Dochter en haar vriend wonen in kraakpand

Tja...

Er is een reden waarom ze toch weer naar "die gast" is teruggegaan. Bijvoorbeeld een te betuttelende en zeurende moeder die haar dochter probeert te paaien met een auto maar ondertussen haar dochter aan alle kanten bekritiseerde.

Lees maar eens wat je nu weer schrijft: sterk dominant karakter, wiet, van school veranderd, etcetera.

Noem eens wat positiefs van haar. Nee, niet hier, maar tegen haar zelf. Niet telkens al dat negatieve benoemen en vervolgens als een verstikkende deken over haar heen hangen met als excuus dat je er alles aan doet om haar een goed warm thuis te geven. Ik vind het eerder beklemmend en verstikkend. Dat meisje krijgt niet de ruimte zichzelf te ontwikkelen en fouten te maken om daarvan te leren, want mans en paps staan meteen klaar met die verstikkende deken (inclusief een auto).

Goed bedoeld. Maar het werkt niet. Je hebt haar weer terug in zijn armen gejaagd. En jij snapt het echt niet, want je bedoelde het toch goed en je had zelfs een auto voor haar over.

Maar zo werkt het niet. Enfin, dat is inmiddels bewezen.

Aan Hangkous

Je hebt wellicht gelijk. We komen beschermend over. Wellicht ook omdat zij enig kind is en is geadopteerd. Wij hebben enkel het beste met haar voor. Maar het lijkt ons dat zij het gewone leven saai vindt, van uitdagingen houdt en de problemen niet ziet enkel als ze zich voordoen.

Aaaahh geadopteerd!

Lieve Sonja, naast alle goede adviezen geef je nu heel waardevolle info. Een geadopteerd kind brengt andere problemen met zich mee. Ik denk dat je moet gaan kijken of je hulp en info krijgt hoe je een geadopteerd kind kunt helpen en begeleiden in haar jonge volwassenheid. Het idee dat je als kind bent afgestaan of je geboorteouders kwijt bent geraakt kan echt voor een gebrekkig zelfbeeld zorgen. Ben daar niet in gespecialiseerd maar in mijn omgeving heb ik dat al vaker gezien. En bedenk ook heel goed dat jij heel anders in elkaar steekt dan je kind doordat je niet dezelfde genen deelt.

Sonja

Ik snap dat het heel lastig is toe te kijken en het makkelijk praten is voor ons achter ons toetsenbord. Je intenties zijn heus goed. Je wil je dochter beschermen, het beste voor haar.. Wie niet? Iedereen hier neem ik aan.
Maar als iets niet werkt moet je het op een andere manier proberen. Als je een spijker scheef blijft slaan en het lukt niet dan houd je de hamer eens op een andere manier vast. Zo moet je de tips hier lezen.
Ik zou nu proberen niet teveel voor haar in te vullen en te regelen, maar haar mening vragen en haar zelf ideeën aan te laten dragen. Die heeft ze vast. Want je hebt gemerkt, ondanks je goede bedoelingen kan je aanpak verstikkend werken wat er juist toe maakt dat ze die man weer opzoekt.
Je kan niet alles voor haar blijven bepalen, ze is geen marionet. Dat geeft juist afstand. Neem haar wat meer serieus en besef dat ze fouten mag maken.

Beschermend

Ik denk dat je 'beschermend' verwart met 'controlerend' en 'bepalend'. Logisch dat je dochter zo snel mogelijk uit huis wil. En als je echt het beste met haar voor hebt, volg dan eens de tips op die je hier hebt gekregen. Daar heb ik je überhaupt nog niet op zien reageren.

