Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden

Zeggen /knikken jullie kids ja of nee?

Als je hen iets vraagt?
Werd er van de week ineens bij bepaalt dat veel kinderen van mijn dochter d'r leeftijd allicht ook nog niet veel zeggen maar wel reageren met ja of nee op een vraag... Dat doet/kan mijn dochter echt nog niet.... Ze begrijpt best veel momenteel. Voert kleine opdrachtjes uit etc. Maar zal zeker nog geen antwoord geven door ja te zeggen of te knikken...
Soms schudt ze nee als ze geen eten meer wil bijvoorbeeld. That's it.

Verder gaat het best aardig hier de laatste tijd. Ze is nu 20 maanden. Ik ben echt benieuwd welke vorderingen ze heeft gemaakt als ze 2 wordt.. Ik verwacht gewoon maar niet teveel. Dan kan ik hopelijk niet teveel teleurgesteld raken.... We zullen het allemaal zien.

@loepsie: ik ben heel benieuwd hoe het bij de kinderarts zal zijn!
Moeilijke gedachte is het om te denken en hardop te zeggen dat je het gevoel hebt dat je kind niet zo slim zou zijn... Het lijkt zo gemeen voor een moeder om zoiets te bedenken.. . Ik zeg het alleen tegen mijn vriend. Maar de gedachte vind ik echt heel naar.. Wat zegt ze trouwens al veel woorden! Heel goed.
Mijn dochter heeft ook wel een knal gehad tijdens de bevalling. Ook ik heb vaak het idee dat ze hierdoor wat trager is. Dat zit mij heel erg dwars. Want ik leg de schuld bij mezelf daardoor. Ook al weet ik dat dit niet eerlijk is. Het is gelopen zoals het gelopen is.
Ik ga nu sinds kort naar een psycholoog en hier heb ik ook zwaar behoefte aan. Ik zit heel slecht in mijn vel. Dus ik hoop dat ik hier veel aan mag hebben om mezelf beter te leren kennen. En aan bepaalde dingen te werken en zo hopelijk een betere moeder te zijn. Niet dat ik geen goede moeder ben maar ik denk als ik beter in mijn vel zit, ik ook meer geduld en energie heb voor mijn dochter.

@wiesje :"Kan je dochtertje leeftijdsadequate puzzels maken? Of sommige vormen in een vormenstoof steken? Als ze dit kan: zéker geen zorgen maken. Daarnaast, het is ook niet zo erg als je kindje misschien niet zo pienter is. Als ze gelukkig is, dat is het allerbelangrijkste! En niet iedereen moet dokter worden he 😊"
Is waar hoor wat je zegt.. Overigens kan mijn dochter inderdaad de vormen in de juiste vorm steken. En torens bouwen. Etc. Dat gaat best goed denk ik.
Wat goed dat je zoontje nu koek zegt!! Dat is ook het eerste woord van mijn dochtertje.
Hoe vaak krijgen jullie nu thuis begeleiding? Hoe ziet het komende "traject" er uit voor jullie en jullie zoontje?

De reden dat we bang zijn voor autisme

Is omdat de toekomst bij autisme best wel een groot vraagteken kan zijn. Ik zal eerlijk zijn, tot kort geleden dacht ik dat autisme een zwaar mentale achterstand was. Ik zag alleen de ernstige gevallen; je weet wel, kinderen die schreeuwend rond rennen en zich in een totaal andere dimensie bevinden. Waar geen communicatie mee mogelijk was en waar je altijd zorgen bleef houden. Je krijgt toch kinderen met het idee ze groot te brengen tot volwassenen en ze dan uit te laten vliegen. Ik wist echt niet dat er genoeg mensen met autisme een gezin en een baan en kinderen hadden. Maar goed; dat is dus iets wat later zal moeten blijken. Het is mogelijk dat je altijd een zorgenkindje behoudt en dat wil geen 1 ouder. Natuurlijk zijn alle kinderen perfect zoals ze zijn en er zal geen 1 ouder zijn die er niet van houdt. Ik vind het wel jammer en treurig dat we wellicht de indruk hebben gegeven dat we dat als iets verschrikkelijks zien.

Bedankt voor je tips. De tv dat is hier altijd een dingetje haha. Ik zou de tip met de wekker eens uit kunnen proberen. Het punt is alleen; mijn dochter heeft totaal geen behoefte aan structuur. Sterker nog, mijn dochter slaapt op haar best als ze een chaotische drukke dag heeft gehad hahaha. Daarbij kan ik zelf ook best behoorlijk onbereikbaar zijn met een goede netflix serie of een goed boek 😊. Het kan dus zijn dat ze het gewoon van haar mama heeft haha.

@Lotte, mijn dochter zegt soms wel ja of nee maar niet heel vaak. Hier ook net als bij jou wordt er nee geschudt wanneer ze genoeg gehad heeft. Het gekke is soms antwoord ze op een random opdracht 'ja'. Ze heeft dus wel een idee van wanneer je ja kan antwoorden maar gebruikt het niet actief. Ik kan nog niet zo goed peilen of ze snapt wat ja betekend. Als ik haar vraag of ze tv wil kijken zegt ze 'eh' wat dan ja moet voorstellen dus ik denk dat ze alleen antwoord als ze zin heeft. Wat wel grappig is; als ik boos ben op 1 van der broertjes loopt ze met een zwaaiend vingertje naar hem toe en roept ze 'Deeeeee'. Ze snapt nu ook wanneer ze iets uitgevroten heeft want als ik haar vraag 'wat heb je nou gedaan?' zegt ze al zelf 'oh jee'. Maar weet je, je hoeft je er geen zorgen om te maken. Het komt echt vanzelf wel net als de rest zomaar ineens kwam. Echt; ik begin te geloven dat in 70% van de gevallen dat ze mij negeert, wel begrijpt maar gewoon geen zin heeft.

