U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Dit kan toch geen puberaal gedrag meer zijn ?
Mijn zoon is 15 jaar en heeft me de laatste tijd enorm ontgoocheld. Ze waren met 3 thuis vandaag : de zoon, een dochter van 11 en een stiefzoon van 12. Gisteren werd de duidelijke afspraak gemaakt dat ze zouden gaan zwemmen. De dochter liep al de hele dag in haar zwempak rond. Ikzelf moest mijn voorlaatste dag werken (voordat we de rest van de vakantie samen doorbrengen). Maar wat moet je doen ? Het enige wat zo een ekrel interesseert is voor zijn PC hangen. Hij weegt bijna 100 kg, maar weigert enige gezamenlijke activiteit die inhoudt wandelen, fietsen, geocachen, .. Hij weigert maw te bewegen.
We sporen hem aan om met de fiets naar school te gaan, maar de excuses stapelen zich op : zijn vrienden lachen hem dan uit, hij komt dan toe aan de schoolpoort helemaal in het zweet (de schoolpoort bevindt zich op 5 km van onze woning ter info). Hij heeft het met de grootouders zo geregeld dat die mensen 25 km rijden per dag om meneer op te pikken na schooltijd en hem naar ons huis te brengen. (om maar een voorbeeld te geven)
Afgelopen weekend wordt er aangegeven dat hij met zijn zus met de fiets naar jeugdbeweging moet. Geen discussie, en hij kan er zich blijkbaar in vinden. Maar ... wanneer hij moet vertrekken, komt hij tegen ons geen gedag zeggen, vliegt hij als een razende met zijn fiets de oprit af. Zijn zus vind ik in tranen omdat ze de weg met de fiets niet kent. We brengen haar met de auto. Er wordt met hem gesproken en straf : ipv naar de fuif te gaan tot 1u, wordt hij om 12U opgepikt.
Vandaag : afspraak de kinderen gaan zwemmen. 1 probleem : de oudste heeft geen zin. maar de twee anderen wel. Na lang aandringen, vertrekt hij toch (heeft nog even geprobeert om een smoesje te verzinnen dat hij naar het dorp gaat, naar vrienden, maar die ballon was snel doorprikt). Hij vertrekt samen met hen en komt terug thuis 40 minuten laten. Wat is er in de tussentijd gebeurd ? Ze hebben een afstand van 5 min. gefietst. Tegen die tijd had hij zijn stiefbroef al overtuigd dat het de moeite niet loonde : het was immers al 5U (leugen : want het was 4U), hij had gecontroleerd op zijn gsm (leugen, want hij heeft geen 3G abonnement) en het zwmebad sluit om 18U (leugen, want toen we er langsreden om 19U was het nog open). De afstand tot het zwemba was 30 min. fietsen (leugen, want dat is exact geteld 5,5 km van bij ons thuis), 15 min om hun om te kleden, dan konden ze maar 15 min zwemmen.... dus, stiefbroef overtuigd. Zus geeft minder mee. Die weent en wil gaan zwemmen.
oplossing : we bellen mama en vertellen haar dat zus doorgefietst is, en dat hij en stiefbroer niet willen gaan zwemmen. mama antwoord : je bent bij stiefpapa en dan moet je het met hem regelen. Maar je zus laat je niet alleen. Als er afgesproken is om te gaan zwemmen doe je dat. Je belt niet naar mij om stiefpapa zijn gezag te ondermijnen, daar doe ik niet aan mee.
ok - tegenslag denk hij. Hij rijdt achter zus aan, maakt er wat ruzie mee en .. jawel : chanteert haar : als je niet mee terug naar huis gaat en zegt dat jij niet meer wilde gaan zwemmen, dan gooi ik je van mijn server van mindcraft en desinstalleer ik al je spelletjes.
Gevolg : iedereen keert terug huiswaarts.
Stiefpapa krijgt te horen dat ze geen zin meer hadden.
mama vraagt waarom bel jij ? Je hebt dat gezag niet te ondermijnen.
Verhaal 2 : ja, Zus was over haar toeren en ik wilde dat jij haar overhaalde om naar huis te gaan.
Er wordt 's avonds bij het avondeten over gesproken :
waarom bel je ?