Teruggegaan

Ze is teruggegaan omdat ze verliefd is, hem gelooft dat het niet meer zal gebeuren, en een mooie toekomst met hem voor zich ziet. Ik geloof niet dat ze weggerend is van haar ouders.
In een ingewikkelde relatie zitten betekent dat het echt ingewikkeld is. Je gaat niet weg omdat anderen zeggen dat je weg moet gaan. Je denkt en hoopt en gelooft, wordt teleurgesteld, maar dan denk je weer en hoop je weer en geloof je weer. Totdat er een moment komt waarop iemand zelf beseft, dat het echt niet anders wordt.
Wat ze ondertussen nodig heeft is een plek, waar ze veilig naar terug kan gaan. Veilig betekent ook een plek, waar de mensen (haar ouders) niet van haar vragen om stappen te zetten die ze nog niet wil of waar ze nog niet aan toe is. Solliciteren, auto etc., zelfs de spullen, het is allemaal net teveel in een bepaalde richting geduwd. En ze weet nog niet welke richting ze uit wil.
Houd de spullen bij je, bewaar je goede bedoelingen voor het moment waarop ze er zelf om vraagt. Oordeel niet, veroordeel niet, maar zorg dat je altijd haar laatste vangnet zult zijn. Ook als de politie komt, of de huiseigenaar, of het vriendje, of, nou ja, al die dingen die waar ze wellicht toch een keer tegenaan zal lopen. Laat haar zelf alles verkennen, maar zorg dat je er bent als zij je nodig heeft met wat zij dan nodig heeft.
Ik heb een zus die zo haar eigen weg ging en geen kontakt meer onderhield. Maar af en toe had ik er behoefte aan om haar weer eens te zien. Dan zocht ik haar op, op de meest bizarre plekken die er maar mogelijk zijn. Gewoon een praatje. Hoe gaat het? Een onnozel babbeltje. Is er nog iets wat ik voor je kan doen? En dan was ik weer weg. Achteraf blijkt dat ze dat toch wel waardeerde: 'stond mijn zus weer ineens voor mijn neus'. Mijn eigen behoefte daarin was leidend. Voor mijn moeder was dat te moeilijk denk ik, die had meer afstand genomen. Toen zij 80 werd is het contact weer hersteld. Ik werd ook wel gedreven door een zekere nieuwsgierigheid: hoe doe je dat, hoe ga je zo leven, hoe red je je dan, welke keuzes maak je dan?
Met mijn pleegdochter heb ik het contact verbroken op het moment waarop ik zag dat zij eenzelfde leven zou gaan leiden als haar moeder: niets opbouwen, alles wat ik als kans zag om zeep helpen, zwanger worden van iemand waarvan ze alleen het 06-nummer kende etc. Ik heb het ook tegen haar gezegd: jouw moeder weet hoe je zo kunt leven, ik weet dat niet, ik ken alleen het verhaal van studeren, een goede baan zoeken, een woning, een relatie en dan een kind. Ik kan je dus niet helpen met de manier waarop jij wil gaan leven, want ik weet dat simpelweg niet. Ze is toen teruggegaan naar haar land van herkomst.
Ik hoop dat je de tijd neemt om voor jezelf verdrietig te zijn dat je kind zich niet ontwikkelt zoals jij dat graag had gezien. Ik hoop dat je een zekere nieuwsgierigheid gaat ontwikkelen: hoe gaat ze dat doen, hoe pakt ze dat aan, hoe gaat ze leven. En als ze echt een vangnet nodig heeft, dat jij er dan bent voor haar. Zonder veroordeling. Ze maakt keuzes die je zelf niet zou durven maken. Je bent nu meer een volger, dan iemand die het allemaal organiseert en regisseert. Het is anders, maar als je er open voor staat is het ook heel boeiend.

Tsjor

Tsjor

Duidelijk verhaal. Mooi ook om te lezen wat je zelf hebt gedaan met je zus en met je pleegdochter.
Hele waardevolle bijdrage waar Sonja iets van kan leren.
Hoop ik.

Sterkte Sonja

Het lijkt me zwaar voor je.

Het bericht van Tsjor sluit aan bij hoe ik het zou doen (hoop ik) als mij dit overkwam.