Ja woordjes gaan hier behoorlijk goed. Zoals ik al eerder vertelde is de uitspraak nog niet wat het moet zijn maar dat vind ik niet erg. Ik begrijp haar en zij begrijpt mij. Als het een taalstoornis of wat dan ook blijkt te zijn komt het ook wel goed. En ik denk dat 60% van haar woordjes gewoon nog niet door mij begrepen zijn omdat ze letters niet gebruikt. Dus dat ik denk dat ze brabbelt maar dat ze eigenlijk iets zegt. Weet je wat het is Lotte. Ik kom op mijn woorden terug. Het is niet dat ze dommer zijn dan gemiddeld maar ik denk wel iets trager. Ze hebben gewoon wat meer tijd nodig vanwege die moeilijke start. Ik begrijp trouwens wat je bedoelt hoor met je zelf de schuld geven. Ik heb sowieso een trauma opgelopen tijdens mijn bevalling. Goed dat je naar een psycholoog gaat. Je moet bedenken dat het lot zo is gegaan en dat het niet meer terug te draaien is. Het is goed en wat nog niet helemaal goed is, komt uiteindelijk goed.

En mijn dochter zoekt en roept mij sinds een paar dagen. Als ze mij niet kan vinden gaat ze onderaan de trap staan mij staan roepen. Daarbij wisselt ze 'baba' en 'mama' af. Waarom ze dat doet snap ik niet. Vanmorgen toen ze wakker werd was het 'baba'. En toen papa haar op schoot had zei ze 'mama' en kwam ze naar mij toe. Ik ben echt zo gelukkig op dit moment. Ik hoop echt dat jullie kindjes volgen Lotte en Wiesje. Zou zo heerlijk zijn als we deze blijdschap konden delen.

Hoe gaat het bij jullie dames?

Tis alweer een poosje geleden en ik was wel weer benieuwd.

Hier gaat t eigenlijk best goed. Ik vind het altijd moeilijk te zeggen of t goed gaat of niet want het is nog steeds net zo dubbel als een paar weken geleden.

Qua taalontwikkeling gaat het echt met sprongen vooruit. Ze begrijpt nu echt heel veel. We gaan naar buiten pak je jas/schoenen etc. Pak maar uit de koelkast noem maar op. Ook qua spraak heeft ze inmiddels best wel een woordenschat opgebouwd. Het blijft vooralsnog bij woorden. Ik merk wel dat ,daar waar mijn andere kinderen woordjes oppikten, mijn dochter ze echt moet leren.

Sociaal emotioneel gezien vind ik t nog altijd moeilijk te peilen. Ze reageert nu wel consequent op haar naam. Een vraag/opdrachtje moet je haar vaak wel 3 4 keer zeggen. Nog steeds wel dat afwezige maar ze stapt eigenlijk altijd wel op kindjes af. Een andere dikke plus is dat ze wel stopt als ik STOP roep wanneer ze er weer eens vandoor gaat.

Ik ben nog steeds haar 'baba' en heel.soms zegt ze wel mama. Papa is gewoon papa. Zodra ze hem ziet is t ook 'Papa!'. Broertjes kan ze nog steeds door elkaar halen.

Hoe is het bij jullie? Hopelijk ook stappen vooruit?

Hee loepsie

Toevallig dat je een berichtje stuurt. Ik keek hier net na lange tijd of iemand nog wat gepost had omdat ik erg benieuwd ben naar hoe het gaat met iedereen hier !?

Loepsie: wat is jou dochter weer vooruit gegaan zeg! Echt heel goed. Ze begrijpt al behoorlijk veel zo te lezen. Dat zal alleen maar meer worden. Het zit er in! En er is progressie. Ik herken wel een aantal dingen die je zegt

Hier gaat het met ups en downs (nog steeds...) Er zijn de afgelopen weken momenten geweest dat ik dacht: er is echt niks aan de hand. Dan was ze heel vrolijk, reageerde goed en begreep veel. Andere momenten kan ze weer erg in d'r eigen wereld verkeren en reageert ze ook moeilijker. Ik heb wel het idee dat ze best veel snapt. Dit is ook echt met sprongen vooruit gegaan. Ze kan haar neus, ogen, mond, oren, hoofd, buik, hand en voet aanwijzen. Heb voor de grap ook geoefend met "tong". Als ik daar om vraag dan steekt ze haar tong uit of doet haar wijs vinger in haar mond.
Ook gaat ze zitten als ik zeg dat ik schoenen wil aandoen en steekt voeten omhoog. Dat soort dingetjes. Of geef de afstandsbediening maar aan mams. Soms doet ze het ook weer helemaal niet... Ze loopt inderdaad wel minder snel weg en geeft mij vaker een hand als we op straat lopen en ik dat vraag aan dr.

Praten is nog steeds amper tot niet aanwezig. Alleen koek (al maanden). En tegenwoordig is daar bijgekomen ""buba" (Bumba)., Baapapa (barbapapa,) en "ei". (ze weet dat een ei zo heet en benoemt het) ze zegt nog steeds geen ja of nee als je wat vraagt. Knikt ook niet.
Heel soms zegt ze"bah" tegen een vieze luier bijvoorbeeld en "klaaa" als eten op is. Dat is het zo'n beetje...

