bijdrage 21+

Zolang ik leef.

Mijn kind laat ik geen honger lijden als ik dat kan voorkomen. Dus ik zou bijdragen zolang ik leef. Ik neem aan dat er dan een gegronde reden is waarom kind te weinig inkomsten heeft of niet thuis kan wonen.
Een vaste bijdrage is weer een ander verhaal, dan is de stimulatie misschien weg om zijn/haar leven beter op de rit te krijgen. Dus op de vraag hoeveel kan ik geen antwoord geven, genoeg voor een menswaardig leven als ik dat kan missen.

Schenking

Er zijn waarschijnlijk genoeg mensen die schenkingen van hun ouders ontvangen. Dat kan tot een bepaald bedrag belastingvrij.
Wij ontvangen dat ook, al hebben we het niet perse nodig. Bedoel je dat?

niet aan de orde

maar ik zou onze zoon zeker ook geen honger laten lijden en bijdragen wat en waar nodig zou zijn. Eigenlijk zoals Wil40 hierboven schrijft dus.
Het zou wat mij betreft ook een mogelijkheid zijn om regelmatig daarheen te gaan met een tas vol boodschappen ipv geld.

Wat nodig is

Ik ken een moeder die knokt voor haar kinderen. Twee zijn al goed terecht gekomen, waarvan 1 ook met een beperking. De derde, jongvolwassene, heeft onbegrepen lichamelijke klachten en alle hulpverlening heeft gefaald of kwam niet van de grond door gebrek aan medewerking van de gemeente of een andere puzzel met instanties.
Dat kind woont in het huis van haar moeder die zelf ingetrokken is bij haar partner. Moeder betaald alles en zorgt voor haar naast haar fulltime baan.
De laatste hulpverlening heeft haar inmiddels ook een rechtzaak opgeleverd. De details ken ik niet maar ik heb veel bewondering voor haar ruggegraat.
Je doet wat je kunt om te zorgen dat je kind goed terecht komt.

Betsy

Ja, maar alles is afhankelijk van de situatie, de reden, je eigen inkomen enz.

Schulden

Er zijn ook ouders die de schulden van hun kinderen betalen die, met een laag inkomen uit werk, te veel onvoorziene kosten hadden of, in geval van een kind met een beperking, te makkelijk geld uitgeven zonder daar inzicht in te hebben.

Tijdig bijdragen kan dan zin hebben. Om schulden te voorkomen. Want ouders laten over het algemeen hun kinderen ook niet in de schulden zitten, dus dan is het ook voor je eigen portemonnee beter.

Aan de andere kant

Ga ik er vanuit dat de meeste jongvolwassenen in staat zijn om zelf in hun onderhoud te voorzien. Als dat betekent dat ze (moeten) rondkomen van een uitkering, en dat lukt niet, zullen ze moeten bezuinigen. Net als iedereen met een uitkering (of een laag inkomen). Dan wil ik best een keer een verkeersboete voorschieten, maar ik zou niet maandelijks 200 euro overmaken omdat Pietje perse een duur telefoonabonnement wil hebben.

ligt eraan

Tenzij er sprake is van bijzondere omstandigheden. Maar een 21-plusser krijgt genoeg loon of uitkering om normaal gesproken mee rond te kunnen komen. Ook al is het misschien knijpen, maar met een budget telefoonabonnement, budget boodschappen en dergelijke moet het te doen zijn.

Mocht een kind toch niet uitkomen, dan zou ik met hem/haar om de tafel gaan zitten en moest hij/zij met de billen bloot alvorens ik mijn portemonnee trok. Waar kan nog bezuinigd worden, waar lekt geld weg (bijv. abonnementen), zijn er schulden en hoe ga je dit regelen?

