U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Aantal lachende pubers uit onze buurt
Ik heb eigenlijk iets waarvan ik denk ik wel overdrijf, maar het maakt me onzeker. Ik sta er ook van te kijken dat het me zo onzeker maakt.
Mijn dochter heeft met 2 jongens (straatjongens) op de lagere school gezeten, van die stoere pubers. De laatste tijd kom ik ze tegen met een groepje en dan noemt een van de jongens mijn naam of roepen ze hoi....en gaan ze heel hard lachen. In eerste instantie kon ik er wel om lachen. Maar het is nu al een aantal keren gebeurd en ik merk dat ik er super onzeker van wordt. Waarom ze dat doen. Ook hebben ze tegen mijn dochter mijn naam geroepen. Ik wil nu eigenlijk al een andere route gaan fietsen om de kans kleiner te maken dat ik ze tegen kom. Ik wil ze er ook niet op aanspreken, dan maak ik het misschien alleen erger. Hoe moet ik nu reageren en overdrijf ik dat ik het niet fijn vindt?
Ja mijntje
Heb je gelijk in, maar ik zou niet weten wat de zere plek is. Het lijkt wel alsof ik jaren gepest ben en me nu dan weer zo voel, maar dat is dus niet zo. Maar iets is er wel...
Dochter zit er niet echt mee, wel als ze ze tegenkomt hoor, dat vind ze ook niet fijn, maar ze vergeet het snel weer
Dochter aansteken
Wat bedoel je daarmee, dat zij niet om gaat fietsen?
aansteken
Met aansteken bedoel ik dat je dochter het ook niet erger gaat vinden dan het is.
Misschien zit je nu zelf niet zo goed in je vel, dat je er zo mee zit, zelfs 's nachts. Die jongens vinden je dochter gewoon leuk en weten zich geen houding te geven, meer is het niet volgens mij. Ze kennen jou niet verder, het is niet gericht tegen jou persoonlijk. Keihard negeren en zoek afleiding.
Triva
Soms denk ik dat jij denkt dat ik wereldvreemd ben. Jouw link bevestigt wat ik zeg en ik mag me eraan ergeren. Ik besprak dat vroeger ook met de dochters.
kaaskopje
Jij moet niet altijd zo negatief denken over mij, het was ter info
Triva o.t.
Ik heb dat toch ergens door gekregen. Het is de toon die de muziek maakt. Maar ik zal een poging doen.
En nu school
Van de week zijn ze weer op Social media bezig geweest, niet op de app, maar live en dan typen.
Dus heb ik het weer op mijn heupen.
Kan ik weer wakker van liggen. Dochter negeert het, maar merk dat ze het ook niet helemaal leuk meer vindt.
Nu komt mijn doemscenario, wat als hij op school doorgaat en doorgaat. Als je constant "lamp" om je heen moet horen en niet fatsoenlijk ergens kan lopen. Zou het toch ophouden een keer, want ik snap echt de lol niet van "lamp". En hoelang moet dochter het accepteren? Want dadelijk heb ik een keer een huilend kind thuis die het al te lang heeft geaccepteerd. Ik heb echt de neiging om mijn man er dan op te laten sturen, of hij problemen wilt , zo niet dan heel snel op moet houden. Ik denk dat hij dan ik zijn broek schijt...
Mijn man maakt zich er nu niet zo druk om, ach zijn jongens zegt hij....maar hij zou er wel zo op af stappen.
Vraag me af wat jullie zouden doen in deze situatie? Bah, kan het weer niet loslaten.
zeggen
Als zij dat vervelend vindt moet zij er wat van zeggen, of naar iemand op school toestappen. Het lijkt me beter haar te stimuleren dat te doen, dan je man erop af sturen. Stimuleer haar het zelf op te lossen. Maar misschien vindt zij het niet zo erg als jij dat vindt. Ze kan het misschien ook beter keihard negeren, maar als ze het te erg gaat vinden kan ze het haar mentor vertellen.
Ik heb sterk het idee dat jij het velen malen erger vindt dan je dochter.
Nog wel. Maar als ze door blijven gaan denk ik dat mijn dochter het ook niet meer fijn gaat vinden, dat geeft ze eigenlijk nu al aan. Ze geeft aan ze blij is niet meer bij hem in de klas zit. Ik denk niet dat zij het gaat zeggen, bang dat ze het dan erger gaat maken, dan krijg je ze heeft geklikt tegen de mentor en tegen de jongen zelf zeggen ik denk hij het alleen maar leuk vindt, als ze het zelf zegt.
Ik heb 2 verhalen van meisjes die enorm werden gepest, dat lijkt me gewoon een nachtmerrie. Ik wil niet dat dit te ver uit de hand loopt. Dadelijk trekt hij nog veel meer jongens/meiden mee. Maar nogmaals misschien overdrijf ik, maar ik heb er de paniek van.
Maar
Jullie zien de ernst er niet zo van in? Hoe kan dat nu dat ik dat wel heb en er wakker van lig? Zo bang dat het uit de hand loopt...
verhalen
Je bent bang voor dingen die er nog niet zijn, je bent bang door verhalen.
Daarbij is het nu vakantie, dus even rust in de tent. Goed kans dat ze ze amper tegen komt in de vakantie.
