Eerder naar bed dan kind

Draadstartster

Gisteravond vroeg mijn schoonzus, oudste zoon 14, hoe wij dat allemaal vroeger deden met TV kijken en opblijven rnzo. Moest meteen aan deze draad denken. Volgens mij is de irritatie vooral de lange tv- avonden met de vele lange reclameblokken. Tv on demand of hoe heet het allemaal maakt dat je veel effectiever ( samen) kunt kijken. Zij heeft nog een ouderwets systeem, net als wij, dus dat helpt niet. Op internet kijken helpt niet, niet alles beschikbaar en ook reclame, begreep ik. Samen kijken kost tijd maar is ook gezellig, dus onze conclusie was da je als meekijkende ouder maar een hobby moet verzinnen die je ondertussen kunt doen, haken, breien of zo. Een boek lezen lukt helaas niet stelde schoonzus vast. Vrouwen kunnen veel tegelijk, maar er zijn grenzen.

Hier

Hier inderdaad een kind (14, 3 vwo) dat bijna altijd het eerst of de eerste 2 uur vrij heeft (4x per week). Die gaat dus ook altijd vrij laat naar bed. Wij zelf overigens ook. Vaak zit hij op zijn kamer te playstationnen of tv te kijken, afgewisseld met huiswerk maken. Meestal als hij hoort dat wij aantstalten maken om naar bed te gaan gaat hij zich snel klaar maken. Samen tv kijken gebeurt hier echt heel sporadisch. De kinderen kijken op donderdag samen expeditie Robinson en op zondagavond kijken zoon en ik series als Penoza, van God Los etc. Man kijkt met zoon Studio Sport en ik kijk met dochter op donderdagavond CSI Miami. The Voice kijken we niet echt, man kijkt liever Voetbal Insite en als die er niet is staat the Voice op, maar meestal loopt iedereen een beetje rond intussen en gaat op de laptop ofzo. Dochter moet ook vaak vroeg op de volgende dag ivm sport, dus die blijft toch niet op tot het eind kijken. Doordeweek is meestal de boel in de keuken pas om 9 uur aan kant, dus eerder op de bank ploffen en tv kijken is er toch niet bij. Dus dat herken ik wel van Maylise dat de avond dan pas begint.
Dus nee, wij gaan eigenlijk nooit later naar bed dan de kinderen, maar gezellig samen tv kijken doen we ook niet. Sowieso kijken we bijna geen tv eigenlijk.

En hier

En hier een 13- en 15-jarige puber. Oudste is, net als haar vader, een echt avondmens. Om half negen liggen wij nog niet in bed, sterker nog, dan is nog niet eens alles aan kant. Doordeweek moet oudste van mij om 10 uur naar boven maar als ze niet weg is in het weekend,komt het geregeld voor dat ze dan later in bed ligt dan ik. Maar man is dan nog op.
Wat 13-jarige betreft, die ligt altijd eerder dan ik in bed. Ik zou die ook niet een kwartier alleen laten beneden omdat man en ik in bed een dvd gaan kijken. Dat kan ook niet want we hebben (bewust) geen tv oid op onze slaapkamer en man is dus een avondmens, die krijg ik niet vroeg in bed. Maar goed, die gaat doordeweek om 9 uur naar boven.
Hier kijken we sporadisch tv met zijn allen,teveel verschillende interesses, wel komt het geregeld voor dat we met z´n allen een film kijken. Dat is dan in het weekend als we geen van allen verder iets te doen hebben. Wel is het zo dat een deel van het gezin bijvoorbeeld gezamenlijk DWDD kijkt, of journaal of Expeditie Robinson maar nooit in gezinsverband.

12 en 17 jaar.

Wij gaan meestal rond half 11 naar bed.Als we er erg vroeg uit moeten om half 10.Onze dochter van 17 moet er als eerste uit en gaat door de week vroeg naar bed,kijkt in bed nog even tv.Onze zoon gaat ook vroeg.Op donderdag mag hij opblijven om expeditie robinson te kijken ,met chipje en limonade.Als er in het week-end een leuke jeugdfilm komt kijken we die samen.Op zaterdagavond kijken we om onze zoon een plezier te doen naar "ik hou van holland".De kinderen hebben beide ee ntv op de kamer.Maar onze zoon kijkt altijd nog same nmet ons.Soms ben ik weleens erg moe,dan ga ik vroeg naar bed.Maar dan blijft man beneden.Dat is ook weleens andersom.Mijn man moet voor zijn werk soms rond 2 ,3 uur al vertrekken.Dan gaat hij erg vroeg en blijf ik op.Wat tv kijken betreft,kijken wij wat de kinderen leuk vinden.

