En dan zijn ze 16, en dan..........(alcohol)

Marieke

Het een sluit het ander toch niet uit? Je kunt zeggen: nu niet en toch iets meegeven voor de tijd dat ze op zichzelf gaan wonen.

Kweet niet hoor

Misschien is mijn dochter de enige puber die denkt dat zij volkomen bullet-proof het eeuwige leven heeft, maar met feitjes over hersencellen ga ik haar echt niet overtuigen. Deze meid zit met prachtige cijfers als 16 jarige in 5 gym en vindt dat ze genoeg grijze cellen heeft.
Het sociale aspect zal meer hout snijden verwacht ik. En voor de ouders die op zero-tolerance zitten vraag ik mij af hoe zij menen te weten dat hun kinderen zich hier buitenshuis hier ook aan houden. Probleem is dat je er dus niet bij bent en dat zij (of althans mijn dochter) je er ook buiten houden. Dat is prima, maar waar zij vrijheid krijgen moeten ze ook laten zien dat ze het weten te hanteren. Wat dat betreft is dochter weer terug bij af. Tsja en jezelf als voorbeeld stellen terwijl je geen alcohol lust komt mij ook een beetje flauw over en volgens mij kijken het gros van de pubers hier ook dwars door heen.
Haha, ik begin mij hier al een ontaarde ouder te voelen omdat ik, o gruwel, alcohol drink. Maar als ik de statistieken moet geloven ben ik toch echt niet de enige in het land.

Ik snap de moeder van mijn vriendje van vroeger nu een stuk beter.

Die kon heel erg op hem mopperen als ze het idee had dat ie een tikje teveel op had. En die was toen toch al 18+.

En het werkte toch wel. Een beetje.

Meer moet het ook niet zijn denk ik. Je bent er niet bij als ze opstaan gaan, maar je bent er wel bij als ze thuiskomen en daar moet je het mee doen. 16 jaar en straalbezopen is wat mij betreft geen combi. Die is dan blijkbaar nog niet toe aan de vrijheid. Dus dan moet je dat een beetje inperken.

Uitleg

Ik geloof best dat er een hoop pubers zijn die graag met hun gezondheid spelen. Mijn zoon is inmiddels 15, maar die taalt er niet naar.

Ik heb even gezocht naar een oude posting van mij, waarvan ik begreep dat die ook bij andere kinderen goed werkte:

Misschien kan een ander hem nog gebruiken.

Titel: Het waarom in begrijpelijke taal voor tieners
Rubriek: Algemeen Ouderschap
Datum: Ma, 26 November 2007 12:23
Afzender: Tihama [adres bekend bij de redactie]

Ik denk dat veel kinderen best sommige dingen willen laten als ze maar weten waarom ze het moeten laten. Opmerkingen in algemene zin als "dat is slecht voor je" landen volgens mij niet voldoende.

Ik had laatst een uitgebreid gesprek met de 14-jarige dochter van een vriendin van mij. Ze had geen idee waarom alcohol slecht zou zijn en ja, ze dronk het. Per slot van rekening dronk haar moeder ook aardig wat wijn en zij was net zo groot als haar moeder, dus…. Ik heb haar toen uitgelegd hoe hersenen zich ontwikkelen.

Je kunt je hersenen bij de start vergelijken met een plattegrond van Nederland, waarbij er nog geen snelwegen zijn. Er zijn wel plaatsen en kleine verbindingswegen. Je hersenen versterken eerst de veelgebruikte verbindingswegen. Een karrespoor wordt een asfaltweg. Er komen nieuwe, snellere verbindingen tussen plaatsen. Doorsteekjes. Uiteindelijk maken je hersenen een soort snelwegennet voor die verbindingen die je echt het hardste nodig hebt. Je hersenen blijven zich ontwikkelen tot je rond de 18 bent.

Alcohol gaat dit proces tegen. Als je als tiener regelmatig alcohol drinkt, dan worden er stomweg minder (snel-)wegen aangelegd. Als je als volwassene teveel alcohol drinkt, dan worden er wegen beschadigd, waardoor er sommige verbindingen weg gaan vallen. Dat is het risico van te veel drinken door een volwassene.

Maar voor een tiener is het erger: de weg wordt gewoon niet eens aangelegd. En als je eenmaal door de puberteit heen bent, dan kunnen er nauwelijks geen nieuwe wegen meer aangelegd worden. Die bouwplannen voor dat soort projecten zijn dan namelijk weg. Dat is onderdeel van het opruimsysteem in de puberteit. De dingen die je niet meer nodig hebt worden dan weggegooid. Het bouwplan van je hersenen kan dan alleen nog maar kleine herstelwerkzaamheden meer doen.

Het gevolg van teveel drinken in je tienertijd is dus letterlijk dat je jezelf minder slim laat worden (en met een beetje pech zelfs dommer dan ervoor).

Op diezelfde manier heb ik het mijn kinderen uitgelegd. Mijn zoon van 10 zag laatst een programma over die opruimacties van je brein (hij is verslingerd aan Discovery, National Geographic) en hij vroeg al bezorgd of je dan na de puberteit dommer bent. Ik heb er goede hoop op dat hem deze achtergrond genoeg zal helpen.

