Straffen kind na ruzie

Eens bicyclette!

Zoek professionele hulp.

Je zegt het eigenlijk zelf ook al, Kimberly. Jullie weten nu ook niet wat je moet doen. Dat hoeft ook helemaal niet, er zijn mensen voor die jullie kunnen helpen.

Blijf niet aanmodderen, op deze manier lijkt er een enorme wig te ontstaan tussen broer en zus. En ook tussen je kinderen en jullie, lijkt me. Dat is zonde en nergens voor nodig.

Zoek hulp, en nogmaals, zoek ook praktische oplossingen. Twee pubers die zich aan elkaar ergeren en samen moeten doen met één computer? Is niet erg bevorderlijk voor de rust in de tent.

Ik zou zeggen, regel een laptop voor je dochter, via marktplaats of zo, een normale laptop hoeft niet duur te zijn.

En zoek dus hulp!

Ben ook benieuwd hoe het nu gaat trouwens!

Jammer

In #4 en #7 werd al aangeraden hulp te zoeken. We zijn nu 3 dagen en 70 posts verder, en TO blijft maar hangen in wel of niet straf, en wat voor straf dan. Ik geloof niet dat ze wat met onze adviezen doet of gaat doen. Heel triest.

Inderdaad

En precies die houding is misschien de reden dat zoon en dochter zich niet gesteund voelen.

Misschien voelt Kimberley zich overdonderd

door alle adviezen.

Zou kunnen

maar er zijn hier zelden draadjes waarin de adviezen zo eensgezind zijn. En toch blijft ze steeds maar terugkomen op de straf die dochter wil voor zoon.

Ik hoop van harte dat ze zichzelf bij elkaar weet te rapen en vandaag nog de huisarts belt. Hulp is ook niet per morgen geregeld...

Niet zo drammen

Scheidingsdraadjes duren véél langer.
Daarnaast is ze helemaal niet verplicht om wat met de adviezen te doen, of wie weet heeft ze dat al gedaan. Ze is ook niet verplicht om terug te koppelen.

Moreel

Verplicht zou je dat toch wel kunnen noemen...

Wat vinden jullie er nou zelf van?

Ik vind het zo wonderlijk dat je steeds terugkomt op het feit dat je van je dochter een straf moet verzinnen. Wat vind je er nou zelf van? Vind je zelf dat er grenzen overschreden zijn? Hoe vind je zelf dat de verantwoordelijkheden toebedeeld zijn? En is dat in jouw ogen helder en duidelijk gebeurd? Hebben jullie als ouders duidelijk gemaakt waar de grenzen liggen in jullie huishouden, en wat er gebeurt als die grenzen worden overschreden? Jullie lijken zo visieloos, wankelmoedig en zwak. Ik hecht zelf niet veel waarde aan straf maar wel aan duidelijkheid over grenzen. En die zie ik in je verhalen totaal niet.

Ik hecht zelf aan het geweldsmonopolie. Dat wil zeggen: tenzij je je fysiek móet ontworstelen, beheers je je. Dat betekent niet dat ik er geen begrip voor heb dat iemand zijn zelfbeheersing verliest, maar wel dat er nou eenmaal een grens getrokken moet worden. Als je de grens naar geweld openlaat, is voor mij het einde zoek. Die grens trek ik dus. Ik vind de situatie die jij beschrijft nog eens heftiger omdat het helemaal niet impulsief gebeurt. Je zoon zit op de bank met messen, te wachten tot zijn zus naar beneden komt, schrijf je. Is dat serieus? Waarom ben je niet in de alarm-stand als je ene kind een serieuze fysieke bedreiging vormt voor het andere? Werd het niet eens tijd om de crisisdienst te bellen, of de politie? Daar denk je kennelijk allemaal helemaal niet over. Je piekert al ruim een week over een straf, omdat je dochter dat wil.

Kom op, word wakker, zie de werkelijkheid onder ogen en handel. Ga staan, neem verantwoordelijkheid als ouders, bepaal wat júllie vinden en volg een koers, welke dan ook! Nu is het schip stuurloos.