Hier

Ik zie dit niet zo als een probleem eigenlijk. Mijn zoon (bijna 12, 2 Gym) en ik zijn allebei avondmensen. Ik lig er niet voor 24.00 in en hij niet voor 22.00. De avond begint meestal pas rond 20.30 omdat zoon drie keer per week 's avonds voetbaltraining heeft (en ja, ik sta dan ook anderhalf uur langs de zijlijn); dan nog eten en even ontspannen. We hebben een tv in de woonkamer en ik kijk wat ik wil zien; soms kijken we samen zoals naar het journaal, de Voice of een film maar zoon is niet zo van het tv kijken. Stel dat ik vroeger naar bed wil/moet gaan dan zoon, dan ga ik gewoon. Hij heeft meer aan een uitgeruste moeder die voor hem moet zorgen (hij heeft ADHD dus die zorg is intensief) en het huishouden moet doen dan een moeder die op haar tandvlees loopt. We doen verder genoeg gezelligs samen (voor zover een puber het gezellig vindt om met zijn ouder(s) iets samen te doen;-) en hij zal er ook aan moeten wennen dat moeders er niet altijd voor hem kan zijn en andersom trouwens ook. Iedereen heeft regelmatig tijd en ruimte voor zichzelf nodig en dat moet je respecteren. Zeker pubers waarderen dat voor zichzelf; dat moeten ze dan ook andersom kunnen respecteren.

Mogelijkheden

de mogelijkheden zijn per gezin heel verschillend. Als ouders al voor zessen hun bed uit moeten, is het logisch dat het avondprogramma kort duurt. Als ouders in continudienst werken, heeft dat ook gevolgen.

Als er drie, vier kinderen zijn met verschillende trainingstijden, beinvloedt dat de mogelijkheden.

Als je als moeder en zoon samen een huishouden vormt, kun je je sterk richten op de wederzijdse belangen.

In alle gevallen zul je als ouders streven naar een daginvulling waar iedereen wel bij vaart, maar er kunnen altijd gaten vallen, dat is niet anders.

Meer! meer!

Ja P. je moet je tot op de draad verantwoorden. Je doet namelijk iets anders en dat is eng.
De Grote Gevaren worden direct opgesomd.
Laat ik er nog een schepje bovenop doen: Vanaf half acht was de huiskamer van ons (man en mij). Dan moesten ze naar hun eigen kamer als wij dat zo wilden. Zo was het toen ze 8 waren en zo bleef het tot 16 waren (daarna kregen zij het huis en namen wij het atelier). De arme bloedjes hadden niet eens tv en zelfs geen computer op hun kamer.
Alle ongenuanceerde interpretaties op deze gewoonte zijn van harte welkom. ;-)
Voor de draadstarter: Lekker naar bed gaan. Dat is verstandig voor jou en voor je kind.
Moet ze ook leren, gewoon naar bed gaan als ze moe is en niet voor die buis blijven hangen.
Enneh... je kunt het programma bij 'uitzending gemist' ook nog samen op zondagochtend in het grote bed kijken. Heel gezellig. Thee, beschuit, hmm, ik heb er nou al zin in.
Groet,
Miriam Lavell

M lavell

Nee M.Lavell.P.#doet niet iets anders en dat is eng#.Ik ken meerdere gezinnen waar het zo gaat als bij P en bij jou.Maar dat zegt niets over mijn mening hierover: Wat een ongezellige kille bedoening,bah!