Ze noemt mijn vriend ook steeds vaker gericht papa. Mama vind ze nog moeilijk. Soms vraag ik :waar is mama? En kijkt ze verbaasd rond? Andere keren haal ik haar bijvoorbeeld op van de opvang en wijst ze enthousiast naar me en roept:maamaa.
Het is zo frustrerend dat het nog steeds niet heel duidelijk is... Het wisselt zo sterk. Heb het er nog steeds dagelijks moeilijk mee en ben niet gerust.

Kusjes en knuffels geeft ze niet helaas. Soms wil ze wel op schoot zitten en steekt armen uit dat ze opgepakt wil worden. In de familie etc merk ik wel dat ze soms misschien meer van haar verwachten/willen. Bijvoorbeeld benoemen van opa en oma of knuffels geven. Helaas je kunt dat niet afdwingen. Of ze willen dat ze een high five teruggeeft. Ze doet dat gewoon niet op dit moment.

Op de opvang gaat het nog steeds prima. Geen gekke dingen.
Wel naar de huisarts geweest weer. We gaan echt pas verder kijken als ze 2 jaar is. Ze is nu bijna 22 mnd. Dusja... Zolang duurt dat ook weer niet... In overleg met mij. Hij laat het aan mij over. Hij vind het nog niet noodzakelijk nu. Maar als ik perse doorverwezen zou willen worden zou hij dat regelen hoor.

Reageren op haar naam is denk ik 6 vd 10 keer. Om het maar zo te zeggen.

Ze is ook flink ziek geweest afgelopen week en merk sowieso nu even een dipje bij haar. Veel moe en sneller huilen. Niet echt willen spelen. Veel tv kijken. Moet daar ook rekening mee houden.

Fijne avond!

Ook jouw verhaal is echt herkenbaar Lotte

Hier ook bijna eenzelfde verhaal hoor. Blijf me erover verbazen hoezeer onze verhalen overeenkomen. Het enige verschil is misschien dat mijn dochter meer woordjes kent. Ook mijn dochter wijst alles aan wat jij noemde qua lichaamsdelen. Zij kan tanden, haren en knie dan ook nog aanwijzen. Als je naar haar luier wijst zegt ze bah!poep!ook als het een schone luier is😂
Ik kan haar nu ook in een plaatjesboek vragen een dier aan te wijzen. Hier zegt ze soms wel ja als antwoord op een vraag. Maar dat is lang niet altijd. Als ze iets niet wil doet ze haar ogen dicht en schud ze afkeurend haar hoofd. Meestal is dat met eten. Als zij ergens hulp bij nodig heeft roept ze mij niet maar gaat ze gillen. Als ik in dezelfde kamer ben kijkt ze mij daarbij wel aan. Zoniet is t gewoon gillen.
Ze trekt me wel vaak mee om ergens heen te gaan; de voorraadkast of naar boven.

Ik merk aan mijn dochter dat ze soms in de war raakt met taal. Mijn dochter weet dat een ei een ei is en een aardbei een aardbei. Maar als ik naar een ei wijs zegt ze soms aabei en soms zegt ze wel ei. Ook bijv kaas. Als ik vraag of ze kaas wil rent ze meteen naar de koelkast. Maar als ik vraag wat het is zegt ze het ene moment Daak en soms Kaak.

Ik heb binnenkort dus een afspraak bij de kinderarts. Om eerlijk te zijn weet ik nog niet wat ik wil. Soms denk ik, ik vraag gewoon een verwijzing naar een audiologisch centrum. Daar kunnen ze testen op alles; zowel een spraak/taalstoornis als een contactstoornis. En als er iets is dan weet ik het maar en zoniet dan kan ik gewoon gaan genieten ipv dat eeuwige getest. Ik weet het gewoon niet. Autisme lijkt me niet; ze maakt daarvoor te goed contact, zoekt me vaak als ze me ff niet kan vinden, is erg aanhankelijk etc. En er is ook wederkerigheid; ze lacht terug en als mama boos is dan wordt ze daar even stil van. Of het moet heel licht zijn en dat zou dan die eigen bubbel verklaren. Ze kan bijv wel weer blokjes in en uit de blokkendoos doen; vindt ze leuk. Een mentale achterstand denk ik ook niet want ze is juist best wel slim. Een puzzel kan ze na een paar keer al helemaal zelf maken. Ook legt ze echt goede linken; bij de vaat uitruimen zet ze de kleine bordjes bij de kleine en de grote bij de grote. Wat ik ook echt slim van haar vindt; ze weet precies wanneer ze moet toegeven. Soms vraag ik een kusje en krijg ik het niet. En als ik dan vraag om een kusje dat ze daarna peppa big mag kijken of douchen dan kan het ineens wel! En ze snapt ook wat ik bedoel met ik wil een heeele dikke zoen. Dan krijg ik een extra groot kusje. Dat soort dingen.
Wat er dan over blijft is die taalstoornis. En als ik zo de ervaringen hier lees of online komt het wel aardig overeen. Ook omdat je bij een taalstoornis best wel autistiforme kenmerken kan zien. Of er moet nog iets zijn wat ik niet weet. Ze kan natuurlijk ook gewoon een heel laat kind zijn. Ik weet het echt niet en ben er best wel een poosje over aan het tobben gezien de afspraak binnenkort is.