Ik heb geen idee of het uiteindelijk zal werken, maar het viel me wel op dat bij dat meisje van 14 blijkbaar wel wat muntjes vielen bij mijn uitleg. Ze zei me ook dat dit de eerste keer was dat ze hoorde waarom alcohol slecht was. Ik denk niet dat het de eerste keer was, maar ik denk dat ze het nu beter voor zich kon zien dan met de opmerkingen 'het tast je hersenen aan'.

Tihama

Onderzoek

Het blijkt toch dat kinderen die thuis te maken hebben met zero-tolerance veel minder drinken.

Als je namelijk wel mag drinken, en je drinkt er 6, dan kun je best een smoesje verzinnen dat het er echt maar 2 waren.
Maar als je er 0 mag, dan kun je 6 echt niet meer verklaren.
Je moet je dus alleen al wat inhouden om thuis nog betrouwbaar te kunnen liegen;-)

Overigens: ik lust best alcohol, sterker nog: ik vind verschillende likeur en wijn erg lekker, maar ik heb een hekel aan het effect. Na 2 glazen dan voel ik mezelf licht worden in mijn hoofd. Ik weet ook hoe dat komt: omdat ik zelden alcohol drink is het aantal enzymen in mijn lever om het af te breken ook laag. Iemand heeft me wel eens geadviseerd om vaker en meer te drinken, want dan stijgt dat enzymniveau, waardoor je meer kunt drinken voor je de alcohol voelt. Iets in die redenering leek me onlogisch;-)

Tihama

Oh fijn

Ik bespreek dit draadje net met mijn man. Die schetst meteen: "Als we zerotolerance gaan doen, dan zuipen ze zich klem en blijven daarna de nacht in de goot doorbrengen omdat ze bang zijn voor straf als ze dronken thuiskomen". Of "Dan gaan ze helemaal los in Lloret de Mar". Optimist.

Ik geloof dat we nog een uitdaging hebben;-)

Tihama

Tihama

Ik ben geneigd je man gelijk te geven. De overheid kan verbieden en straf geven als je toch een overtreding begaat, maar ik als ouder hou er niet van om te verbieden en straffen uit te delen bij niet luisteren. Ik doe dat dan ook zo min mogelijk.
Ik ben de enige die wel eens iets drinkt. Eens in de drie maanden of zo, loop ik in de winkel en koop ik spontaan zo'n klein flesje wijn. Thuis is die plotselinge behoefte vaak alweer verdwenen. Maar dan staat dat flesje dus in huis en een maand later of zo besluit ik wederom in zo'n 'ha, daar heb ik zin in!' vlaag het flesje te openen. Nou... dat is het:-) Mijn dochters worden dus niet aangemoedigd en ik kijk ook wel eens bedenkelijk als er drank wordt aangeschaft, maar ik laat het verder wel los. Zoals gezegd, heb ik de indruk dat ze beter weten wat ze doen dan ik op die leeftijd.

Na ampel overleg

kwam man met een nieuwe aanpak. Ik las hem de openingspost voor. Toen zei hij:'Ja, maar je moet ze ook niet in 1 keer los laten gaan. In het begin mogen ze maar 1 glaasje, hoor". Grinnik. We komen vanzelf tot een compromis, de grote vraag is of onze aanpak het gewenste resultaat zal opleveren.

Wij zijn hier trouuwens nooit zo van de bestraffingen geweest. Meestal is het overtreden van een regel vooral aanleiding voor een flink gesprek. of een heleboel gesprekken en (tijdelijke) restricties.

Ik maak me overigens veel meer zorgen over mijn dochter (11) tegen die tijd. Zoon is namelijk een einzelganger, die alles met zijn verstand beredeneert. Meer het type nerd (en dat is dan positief). Niet het type dat vanwege sociale druk gaat drinken.

Dochter vindt het veel belangrijker wat anderen vinden. Die lijkt me dus veel bevattelijker. Dus ik hoor graag het ultieme advies.