Groet,
Jo Hanna

Jo Hanna

Ik snap inderdaad ook niet dat Kimberly hier zo apathisch mee omgaat. Alsof ze verlamd is omdat dit eigenlijk te groot is voor haar.

Maar politie... zou jij dat doen als het je eigen kind betreft? Ik niet. Maar ik zou absoluut zo geschrokken zijn dat ik met de huisarts contact opgenomen zou hebben met "Help!". Een kind wat zonder blikken of blozen met messen op de bank gaat zitten om zijn zus te bedreigen, is geestelijk niet in orde. Dat dochter zelf ook steeds met van alles gooit als ze onmacht voelt, is óók niet normaal. Dus het hele gezin moet op de ontleedtafel en met hulp van deskundigen geheeld worden.

Eh sorry kaaskopje

geestelijk niet in orde... totaal niet mee eens.
Zoon zei zelf dat hij zich bedreigd voelde en pijn had.

Het is een samenspel wat niet functioneert en is ontspoord. Mijns inziens o.a. doordat de ouders zelf te weinig sturing geven en niet weten wat ze een dergelijke situatie aanmoeten.

En ik vermoed dat er meer speelt: zoon is veel ziek thuis, dochter heeft een burn-out.

Het heeft inderdaad alles te maken met het aangeven van grenzen. Wel lastig nu, want dochter is al 18.

Ik hoop dat TS in ieder geval hier nog meeleest, ook al geeft ze geen reactie meer. Er worden goede adviezen gegeven.

Gevoelens zijn geen feiten

Mijn nichtje voelt zich bedreigd door alle honden die op haar afrennen: van chihuahua tot herdershond. Ik probeer haar zover te krijgen dat ze de honden observeert: kwispelt 'ie, ontspannen lichaam, vriendelijke ogen etc. Dat lukt niet, want honden zijn gevaarlijk en dat betekent dat je moet gillen en in paniek moet raken.

Ik vind het wel degelijk bijzonder dat een 16-jarige jongen zich bedreigd voelt door een zus die met een boekje gooit. Dat hij kwaad is, snap ik. Maar bedreigd? Sluit niet bijzonder goed aan bij de werkelijke situatie. Met een kwaaie kop en vijf messen op schoot met een plan om je zus te verwonden daarentegen vind ik bijzonder dreigend. En het blijft niet bij dreigen: hij gooit ook echt met een metalen spatel, raak kennelijk, want het bloedde. Oftewel: ik geloof wel dat de jongen zich bedreigt vóelde maar dat gevoel sluit niet goed aan bij de realiteit. Ik geloof ook dat het meisje zich bedreigd voelt en dat sluit in mijn observatie wél aan bij de reële situatie.

Mijn zoon voelt zich geregeld onheus bejegend, onrecht aangedaan, niet gehoord. Dat is soms zo maar meestal niet. Het is meestal onmacht om met zijn eigen gevoel om te gaan. Mijn zoon vindt het logisch om in zo'n situatie te gaan schreeuwen, omdat hem immers onrecht wordt aangedaan. Ik vind dat niet zo logisch. Agressief gedrag omdat je vóelt dat je grenzen worden overschreden, is als het puntje bij paaltje komt gewoon (ook) grensoverschrijdend. Je grenzen aangeven moet eerlijker, liefst eerder en in ieder geval duidelijker. Ik weet wel dat dat niet van de ene op de andere dag gepiept is, dat deze jongens dat snappen. Maar met vijf messen op de bank zitten te wachten tot je je zus kunt aanvallen ben je ook in mijn ogen wel erg ver afgedwaald van de sociaal aanvaarde omgang met deze werkelijkheid, zelfs al is die zus een vervelend kreng.

