U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden
Hoi iedereen,
Het is niet mijn gewoonte om iets op een forum te posten, maar hier gaat ie dan toch maar...
Ik ben de mama van een zoontje dat een duidelijke achterstand heeft op vlak van spraak en taal. Hij is op zijn 15 maanden vlot beginnen brabbelen... En dat is eigenlijk zo gebleven. Hij maakt geen “standaard” geluiden als “baba” enzo, maar hij heeft echt zijn eigen taaltje. Het klinkt een beetje of hij Zweeds praat 
Daarnaast gebruikt hij eigenlijk zo goed als geen gebaren. Hij wijst niet, en imiteert weinig. Hij zwaait wel “dada”, kan klappen in de handjes en als je “bravo” zegt. Maar daar blijft het zoal bij... Mijn grote zorg is ook dat hij weinig begrijpt. Of dat lijkt toch zo alleszins... Soms denk ik: hij begrijpt me, maar soms ook compleet niet. Maar bijvoorbeeld: ga de schoentjes halen, dat zou bv. een veel te moeilijk opdracht zijn voor hem. Hij reageert verder ook niet consequent op zijn naam.
Verder loopt zijn ontwikkeling goed. Zijn fijne motoriek is heel sterk. Hij liep niet heel vlug (op 15 maanden) maar wel onmiddellijk stevig en goed. Hij klimt en klautert op zowat alles en hij kan zelf eten met een lepel en drinken uit een open beker. Qua grove motoriek valt nog wel op te merken dat hij heel hoog op zijn tippen loopt als hij geen schoentjes aanheeft.
Ook is het een heel sociaal mannetje. Hij is graag tussen de mensen en ziet heel graag kindjes. Hij lacht veel en hij is ook niet snel slecht gezind. Hij is een avonturier en gaat graag op ontdekking.
Het lijkt gewoon soms ook wel dat hij gewoon geen aandacht heeft voor taal/communicatie. Hij is meestal met zijn ding bezig (en vaak ook heel vluchtig in zijn gedrag, het is geen zittend gat), dus het lijkt of hij er gewoon geen interesse voor heeft. Tot nu toe heeft hij er ook nog geen frustraties rond... De onthaal moeder noemt hem ook een “speciaal” manneke, maar kan er haar vinger ook niet echt opleggen.
Zijn gehoor is getest, dat is in orde. Verder hebben we ook al contact opgenomen met de thuisbegeleiding van het KIDS. Er is een kleine wachtlijst maar vanaf februari/maart zouden ze kunnen starten. Ze gaan dus bekijken waar de taal en communicatie spaak loopt en zowel hem als ons hierin begeleiden. Als ze vermoedens hebben dat er echt niet iets ok is, dan kunnen ze ons doorverwijzen naar bv. het COS.
Ik weet dat jullie ook geen antwoord hebben op de vraag “wat is er met mijn zoontje aan de hand”, maar ik vroeg me af of mensen mijn verhaal herkennen. Zelf werk ik als opvoedster met personen met een mentale beperking, en ik heb gewoon al heel veel gezien... Daarom gaan er ook echt drama’s om in mijn hoofd. Zelf ben ik ondertussen ook naar een psycholoog aan het gaan om mijn gedachten wat te ordenen.
Dat is echt best normaal gedrag hoor Lotte
Dat uittesten hoort echt bij de leeftijd. Hebben al mijn kinderen gedaan. Zichzelf op de grond gooien, spartelen en krijsen. Laatst gaf ik jou aan dat je blij mocht zijn met dat 'eigen willetje' omdat mijn dochter alles maar best vond. Ze is nu helemaal omgeslagen. Ook hier wordt nu gestampvoet, gesparteld, gekrijst en als ik haar met zo'n bui vast pak, probeert ze zichzelf naar achteren te gooien. Ze doet het vooral als ze onder de douche vandaan moet of wanneer we naar huis moeten vanuit de speeltuin. Soms laat ze assertief gedrag zien dat ik me verbaas. Van de week gingen we ergens wat eten en zag ze een meisje van ongeveer haar leeftijd staan. Ze liep op haar af en gaf haar een (zachte) duw. Ze zei er nog heel droog 'duw' bij. Eerlijk gezegd vind ik het juist fijn dat ze een beetje temperament laat zien. Maar ik weet wel dat het vermoeiend kan zijn de hele dag door. Vooral als er zo zonder reden gezeurd en gejengelt wordt. En ik snap ook dat je je afvraagt of die gedragingen wel normaal zijn.
Hier heeft ze er een paar woordjes bij sinds afgelopen 2 weken. Ik wacht echter nog steeds tot het echte werk komt. En nog steeds wel die eigen bubbel hoor. Ze is gek op dieren en als ze bijvoorbeeld een poes ziet rent ze er gewoon achteraan. Je kan dan roepen wat je wilt maar je krijgt gewoon geen contact. Ik weet dus ook niet meer of dat bij de jongens ook zo ging. Ook weer zoiets waarvan ik me afvraag of het wel hoort. Hetzelfde in de supermakt; ze is soms obsessief met die trekmanden bezig waar je de boodschappen in kan doen. En daar gaat ze weer, het mandje van een oude dame voor zich uit duwend. Ze kan ook gewoon zomaar wegrennen zonder om te kijken. Dat vind ik 1 van de ergste gedragingen. Maar als ik me niet vergis kun je dat ook weer scharen onder normaal peutergedrag. Ik heb eens met fransien van dit forum van gedachten gewisseld over een mogelijke tos. Je zou het eens terug kunnen lezen en zien of jij iets van je dochter erin herkent.
Hoe gaat het bij jou met taalbegrip? Kun je haar al opdrachtjes geven?
Ik moet eerlijk zeggen dat het algehele gevoel bij mijn dochter tamelijk wisselend is. Zoals vandaag had zij een goede dag. De meiden in de buurt hebben een modderpoeltje gemaakt en zij loopt er dan op af en lekker met haar voetjes pootje baden. Dan staat ze daar op de glijbaan een ander kindje weg te duwen, dat doet me echt goed. Ze brengt me boekjes om voor te lezen en pakt een speelgoedkoe en zegt daar dan 'boeeee' bij. Op zulke dagen denk ik alles is oké, ik moet gewoon geduld en vertrouwen hebben. Maar gister dan een minder goede dag. Veel zinloos geheen en weer in de speeltuin en weinig oog voor wat er om haar heen gebeurd.
Ik heb regelmatig van die dagen dat ik denk: het is wat het is en ik kom er vanzelf wel achter. Maar meestal overheerst angst en voel ik me laf. Ik zou het zo moeilijk vinden mijn toekomstbeeld bij te moeten stellen. Soms wou ik echt dat ik de tijd een jaar vooruit kon spoelen. Ben echt benieuwd hoe het dan met onze kinders gaat. Tegelijkertijd wil ik vasthouden aan het moment van nu. Als dreumes mogen ze nog alles en hebben ze zo'n heerlijk onbezorgd leven waarin nog niemand wat van ze verlangt.
Weet je Lotte, je moet helemaal niks. Tenzij je echt niet meer langer in de onzekerheid wil leven. Geef jezelf een tijd bijv de zomervakantie. Als je je daarna nog zo voelt kun je altijd hulp inschakelen. Wat je ook kan doen is dus alvast een verwijzing halen en dan een afspraak inplannen voor over een paar maanden. Ik denk dat het voor de eventuele hulpverlening helemaal niks uitmaakt of je nou een halfjaartje eerder of later met onderzoeken oid start. Er is geen goed of fout hierin. Wiesje koos ervoor vroeg te onderzoeken wat prima is, maar het moet goed voelen en je moet ook sterk in je schoenen staan.
Met het wegduwen bedoel ik natuurlijk dat ze voor zichzelf op ko
En niet dat ik het fijn vind dat mijn dochter een ander kindje duwt😶
De peuterpuberteit
Zucht, het dramatisch op de grond laten vallen en gaan gillen en krijsen...