Tihama

Zero tolerance

Ik vind zero tolerance erg mooi klinken, maar zou niet weten hoe dat te controleren en hoe daar motieven voor te vinden om dat oudere pubers te verbieden. Het hersencel verhaal kennen ze, het wel drinken is vaak een bewuste keus en als dik 18 jarige mógen ze van de wet drinken en alcohol kopen. Ze moeten het zélf willen en zelf beperken, gewoon omdat ze overtuigd zijn van de ook mogelijk kwalijke gevolgen. Dat wij liever hebben dat ze niks drinkt weet ze ook wel. Maar hoe checken wij dat? Ze gaat zelf weg, nadat ze eerst zich met vriendinnen heeft opgetut. Alcoholtest doen voordat ze weg gaan? Adem ruiken? En dan alleen dochter of ook die vriendinnen? En dan zeker opblijven tot 4.00 uur 's morgens en dan ze allemaal over een lijntje laten lopen? Hoe ga je dat controleren? En dan? Als ze dat overtreden? Huisarrest aan zulke grote pubers geven?
Ik denk met argumenten dat ze toch echt alleen verantwoordelijk is om gezond en wel weer thuis te komen dat ze daar meer aan heeft....En beter naar luistert. Dat snijd hout, zeker bij een meisje...Waarbij er altijd kans is dat iemand misbruik maakt van de situatie. Zoiets is al eens bijna voorgekomen bij iemand die ze goed kennen, gelukkig zagen zij (met nog andere meiden) wat er gebeurde en dat betreffende meisje te dronken was om weloverwogen beslissingen te nemen en hebben ze ingegrepen (met veel op haar inpraten) en haar naar huis gebracht. Volgende dag wist betreffende meisje amper nog wat er gebeurd was en gruwde van de verhalen van de anderen....Dat had ze 'normaal' nooit gedaan. Normaal is ze een verstandige puber die zich nooit zo zou gedragen. Dat is een goed voorbeeld dus,dat indruk maakt. En iets wat ze nooit zou willen dat dat haar gebeurd, met de kans dat er niemand is op dat moment die door heeft wat er aan de hand is. Dus duidelijk is voor haar dat ze vóor die tijd moet stoppen en zoveel niet moet drinken. Daar heb ik wel vertrouwen in dat ze dat ook werkelijk doet. Ook zie ik dat ze dat drinken beperken tot bepaalde gebeurtenissen of vieringen en niet 3 keer in de week zich te buiten gaan. Ook houden ze rekening met hun dagelijks leven...volgende week toetsweek dus ik sla dit weekend even over.Dat lijkt me toch de beste manier om ermee om te gaan. En mocht ze naar Loret de Mar willen, weet ik dat ze ook daar zich niet anders zal opstellen. Deze manier komt uit haarzelf en heeft niks met ons te maken, dus onze aanwezigheid of afwezigheid doet er niet toe. Overigens wíl ze daar niet eens naar toe....het lijkt haar vreselijk om daar tussen al die hardstikke zatte lui te moeten verkeren.
Het toen dronken meisje heeft overigens na dit incident voor zichzelf een zero-tolerance beleid ingevoerd. Ze kan er niet tegen zegt ze zelf. Alleen op hoogtijdagen drinkt ze hooguit 1 glaasje.
groeten albana

Hoe doe je dat?

Hoe doe je dat in de rest van de opvoeding met dingen die ze niet mogen omdat ze potentieel gevaarlijk zijn? 'Controleren' is dan inderdaad een onderdeel, lijkt me. Of liet je ze op zesjarige leeftijd ook alleen met theoretische instructies een weg oversteken? Uitleggen, herhalen, voordoen, meedoen, samen doen, zelf laten doen - dat zijn toch allemaal stapjes in het proces?
En dan is alcoholgebruik een héle eenvoudige. Dat ruik je, dat zie je en dat merk je. Ik vind controle op alcoholgebruik makkelijker dan controleren of ze niet stunten op de fiets; het eerste kan ik vanuit mijn bed namelijk

Tirza

In italië grens naar 18

In italië heeft de tweede kamer net de grens voor alcoholverkoop opgetrokken naar 18 jaar. Ook sigarettenverkoop en gokmachines zijn al langer verboden voor minderjarigen onder de 18. Zonder legitimatie mogen geen sigaretten, alcohol of gokspelen verkocht worden.
Het lijkt me eigenlijk vrij logisch dat ze een wet voor zowel alcohol als tabak hebben gemaakt, want alcohol verbieden omdat het slecht is voor de jeugd maar wel tabak toestaan heeft iets tegenstrijdigs.

Wat de stapjes betreft

:))) Dat uitleggen en herhalen zie ik nog wel zitten. Maar meedoen, voordoen en samendoen lijkt me in geval van alcohol niet het effect hebben dat het moet hebben. Of het zou voordoen moeten zijn in gematigd of niet drinken......

Maar even serieus....hoe controleer je dan? Want ik zie het werkelijk nog niet voor mee.
In de eerste plaats ben ik doorgaans half in coma als ze thuis komt na feestje of uitgaan. Ik hoor ergens ver weg dat er iemand thuis komt en even later fluistert ze ergens aan de deur van de slaapkamer dat ze er is...en dan verdiept mijn coma zich onmiddelijk weer. En dat is geen grapje, ik slaap doorgaans nogal erg diep. Wel kort (in verhouding met anderen) maar diep. En word alleen wakker van noodsignalen (huilende kinderen, noodtelefoontjes ofzo). Opblijven tot ze thuis is, geen optie, ik moet vaak werken in de weekenden. En dan nog het probleempje van anderen die meekomen. De afspraak met de pubers in haar vriendengroep is dat ze sámen naar iemands huis gaan. Dat willen alle ouders en is al jaren een afspraak waar ze zich keurig aan houden. Geen gefiets midden in de nacht alleen over straat of buitengebied (anderen wonen buitenaf). Als ze al thuis komt (is dus niet altijd hier) zijn er altijd ánderen bij. Moeten ze dan 1 voor 1 naar mijn bed lopen om te ruiken? Of alleen die van mij? En de simpelste uitweg lijkt mij voor puber dan maar bij een ander slapen als ze mijn beleid wil ontlopen. Dat is de afspraak toch? Niet alleen naar huis? En ik denk niet dat die andere ouders te porren zijn voor dezelfde controle. 1 van die ouders heeft 6 pubers/jongeren in verschillende leeftijden, ik denk dat die al helemaal niet in is voor zero tolerance (= 6 keer wakker worden en controleren). Volgend jaar zal e.a. nog anders worden, dan gaat ze gedeeltelijk 'uit huis'. En dan? Of laat je de controle dan los? Op hoop van zegen?

