U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Help zoon wordt vader...hysterische a.s. moeder
Gisteren vertelde mijn 20+ zoon met veel moeite dat hij vader wordt, direct er achteraan zei hij; "maar ik wil dit niet".
Terwijl ik even in shock was, heb ik hem even laten vertellen.
Hij heeft 1x met dit meisje (20) sex gehad, condoom scheurde maar zij verzekerde hem dat ze aan de prikpil is, verder was ze onvruchtbaar ( hij zelf weet dat hij stom is geweest) Ze is 8 weken zwanger.
Via social media heeft ze hem verteld zwanger te zijn van hem. Hij is daarop direct naar haar toegegaan om met haar te praten hoe verder.
Mijn zoon vroeg of ze het wilde weg laten halen of wilde houden.
Zij was al totaal op de roze wolk, wil het kindje houden.
Mijn zoon heeft argumenten aangegeven waarom hij vindt dat zij beiden hier niet klaar voor zijn.
* ze hebben geen relatie
* ze zijn beide opgegroeid waarbij 1 of beiden ouders niet in beeld waren en dat ze weten hoe dit voelt en wat voor invloed dit op zijn / haar leven heeft gehad.
* ze staan beiden niet stabiel in het leven.
Zij wil het kindje houden, aangezien mijn zoon haar tot niets kan dwingen heeft hij aangegeven dat hij dit allemaal even moet verwerken.
Zij zit echter totaal op de roze wolk, heeft het al aan iedereen verteld, koopt babykleertjes, etc etc. Mijn zoon maakt ze helemaal gek door steeds te appen / bellen, dat hij het kindje moet erkennen voor de geboorte, dat ze bekkeninstabiliteit heeft etc etc. Ze wordt boos als ze mijn zoon vraagt naar haar "buik" te komen kijken en hij aangeeft wel te willen komen praten maar niet om naar haar buik te kijken, aangezien er nog niks te zien valt. Dat hij aangeeft even rust te willen om het allemaal te verwerken en goed te willen bedenken wat dit voor hem en zijn eventuele kindje in de toekomst gaat betekenen.
Hij geeft aan het zelf niet te willen, weet nog niet of hij het kindje wil erkennen, maar vindt het ook een raar idee dat als het kindje geboren wordt hij weet dat deze op de wereld rondloopt en hij niet weet hoe het met hem/ haar vergaat en of de a.s. moeder hem dan toch blijft betrekken.
Ik heb hem het advies gegeven even goed en rustig na te denken, als ze hem steeds lastig blijft vallen met allerlei zaken die niet van belang zijn, hij moet aangeven dat als zij wil dat hij het kindje erkent, zij respect zal moeten hebben om hem even de tijd te geven.
Ik heb hem in elk geval niet veroordeeld want hij weet zelf hoe stom hij is geweest. Maar ook dat zij beiden stom zijn geweest. Ik heb een hekel aan de uitspraak, hij was er toch zelf bij... dus... is altijd de a.s. vader alleen verantwoordelijk voor een ongewenste / ongeplande zwangerschap?
Natuurlijk zit hij vol met vragen; mam hoe kan iemand die aan de prikpil is en onvruchtbaar na 1x toch zwanger zijn? Hoe zit dat met bekkeninstabiliteit, wat heeft dat voor gevolgen voor haar en het ongeboren kindje? Moet ik het kindje erkennen terwijl ik nog niet weet wat ik wil? En hoe moet ik nu ik zo hard aan mijn toekomst en aan mezelf aan het werken ben een kindje gaan opvoeden?
Ik heb hem verteld dat hij de rust moet nemen, ik voor hem geen beslissingen kan en mag nemen en hem steun in welke beslissingen hij ook gaat nemen.
Heb hem voorgesteld dat hij op elk moment mij mag bellen als hij vragen heeft, dat hij ook zeker moet weten dat het kindje van hem is en zo ja we samen een plan zullen moeten maken hoe dit voor hem in de toekomst eruit gaat zien, nog niet wetende of hij het gaat erkennen en betrokken gaat worden bij de opvoeding.
Verder heb ik een voorstel gedaan om een x met z'n drietjes om de tafel te gaan zitten. Niet om haar een abortus aan te praten, maar wel heel goed te bespreken wat dit betekent voor hun beiden qua gevoel en verstand.
