Wie heeft er ook een huilbaby?

Wat ik me afvraag....

Iedereen die hier adviezen geeft, wordt er ook gekeken naar oorzaken? Want ik lees hier allerlei theorieen, ideeen ,methodes, etc. van professionals, maar mijn zoon had gewoon buikpijn, en liep paars aan als we hem in bed legden. Hij had pijn, en alleen de draagdoek bood hem nog een beetje comfort. Of ik daar zin in had, was niet interessant, het hielp een beetje, daar ging het om. Mijn Ria Blom allergie zorgde ervoor dat dat jochie niet uren moederziel alleen heeft liggen gillen. Het cb stuurde daar zeer op aan, zonder ooit gekeken te hebben naar andere factoren.

Ria blom

Geeft duidelijk in haar boek aan dat eerst alle lichamelijke oorzaken moeten worden uitgesloten. Dus bij jouw baby zouden ze dat niet moeten adviseren.

Ben je nog naar een arts geweest om te kijken waarom hij paars aanliep? Want dat is echt niet normaal hoor.

En zoals eerder aangegeven, mijn eerste huilde de eerste maand helemaal niet veel, en toen mijn 2e heel veel huilde ben ik na een week naar een osteopaat gegaan toen de dokter niets vinden kon. En dat hielp. In een draagzak houden niet.

Geen zorgen, het is lang gelee..:)
Hij liep paars aan, omdat hij steeds meer overstuur raakte van de Blom-methode.
Uiteraard hielp de draagzak niet tegen de voedselintelerantie, maar het bood troost, dat bedoel ik.

Tirza

Begrijp ik goed dat je 5-7 dingen weet die je met een huilbaby kunt proberen, of wil ik alleen maar heel graag dat dat er staat? Ik ben erg benieuwd, ander advies dan osteopaat, inbakeren, R&R en kinderarts heb ik nog niet gehoord. En zelf kwamen we niet verder dan nonstop aan de borst of alsmaar bij ons houden. Ik houd er ernstig rekening mee dat we over twee maanden weer veel gehuil te horen krijgen en het lijkt me, ook voor de oudere kinderen, erg fijn als daar wat aan te doen is.

Uitgangspunt

Het probleem is dat er hier twee verschillende uitgangspunten zijn.
De ene lijn van tips en adviezen gaat uit van de moeder: het is naar om je baby te horen huilen en het gevoel te hebben machteloos te zijn. Die adviezen (inbakeren, laten huilen) gaan uit van de behoefte van de moeder naar rust en een niet huilende baby.
De andere lijn gaat uit van de baby: het is naar om niets anders te kunnen doen dan huilen en je machteloos te voelen omdat er niet naar je behoeften geluisterd wordt. En als je uitgangspunt de behoefte van een baby is (aangeboren, niet aangeleerd) dan kom je soms tot een heel andere aanpak.

Persoonlijk vind ik dat bij veel mainstream-adviezen in Nederland veel te veel de ouders (die moeten een eigen leven hebben en het moet wel leuk blijven) de nadruk krijgen i.p.v. de meest weerloze partij in het verhaal.

Wat een onzin dirksmama, om te doen alsof de belangen van de ouders en die van het kind op zichzelf staande dingen zijn. Een kind heeft weinig baat bij ouders die op zijn van stress en vermoeidheid. En ouders worden niet gelukkig van een kind dat in zijn kamer ligt te huilen.

"de ouders (die moeten een eigen leven hebben en het moet wel leuk blijven)" Wat een nare zin, wat een vooringenomenheid spreekt daaruit. Wat een vervelend mensbeeld moet je hebben voor zo'n interpretatie.

Onzin 3

Mijn baby was NIET gebaat bij het rondzeulen, maar werd er overprikkeld en oververmoeid van, terwijl ik het heerlijk vond. Dus een baby is er zeker niet altijd bij gebaat om meegedragen te worden.

De rust kon me geen bal schelen. Een altijd huilende baby wel! En dat hield pas op dankzij de adviezen van Ria Blom (en was dus geen "echte" huilbaby.

Liora

Zie mijn posting net boven de jouwe.

Tirza

Biene m.