Ze mag/moet haar eigen weg kiezen. En ze kan altijd naar huis komen, voor een veilige haven. Waar we zo min mogelijk (ver)oordelen.

Vervolg

Bedankt Tsjor en Ineda voor de ondersteuning. Het is inderdaad geen gemakkelijke situatie. Dochter is gisteren naar huis gekomen en wou dat we de annulatie van de wagen ongedaan maakten want ze had zogezegd al een job waar ze ging beginnen. Toen ik haar naar een bewijs vroeg zei ze dat het mondeling was. Ik heb haar gezegd dat ik haar wel zou voeren voor het sollicitatiegesprek. Ze heeft dan een paar zaken meegenomen en is boos vertrokken. Vorige keer zei ze ook al een job op het oog te hebben met onregelmatige uren waar ze een wagen voor nodig had. Ik heb haar gezegd dat zij maar een job moet zoeken met daguren waar zij met het openbaar vervoer kan geraken. Zij wil een deel van haar spaargeld gebruiken en de andere kosten, dus het grootste deel zijn voor ons. Wij zijn hiermee niet akkoord aangezien ze bij hem terug woont en dat hij geen rijbewijs heeft en er misschien ook mee zal rijden. We zijn van niets zeker want het steekt niet zo nauw Dus voor de zoveelste keer terug ruzie. Uit het briefje dat ze van hem had gekregen toen ze terug thuis is gekomen bleek dat hij zich al op de auto verheugde.

nee dit is geen vervolg

dit is een mededeling over het auto-issue, Sonja.
Een echt vervolg zou zijn als je uit de loopgraven van de praktische eisen stapt.
Maar het is moeilijk om afstand te nemen als je zó in de eisen-modus zit.
gr Angela

Angela67

Bedankt om je destructieve vorm van communiceren. Jouw berichtjes zijn juist bedoeld om mij nog meer in de put te duwen maar geen oplossing te bieden voor het probleem dat zich stelt. Denk je dat ik dit gewild heb. De relatie met onze dochter was goed tot die gast kwam opduiken. Hij moet met niemand rekening houden, breekt in een pand in en leeft van een uitkering. Neen dit is niet wat ik gewild heb voor onze dochter. Ik wou niet dat zij op zulke manier moet leven, hier had ze alle luxe en liefde. Maar dat was klaarblijkelijk niet genoeg want zij vond dat te saai en wou uitdagingen. Dus stop met mij de schuld te geven. Een vriendin die ons al jaren kent heeft mij gezegd dat we altijd alles voor onze dochter hebben gedaan en dat zij dit niet begrijpt. Wel wij ook niet die gast heeft er alles mee te maken dat het fout is gelopen maar onze dochter is verliefd en ziet dat niet in. Ik kan mij moeilijk verzoenen met die gast die in een pand inbreekt, onze dochter al eens heeft geslagen en nu hoopt dat wij nog een auto gaan kopen. Ik hoop maar één ding dat ze dat gaat inzien en de relatie definitief verbreekt. Ze is maar 18 en heeft nog een heel leven voor zich.

Sonja

"Neen dit is niet wat ik gewild heb voor onze dochter. Ik wou niet dat zij op zulke manier moet leven, hier had ze alle luxe en liefde.".
Dat is nou net het hele punt. Ze moet dat niet, ze WIL dat, ze kiest ervoor. In mijn optiek duidelijk haar manier om zich los te maken van jullie als ouders. Sommige kinderen doen dat op een nogal destructieve manier. Dat hoeft helemaal niet aan de ouders te liggen, maar in dit geval ben ik wel geneigd te denken dat jullie (jij) haar verstikken met jullie betuttelende houding en jullie veroordeling en verwachtingen.
" Een vriendin die ons al jaren kent heeft mij gezegd dat we altijd alles voor onze dochter hebben gedaan en dat zij dit niet begrijpt." Ze begrijpt dat vast wel, maar ze WIL dat niet. Ze wil zelf bepalen, zelf doen. En gewaardeerd worden om wie ze IS, ongeacht wat ze doet en met wie. En dat laat ze op een heel duidelijke manier zien, door samen te gaan wonen met een type waarvan de dondersgoed weet hoe jullie erover denken en dan ook nog in een kraakpand. Duidelijker kan de communicatie zonder woorden volgens mij niet zijn. Ze kiest (onbewust) voor het meest vreselijke wat jullie je maar kunnen indenken. En jullie bevestigen steeds opnieuw haar beeld van jullie. Je doet alles voor haar, maar jullie koppelen daar allemaal voorwaarden aan. Stop nou eens met allebei.