Ik heb er vannacht natuurlijk van wakker gelegen. Ik kan er met niemand over praten want heb mijn zoon beloofd het tegen niemand te vertellen.
Dus mijn vraag aan jullie, heeft iemand van jullie iets soortgelijks meegemaakt? Heb ik juist gehandeld? Wat voor adviezen en tips hebben jullie?
@Emma
Tja, als je geen kinderen wilt, moet je geen sex hebben. Ik neem aan dat een 20-jarige volwassen genoeg is om het verband tussen die twee te snappen.
De positie van mannen
Als een vrouw aan de prikpil is kan ze in principe niet zwanger worden. Als je ook nog eens een condoom gebruikt is de kans al helemaal klein. Maar het schijnt te kunnen dus. Uiteindelijk beslist de vrouw of ze de baby wil laten komen of niet.
Mannen hebben hierin een rotpositie. Als ze het wel willen maar de vrouw aborteert dan krijgen ze geen baby. Als ze niet willen maar de vrouw voldraagt de zwangerschap dan hebben ze een kind dat ze niet gewild hebben. Heel zuur en oneerlijk, maar helemaal niets aan te doen.
Dat de ongewenste vader toch financieel aan de opvoeding van het kind moet bijdragen is niet om hem te straffen of als mazzeltje voor de moeder, maar in het belang van het kind. Wie er ook 'schuld' heeft aan de zwangerschap, dat doet daarbij niet ter zake.
ElenaH, lekker makkelijk om te zeggen dat als je geen kind wil je geen seks moet hebben. Theoretisch waar, maar als je Double Dutch gaat heb je er wel zo'n beetje alles aan gedaan een zwangerschap te voorkomen. Om nou helemaal geen seks te hebben totdat je helemaal klaar bent voor kinderen..... Heb jij dat gedaan?
skik
Romi-1997
Wat doet je zoon het goed! Hij neemt initiatief, steekt niet de kop in het zand, gaat uit van wat-als- scenario's, durft advies te vragen. Mooi.
Ongeacht wat het resultaat zal zijn dan dit hele proces, je zoon wordt in een keer een stuk volwassener, heel mooi.
Ik heb nog wel een tip voor je: je adviseert je zoon om alvast te sparen: 'Dan ondertussen sparen voor het kindje en na de geboorte en na de test pas geld uitgeven als het kindje daadwerkelijk van hem is. Zoals ondersteuning van voeding, luiers, kleding etc etc.'
Ik maak een beetje bezwaar tegen 'ondersteuning' want dan lijkt het alsof je ervan uitgaat dat het kind bij moeder is en vader financieel gaat ondersteunen.
Je kunt ook een ander signaal afgeven. 'Sparen' is altijd goed, maar kies (eerst vooral in je hoofd) voor de optie, dat het kind 50/50 bij hem zal zijn. Dan ga je anders praten: waar kan een bedje komen staan bijvoorbeeld, hoe gaat dat met de combinatie zorg/werk of studie?
Ik zie anders het gevaar ontstaan dat er een situatie komt, waarin vader afhankelijk is van moeder ('die het contact stimuleert', naar eigen zeggen) maar in feite alleen interessant is voor de financiële ondersteuning, waarna het contact toch verwatert en hij op een gegeven moment er moe van wordt en het als een last gaat ervaren.
Ouder-kind-relatie is niet voor çontact' maar voor 'zorg'. Dat is veel ingrijpender.
Er zijn nog bijzonder veel onduidelijkheden en onzekerheden in de situatie. Het hele verhaal over de zwangerschap is ongeloofwaardig, bekkeninstabiliteit al helemaal. Dat duidt er ook op dat het meisje zo haar eigen versie van 'de waarheid' kan fabriceren. Bijzonder lastig. (Kennen jullie de geschiedenis van tweede kamerlid Tara Singh Varma nog? Niet over zwangerschap, wel een verhaal dat laat zien hoe ver het kan gaan als iemand een eigen waarheid fabriceert en organiseert).
Maar wat er ook uitkomt: het is wel een goede oefening voor je zoon om zich even in te denken hoe hij het zou willen doen als vader. Gezien zijn gecompliceerde achtergrond is dit in meerdere opzichten een goede oefening en een goed moment voor hem.
