Sex met minderjarige

"uiteraard"

Wat mij opviel in het relaas van jou, Maylise, is het woordje 'uiteraard'. Ik heb begrepen dat jouw man moslim is. Dat zorgt waarschijnlijk voor de opvattingen zoals in jullie gezin heersen. Een dergelijke opvatting mag dan bij de cultuur en het geloof horen van je man, en voor zover ik heb meegekregen van jou ideeën ook wel bij jouw opvattingen, maar ik vind het wel een beetje kwetsend naar je dochter toe. Dat zal ze waarschijnlijk zelf niet direct zo zeggen, maar als je al twee jaar een vriend hebt en je ouders oordelen dan nog steeds dat de relatie niet officieel genoeg is om een gezamenlijke slaapkamer te mogen delen dan wals je toch over de gevoelens van je dochter en haar vriend heen. Blijkbaar krijgt ze de rechten die bij een volwaardige relatie horen pas als ze een ring om haar vinger heeft. Als ze het daarmee eens is is dat prima, maar als zij er anders over denkt zouden jullie als ouders haar relatie beter kunnen accepteren en respecteren alsof het een huwelijk betreft. Je wilt toch niet dat je dochter trouwt omdat het van haar vader (en moeder) moet?
Dat ik daar een beetje 'geagiteerd' op reageer heeft te maken met hoe mijn ouders hiermee zijn omgegaan. Toen wij mijn schoonouders aan mijn ouders wilden voorstellen vonden ze dat niet nodig omdat we niet met elkaar getrouwd waren. Ik vond dat beledigend. Later is de relatie met mijn ouders zo slecht geworden dat het van kennismaken nooit meer gekomen is. Zo jammer, vindt mijn vader nu, mijn schoonvader en hij hadden zo leuk over hun vroegere werk kunnen praten, omdat dat een aantal raakvlakken had.

Reactie

Ja, in principe is het zo dat vriendjes en vriendinnen van de kinderen niet mogen blijven slapen zolang er nog geen huwelijk heeft plaatsgevonden. Ik zou daar als ik alleen was wat soepeler in zijn maar mijn man is vrij ouderwets op dat gebied.

Tuurlijk als vriendje bij mijn dochter thuis is slapen ze wel in een bed samen. Althans we hebben het er nooit in zoveel details over gehad maar dat mag ik aannemen.

Hier thuis dus niet todat ze getrouwd zijn. Daarna mag het wel

Als een bevriend stel dat niet getrouwd is hier logeert mogen ze natuurlijk ook samen op een kamer (hoewel ons huis niet van elastiek is dus practisch gezien kan het zijn dat er dan nog een paar mensen op die kamer liggen). Dat maakt mij allemaal niet uit verder.

Ik vind het overigens niet heel raar. Ik ken wel meer gezinnen waar dit soort regels gelden.

Als ik alleen was dan was ik vast soepeler op dat gebied maar man heeft daar nou eenmaal zijn ideeën over.

Maylise

Kaaskopje

Ja klopt, man is moslim. Ik denk overigens dat geloof hierin een kleinere rol speelt dan cultuur. Maar natuurlijk komt veel daar vandaan. Ik ben zelf wat relaxter hoewel ik niet zo soepel denk over sex als veel ouders hier op het forum en daarbuiten maar ik ben niet zo star en streng als man.

In zijn hoofd is het zo dat als je als meisje of jongen iemand aan je ouders voorstelt dit betekent dat de verloving op hand is. De ouders weten voor die tijd al wel van de verkering en hebben uitvoerig via het roddelcircuit zijn of hare hele familie doorgelicht. De ouders gebruiken de tijd na de kennismaking om de aanstaande te leren kennen en daar hun fiat aan te geven. Als het stel eenmaal verloofd is hebben ze een wat grotere bewegingsvrijheid en mogen ze ook samen ergens heen. Blijven logeren is uit den boze. Tijdens die verlovingstijd maken alle familie's met elkaar kennis en dan wordt er getrouwd. Dat is dus zijn ideaal beeld. Iemand naar huis brengen is dus een hele serieuze zaak en doe je niet zomaar voor hem.

In de praktijk werkt het natuurlijk niet zo. Mijn dochter wil wel trouwen maar pas over drie jaar of zo. Nu nog zeker niet. Zij is ook niet tegen samenwonen (ik verder ook niet, ik hecht betrekkelijk weinig waarde aan het huwelijksconcept) en het kan best zijn dat ze dit over een poosje wil gaan doen. Hoe dat hier zal vallen weet ik nog niet maar dat zien we dan wel weer.
Natuurlijk wil niet dat ze trouwt voor ons. Ze moeten trouwen om redenen die zij belangrijk vinden.

Het is allemaal ook hypocriet. Ik kan talloze voorbeelden opnoemen van jongeren die stiekem samenwonen of die door leugen en bedrog tijd samen proberen door te brengen. Vind ik ook allemaal niks hoor maar wat moet je ermee.

