Mijn zorg-hormoon is op

Pluk

Ik wilde vroeger de verpleging in en als het anders was gelopen, was ik vast ook wel een goede verpleegkundige geworden, maar met de kennis van achteraf constateer ik eigenlijk ook dat het niet zo heel erg is dat het niet is doorgegaan.

Flanagan

Omgekeerd zal dat ook wel zo lopen; iemand die relatief weinig aandacht in de zorg van de kinderen stak, zal de taak van mantelzorger wrs ook gemakkelijker naar een ander doorschuiven.===

Wat een bijzondere conclusie.

tja...

Mijn zus heeft bewust geen kinderen gekregen en dat is maar goed ook. Ze is nogal zwart wit en kan moeilijk compromissen sluiten. Als moeder/vader leer je een beetje geven en nemen, streng zijn waar het moet en toegefelijk waar het kan, vertroetelen als het kind het nodig heeft en een schop onder de kont bij luiheid. Voor mijn zus is het al snel verwennen en moet een kind gewoon doen wat er wordt gezegd. Eigenlijk vindt ze kinderen maar lastig met hun voortdurende vraag om zorg en aandacht.
Nu zijn onze ouders inmiddels dik in de 80. Gelukkig zijn ze nog gezond, fit en ook geestelijk aardig bij de tijd, maar ik zie wel scheurtjes komen in wat ze allemaal kunnen. Mijn moeder begint een beetje vergeetachtig te worden en er komen steeds vaker verhalen uit de oude doos voorbij. Mijn vader is lichamelijk wat wankel aan het worden en is al een paar keer lelijk gevallen. De laatste keer ben ik met hem op de spoedeisende hulp terecht gekomen, na overleg met de huisarts. In het dorp waar mijn ouders en ik wonen is geen spoedeisende hulp, daarvoor moet je naar een stad 20 km verderop. Mijn moeder was helemaal van slag, vandaar dat ik mijn pa in de auto heb gezet en er heen ben gereden. Mijn zus vindt dat grote onzin en vindt dat mijn ouders dat prima zelf kunnen oplossen. Ze nemen maar een taxi als pa niet meer kan rijden. Ze zegt dat als ik 'nu al aan mantelzorgen begin, het hek van de dam is'. Zij ziet mantelzorgen als iets wat je als het even kan moet vermijden. Ik zie twee ontredderde oude mensjes, waarvan eentje met pijn, die even wat hulp en aandacht nodig hebben. Net zoals je je kind even een extra kus op een zere knie zou geven en een aai over de bol.
Zus woont aan de andere kant van het land en ik weet zeker dat als mijn ouders echt hulpbehoevend worden, de zorg voor 99% op mij gaat neerkomen. Zus mist het zorg-gen echt compleet.

Maar wat

had je zus kunnen doen dan? Ze woont aan de andere kant van het land. Ik vind het wel een goed idee om je ouders zoveel mogelijk zelfstandig te laten blijven, zolang dat kan. Er zijn voorzieningen voor ouderen die zelf niet meer rijden. Speciale gesubsidieerde taxi's.

Je kunt hen beter helpen te zoeken naar dergelijke oplossingen, je kunt niet alles voor hen opknappen. Dan maak je hen steeds meer afhankelijk van jou ipv dat je helpt ze zelfredzaam te maken.

die zus van Dymo

kan niet fysiek iets doen, maar ze kan wel wat meer empathie tonen. Natuurlijk, wie geld heeft kan allerlei zorg en diensten inkopen. Dat is mooi, als je dan inderdaad mensen over de vloer krijgt die het werk van harte doen. Maar het is ook vaak lang wachten - dan is een familielid dat tijd vrij kan maken heel wat comfortabeler.

Sterkte Dymo, je doet wat je kunt!

Lanza

Die voorzieningen waar jij het over hebt zijn steeds moeilijker bereikbaar. Gemeenten moeten bezuinigen en zeggen ronduit nee.