Onze oudste drie zitten vrij dicht op elkaar en met name de tweede is altijd een behoorlijk temperamentvol manneke geweest. Hij heeft zich een keer met 2,5 in de winkel op de grond laten vallen toen hij een bepaald soort koekje niet mocht en gillen en krijsen en trappelen. Nummer drie vond haar grote broer toen nog het einde en deed dat met haar 1,5 jaar dus na. Oudste van bijna 4 stond erbij en wist niet wat ze moest. Ik heb toen beide kinderen ieder onder een arm gepakt en de oudste gevraagd om de kar te duwen. We hebben de kar bij de kassa afgeleverd met de mededeling dat we later wel terug kwamen en ik ben met een gezicht en een houding alsof het de normaalste zaak van de wereld was met die twee ieder onder een arm naar buiten en naar huis gelopen. Ik heb me zelden zo vreselijk geschaamd (het personeel was overigens flink bewonderend dat ik zo rustig bleef, zij zagen niet dat dat inwendig echt niet zo was).
Thuis heb ik die twee die toch al lichtelijk in de war waren dat het geen aandacht opleverde linea recta naar bed gebracht, ze mochten eerst een tot rust komen en een slaapje doen, dat hadden ze blijkbaar nodig aangezien ze zich als baby´s aanstelden.
Ze hebben het godzijdank niet weer gedaan.
Bij mij bleken de ergste peuterbuien te komen doordat ze pijn hadden, een beetje ziek waren, oververmoeid, hongerig en dat soort dingen. Het kan handig zijn om dat een beetje in de gaten te houden.
Geen aandacht geven op het moment dat er een bui is en juist wel als er geen bui is, hielp hier ook goed. Deels is het ook frustratie. Ik heb mijn peutertjes aangemoedigd om te wijzen en mij mee te trekken naar wat ze willen hebben/doen/etc. Dat hielp ook.
O, en dat weglopen... Vooral mijn jongste had daar een handje van. Hij was zelf nooit verdwaald, hij wist immers waar hij was: hier. De rest van de wereld was alleen kwijt.
Mijn jongste was zo ontzettend ondernemend en zag nergens gevaar. Je draait je om en hij is weg. Echt, ik heb zo vaak een sprint achter hem aan moeten trekken... Ik heb me wel aangeleerd om hem als eerste in de wandelwagen vast te zetten en dan pas de ouderen met hun schoentjes/jasjes etc te helpen.
Ik zit nu met pubers, dat heeft zo z´n eigen uitdagingen. Jemig wat kunnen het dramaqueens (m/v) zijn en wat kunnen ze verongelijkt doen en de hele wereld is tegen hen en onrechtvaardig etc. Het heeft helaas flinke raakpunten met de peuterpuberteit, al hoop ik nog steeds dat ze nooit meer zo in de winkel op de vloer gaan liggen krijsen.
Eigenlijk gaat het wel met me hoor...
Natuurlijk gaat het met zijn ups en downs, maar het is precies dat ik steeds helderder kan kijken naar wat er kan zijn met mijn zoontje. Dat is zwaar, maar ergens ook geruststellend. Het moeilijke van de zaak is vooral angst naar de toekomst toe.
Vanavond gaan we weer naar de neuroloog. Hij heeft speciaal plaats gemaakt voor ons zodat we uitgebreid kunnen babbelen over al onze vragen en angsten. Mijn zoontje gaat niet mee zodat we de volledige aandacht hebben voor de woorden van de neuroloog. Het gaat dus ook over die genetische testen gaan enzo... Ben eens benieuwd of we er wijzer uit gaan worden. Al vrees ik ervoor want dit zijn geen vragen die zomaar beantwoord kunnen worden. Ik hou jullie alleszins op de hoogte van wat er gezegd is.
Ik begrijp dat het voor jullie ook niet gemakkelijk was om te lezen wat ik hier heb neergetypt. Beetje met je neus op de feiten gedrukt worden van: Ok, het zou ook wel eens ASS kunnen zijn. Dat is een koude douche. Ook al ben ik er zeker van dat ASS niet het einde van de wereld is, het is als we eerlijk zijn hetgeen waar we het meeste schrik voor hebben. En dat lijkt me heel normaal... Goh ja, dat is natuurlijk ook weer het moeilijke aan dit forum he. Aangezien we heel transparant willen zijn bestaat inderdaad ook de kans dat er minder goed nieuws voorbij komt...
Beetje positief nieuws nu 😋 Maandag is de thuisbegeleiding weer hier geweest. Zij heeft gezegd dat ze ook zoveel goede zaken ziet in mijn zoontje op communicatief vlak. Ze zei dat het haar moest verwonderen moest hij nooit gaan praten. En ze voegde eraan toe dat we wel een manier van communicatie zullen vinden die hem aanspreekt. We zijn sinds maandag ook gestart met enkele gebaren (voor de woorden mama, papa, nog, eten, drinken, gedaan en slapen). We moeten dit dus een lange tijd volhouden en zien of hij dit wel oppikt. Natuurlijk moeten we ook in het achterhoofd houden dat hij nog geen 2 jaar is, en dat gebaren gebruiken niet zo evident is. Het is dus een ondersteuning van woorden.
De thuisbegeleiding gaat ook een verslag schrijven van hoe ze mijn zoontje ervaart thuis en stuurt dot dan ook naar het COS, het centrum waar ze hem aan het testen zijn.
@loepsie: Dankjewel voor je superlieve bericht 🥰 Ik kreeg er tranen van in mijn ogen... Ik vind me nochtans geen powermom. Ik denk dat powermoms ook niet zoveel huilen dan mij 😜 Ik ben gewoon maar een mama die denkt te weten wat het beste is voor haar zoontje. Maar wat dat is iedereen voor hun kindje doet. Dus in feite zijn we allemaal powermoms 💪🏼
@lotte: Hoe jij de dochter omschrijft dan denk ik dat dit ook echt normaal gedrag is hoor. De “terrible two” zit er ook aan te komen he... Maar ik begrijp je zorg echt wel. Ik heb het zelf ook heel moeilijk om mijn zoontje als een “normale” peuter te zien, terwijl hij dát ook echt wel is! Achter elk gedrag wil ik dan een oorzaak zoeken, maar je word daar echt gek van. Ik denk dat ik alle eigenaardigheden aangevuld met het woord “ASS” al ingegeven heb in Google. Ooh ja, natuurlijk geef ik mijn zoekopdracht eerst in het Nederlands in, en daarna in het Engels. Maar dat is die allesomvangende onzekerheid die het van je overneemt... En zoals ik eerder al zei: voor mij brengt het ook ergens rust om ermee op weg te zijn. Maar dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken! Ik wou de zaken in handen nemen, en Loepsie wil nog even afwachten... Beide zijn niet juist en niet fout. Het enige dat wel correct is dat je je buikgevoel moet volgen. Ik geloof echt dat je moederinstinct je niet in de steek laat. Maar hoe je het draait of keert, het is nooit gemakkelijk. En het blijft gewoon klote dat je je zorgen moet maken om je kindje. Het is een donderwolk boven je hoofd terwijl je eigenlijk nu zorgeloos zou moeten kunnen genieten van je kleintje. Maar zoals je ziet: je bent niet alleen. Ook al voel je je wel zo soms... 😘
dvd kindergebaren
Even korte reactie: ik heb een aanrader: de dvd 'gebaren met Lotte en Max.'
Het is idd zinvol je kind gebaren te leren en hopelijk slaat dit aan. Anders kan je via pictogrammen of foto's de taal stimuleren, daar kan een logopedist je over adviseren.
En er zijn verschillende methoden ontwikkeld, zoals aba. Fijn dat er een thuisbegeleider is die je daarbij helpt. Nu kan zij eigenlijk geen voorspellingen doen, maar er is zeker nog heel veel ontwikkeling mogelijk en dan is het fijn een 'voorlopige diagnose' te hebben en jong te beginnen.
