder is dan een moeder in de woonkamer of bij haar bijna puberende zoon. Zeker als je er vanuit gaat dat het normaal kan zijn dat je kinderen pas met rond de 25 een beetje inschikken en tot rede vatbaar zijn. Dat betekent dat de jongen nog tot hij 15 is kan wachten voor een eigen kamer want wie weet blijven ze wel eens per week hun kamer opeisen.

Ik neem aan dat TS er goed over nagedacht heeft, zo lang mogelijk gewacht heeft en dan past het niet dat moeder en/of zoon aan het kortste eind moeten trekken. Moeder omdat ze alleenstaand is (of zijn er mensen die ook adviseren om een jongen van 9 op de kamer van zijn ouders te laten slapen of dat pa en ma maar een tweepersoonsbed in de woonkamer parkeren) en zoon omdat hij toevallig twee halfzussen heeft die verwend zijn geraakt door moeder?

Lastig

Ik heb er ook een met de nodige noten op haar zang, die alleen die kamer zou willen delen als er een dik theatergordijn zou hangen en haar zus haar mond houdt, de hele dag. De ander is wat inschikkelijker en zou nog wel met haar moeder de kamer willen delen. Helemaal als moeder er hooguit van 23.00 tot 07.00 uur tijd doorbrengt. Logischer is dat wij al negen jaar eerder hadden gezocht naar woonruimte met fatsoenlijke kamers voor iedereen. Een klein sneu kamertje voor mezelf vind ik niet erg, maar ik ga niet in een bezemkast zonder raam.

Triva

Je hebt volgens mij steeds je eigen zonen voor ogen die misschien af en toe wel botsen maar die je prima tijdens een vakantie samen in een kamertje kunt stallen. Sommige kinderen gaan wat minder soepel met elkaar om, zeker met botsende karakters of een introverte en een extraverte, een stille en luidruchtige, een nette en een logistieke ramp.

nee is niet hetzelfde

bij je moeder slapen is iets heel anders dan bij je broer of zus op de kamer.

Ik bekijk het nu

En met het oog op mijn 8 jarige.

Die zou daar nu geen probleem mee hebben.
En zolang de problemen er nog niet zijn moet je ze ook niet opzoeken.

Over 4 jaar kan de wereld er wel heel anders uitzien. Ik vind het in deze situatie echt niet nodig om al zover vooruit te kijken.

Plattegrond bekijken

Ik zou inderdaad de plattegrond van je huis wel willen zien. Want wellicht zie ik heel andere opties dan jij. Doordat je zo lang in deze zelfde situatie zit, kun je soms niet meer 'out of the box' denken.

Ondertussen: kun je niet een deel van de woonkamer afschermen tot slaapplek?

Of boven muren laten weghalen en anders weer opbouwen?

Ik zou geen discussie voeren over het feit of 19-jarige meiden verwend zijn als ze niet ineens terugwillen naar een kamer delen. Ik heb zelf kinderen die niet met elkaar op een kamer zouden kunnen, terwijl ze toch echt goed met elkaar kunnen opschieten. Maar die eigen kamer, dat is wel het domein waar ze zich kunnen terugtrekken, tot rust komen. Ze komen trouwens nauwelijks op elkaars kamer, ieder respecteert elkaars privacy. Mijn kinderen zijn vast wat verwend, als het verwend is dat je ergens aan gewend bent en dat niet kunt of wilt opgeven.

Ik zou nog een keer met je kinderen om de tafel gaan. Zoonlief kan niet meer in de kast, dat is wel duidelijk. Ga nog eens samen om de tafel, ga samen brainstormen. Zie het als een uitdaging, breng het als een uitdaging. Als je samen gaat brainstormen, zweep je elkaar op tot creatievere ideeën dan in je eentje.

Maak het tot een gezamenlijk project, een gezinsuitdaging, iets om te verbinden in plaats van om te verdelen. Praat desnoods van te voren voor met je dochter. Je zoon wordt groot en zijn plek in het gezin verandert ook, en dus ook letterlijk zijn slaap/woonplek.

Ik zou zelf dus ook echt niet willen dat mijn dochter zich uit huis zou voelen weggejaagd. Kom op zeg, ik zou de relatie met de ene niet willen riskeren ten gunste van de andere. Beiden zijn jouw kinderen! Dat is makkelijk praten. Je doet wat ik zeg en anders rot je maar op!? Vreemde insteek van sommigen, die ik absoluut niet deel.

En probeer anders toch een link te vinden naar de plattegrond van je huis...

en...

Moeder op de grootste slaapkamer met 17 jarige dochter. (die heeft best haar privacy want moeder komt alleen slapen), oudste de kleinste kamer en broer de middelste?

tanta Sedonia

Moeder gaat al om 21.00 naar bed lijkt mij niets voor een 17 jarige.

eens met mirreke

"Ik zou zelf dus ook echt niet willen dat mijn dochter zich uit huis zou voelen weggejaagd. Kom op zeg, ik zou de relatie met de ene niet willen riskeren ten gunste van de andere. Beiden zijn jouw kinderen! Dat is makkelijk praten. Je doet wat ik zeg en anders rot je maar op!? Vreemde insteek van sommigen, die ik absoluut niet deel."

Dat. Dus.

Ik snap die redenatie ook niet. Natuurlijk kun je als moeder op je strepen staan, maar bevordert dat de verhoudingen?

De slaapkamer is HET privedomein van de kinderen, voor moeder is dat het hele huis. Het best zou zijn als moeder een slaapplek creëert in de woonkamer. Nog beter zou het zijn als er verbouwmogelijkheden in huis zijn, maar de situatie is al jaren niet ideaal dus ik ga er maar even vanuit dat dat echt niet mogelijk is.