Wie heeft er ook een huilbaby?

Tirza

Tirza: ik ben bij te lezen dat je toch ook wel, jong of wat ouder, baby's tegen komt die het goed doen op in bed leggen en met rust laten!!!! Dat geeft een stukje erkenning ofzo, dat ze er wel degelijk zijn die baby's. Zo had ik je nog niet gehoord.
Wat ik me afvraag is altijd: proberen mensen met een huilbaby het wel eens echt om hun kind een poosje alleen in bedje te laten huilen??? Ik bedoel: vaak lees ik dat mensen het nog geen 10 minuten volhouden om naar hun baby huilen te luisteren als ze alleen in bedje liggen. Maar mijn idee is dat sommige het zeker in het begin wat langer zullen volhouden.
Laat duidelijk zijn hoor: ik denk niet dat alle huilbabys maar alleen in bedje moeten gaan huilen uren. Tuurlijk niet. Maar ik vind het een optie om te proberen, kijken of ze niet overprikkeld zijn en het met rust laten helpt.
Huilbabys zijn niet te troosten zeg je. Dat is wrs het moeilijke eraan. Maar dan helpt een draagdoek ook niet en helpt moederlijke warmte kennelijk ook niet.

Pilar

Ja,dat heb ik geprobeerd destijds, en meneertje liep dus paars aan. Zo overstuur, verschrikkelijk. Ik heb per direct besloten het nooit meer te doen.
Mijn tweede zoon legde ik in bed, die blerde wat en ging slapen. Maar er is een significant verschil tussen wat bleren om in slaap te vallen en volledig over de rooie gaan. Oudste bij me houden zorgde weliswaar niet voor stoppen van huilen, maar hij was veel minder overstuur.

Succesvol rvp toepassen

Ik kom een enkele situatie tegen waarbij het toepassen van RVP ( met of zonder inbakeren ) wel succesvol is geweest. Jammer genoeg kan deze methode nadelige invloed hebben op de borstvoeding ( en dan met name op de productie). Dat is waarom ik er als lactatiekundige niet blij mee ben. Als moeder ben ik er niet blij mee omdat laten huilen en je kind in een bepaald ritme dwingen m.i niet de oplossing is.
M.

Fiorucci

Fuorucci: Dank voor je reactie. Jij hebt dat dus geprobeerd, je baby wat langer laten huilen. Hij liep paars aan. Kennelijk dus niet de goede methode voor jouw baby. Dat snap ik.
Bij mijn tweede zoontje hielp laten huilen ook niet. Die hield niet op met huilen. Maar bij mijn eerste zoon hielp het dus wel ERG goed. Ik moest er doorheen, want laten huilen is erg moeilijk en tegen je gevoel in, maar het hielp als een tierelier. Snap je.
Daarom vind ik deze methode zeker het proberen waard voor kindjes die overmatig veel huilen. Misschien werkt het wel net zo goed als bij mijn baby. Ik gun dat ed ander ook zo erg. Dat is het meer.

Mieke

Mieke: Wat is RVP??? Ik kom er even niet uit.
Je zegt dat je baby laten huilen en in een bepaald ritme 'dwingen', jouw insziens niet de oplossing is. Maar bij mijn oudste was het dus WEL de oplossing. Hoe zie jij dat dan. We lezen hier toch meer gelijke verhalen over dat laten huilen en alleen in bedje leggen wel degelijk EEN oplossing kan zijn??? Nu moet ik er wel bijzeggen en dat weet jij, dat mijn zoon een flessekindje was. Dat schijnt anders te zijn dan borstvoedingsbaby's. Maar ik zie nog steeds niet helemaal in waarom het in een bedje leggen en een poosje laten huilen slecht is voor de produktie. Niemand zegt toch dat je niet meer op verzoek mag voeden dan???? Kan je me dat uitleggen dan???

Hopeloos

Mieke, door nu te spreken van 'in een ritme dwingen' doe je net alsof je iets doet dat tegen de natuur van het kind ingaat.
Wat ik, Pilar en DC zeggen is dat het bij sommige baby's juist tegen de natuur in gaat in ze steeds vast te houden en het juist veel fijner voor hen is om ze op tijd in bed te leggen.

