Verwend? Puberdochters moeten op één kamer slapen

Gewoon

De meisjes samen een kamer laten delen. Er is verder geen ruimte. Punt. Het is wat het is. Tijd om je gezag te laten gelden. De ijzeren vuist in een fluwelen handschoen :)

"Ze is niet voor rede vatbaar. Haar broertje moet maar bij z'n vader gaan wonen of bij mij in de slaapkamer. Ze heeft recht op haar eigen( de grootste!!!) kamer ook al staat die vaak leeg en ligt haar broertje dan in de kast... Ik ben echt ten einde raad..."

Oké, ik maakte uit je bericht niet echt op dat er al op die manier over gesproken was.

Als dochterlief het op die toon stelt, dan is het heel simpel voor mij: zij heeft net zoveel en zo weinig rechten als anderen, en prinsessengedrag mag ze bij vriendje laten zien maar niet bij jou.

Overigens heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten met jongere kinderen. Ik heb zelf een jaar of 5 in de woonkamer geslapen, tot ik dat echt niet meer trok (stel je eens voor, iedereen zit meteen "gezellig op de rand van je bed" als ze binnen komen, en even "Vijftig Tinten Grijs" op je nachtkastje is ook geen optie - maar het was het beste van alle slechte keuzes). Toen moesten beide zonen toch echt op één kamer, ook al heeft dat hun verhouding niet verbeterd (is later weer beter geworden). Ik schreef me inmiddels al die tijd suf op nieuwe woningen, wat me uiteindelijk is gelukt (kan jaren duren, jouw verhal klopt heel goed). Kun je eventueel naar een gemeente met minder wachttijd?

Jaina heeft gelijk: tijd om je gezag te laten gelden. Liever-broodjes worden niet gebakken in jullie situatie!

Heel veel sterkte met alles!

nog iets anders

Kan je van de kast geen opklapbed maken? Wat nu de lengte is, dat dit de breedte wordt? Kast open, bed uitrollen of uitklappen en slapen. Je hebt dan maatje 'twijfelaar'.
Als dit niet kan, moeten de meisjes indikken het is niet anders. Je kan nog een hoop doen met afscheiding, bijvoorbeeld zo'n expeditkast van de Ikea. En als je niet genoeg ruimte hebt, kunnen er dus geen logees komen. Kan je via tinyyurls of zo niet een plaatje plakken zodat we een beetje mee kunnen denken?

serieus

Een groter huis omdat met vier personen een huis met drie slaapkamers te klein zou zijn? Kom op zeg...

Verstand komt met de jaren

Mijn dochters heb ik nu zover dat ze één kamer willen delen, voor zover ze nog samen thuis zijn, maar toen ze nog volledig thuis woonden, zou dat echt niet gekund hebben. Ze hebben als kleine kinderen ook op een kamer geslapen tot de jongste de chaos van de oudste zo zat was dat ze liever in de kleinste kamer terug ging (de babykamer annex werk/hobbykamer). Die werd te klein voor haar en daarom hebben wij met haar geruild. Een tweepersoons bed in een kamer van 2 x 2 proppen is nog een hele kunst, maar goed alles om de kinderen gelukkig te maken...

Je kunt met je vuist op tafel slaan, maar als zussen of broers erg van elkaar verschillen, dan heb je binnen de kortste keren een hok vol ellende in die gedeelde kamer. Maar goed, er moet iets gebeuren, dus misschien moet J. de dames laten kiezen uit óf bij elkaar, óf de oudste in de huiskamer, óf de jongste in de huiskamer. Tenminste, als moeder en zoon op één kamer geen optie is.

Die kast

Hoe moet ik me die kast voorstellen? Is dat een soort bedstee?
Ik vind het wel een lastige, want mijn kinderen zouden ook echt geen kamer kunnen delen. Gelukkig wil de jongste op vakantie altijd wel met mij delen, maar anders zou ik toch in de woonkamer gaan.

kamer delen

Ze delen geen 24/7 een kamer, de oudste is al meer dan de helft van de tijd weg en echt dan zou er bij mij geen kamer leeg komen te staan. Kind is altijd welkom maar het is te gek dat een ander kind dan in een kast moet slapen. Kind van 19 mag blij zijn dat die kast al die tijd een oplossing is geweest, ze is nu volwassen, (waarom wordt hier gesproken over PUBERdochters?) dus nu is het klaar.