Ik heb zelf een kind (21+) die problemen heeft met rondkomen. Dit komt ook door zijn beperking en hij heeft hiervoor een budgetbeheerder om te voorkomen dat hij schulden krijgt. Hij krijgt van hem weekgeld, waar hij niet mee rondkomt, maar ik kan ook precies zien waar het fout gaat bij hem (o.a. veel te luxe boodschappen). En dan komt hij bij mij hengelen als hij aan het eind van zijn geld nog een stuk week over heeft. Daar heb ik hem op aangesproken en toen werd hij boos. Ja, jammer, maar dan houdt het echt op bij mij. Ik wil hem af en toe echt wel een brood of een zak groente of fruit toestoppen, maar geen geld.

Bij een kind dat wel verantwoordelijk met zijn/haar inkomen om gaat en onverhoopt toch in de problemen komt, wil ik wel wat toeschietelijker zijn en kijken wat ik kan doen. Afhankelijk van de situatie. Een bekeuring zou bij mij bijvoorbeeld een lening worden. Maar als één van mijn kinderen, die gestraft is met moeilijke voeten, weer schoenen nodig heeft die ze niet even bij de Scapino kan kopen, geef ik haar wel wat financiële steun die ze niet hoeft terug te betalen.

de situatie hier

Is wat ingewikkeld. Mijn zoon van 21 wil niets en is bozig/depri op de hele wereld. Hij heeft een lichte beperking en ADHD. Het lijkt erop dat hij denkt dat dit onze schuld als ouders is omdat wij hem naar de verkeerde scholen zouden hebben gestuurd. Binnenkort moet hij rond gaan komen van een bijstandsuitkering. Tot nu toe heeft hij geleefd van studiefinanciering en onze maandelijkse bijdrage. En woont hij op basis van zijn studie (waar hij al ruim een half jaar mee gestopt is) Hier moet bij binnenkort dus ook uit.
Zijn vriend die bij hem woont beheert eigenlijk zijn financiën want dat kan hij eigenlijk niet zelf.
Zoon moet binnenkort gaan werken voor zijn uitkering, hij heeft banenafspraak. Ik ben een beetje bang dat hij of niet rond komt of niet meer gaat werken en problemen krijgt met zijn uitkering. In dat geval willen we eigenlijk geen geld meer geven, maar ik wil ook niet dat hij verhongert. Hij kan altijd komen eten maar hij wil dat niet. Lastige situatie.
gelukkig lijkt hij nu wel een band op te bouwen met hulpverlening.

Betsy

In dat geval kun je beter boodschappen voor hem halen dan geld geven. En af en toe nieuwe kleding, een winterjas of zo. Dan soort dingen.

Nieuw

met 21 jaar krijg je vanaf 1 juli het minimumloon van een volwassene. Dat is een verbetering (was eerst 80%). Maar je kunt ook kijken wat hij krijgt als hij een uitkering krijgt, welke toeslagen komen daar bovenop? De kosten van woonruimte zijn meestal het grootste. Eten en drinken zijn niet de grootste kostenposten.
Heeft hij andere woonruimte? En als hij niet meer bij de vriend woont, is er dan iemand anders die zijn budget beheert? Is de hulpverlening daarop alert?
Als ouder spring ik vooral bij om schulden te voorkomen, maar dan leende ik het geld. Alleen studieschuld, daar worstel ik nog mee, wat kun je daaraan doen als ouder. En het feit dat ik inmiddels heel goedkoop woon, terwijl de jonge mensen de hoofdprijs betalen.

Tsjor

op het moment

Als hij bijstandsuitkering krijgt mogen jullie hem geen geld meer geven. (of het mag wel, maar dan moet hij het opgeven, dus dat heeft heel weinig zin). Voor de situatie daarna (uitkering wordt gestopt omdat hij niet aan de voorwaarden voldoet) zou ik nog even niet vooruit piekeren. Ik neem aan dat jullie niet de hele uitkering kunnen overnemen dus dat heeft weinig zin om daarover na te denken.

Betsy

He, wat triest allemaal (en ook wel enigszins herkenbaar vanwege "de etiketjes").