Verder lijkt me een oververmoeide, wanhopige en gestresste moeder (die het niet leuk vindt, zie Dirksmama) het recept voor slechte borstvoeding.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Pilar - precies

Een huilbaby (let wel: een huilbaby dus. Een baby die ontroostbaar is) huilt gewoon door. Of het nou in de draagdoek is of in zijn/haar bedje. Daarmee wordt huilen in draagdoek danwel in bedje een keuze voor de ouders. Huilen doet-ie toch wel.
Baby's van 2-3 maanden kunnen inderdaad overprikkeld raken. Maar dat komt niet puur door die draagdoek an sich.

Tirza

Ervaring

Mijn oudste was een huilbaby, had een lichamelijke oorzaak bleek. We konden het nog enigszins verdragen omdat we wisten dat het van de pijn was, maar het heeft vooral mij tot wanhoop gedreven. Ik heb een serieuze zelfmoordpoging gedaan (alleen mislukt omdat mijn man een voorgevoel had en drie uur eerder dan gebruikelijk naar huis is gekomen) vanwege de gevoelens van wanhoop en machteloosheid en omdat ik zelf ook een huilbaby geweest ben, ik weet van mijn moeder dat ze toen ik een jaar of 8 was nog steeds begon te hyperventileren als ze ergens een baby hoorde huilen en nu nog compleet in paniek raakt als een van mijn kinderen huilt.
Wat Dirksmama zegt over dat het voor de moeder wel leuk moet blijven en de behoeftes van de baby worden genegeerd of in ieder geval daaraan ondergeschikt worden gemaakt, daar herken ik mijzelf niet in, ik vind het ook erg kort door de bocht. Achteraf ben ik blij dat mijn man me heeft gered en vervolgens ook gezorgd dat ik een paar goede nachten kon slapen en geregeld dat vriendinnen me op sleeptouw konden nemen (ik wilde niet dat iemand hoorde hoe mijn baby huilde en had alle afspraken afgehouden). Het heeft mij er destijds doorheen gesleept, en de lactatiekundige, die met heel goed luisteren een idee had waaraan het kon liggen. Dat bleek ook zo te zijn, 3 dagen later heeft mijn oudste geslapen, bijgeslapen, nog meer geslapen en eigenlijk niet meer gehuild. Maar ook ik schiet nog steeds in de stress als ik gehuil hoor, ik krijg nog steeds flashbacks, al is het veel minder geworden. Mijn moeder zal er nooit meer overheen komen, zij is bij ieder huiltje, zelfs in de verte, weer helemaal terug in die rampzalige babytijd, met alle gevoelens, gedachten, geuren etc die er bij horen. Je ziet het ook aan haar ogen, pure paniek, contact maken is dan ook onmogelijk, eerst moet het gehuil over zijn voordat ze je weer ziet of hoort.

Dirksmama

Ik weet niet of het zin heeft om nog op je te reageren, want jij lijkt in een zwart-witte wereld vol tegenstellingen te leven die ik niet herken in mijn realiteit.

Zo val ik Tirza niet aan, sterker nog: afgezien van dat ene rampzalige experiment heb ik mijn beide kinderen bijna nonstop bij me gedragen, eindeloos aan de borst gehad, en bij me in bed laten slapen. Overigens ook nog wel na die vreselijke eerste drie maanden.

Als je hier leest zie je dat er geen mensen zijn die hun kinderen eindeloos ergens in een afgezonderde kamer laten huilen zodat ze zelf maar lekker op tijd hun kopje koffie kunnen drinken en met hun vriendin kunnen kletsen. Er zijn wel ouders die eraan onderdoor gaan dat hun kind alsmaar huilt.

De ouders die hier betogen dat laten huilen kan helpen doen dat doordat dat hun ervaring was. En die ervaring hebben ze doordat het ook echt híelp. Niemand laat zijn kind een maand lang wegkwijnen totdat het gelukkig als een Roemeens weeskind verstomd is. Mensen proberen dat laten huilen even uit en gaan er alleen mee door als dat al vrij snel blijkt te helpen. Gaat je kind harder huilen of houdt het niet op, dan stop je er mee. En geloof me, na drie etmalen heeft je kind nog geen Roemeens weeshuizensyndroom.