Hoe meer jij als moeder in paniek schiet, hoe moeilijker je het maakt voor je dochter. Het beste wat ze kan doen is totaal negeren. Hoe meer ze zien dat het haar iets doet, hoe leuker ze het vinden. Actie reactie.
Haalt dat helemaal niks uit dan kan ze met school praten, evt met jullie erbij. Maarja, het is nu vakantie.
Maar blijkbaar helpt negeren ook niet en daar ben ik zo bang voor, dat hij maar door blijft gaan.
@ kikkie39
Intussen zijn we een maand verder..........
Heb je last van je hormonen (overgang)?
Veroorzaakt bij mij angst / paniekaanvallen.
Soort van doemdenken als het over welzijn van mijn kinderen gaat.
Omdat ik nu weet waar het vandaan komt, kan ik er goed mee omgaan.
Ik zit niet in de overgang, maar paniekaanvallen zijn me wel bekend, alleen heb ik ze allang niet meer gehad en nu in de nacht komen ze weer op. Maar het ligt dus bij mezelf zeggen jullie?
@ kikki39
Dat antwoord heb je al in je openingspost geschreven.
Het is voor mij onbegrijpelijk waar je je zo druk om maakt.
Zeker nu dit al een maand voortduurt en je het verder aan het opblazen bent.
Maak me druk of mijn dochter dadelijk zoveel getreiterd wordt dat ze niet normaal meer naar school kan.
Maar goed, man zegt ook dat ik overdrijf en wordt zo langzamerhand ook gek van mij.
Probleem is dat ik niet weet waar ik met mijn gevoel heen moet, want de gedachte dat het wel heel erg zal worden maakt me gek.
Jo, als dit bij jouw kind was deed jou dit niks dan?
Kikkie
Ik snap dat je niet herkenbaar wilt zijn, maar ik kan nu echt niet inschatten hoe serieus het probleem. Nu, zonder kennis, ervaar ik jouw paniek als iets wat tussen jóuw oren zit. Alsof je iets ven jezelf op je dochter projecteert. Zo van "ik was vroeger bang tijdens gymen, nu sta ik doodsangsten uit als dochter gym heeft."
En...
Ga hiermee naar de huisarts. Als je men het ook niet begrijpt kán dat toch een teken zijn dat je hier echt niet gezond mee omgaat.
@ kikki39
Nee, ik zou mijzelf nooit gek laten maken door een paar pubers.
Mijn dochter zou zoiets niet overkomen zijn. Daar is ze te assertief voor. En waar zij zich zelf wel in de nesten (heeft ge)werkt, dat heb ik niet geweten en zal ze mij ook niet mee lastig vallen. Dat heeft zij zelf opgelost.
Kikki
Wat schrijven ze dan op social media?
(kan me voorstellen dat je dat niet precies wil vertellen maar van welke strekking is het?
Je kunt ook een cursus zelfverdediging oid gaan doen. Niet om je fysiek te verdedigen, maar het kan goed werken om je ook mentaal weerbaarder op te stellen.
Want hoewel ik de tips dat je ze moet negeren (en liefst ontwijken) goed vind, blijft het wel een feit dat communicatie voor een groot gedeelte op non-verbaal vlak verloopt.
Ze krijgen je boodschap, dat jij er bang van wordt, helaas wrs toch wel mee al zeg je niets. Dat pikken ze op door je houding, door allerlei kleine signalen die je uitzendt.
Het punt is dat ze mogelijk gewoon lekker willen klieren uit verveling ofzo en in jou nu een fijn slachtoffer gevonden hebben.
Dat kan overslaan naar je dochter. Misschien kan het goed zijn om voor je dochter de associatie met jou weg te nemen, dus even niet samen fietsen bijv.
Ja Jo
zoals altijd zijn jullie de betere versies van de rest. Daal even af voor passende reacties.
@ Kaaskopje
Doe even normaal.
Last van corona agressie?
Er werd mij een persoonlijke vraag gesteld waarop ik antwoord gaf.
Wat al eerder is geadviseerd hoef ik niet te herkauwen.
Ik denk wel dat je niet kunt stellen dat het jou niet zal overkomen. Hoewel het misschien wel de beste uitgangspositie is, om zo in het leven te staan. Maar het zo hard stellen kan wel pijnlijk aanvoelen voor mensen die wel in de situatie zijn gekomen. Alsof het aan hen ligt. Zo zwart wit ligt het allemaal niet, het gaat om balans. Iedereen heeft een grens en als daar fors overheen gegaan wordt kom je in de problemen. Je komt natuurlijk wel eerder in de problemen als je grens (van wat je kunt handelen) erg laag ligt.
Maar
Ik zou niet weten hoe we dit hadden kunnen voorkomen.... Er worden hier tips gegeven om het te negeren en dat doen we ook, er wordt gezegd dat als je juist reageert het niet goed is. Maar dat doet jouw dochter dus wel?. Ik zeg nergens dat mijn dochter niet assertief genoeg zou zijn. Dat ze pas" rot op k kind " heeft gezegd vind ik anders behoorlijk assertief, daar heeft ze toch echt haar grens aangegeven.
Verder ligt er zeker een punt bij mij denk ik. Ik vroeg haar net " heb je weer zin in school? Oja heel erg zegt ze!
Jij vroeg wat er gezegd werd. Nou de hele tijd dus "lamp".