Alles komt goed Wiesje
Hoe was het bij de neuroloog? Hopelijk zijn jullie wat wijzer en heeft de neuroloog de meeste vragen kunnen beantwoorden. Ook betreft de genetische testen. De toekomst is nu een vraagteken en ik denk nog dat dat het allermoeilijkste van de situatie is. Dat je nu niet weet wat je wel moet verwachten. Maar zoals je zelf al zei, is dat niet voor iedereen zo? En ik begrijp ook wat je bedoelt met dat het ergens een geruststelling is. Ik hoop alleen maar voor je dat alles mee zal vallen en dat je zoontje en zijn ouders gelukkig worden.
Blij dat de thuisbegeleiding veel potentie in je zoontje ziet. Je moet het maar zo zien; zij zien vele kinderen en zouden het echt niet zomaar zeggen als ze het niet zouden menen. Ik weet zeker dat jullie over een poosje je weg hierin gevonden hebben en dat alles op zijn pootjes terecht komt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dus echt schrok. Ik was een paar dagen niet ingelogd hier en ineens zag ik je berichtje. Natuurlijk is het fijn dat je ons op de hoogte hebt gebracht. Daarbij, er is denk ik niet een leuke of fijne manier om dit te brengen. En het gaat even niet om hoe wij ons erbij voelen maar het gaat om jou. Ik had zo met je te doen! We zijn hier nu een poosje met elkaar in gesprek en het klinkt heel raar maar begon echt een soort band met jullie te krijgen. En juist omdat ik me jouw situatie met je zoontje zo aantrok was ik zo begaan met jullie. En dus het feit dat het ook een 'mogelijke voorspelling' zou kunnen zijn voor ons. Ik ben benieuwd wat Lotte voor nu besloten heeft te doen.
Ja ik blijf erbij; je bent een powermom! Jouw wilskracht en moed zijn bewonderingswaardig. En wat het huilen betreft; juist een powermom huilt, raapt zichzelf op en gaat weer door.
Ik ben er nog steeds niet over uit
wat ik ga doen. sowieso is het laatste wat ik met de huisarts heb afgesproken dat ik hem een filmpje zou laten zien van dat wiebelen in de kinderstoel. En dat dochter dan even "afwezig" is. Hij wilde zien hoe dat eruit ziet en op basis daarvan me door sturen naar de kinderarts. Ik wil dan ook meteen mijn andere "opvallendheden" bespreken met de arts. Mijn vriend heeft het filmpje al gemaakt maar ik merk dat ik het uitstel om een nieuwe afspraak te maken....
Van de week afgesproken met vriendinnen met kleine kinderen en dan merk ik weer dat ik mijn ei hierover niet kwijt kan. Ze herkennen en begrijpen het niet echt. Dat vind ik moeilijk hoor.
Wiesje en Loepsie:ik waardeer het daarom zo enorm dat ik zo via dit forum bij jullie mijn ei kwijt kan. Jullie snappen het en herkennen ook veel. Dat heb ik echt nodig!! Bedankt daarvoor.
Vandaag probeer ik weer heel hard positief te denken. En geduldig te zijn. Me niet aan bepaald gedrag van dochter te irriteren (klinkt hard) Het gaat tot nu toe best wel goed. Ben de hele dag alleen met haar en dat vind ik nog steeds lastig. Zeker met haar "dreumes driftbuien..."
Jezelf op de been houden
Ga leuke dingen doen met je peuter! Lekker de eendjes voeren, erop uit! De winter is lang en binnenzitten is voor niemand goed.
Ga lekker een eind wandelen in het bos en met twijgjes een stapeltje bouwen of wat dan ook. Wijs de sneeuwklokjes aan, de krokusjes, de vogeltjes.
Zorg dat je onverwachte dingen gaat doen, in plaats van naar de winkel eerst naar het park en dan achteraf nog een boodschapje doen. Dat werkt om een peuterpuber af te leiden.
En zorg dat je zelf ook zo nu en dan naar buiten kunt, even een eindje wandelen ´s avonds, eens met een vriendin afspreken om bij te kletsen. Het is niet altijd leuk en het is hard werken, bovendien heb jij het ook nodig om zo nu en dan een volwassen gesprek te voeren.
Ik kan er ook met niemand over praten
Behalve dus hier met jullie. De oma's weten niet waar ik het over heb en vriendinnen zien gewoon een dreumes. Ik bespreek mijn zorgen niet eens met ze omdat ze me toch niet begrijpen. Meestal zorg ik als ik bezoek krijg dat ik mijn dochter zoet houd met de dingen die zij leuk vindt. Ze vindt puzzelen leuk en tekenen(dwz krassen😂) en daarna geef ik haar een chippie en wat te drinken of wat ze ook maar wil. Puur om me niet op zulke momenten aan haar te hoeven irriteren zoals je zegt Lotte.
Ze heeft nu een periode dat ze continu opgetild wil worden. Ik hoef maar naar haar te kijken of ze heeft haar armen weer naar me uitgestrekt. Als ik haar negeer gaat ze drammen of gillen. Word er echt moe en prikkelbaar van. Ik heb ook nog andere kinderen rondlopen die aandacht willen dus kan dat zwaan-kleef-aan gebeuren nu echt niet gebruiken. Hopelijk is het een fase die snel over gaat.
@Lotte wat Fransien hierboven al zegt; zo veel mogelijk afleiden. Nieuwe dingen maken meestal wel indruk. Ik begrijp wat je zegt hoor, als ik de hele dag met haar alleen binnen zit komen de muren op mij af! Ik ga dan overal op letten en me eraan irriteren. Ik zorg er echt voor dat ik elke dag iets met haar onderneem. De bibliotheek is hier een grote hit, maar als ik het echt niet meer weet gaan we naar de ballenbak. Ik heb inmiddels een abonnement genomen op de ballenbak.
Wat betreft het naar de dokter gaan; Wat wil je vriend daarin. Afwachten of toch alvast een afspraak?
Dag schatjes,
Ik ging nog vertellen wat er bij de neuroloog is gezegd geweest... Wel, niet echt veel meer. Eigenlijk heeft het vooral gegaan over de genetische testen. Maar daar zijn we nu echt over uit: we gaan ze niet doen. Misschien als de tweede kleine er is, dan wil ik dat wel doen maar puur voor het wetenschappelijk standpunt. Want hoe weer ze te weten komen hoe beter ze een zicht krijgen op autisme.
En wat mijn zoontje betreft: we weten niet hoe de toekomst eruit ziet. Het zijn allemaal speculaties. Ik moet gewoon leren leven in het nu. Dit weekend zijn we weggeweest met vrienden (2 nachten), en mijn zoontje is zó flink geweest! Ik was zó fier op hem! En zulke zaken, daar moet ik me nu aan op trekken. Ik ben echt nu nog aan het nagenieten... Ook valt me nu op dat ik gezegend ben met geweldige mensen rondom me. Ook al begrijpen ze misschien niet helemaal wat ik voel, ze zijn ervoor me en ze hebben mijn zoontje graag. En dat is wat telt.
Dit is ook een beetje een boodschap naar Lotte toe: zoals Fransien zegt -> doe vanalles met je dochtertje. Wees een mama voor je kindje en geen therapeut. Doe leuke dingen en vind terug al het mooie wat er aanwezig is. In je dochtertje, in jezelf, in je omgeving. Het leven bestaat uit meer dan alleen de zorgen voor je kindje. Maar hoe meer je thuis opgesloten zit hoe meer je jezelf focust op slechte zaken... Dat is logisch. Dus trek erop uit! Doe waar je zin in hebt! En denk er ook aan wat jij nodig hebt. Zelfzorg is zó belangrijk. Want als jij niet goed bent voor jezelf, dan kan je dat onmogelijk ook zijn voor anderen. Daarnaast mag je ook wel eens voelen dat je meer bent dan “alleen” mama. Trakteer jezelf maar eens op een mooi paar schoenen, want dat verdien je! 😘 En je eitje kan je inderdaad hier altijd kwijt 😊
We moeten ook weten dat we maar mensen zijn eh. Logisch dat we het zwaar hebben soms en ons soms een irriteren. Heel normaal. Maar tegenwoordig moet alles zo perfect zijn dat we niet eens meer durven zeggen dat we met iets worstelen. En dat is zo jammer... We mogen wel eens falen, we mogen het wel eens moeilijk hebben. Als we dat niet waren dan waren we robotten. En ik heb mijn twijfels of die wel veel liefde kunnen voelen.