Dat je overtuigd bent van je eigen geloof in de Enige Juiste Methode, namelijk de jouwe, is je goed recht. Maar ik vind het onsolidair en gemeen om te doen alsof iedereen die voor een andere methode kiest alleen om zijn eigen belang geeft, ten koste van het belang van zijn kind. Als jij daarin volhardt, en dat lijk je te doen, dan blijf ik bij mijn Bah.

Tirza

Mijn kinderen voldeden aan de huilbabydefinitie van het CB, namelijk minimaal drie uur huilen per dag gedurende drie dagen per week over een periode van minstens drie weken. Niet dat we er iets mee opschoten dat we aan die definitie voldeden, want dat leidde niet tot hulp waar we wat aan hadden, alleen tot extra aandacht of we ons kind niet mishandelden.

Uiteraard hebben we geen vijf dingen binnen twee dagen geprobeerd.

Nee, oorzaken hebben we nooit achterhaald. Mijn jongste ontpopt zich ook als een totaal ander kind dan zijn oudere zus, dus ik zie geen overeenkomsten in karakter of zo die iets met het huilen te maken kunnen hebben. We zijn met jongste bij de kinderarts geweest en die achtte de kans op reflux of allergie erg klein. Ik denk zelf ook niet dat het zoiets was.

Wat nummer drie betreft: zij zal ook wel beginnen met drie maanden veel huilen en weinig slapen en ik hoop dat het bij haar ook na die tijd een stuk verbetert. Mijn moeder zegt dat ze het vroeger de drie domme maanden noemden. Ik vind het een onsympathieke uitdrukking, maar blijkbaar zijn mijn kinderen niet de enigen die die eerste periode buiten de buik niet fijn vinden en daarna alsnog hun draai vinden.

Maar goed, voor tips houd ik me altijd aanbevolen, wie weet zijn er dingen die ik niet al geprobeerd heb.

Biene m.

Ik hoop voor je dat er wat te "regelen" valt met baby drie. Een vriendin van mij zegt altijd hoopgevend: zo handig, de derde maken ze van rubber. Die zijn er alleen maar om leuk te zijn Wie weet tref jij het ook wel zo :-)
Toch wil ik even wat afdoen aan je posting richting Dirksmama. Wat zij beweert, blijkt toch echt uit sociologisch onderzoek en nee, niet iedere moeder wil het beste voor haar kind, echt niet. Of dat nou komt door onmacht, onkunde of onwetendheid laat ik in het midden. Als het zo was dat iedere moeder door de diepste dalen ging voor het geluk van haar kind zag de wereld er een stuk beter uit.

Tirza

Biene

Kijk, jij beschrijft het nou heel mooi en genuanceerd! Ben heel benieuwd of jouw derde kind je niet verbazen zal... Je weet maar nooit.

Ik hoop het voor je!

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Biene

Ik sluit me daar bij aan, ik wens je een rustige babytijd dit keer

En verder denk ik dat de mensen die het "het beste weten" niet weten hoe het is om een baby te hebben die ontroostbaar krijst, ongeacht wat je doet of laat.

Er is een groot verschil tussen er 24/7 inzitten, en kortstondig bij iemand zijn die het meemaakt. ik ben wel eens groen van jaloezie geweest om mensen die weg gingen hier. En jaren later vertrouwde een professional die hier op huisbezoek was me toe dat ze in haar hele carriere nooit een baby zo hard had horen krijsen en dat ze al haar professionaliteit moest aanwenden om te blijven want alles in haar wilde weg uit ons huis...

En DAT vond ik geweldig om te horen, want dan erken je het probleem en dat is al een unicum, het wordt te vaak niet serieus genomen

Pilar

RVP staat voor regelmaat,voorspelbaarheid en prikkelreductie. Als je de regeltjes in het boekje van Ria Blom volgt kan dit voor een borstvoedende moeder betekenen dat ze haar kindje niet meer op zijn verzoek voed en dat je productie dan verder terug loopt dan wenselijk.
M.