Als hij in de bijstand zit is geld geven niet mogelijk, het moet worden opgegeven en wordt vervolgens verrekend met de uitkering als "voorliggende voorziening". Niet opgeven zal hem in de problemen kunnen brengen, en ik weet van behoorlijk dichtbij dat de sociale dienst de boel goed in de gaten houdt en bij ook maar de kleinste verdenking (bijv. iemand die duidelijk meer koopt dan hij kan veroorloven) gaat kijken hoe hij dat kan betalen.

Wat voor rol speelt zijn hulpverlening? Gaat die met hem mee naar bijv. gesprekken met de sociale dienst? Is er een zorggids van de gemeente betrokken? Is begeleid wonen een optie?

Sterkte met alles, ik weet helaas hoe machteloos je je kunt voelen als je volwassen kind vanwege de gevolgen van bepaalde diagnoses steeds verder af zakt en het niet redt.

Wij betalen de zorgverzekering voor dochter. Zolang haar inkomen onder het minimum zit blijven we dat doen. de zorgtoeslag mag ze houden. Ze woont zelfstandig en redt het net, maar dan moeten er geen gekke dingen gebeuren.

Oplossing

"Alleen studieschuld, daar worstel ik nog mee, wat kun je daaraan doen als ouder."

Gewoon doodgaan. Dan betalen ze het af van de erfenis.

"En het feit dat ik inmiddels heel goedkoop woon, terwijl de jonge mensen de hoofdprijs betalen."

En onze ouders konden met hun 50e met de vut en 20 jaar lang in de WAO. Zo heeft iedere generatie waarschijnlijk wel wat te klagen..

Ad hombre

'Alleen studieschuld, daar worstel ik nog mee, wat kun je daaraan doen als ouder."
Gewoon doodgaan. Dan betalen ze het af van de erfenis.'

Ik geef liever met de warme hand.

Niet over mijn generatie

Ad Hombre, ik klaag niet over mijn generatie. Ik klaag nu alvast over de volgende generatie, die vreemd genoeg niet veel klaagt. Terwijl ze:
- studieschuld moeten aflossen;
- de hoofdprijs betalen voor een huurwoning (waar investeerders of vroeggepensioneerden hun zwitserleven mee financieren);
- een kapitaal moeten verzamelen willen ze ooit een huis kunnen kopen;
- een kapitaal moeten verzamelen om hun kinderen te laten studeren;
- een kapitaal moeten verzamelen voor hun pensioen;
- een kapitaal moeten verzamelen voor de toekomstige zorgkosten.
Ze hebben ongeveer 40 jaar de tijd. Start nu. Mijn overlijden komt, hopelijk, als mosterd na de maaltijd.
Ik ben ook aan het uitzoeken wat ik met warme handen kan doen, maar de leefsituatie van 3 kinderen is nogal verschillend: twee met MBO, de een heeft BBL gedaan, geen studieschuld en een woning gekocht voordat de maatregelen te streng waren; de tweede heeft MBO gedaan en een kleine leenschuld opgebouwd, woont in een betaalbaar appartement en kan sparen; de derde heeft HBO gedaan, grote studieschuld wegens overschrijden van de 10-jaartermijn, woont in Amsterdam en werkte in het onderwijs, waar hij nu uitgevallen is met een burnout. Normaal gesproken zou ik 3 kinderen gelijk willen behandelen, maar de leefsituaties zijn zo verschillend. Ik vind het een lastig probleem.
Mijn advies voor toekomstige generatie: zorg dat je een BBL-opleiding op MBO-niveau doet, dan heb je de beste startpositie voor de rest van je leven.

Tsjor

Bah Tsjor

'Ik klaag nu alvast over de volgende generatie, die vreemd genoeg niet veel klaagt'

Mijn dochter is die volgende generatie. Ze klaagt niet, ze is in paniek, en haar leeftijdgenoten ook. Vanwege de klimaatverandering en milieuvervuiling, waar onze generatie ze mee heeft opgezadeld. Vanwege de studieschuld en meer nog over de belachelijke druk die op leerlingen wordt uitgeoefend. Iedereen moet high potential zijn, anders tel je niet mee. Zelfs de studieadviseur van school haalde het in haar hoofd om de leerlingen in 4vwo te vertellen dat als ze nu nog niet naar alle open dagen waren geweest, ze 'te laat' waren. Vanwege het verdwijnen van vaste aanstellingen en de tendens om steeds met tijdelijke contracten te werken, waardoor je altijd 'de beste' moet blijven en nooit een tijdje 'gewoon goed' kunt zijn.