Verhaal 3 : ik weet het niet meer...
er wordt op doorgegaan, hij weent, lijkt te breken. Wordt naar boven gestuurd om over een straf na te denken. komt naar beneden : de oplossing 3 dagen computer inleveren. mama voegt er nog eens 2 weken zakgeld aan toe.
Mama gaat hem boven roepen om te vertrekken en dan krijgt ze een vraag : wie is jouw advocaat ? Meneer X, hè ? moeder lost niets, zegt dat dat er niets mee te maken heeft. jawel, het heeft er wel mee te maken want hij gaat zich informeren over slecht ouderlijk gedrag. Blijft bij papa wonen.
Iemand enige bemerkingen ? Want de gemiddelde opinie over dergelijk gedrag intrigeert me. Ikzelf ben beschaamd omdat mijn zoon zich zo manipulatief gedraagt, maar vrees dat ik bij enige grondige aanpak van het probleem zowel vader als de grootouders (mijn ouders) tegen me gekant ga vinden. Heb geen broers of zussen.
Tegeltje
Het klinkt alsof het je ook gelukt is. "Maar hou ook vast aan je grenzen, zowel tegenover zoon als tegenover de grootouders. Sterkte, been there, done that."
Als dat zo is lijkt me dat een goed argument voor Krisje.
alles gaat makkelijker
als je niet ongelukkig bent. Ook afvallen/gezonder eten. Ongelukkig zijn vind ik ook veel gevaarlijker dan overgewicht.
Ik zou in deze situatie nooit gaan porren in de relatie tussen jongen en grootouders. Over loslaten gesproken. Ik vind helemaal niet dat grootouders moeten loslaten. Eerder ouders; er zijn meer volwassenen van belang voor je kind dan alleen jij.
Ik zou wel proberen grootouders mee te krijgen, maar wel op een paaiende manier. Lukt dat niet jammer dan. Insteek zou bij mij dan zijn jongen minder afhankelijk maken van grootouders, dat kun je mi alleen door hem sterker te maken, meer zelfvertrouwn enz. In deze fase niet meer morrelen aan patronen die je zelf blijkbaar de ruimte hebt gegeven. (Kwam misschien ook wel goed uit?)
Als je dan iets met het overgewicht wilt doen rest je nog een kritisch kijken naar je eigen eetpatronen te kijken en naar wat in huis is. Vind dat zeker geen slechte insteek want volgens mij valt er altijd wel wat te verbeteren. (Dacht dat ik goed bezig was maar toen kind van mij dikker werd kon er nog een hoop verbeterd)
Manipuleren
In je verhaal valt mij ook op dat deze zoon andere kinderen voor hem aan het werk zet. Dat vind je manipuleren maar ik zou er wat beter naar gaan kijken. Het zou me niets verbazen als deze zoon meer jou hulp nodig heeft dan jij denkt. En omdat hij dat niet mag laten blijken heeft hij foute manieren ontwikkeld om zijn zaken wel voor elkaar te krijgen, door anderen te dwingen.
Dat doet een kind niet zomaar. En mogelijk kan hij daar bij jou niet eerlijk over zijn want het wordt gewoon van hem verwacht en hij heeft het maar te doen.
Dan zoeken kinderen een uitweg in dysfunctioneel gedrag.
Ik zou goed kijken wat hier gebeurt.
Dan denk ik aan sommige kinderen met autisme die klagen dat hun ouders hen niet willen helpen en veel van hun zelfstandigheid verwachten waar het hen heel veel onbegrepen energie kost en waar ze meer samendoen en meer instructie nodig hebben en controle of het ze ook lukt.
Ik zou bij het zoeken van een baantje er dan ook meer naast gaan staan en als iets niet lukt het samen oppakken. En niet vol verwachting aan de kant blijven staan waarna je zoon de teleurstelling alweer voelt opkomen want het lukt hem echt niet.
Hoeft natuurlijk uiteindelijk geen autisme te zijn, maar dit patroon zou ik in de gaten houden. Het lukt een kind echt niet maar het wordt wel van hem verwacht en om daar aan te voldoen krijg je slecht gedrag als andere kinderen dwingen.