Over star gesproken

Ik proef hier bij een aantal mensen een flinke starheid en onwil om te begrijpen wat er geschreven wordt.

Ten eerste:
Ik beweer nergens dat ik mijn omgang met mijn kinderen niet LEUK vond. Of het leuk was of niet boeit ook niet. Kinderen hebben iets nodig, ik ben daar voor verantwoordelijk, dus ik lever dat gewoon. Punt uit.
Ik schreef dat anderen vinden dat dingen 'leuk' moeten blijven.

Ten tweede:
Ik constateer dat je bij de benadering van een baby ofwel uitgaat van wat wil de baby, ofwel uitgaat van wat willen de ouders. Gelukkig willen ouders en baby meestal hetzelfde of ongeveer hetzelfde.
Maar soms botst uitgaan van wat kind nodig heeft met wat ouder nodig heeft.
Van nature zijn kinderen gebaat bij veel lichaamscontact met de ouders. Dat is de default, dus daar begin je mee. En dan heb je uitzonderingen die de regel bevestigen, die willen 'met rust gelaten' worden. Maar volgens mij kom je er alleen achter of een kind zo'n uitzondering is door heel goed naar je kind te luisteren en je kind te observeren. Niet door een protocol of een of andere regel te volgen.

Proberen te ontdekken welke taal een baby spreekt, wat een baby probeert duidelijk te maken, wat een baby wil, dat vind ik persoonlijk niet zwart-wit of star.

Ik vind het wel erg onaardig om mensen die iets zeggen waar je het niet mee eens ben zwart-wit, onprofessioneel of star te vinden.
Dat zegt m.i. meer over jezelf dan over de ander.

Rembrandt: welnee!

Het is helemaal niet waar dat je door regelmaat, voorspelbaarheid en prikkelreductie niet meer op verzoek voedt. Hoe kom je daar nu bij? Het enige wat je doet is een vaste volgorde aanhouden. Als de baby honger heeft (en dus wakker wordt) dan voed je, op verzoek dus.
Bij sommige kinderen werkt deze methode heel erg goed. En het gaat uitstekend samen met het geven van borstvoeding! Het deel "prikkelreductie" is overigens bij zo'n beetje alle babies aan te raden.

Precies!

Het grote misverstand over die RVP is dat er een ritme "opgelegd" wordt. Dat is juist niet zo! Iedereen die dat beweerd heeft het niet goed gelezen en/of begrepen. Je volgt juist het ritme van de baby, en leert om heel goed op de signalen van je kind te letten. En je voedt gewoon op verzoek, dus.

Inderdaad!

Wat wordt Ria Blom toch vaak verkeerd uitgelegd zeg. De regelmaat zit 'm inderdaad niet in op bepaalde tijden voeden maar in de opvolging van handelingen en dat je deze hetzelfde houdt. Net als de slaapplek hetzelfde houden.
Ook wordt vaak gezegd dat Blom adviseert een kind eindeloos te laten huilen terwijl het misschien voedselallergie of iets dergelijks heeft. Staat er ook niet, Blom is heel duidelijk in dat je eerst een medische oorzaak moet uitsluiten. Ook adviseert zij eerst te beginnen met regelmaat etc. en als dat niet werkt, ook te gaan bakeren eventueel.
Ik heb met veel succes deze methode toegepast bij mijn oudste en een vol jaar op verzoek gevoed (borstvoeding). Het huilen stopte heel snel, het slapen begon en het werd ineens een fijne babytijd ipv eentje waar je een huiltrauma oploopt dat nooit meer overgaat. Ik zeg dus niet dat dit voor iedere baby geldt, ik zeg alleen dat het bij ons goed werkte, de bv zeker niet belemmerd heeft - integendeel: ik voelde me zo gebroken toen ik 24 uur gehuil om me heen had dat ik wilde stoppen met bv zodat iemand anders dan makkelijker zou kunnen zorgen voor mijn kindje. GElukkig is het zover niet gekomen (en ben ik ook altijd aan mijn kind blijven hangen en vice versa trouwens). En we zaten voordat we eraan begonnen bij de kinderarts, voor de zekerheid. Zegt hij: 'dit lijkt mij een kerngezonde jongen'. Hihi.