Ik vind dat hij het goed doet.
Tsjor
Wil 40
'Maar meisjes kunnen zwanger raken en krijgen al snel een stempel.' De tijd dat een meisje dat ongehuwd zwanger werd er negatief op aangekeken werd ligt toch echt al even achter ons. Ik heb eerder het tegenovergestelde gezien: zwangerschap en zelfs de status van alleenstaande moeder is bijna een trofee. Toen mijn pleegdochter zwanger werd raakten in een mum van tijd enkele vriendinnen uit haar omgeving ook zwanger, slechts één met een relatie die stand hield. Het is een mijlpaal, vergelijkbaar in de orde van het halen van een diploma of je rijbewijs. Het geeft je status (moeder zijn), het geeft onmiddellijk antwoord op de vraag waarvoor je leeft (voor je kind) en het levert een algemeen erkende reden op, waarom dingen voor jou extra moeilijk zijn (studeren, werken, zorgen voor financiële middelen etc.). De roze wolk wordt verstevigd: feestjes om het geslacht te onthullen, babyshower etc. Realiseren meisjes zich dan wat het echt betekend om een kind te krijgen? Niet echt. Dat komt later pas. Het programma 'teenage mom' waar mijn dochter verslaafd aan was, helpt wel wat om die realiteit in beeld te krijgen.
Het verhaal van Roosje-1997 laat zien, dat er meer te leren is over seksualiteit en zwangerschap dan het aloude: als je een meisje zwanger maakt ben jij verantwoordelijk voor de zorg voor moeder en kind (voor vaders) en de schande voor het meisje.
Jongens moeten zich meer realiseren, dat meisjes soms wel een kind willen, maar geen relatie met hen. Dat ze, om het negatief te zeggen, gebruikt worden voor een zwangerschap.
Het verhaal van Roosje-1997 laat ook zien dat er een ander verhaal bij komt: hoe bereid ik me voor op het leven van een alleenstaande vader (50/50)?
Boeiend. En mooi hoe zoon het oppakt. Ik zou het meisje zeker op de hoogte brengen van zijn bezoek aan Siriz (inclusief: mijn moeder gaat mee). Wellicht wil ze mee. Of kunnen ze later samen een gesprek hebben. Het laat in elk geval zien dat hj het serieus neemt, vragen heeft (terecht) en daar hulp bij zoekt.
Tsjor
Skik doet het ook
'Dat de ongewenste vader toch financieel aan de opvoeding van het kind moet bijdragen is niet om hem te straffen of als mazzeltje voor de moeder, maar in het belang van het kind. Wie er ook 'schuld' heeft aan de zwangerschap, dat doet daarbij niet ter zake.' Vader als pinautomaat. Stop daar eens mee.
Draai het eens om: moeder moet weten dat het kind dat ze krijgt niet alleen een moeder, maar ook een vader heeft. Een kind heeft twee ouders, kan niet anders (nou ja, afgezien van alle technische mogelijkheden). Dus kind is 50/50 van vader en vader kan 50/50 de zorg op zich nemen.
Anders wordt het krijgen van een kind helemaal ideaal: je genereert er ook nog eens inkomen mee, waar een ander dan voor moet zorgen.
Een van de twee zal de kinderbijslag en het kindgebonden budget al krijgen. Dat is al een mazzeltje. De ander moet de helft van de kosten zelf dragen. Dat is pech.
Maar neem 50/50 zorg als uitgangspunt.
Tsjor.
Dat doe ik niet Tsjor
Dat staat gewoon in de wet Tsjor, dat de biologische ouders allebei verantwoordelijk zijn voor het financiële onderhoud van het kind. Of de ouder het kind nou erkend heeft, gewild heeft of niet. Heeft niks met een kind als verdienmodel voor de moeder of het gebruik van de vader als pinautomaat te maken. Dat financiële onderhoud staat verder los van zorg of verblijf, da's weer een andere kwestie.
skik
AnneJ
'Daar zou ik toch kort over zijn. Ik wil graag met je meedenken en als het mijn kind is mijn verantwoordelijkheid nemen en zelfs meegenieten, maar dan is het nodig dat ik eerst zeker weet dat het mijn kind is. Punt.
Anders is het vragen om drama.'