Laatje

Als je problemen hebt met woordvinding kun je twee dingen doen: je zegt niets of je pakt een woord uit hetzelfde laatje wat er een beetje bij in de buurt ligt.
Vooral jonge kinderen hebben nog maar heel weinig woorden ter beschikking en dan neigen ze vaak naar maar helemaal niets zeggen, en als ze dan wat zeggen is het een woord wat ze kennen uit dezelfde categorie. Bijvoorbeeld mama zeggen tegen papa want beide zijn je ouders en verzorgen je, of kaas zeggen tegen een koekje want beide kun je eten.
Kijk niet gek als een kind echt iets heel anders zegt dan wat je voor zijn/haar neus zwaait, het kan een woord uit hetzelfde laatje zijn wat wel te pakken was.
Groot positief punt: je kind probeert te communiceren!
Grote valkuil: erg teleurgesteld doen/kijken want dan verhoog je de druk om dingen goed te zeggen, met als gevolg de problemen met woordvinding nemen toe en het kind zegt dan maar liever niets dan dat ze/hij het fout zegt (en oefent dus nog minder!)

Als je vermoedt dat een kind een verkeerd woord zegt vanwege woordvindingsproblemen is het het handigst om positief te reageren en op een neutrale toon te verbeteren.

Fijn dat de prognose niet ernstig is

Een diagnose ASS kun je echt niet zo 1 2 3 geven. Behalve misschien in de extreme gevallen dan. Peuters zijn volop in ontwikkeling en daarom is het veel afwachten hoe dat verloopt. Ik hoop iig op het beste voor je kleine man. En het feit dat hij leerbaar is is natuurlijk super! Hoe gaat het nu met taal en taalbegrip? Heb je het idee dat de thuishulp effect heeft?

Fransien, wederom echt bedankt voor je tips en geruststelling. Het klinkt echt heel logisch zoals jij het uitlegt. En ik wil alles van je aannemen...omdat het klopt! Ik merk aan mijn dochter dat als er teveel druk op haar zit ze dicht klapt. Vb als wij boekjes van de bieb lenen herkent ze dieren nu ook in een andere vorm. Een aap of kikker wordt in ieder boekje anders getekend. Als ik luchtig vraag welk dier het is(ervan uitgaande dat ze het niet zal herkennen) dan sla ik soms stijl achterover; ze weet het! En wanneer ik dan de jongens of papa wil laten zien hoe knap ze is vertikt ze het om iets te zeggen. Too much pressure. Ik dacht eerst dat het te maken had met 'geen zin meer' hebben maar het is ook die vorm van faalangst denk ik.

Ik ga je tips toepassen om ook als het woord verkeerd is positief te reageren en nonchalant verbeteren. Idd groot positief punt is dat ze wil communiceren. Heel langzaamaan begint ze nu ook te 'vertellen'. Tot nu toe alleen in brabbeltaal gehoord maar dat vind ik totaal niet erg. Ze is een paar keer bij me gekomen met een verhaaltje.

Afspraak kinderarts

Ik had vanmorgen dus de afspraak bij de kinderarts en wilde jullie nog even laten weten hoe het ging.

De kinderarts zette speelgoed neer en mijn dochter mocht spelen. Mijn dochter pakte het servies en schonk een kopje thee in voor ons. De dokter mocht als eerst drinken. Nadat hij aangaf hoe lekker het was zei ze klaaaar op! de dokter kreeg nog een kopje thee maar die mocht ze aan papa geven. Dat deed ze en daar stopte eigenlijk het het communicatief onderzoek. De dokter had genoeg gezien.

Daarna nog even in de oren en keel gekeken want mijn dochter is weer ziek. Hier wilde zij niets van weten omdat ze niet lekker is. Om haar gerust te stellen keek hij eerst in papa zijn keel. Toen hij in haar oren wilde kijken wees ze naar papa en zei ze papa! Dokter was namelijk vergeten eerst bij papa in de oren te kijken.

De dokter gaf aan dat hij totaal niks van autisme zag. Er is taalbegrip en contact. We kregen thee en ze zei 'dokter'(nadat ze ons dat hoorde zeggen). Ze verwees de dokter naar papa om bij hem in de oren te kijken omdat zij dat niet wilde en zelfs het feit dat ze zo tegen stribbelde bij de lichamelijke onderzoeken vond de dokter een grote plus. Ook wees ze naar de kikker op de muur en zei ze kikker! Het hele onderzoek verliep vlekkeloos.

Ik gaf de dokter aan dat ik twijfelde of dacht aan een tos. Hij vond haar nog veel te jong om in deze richting te denken. Het is nog volstrekt normaal om bijv een aardbei en een ei met elkaar te verwarren. Hij wilde nog minimaal een halfjaar naar de taalontwikkeling kijken zonder verwijzing naar een taalcentrum.

Nu denken jullie wauw. Wat een opluchting! En dat is het ook zeker. Maar waarom ben ik dan niet euforisch? Waarom heeft hij niet al mijn zorgen weg kunnen nemen? Waar ik me zorgen om maak? Ik weet het niet!! Ja omdat ze nog niet op niveau is maar ik weet niet of dat mij zo dwars zit. De dokter zei ook dat zolang ze maar sprongen maakt het goed is. Ik meen het als ik zeg dat ik momenteel niets tastbaars heb waar ik me zorgen om maak. Ik heb daarom besloten om een verwijzing te vragen voor een psycholoog. Ik begin langzaamaan te geloven dat ik blijf hangen in het negatieve. Ik weet gewoon niet meer hoe ik moet genieten en misschien ben ik wel depressief? Zie ik daardoor alles niet meer zo helder maar met een vertroebelde blik.

