Met niets helpen, jullie pubers wel?

Van kleins af dingen laten doen. Was in de wasmand bv, of helpen tafel dekken. Inmiddels is hij 13 en die dingen doet hij nog steeds. Maar nu moet hij ook zijn schone was in zijn kast pakken of de hond uit laten. Gaat niet altijd met even veel plezier hoor.
Daarintegen helpen wij hem ook wel met het verzorgen van zijn dieren of met zijn folderwijk als hij heel druk is.
Maar met niets helpen....echt niet dat hij dat voor elkaar kreeg.

Veel

Wat jij schrijft vind ik dan wel weer heel veel, lennest. Een kind dat het hele huis moet stofzuigen. Dat doe ik zelf nog niet eens in 1 keer. Ik stofzuig altijd per verdieping en dat verdeel ik over 3 dagen. Kinderen meenemen om boodschappen te halen vind ik altijd vreselijk afleiden. Dat komt hier dus zelden voor. Alleen als ze zelf eens graag willen doe ik het wel. Maar ik zie er dus niet echt de meerwaarde van in.

Sorry

Ik vind het echt van de zotte dat jij haar brood klaar maakt. Kom op zeg, je bent haar sloof toch niet. En ook al zou ze een baantje hebben kan ze best wel de afwasmachine in- en uitruimen, tafeldekken en af en toe stofzuigen. Het wordt hoog tijd dat prinsesje zelf haar handjes laat wapperen.

Ik vind het toch wat ver gaan om je kinderen de badkamer te laten schoonmaken en het hele huis stofzuigen. Als ze volwassen zijn is het wat anders, maar anders vind ik het zielig.

pubers helpen

hier 2 kinderen van 14 en 12. Die helpen ook al vanaf jongs af aan mee. De jongste stofzuigt beneden (vanwege zijn eigen huisdieren) en de oudste ruimt alles op na het eten. Ze koken alle twee een dag in de week. Dat is ook heel leuk, ze kunnen zelf bepalen wat ze koken en experimenteren zo ook.
Als we bv gaan BBQ-en helpen ze mee alles klaar zetten en ook weer opruimen. Dat doen ze zonder protest.
Ik vind het niet zielig als je een puber zoals Lennest zegt het hele huis laat stofzuigen of de badkamer laat poetsen. Dat gaat nog steeds over een uur a 1.5 uur per week. Genoeg tijd over voor hun eigen dingen!
Wat wij belangrijk vinden is niet zo zeer te helpen ansich maar het feit dat ze mee verantwoordelijk zijn voor hun leefomgeving. We doen het samen. Maar zo wel man als ik hebben deze mening en die dragen we van jongs af aan uit. De andere kant is er ook, we kijken ook samen met de kinderen waar we bijvoorbeeld naar op vakantie kunnen gaan. Als de kinderen mij of mijn man aanspreken op zaken neem ik dat ook serieus en luister ik naar ze.

Nou....

Ik heb mij er inmiddels bij neergelegd dat pubers voornamelijk met zichzelf bezig zijn en ik niet veel van ze hoef te verwachten qua meehelpen. Ik probeer hun positieve kanten te zien. Ook al kost dat me soms wat moeite haha. Dat is ook de reden dat ik heb besloten om geen hond in huis te nemen. Wat ze heel graag willen. Ik weet nu al dat ik degene ben die hem altijd uit moet laten. Eerste week ruzie om wie mag daarna ben ik de pineut. En ze willen ook nog een heel actieve hond. Pffffff ik wordt al moe van het idee

Niets structureel

Bij ons hoeven de kinderen niet structureel met iets te helpen. Wel is het zo dat zij, als we dat vragen altijd in te schakelen zijn. Soms met enig tegensputteren. Ook bespreek ik wel eens met ze waarom ik moe ben, of waarom ik een hekel heb aan strijken (bijvoorbeeld), omdat ik hen ook help als ze ergens tegenop zien of het druk hebben merk ik dat de uitleg het gemakkelijker voor ze maakt om te helpen. Oudste is overigens uit zichzelf 'handig' in het huishouden. Zet regelmatig uit zichzelf de wasmachine aan, strijkt zijn shirts als ik dat niet heb gedaan en kookt ook graag. Poetsen hebben ze nog nooit hoeven doen. Jongste doet alleen iets op verzoek en sputtert ook het meest tegen. Hij is meer van het 'samen' doen.

wel helpen

Maar voornamelijk op vraag. Hun enige eigen taken, die ik niet meer vraag maar wat standaard is) zijn de tafel afruimen en de vaatwasser inruimen (en sinds kort mijn keramische pannen met het handje afwassen). Dat weten ze, en dat doen ze ook altijd. Met enig gemor wie er nu weer aan de beurt is voor welk taakje (afruimen of inruimen) en waarom, maar dat laat ik ze lekker zelf uitzoeken. Goed voor de onderhandelingsvaardigheden.