19jarige mag kiezen of delen: of gaat inwonen bij vriend of slaapt soms samen met zus. 19 jaar lang een eigen kamer is prima geweest, de pubertijd is doorgekomen, nu is het tijd voor volwassenheid.

Hier anders

Mijn puberdochters slapen bij mij altijd op een kamer. Ze vragen nooit om n eigen kamer. Dan zou er eerst verbouwd moeten worden en dat is ff te duur en dat snappen ze.
Dat deze 19 jarige vind dat ze perse n eigen kamer moet hebben als ze er maar de helft Vd week is vind ik onredelijk. Misschien meer t gevolg van hoe ze al langer vaker haar zin heeft gekregen? Laat ze zelf n oplossing verzinnen? Zelf n aanbouw betalen? Misschien gaat ze het dan inzien.

met z'n tweeën

de dochters dan, op de grootste slaapkamer, jij op een kleinere en je zoon op de andere slaapkamer, is dat geen optie? Op de grootste slaapkamer dan een kast overdwars zetten waardoor ze toch wat privacy hebben? Zeker omdat je ene dochter toch al vaak bij haar vriend slaapt? Natuurlijk valt het tegen als je ineens samen in 1 kamer moet als dat jaren niet hoefde. Maar ze zijn toch oud genoeg om zelf met een creatieve oplossing te komen.

Jemig zeg

Ik moest even naar de leeftijden kijken, dacht echt dat het om jongere pubers ging!! Kom op zeg, die dame van 19 moet niet zo miepen. Ik snap best dat het niet ideaal is, maar zo zachtjes aan zal ze toch haar eigen leven gaan opbouwen, of niet? En als je al in de woonkamer zou moeten slapen, hoe lang moet dat dan duren? Tot ze uit huis is? Of ook daarna nog, voor als-ze-eens-een-keertje-thuis-wil-slapen?

Er is gewoon geen andere keuze, klaar. En het is een teken van volwassenheid dat je je als 19-jarige in die situatie schikt en je broertje zijn eigen plek gunt. Ach germ!!! Ik moet inderdaad ook erg aan Harry Potter denken, met die kast!

jemig

Ik vind sommige reacties weinig meelevend en snap dat die meiden dat helemaal niet leuk vinden. Hoe jaag je je dochter(s) snel het huis uit? Kan natuurlijk, als dat de bedoeling is. Ook voor zoon is deze situatie verre van ideaal, dus ik zou als moeder toch kijken of er echt geen mogelijkheid is om in de woonkamer te slapen en hier afspraken over te maken.

nou nee

In de woonkamer vind ik geen optie als je dat niet zelf wil tenminste. Belachelijk om je als volwassene zo te gedragen dat dat de oplossing moet zijn terwijl je er de helft van de tijd niet bent. zo wordt het wel echt verwend prinsessengedrag en dat voed je ook nog eens. Ze mag ontzettend blij zijn dat dit niet al negen jaar geleden is ingezet.

Ze heeft al de grootste kamer dus ze moeten samen maar tot een oplossing komen voor in die kamer maar ik vrees voor het zusje van 17 als die erbij komt (als dat al mag krijgt die waarschijnlijk 2 vierkante meter).

Eisen dat je het recht hebt op de grootste kamer nadat je daar al 19 jaar van genoten hebt terwijl je er de helft van de tijd niet bent. Dat kan echt niet. Jammer dan. Ze kan ook zelf in de woonkamer gaan slapen, dan heeft ze helemaal geen eigen plekje, of ze pikt de kast in om haar eigen spulletjes in te zetten, een bureautje etc.

Mijn dames

slapen al zowat hun hele leven samen. Groot gezin, dus tja. Het heeft toen ze jonger waren vaak tot ruzie geleid, maar nu vinden ze het geweldig. Ze zijn echt elkaars vertrouweling en slapen niet fijn als de ander er niet is, althans dat zeggen ze. 's Avonds liggen ze nog lekker te kletsen. Ik zou juist zeggen dat het juist nop deze leeftijd geen probleem zou moeten zijn.