Loepsie noemde me een powermom. En ik zei dat we dat allemaal waren... En elke superheld heeft ook zijn zwakke plek.
Dikke knuffel
Vanaf hier een dikke knuffel voor jullie allemaal.
Mijn kinderen zijn al groter maar ik weet nog dat ik ook regelmatig zat te twijfelen, ´ben ik nou gek of...´. Ik ben niet gek, maar zeker niet alwetend en kinderen verbazen je waar je bij staat.
Je kinderen zijn stuk voor stuk unieke personen, ik heb er vier en geen een is hetzelfde, ze lijken qua karakter soms niet eens op elkaar.
Ga uit van je kind zoals hij/zij nu is, het is een pracht-exemplaar. Ga gewoon leuke dingen doen, alles wat je maar wil. Het is prachtig weer, lekker naar buiten, lente!
Kinderboerderij was zeker op deze leeftijd heel leuk, de konijntjes waren bij ons altijd favoriet, schapen en geiten zijn nogal groot voor een peuter.
Lekker op een driewieler rondracen in de tuin (of nog leuker: in het park!).
Ik merk het nog, zeker aan het einde van de winter is iedereen moe, prikkelbaar, snel ziek of uit z´n doen. De lente gaat echt helpen om uit de winterdip te komen, ook voor jezelf!
En leg hier je zorgen neer. Je bent behoorlijk anoniem en wij zitten in hetzelfde schuitje, of hebben daar in gezeten.
En wat die nieuwe schoenen betreft, ik heb ze nu aan :-)
Het gaat deze week beter
Bedankt dames voor de tips en opbeurende woorden.
Het ging dit weekend en afgelopen week weer heel wat beter. Ik merkte dat ikzelf meer geduld had en beter in mijn vel zat. Wat weer positief uitwerkt op mijn dochter die gehoorzamer leek te zijn.
Daarnaast ook wat dingen voor mezelf gedaan en veel buiten gespeeld met mijn dochter. Wat een heel goede invloed op haar heeft.
Kinderboerderij en speeltuin vind ze fantastisch. Daar geniet ik dan toch wel van. Ook al zijn het soms maar momenten..
Ze praat nog steeds niet maar lijkt een inhaalslag te hebben gemaakt wat betreft taal begrip. Als ik tegen haar zeg we gaan schoenen aan doen gaat ze zitten en doet haar voeten omhoog. Ook de jas helpt ze mee aan doen. Als ik zeg :billen omhoog om een luier eronder te schuiven doet ze dat ook ineens. Ook steekt ze nu haar armen uit als ik vraag of ik haar moet pakken.. Deze dingen stemmen me erg positief.
Ze kan nu ook ogen, mond, neus aanwijzen. Hand en voet kon ze al. Alhoewel ze soms geen zin heeft hoor... Haha. Ook meer fantasie spel. Of althans een begin daartoe. Dus een bekertje tegen de mond van haar konijn knuffel zetten of de speen tegen z'n snuit duwen... Heel minimaal dus.. Maar toch een begin... Ook gaf ze gisteren ineens een knuffel aan mijn nichtje van 10.
Het zijn allicht kleine dingen... Maar ik zie toch heel langzaam vooruitgang naast het niet praten.
Ik probeer me meer te richten op haar positieve dingen. Ook al zie ik de "aparte", dingen natuurlijk nog steeds. De vinger erop leggen kan ik nog niet.
Nog steeds geen vervolg afspraak gemaakt bij de huisarts Ivm dat wiebelen en doorsturen naar kinderarts.
Wiesje :wat goed om te lezen! Zo te horen zit jij een stuk beter in je vel. Wat fijn. Je hebt een goede mindset te pakken nu denk ik. Hopelijk kun je die vasthouden.
Ik snap dat jullie nu geen genetische tests willen.. gaan doen hoor... Hoe is jullie kijk nu op een tweede kindje?
Wat goed om te lezen dat het lekker gaat
Ik ben een beetje druk geweest en nu ff op de bank met een kop thee.
@Wiesje wat fijn dat je voor jezelf die beslissing al genomen hebt niet te willen testen. Bewonderingswaardig hoe jij knopen doorhakt. Ik wou dat ik wat van die standvastigheid van jou had. Ik ben sowieso een held op sokken wat beslissingen nemen betreft. Ben altijd bang dat ik het verkeerde kies haha. Zoals Lotte hierboven ook zei; hopelijk hou je die fantastische mindset vast. En heb je even een terugval; let it be. Je mag sowieso hier bij ons uithuilen of lekker alleen in bed. Vaak voel je je daarna weer opgelucht en kun je weer door.
@Fransien bedankt voor de knuffel! En bedankt voor jou bijdrage op dit forum. Dankzij jouw gedeelde ervaringen is die TOS hier ook een optie geworden en kan ik wat kritischer naar mijn dochter kijken ipv met die vertroebelde blik.
@Lottede kort wauw wat een vooruitgang! Ik kan me voorstellen dat je zo opgelucht bent! Je dochter laat echt veel goede dingen zien hoor. Dat taalbegrip blijf ik echt een belangrijke vinden. De rest komt dan vanzelf wel. Ik merk dat het toch wel werkt wanneer je minder op de 'rare' dingen let en meer focus op wat wel goed gaat.
Ik begrijp precies, maar gewoon echt exact wat je bedoelt met dat he er nog niet de vinger op kan leggen. Hier echt precies zo. Eigenlijk gedraagt ze zich vrij normaal de laatste tijd. Wanneer ik haar roep en geen gehoor krijg word ik toch weer onzeker. Ze is nog steeds niet helemaal uit die bubbel.
Hier gaat het qua taal en taalbegrip ook steeds beter. Woordjes zijn er wel weer een paar bij. Punt is alleen; mijn dochter gebruikt ze bijna niet uit zichzelf. Een vb als ik vraag 'waar zijn je haren?' Dan wijst ze haar haren en en zegt ze 'haren'. Dus ze weet wat ik vraag en bedoel, wijst er naar en zegt me na. Maar als ik er naar wijs zonder te benoemen krijg ik van haar geen 'haren' te horen. En zo ook met meer dingen. En soms hoeft het weer niet; een bal bijv hoef ik niet eerst te benoemen. @Fransien herken jij dit toevallig?
Hier een hele belangrijke ontwikkeling; mijn dochter wijst dingen aan. Dat ging echt van 0 naar 100 in iets van een week tijd. Het is vaak wel voor zichzelf dus niet per se om iets te delen. Als ze iets mooi vind wijst ze het aan en zegt ze 'wauwww'. Zij hoeft daar niet per se bij naar mij te kijken of ik het ook wel zie. Ze brengt me wel vaker random iets en komt met pijn ook echt naar mij toe. Laatst bezeerde ze haar handje en kwam ze het huilend laten zien. Toen ik er een kusje op gaf was het weer goed.
Ik heb de video's gemaakt zoals jou geadviseerd werd Wiesje, heb jij er iets aan gehad? Mijn dochter noemt papa en 1 broertje nu bij de naam. Dus bij een foto van mijn man en de vraag wie dat is zegt ze 'papa'. Het gekke is; ze probeert het meeste na te zeggen maar mama vertikt ze gewoon. Heel bijzonder. Ik denk dat mijn zorgen voor 70% zullen verdwijnen wanneer zij zal beginnen met ons roepen met 'mama en papa'.
bijna 4
Onze jongste was bijna vier voordat hij papa en mama tegen de juiste persoon wist te zeggen.
Als dit een achterstand is, dan heeft die van mij een enorme te pakken.
Papa en mama kun je pas van een kleuter verwachten. Vergeet niet dat peuters zo egocentrisch zijn als de pest.