Ik geef ook wel eens opdrachten voor het een of ander: hond uitlaten, wasmand naar beneden sjouwen, kop koffie voor moeders maken, drinken inschenken, auto uitladen en boodschappen opruimen ook. Ik verwacht dan dat ze dat doen, en dat doen ze ook. Zij zien ook wel dat wij hen om de haverklap begeleiden naar hun sporten etc, dat kost ook tijd. En zijn wel eens momenten dat ik ze daar aan moet helpen herinneren. En dat beamen ze dan ook.

Opdracht klinkt dwingend, maar is meer een dringend verzoek, ofwel een vraag waar het antwoord geen nee op kan zijn, hebben ze wel eens geprobeerd, maar dan zeg ik: "wanneer had je die springwedstrijd ook al weer, o ja en hoe ga je daar eigenlijk naartoe ? Ja ik heb niet zo'n zin meer om te rijden bedenk ik me nu". Flauw, maar het werkt wel. Inderdaad, we wonen met zijn allen in een huis , en we helpen elkaar waar gevraagd en nodig. Ik heb een hulp in huis (werk fulltime), stofzuigen en de badkamers en wc's doen wij zelf niet. Toen ik minder werkte deed ik dat zelf, kids zitten de hele week op school, en dan heb ik tijd voor het huis.

Als mijn dochter zich zo zou opstellen zoals die van jou, nou dan was ze nog niet jarig. Daar zou ik eens ene paar pittige gesprekjes aan wijden dan. En anders moet ze' t maar voelen: geen gewassen kleren, geen shoppen met mama, geen brood mee naar school (echt, smeer je dat nog? Dat vind ik echt heel erg niet nodig).

Dat ze niet uit zichzelf helpen, dat zit meer in de puberhersens, vind ik niet erg. Zolang ze maar kamen als ik ze roep. En als er een in een computerspelletje zit, mag hij dat ook nog best afmaken van mij.

Hier geen probleem

Zoals je ze maakt, heb je ze wordt vaak gezegd en ik denk dat daar wel een kern van waarheid inzit. Hier een zoon van 17 die liever ook niet helpt dan wel maar als ik het hem vraag en hij niet zo druk is met school, wil hij het heus wel doen.
De jeugd moet tegenwoordig ook wel veel maar velen doen niets. Zelf heb ik vaak het idee dat dat ook echt aan de opvoeding ligt.

Ik vraag me zelf ook vaak af hoe wij vroeger zelf als jeugd waren en dan vallen de appels meestal niet zo ver van de boom toch?

Al te goed

Vriend ook nog mee?Ik zou er niet over gepeinsd hebben bij een kind dat thuis geen vinger verroeren wil nog zo'n exemplaar mee op vakantie te nemen.

Je hebt kinderen die zichzelf opvoeden. Nichtje wordt flink in de watten gelegd en is toch prettig in de omgang. Maar ik ken ook een paar te lieve, toegeeflijke moeders die zich opwerpen als Moeder van het Jaar en verworden tot Sloof van de straat. Het sneue is dat die meiden daar niet gelukkg van lijken te worden, maar chronisch ontevreden en zich ook geen houding weten te geven tegen andere volwassenen.

Ik vind dan dat je als opvoeder toch iets hebt laten liggen. Hier staan ze ook niet te trappelen. Maar het gebeurt altijd wel. "Ik vraag alles vriendelijk, maar het is wel de bedoeling dat je het doet."

Nou Callie

"Zoals je ze maakt, heb je ze wordt vaak gezegd en ik denk dat daar wel een kern van waarheid inzit."

Bij honden zal dat zeker het geval zijn. Bij kinderen (en katten ook, maar daar gaat het hier niet over) is dat meestal toch een kwestie van geluk hebben. Jouw stelling impliceert dat kinderen van dezelfde ouders in hetzelfde gezin dus allemaal hetzelfde zijn??? En dat je precies eruit krijgt wat je erin stopt???

Hij is leuk;)

Ik mag hier mijn handen dichtknijpen als het lukt met het schoolwerk, dus verder stel ik geen eisen. Huiswerk doen helpt me meer, omdat ik me dan geen zorgen hoef te maken. Die klusjes...ach...