Anders

"Wat een ongezellige kille bedoening,bah!"
Nou kijk, dat bedoel ik maar. Daar gaat de discussie dan over alsof vast staat dat het een naadloos met het ander verbonden is. Dus moet P zich heftig verantwoorden waarom zij zich zo ongezellig en kil gedraagt naar haar kinderen.
Tsss.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Dat vind ik inderdaad helemaal ongezellig klinken. Niet zielig maar wel ongezellig. Allemaal zo gescheiden ergens zitten 's avonds. Het hangt natuurlijk wel samen met je levenstijl. Hier is iedereen overdag naar school en werk (meestal dan) dus de avond is het tijdstip voor gezelligheid en samen tijd doorbrengen. Als we dan nog allemaal apart zouden gaan zitten dan brengen we als gezin nooit meer tijd samen door.

Het geval P vind ik wel wat anders, daarbij gaat het maar om een half uurtje. De flexibiliteit daar kan beide kanten opgaan. Persoonlijk zou ik er voor kiezen om de flexibiliteit naar kind toe te hebben (zeker als het alternatief niet slapen is maar een DVD kijken) maar ik vind het ook niet zielig voor P zoon dat hij een half uurtje alleen moet zitten. Ik zou daar alleen wat flexibeler in zijn.

Invulling

Maylise, de invulling is zo grappig. Alsof er alleen maar 'altijd' of 'nooit' bestaat. Alsof deuren als hekken volautomatisch dichtvallen op bepaalde uren. Een bel of toeter en ieder een eigen kant op. Brave new world.
Grappig beeld.
Maar niet zo realistisch, wel?
Groet,
Miriam Lavell

Mlavell

Je leest niet goed,ik schrijf niet dat het altijd zo is,dat maak jij er van.Maar op het moment dát het gebeurt ,of dat nu eén of vijf keer in de week is,zeg ik: Bah,wat een ongezellige bedoening!

Natuurlijk

Zit er een verschil tussen elke avond en nooit. Echter zelfs al is het maar 1 x per maand dan zou het toch niet mijn stijl om 19:30 de 'kinderen' al naar boven te sturen. Ik zie de huiskamer als een gezamelijk vertrek en ik zou alleen iemand sommeren te vertrekken als die persoon zich misdraagt.

En of het nou elke avond is of 1 x per maand dan vind ik het inderdaad op dat moment een ongezellige gewoonte/idee.

Je schrijft zelf dat de huiskamer vanaf 19:30 voor jullie was als dat zo uitkwam. Daar haal ik uit dat het inderdaad niet om elke avond gaat maar wel dat het een soort basisregel/gewoonte was waar jullie (als ouders) je op kon beroepen wanneer dat zo uitkwam.

Je had het ook anders kunnen formuleren dat bijvoorbeeld als jullie een keer behoefte hadden aan rust/privacy je de kinderen zou verzoeken om naar hun kamers te gaan voor die avond. Dan maak je van de avonden samen de uitzondering.

Als je schrijft dat dit de gewoonte was als het jullie zou uitkwam dan interpreteer ik dat inderdaad als iets wat met enige regelmatig op deze manier gaat en niet als iets wat maar sporadisch voorkomt.

Anders zien

ffanders:"Maar op het moment dát het gebeurt ,of dat nu eén of vijf keer in de week is,zeg ik: Bah,wat een ongezellige bedoening! "
Dan blijft er toch altijd of nooit over. Namelijk altijd allemaal samen, nooit alleen.
Maylise:"Echter zelfs al is het maar 1 x per maand dan zou het toch niet mijn stijl om 19:30 de 'kinderen' al naar boven te sturen."
Helemaal goed. Moet je zelf weten.
Maylise:"En of het nou elke avond is of 1 x per maand dan vind ik het inderdaad op dat moment een ongezellige gewoonte/idee."
Ik kan me voorstellen dat je dat voor jezelf in je eigen huis en omgeving vindt, maar ik begrijp de invulling voor een ander niet.
Maylise:" Ik zie de huiskamer als een gezamelijk vertrek en ik zou alleen iemand sommeren te vertrekken als die persoon zich misdraagt."
Oke... Dus iedereen is gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen Is een grapje!!!!!
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ja, uiteindelijk is het natuurlijk meer 'mijn' huiskamer dan 'onze' huiskamer en ik beslis dat de huiskamer voor iedereen toegankelijk is (behalve voor wie zich misdraagt) :)
Het is hier wat dat betreft ook geen democratie.