Als je kind dingen kan aanwijzen als jij ze zegt, dan is dat taalbegrip. De rest komt wel.
Hoi iedereen, hier ben ik weer 😊
Ik ben ook weer terug van weggeweest 😉
@fransien: dankje voor de lieve woorden 😊 Ja, buiten komen als het goed weer is doet zoveel deugd! Vorige week ben ik in mijn uppie 12 km gaan wandelen, mijn brein was echt helder. Ook vind ik het wel eens leuk om iets alleen te gaan doen of iets met mijn partner. Beetje het gevoel hebben dat er nog een leven is naast alleen maar mama zijn en zorgen hebben. Ik ben sowieso wel iemand die dat nodig heeft. Langs de andere kant: gisteren is mijn zoontje bij zijn oma blijven slapen en ik mis hem zó! Ik kan niet wachten tot hij weer thuis is straks.
Jammer dat het weer wat minder is nu... Dat gaat online shoppen worden voor schoenen 😉
Ik vind het geruststellend dat jouw jongste pas met 4 gericht mama en papa zei. Hier schiet het absoluut niet op 🙈 Het woordje mama kan hij zeggen, maar het heeft geen betekenis voor hem. Zijn taalbegrip lijkt heel laag te zijn, maar soms sta ik toch verstomd van hem. Hij stond overlaatst voor de TV, en ik ging naar hem toe en zei: Frietjes? Hij spuugde toen onmiddellijk zijn tutje uit en liep naar de keuken... Dat had hij dus duidelijk begrepen 😊 (Damn, lijk wel een slechte mama door deze zin... TV, tutje, frietjes 😅)
@Lotte: Ik ben heel blij dat je je beter voelt! Het gaat sowieso met zijn ups en downs... Overlaatst had ik ook een verschrikkelijke baaldag en dan zie ik gewoon niks goed. Maar gelukkig blijven mijn goede dagen in de meerderheid 😊
Ik vind trouwens dat je dochtertje het héél erg goed doet! Die voorbeelden die je aanhaalt van wat ze begrijpt zouden hier nog niet pakken hoor! Ook de start van het fantasiespel is een héél goed teken! En vooruitgang is vooruitgang.... Ook al is het misschien wat trager dan dat we zouden willen 😉
Die vervolgafspraak moet je maken als JIJ daar klaar voor bent. Luisteraar je buikgevoel! Jij bent de mama van je dochtertje en weet wel wat het beste is...
Dus, het tweede kindje... Die gaat er sowieso komen. Maar we hebben wel besloten om nog even te wachten. Hoe ik het in mijn hoofd had was ik al zwanger geweest hoor, maar heel de zorgen rond mijn zoontje hebben logischerwijs de overhand genomen. Ik was dus ook al gestopt met de pil... Maar ik heb besloten om deze maand terug te starten met de pil. Voor een halfjaartje ofzo. Ik vond het eerst een moeilijke beslissing omdat mijn kinderwens best sterk is, maar als ik heel nuchter kijk naar de situatie is het denk ik niet slecht om nog even te wachten. We gaan over een tijdje meer zicht hebben op de situatie van mijn zoontje, en ik wil eigenlijk een beetje een “zorgeloze” zomer hebben. Gewoon om wat aan te sterken. Naast alle zorgen rondom mijn zoontje zat ik erg in de knoop met mijn kinderwens en het geeft me een gevoel van rust om deze even on hold te zetten. Gewoon, niets overhaasten... Ik word deze zomer al 34 dus het is wel een beetje dubbel, maar ik denk dat nu ook echt niet stabiel genoeg sta in mijn schoenen om een zwangerschap aan te kunnen. Dus we wachten gewoon totdat de tijd rijp is 😊 En wat ook wel een belangrijke factor is is dat ik mezelf ook veel beter voel mét de pil. De meeste mensen voelen zich beter zonder, maar ik merk dat ik met wat extra hormonen mijn emoties beter onder controle heb.
@loepsie: Hihi, merci voor de complimenten. Ik hak graag knopen door omdat ik het moeilijk vind om met twijfels te zitten. Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk. Ik vind het gewoon gemakkelijker om me neer te leggen bij een besluit dan onzeker te zijn.
En ja, mijn gevoelens gaan echt op en neer. En dat zal wellicht ook zo nog blijven voor een lange, lange tijd... Maar ik heb zo voorlopig vrij goed in de hand. Maar ik ben blij dat er zoveel mensen zijn waar ik bij terecht kan als ik ze nodig heb. Waaronder jullie ook natuurlijk 😊
Je dochtertje laat weeral zoveel vooruitgang zien! Vooral dat wijzen is echt geweldig! Amai, wat zou ik blij zijn als meneertje dat hier zou doen 😅
Goh ja, de video’s... Ik vind het moeilijk om in te schatten. Soms denk ik dat hij het begrijpt, en soms weer niet. Dat is zo moeilijk om in te schatten omdat hij niet spreekt. Zijn aandachtsspanne is ook zo kort eh. Dus ik heb niet het gevoel dat hij aandacht genoeg heeft om er alert naar te kijken. We moeten het gewoon nog meer oefenen denk ik. Maar ik merk wel dat ik misschien zelf iets te snel opgeef als hij erover gefrustreerd word. Langs de andere kant heeft hij misschien wel wat frustratie nodig... Ik vind het moeilijk om hierin een lijn te trekken.
Je bent nog
jong genoeg hoor Wiesje. Tegenwoordig krijgen genoeg vrouwen half 30 kids. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik ben zelf 31 en ik denk dat ik pas over een tweede kind durf na te denken tegen de tijd dat dochter richting basisschool gaat.. Dan ben ik zelf 34. En zij 4. Meer leeftijd verschil wil ik liever niet.. Stiekem heb ik ook in mijn achterhoofd dat als ze tegen de 4 jaar is er waarschijnlijk wel meer duidelijk zal zijn "of en wat" er zou zijn. En ook op basis daar van wil ik mijn keuze maken. Alhoewel ik me ook besef dat het leven niet te plannen valt. Maar zo kijk ik er op dit moment tegen aan. Nu zou ik het absoluut niet trekken. Wat wel confronterend is. De wens is er wel. Verstandelijk weet ik dat het niet goed is om nu een tweede kindje er bij te betrekken. Maar dit gevoel zul jij wel herkennen. Om mij heen beginnen steeds meer vriendinnen en collega's aan een tweede kind.. Ik had het me nooit zo voorgesteld. Dat ik zoveel zorgen zou hebben om m'n dochter.. En dat ik zo slecht in mijn vel zou zitten. Dat is soms echt teleurstellend.
@loepsie. Jou dochter is ook echt vooruit gegaan zeg! Ze spreekt dus al behoorlijk wat woordjes. Super goed. Mijn dochter helaas nog niet. Ja, ik begrijp wat je zegt. Mijn dochter zit ook vaak in die bubbel.. Of reageert niet op haar naam... Dan trek ik alles weer in twijfel.
Ik moet zeggen dat ik de laatste tijd niet meer het idee heb dat ze autistisch zou zijn of iets aanverwant daaraan. Daarvoor herken ik te weinig "symptomen". Ik vind het zo erg om te zeggen maar ik heb vaak meer zorgen om haar mentale vermogens. En ook daarin weet ik niet goed hoe of wat. Laatst zei ik tegen mijn partner :"misschien is ze gewoon niet heel "pienter?.... Zoooo erg vind ik het om zoiets te zeggen. Het komt zo gemeen over. Maar zo bedoel ik het niet. Het maakt me ook niet uit. Als ze maar gelukkig zal zijn en ze de wereld om haar heen begrijpt en mensen haar ook. En ze niet veroordeelt word. Jeetje! Ik ga wel ver hé.... En dan soms doet ze iets en denk ik oh jeetje wat slim eigenlijk....
Papa en mama zeggen
Oh dat schiet me nu te binnen nog. Ook mijn dochter zegt niet gericht papa en mama tegen ons. Wat lijkt me dat super fijn!! Dus ik herken jullie daar zeker in. En wat geruststellend om te horen dat dit vaker voorkomt zoals bij Fransien en dat dit niks hoeft te zeggen.