Wat wel zou kunnen helpen is dat je de "kast" omtovert tot een privé-werkplek voor één van de dames. Dan slapen ze alleen samen, maar heben ze overdag wel een eigen plek. Want dat is eigenlijk wanneer het probleem het meest opspeelt: de een wil muziek luisteren terwijl de ander huiswerk moet maken, dat soort dingen.

Ik vind het verwend gedrag.
Blijkbaar heeft ze jarenlang het voorrrecht gehad van de grootste kamer. Nu is ze 19, tijd om zelfstandig te worden. Doet ze ook, want ze is geregeld afwezig.
Alle reden om haar kamer nu af te staan.
Met 19 kan je ook prima alleen wonen. Als het haar niet bevalt bij jou is er de mogelijkheid zelfstandig te gaan wonen. Al dan niet samen met de vriend. Ik zou zelfstandig adviseren, maar dat heeft te maken met mijn kijk op opvoeden: zorg eerst dat je je eigen leven op orde hebt en dat je financieel zefstandig bent voor je je in een relatie afhankelijk opstelt.

Verwend?

Ik vind het maar verwend gedrag en zou het ook zeker niet accepteren. Gewoon de mededeling dat er wat gaat veranderen. Wil ze dat niet, moet ze zorgen dat ze haar eigen huis kan betalen. Kom op zeg, je laat je toch niet de wet voorschrijven in je eigen huis?

Twee kenmerken van deze tijd

De ene is, dat de generatie van de babyboomers de verkeerde weg ingeslagen zou zijn door te doen alsof ouders en kinderen vrienden zijn in plaats van ouder/kind. Tegen vrienden zeg je niet makkelijk 'nee'. Door de veranderde ideeën en verhoudingen raken ouders nooit meer uitgezorgd. Zie het boek van Herman Vuijsje: http://www.volkskrant.nl/recensies/eindeloos-ouderschap-blijven-zorgen-en-geven~a4484291/

De tweede is dat kinderen later het huis uitgaan, dan bijvoorbeeld mijn generatie. De jeugd heeft niet zo'n haast meer. Zelfstandigheid en studeren kost veel geld en zolang je thuis kunt blijven wonen, scheelt dat fijn in die kosten. Ik vond hier een pdf bestand van van het CBS, maar die krijg ik niet geknipt en geplakt.

Enerzijds zou je dus kunnen zeggen dat TS te aardig is voor haar dochters, omdat ze teveel vriendjes is en geen 'je doet wat ik zeg' durft te zeggen, anderszijds is het misschien ook niet realistisch om te dreigen met 'anders ga je maar lekker op jezelf wonen'. Zo makkelijk is dat allemaal niet voor iedereen van die leeftijd.

Als de dochters van J verwend zijn, dan heeft ze dat in zekere zin dus zelf laten gebeuren (wat ik niet veroordeel, want ze is duidelijk niet de enige). Maar ja, er moet een oplossing komen voor het dilemma. Ik vind zéker niet dat J haar dochter min of meer in de armen van haar vriend moet drijven. Als het stel daar niet aan toe is, scheep je ze met een heel erg nare situatie op. Ik vind sowieso dat je je kind niet het gevoel moet geven ervan af te willen, als het niet doet wat je wilt. Kind gaat als de tijd er rijp voor is. Ik zou dus nogmaals met alle drie de kinderen om tafel gaan zitten voor een nieuwe indeling van het huis. En nu niet vanuit een boze sfeer waarin iedereen zichzelf zit te verdedigen, maar echt met voorstellen die redelijk zijn en de dochters daarbij wel aanspreken op dat ze bijna en al volwassen zijn.

kaaskopje

Dan moet je ook zeggen wat volgens jou 'redelijke voorstellen' zijn want moeder in de woonkamer terwijl de grootste slaapkamer de helft vd tijd leeg staat voor een volwassene vind ík niet redelijk bijvoorbeeld.

waarom niet?

Natuurlijk snap ik dat het niet ideaal is, maar moeder heeft geen kamer nodig om te studeren, chillen of spelen. Die zit gewoon op de bank in de woonkamer.

Een vriendin van mij kwam na de scheiding in een flat met 3 slaapkamers terecht en gaf haar 3 kinderen allemaal een eigen kamer. Pas jaren later, toen ze een dubbel bovenhuis kon betrekken, kreeg zij weer haar eigen slaapkamer.