Niemand hier, en al helemaal Angela67 niet, wil dit voor jullie. Of voor haar. Wat we voor jullie wensen is een fijne relatie. Maar je reageert niet op al onze tips. Je houdt stug en star vast aan JOUW idee van hoe het moet, van wat zij moet doen, leuk vinden, wie zij moet liefhebben. Terwijl intussen wel duidelijk is dat jullie manier niet werkt. En als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.

Heel goed dat jullie die auto niet meer betalen. Ze wil graag zelfstandig zijn, dan kan ze zelf die auto regelen. Dan maar inderdaad andersom, eerst werken om geld te verdienen voor een auto, dan op zoek naar een leukere baan waarvoor ze die auto kan gebruiken. Denk met haar mee, in plaats van voor haar te regelen.

Zoek hulp voor jezelf. Want haar kun je niet veranderen, die tijd is voorbij. Je hebt alleen nog maar invloed op wat je zelf doet, zegt, uitstraalt. En daar valt echt nog wel wat te winnen.

Als je stopt

met uitstippelen hoe haar verdere leven eruit moet gaan zien, dan stop je dus ook met het nadenken over haar werk, welke uren, over haar vervoer, over de auto en wie wat gaat betalen.
Dan kan ze altijd zelf nog bedenken of ze een fiets, brommer of auto koopt van haar spaargeld (ik neem aan dat ze daar zelf over mag beslissen) en kan ze ook zelf bedenken wie er wel of niet in mag rijden.
En jij kunt dan ondertussen over andere dingen na gaan denken of je druk maken.

Tsjor

hoezo was de relatie goed

en het gaat er niet om wat jij wilt voor je dochter.
het gaat erom wat zij wil en hoe jij haar kunt helpen om dat te bereiken binnen bepaalde 'kaders'. Natuurlijk hoef je niet akkoord te zijn met hoe zij zaken wil bereiken, maar je kunt niet voor haar meer bepalen hoe dan wel. Die tijd is voorbij.
En daarmee is the point proven: als je nu nog denkt dat je met dreigen en praktische steun ontzeggen je naar je toe kan halen dan heb je het concept van 'naast je kind staan' niet begrepen.
Er zal altijd zo iemand zijn als haar vriend, iemand die jij niet goed genoeg vindt voor haar (een werkkring, een sportvereniging, een groep vrienden.).
gr Angela

Hard maar waar

=====Jouw berichtjes zijn juist bedoeld om mij nog meer in de put te duwen maar geen oplossing te bieden voor het probleem dat zich stelt. ======

Nee Sonja. Angela probeert je niet de put in te duwen, ze probeert je ogen te openen. Dat je je eigen aandeel in het hele probleem gaat zien. Het klinkt hard maar is wel waar.

Het is niet alleen de schuld van de vriend van je dochter. (Ik ga me niet verlagen tot jouw benaming voor die jongen) Hij heeft meegewerkt aan de problemen die er nu zijn, dat is zeker maar je dochter zou hoe dan ook op een bepaald moment naar avontuur zijn gaan zoeken om zich los te maken uit jullie (dan bedoel ik jou, je man, de familie, de buurt een de kerk) verstikkende omhelzing waar ze niet (meer) in kan leven. Voor hetzelfde geld had ze en knul ontmoet met een snelle auto, voldoende geld op de bank en een fantastische baan waardoor ze ieder weekend van vrijdag tot zondag konden gaan feesten in een grote stad inclusief overnachtingen in een hotel met wilde sex de hele nacht. Had je dat gewild voor je dochter?