Kinderen krijgen is zo leuk
De voorpret is al leuk vind ik. Het plannen van wanneer is een goede timing en er dan helemaal voor gaan. Het is gewoon magisch. Ikzelf ben heel jong moeder geworden; op mijn 20ste al. Het voordeel daarvan is dat je zo heerlijk zorgeloos(je kan het zelfs haast achteloos noemen) je zwangerschap doorloopt en je kinderen groot brengt.
Ik wens jullie alvast een heerlijk zorgeloze zwangerschap toe. Mijn gezinnetje is compleet 😊
"Ik moet zeggen dat ik de laatste tijd niet meer het idee heb dat ze autistisch zou zijn of iets aanverwant daaraan. Daarvoor herken ik te weinig "symptomen". Ik vind het zo erg om te zeggen maar ik heb vaak meer zorgen om haar mentale vermogens. En ook daarin weet ik niet goed hoe of wat. Laatst zei ik tegen mijn partner :"misschien is ze gewoon niet heel "pienter?.... Zoooo erg vind ik het om zoiets te zeggen. Het komt zo gemeen over. Maar zo bedoel ik het niet. Het maakt me ook niet uit. Als ze maar gelukkig zal zijn en ze de wereld om haar heen begrijpt en mensen haar ook. En ze niet veroordeelt word. Jeetje! Ik ga wel ver hé.... En dan soms doet ze iets en denk ik oh jeetje wat slim eigenlijk...."
Alsof ik dit geschreven heb!!! Maar echt elke zin en elk woord. Ook hier eigenlijk niet echt het idee dat ze wellicht autistisch kan zijn. Maar als ik heel eerlijk ben; daar was ze hiervoor ook al te sociaal voor (hoewel ik haar niet eens heel sociaal vind). Ze heeft altijd goed oogcontact gemaakt, ook met vreemden. En ook hier te weinig symptomen als fladderen en dat soort dingen. Ik heb haar geleerd dat ze moet kijken als ik dat haar vraag. Dus soms als ik haar niet uit die bubbel krijg door hij bij naam te roepen zeg ik 'kijk eens' en dan krijg ik meestal wel haar aandacht. Ik merk ook dat ze altijd wel reageert als ik haar streng toespreek. Het verdiend misschien niet de schoonheidsprijs maar soms moeten jasjes nou eenmaal aan of kan ze niet blijven klooien met haar eten. Mijn man en ik hebben hier vaak discussies over want hij is meer van de zachte aanpak.
@Wiesje het is toch wel waar he dat ze vaak alleen reageren bij datgene wat ze leuk vinden. Frietjes zou nou eenmaal lekker hihi. Probeer erachter te komen wat hij echt leuk en lekker vind en daarop in te spelen. Als ik mijn dochter zomaar bij naam roep kijkt ze sowieso niet op. Maar als ik erachter aan vraag of ze wil drinken oid dan komt ze ineens wel.
Het is waar dat ze toch wel regelmatig nieuwe woordjes heeft. Ze heeft ook weleens dat ze een woordje een paar keer zegt en daarna niet meer. En sommige woorden tel ik niet eens mee omdat ik dan denk; dat kan ze nooit gezegd hebben(erg he die 'lage verwachtingen'). Ik heb ook net als jij tegen mijn partner gezegd dat ik dacht dat ze wellicht gewoon niet de slimste is of wat trager van begrip. Mijn man is het daar niet mee eens en vind haar juist heeeeel slim. Ik schaam me ook diep voor het feit dat ik zo over haar denk. En dat ik zeg maar bij voorbaat al niet hele hoge verwachtingen van haar intelligentie heb. Als ik het zo opschrijf is het diep triest en oneerlijk. Bovendien zijn die verwachtingen niet op feiten gebaseerd, dit kind is nog niet eens 2! Daarbij zie ik zelf dat ze ineens iets kan doen waardoor ze ineens wel op gemiddeld zit en in sommige dingen zelfs voorloopt op het gemiddelde. En toch is dit wat ik momenteel denk 😔
Ik denk steeds meer dat het probleem zich allicht in de taal bevind. Ook de manier waarop ze woorden uitspreekt. Ik heb bijv nog nooit de letter 'N' of 'R' bij haar gehoord. 'Haren' zijn 'haade' en 'handje' is 'hatte'. Daarbij heeft ze dus voor meerdere woorden 1 woord. Ik merk wel vooruitgang en zoals Wiesje zei vooruitgang is vooruitgang hoe langzaam dat voor mijn gevoel ook gaat.
Het is idd een heel geruststellend idee dat jouw kind pas mama en papa op zijn 4de zei Fransien. Blijf alsjeblieft je ervaringen met ons delen. Het lijken misschien onbenulligheden voor jou maar voor ons geeft het heel veel hoop en herkenning.
Verstaanbaar
Als een kind begint met praten is het vaak alleen maar verstaanbaar voor de ouders, en zelfs dan niet altijd.
Rond 3 jaar is een kind vaak redelijk verstaanbaar voor bekenden zoals opa en oma of goede vrienden.
Pas rond 4 jaar is een kind ook voor onbekenden redelijk te verstaan.
Alles wat eerder is, is niet gemiddeld maar vroeg!
Gemiddeld is prima en wat ik van Loepsie-kind hoor is helemaal leeftijdsadequaat.
Mijn kinderen hadden lastige klanken ook niet allemaal snel onder de knie en de r is een heel lastige. De n spreken wij lang niet altijd duidelijk uit, maar blijft ze zo'n vrij zachte klank niet goed uitspreken is dat reden om haar gehoor te laten controleren. Dat is sowieso het eerste wat je moet uitsluiten als een kind langzamer is met leren praten.
Hoi!
@lotte: Ik weet het eigenlijk wel... Ik ben jong genoeg. Maar het is weeral zoiets dat ik heb moeten aanpassen in mijn toekomstbeeld. Niet gemakkelijk. Daarnaast blijft het ook gewoon een feit dat de kans dat er iets “mis” kan gaan met je kindje vergroot naarmate dat je ouder wordt. En natuurlijk heb ik daar nu nóg meer schrik voor. Maar hoe dan ook... Nu een tweede kindje erbij is geen goed idee. Jammer genoeg.
Ik begrijp je gevoel ook heel goed. Het lijkt bij iedereen vanzelf te gaan dat mama-zijn. Ik heb ook al zoveel hartpijn gehad omdat er constant zorgen zijn. Zó graag had ik gehad dat ik gewoon een mama kon zijn, net zoals de rest. Maar weet je, dan zijn we weer aan het vergelijken en dat is gewoon iets dat we niet mogen doen. Maar natuurlijk veel gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Ik heb trouwens ook lang gedacht dat mijn zoontje niet zo slim was. Dat beroemde me ook angst in. Maar sinds we een cognitieve test hebben laten doen in het COS weet ik dus dat dit niet het geval is. En dat was eigenlijk een pak van mijn hart, gewoon omdat ik al iets kon uitsluiten. Ik heb aan de psychologe van het COS gevraagd hoe dat zit, dat ik dacht dat cognitie ook te linken was met taalbegrip. Cognitie en taal(begrip) hebben inderdaad een grote overlap (verbaal IQ), maar er bestaat nog een andere soort van IQ (performaal IQ), dat bestaat uít praktisch kunnen denken, probleemoplossend denken,... Zo kan mijn zoontje best moeilijke spelletjes op de IPad maar praten kan hij niet.
Kan je dochtertje leeftijdsadequate puzzels maken? Of sommige vormen in een vormenstoof steken? Als ze dit kan: zéker geen zorgen maken. Daarnaast, het is ook niet zo erg als je kindje misschien niet zo pienter is. Als ze gelukkig is, dat is het allerbelangrijkste! En niet iedereen moet dokter worden he 😊
@Loepsie: heerlijk hoe jij beschrijft hoe “magisch” kinderen krijgen is. Ik heb dat gevoel alleszins nooit gehad 😅 Maar ik vond aan heel het zwanger zijn en zo helemaal niet... En dan mijn agendaatje erbij houden wanneer mijn vruchtbare dagen zijn... Neuh, niet mijn ding 😋 Maar ik denk dat ik daar eerder raar in ben 😉 Ik denk echt dat als je jong mama wordt je je veel minder zorgen maakt. Hoe ouder je wordt, hoe meer je alles overdenkt.