Als ik het wel vraag, omdat iemand toch al gezellig rondhagnt terwijl ik iets aan het doen ben, doen ze het wel.

o, jee

mijn bijna elfje is zielig.

Ook die moet regelmatig in 1x het hele huis stofzuigen. Maar het is gelukkig maar 1 verdieping.
Ze moet ook wel eens de wasmachine uitruimen en weer vullen en aanzetten. De was ligt dan gesorteerd klaar.

Ophangen is ze nog te klein voor, hopelijk komt er snel een groeispurt.

Vaatwasser in/uitruimen moeten we allebei nog erg aan wennen. Dan heb je de afwas gedaan en denk je: o, ja dat had ook in de machine gekund.....

daarentegen smeer ik 's morgens haar brood. Dat scheelt ons beiden tijd en frustratie. Als het moet kan ze het prima. Maar op deze manier kunnen we tot kwart voor 8 blijven liggen en zijn we om kwart over 8 gereed om weg te gaan.

Ze kookt tegenwoordig wel bijna zelf. (Dank zij de nieuwe keuken met piezo ontsteking hoeft ze geen lucifers meer te toen)
Nu dus nog alleen als ik ook thuis ben, maar eind groep 8 moet ze dat wel alleen kunnen. (ze is dan ruim 12)

Vaste taken

Vaste taken doen ze zonder morren, ze zijn nogal van 'afspraak is afspraak'. Dus de tafel dekken, het gamekamertje schoon maken, hond uitlaten en de tafel afruimen doen ze zonder morren op de afgesproken dagen. Als oudste zoon (13) vrij is en wij moeten werken dan leg ik een briefje neer met bv afwasmachine uitruimen en een boodschappenlijstje. Niet teveel, het is toch ook heerlijk om vrij te zijn!

Een paar keer per jaar werken we met z'n allen in de tuin, dat kondig ik ruim van tevoren aan en ieder mag een taak kiezen (bv tuinmeubelen soppen). Jongste van 11 doet ook al jaren regelmatig een paar boodschappen. Brood smeren doen ze al heel lang zelf en als we pannenkoeken eten bakken ze het liefst zelf (want mamma kan er niks van . Oudste zoon vindt het ook nog wel eens leuk om te helpen met koken of om zelf bv broodjes hamburger te maken.

Wat ze te weinig doen: hun eigen troep opruimen. Ja, wel de keuken, dat heb ik er inmiddels wel in gekregen gelukkig. Maar kleren laten ze graag rondslingeren. Een paar weken geleden heb ik dus aangekondigd dat ik alle rondslingerende kleding in een vuilniszak verzamel en dat ze die kleding zelf mogen wassen. Het lijkt enigszins te helpen en oudste weet nu in ieder geval hoe de wasmachine werkt en hoe de was op moet worden gehangen.

Welwillend

Mijn kinderen zijn redelijk welwillend in theorie maar niet allemaal even actief in de praktijk. Mijn jongste zoon en mijn oudste nichtje moet je echt 100x aansporen om iets te doen. ze vergeten ook altijd alles. Mijn zoon is ook nog eens vrij lui verder. Maar op zich willen ze best helpen in theorie. Ze vinden wel dat het hoort. Nu nog de praktijk Als ik hulp vraag met de boodschappen weg te bergen bijvoorbeeld dan doen ze dat wel. Maar als ik 's middags niet thuis ben en ze vraag om de vaatwasser leeg te halen en de boontjes te doppen dan doen ze het niet. Het enige wat ze niet vergeten is de honden uitlaten. Als ik ze vraag om dat te doen dan doen ze het wel altijd. Maar ze vinden de honden lief en de honden dringen zelf ook wel aan op een uitje. Vaste taken vind ik zelf heel handig maar het werkt bij hun niet echt geweldig. Ad hoc iets doen zijn ze beter in.

Mijn jongste dochter is heel ijverig en doet heel veel, ook zonder dat ik het vraag. Ze doet veel uit zichzelf, ze ziet ook altijd alles en ze kan ook nog eens dingen onthouden. Echt heel lief. Dat zit natuurlijk ook gewoon in haar karakter.

Het is deels uiteraard een kwestie van opvoeding maar daarnaast speelt karakter ook een rol. Je kan ze wel er toe aan zetten om dingen te doen in huis maar je kan ze niet pro-actief maken verder. Bijvoorbeeld mijn kinderen ruimen zelf hun kamer op en maken die ook schoon want anders krijgen ze geen zakgeld. Dat werkt op zich redelijk (af en toe is er eens een week geen zakgeld maar meestal wel) maar zodra ik dat loslaat is die kamer weer een puinhoop. Wel moet ik elke zaterdag zeggen dat ze moeten opruimen want zakgeld dag want anders vergeten ze het weer. Want uit zichzelf gaan jongste zoon en oudtse nichtje dat echt niet doen terwijl jongste dochter en jongste nichtje dat wel weer zouden doen zonder dreiging.