Eens met kanttekening

Ik heb het boekje van Blom ook gelezen en toegepast, en ik vind dus ook dat het de borstvoeding absoluut niet tegen staat. Het heeft mij geleerd dat een baby ook moe kon zijn, en niet altijd maar gelijk aan de borst hoefde, en als resultaat heb ik 2 keer bijna 18 mnd bv gegeven.

Maar 1 kanttekening, als het eenmaal goed gaat met het ritme, moet je nog wel er rekening mee houden dat een baby soms regeldagen heeft, en gewoon wat vaker aan de borst moet om de productie op peil te brengen. Dat gaat prima, tenzij je je heel erg strak aan de volgorde houdt.

Verder zijn er ook baby's die het fijn vinden om in slaap te vallen met de borst.

Ik denk zolang je Ria Blom als leidraad aanhoudt, maar niet al te star, dat het een supermethode is. Maar zoals met elke methode moet je ook af en toe het los kunnen laten als de baby of situatie erom vraagt.

Blom uitleggen

Volgens mij wordt Blom niet alleen door tegenstanders, maar ook door voorstanders vaak verkeerd uitgelegd. Lees al die verhalen hierboven maar waarbij Blom erbij werd gehaald door professionals om een kind veel te lang te laten huilen. Bovendien zonder dat de gezondheid van het kind eerst was gecheckt en met de connotatie erbij dat het aan de 'overprikkelende' ouders ligt dat de baby huilt.
En als kraamverzorgenden dit al als richtlijn mee krijgen terwijl een baby nog helemaal niet overmatig huilt is er ook iets vreemds aan de hand. Ik denk dat de aversie van sommigen tegen Blom in dit draadje ook deels daarmee te maken heeft. Het kwalijkste is volgens mij dat er een soort verbinding ontstaat bij veel professionals tussen Blom en ouderwetse ideeen over verwennen en vaste drinktijden die over huilende baby's bestaan.
Hier heeft een milde versie van Blom trouwens heel goed gewerkt bij mijn zoon die toen pas 2 weken was - ik ben het dus niet eens met Tirza dat dit overprikkelingsprobleem pas na 2 of 3 maanden kan optreden. Eventjes laten huilen in bed leidde binnen 2 dagen van een bijna de hele dag huilende baby naar een veel slapend, blij kind. De grootste eye-opener was wat mij betreft dat een baby ook van moeheid kan huilen, dat vind ik echt Bloms sterkste punt.
Ik vind daarentegen weer niet dat het als algemene aanpak hoeft te worden gepropageerd, ook niet als het wel juist wordt uitgelegd. Mijn dochter was nooit een geschikte Blom-baby geworden bijvoorbeeld: ze wilde veel vaker drinken dan de genoemde eens per 2 uur, deed ontzettend korte hazeslaapjes waartussen ze soms maar een kwartiertje wakker was, en kon de volgorde eten-spelen-slapen in alle mogelijke variaties omgooien. Dat was echt een heleboel onnodige stress en gehuil geworden met Blom.

Ja, asa

Ik kan me helemaal vinden in Asa's berichtje.
Ook ik vind het grootste voordeelpunt van Blom idd dat baby's ook kunnen huilen van moeheid. Volgens mij hoeft daar dan niet persee meteen een borst of fles in.
Ook ik denk dat heel kleine baby's al overprikkeld kunnen zijn/worden. Niet zoals Tirza met pas met 2-3 maanden. Mijn oudste zoon heeft alleen de eerste 8 weken veel gehuild. EN was duidelijk overprikkeld. Die sliep niet in de box of op mijn arm. Alleen in het donker, alleen in zijn bedje in een holletje. Hij huilde echt van moeheid bleek achteraf. Toen we hem hebben laten huilen in zijn bedje sliep hij voor het eerst 3 uur achter elkaar. Ongelofelijk.
Ik vind het ook erg jammer dat Blom zo vaak verkeerd uitgelegd wordt. Zij heeft het idd helemaal niet over voeden op vaste tijden, uren laten huilen ed. Zij stelt in feite alleen maar dat baby's ook van moeheid enorm kunnen huilen en dat ze overprikkeld raken en daardoor helemaal niet meer kunnen slapen enz enz. ZO raak je in vicieuze cirkel. Zij legt alleen maar uit dat het voor dit soort baby's belangrijk kan zijn om de dingen in bepaalde volgorde te blijven doen. Zodat ze dit gaan herkennen en er een ritme ontstaat. Ik vind het verbazing wekkend dat tegenwoordig half Nederland in de stress schiet bij het woord 'ritme'. Wat is er in hemelsnaam mis met een ritme bij baby's??? Ik snap dat echt niet.