Ik denk eerlijk gezegd dat wanneer je denkt dat je dochtertje niet autistisch is, dat waarschijnlijk zo ook wel zal zijn. Datzelfde geldt ook voor Lotte natuurlijk. Daarnaast hebben jullie beide ook dochters, en het is een feit dat je als meisje veel minder kans hebt op ASS dan een jongen. Er heeft immers maar 1 meisje op 4 jongens ASS. Nu ja, dit is maar een cijfer he, maar ik geef het even mee.
Ik denk dat je moedergevoel echt wel veel zegt... Ondertussen ben ik eigenlijk zowat zeker dat mijn zoontje ASS heeft, en eigenlijk heb ik dit denk ik ook altijd al geweten. Maar het is niet gemakkelijk om daar voor uit te komen. Daarnaast heb ik nog steeds hoop dat het niet zo is...
Jij denkt misschien ook dat je dochtertje wat trager van begrip is... Maar voor jou geldt hetzelfde als wat ik geschreven heb voor Lotte hierboven. IQ is meer dan alleen taal(begrip), het betreft zoveel meer!
Hihi ja, het zijn eigenlijk toch monstertjes hé. Als iets hun interesse heeft is reageren geen probleem, maar ooh wee als het niet naar hun zin is 🙈 Tja, je kan het hen niet kwalijk nemen. We proberen nu inderdaad meer in te spelen op zaken die hij leuk vindt. Maar die zaken zijn precies een beetje schaars 😋
Ja, eigenlijk is het erg dat er al zoveel verwacht wordt van die kleine dutskes! De lat ligt zo hoog... En het word alleen maar erger. Ik ben er zeker van dan onze grootouders zich nooit zoveel zorgen hebben gemaakt over onze ouders.
Er bestaan tegenwoordig apps om je ovulatie bij te houden
Dus je agenda hoef je er niet meer bij te houden hihi. Ik moet eerlijk zeggen; ik heb 4 kids en van alle 4 super makkelijke zwangerschappen gehad. Sowieso hoeft mijn man maar naar mij te kijken of ik raak zwanger. Alleen de laatste bevalling van mijn dochter was dus een spoedkeizersnee. Ik denk ook echt dat mijn dochter haar hersentjes een optater hebben gehad en dat daardoor en door de moeilijke start alles bij haar wat langzamer op gang komt.
Weet je Wiesje; het is wat het is. Ik begin dus wel te denken dat ze niet autistisch is, maar dat is echt sinds dat ze wijst. Al had ze wel steeds meer taalbegrip en spraak ik was er nog niet gerust op. Maar sinds ze wijst en daarbij 'die' of 'daar' zegt, heb ik die zorg echt veel minder. En ik weet niet of het daardoor komt of dat ik ondertussen gewoon moe van mezelf ben geworden, maar ik heb nu zoiets van 'ik zie het allemaal wel'. En qua puzzelen en vormen in de stoof; ze kan wel puzzels leggen maar ik vraag mij af of dat is omdat ze die al 100 × gelegd heeft en herkent waar alles hoort of omdat ze echt daadwerkelijk de vorm herkent. Ik denk het eerste. Qua vormen in de stoof; de ronde doet ze direct en die andere doet ze me na als ik het voordoe; anders probeert ze alles door het ronde gat. Maar zij is qua probleemoplossend denken wel heel pienter hoor. Vlak voordat ik haar naar bed bracht wilde ze even op mijn bed springen samen met mij(doen wel weleens vaker haha). Ik was moe en na even gesprongen te hebben ging ik op mijn knieën verder springen. Dat was niet oké en ze probeerde dus mijn knieën omhoog te duwen. Je kan ook niets voor haar verstoppen onder een kussen ofzo. Ze trekt het er direct vandaan. Ook wil ze weleens een slokje van mijn thee als die lauw is. Ik heb haar geleerd dat mokken 'heet' zijn door heel vlug haar handje er tegenaan te houden zodat ze snel voelt dat het heet is. Als ik haar een slokje van mijn lauw/koude thee aan bied, dan zegt ze 'heet' en ze wil dan altijd alleen het oortje pakken en past heel goed op dat ze mok verder niet raakt. Ze weet wel wat ze doet zeg maar.
Wiesje, de zaken die hij leuk vind zijn vast heel breed maar jullie zijn er nog niet achter. Ik zou je willen adviseren alles met hem te proberen, echt alles wat je je maar kunt bedenken. Bijv dus springen op jouw bed. En dan herhalen herhalen herhalen dus de hele tijd 'spring spring spring' roepen. Stel dat hij dat heel erg leuk vind kun je kijken of je na een paar keer zijn aandacht met het woord 'spring' kunt vangen. Als ik hoor dat jouw zoontje al zoveel spelletjes op de ipad begrijpt vind ik dat echt knap. Het enige wat ze hier doet is filmpjes/foto's kijken en scrollen haha. Ik moet wel zeggen dat ik het gebruik van mediakanalen heel erg beperkt heb omdat ik merk dat ze daarmee best wel weer die bubbel in komt. Ze kan soms echt onbereikbaar zijn als ze filmpjes kijkt. En als je zoontje uiteindelijk ASS heeft is dat echt niet het einde van de wereld. Ik denk dat je daar een heel slim mannetje in huis hebt die heel ver gaat komen😍.
@Fransien oortjes zijn hier getest; ze heeft buisjes. Er zijn behalve de n en r meer klanken die ze nog niet uitspreekt. Ik hoor wel elke dag meer woordjes. Vandaag zei ze 'ik'. Oh en jij vertelde me dacht ik dat jouw kindje jouw 'papa' noemde. Als ik vanuit mijn werk met haar Facetime als ze bij oma is zegt ze 'papa'. Dat is nu al 2 keer gebeurd. En als ik dan zeg van nee ik ben mama dan zegt ze 'baba' met een b 😂. En dat terwijl ze wel mama kan zeggen hoor heel apart. Als iemand haar vraagt waar mama is wijst ze me wel aan nu.
@loepsie
Ik gebruik ook zo’n app, dus niet letterlijk een agenda 😁 Maar dus, het zal eventjes duren vooraleer ik hem opnieuw ga gebruiken 😉
Fijn wel dat alles zo vlot is gegaan bij jou. Ik mag niet klagen, maar ik kan niet zeggen dat het heel gemakkelijk was om zwanger te worden. We hebben er 8 maanden over gedaan. En dat baart me natuurlijk ook wat extra zorgen naar de toekomst toe, maar dat mag nu niet de doorslag geven om nu al voor een tweede te gaan.
Het zou best kunnen dat je dochtertje wat “gevolgen” met zich meedraagt van de spoedkeizersnede. Heb je dat al eens nagevraagd?
Het is echt geweldig goed dat je dochtertje wij en “die” zegt. Moest mijn zoontje dat doen dan zou ik ook al een pak minder zorgen hebben. En ik snap je ingesteldheid van “we zien het allemaal wel” heel goed. Want hoe we het draaien of keren, we moeten gewoon afwachten. Of we ons nu daar ziek in maken of niet. Meestal lukt het hier ook wel om deze ingesteldheid te hebben, maar soms nemen mijn gevoelens toch nog de overhand hoor. Maar dat lijkt le wel normaal. De ene dag is de andere niet.
Maakt niet of of je dochter de puzzel herkent aan de vorm of hem vanbuiten kent he. Het feit dat ze deze vanbuiten zou kennen betekent dat ze leerbaar is, en dat wijst natuurlijk niet op een laag IQ. Dus ik denk dat je op dat vlak echt gerust mag zijn. En als ik dat hoor is ze ook goed op weg met de vormenstoof. De andere blokjes komen wel. Het is logisch dat het ronde blokje het gemakkelijkste is, want deze heeft maar 2 zijden die ze kan proberen i.p.v. 3. De ronde blok gaat hier ook duidelijk het vlotste hoor!