Nou N@nny

Zoals jij het leest is het inderdaad kort door de bocht maar als je iets verder kijkt dan je neus lang is of probeert te begrijpen wat ik schrijf zal het toch niet zo heel moeilijk zijn.

Hij is inderdaad leuk maar je moet het wel begrijpen!

Dochter hier

Bleef gisteren thuis, want was moe en misselijk. Prima voor zo'n dagje. Nadat ze lang geslapen had en gedoucht was ging ze eten en liet in de keuken een enorme bende achter die man later weer opruimde (werkt vanuit huis). Dat hoorde ik 's avonds van man en ik sprak dochter hierop aan. Daarop zei ze dat ze het niet kon opruimen want de vaatwasser was nog niet geleegd. Ik vroeg toen natuurlijk waarom ze die dan niet geleegd had, ze had toch verder niet veel te doen. Tja, daar was ze niet opgekomen. Zo gaat dat dus bij pubers, ze ziet het gewoon echt niet volgens mij. Ik vroeg haar daarna om wat boodschappen te halen, wat ze zonder problemen deed. Zonder vragen werkt het dus echt niet.

Tango

Haha, precies zo zou het hier kunnen gaan. Dochter is een lieve schat en behoorlijk hulpvaardig van karakter, maar ze doet geen klap uit zichzelf, en ook niet als ze een mini-drempeltje voor zich ziet zoals een volle vaatwasser. Bij een concreet (en makkelijk) verzoek doet ze vrijwel alles zonder morren.

Ja, haha, ik moest er eigenlijk wel om lachen. Ze keek er ook echt zo bij van: nee, dat is echt niet in me op gekomen ( die vaatwasser uit te ruimen) en gaf me nog gelijk ook dat ze het best had kunnen doen.

Zelf

Ik ben zelf niet zo huishoudelijk ingesteld, dus soms is het zo erg dat mijn dochter van 15 zelf naar gaat stofzuigen ;-)
We doen om beurten het doucheputje, zij doucht vaker en langer en anders loopt de boel echt onder.
Ik overweeg weer een werkster en zij vindt het dan fijn als die ook haar kamer schoonhoudt, maar daar moeten we nog maar eens een goed gesprek over hebben. Ze kookt 1x per week, helpt wel met boodschappen sjouwen. We hebben allebei altijd een voordeursleutel dus we doen nooit voor elkaar open.

@Emma

Jij boft met die dochter van je. Ik vind dat als je een werkster neemt, ze ook best je dochters kamer mee kan nemen. Waarom niet eigenlijk? Het wil niet zeggen dat ze haar kamer niet meer hoeft op te ruimen toch?
Wij hebben ook een huishoudelijke hulp, eenmaal per week. Doet het hele huis. Dochter hier moet er voor zorgen dat haar kamer redelijk opgeruimd is voordat de hulp komt. Gaat meestal goed, want ze komt op maandag en in het weekend kan dochter dan haar kamer opruimen.

Callie

Ik kan wel verder kijken dan mijn neus lang is, maar niet verder dan wat jij schrijft. Dat is, naast het begincitaat:

- velen [pubers] doen niets
- ik heb het idee dat dit aan de opvoeding ligt
- de appel valt niet ver van de boom

Daaruit concludeer ik: als je zelf het goede voorbeeld geeft en je voedt je kind goed op, dan komt er als resultaat een welwillende en hulpvaardige puber bovendrijven.

Je zult het best heel genuanceerd bedoelen, maar zoals het er staat vind ik het inderdaad kort door de bocht.

n@nny

Dus toch "niet verder kijken dan je neus lang is". Pfffffffffffffffffff.

Sorry Callie

Dit soort reacties slaat wat mij betreft de discussie dood. Ik ga er dus verder niet meer op in.

Meestal niet uit zichzelf

Er zijn vaste klusjes bij hun vader zoals vaatmachine in-/uitruimen, eigen rommel opruimen, stofzuigen etc. maar dat gaat niet vanzelf. Dan wordt de grammofoonplaat maar weer afgespeelt.

Frappant was wel dat toen ik met zoon bij mijn familie in Amerika logeerde, ik mijn nicht aan haar zus hoorde zeggen "En Y is zo lief! Hij helpt meteen als hij ziet dat dat nodig is!" Eh...