Ik vind het trouwens niet persé respectloos om te eisen dat ze op een andere kamer slapen. Het is ook maar hoe je het bekijkt. Dat hij mocht komen logeren was al een teken dat we de relatie serieus nemen.

Maylise

Helemaal eens met onyx

Ik kan hier een heel verhaal neer typen. Maar Onyx zegt precies wat ik bedoel.

Ik vind het dreigement om de ouders van een meerjarige hierover in te lichten ook totaal respectloos. Respectloos tegenover je eigen dochter en ook tegenover de jongen. Jullie hoeven je als ouders van jullie dochter niet met de opvoeding van die jongen te bemoeien.

Ik snap best dat je 13 jong vind (vinden ouders niet altijd hun kind te jong?), maar nergens blijkt uit dat zij het ook maar een klein beetje tegen haar wil heeft gedaan. Zover ik de situatie nu in kan schatten heeft dit niets met manipulatie oid te maken.

Misschien is nu het moment (nou ja, eigenlijk ben je al veel te laat) om er met haar open over te praten, dat ze nooit iets moet doen tegen haar zin etc. Je hoeft niet tot je 18e of tot het huwelijk te wachten met sex, maar sex is wel iets speciaals dat je niet met iedereen deelt. Maar... volgens mij is de jongeman ook niet zomaar iemand. Okee, de kans is groot dat het niet haar grote liefde blijft, maar daar is ook niet direct iets mis mee, toch?

Wat ik heel akelig aan deze situatie vind, is dat de schuld op de jongen wordt geschoven? Jullie zijn haar ouders. Kijk eens naar je eigen rol in dit geheel.

Maylise

Dat je man de vriend van je dochter heeft ontvangen is zo bekeken al een hele positieve stap. Ik stel me zo voor dat als ze niet als olifanten in een porseleinkast gaan stampen hij mee kan groeien in het proces zodat ze openlijk samen kunnen wonen tot ze eventueel wel aan een huwelijk toe zijn. Persoonlijk vind ik dat de wensen en/of opvattingen van de ouders uiteindelijk het geluk van het (volwassen) kind niet in de weg mogen staan.

Maylise (ot)

Ik wist niet dat je man moslim is, dan begrijp ik het beter, want dan is het idd cultuurgebonden. Maar jij hebt er geen moeite mee dat je gezin zich moet richten naar ideeën die niet helemaal de jouwe zijn? En je kinderen denken er hetzelfde over? Ik weet dat dit o.t. is, maar het intrigeert me.

Reina

Natuurlijk vind ik het niet leuk dat ik niet altijd mijn ideeën er door kan krijgen. Ik zeg altijd wel eerlijk wat ik er van vind tegenover de kinderen en tegenover man. In de uitvoer proberen we een soort tussenweg te zoeken tussen zijn ideeën en de mijne. Soms lukt dat en soms ook niet. Het is soms wel lastig om met van alles rekening te houden maar het went wel

De kinderen zijn het er ook niet altijd mee eens. Dat komt omdat ze ook niet echt in de cultuur van man opgegroeid zijn maar meer hier in de europese cultuur. Vooral voor de meisjes is het soms wel schipperen. Je hebt zo een verkeerde reputatie opgelopen en daar kom je ook niet meer vanaf. Omdat veel familie van mijn man nu hier woont is het roddelcircuit altijd in volle gang. Man krijgt altijd alles te horen en wordt overal op aangekeken. De kinderen waaien wel wat met alles mee maar worden natuurlijk ook steeds onafhankelijker.

De kinderen zitten minder in één gemeenschap en één cultuur vast en kunnen dus makkelijker schipperen tussen verschillende standpunten.

Maar soms is het wel moeilijk omdat je over bepaalde zaken nou eenmaal heel slecht compromissen kunt sluiten. Dan is het toch vaak het een of het ander. Met bepaalde dingen wil ik me ook niet bemoeien en verder beslist man soms inderdaad dingen waar ik het niet mee eens ben (en andersom soms ook)

Ook wat geloof betreft is het lastiger als je kinderen hebt. Voor onszelf komen we wel uit maar met kinderen heb je toch soms dat je of het een of het ander moet doen.

Van een van mijn dochters heb ik vaak het verwijt gekregen dat ik haar vader te veel laat beslissen en dat zijn ideeën minder zouden moeten wegen omdat we nu eenmaal hier wonen. Ik weet dat zij zich het meest gehindert voelt van alle kinderen. Ze verwijt haar vader dat haar broers met veel meer wegkomen dan zij en dat ze het niet eerlijk vind dat ze bepaalde dingen niet mag (uitgaan en zo) omdat haar vader het moeilijk heeft met wat anderen daarvan zouden denken. Nu ze wat ouder is heeft ze wel meer vrijheid dus dat wordt ook iets makkelijker. Ze is nu 20 en studeert, woont nog wel thuis. Als puber hadden we vaak flinke conflicten met haar maar ook man en ik onderling over haar.