Nee waarschijnlijk ook niet, voor jou is geeneen knul goed genoeg als ze hem zelf uit kiest.
Pas als hij door jou ballotage is gekomen vindt jij dat je dochter verliefd mag worden op iemand.

Helaas zo werkt het niet in het echte leven. Daar moet jij me leren omgaan.
Wees die veilige thuishaven waar ze altijd terecht kan zonder verwijten en veroordelingen want daarmee jaag je haar weer weg.

She's leaving home

Sonja, ik hoor in mijn hoofd steeds dit liedje van the Beatles op de achtergrond als ik dit draadje lees. Het is niet om je terecht te wijzen, niet om je de schuld te geven van wat jullie nu overkomt. Ik deel het omdat het liedje laat horen dat de ouders ervan overtuigd zijn het beste te doen, al staat het haaks op wat de dochter najaagt.

Ik denk ook dat het vooral de verliefdheid is die haar in deze situatie brengt. Maar daarnaast denk ik dat ook de vrijheidsdrang speelt en de wens om zelf haar leven vorm te geven, met degene die zij zelf kiest.

Misschien kun je proberen iets meer door de ogen van je dochter naar jezelf te kijken. Of misschien kun je haar eens uitnodigen en dan echt alleen maar naar haar verhaal luisteren. Luisteren om te kunnen begrijpen. Veel vragen stellen, zonder dingen op te willen lossen. Zonder je mening te geven, hoe moeilijk dat ook is. Laat haar merken dat je haar serieus neemt.

Ik hoop trouwens ook dat ze de relatie verbreekt en lekker gaat werken en een mooie toekomst voor zichzelf zal opbouwen. Maar zo te lezen neemt ze een omweg.

She's leaving home

Wednesday morning at five o'clock
As the day begins
Silently closing her bedroom door
Leaving the note that she hoped would say more
She goes downstairs to the kitchen
Clutching her handkerchief
Quietly turning the backdoor key
Stepping outside, she is free

She(we gave her most of our lives)
Is leaving (sacrificed most of our lives)
Home (we gave her everything money could buy)
She's leaving home, after living alone, for so many years (bye bye)

Father snores as his wife gets into her dressing gown
Picks up the letter that's lying there
Standing alone at the top of the stairs
She breaks down and cries to her husband
"Daddy, our baby's gone.
"Why would she treat us so thoughtlessly?
How could she do this to me?"

She (we never thought of ourselves)
Is leaving (never a thought for ourselves)
Home (we struggled hard all our lives to get by)
She's leaving home, after living alone, for so many years

Friday morning, at nine o'clock
She is far away
Waiting to keep the appointment she made
Meeting a man from the Motortrade
She (what did we do that was wrong)
Is Having (we didn't know it was wrong)
Fun (fun is the one thing that money can't buy)
Something inside, that was always denied, for so many years
She's leaving home, bye, bye