Ik voel me op dit moment een mislukkeling. Elke moeder zou nu een gat in de lucht springen en ik zit te wachten tot dit gevoel bij mij komt.

Loepsie - heel normaal

Lieve, lieve Loepsie,

Je hebt je de hele tijd voorbereid op autisme, je erop ingelezen, met anderen gepraat, alvast de tips en trucs je eigen proberen te maken. Kortom je was voorbereid op autisme, je verwachte autisme, en toch minimaal een tos, en nou kom je bij de dokter en gedraagt je kind zich volledig normaal en ziet de kinderarts alleen een overbezorgde moeder die helemaal gek gemaakt is door de gemiddelden en de normen en een eigenlijk heel normaal kind waarbij de spraak alleen wat later was dan gemiddeld.
Je bent nu weer helemaal terug bij af, niets van wat je verwachtte gebeurde, alles wat je niet verwachtte gebeurde wel. Je weet even niet wat je moet.
Het is heel normaal om nou een flinke pot thee te zetten en je vreselijk te voelen, en volledig incompetent en mislukt als moeder. Dat overkomt iedereen van ons van tijd tot tijd, we schamen ons alleen zo erg ervoor dat we er niet over praten en er proberen niet meer aan te denken.
Je bent een prima moeder en soms is het goed dat alles niet zo erg is als het lijkt. Je dochter gaat vooruit en het ene kind is motorisch sneller, het andere kind communicatief sneller. Ze komen er allemaal.
En nou die pot thee, liefst met een hopeloos romantische film en een grote doos tissues. Volgens amerikanen hoort daar een flinke portie roomijs bij maar dat raad ik je niet aan wegens spijtgevoel over de calorieën achteraf.

Loepsie, laat het wat losssss

Ook een afspraak bij de psycholoog hoeft niet hoor, je bent echt niet gek of overdreven of wat dan ook. Geef het wat tijd.

Laat het betijen. De arts wil sowieso een half jaar geven. Heel slim. De bandbreedte van wat kinderen op welke leeftijd 'moeten' kunnen is heel ruim. Als je heel erg gaat zitten vergelijken met gemiddelden, of met je eigen andere kinderen, wijkt je kind al snel af. En dan ga je weer twijfelen.

Probeer je eens te richten op wat je dochter allemaal doet, in plaats verwachtingen te hebben van wat ze zou moeten doen.

En over aardbei en ei: het zijn allebei ovalen. Misschien kijkt je dochter veel meer naar de vorm, dan naar het detail.

Ik zou eerder eens wat moeilijkers proberen bij haar...

Of eigenlijk

misschien kijkt je dochter naar andere dingen dan de dingen die jij van haar verwacht. Jij wilt dat ze dingen benoemt, fruit of dieren of wat dan ook.
Maar hoe bekijkt zij een boekje? Kijk daar eens naar. Laat haar eens leidend zijn. Waar komt zij mee aan zetten?

Het kan zijn dat jouw dochter op andere dingen focust, die jou niet opvallen of die jij niet belangrijk vindt.
Toen onze dochter nog een peuter was, maakte ik mij zorgen over hoe ze speelde. Want ze speelde niet zoals het bedoeld was, bv. met autootjes rijden en zo, nee, ze draaide ze om en draaide dan aan de wielen, of beter nog: haalde ze uit elkaar, gooide ze kapot, sloopte ze echt. Totdat ik besefte: het is ook saai om met kant en klare auto's te spelen. Mijn dochter wilde weten hoe iets werkte, ook al toen zij daar nog geen woorden voor had.
Wij volwassenen hebben speelgoed bedacht, en ook hoe een kind daarmee moet spelen. Maar waarom moet dat eigenlijk, dan wil je dus dat je kind in een patroon past. Toen ik dat ging loslaten werd ik zelf ook veel geruster.

Ze doet nu de kunstacademie.

En wat ik zelf heel goed herken: jij wilt dat je dochter laat zien wat ze kan aan de broers en aan papa. En je dochter weigert dan. Jij noemt het faalangst. Ik denk zelf eerder: waarom zou ze nog eens iets doen waarvan zijzelf best weet dat zij dat kan en waarvan zij ook weet dat jij dat weet...
Laat het los. Je weet toch dat ze het kan? Ga nou eens kijken wat je dochter met de anderen wil delen, waar mee aan komt zetten. Jonge kinderen leren ook heel veel van luisteren en kijken naar oudere broertjes en zusjes...

Bedankt

Voor jullie reacties. Ik weet niet waar dat vlakke gevoel vandaan kwam. Wellicht omdat ik ergens toch van het ergste uitging ofzo? Ik wilde graag dat mijn dochter zich van haar beste kant liet zien zodat de dokter zou zeggen dat er niets aan de hand is. En toen dat eenmaal gebeurde...wilde ik dat ze die andere kant had laten zien zodat hij dat ook gezien had. Die kant waarin ze in der eigen bubbel zit en gooit en tikt met speelgoed ipv speelt. Ik was zo in de war en voelde me echt falende als moeder. Vooral omdat ik zo onzeker en labiel ben de laatste tijd.