Ik weet niet of ik de politie zou bellen Kaaskopje. Ik geloof dat ik me een beetje liet meeslepen door mijn onbegrip voor de passieve houding van deze mensen. Maar tegelijkertijd vind ik het geen totaal onaanvaardbare optie. Als dit soort scenes vaker voorkomen en je bent als ouders zo machteloos, dan zou het zomaar kunnen escaleren naar structureel huiselijk geweld en zul je íets moeten. Of je accepteert natuurlijk gewoon dat je zoon het hele gezin in zijn greep houdt met zijn ongecontroleerde woede. Of is dat al zo, en is dat waar de dochter tegen ageert?

Groet,
Jo Hanna

Nabrander

Dat manipulatieve van dochter wat verschillende posters menen te zien: volgens mij kan dat niet anders in dit systeem. De gezonde manieren om je grenzen aan te geven functioneren in jullie gezin totaal niet. De enige ‘rechtstreekse’ manier lijkt nog te zijn dat ze vertrekt. Maar gezien de staat van verwarring in jullie gezin, zal dat ook bij haar niet zonder gevolgen zijn gebleven. Het is de vraag hoe helder zij het (alleen) kan zien en organiseren.

Groet,
Jo Hanna

Focus op dochter

Ik denk dat dochter zit al heel lang machteloos voelt en al heel lang supergefrustreerd is dat zoonlief aan andere normen gehouden wordt dan dan zijzelf. Daar zal ook het uitlokgedrag vandaan komen: zoonlief kan alles zeggen wat hij wil zonder consequenties, dochter accepteert dat niet langer en doet dus hetzelfde.

Dochter bestraffen voor haar uitlokgedrag gaat volledig contraproductief werken; dan bevestig je haar alleen maar in haar gevoel van ongelijk behandeld worden. (Terecht, want over de woorden van zoonlief gaat het in deze hele discussie niet, het gaat alleen maar over de messen.)

Het beste is toch om zoon een aantal maanden naar een familielid te sturen voor een timeout. Dochter wegsturen gaat de relatie onherstelbaar beschadigen en waarschijnlijk komt ze gezien haar leeftijd dan ook nooit meer terug.

Ik zeg niet dat het met zoonlief allemaal goed gaat komen met wegsturen en tough love. Maar de kans dat het goed gaat komen met zoon door dochter weg te sturen, is net zo klein. Dus focus nu even op wat het beste is voor dochter. Daar kun je echt verschil uitmaken. En je hebt nog maar een half jaartje tot ze gaat studeren.

Oh, en wat betreft dat notitieblokje gooien... Als ze dat in haar hand had, dan is dat dus impulsief. En iets waar je verder geen woorden meer vuil aan hoeft te maken. Messen uit de keuken pakken en daar een uur lang mee op de bank gaan zitten om iemand op te wachten, dat is totaal niet impulsief, dat is wat ze in de rechtspraak noemen "met voorbedachte rade".

Ben ik nou de enige die ...

Vijf messen wel wat overdreven vindt? ;)

Nee, ik vond het ook al opvallend. Waarom 5, en niet 4 of 6? Wat is er mis met eentje?

Ja, nee ...

Aaaaah!

Schaar met rond uiteinde

Ik beken; in de pubertijd (13) had ik een heftige ruzie met mijn twee jaar oudere zus. Moeder was niet thuis. Oude tafel lagen twee scharen; één met scherpe punten en één kinderschaar met rond uiteinde.
Ik pakte bewust de schaar met rond uiteinde om haar te laten schrikken. Geen intensie haar te verwonden. De schaar ging ook met een boog richting mij zus. De schaar kwam een meter naast haar oude bank terecht. Maar ze liet zich niet imponeren. Ze pakte de schaar en gooide deze gericht terug. Ik sprong opzij en de schaar ketste tegen het emaille van de kachel. Jarenlang heeeft de zichtbare blus van het emaille mij herinnerd aan die actie.
Ik ken de zoon van TS natuurlijk niet, maar ik herinner mij wel de behoefte met een soort imponering de andere tot stoppen te dwingen. Vijf messen is overdreven, juist een actie om imponerend over te komen.
Het nare is dat de jongen eerder fysiek geweld heeft gebruikt. Nog wel tegen zijn ouders.
Dat hakt in op het vertrouwen in je kind, die mogelijk alleen zijn zus had willen afschrikken.
Om te kunnen oordelen, moet je minstens getuige zijn geweest.