Ook de voorbeelden die je aanhaalt van probleemoplossend gedrag... Je kleine meid is echt wel pienter hoor! Daar zou ik me echt geen zorgen om maken 😊
We moeten inderdaad nog vinden wat mijn zoontje triggert. Vandaag is de thuisbegeleiding geweest en zij zei ook weer dat het echt zoeken is. Zij blijft er wel hoop in hebben dat wanneer hij de klik maakt dat hij via taal veel teweeg kan brengen de woorden snel gaan komen. Maar het is nu vooral een manier zoeken die hij interessant vind en ook zaken zoeken die hij belangrijk genoeg vind om erover te communiceren.
Sinds gisteren heeft hij trouwens een woordje erbij. “Koek”! Al spreekt hij het uit als “koo”, maar dat maakt me niet uit 😉 Dit is ook een woordje dat hij begrijpt dus het is logisch dat dit ook een woordje is dat hij ondertussen kan zeggen. Want taalbegrip komt eerst... Daarnaast is een koek ook interessant genoeg he 😊
Ik probeer hem ook niet teveel tv te laten zien en op de IPad te laten spelen. Maar hij vind dit zó leuk! Ik heb wel het gevoel dat hij vroeger meer in zijn bubbel zat als hij bv. tv keek, dat is nu wel minder. Zo kwam hij me overlaatst halen en moest ik naast hem komen zitten toen hij tv keek. Was wel schattig.
Ooh en merci voor je lieve woorden 🥰 Doet sowieso deugd om dit te horen!
Ik heb vaker van de logopedistes gehoord
Dat kindjes met een moeilijke start wat trager op gang kunnen komen. Dus daar probeer ik me maar aan vast te houden. Ondertussen wordt mijn dochter bijna 2 jaar en vraag ik me af vanaf wanneer de 'achterstand' zorgelijk wordt.
Ik zie dat mijn dochter in bepaalde opzichten echt wel pienter is. Maar dan vraag ik me af waarom je haar soms dan iets 100 keer kan vertellen en ze het gewoon niet op lijkt te pikken. En nog steeds de verwarring met de broertjes bijvoorbeeld. Ik zeg expres 'lijkt' want ik vraag me dikwijls af of ze het echt niet snapt of gewoon geen zin heeft. Daarom zei ik de vorige keer dat ik me soms afvraag of ze misschien niet heel slim is. Moeilijk...
Ik heb de volgende maand een afspraak bij de kinderarts. Ik zal alle ontwikkelingen met hem bespreken en vragen wat hij nu een juiste volgende stap vindt. Verder onderzoeken of toch nog weer afwachten.
Wat goed dat je zoontje er een woordje bij heeft! Hopelijk is het een begin en volgen er vele!
Hier heeft ze er afgelopen week zeker weer een stuk of 8 woorden bij gekregen. Ik heb afgelopen weekend zelfs al een 2 woord zin gehoord 'klaar slapen'. Helaas was dat de enige keer dus hoop dat er gauw meer volgen. En ook hier is de uitspraak vaak heel anders hoor, dus het kan zijn dat ze nog veel meer woorden kent die ik gewoon nog niet 'hoor'. 'Vogel' noemt ze bijv 'oh-oh'. Ik snapte echt niet waar ze daarmee bedoelde tot ik het een keer zei en ze naar de lucht wees en mij na zei.
Ik snap wat je bedoelt met minder in die bubbel bij de tv. Hier praat ze de laatste tijd tegen nijntje en peppa. Ze wijst naar van alles en roept van alles hahah. Ik kan haar ook vragen haar handen uit haar mond te doen en ze kijkt dan wel niet op maar doet wel wat ik haar vraag. Eerder was ze echt onbereikbaar. Maar er wordt nog steeds hard gehuild als ik de tv uitzet.
Lieve schatten
ik heb (een deel van) het draadje gelezen. Het valt me op dat jullie vooral bang voor autisme zijn, en het toch wel als iets heel vreselijks lijken te beschouwen.
Ik ben dan eigenlijk wel benieuwd wat voor beeld jullie daarvan hebben...
Ik heb hier een link met een beknopte uitleg:
http://www.hulp-pddnos.nl/autisme-voor-dummies (pdd-nos valt nu onder ASS, autisme spectrum stoornis)
Een heel fijne website is: https://www.geefmede5.nl/home (heb ik die niet al voorbij zien komen ergens?).
En idd: de autisme-experts voor goede hulp en begeleiding, cursussen voor ouders en zo:
http://www.autismecentraal.com/public/index.asp?lang=NL&pid=0
Ik begrijp goed dat jullie je zorgen maken over jullie kindjes. Maar als het inderdaad om autisme zou blijken te gaan, vergaat de wereld niet. Jullie kindje blijft jullie kindje, met al zijn of haar speciale kwaliteiten. Vaak is het juist erg fijn om te weten dat autisme in het spel is, omdat je daardoor je kindje veel beter leert begrijpen, en ook snel kunt beginnen met de juiste ondersteuning, en ook je eigen gedrag kunt aanpassen, zodat je kindje niet zo gefrustreerd hoeft te worden. Je leert dan wat overprikkeling is, en hoe je dat bv. zou kunnen voorkomen.
Vergeet ook niet: bij autisme gaat de ontwikkeling vaak niet gelijk op: een kind kan bv. cognitief voor lopen, en sociaal juist achter. Het is fijn als je dat weet, en het is misschien geruststellend om te bedenken dat de achterstand later vaak wordt ingehaald.
Kinderen met autisme hebben gewoon een bijzonder brein dat prikkels anders verwerkt. En verder is ieder autistisch kind anders, net zoals ieder niet-autistisch kind weer anders is.
Ik heb een dochter die vroeger ook zomaar bij wildvreemden op schoot ging zitten bv. Zij bleek later autistisch te zijn. Nu is ze volwassen, en werkt ze als zzp-er in de zorg met autisten, als begeleider en coach.
Onze tweede dochter met vermoeden van autisme reageerde vroeger ook niet op haar naam, en als ik haar foto's liet zien met mij er bv. op, zei ze ook geen mama. Het stond voor haar gewoon vast dat ik mama was, en ze vond het een achterlijke vraag, daar ga je toch geen antwoord op geven. Toen ze wat ouder werd ging ze me wel gewoon mama noemen. Nu is ze overigens 22 en gaat het heel goed, hoewel ze wel goed moet opletten dat ze niet overprikkeld raakt.
Wat ik zou willen aanraden: autistische kinderen gedijen goed bij regelmaat. Als je dochter bv. er moeite mee heeft als de tv wordt uitgezet, zou ik beginnen met tv. kijken op vaste tijden. En ik zou gaan werken met een wekker oid. Duidelijk maken hoe lang het nog duurt. En als de wekker gaat is het afgelopen. Alle kinderen hebben duidelijkheid nodig, maar autistische kinderen nog meer. Maar ook als jullie kindje niet autistisch blijkt, dan nog is werken met duidelijke regelmaat belangrijk en kan dit goed werken.
En probeer je te verplaatsen in je kindje. Idd, kijk wat ze doen, geef ze ruimte om te communiceren ook al is het misschien niet verbaal. Meestal sta je versteld, want taalbegrip loopt ruim voor op zelf praten.
Weet je, ik hoop gewoon dat jullie niet worden afgeschrikt. Een schrikbeeld is echt niet nodig, en jullie lieve fantastische bijzondere kindje blijft hoe dan ook jullie lieve, fantastische en bijzondere kindje... :-)
wekker
Zo'n wekker is inderdaad handig; een timetimer, dat is een visuele wekker
https://www.senso-care.nl/oplossingen/time-timers/time-timer-medium.html
Ook geschikt voor kinderen die (niet) kunnen klokkijken. Zo maak je het makkerlijker om te stoppen met bv tv kijken.