Heb idd flink gejankt Fransien en mijn arme man wist niet meer hoe hij het had haha. Hij begreep werkelijk niets van mij. Hoor ik dat alles goed gaat... was het weer niet goed! Het idiootste is nog dat ik dokter nog probeerde te overtuigen beter te testen met dit of dat. Hij lachte en ik moest hem op zijn woord geloven dat hij echt wel wist wat hij zag. Hij gaf aan dat een kindje die 'iets' heeft vaak in 5 min wel opvalt. Gelukkig is mijn kinderarts een oudere man met decennialange ervaring.
Nu ben ik wat beter bij zinnen en misschien heb je gelijk. Door de zorgen stond ik op scherp. Het punt is; ik sta al bijna 2 jaar op scherp. Vanaf haar geboorte tot nu heb ik niet relaxt naar haar kunnen kijken. Ik weet gewoon niet meer hoe dat moet...
Ik heb daarom alsnog een afspraak staan bij de huisarts maandag en ga die verwijzing naar de psycholoog nu eindelijk vragen.

Wat betreft het spellen Mirreke; mijn dochter doet dat ook vaak. Spelen met speelgoed doet ze letterlijk max 5 min. Daarna is het op de grond gooien en kapot bijten. Het feit dat je dochter uiteindelijk zo creatief blijkt geeft wel hoop. Mijn dochter is toevallig wel weer gek op tekenen(dwz krassen).

Boekjes zijn echt wel haar ding Godzijdank! Ze bestudeert de plaatjes uitgebreid en weet bijna alles wel aan te wijzen wat ik der vraag. Wat wel leuk is; de laatste tijd wijst zij me plaatjes aan en moet ik ze benoemen. Plaatjes die zij al wel kent. Alsof zij nu de juf is en ik de leerling.

Ik heb me vaak voorgenomen het los te laten. Echt vaak. En dan lukt het even maar dan ga ik toch weer testen en de 'juf' uithangen. Dat laatste is denk ik niet zo erg. Ik ben er inmiddels achter dat je mijn dochter eerst aandacht moet vragen voor je haar iets kan vertellen. Het is alleen wel erg als ik daarbij niet van haar geniet. Als ze iets goed doet of zegt ben ik even blij maar ga meteen door om haar het volgende te leren of testen omdat ik dan gebruik wil maken van die leergierige bui van haar. Natuurlijk heeft zij daar geen zin in. Welke bijna 2 jarige wil nou de hele tijd opdrachtjes van zn mama doen. En als ik weer over dit soort dingen nadenk voel ik me weer onwijs kut dat ik zo'n opdringerige zeur van een mama ben. Ik heb haar, mezelf en mijn man beloofd 1 uurtje per dag spelenderwijs haar iets te leren. De rest van de tijd gaan we doen wat zij wil.

Trouwens nog een vraag; kun je voorbeelden geven van 'iets moeilijkers'?

Taalachterstand

Vraagje over peuter die tweetalig Nederlands en Chinees en reeds een achterstand heeft in de Nederlandse peutertuin. Nu wordt ze in de zomer door Chinese mama 6 weken naar kinderopvang in China gestuurd (ouders zijn gescheiden) gaat ze nog niet meer taalachterstand krijgen als ze 6 weken alleen maar Chinees hoort

Het is juist goed dat ze beide talen aangeboden krijgt. Normaal zal de hoofdmoot wel Nederlands zijn, dan is het goed om in de vakantie extra chinees te krijgen.

http://www.taalcanon.nl/vragen/hebben-tweetalige-kinderen-een-taalachterstand/

Komt echt wel goed

Tweetalige kinderen hebben initieel vaak een achterstand in beide talen maar lopen dat weer in naarmate ze ouder worden, maar dat kan vaak wel een tijdje duren (tot ver in de basisschool periode).
Als je er meer over wilt lezen is dit een fijne brochure: https://www.depraatmaatgroep.nl/uploads/documents/folder-meertaligheid.pdf.
Als je bang bent dat het niet goed komt dan kun je de moeder vragen om hier lekker mee te komen schrijven, zij kent haar kind het beste en kan als zij dat wil hier beschrijven hoe het gaat en dan kunnen we meedenken.

Hey dames, hoe gaat het met jullie?

Tis alweer langer dan een maand geleden dat we elkaar ge-update hebben. @wiesje @lottedekort (en eventueel alle meelezenden) hoe gaat het met jullie en de kids?

Hier

Jongste zoon (8) hakkelt nog steeds vanwege woordvinding en planningsproblemen en vindt dit heel vervelend nu hij komende week voor het eerst naar een nieuwe school gaat. Onder stress wordt het helemaal erg dus ik houd mijn hart vast. Ik ga het naar de nieuwe juf maar benoemen als stotteren en hoop dat hij er niet mee gepest wordt.

Heeft deze zoon bij kentalis gelopen Fransien?

Ik vraag me dan af of een tos ooit helemaal recht getrokken wordt? Kun je de juf niet beter uitleggen dat hij een tos heeft en moeite heeft met de juiste woorden vinden?

Ikzelf zit nog steeds niet lekker in mijn vel. En maak me soms ook nog wel zorgen om mijn dochter. Ondanks dus dat laatste bezoek aan de kinderarts. Bij alles wat ze doet of niet doet vraag ik me af of het normaal is.

Ze maakt dus goed contact en is gek op spelen met kinderen in de speeltuin. Ze kent nu iedereen bij naam dus zelfs tantes haar grote nicht en de buurmeisjes. Dan rent ze op ze af en noemt dan de naam een paar keer. Ze is nieuwsgierig naar wat ze doen en doet ze dan na. Ze begint langzaamaan ook te antwoorden met ja. Alleen wat opvallend is; haar 'ja' antwoord komt altijd met een vraagteken. Dus als ik haar bijv vraag wil je een chipie? Dan zegt ze ja? Toen bedacht ik me ineens dat ze het zegt zoals ze het altijd van mij hoort. Vanuit mij is het meestal een vraag naar haar. Dus bijv wil je een koekje?( Geen respons) Ja?
Herken jij hier iets van Fransien?