Bij een wettelijk alocholverbod t/m 18 jaar had ik het al een stuk eenvoudiger gevonden dat zero tolerance beleid, ook om te handhaven. En ook om andere ouders erover aan te spreken. Tot hun 16de was het écht, écht zwaar verboden. Bij al die ouders. Maar sinds hun 16de is het alleen nog een verbod op stomdronken thuis komen. En dat stunten op de fiets op de openbare weg, daar krijg je ook een bekeuring voor/wordt je op aangesproken als de sterke arm het ziet. Dat mag ook niet. Dat is een hele andere uitgangspositie als 'ik vind dat beter voor je' of 'ik vind het gevaarlijk'. Ik vind het al heel wat dat we 'gematigd drinken' voor elkaar hebben gekregen en dat ze stomdronken zijn not-done vinden en wat dat betreft op elkaar passen en elkaar erop aanspreken. Als ik de pubers mag geloven gebeurd het heel vaak dat anderen wél stomdronken zijn. Leeftijdgenootjes dus. Wel vaak jongens....Niet dat ik dat allemaal klakkeloos geloof, maar voor het uitgaan zijn ze vaak nog beneden, beetje chillen, beetje ouwehoeren en dan komen de verhalen (tegen elkaar). Wij houden ons dan een beetje op de achtergrond, alsof wij er niet zijn, maar het volume waarop gepraat wordt maakt wel dat wij vrijwel alles meekrijgen en dat weten ze en dat maakt ze niet zoveel uit. En er zijn echt vriendengroepen die het doodgewoon en zelfs cool vinden om zo dronken als maar mogelijk is te zijn/worden. Die daar zelfs enigzins 'trots' op zijn. Dan hoor je verhalen als die heeft in de sloot gelegen en is eruit gehaald door vrienden en die en die is opgehaald door zijn ouders omdat de portier het onverantwoord leek dat hij nog fietste.
Dat lijkt me pas een werkelijke nachtmerrie voor ouders, w.s. zou dan zelfs mijn coma onderbroken worden door diepe zorgen en gepieker of ze wel thuis komen.
groeten albana

Dat van die hersenen is dus maar half waar

Dat je na je 18e of 25e hersenen zich niet verder ontwikkelen is gewoon niet waar. Zelfs de hersenen van demente bejaarden kunnen zich (deels) herstellen door goede voeding en training. En mijn dochter is slim genoeg om te weten wanneer ik haar onzin verkoop en dat helpt bovendien ook niet aan mijn eigen geloofwaardigheid. Dit is mijn probleem met het hersenen cellen verhaal; het is een selectie uit wetenschappelijke feiten ingezet voor je eigen doel. En dat verhaal van die briljant puber die zijn IQ tot onder de 100 dronk is te extreem om aan te slaan bij mijn dochter (het zegt ook weinig over hoe hij over 10 jaar functioneert). Bovendien heb ik geen zin om een discussie over hersencellen met haar te beginnen; ik wil bereiken dat zij verstandig met alcohol omgaat.
Punt is dat alcohol en drugs voor de één iets anders is dan voor de ander. Verslavingsgevoeligheid zit in je genen, waar de één prima 1 of 2 glaasjes kan drinken krijgt de ander pas dorst na 2 glaasjes en slaat volkomen door. Dit zijn de potentiële probleemgevallen; samen met degenen die denken dat je klem zuipen stoer is of die bezwijken voor groepsdruk. Ik probeer uit te vinden tot welke groep mijn dochter behoort en ik heb nog goede hoop dat dit de eerste is :-)
Zero tolerance heeft het gevaar dat je contact verliest met je kind, omdat je te ver afstaat van waar zijzelf staan.

Wetenschap

Dat hersencellen levend zijn en getraind kunnen worden, ook op hoge leeftijd, betekent niet dat je je niveau niet beïnvloedt als je als puber teveel drinkt. Dat is geen selectieve wetenschap, maar goed en grondig bewezen.
Net zoals ook bewezen is dat kinderen van alcoholdrinkende ouders sneller en meer alcohol gaan drinken.
Net zoals bewezen is dat de prefrontale cortex van drinkende pubers kleiner is dan van niet-drinkende kinderen (al zichtbaar na 4 keer drinken, via MRI-scans, zoals onlangs in een vakblad gepresenteerd werd). Dat mag je best allemaal ontkennen, maar het is wel de belangrijkste reden waarom artsen pleiten voor een verhoging van de alcoholgrens.
Die slechtere ontwikkeling van de prefrontale cortex is relevant voor je impulsbeheersing. Dus het maakt je bevattelijker voor toekomstige verslavingen en het hindert de gewetenontwikkeling. En nee, dit herstelt niet allemaal spontaan. Helaas niet.