Jij geeft advies voor de volgende generatie, maar het is jouw generatie die voor deze problemen heeft gezorgd. En vervolgens eis je ook nog dat de volgende generatie die problemen oplost. Hypocriet.

Huh Knurf

Lees ik Tsjor nu verkeerd? Volgens mij geeft zij aan dat de nieuwe generatie (onze kinderen dus) JUIST met heel veel problemen te kampen heeft.

Bieb63

Precies. Problemen die WIJ veroorzaakt hebben en waarvan Tsjor de jongere generatie verwijt zich er niet druk genoeg om te maken.
Zij is deel van het probleem door de torenhoge verwachtingen die ze ook hiermee op hun schouders laadt.

verwijt

"(...)Tsjor de jongere generatie verwijt zich er niet druk genoeg om te maken."

Dat lees ik nergens. Wel dat ze verbaasd is dat die generatie niet veel klaagt. Dat is wat anders.

Waarschijnlijk lees ik dan ook verkeerd.

Gaat weer lekker...

Ach dames, toen ik van school kwam was de olie op, zaten we nog in de koude oorlog, viel er dagelijks giftige zure regen en zouden we het volgens den Uyl nooit meer zo goed krijgen als onze ouders.

Ik was er persoonlijk van overtuigd dan ik nooit een baan zou krijgen want de werkloosheid zou alleen maar blijven toenemen.

Inmiddels hebben wij het een stuk beter dan onze ouders.

Dus ik zou al die doemscenario's maar met een korreltje zout nemen.

MBO bbl?

Lijkt me sterk Tsjor.

Mijn universitair geschoolde techneut heeft volgens mij toch echt een betere uitgangspositie op de arbeidsmarkt.

Hij heeft geen studieschuld, maar zelfs al zou hij die hebben dan nog zou zijn startsalaris hoog genoeg zijn om welke studieschuld dan ook te kunnen afbetalen. Ik zie hier startende afgestudeerden prima huizen kopen.

Sally MacLennane e.a.

Je leest niet verkeerd. Ik ben me er terdege van bewust dat wij die problemen veroorzaakt hebben, o.a. door politieke keuzes. En ik pieker er dus juist over hoe ik die problemen kan oplossen voor mijn kind.

Ad Hombre, de studieschuld, dure woning en de onderwijssalarissen zijn geen doemscenario, het is nu de realiteit.
Vroeger zouden we kraken. Nu is anti-kraak het advies.

Ginny, gelukkige uitzonderingen zijn er altijd. Er zijn ook universitair geschoolden die achter de kassa zitten. Of die het onderwijs in gaan. Maar vertel, wel studeren en geen studieschuld opbouwen, hoe doe je dat? Rijke ouders?

Tsjor

Nee hoor

Ouders die flink gespaard hebben. Of nou ja wat is rijk? In ieder geval ouders die voldoende salaris hebben om te kunnen sparen voor hun kinderen.

Maar dat is het punt niet.
Ik zie hier pas afgestudeerde hbo-ers en academici, in de goeie studierichtingen dat klopt, huizen van ruim 3 ton kopen. Ook degenen die een studieschuld hebben.

Als je salaris hoog genoeg is kom je er wel uit met die studieschuld.

En eigenlijk, maar das een zijspoortje: ik ken geen academici die achter de kassa zitten.

Ik denk eerder dat jouw mbo-bbl scenario een uitzondering is. Een beetje ‘theoretisch’ geschoolde haalt dat verschil binnen een paar jaar in. In de organisatie waar ik werk zijn de mbo-ers in ieder geval doorgaans niet het beste af qua carriere-ontwikkeling.