Nog een mooi lied dat de situatie uitlegt

Boudewijn de Groot Meisje van 16

Ze woonde in een villawijk
Haar ouders waren stinkend rijk
Toch was er niets meer dat haar bond
Ze gaf zich aan een vagebond
Die sprak van liefde 't oud verhaal
En zij geloofde 't allemaal
Zo ging ze weg ze nam niets mee
Alleen haar jeugd en het idee
Dat hij haar man was zij zijn vrouw
En het altijd zo blijven zou
Arm kind
Zestien lentes zo pril
Ach wat lig je hier stil
Langs de kant van de weg
Ze trokken voort van stad tot stad
Omdat hij ruimte nodig had
Het zwerversleven was te zwaar
Niets voor een kind van zestien jaar
Haar liefde was haar levenslot
Ze ging er langzaam aan kapot
Ze kon de hartstocht niet weerstaan
Niet tot het einde verder gaan
Ze was geen kind maar ook geen vrouw
En wist niet wat er komen zou
Refr.
Ze werd vermoeid zag bleek en vaal
Verloor haar jeugd haar ideaal
Alleen haar liefde bleef bestaan
Toen ging hij weg bij haar vandaan
Toch had ze weten kunnen dat
Hij niet genoeg aan liefde had
Dat op een dag hij weg zou zijn
En zij alleen met spijt en pijn
Dat hij zolang een meisje had
Als de stormwind speelt met een enkel blad
Refr.

Mooi Wam

Inderdaad, dat lied zegt het precies.
Wat ook nog bij mij opkwam: een gouden kooi is nog steeds een kooi, ook al is ie van goud....

Liedjes met inhoud

Bedankt voor de liedjes. Inhoud was toepasselijk. We zien wel hoe het verder evolueert. Ik moet haar inderdaad meer vrijheid geven maar ben bezorgd om haar. Als zij nog naar mij toekomt zal ik luisteren en haar helpen. Heb dit trouwens ook gedaan toen zij een maand is gaan samenwonen. Die auto was inderdaad geen goed idee. Ik probeerde haar op te monteren toen het fout is gelopen met haar vriendje en hoopte dat ze de relatie zou verbreken, ook door een goede job te vinden. En ja al jullie reacties zijn waardevol, ook al zijn ze soms kritisch. Het is goed de punten die kunnen verbeterd worden eens van een ander te horen. Mijn dochter is altijd welkom maar met haar vriendje zal ik niet rond de tafel kunnen zitten. Onze opvattingen zijn te verschillend.

Sonja

Fijn! Dit bericht klinkt al heel anders dan je andere berichten. Goed van je! Ook jij kunt niet van de ene op de andere dag veranderen, dus neem kleine stapjes.

Maar... realiseer je je wel dat deze jongen misschien een blijvertje is? Door hem nu direct zo resoluut weg te duwen jaag je echt je dochter alleen maar meer naar hem toe. Ik denk dat je juist wél met hem contact zou moeten hebben. Het gezegde is toch ook Houd je vrienden dichtbij, maar je vijanden dichterbij? Leer hem kennen, hij heeft ongetwijfeld ook goed kanten! Mensen verdienen altijd een kans (en een tweede en zelfs een derde of vierde wat mij betreft). Onbekend maakt onbemind en meer van dat soort gezegden, ze zijn allemaal (in de kern) waar. Bovendien laat je daarmee aan je dochter zien dat je wel degelijk in haar geïnteresseerd bent, dat je nieuwsgierig bent naar haar en haar leven en denkbeelden en dat je haar accepteert en niet (ver)oordeelt.

Natuurlijk hoef je niet over je te laten lopen door hem, of onbeschoft gedrag te accepteren, maar je gooit nu gewoon uit principe de deur voor hem dicht. En geloof me, het is makkelijker om nu in te binden, dan als over een paar jaar (of misschien al veel sneller) hij misschien wel de vader van je kleinkinderen wordt...

Ik zou ook zeker contact willen met de jongen

Bij ons zag mjjn dochter, toen het enigzins foute vriendje mee op vakantie was (ja, echt), heel duidelijk dat zijn normen en waarden té verschillend waren van die van ons/haar.

Niet dat je deze jongen mee op vakantie moet vragen hoor. Maar als je hem leert kennen zou hij mee kunnen vallen. En in elk geval heb je meer zicht op je dochters welbevinden.

En dan ook nog: bij mij zijn de vrienden van mijn kinderen welkom. Wie voor hen belangrijk is, is voor mij belangrijk. Tenzij geweld, drugd oid.