Wij moeten nu gaan voor het dure verzorgingshuis want vanuit de WMO wat de psychiater, geriater en huisarts de optimale zorg vinden voor mijn moeder om te functioneren komt niets voor mijn moeder dus moeten we voor de sub optimale maar vele malen duurdere optie gaan.

Dus jij wilt een man van ver in de 80 met een kapotte knie waarin het bloed niet wil stollen in het weekend maar even laten uitzoeken hoe hij met een gesubsidieerde taxi naar een ziekenhuis in een andere stad moet, Lanza? Ik vind dat harteloos.
Zolang alles normaal is, kunnen mijn ouders zich goed redden. Gebeurt er iets onverwachts (en pijnlijks), dan hebben ze even wat zorg nodig. En dat doe ik dan graag. Net zoals ze mij vroeger uit de brand hielpen als mijn kind ineens de waterpokken had en ik moest werken.
Ik vind trouwens de uitspraak "Dan maak je hen steeds meer afhankelijk van jou ipv dat je helpt ze zelfredzaam te maken" een beetje cru. Ze vinden het al erg genoeg dat ze niet meer zo zelfredzaam zijn als vroeger. Een kind maak je zelfredzaam, een oudere help je zo lang mogelijk zelfredzaam te blijven.

En dat is ook de andere kant

'Net zoals ze mij vroeger uit de brand hielpen als mijn kind ineens de waterpokken had en ik moest werken' Stel dat de zus die aan de andere kant van het land woont wel kinderen had gehad, dan zou dit soort 'bijstand' ook veel moeilijker zijn geweest en zou zij het ook eerder zelf moeten uitzoeken. Ik zeg dat als iemand die zelf ook 'aan de andere kant van het land' woonde, wel kinderen heeft en geen zorghormoon heb kunnen vaststellen (ik houd absoluut niet van huishoudelijk werk, vergeet wel eens wat belangrijke familie-activiteiten, maar houd superveel van mijn kinderen en heb ook een goede, liefdevolle band met hen). Ik vond en vind het heel belangrijk dat iedereen beseft dat elk kind doet wat hij/zij kan op zijn/haar manier, binnen de relatie zoals die vorm heeft gekregen tussen dat kind en de ouders. En dat daar eigenlijk geen hierarchie in mag zijn. Niet iedereen wil of kan in een kleine straal van het ouderlijk huis blijven wonen (bijvoorbeeld).

Tsjor

mijn zus

Mijn zus is expres weg-verhuisd van de familie. Het is een lang en vervelend verhaal maar het is denk ik het beste zo. Niet alleen heeft zij geen zorg-gen, ze verwijt ons van alles. Heeft waarschijnlijk met haar man te maken, die ziet zijn eigen ouders niet meer, heeft ruzie met iedereen, gelooft in allerlei complottheorieën (waaronder het "feit" dat je van vaccinaties allerlei aandoeningen krijgt) en komt alleen opdraven als hij denkt dat er ergens geld te verdelen valt.
Dat zus aan de andere kant van het land woont maakt me niet uit, ik zou alleen willen dat ze niet misprijzend doet over wat ik denk dat nodig is voor mijn ouders als er iets onverwachts gebeurt. Maar misschien is het beter als ik het haar gewoon niet meer vertel. Dan zie ik haar vanzelf weer als de erfenis moet worden verdeeld.
Gelukkig heb ik een paar goede vriendinnen die in dezelfde fase zitten met hun eigen ouders. Daar heb ik veel aan als ik eens wil sparren.

Vandaar

Ik ben neit gewend om mezelf te citeren, maar doe het nu toch: 'Ik vond en vind het heel belangrijk dat iedereen beseft dat elk kind doet wat hij/zij kan op zijn/haar manier, binnen de relatie zoals die vorm heeft gekregen tussen dat kind en de ouders.' En als de erfenis verdeeld wordt wordt die verdeeld over de kinderen, niet al naar gelang de activiteiten die zij wel of niet gedaan hebben voor de ouders.
'ik zou alleen willen dat ze niet misprijzend doet over wat ik denk dat nodig is voor mijn ouders als er iets onverwachts gebeurt. Maar misschien is het beter als ik het haar gewoon niet meer vertel.' Misschien is dat laatste inderdaad beter. Misschien willen je ouders haar iets vragen als ze denken dat dat nodig is. Of moet je zelf kijken wat je aankunt en daar gewoon goed over nadenken. Zorg voor oude ouders kan lang duren.