Maar gewoontes bij anderen verbazen mij soms, of het nu P is die soms om 20:30 met een DVD naar bed gaat of een huiskamer die in sommige gevallen vanaf 19:30 kindvrij dient te zijn. En dan mag ik daar graag mijn verbazing over uitspreken (schrijven).

Lenah

Wat bedoel je? Is Miriam aan het barbecuen geweest of zo in de kou?

Thuis/ op kamers

Mijn zoon woont gewoon thuis en mag daarom in de woonkamer zitten, waar het warm is, de kaarsjes branden en we gezellig koffie en thee drinken. Soms gaat hij even op zijn kamer t.v. kijken, maar het liefste zit hij bij ons.
Hem naar zijn kamer sturen `s avonds omdat de avond "voor ons" is komt niet in ons op. Misschien is het niet zozeer zielig, maar het klinkt wel erg ongezellig. Maar iedereen mag het op zijn of haar manier doen als alle partijen er gelukkig mee zijn. De zoon van P vindt het niet gezellig als hij `s avonds alleen zit in de woonkamer, dus ja, daar zou ik rekening mee houden. Dan zou ik niet om half 9 naar bed gaan, maar om 9 uur.
Kleine moeite, groot genoegen.

Tuurlijk: alles mag

Maar dit valt volgens mij toch heel erg onder: erger u niet, verwonder u slechts. En dat doe ik dan ook.

Als lezende krijg je soms een beeld van iemands huishouding, en dat je dan denkt: "nou dat zou ik zo toch echt niet doen". Dat mag toch!?

Zo en nu ga ik mijn kaak maar weer eens van de grond afrapen en weer over tot de orde van de dag

'kinderen van de vloer'

Ik herinner me een tijd waarin ik de hele dag een of meer kinderen om me heen had. Jongste was nog niet op school, oudste zat in groep 7 of 8 geloof ik. In die fase had ik de strenge regel: na half negen wil ik niemand meer beneden zien. Ik had gewoon behoefte aan even helemaal niks, even 'alleen-tijd'. Oudste wilde dan weleens hinderlijk tijd rekken, maar ik wilde echt, echt even alleen zijn.

Ook herinner ik me een latere fase, iedereen 12plus, waarin er altijd wel eentje thuis was/kwam. Ik was gewend tijd te maken om dan met diegene samen te eten/koffie te drinken/bij te praten, dat was prima te combineren met mijn werk aan huis. Maar ik werd er ook weleens een beetje dol van. De laatste ging net - laat opgestaan- de deur uit, en de eerste kwam alweer terug. Ik wilde toen echt wel eens het huis voor mijzelf alleen. Had ik maar eigen kamer waar ik de deur achter me zou kunnen sluiten. Tegelijk besefte ik dat dit maar korte tijd zo zou zijn.

Nu zijn ze allevier gevlogen. Als er eentje langswaait, maak ik meteen tijd, haal lievelingshapjes en sla ik aan het verwennen ;)
De eerlijkheid gebiedt dat mijn werk dat niet altijd toestaat, soms komt dochter thuis en ben ik bijna het hele weekend bezig buitenshuis; dat wordt dan érg ongezellig gevonden. Tja. Beetje verwend misschien, hahaha.

Gezellig

Mijn zoon vindt het helemaal niet erg om (overdag of 's avonds) niet in de huiskamer te zitten; hij zit zelfs liever op zijn eigen gezellige slaapkamer die van alle gemakken (computer, xbox, verwarming, loungebank, kat) is voorzien en waar hij rustig zijn luidruchtige gang kan gaan, al dan niet met vrienden.
Ik heb alleen de huiskamer als comfortabele plek om mij terug te trekken en te relaxen. Dus als ik tv wil kijken, kijk ik tv. Wil zoon meekijken, prima. Maar hij is niet zo van het tv kijken en wil sowieso liever lekker in zijn eentje aanrommelen op zijn kamer. Wij doen genoeg gezelligs samen en ik vind het helemaal niet ongezellig of zielig als iedereen zijn/haar eigen ding doet. Wat een flauwekul. Vroeger bij ons thuis ging het ook zo en mijn zus en ik hebben er werkelijk niets aan overgehouden laat staan dat het ons aan iets ontbrak/ontbreekt. Er bekruipt me ergens een nogal burgerlijk calvinistisch/jaren vijftig gevoel van opgedrongen samen "gezellig" zijn met man in zijn fauteuil met zijn voeten omhoog aan de borrel, vrouw met breiwerkje op de bank, hapjes op tafel en de kinderen er opgeprikt bij terwijl die eigenlijk veel liever hun eigen ding ergens anders zouden doen.
Als iedereen er happy bij is, prima. Als het kind liever zou hebben dat pa of ma er nog een halfuurtje bij blijft, ook goed. Maar als pa en ma omvallen van de slaap en kind zou nog uren op blijven, sorry, dan moet kind ook leren dat het normaal en logisch is dat pa en ma gaan slapen en hij zichzelf maar moet vermaken. Dat heet opgroeien.