En dan? Hoe ziet dat drama eruit? Ruzie, meisje in tranen (hij gelooft mij niet), jongen kwaaie pier (lafaard), kind zonder vader, ruzies die altijd weer op kunnen duiken (kind moet beugel, vader betaalt nooit wat).
Als er echt een zwangerschap is, dan is het een leven lang drama.
Een commerciële test belooft van alles. Maar juridisch gezien is het allemaal wat gecompliceerder.
https://jgz.ggdgelderlandzuid.nl/kind-en-opvoeden/zwanger/voorbereiding-geboorte/voorbereiding-kraamtijd/vaderschapstest/
Overigens ook jammer dat in de genoemde link staat 'vader wordt onderhoudsplichtig'. Ik hoop dat dat in de toekomst wordt: 'vader heeft recht op het aanvragen van de ouderlijke macht en het delen van de zorg.'.
Tsjor
positie
50/50 voor het kind zorgen is een mooi uitgangspunt, voor stabiele volwassenen. Maar deze jonge moeder lijkt niet zo stabiel dus het is meer denkbaar dat de a.s. vader in de positie komt dat hij alleen kan dokken. De gezonde dosis argwaan is wel terecht en dat maakt het er niet makkelijker op.
Als het zijn kind is (goed kans en wie weet was ze helemaal niet aan de prikpil, maar hoe dan ook: het kind is er straks) dan vind ik het wenselijk dat de a.s. vader, ondanks dat hij geen relatie meer heeft met de moeder, bij de echo's aanwezig is. Wordt het minder abstract voor hem. Als zij dat niet wil dan moet er maar een goed gesprek volgen, dan wil ze kennelijk niet dat hij het kind erkent?
Dna test na de geboorte zou ik ook willen.
100% zorg
'50/50 voor het kind zorgen is een mooi uitgangspunt, voor stabiele volwassenen. Maar deze jonge moeder lijkt niet zo stabiel dus het is meer denkbaar dat de a.s. vader in de positie komt dat hij alleen kan dokken.'
Mijn inschatting is ook dat het meisje niet zo stabiel is. Ik zou daarom mijn hart vasthouden als ik mijn kind daaraan moet overlaten. Waarom zou vader dan alleen maar moeten dokken? Het is voor het kind wellicht beter als vader dan de zorg op zich neemt en moeder moet dokken. En dat meen ik in alle ernst. Als het mijn zoon was zou ik hem daar serieus op voorbereiden, met alle implicaties en problemen die dat met zich meebrengt. Tot nu toe gedraagt zoon zich in elk geval als iemand die de verantwoordelijkheid serieus neemt (en gesteund wordt door een verstandige moeder). Dat is een stabielere situatie dan een hysterische, instabiele, verhalen verzinnende dramaqueen (mocht moeder zo zijn, we kennen haar natuurlijk niet).
Ik zeg dat niet omdat ik 'voor de mannen' ben (een verwijt (NB!) dat mij vaak gemaakt wordt) maar voor het kind (wat steevast mijn antwoord is).
Tsjor
Skik: 'Dat staat gewoon in de wet Tsjor, dat de biologische ouders allebei verantwoordelijk zijn voor het financiële onderhoud van het kind.'
Maar waarom komt dat altijd pas ter sprake als het om de vader gaat?
Moeder heeft geen geld, wil toch een kind. Wat dan? We vinden het 'normaal' dat de samenleving dat oplost: bijstandsuitkering, kinderbijslag, kindgebonden budget, extra omdat ze alleenstaande ouder is, en vader moet betalen. Als een meisje een kind krijgt en geen financiële middelen heeft vinden wij -eerlijk- dat dat geen argument kan en mag zijn om af te zien van het krijgen van het kind. Wat de wet ook zegt.
Tsjor
Wil40 reactie 47
" […]als ze zo makkelijk met iemand het bed in duikt zal mijn zoon vast niet de enige zijn..."
Je zoon kende haar net zo lang als zij hem. Maar meisjes kunnen zwanger raken en krijgen al snel een stempel. Ook je zoon duikt blijkbaar makkelijk met iemand het bed in, of is dat voor jongens anders?”