Als je nu een kind een time-ooit bij een ander geeft, op verzoek zus, tast je het vertrouwen van de jongen in zijn ouders aan. Dan ben je verder van huis. Mijn vader gaf ons beiden dezelfde straf. Zus had met gooi de kachel beschadigd, maar ik had haar die schaar aangereikt.

Oeps

Oude tafel = op de tafel

En de vijf messen zeggen ook iets over de frustratie van de jongen die te maken kreeg met ongezouten kritiek van zus.

Zie nog maar eens kaas te maken

van alle adviezen. Ik denk dat we allemaal van mening zijn dat er hulp gevraagd moet worden en dat zoon niet langer de ruimte mag krijgen voor zijn gedrag. Als uit twee kwaden gekozen moet worden, is het "eerlijker", lijkt mij, als zoon een tijdje gaat logeren en dat hem goed uitgelegd wordt waarom. Kan dat niet, dan zal er permanent toezicht in huis moeten komen. Als het verder kan escaleren, lijkt me dat zeer zorgelijk.

Ik hoop dat we nog horen hoe het verder is gegaan, want daarover blijft het stil.

ik moet iets opbiechten, ik ben niet de ouder. Ik ben wel close met het gezin waarin dit gebeurd is. Ik was benieuwd wat andere ouders in dit geval zouden doen. Ik heb de verhalen van zoon, dochter en ouders gehoord, heb geen kanten gekozen en het verhaal zo duidelijk proberen uit te leggen. De ouders hebben ervoor gekozen om niks te ondernemen. Dochter zit sinds een week beneden te werken achter de computer, eet ook tijdens het avondeten aan tafel, maar ze worden nog niet alleen thuis gelaten. Ze hebben nog geen woord tegen elkaar gezegd. Dochter is nog steeds bang en gespannen in zijn buurt. Ouders hebben de zoon alleen de deur laten betalen, maar geen consequenties of therapie gegeven. Aangezien hij zei dat hij die messen alleen had meegenomen voor het geval dat zijn zus weer wat zou gooien. Ik zelf geloof dit niet. Toen zus naar beneden kwam had moeder de messen al gepakt, maar wilde hij gelijk de afstandbedieningen gooien. Zijnheeft hem tegen moeten houden, maar daarna heeft hij nog de spatel gegooid want die zag zij niet liggen. Ik vind dit persoonlijk erg raar. Ouders willen met de psycholoog van dochter praten aangezien zij het probleem bij haar nu vinden liggen, want ze kan zich er niet bij neerleggen dat er niks gaat gebeuren. Ik weet hoe zoon en dochter kunnen zijn en ik heb hier het geval dat de ouders beide kinderen niet gelijk behandelen

Tegenstrijdig

Aangezien hij gelijk de afstandbediening gooide, klopt zijn verhaal niet. Het is heel tegenstrijdig wat hij zegt, maar de ouders zien dit niet in. Hij kan achteraf natuurlijknzeggen dat hij niks van plan was, zodat hij vertrouwen van zijn ouders terugwint. Maar ik ben bang dat als zijn moeder de messen niet gelijk gad afgepakt, hij de messen had gegooid ipv de afstandbediening of spatel

‘Toen zus naar beneden kwam had moeder de messen al gepakt, maar wilde hij gelijk de afstandbedieningen gooien. Zijn moeder heeft hem tegen moeten houden, ‘

Dat Kimberly de ouder niet is, vind ik niet zo’n punt maar het ontbreken van een heel essentieel stukje in de TO, wel. Ook in bijzijn van ouder, kan kind zich niet herpakken.
Dan rijst weer de vraag hoe de ouder het kind heeft benaderd.

Aanpassing

Hoe de ouder de puber heeft benaderd.

Jammer

Dat betekent dus dat geen van onze tips bij het gezin terecht komen.

Hoe bedoelen jullie benaderd? Toen hij de gooide of
over welk moment hebben we het.