Gastvrouw?

Maylise:"Ja, uiteindelijk is het natuurlijk meer \'mijn\' huiskamer dan \'onze\' huiskamer en ik beslis dat de huiskamer voor iedereen toegankelijk is (behalve voor wie zich misdraagt) :)"
Maar ben jij dan ook de gastvrouw die er moet zijn totdat de laatste gast verdwijnt, of is er daar toch meer gelijkwaardigheid tussen 'iedereen' en jij?
Mogen je kinderen eerder dan jij naar hun kamer als zij dat willen, of moeten ze ook gezellig met jou something boring kijken?
Volgens mij gaat de vraag daarover.
En dan ligt het antwoord ook een stuk genuanceerder. Dan is het volgens mij juist heel begrijpelijk dat iemand zich als eerste terugtrekt. En dat mag dan best ook wel eens vader en moeder zijn.
Knikkebollend de Voice zitten kijken omdat je kind dat graag wil zien maar niet alleen... ach, dat kan een keertje, maar dat moet volgens mij geen gewoonte zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Niemand hoeft in de woonkamer te zitten uiteraard. Mijn kinderen zitten inderdaad soms een deel van de avond op hun kamer. Meestal lopen ze wat heen en weer. Niemand hoeft in de huiskamer te zitten of weg uit de huiskamer. Ik zelf ook niet. Op dit moment zit ik ook niet in de huiskamer. Ik heb geloof ik in mijn eerste reactie al aangegeven dat het hier ook wel eens voorkomt dat ik eerder naar bed ga.

Met dat concept is ook niks mis. Ik reageerde alleen op P omdat ik vond dat zij voor dat kwartiertje/half uurtje er wel heel erg een principe standpunt van maakte (zeker omdat het alternatief niet was dat P ging slapen maar een DVD ging kijken). Daar zou ik wat flexibeler in zijn. Als het om uren zou gaan en ik zou mijn slaap nodig hebben dan weer niet.

Hetzelfde met de huiskamer van 19:30 voor jezelf regel. Prima als ze vrijwillig op hun kamer gaan zitten maar om nu echt bewust te zeggen ga maar boven zitten want pa en ik willen samen thee drinken dat zou ik niet doen.

Geen dwang dus beide kanten op. Ze mogen beneden zitten maar het moet niet.

Lenah

Oh die kooltjes uitdrukking kende ik niet.
Maar dit is toch niet zo'n heftige discussie verder? Het gaat niet om wereldschokkende zaken.

Elisa

Calvinistische, burgerlijke, afgedwongen gezelligheidsdrang vind ik toch echt iets anders dan even sociaal een 13-jarig kind opwachten na trainen of vinden dat kinderen de vrijheid hebben om bij hun ouders in de kamer te zitten, ook al is het half 8 of later geweest. En volgens mij zegt niemand dat ouders zich gedwongen moeten voelen om hun kind gezelschap te houden als kind bij het ouder worden een andere slaapritme ontwikkelt en dus langer op kan blijven dan de ouders. Als die situatie ontstaat, maak je daar bepaalde afspraken over en dat lijkt mij begrijpelijk.
Jouw zoon voelt zich er prettig bij om los van jou wat aan te rommelen op zijn kamer of een andere plek. Dat is prima. Maar hij weet dat dat niet hoeft, dat hij ook bij jou kan komen zitten als hij daar zin in heeft. Hij moet dus niet alleen zijn, maar hij krijgt de ruimte van jou om te kiezen.