Over opvoedingsstijl: je kunt naar mijn mening prima duidelijke regels stellen, zonder daarmee de afstand tussen je kind en jou te vergroten. Mag jouw dochter zelf weten hoe laat ze thuis komt? Of heb je daar regels voor? Mag je dochter kiezen welke knul ze mee haar bed in sleept? Of heb je daar regels voor? Misschien zelfs een algeheel verbod? Mag ze ghb, XTC of wiet gebruiken? Mag ze roken en zoja, mag ze dat in huis doen?

Als ouder stel je diverse regels, waarbij sommige dingen echt een nee zijn.

Maar zodra het om alcohol gaat, lijkt het wel alsof we bang zijn om hier duidelijk over te zijn.
Het feit dat de sociale druk zo groot is, maakt het allemaal niet makkelijker. Zoals albana schetst: zolang de andere ouders meewerken, is het makkelijker. Niet alleen voor jou, maar zeker voor je kind.

Tihama

De juiste snaar

Pffff Tihama, ik ben niet bang om regels te stellen en zie geen zin in een feitjes discussie.
Toen ik 16 was begon ik met roken; plaatjes van zwart geblakerde longen al dan verkankerd riepen een enorme irritatie op en maakte hooguit dat ik er eentje extra opstak. Je slaat behoorlijk door met argumentatie. Dit heeft op mij, ondanks dat ik de puberteit al lange tijd achter mij heb liggen:-) nog steeds het effect dat ik hier afhaak. Ik ben een verstandig en weldenkend mens en wil zo aangesproken worden, toen ik 16 was en nu nog steeds. De emotionele en absurde argumenten die je nu aanhaalt maakt dat ik mij niet serieus genomen voel en dus afhaak. Mijn dochter is uit hetzelfde hout gesneden.

Ik schrijf dit niet om je op je nummer te zetten, maar omdat ik zelf zoek naar de juiste snaar in het gesprek met mijn dochter en ik weet dat dit hem niet is:-)

Genen

Het is overigens wel waar dat verslavingsgevoeligheid in de genen zit. Voor 50% is dit van invloed. Ze weten zelfs welke genen het zijn.

Maar dat betekent dus twee dingen: als je genetisch belast bent, zijn er des te meer redenen om heel voorzichtig te zijn met alcohol. Het laatste dat je dan kunt gebruiken is een vermindering van je vermogen om je impulsen te beheersen. Als je niet genetisch belast bent, dan heb je nog steeds die 50% die je alsnog verslavingen kan opleveren.

Je hebt het dan alleen wat makkelijker met je beheersing dan degenen die ook de verkeerde genen hebben.

Sociale druk blijft overigens iets fascinerends. Wij proberen nu bij de kinderen steeds over deze mix te praten: wat is belangrijk voor je gezondheid en waarom proberen andere kinderen je over te halen? En wat kun je doen om deze druk te weerstaan zonder een sociale outcast te worden?

Ik ben dus niet van de school: en het mag niet omdat ik het zeg, basta.

Ik mocht van mijn ouders heel erg veel. Heel laat op stap (toen ik 16 was, ging ik tot minstens 4 uur in de ochtend uit. Ik hing rond in de new-wavescene, waar wietgebruik de norm was. En op zondag ging ik altijd nog naar de kroeg in het dorp, waar de meters bier rondgingen. Mijn verzoek om Spa was altijd lastig en aan wiet ben ik nooit begonnen.
Ik zit nu na te denken waarom ik dat zo deed. Want ik heb het ontzettend vaak aangeboden gekregen en heel veel opmerkingen gehoord over mijn weigering.

Mijn pa werkte in de psychiatrie veel met verslaafden. Hij heeft me van jongsafaan heel veel geleerd over verslavingen. Toen was trouwens ook al bekend dat er een genetische component was. En mijn moeder waarschuwde vooral voor het heft in handen houden. Als je als meisje onder invloed raakt, dan kunnen er dingen gebeuren die je nuchter nooit zou willen. Waar ik mee ingeprent ben: zorg dat je altijd nuchter genoeg blijft om je eigen keuzen te maken en maak dat je wegkomt als het een kant opgaat die niet deugt.

Mijn ouders trokken overigens wel de teugels aan als ik niet met mijn vrijheid om kon gaan.

Ik wist als 16-jarige al wel wat Korsakov was. Ik kwam namelijk nog wel eens bij mijn pa op het werk en daar heb ik mensen gesproken die Korsakov hadden. Het leek het me verschrikkelijk om een geheugen te hebben van minder dan een kwartier. Dat hielp me ook best wel om nee te zeggen. En ja, ik weet best dat je geen Korsakov krijgt van twee keer doorzakken.

Wij zoeken nog de juiste aanpak.

Tihama

Goed

Ik had mijn andere posting geschreven in de tijd dat jij reageerde. Dus overbodig.