Maylise

Maylise

Dank voor je uitleg, het verklaart meer, maar ik vind het in deze tijd en in deze cultuur nog steeds niet meer acceptabel. Je dochter (zelfstandig wonend, 25, economisch zelfstandig, al twee jaar een relatie) is gewoon een volwassen mens met volwassen rechten. Hoe gaat ze daar zelf mee om? Ik meen me te herinneren dat ze niet de eigen dochter is van je man, maakt dat voor jou nog verschil, of voor haar?
Je uitleg over je andere dochter: ik kan me van haar kant haar frustraties heel goed voorstellen. Dat aspect is nou net waar ik me bij moslimvaders altijd zo aan erger, de dubbele moraal met betrekking tot dochters en zonen.
Ik kan me ook jullie ruzies in vroeger jaren goed voorstellen. Knap van je om zo te kunnen schipperen.
Ik merk juist bij mezelf dat nu mijn kinderen ouder worden ik steeds minder geneigd ben om water bij de wijn te doen, met betrekking tot opvattingen mbt. rechten, eerlijkheid, gelijkwaardigheid enz. enz. Niet dat mijn partner moslim is, maar we hebben als we onenigheid hebben wel onenigheid over de opvoeding...

Nou alex

Altijd strafbaar onder 16. Ik weet van de politie zelf dat het bij 14 en 15 al heel moeilijk is en dat ze dan nauwelijks tot aangifte over gaan. De verkrachting moet dan wel heel duidelijk zijn.
Dit in verband met een zaak tussen een meisje van 12 en een man van 22. Hoewel hij uiteindelijk is veroordeeld was het verdomde moeilijk om een zaak rond te krijgen. We hebben toen heel veel gesprekken gevoerd waarbij ons ook bovenstaande is verteld.

Cobi

Ik zal ook niet staan te juichen als ik ontdek als mijn dochter met 13 sex heeft. Met 18 ook nog niet, denk ik.

Ik refereer niet direct naar haar leeftijd. Ik refereer meer naar het feit dat ik mijn kind hoop mee te geven dat je sex niet met iedereen doet etc. Het hoeft ook niet zo te zijn dat je wacht met sex tot je huwelijk.

Ik was met 13 echt nog een meisje met lichtroze tuinbroeken. Maar ik zat in de klas met meiden die heel wat verder waren. Die waren net zo ver als ik was toen ik 16-17 was. Op basis van de aanname dat Liesz dochter waarschijnlijk een stuk verder is dan een gemiddeld meisje, denk ik dat leeftijd niet veel zegt. Dan zou ik het belangrijk vinden dat het meisje in kwestie goed weet wat ze doet, waarom ze het doet, hoe ze zichzelf kan beschermen, etc.

En mocht die aanname totaal niet kloppen dan snap ik niet hoe en waar een 13-jarig meisje een relatie kan krijgen en onderhouden met een 18-jarige jongen. Dat heb ik ook al eerder gezegd; wat is daarin de rol van de ouders. Ik krijg een beetje het idee dat het meisje wel met de jongen in kwestie dingen mag ondernemen, misschien zelfs uit mag, verkering mag hebben maar nu - een bijna logische stap - ze sex wil hebben wordt er heel hard aan de teugels getrokken.

Mirreke

Met kleine kinderen is het natuurlijk ook gemakkelijker als je het niet met elkaar eens bent als ouders. Het gaat vaak meer over practische zaken dan over echt principiële dus je staat beiden meer op je principes.
Wij hebben ook mee ruzie gekregen over de kinderen toen ze ouder werden.

Ongelijkheid tussen jongens en meisjes is ook not done vind ik. Toch merk ik bij man dat het voor hem zo logisch is om de jongens meer vrijheid te geven op gebieden van uitgaan en relaties. Ik vind dat niet kunnen dus daar zit wel een spanningsveld. Hij is het zich overigens niet eens echt bewust dat hij anders om gaat met de jongens. Daar hebben we vaak ruzie over.

Verder moet je toch een manier vinden om er samen uit te komen. Op een gegeven moment zal er toch iemand toe moeten geven want anders is het allemaal niet meer werkzaam.

Mijn oudste dochter is trouwens inderdaad niet biologisch de dochter van mijn man. Of dat verschil maakt weet ik eigenlijk niet. Haar eigen vader heeft helaas geen contact meer met haar en haar broer dus hij is wel de enige vaderfiguur voor hun. Ik kom er echter niet achter of het nou anders is of niet.

Alex

Onderzoek, mits gedegen uitgevoerd, is prima. Het interpreteren daarvan kan echter bijzonder eigenaardige reacties geven, zo blijkt uit jouw postings. En even makkelijk verhef je één krantenberichtje tot het volledig bewijs van jouw stelling. Dat maakt discussiëren wel uiterst lastig en in het algemeen bezondig ik me dan ook niet meer aan reageren op jou.