Nog geen 2 woord zinnetjes. Ze heeft weleens gezegd 'daar hond'. En op zich zegt ze alles na, maar meestal verkeerd. Ook makkelijke dingen zegt ze verkeerd. Ik heb de dvd's met gebarentaal van lotte en max gehaald. Daar is ze helemaal gek op!( is trouwens echt een aanrader voor Wiesje en Lottedekort ook, weet niet of ze nog meelezen).
En dan noemt ze max 'tax'. En woorden als 'klein' kan ze dan wel goed uitspreken.

Ze heeft ook nog steeds wel dat ze je kan negeren hoor. En dan ga ik toch weer twijfelen. Reageert ze nou niet goed op haar naam of is ze oost Indisch doof? Ik laat haar ook vaak wie zij is dus wat haar naam is. En als we dan met zijn allen zitten kan xe iedereen bij naam aanwijzen maar als ik bij haar naam kom blijft ze stil. Ze wil dan niet naar zichzelf wijzen of haar eigen naam nazeggen.

Dus dat zijn een beetje de onzekerheden waar ik nu tegenaan loop.

Ik reageer vanavond weer!

Ha lieve meiden. Ik leef nog

Wilde even laten weten dat ik vanavond weer eens bij wil lezen en een reactie plaats!!

Even in mijn geheugen graven

Sorry dat ik niet vlot reageerde, met alle eindeschooljaarsactiviteiten en de school wissel is het er even bij ingeschoten.
Zoon voelt zich helemaal thuis op zijn nieuwe school, al aan het einde van de eerste dag was er van het gehakkel nauwelijks meer iets over. Ik voel me zo naar dat ik hem niet eerder bij de vorige juf weg gehaald heb...
Juf is op de hoogte van de tos en merkt er op het moment amper iets van maar weet dat toenemend gehakkel en niet op woorden kunnen komen signalen zijn dat het even niet goed gaat.
Zoon heeft nooit bij kentalis gelopen, daarvoor compenseerde hij te veel. De problemen waren bekend, de methodes om die te verzachten ook.

Zoon was toen hij klein was soms erg blij dat hij iets kon zeggen en dan hoorde je dat woord ineens heel vaak, inclusief de intonatie van degene van wie hij het overgenomen. Oudste zus heeft een Gooise r terwijl wij als ouders een rollende r hebben en broer en jongste zus meer een normale r. Dus hoorde je hem op een gegeven moment alle drie gebruiken, daar hebben we ons ook het hoofd over gebroken.
Ook zat er geen logica in wat hij wel en niet kon uitspreken, sommige moeilijke woorden gingen veel beter dan makkelijke.

Naar jezelf wijzen en je naam zeggen hebben we bij die van ons niet systematisch geprobeerd, maar ons manneke kennende had hij dat geweigerd. Wijzen en praten hoort bij elkaar en als je van het een niet zeker weet of je het kan ga je het ander ook niet doen.

Twee woorden aan elkaar knopen heeft die van ons pas net voor zijn vierde verjaardag leren doen, dus dat dat nu nog niet lukt vind ik niet zo vreemd.

Update

Loepsie ik herken mij zo erg in jou... Best bizar. Ik denk soms dat ik de enige ben met mijn zorgen en twijfels... Maar ik zie veel herkenning in wat je deelt. En ook in jou omschrijving van je dochter zie ik veel terug bij mijn eigen dochter.

Goed dat je hulp hebt gezocht. Ik heb er veel baat bij. Ik heb een post partum depressie gekregen na mijn bevalling en ben er nu achter ook een trauma te hebben opgelopen door de bevalling. Ik wilde dat eerst niet toegeven. In mijn ogen moest het dan veel erger en zwaarder gegaan zijn.. Maar dat is onzin. Voor mij was het zwaar en traumatisch en ingrijpend.. Hier moet ik nu mee aan de slag gaan want veel van mijn zorgen en hoe ik kijk naar mijn dochter komen hier uit voort en belemmeren me in het contact met m'n dochter.

Dochter is vorige maand 2 jaar geworden. We zijn vorige week naar het consultatiebureau geweest. Ze is wel vooruit gegaan de afgelopen maanden. Ze zegt en begrijpt meer woorden. Ik denk dat ze zo'n 25 woordjes kan zeggen. Je moet er wel vaak naar vragen. Ziet ze bijvoorbeeld een koe zegt ze niks. Pas als je dan 3 x vraagt :wat is dat? Zegt ze Koe. En ze is ook veel aanhankelijke geworden, naar mij vooral. Noemt ons papa en mama en is echt blij om ons te zien als we haar bijvoorbeeld ophalen van de kinder opvang. Dat was altijd al wel. Maar niet zo overduidelijk. Nu komt ze echt naar je toe en roept mama en wil opgepakt worden. Spelen gaat ook beter. Meer fantasie spel. Ze zegt nu ook aldoor "mijn". Alles is van haar...

Ze zegt echter nog steeds geen "ja" en "nee" op vragen... En heeft ook eigen verzonnen woorden... "Titi" is baby.. En "googoo" is speen... Woorden als vogel zegt ze consequent "vohe" het lijkt dr niet te lukken om het na te zeggen of goed uit te spreken. Geld ook voor aardbei. Ze zegt structureel "oopei". Wel pikt ze overal waar een aardbei op staat dit eruit. Al is het het kleinste aardbeitje dan ziet ze dat. 2 woord zinnen maken is nog geen sprake van. Ze zegt nu wel ook gericht opa en oma tegen mijn ouders wat ik zo fijn vind.