Ik was dan blijkbaar een heel bijzonder soort puber dat ik me wel liet leiden door feiten over gezondheid. Ik snap dat als het bij jou niet werkte je aanneemt dat het bij je dochter ook niet zal werken.

Aangezien het bij mij als puber wel werkte, vind ik het best logisch dat het bij mijn kinderen wel zal werken.

Wat zou bij jou dan wel gewerkt hebben om niet te beginnen met roken? Ik ben daar echt heel benieuwd naar. Het lijkt me dat als je weet wat jou destijds wel tegengehouden zou hebben, een sleutel kan zijn om je dochter te bereiken.

Tihama

Rationele argumenten en irrationeel gedrag

Om te beginnen ben ik het met je eens dat alcohol de gezondheid van een 16 jarige niet bevordert en dat veel alcohol slecht is (en heel veel desastreus). Waar we over van mening verschillen is de manier waarop je een puberkind beïnvloed.
Wij hebben in onze directe omgeving een indrukwekkend voorbeeld gezien van het herstellend vermogen van de hersenen, dat is één van de redenen waarom ik die discussie bij voorkeur laat liggen. Het kan best dat je gelijk hebt over verschillen in herstellend vermogen tussen verschillende delen van de hersens, maar feit is ook dat wij maar beperkt kennis hebben over de werking van de hersenen en ik daar geen gesprek over wil voeren:-)
Het is frappant dat jij komt met de invloed van het werkveld van je vader. Ik werk als staf in een instelling voor psychiatrie en verslavingszorg en mijn werk bestaat voor een groot deel uit het beïnvloeden van het gedrag van (gedrags)therapeuten. Wellicht dat dat één van de redenen is dat ik maar heel beperkt waarde hecht aan rationele argumenten om gedrag te beïnvloeden. Er is overigens ook veel wetenschappelijk bewijs dat dit maar heel beperkt werkt.
In de VS hebben ze decennialang miljoenen uitgegeven om het aantal tienerzwangerschappen naar beneden te krijgen, zonder resultaat. De MTV docusoap 16 and pregnant heeft bereikt wat al die dure verantwoorde campagnes niet gelukt is, namelijk een spectaculaire daling van het aantal tienerzwangerschappen. Ik denk daarom dat de tip om samen Oh, Oh Gerso te kijken de beste is die ik hier gekregen heb. Dochterlief beschikt behalve over gevoel voor stijl ook over flink wat gymnasium-arrogantie en dat is denk ik de ingang die ik nodig heb.

Om terug te komen op jou (Tihama) eigen ervaring als 16 jarige, mag ik een gokje wagen:-). Jouw ouders lieten je los in een omgeving waarvan ze wisten dat er drank en drugs was, maar zij hebben besloten om jou te vertrouwen. Je dit deed een beroep op jou volwassenheid, waardoor jij reageerde als een volwassene en hun vertrouwen niet beschaamde. Wat denk je, is dat wat???
Mijn ouders gaven mij de boodschap mee dat zij ongeveer alle slechts van mij verwachten en mij niet vertrouwden. Ik mocht buiten school nergens naartoe. Dus spijbelde ik en hing onder schooltijd in coffeeshops en in het park. Ik blowde niet alleen maar experimenteerde ook uitgebreid met harddrugs. Kortom ik bevestigde hen ook in het beeld dat zij van mij hadden.
Mijn genen hebben gelukkig weinig aanleg voor verslaving en er was één opmerking die mij met alles deed kappen. Mijn vader merkte een keer op dat ik nooit kon weten wat een pilletje of poedertje bevatte, omdat het illegaal gemaakt was door iemand die alleen maar geld wilde verdienen en niet te achterhalen was. Ik ben achterin de twintig met roken gestopt toen ik zag dat roken je een slechte en vroegtijdig verouderde huid bezorgde (en ik het ook wel genoeg vond). Daarnaast werd ik moeder en verdomde ik het om buiten in de regen naast mijn eigen huis te gaan staan roken of op mijn werk, buiten het kantoor. Argumenten die aanspraak doen op mijn ijdelheid en eergevoel, dus

Nog iets...

Dat ik besloot dat ik klaar was met mijn drugsexperimenten had nog een reden. Ik kwam als 17 jarige op eigen benen te staan. Ik had alle vrijheid om met mijn school te kappen en de hele dag kunnen blowen, maar in plaats daarvan koos ik er voor om mijn verantwoordelijkheid te nemen; rotzooi de deur uit en mijn school afmaken; een toekomst als bardame zag ik toch ook niet zitten (anders dan om mijn studie te betalen). Maar dit was mijn besluit dat ik nam toen alle volwassenen mij al hadden opgegeven, ik wilde immers niet naar hun verstandige raad luisteren.
Natuurlijk hoop ik dat mijn kinderen dergelijke risicovolle avonturen overslaan en het is zeker niet een wenselijke manier om de puberteit door te komen. Ook nu ik zelf puberkinderen heb ben ik nog steeds overtuigd dat ik niet zozeer een moeilijk kind was, als wel dat ik moeilijke ouders had

Het is volgens mij meer van het zelfde

Ik geloof best dat als je je kinderen het gevoel geeft dat je ze beschouwt als een crimineel in de dop, dat de kans er dan in zit dat ze dat ook worden.