Tsjor

Ik vind dat

je zelf behoorlijk misprijzend praat over je zus, dus het gaat vast twee kanten op.

En om antwoord te geven op jouw vraag: het lijkt me inderdaad goed als je vader dit zelf zou uitvogelen. Het is fijn dat jij dichtbij woont en wil helpen, maar voor je zus is dat natuurlijk anders, omdat het haar veel meer tijd zou kosten om op en neer te reizen. Dan is het makkelijker als je vader zelf een taxi regelt.

Ik snap niet dat je dit zelf niet inziet. Het is toch totaal niet praktisch als je zus hiervoor vijf uur in de auto moest zitten, terwijl het voor je vader een ritje van een half uur is?

Oude ouders lijken soms precies op pubers

Als alles goed gaat redden depubers zich prima en bij problemen kunnen ze prima de juiste oplossing bij het door ons uitgelegde mogelijke probleem zoeken.
Als je onderweg van/naar school ern lekke band hebt?
Zet ik de fiets aan een lantaarnpaal vast en ga met de bus verder/loop het laatste stukje.
De fiets halen wwe dan 's avonds wel.
Als je je brood vergeten bent?
Dan koop ik in de kantine iets te eten.

Zodra het probleem dan net even afwijkt bellen ze hun moeder.
Mam mijn brood is gevallen en zit vol met zand stof en haren, wat moet ik doen?
Dan kan je toch een broodje kopen in de kantine?
O ja dat ga ik doen!
Mam mijn bagagedrager zit los, mijn tas valt er steeds af en ik ben pas bij de brug in B hoe kom ik nou thuis?
Kijk eens naar de overkant van het water kind. Wat zie je naast de ijssalon?
O, wat goed mam! De fietsenwinkel, daar ga ik wel even naar toe.

Met mijn ouders net zo. Als alles goed gaat redden ze zichzelf maar bij lichamelijk leed is het soms ingewikkeld. Bijvoorbeeld in de pijn en stress na een misstap en vallen op straat belt mijn moeder mij in plaats van de dokter.
Aan de telefoon raad ik aan om de dokter te bellen en dat doet moeder dan. Als ik het niet vertrouw ga ik even kijken. 10 minuten op de fiets.

De pubers leer ik zelfredzaam te zijn en op een geschikt moment praten we erover hoe ze problemen aan kunnen pakken.
Bij mijn ouders praten we er ook over op een rustig moment maar in de paniek die er soms is ondersteunen mijn zus en ik dus. Zetten we de gewonde moeder in de auto om naar de dokter te gaan. Het zou prachtig zijn als ze zelf voor vervoer had kunnen zorgen maar dat moet je niet binnen de paniek gaan afdwingen dat beklijft niet.

Dus prachtig als je ouders zo lang mogelijk zelfredzaam wilt laten zijn maar je moet wel in de gaten houden of ze nog snel kunnen schakelen als er zich problemen voordoen.

precies

Precies dat, Stickertje!

en Tsjor

Het spreekt voor mij vanzelf dat de erfenis netjes wordt verdeeld, dat staat los van wie er meer heeft gedaan.
Ik hoop dat het nog een tijdje duurt voor het zover is.

Ik ook

Dat hoop ik ook voor je. En jammer dat je zus zo'n nare man heeft gevonden.

Tsjor

Dymo,

Jammer dat je zus het nodig vind negatief te doen over hoe jij voor je ouders klaar staat.
Idd, voortaan maar niet delen, scheelt teleurstelling.