Aan Ineda

Dat is het juist. Die jongen heeft geen contact meer met zijn ouders, heeft dat pand gekraakt, werkt niet, heeft schulden, heeft mijn dochter al eens geslagen, heeft geen vaste woonst, geen auto, is 11 jaar ouder en heeft vroeger drugs gebruikt. Welk stabiel leven kan hij mijn dochter van 18 geven? Snds ze hem kent is ze er niet op vooruitgegaan, Ze wil niet verder studeren, heeft nog geen job gevonden, zindert zich af van haar vroegere vrienden en vriendinnen, gaat niet meer mee op familiebezoek. Als ze bij ons komt is het enkel als ze iets nodig heeft of om geld te vragen Dus welke positieve punten brengt hij haar bij? Ik kan zulk een relatie moeilijk aanmoedigen. Vandaar dat ik ook niet wil dat hij hier binnenkomt. Ze is meerderjarig en ik kan haar niet verbieden om hem te zien. Maar ik ben zeker niet blij met die relatie.

Hardhorend, hardleers?

Sjonge Sonja, is kennis maken met iemand, hem leren kennen, in jouw optiek meteen een expliciete aanmoediging voor je dochter? Wat een rare kronkel in jouw denken zeg. Je hoeft ook niet blij te zijn met die relatie, JIJ hoeft toch ook niet met hem samen te wonen?
Hoeveel invloed denk je dat je kunt hebben als je hem, en dus ook haar, af blijft wijzen en wegjaagt?
Ik denk echt niet dat er hier iemand is die zou staan te juichen als zijn of haar dochter met zo’n man thuiskomt. Maar niet staan juichen en hem de toegang tot je huis weigeren, of zelfs maar weigeren hem te ontmoeten zijn echt twee compleet verschillende dingen. En je hoeft hem echt niet dagelijks uit te nodigen voor een uitgebreid diner of voor een weekend weg, maar gewoon eens een kop koffie zou al een wereld van verschil kunnen maken.
De wereld is niet alleen maar zwart of wit, zoals jij het blijkbaar denkt. Ik hoop voor jou en je dochter dat je in heel rap tempo tenminste een paar grijstinten leert zien. Want anders wordt het in de relatie met je dochter echt, heus, alleen maar zwart. Als in, ze moet je niet meer.
Als jij van jezelf vindt dat je haar goed hebt opgevoed, waarom vertrouw je er dan niet op dat het wel goed komt met haar?

Nou ja, we praten nu inmiddels al 125 berichten op je in, plus de andere draadjes, maar onze boodschap komt maar niet aan. Heb je ooit wel eens aan je dochter gevraagd hoe zij vindt dat jij het doet, als moeder? Heb je ooit wel eens bedacht dat mensen van elkaar verschillen, en dat dat goed is? Heb je ooit wel eens gedacht dat jij wel eens fout zou kunnen zitten, en dat niet de hele wereld gek is, maar jij? Valt je niet op dat er hier niemand is die jou bijvalt en zegt, joh, Sonja, je doet het fantastisch ! Hou vol, dan komt je dochter morgen weer bij je terug?

Eens ern dief ...?

'heeft vroeger drugs gebruikt. '

Wat knap dat hij gestopt is met die drugs. Ik weet van mensen in mijn omgeving dat dat heel moeilijk is. En wat jammer dat jullie hem veroordelen om wat hij vroeger heeft gedaan.

Dat slaan zou voor mij wel een probleem zijn. Maar ik zou hem dan juist beter willen leren kennen, zodat ik de band met mijn dochter behoud voor als het nog eens gebeurt (en ze niet kan zeggen dat wij er niks van snappen en hem helemaal niet kennen). Hoe moeilijk ik dat ook zou vinden.

Ineda

"En dan ook nog: bij mij zijn de vrienden van mijn kinderen welkom. Wie voor hen belangrijk is, is voor mij belangrijk. Tenzij geweld, drugd oid."

Daar gaat het nou net over. De discussie ging even een andere kant op. Olie op het vuur........