En toch ben ik absoluut van de liefdevolle begrenzing. En ik denk dat je best kunt laten weten hoe je erover denkt en waarom dat zo is. En dan zul je moeten afwachten wat zij daarmee doen. En daar je strategie op aanpassen.

Het lijkt mij overigens heel sterk dat als er eentje z'n roes in de goot gaat uitslapen ik dat niet ga merken de volgende dag. En verder ga ik er vanuit dat mijn kinderen mij niet als een zodanige boevrouw zien dat ze de goot verkiezen boven mijn lichte ontstemtheid. Voordat het zover komt is er al een heleboel kans geweest op een goed gesprek.

Opvoeden is inspelen op je kind. Je hebt kinderen die gevoelig zijn voor een goed theoretisch verhaal en je hebt kinderen die het liever in de praktijk uitzoeken. Deze laatste kinderen grenzen stellen is niet hetzelfde als rücksichtslos alles verbieden. Als de band met je kinderen goed is nemen ze hoedanook wel iets mee van wat jij vindt.

En daar zul je het als ouders mee moeten doen.

Ik word dus gewoon wakker als ze thuiskomen. Zoals ik van alles wakker word. En je hoeft maar net boven zombie-status te zijn om te merken of ze gedronken hebben.
Vrienden komen hier nooit mee in huis en nee, die zou ik niet controleren. Denk ik. Dat is aan de eigen ouders. Als het er dan op neer komt dat alle vrienden altijd bij mij zouden willen overnachten, weet ik genoeg

Tirza

Vrijheid

Je hebt natuurlijk gelijk dat rationele argumenten vaak niet aanslaan. Die rationele argumenten sloegen bij mij vermoedelijk aan door het moment waarop ik ze binnenkreeg.
En later was er geen reden om mijn eigen vrijheid te bevechten of bewijzen. Ik mocht zoveel, dat het me geen moeite kostte om die paar dingen te laten die ik dan niet mocht.

"Om terug te komen op jou (Tihama) eigen ervaring als 16 jarige, mag ik een gokje wagen:-). Jouw ouders lieten je los in een omgeving waarvan ze wisten dat er drank en drugs was, maar zij hebben besloten om jou te vertrouwen. Je dit deed een beroep op jou volwassenheid, waardoor jij reageerde als een volwassene en hun vertrouwen niet beschaamde. Wat denk je, is dat wat???

Mijn ouders gaven mij de boodschap mee dat zij ongeveer alle slechts van mij verwachten en mij niet vertrouwden. Ik mocht buiten school nergens naartoe. Dus spijbelde ik en hing onder schooltijd in coffeeshops en in het park. Ik blowde niet alleen maar experimenteerde ook uitgebreid met harddrugs. Kortom ik bevestigde hen ook in het beeld dat zij van mij hadden."

Ik denk wel dat hier iets inzit. Ik ken die voorbeelden wel van christelijke vriendinnen, waarvan de ouders overigens vonden dat ik persoonlijk het Sodom en Gomorra vertegenwoordigde.

Ik denk wel dat het meer nuance kent. Mijn ouders gaven me wel het vertrouwen, maar daarvóór hebben ze me vooral jarenlang geinformeerd en gewaarschuwd. Ze hebben me nooit hard verboden om te drinken: ze hebben me vooral gewaarschuwd nooit teveel te drinken. Het motto was: niet meer dan 2 glazen en zodra je na 1 glas al effect voelt, dan stoppen, want anders verlies je de controle. Voor mij was het verliezen van controle het sterkste argument om niets te gebruiken. De gedachte dat iemand me dan dingen kon laten doen, die ik nuchter nooit zou doen, maakte dat ik geen enkele moeite had alles af te slaan.

Toen ik in 4 gym van donderdag tot en met zondagavond ging stappen, terwijl mijn cijfers kelderden, toen mocht ik een tijdlang alleen nog maar op zaterdag stappen én op tijd thuis. Mijn ouders begrensden dus wel, maar zoals Ginny net zei: liefdevol. Hun argumenten sneden hout.

Ik ben met de kinderen ook niet van plan om een hard zero-toleranceklimaat met stevige sancties op te zetten. Dat hebben we nog nooit gedaan, dus ik zie geen aanleiding om daar met bijna-volwassenen dan opeens mee te beginnen. Maar een heldere grens kan best makkelijk zijn.

"Mijn genen hebben gelukkig weinig aanleg voor verslaving en er was één opmerking die mij met alles deed kappen. Mijn vader merkte een keer op dat ik nooit kon weten wat een pilletje of poedertje bevatte, omdat het illegaal gemaakt was door iemand die alleen maar geld wilde verdienen en niet te achterhalen was. "

Dat was een van de dingen, waar mijn ouders fanatiek op waren. Ik weet dat ik bijv. om die reden altijd spacecake geweigerd heb: geen controle wat er in zat en wat het met mij zou doen. Ik heb het over begin jaren'80. Christiane F en zo.