Nee, voor jongens is dat niet anders, maar jongens kunnen niet zwanger raken. Dus ls meisje moet je extra opletten. Nou had ze dat wel gedaan met de prikpil en gebruik van condoom, dus is de zwangerschap (als die er is) nu gewoon pech. Maar ik blijf bij mijn standpunt dat als er niks bewezen is, als eerste de zwangerschap en als tweede het feit of hij wel de vader is, de zoon de zwangerschap aan het meisje kan overlaten.
Wie eist bewijst geldt hier ook.
reactie op jullie reacties
Zoals ik al in mijn oproep heb aangegeven weet mijn zoon dat hij stom is geweest, dus daar gaan we niet over in discussie. Verder geven wij het meisje geen stempel, maar hebben we grote twijfels of zij de waarheid verteld v.w.b. prikpil en onvruchtbaar, dus ook over het feit of hij wel de vader is.
@ Tsjor; dank je wel voor je lieve woorden, ik ben erg blij dat mijn zoon zijn kop niet in het zand steekt, hij wil zoals hij zelf zegt er alles aan doen om goed voorbereid te zijn op wat er allemaal de komende tijd gaat gebeuren en op hem af kan komen.
Voor wat betreft het sparen, dit was ook bedoeld voor hem zelf, dat mocht het idd zijn eigen kindje zijn hij co-ouderschap kan aanvragen en dan zelf de benodigdheden kan aanschaffen. Wetende dat hij dan zal moeten verhuizen wat ook geld kost.
Dat vader een pinautomaat gaat worden gaan we dus niet in mee.
Zo hebben we gezien hoe fout het kan gaan bij iemand die we kennen. Vader ongewenst "zwanger", meisje eist van hem al gedurende de hele zwangerschap elke maand 250 euro. Kindje wordt geboren, hij mag het niet eens aan zijn eigen ouders laten zien, kindje wordt gedoopt zonder dat hij het weet, en hij betaald nog steeds elke maand een flink bedrag. Dat het kindje van hem is is zeker want het lijkt sprekend op de vader.
Nu even terug naar mijn zoon, hij heeft aangegeven dat hij eerst alles even op een rijtje wil zetten, zodat hij daarna met haar hopelijk in alle redelijkheid met haar en eventueel haar familie in gesprek kan gaan over hoe dit er er allemaal uit gaat zien voor haar het kindje en hem in de toekomst.
Ik heb mijn zoon op het hart gedrukt dat hij dit goed doet, dat hij alle recht heeft om in alle rust het hele gebeuren te verwerken en te gaan overzien.
Ik ben erg benieuwd naar het gesprek maandag en of we hier dingen uit kunnen halen die mijn zoon en het meisje kunnen helpen in dit hele proces.
Pech
Lijkt me geen geval van pech, ze heeft dit waarschijnlijk zo gewild en jouw zoon hiervoor gebruikt. En dat geeft zo'n moeilijke uitgangspositie. Bewijs dat ze aan de prikpil was zal ze ook wel niet willen geven.
Ik vind dat jullie het goed doen, informatie inwinnen en alles goed overwegen.
Romi-1997
wat een vervelende situatie zeg maar ik vind wel dat jij en je zoon het verstandig aanpakken.
Zelf heb ik ook nogal mijn twijfels over de zwangerschap van het meisje, ze zegt onvruchtbaar te zijn (kan natuurlijk zijn dat ze een afwijking heeft en daardoor inderdaad onvruchtbaar is of verminderd vruchtbaar) maar gebruikt volgens eigen zeggen de prikpil. De kans op een zwangerschap lijkt me dan toch nihil. Ik zou daar toch zekerheid over willen hebben.
Heel griezelig
tsjor "Als een meisje een kind krijgt en geen financiële middelen heeft vinden wij -eerlijk- dat dat geen argument kan en mag zijn om af te zien van het krijgen van het kind. Wat de wet ook zegt."
Dit klinkt heel griezelig. Alsof je het niet eerlijk vindt.
Wij - de maatschappij - vinden dat wij meisjes niet tot abortus mogen dwingen. Ook niet als ze geen geld hebben om voor het kind dat gaat komen te zorgen.
Vind je dat dat zou moeten veranderen?
Over dit specifieke geval: Ik denk dat de kans groot is dat dit een alles bij elkaar verzinnend meisje is.
Ik vind niet dat het moet veranderen. Het is alleen een kanttekening bij de opmerking van Skik:
'Skik: 'Dat staat gewoon in de wet Tsjor, dat de biologische ouders allebei verantwoordelijk zijn voor het financiële onderhoud van het kind.'