Op het consultatiebureau wilde ze nog 3 maanden "afwachten". Omdat ze wel vooruit gaat... En voor de rest met alles op schema lijkt te lopen. In september weer terug en hopelijk heeft ze dan een inhaalslag gemaakt... Zo niet dan weer verder kijken.. Verder onderzoek of logopedie..

Het zit me nog steeds niet lekker. Soms denk ik er is niks aan de hand. Het praten komt wel.. Andere momenten maak ik me weer enorm druk en ben ik bang dat ze een ontwikkeling achterstand heeft of een TOS. Iets binnen het autistische spectrum vind ik steeds onwaarschijnlijker. Omdat ze niet aan genoeg kenmerken lijkt te voldoen. Maargoed ik weet het niet. Ik ben geen specialist. Het vliegt me nog steefs soms enorm aan en dan zou ik wel eens 5 jaar door willen spoelen om te zien wat er is (of niet is...) de vinger kan ik er nog niet op leggen.

Ook weer een berichtje van mij

Zo af en toe keek ik nog eens en dacht eigenlijk dat het doodgebloed was. Leuk dat jullie nog eens reageren.

Fransien fijn dat je zoon zich thuis voelt op zijn nieuwe school. Ik herken superveel in je verhaal. Dat praten met die overgenomen intonatie doet mijn dochter dus ook. En ook het wel uitspreken van sommige moeilijke woorden. Mijn dochter kan 'mevrouw' perfect uitspreken. Maar 'kaas' noemt ze nog steeds 'kaak'. En soms lukt een 'S' woord ineens wel zomaar. Valt geen touw aan vast te knopen...

Hier gaat het eigenlijk best goed. Dochter ontwikkelt zich in sprongetjes...dan ineens veel nieuwe dingen in een week tijd..dan staat het allemaal ff stil. Zorgen zijn ook een stuk minder. Ik pieker niet meer zoveel.

Praten gaat dus heel goed. Dwz ik versta haar redelijk goed. Sommige dingen begrijp ik nog niet en dat voelt ze. Ze gaat dan steeds dat herhalen. Ze is sinds een kleine 2 weekjes begonnen met 2 woordjes achter elkaar plakken. Nog wel minimaal maar er is een begin. Doei papa, papa auto 'hou op' dat soort dingen. Ze vraagt nu ook en daar ben ik echt heel blij mee. Ik denk het meeste blij van alle ontwikkelingen. Vragen doet ze nog met 1 woord. Dus 'drinken'? 'Fles' buiten? 'chipie?'.
Ze antwoord wel met nee maar geen ja. Echt apart. Dus ben daar nu met haar mee aan het oefenen.
Woordenschat heeft ze best wel veel woorden. Misschien wel 100 of meer. Ze gebruikt ze dus niet altijd; een beetje wat jij zei Lotte. Maar ze weet het wel en ik ben gestopt haar daarin te pushen. En taalbegrip ze begrijpt bijna alles wel denk ik. Ze snapt het spelen ook wel wat beter hoewel er nog weinig fantasiespel is. Ze vindt kindjes erg leuk. Knuffelen aaien kusjes geven. Ook bewondert ze een leuk jurkje ofzo bij een kindje. Ze zegt dan ook echt 'wauwww mooiiii'. Dus dat besef begint te komen. Ook ontzettend aanhankelijk naar mij toe. Echt kan helemaal niks met haar. Ben continu bezig opdrachtjes voor haar te verzinnen en haar te vermaken. Ze kan letterlijk geen 5 minuutjes iets voor zichzelf doen.

Dat van die vinger erop leggen begrijp ik helemaal. Ondanks dat alles goed gaat heb ik last van zo'n onrustig gevoel. Maar dat ligt debk ik ook aan mij. Hier ook last van een trauma bij de bevalling. Wil gaan starten met EMDR therapie. Ik denk ook dat hier verder geen sprake van iets is ook geen achterstand. Ik denk dat ze gewoon een dromertje is. En in bepaalde dingen gewoon nog niet zover als leeftijdsgenootjes. Hoewel als ik er goed over nadenk kan ik niet eens zeggen in wat ze achterloopt. Ze draait gewoon mee in het gezin en doet wat de rest doet. Helpt bijv ook met boodschappen op de band leggen en daarna zegt ze 'geld'. Dus ze snapt een beetje hoe alles werkt zeg maar. Logopediste geeft aan dat ze nog niks wil doen met die uitspraak. Ze denkt zelfs nog niet aan een TOS maar we houden het goed in de gaten. Ben benieuwd want ik herken wel veel uit het verhaal van Fransien.

Slapen gaat de laatste tijd wel slecht. Ze wordt snachts wakker en blijft gerust 2 uurtjes wakker. Ze is een hoofdschudder als ze in slaap valt dus hoor haar dan steeds tegen het bed bonken. Daar wordt ik weer heel zenuwachtig van waardoor ik haar uit bed haal en bij ons in bed doe. Waardoor we dus allemaal weer slecht slapen. Ik wil geen omheinig rond haar bed doen omdat dit haar bedje ontzettend heet maakt. Middagdutje overslaan helpt niet. Het lijkt net of ze snachts ineens helemaal uitgeslapen is. Zo vervelend. Hopelijk is het een fase en gaat het gauw over...