"Ik ben achterin de twintig met roken gestopt toen ik zag dat roken je een slechte en vroegtijdig verouderde huid bezorgde (en ik het ook wel genoeg vond). Daarnaast werd ik moeder en verdomde ik het om buiten in de regen naast mijn eigen huis te gaan staan roken of op mijn werk, buiten het kantoor. Argumenten die aanspraak doen op mijn ijdelheid en eergevoel, dus"

Bij mijn dochter, die graag shopt, vertel ik hoeveel geld roken kost. En hoeveel schoenen je daarvoor kunt kopen. En ja, ook hoe ongezond het is, maar ik heb het vermoeden dat het geldargument voor haar beter is. Die oude huid lijkt me voor een 13-jarige ook niet een sterk argument.

"Ook nu ik zelf puberkinderen heb ben ik nog steeds overtuigd dat ik niet zozeer een moeilijk kind was, als wel dat ik moeilijke ouders had :-)"

Ik denk dat je daar een punt hebt. Sommige mensen denken dat hun kind het veiligste is in een doosje. Alsof je een ballon onder water kunt duwen.

Maar je moet het zo weten aan te pakken dat ze het geleerde ook in praktijk kunnen brengen als ze wél alle vrijheid hebben. En dat vind ik een continue uitdaging.

Dat geldt trouwens voor heel veel dingen, gamen, eten etc.

Tihama

Het heeft vast ook met je eigen achtergrond te maken hoe je daar met je puber mee omgaat. Ik heb niet het idee dat mijn puber van 16 zich nog laat aansturen door een verbod van mijn kant. Hij is voorgelicht en heeft alle social stories over middelenmisbruik en gebruik gekregen en is inmiddels vooral zelf verantwoordelijk voor de keuzes die hij daarin maakt. Ik schipper nog zo'n beetje op de achtergrond en ben zijn vangnet. Gelukkig gaat hij er zelf verstandig mee om. En dat stelt mij gerust. Naast al die hersenonderzoeken en verhalen die natuurlijk allemaal zo hun waarde en goede intenties hebben houdt ik me ook maar vast aan al die mensen die verder gewoon doorgeleefd hebben ook al dronken ze weleens een borreltje, rookten een wietje of namen andere middelen. Nee, blij wordt je er misschien niet van, zelf heb ik ook geen ambities maar ik heb ook niet de neiging om daar een dramaverhaal van te maken. Pas nog gehoord dat de bekende neuroloog Oliver Sacks drugs heeft gebruikt van zijn 16e tot zijn 24e. Valt misschien in positieve zin op en hij is er zelf ook niet trots op, maar die ervaringen heeft hij ook maar mooi meegenomen in zijn publicaties. Ik ben er voor mijn kinderen en heb ze over alles voorgelicht maar er komt een moment dat ze toch echt zelf hun leven vorm gaan geven en afgezien van een beetje zeuren, dat is mijn recht als moeder, wil ik daar ook echt niet meer over gaan.

Afkloppen..

heb 2 zoons, 15 en 18 en alle 2 nog geen alcohol gedronken, ok oudste 1jr geleden met oudjaar en te veel breezers, was er behoorlijk misselijk van.
Ze vinden het alle 2 vies...houwen zo....

Soortgelijk geval& mijn aanpak

Beste Marieke, het klinkt of je dochter één avond is doorgeschoten, maar heel duidelijk van plan is dit niet vaker te doen.
Ik denk dat voor haar inderdaad het sociale aspect het meeste hout zal snijden. (En misschien wil ze niet haar ouders weer teleurstellen??) Iets soortgelijks is gebeurd bij mijn pubermeid. Ze kwam met oud&nieuw vrij vroeg al terug van een feest, al om 1 uur. Maar dit was niet zonder reden, ze werd door een vriendin naar huis gebracht omdat ze zo debiel aan het doen was.. Ze heeft dan ook in de tuin overgegeven en ik heb haar maar in haar bed gelegd. Ik was natuurlijk laaiend.
We hebben hier een uitgebreid gesprek over gehad en het bleek inderdaad dat ze toch aan de sterke had gezeten die ik haar zo had verboden. Ik werd niet boos op haar, dat leek me niet de goede invalshoek, maar ik vroeg wat ze hier zelf nou van vond en heb laten merken dat ik teleurgesteld was. Ik weet uit ervaring ,ik was ook niet zo´n makkelijke puber ;-),dat het veel rotter voelt als je ouders teleurgesteld zijn dan wanneer ze boos zijn. Ik heb geen straf gegeven, maar ik heb er wel het vertrouwen in dat dit niet meer gebeurd. Ze was zo beschaamd en geschrokken... Als ik zou komen aanzetten met het bekende hersen-verhaal zou ze denk ik niet eens luisteren, dat hebben ze al 100X op school gehoord.
Onze afspraken over alcohol zijn trouwens: als ze er om vraagt mag ze wel (in het weekend) een glaasje wijn bij het eten, en op feestjes mag ze drinken, maar gewoon bier/wijn, en max 3 drankjes (verspreid!!) over de avond. En geen rare fratsen als sterke drank/mixdrank