'Over dit specifieke geval: Ik denk dat de kans groot is dat dit een alles bij elkaar verzinnend meisje is.' Dat denk ik ook, maar ondertussen kan dat niet je enige uitgangspunt zijn. Het is slechts een van meer mogelijke opties.
Tsjor
Tsjor
Ik heb de regel dat beide biologische ouders verantwoordelijk zijn voor het onderhoud van het kind aangehaald om aan te geven dat, of een kind nou wel of niet erkend wordt, of de vader dat kind nou wel of niet wil, of hij bij de opvoeding betrokken wil zijn of niet, hij toch aan de opvoeding moet meebetalen. Als man kan je als je wil in principe hard wegrennen en niks met het kind te maken hebben, als moeder is dat vrij lastig al is het maar omdat het kindje negen maanden in jouw buik zit. Mannen kunnen nog wel eens denken dat ze niet verantwoordelijk zijn als ze aangeven het kind niet te willen en er geen contact mee willen.
skik
Skik
Maar dan toch pas als bewezen is dat het kind van hem is. Als het meisje hem weghoudt bij de verloskundige die de leeftijd van de foetus kan bepalen, dan geeft dat wel te denken.
Inderdaad
Maar er zijn nog steeds veel mensen die denken dat als de biologische vader het kind niet erkent en er geen omgang me wil hij niet hoeft te betralen, of als hij ongewenst vader wordt en hij er ingeluisd is. Kinderalimentatie is geen kijkgeld en ook geen beloning voor de moeder, het is voor het levensonderhoud van het kind dat er ook allemaal niks aan kan doen.
skik
Niet te dramatisch
'het is voor het levensonderhoud van het kind dat er ook allemaal niks aan kan doen.' Als vader overleden is betaalt hij ook niet meer. Als hij een goed pensioenfonds heeft levert dat nog wat op. En anders niet. Gelukkig komen die kinderen niet om van de honger.
Tsjor
Nou ja!
Je kan op je kop gaan staan Tsjor, en nog verdergezochte voorbeelden verzinnen, dat doet helemaal niks af aan de onderhoudsplicht van beide biologische ouders.
skik
Tsja ...
Ik vraag me nog altijd af om welke reden het gedrag van de aanstaande moeder door topic starter wordt gekenschetst als hysterisch.
Rode krullenbol
Skik
Zo erg verzin ik het niet hoor. Mijn vader stierf toen ik 6 was en ik was de oudste van 5 kinderen.
Tsjor
Hysterisch RK
Zeggen dat je onvruchtbaar bent en dan toch zwanger blijken te zijn. Die tegenstelling is wat opvallend.
Net zwanger, 8 weken, en dan al 'bekkeninstabiliteit' wat zich over het algemeen pas voordoet bij een week of 20.
Niet meemogen naar de echo maar wel mag zoon komen kijken naar de groei van een nog nagenoeg platte buik?
Natuurlijk is er altijd een kans dat de zwangerschap realistisch is en van deze zoon is en dat a.s. moeder gewoon wat in de chaos is van de blijde schrik van de zwangerschap, maar voor mij zou dit 1 groot vraagteken zijn en inderdaad hysterisch.
Je moet oppassen dat je jezelf daar niet door laat meeslepen. Houdt je bij de feiten.
Hmm ...
Bij 'hysterisch' denk ik eerder aan door emotie dermate overmand zijn, dat je niet meer goed weet wat je doet. En als ik me tot de feiten beperk? Dan gaat het hier om een onbedoelde zwangerschap, naar aanleiding waarvan de aanstaande moeder heeft besloten dat het kind wat haar betreft toch wel welkom is, de verwekker niet onwetend heeft gelaten maar geïnformeerd en hem tracht over te halen de rol van vader op zich te nemen, terwijl deze jongeman daar niets voor voelt.
Is het uitgesloten dat de twee vaker dan eenmalig seks hebben gehad en dienen wij de zoon en de topic starter op hun woord te geloven? Of gaat het hier mogelijk om een stel waarbij de liefde wat al te zeer van één kant komt en de man er zich vanaf wil maken?
Wie het weet, mag het zeggen!
Rode krullenbol