Samenvatting van collega lactatiekundigen

De bezwaren tegen de concept richtlijn zijn door twee collega's van mij samengevat in een helder document. http://www.borstvoeding.com/files/LactatiekundigereactieConceptrichtlijn-samenvatting.pdf
Ik heb in één van de boekjes van Ria Blom toch heel duidelijk adviezen over borstvoeding gelezen die borstvoedingsonvriendelijk zijn. ( minimale tijd tussen twee voedingen van twee uur, uitspraken over het aantal voedingen bij een bepaalde leeftijd etc.).
M.

Mieke, borstvoeding

Mieke: welk boekje is dat dan van Blom. Ik kan me echt niet herinneren zoiets gelezen te hebben. Maar ik geloof je zo hoor.
Maar...daarnaast vraag ik me af waarom het nou zo raar is dat er aangeraden wordt om twee uur tussen voedingen te laten zitten. Als je kindje net gegeten heeft kan het huilen toch ook een andere oorzaak hebben dan honger??? Ik heb soms wel eens het idee dat er vergeten wordt dat een kindje ook van moeheid erg kan huilen. Opnieuw aanleggen zal dan best effe helpen, maar maar van korte duur. Ik heb wel eens de indruk dat er soms wel erg veel aangelegd wordt. Maar ik begrijp altijd van jullie dat dat nodig is voor de produktie enzo. Alleen snap ik dan niet dat als er vanzelf twee of meer uur tussen de voedingen zit dan zou je produktie toch ook naar beneden moeten gaan?? Maar dan is het opeens niet erg. Of moet je dan de hele nacht en dag je kind na twee uur wakker maken en voeden????? Ik begrijp het gewoon niet goed.
Dus kort samengevat denk ik wel eens dat er aangelegd wordt omdat er gedacht wordt dat kindje honger heeft, terwijl baby eigenlijk gewoon moe is. Hoe zien jullie dan???

Richtlijnenstuk

Ik heb dat stuk van Mieke gelezen. Ik snap het wel en vind er ook wel goede dingen in staan. Toch vraag ik me nog steeds af wat er mis is met een kind dat heerlijk 3 uur slaapt in zijn eigen bedje. Als je dat stuk leest krijg je daarbij bijna schuldgevoelens en dat kan toch nooit de bedoeling zijn.
Misschien zie ik het allemaal wat anders omdat ik flessekindjes had. Ik lees heel eerlijk dat bij bv er vaker meer voedingen zijn en dat ook slaappatroon van babys anders is. Dat vind ik fijn om te lezen. 12 Jaar geleden werd dit hier op forum gewoon nog vaak ontkent dat slaapgedrag anders was en dat bv eigenlijk altijd later gaan doorslapen enz. Nu lees ik dus wat anders en dat waardeer ik enorm. ZO snap ik het beter, is het realistischer.
Ik moet dat stuk nog wat verder tot me door laten dringen. Ik snap bv nog steeds niet dat huilen in een draagdoek, anders is dan huilen in een bedje. Die hormomen zijn er dan toch wel. Zoals eerder opgemerkt.
En ik vind het stuk een tikje neigen dat als je bv de Blom methode volgt je helemaal geen lichaamscontact meer hebt met je kindje. Dat vindt ik ook wat ver gaan. Het komt een beetje zwart-wit op me over, terwijl ik denk dat er genoeg mensen zijn die ergens midden in zitten en dat dat een prima weg is. Zoiets...

Pilar

In de draagdoek huilde mijn zoon. In bed raakte hij volledig overstuur. Dat is een wezenlijk verschil.