In het geval van TO zal de oudste over een paar jaar het huis uit gaan en dan krijgt moeders weer een eigen kamer. Als moeders dit sneller wil zal ze meer vaart moeten maken met het zoeken naar een andere woning. Sowieso al bijzonder dat dat arme joch al die tijd in een kast heeft geslapen.

O ja, als die kamer echt de helft van de tijd leeg staat dan kan moeder die nachten toch daar slapen? Dan valt het helemaal mee.

Als dat laatste de oplossing is kan dat ook met zus.

Ik snap nog steeds niet waarom ze een ander huis zou moeten willen alsof verhuizen alleen al geen geld kost en je komt niet zomaar in een vierkamerhuis met maar vier mensen.

Waarom zou een volwassen vrouw die wat ouder is dan de andere volwassen vrouw haar bed elke avond in de woonkamer moeten opmaken als ze NEGEN jaar een ander oplossing heeft gekozen voor dit probleem. Verwende jonge volwassene heeft echt niet meer rechten om haar grootste kamer de helft van de tijd leeg te laten staan.

Waar het fout is gegaan in de opvoeding weet ik niet maar no way dat ik mijn bedje in de woonkamer op ga maken voor misschien nog wel vier jaar omdat mijn volwassen dochter een verwend nest is geworden.

echt niet

Ik vind dat je je als moeder niet moet gaan opofferen en in de huiskamer gaan slapen. Daarmee doe je alsof het inderdaad een drama is om een kamer te moeten delen, maar generaties hebben dat gedaan en de meeste mensen op deze wereld delen een slaapkamer. En bovendien, doe je alsof je beneden aan de rangorde staat in huis. Jouw belangen zijn minder belangrijk dan die van de kinderen. Daarmee krijg je geen respect van een tiener, integendeel.

Een huiskamer is geen relaxte plek om te slapen, zeker niet als het de doorgang is naar de andere kamers.

Gewoon die meiden een kamer delen. Je kunt de oudste wel zeggen dat ze tot je naar bed gaat ook in jouw kamer kan gaan.

kostgeld

Je kunt ook afspreken dat oudste dochter jou 600 euro in de maand kostgeld geeft om die kamer te huren. Kijken hoe snel ze het huis uit is en je zoon eindelijk een slaapkamer heeft.

iets gunnen aan een ander - relatie broertje

Wat ik me ook afvraag of de meiden het wel leuk vonden om als 13-jarige nog een broertje te krijgen. Vonden ze het lastig (er kon wellicht een poos minder ondernomen worden als gezin?) of vonden ze het juist erg leuk?

Want als ze het niet leuk vonden, vinden ze het wellicht heel gewoon dat hij maar "verstopt" moet worden in een kast.

Als ze het broertje wel leuk vinden, gunnen ze hem na zoveel jaar toch ook wel eens een eigen kamer?

Wellicht dat dat ook een opening kan zijn voor een gesprek?

"Als moeders dit sneller wil zal ze meer vaart moeten maken met het zoeken naar een andere woning. Sowieso al bijzonder dat dat arme joch al die tijd in een kast heeft geslapen."

Jij bent duidelijk niet bekend met de woningnood. Anders had je dat neerbuigende toontje wel achterwege gelaten.

Triva

Wij hebben jaren in het allerkleinste kamertje van het huis geslapen. Was ook niet redelijk. Uiteindelijk is het de dochters opgevallen dat ik steeds meer moeite met die situatie had en toen hebben ze de zolder opgeruimd en een bed voor ons gekocht en in elkaar gezet. "Dit is jullie verjaardags-, moeder én vaderdagcadeau voor dit jaar!"

Ik heb de in mijn redelijke voorstellen al gedaan. Ik zou in geval van nood zelf ook in de huiskamer slapen, maar omdat dat bij J anders ligt zal een van de dochters dat moeten doen, redelijkerwijs de oudste, of zoon moet bij J op de grootste kamer. Tot hij een jaar of 11 is en dan is oudste misschien het huis uit en kan hij die kamer krijgen. Persoonlijk vind ik dat de meest verstandige oplossing. Waarom zouden twee meisjes wel bij elkaar op een kamer moeten liggen, maar is dat anders voor moeder en 9!-jarige zoon, die waarschijnlijk op redelijk gelijk tijdstip naar bed gaan?

De in mijn ogen redelijke voorstellen...

moest het zijn.