Ja, dat bedoel ik. Alhoewel het "proberen" op zich ook al weer een akelige factor is; je "moet" ook weer geen vijf dingen binnen 2 dagen achter elkaar uitproberen za'k maar zeggen. Maar: het zijn opties. Het wil niet zeggen dat er 5-7 dingen zijn die in jouw geval gaan hélpen. Ik kan me voorstellen dat je opziet tegen de mogelijkheid om weer een baby te krijgen die veel huilt. Ik heb je posting nog eens even terug zitten lezen; helaas val je met 6 uur per dag en 12 uur slaap nog niet in de probleemzone van het CB - om het maar even cynisch te zeggen. Ik begrijp dat je nooit echt hebt achterhalen wat de oorzaak was? Moeilijk is dat. Terugkijkend zie ik bij mijn zoon (nu 16) wel wat het probleem was, maar ja, dat wist ik toentertijd niet en had ik ook vrij moeilijk op kunnen lossen als ik het wél geweten had.
De eerste honderd huildagen - daar hebben Chinese moeders het over - en alle medemoeders weten wat ze bedoelen.

Tirza

het moet ook nog leuk blijven en moeders willen een eigen leven...wat een onzin! Ik wilde maar 2 dingen:

1:serieus genomen worden dat het huilen van allebei de kinderen geen ritme of interactie probleem was, maar een oorzaak had

2:slaap

Een leuk leven, nee dat was veel te ver weg, in die tijd zat ik in de overlevingsstand en dat was alles. Douchen? alleen als het kon, kaartjes, bezoek? Niet interessant. Het enige waar je leven om draait is het huilen huilen huilen huilen

Ik begrijp nu ECHT hoe het gebeurt dat iemand doordraait en zijn kind iets aan wil doen, dat iemand het doet begrijp ik niet want je kunt hulp vragen. Maar dat je het denkt, ik begrijp het.

Een leuk leven....hoe kom je erop

Dirksmama

Mag ik hieruit concluderen dat jij het voortdurend aanleggen en in een draagdoek dragen van een baby niet leuk vond? En dat het voor jou voelde alsof je geen eigen leven meer had?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Liora

Ik vodn het leuk als mijn baby zich lekker voelde.

Wat nou bah en bla?

Tirza's opmerkingen gaan uit van de behoeften van een KIND. De mensen die haar aanvallen gaan overduidelijk uit van de behoefte van de OUDERS.

Dat zijn twee uitgangspunten die gewoon tegenover elkaar staan. Belangen kunnen overlappen, maar in de genoemde gevallen dus niet.

Persoonlijk vind ik het eerder bah en bla als je de belangen van zwakste in het verhaal, degene die nog niet kan praten om te zeggen wat er dwars zit, negeert of ondergeschikt maakt aan de belangen van de ouders.

Leuk

Vreem Dirksmama, je geeft aan dat als het leuk moet blijven je een baby in bed legt, conclusie is dus dat jij het niet leuk vond op de manier waarop jij het deed.

Ik vind ook dat het leuk moet blijven en wat is daar mis mee? Ik denk dat er weinig moeders zijn die het leuk willen houden ten koste van hun kind, ik ken die moeders in ieder geval niet.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

en heb je ook mijn reactie gelezen? Ik vind het juist heel erg slecht dat gedaan wordt alsof de BEHOEFTE VAN HET KIND de hele dag rondgedragen worden is. Daarmee praat je ouders die het anders doen een schuldcomplex aan en creeer je baby's die veel huilen. (Want je baby "hoort" nu eenmaal bij de moeder te zijn, en als je dat niet wil, dan ga je in tegen zijn behoeftes, en ja dat is BLAH!!)

Nogmaals, het ene kind is het andere niet. Er zijn vast baby's die het geweldig vinden. De mijne niet, die raakte overprikkeld en oververmoeid. En hij is nu hij 4 is nog steeds een hele lichte slaper. Gewoon zijn karakter.

Ik vind het echt beneden peil dat je zegt dat onze reacties ingaan tegen "de zwakste in het verhaal, degene die nog niet kan praten om te zeggen wat er dwars zit, negeert of ondergeschikt maakt aan de belangen van de ouders."

NOGMAALS, ik vond het heerlijk mijn baby bij me te hebben. Pas toen hij niet stopte met huilen merkte ik dat we niet zo door konden gaan. Het was dus het belang van de BABY, niet die van de ouders, dat ik de Blom methode (met heel veel succes) ben gaan toepassen.

Maar goed, Tirza en jij zijn zo volledig overtuigd van jullie eigen gelijk, dat jullie toch niet openstaan voor andere meningen. En jullie hebben vast gelijk, als ik mijn oudste tot zijn 2e in een draagzak had gehouden, dan was hij vast een keer opgehouden met huilen. Dan was hij me waarschijnlijk gewoon gaan slaan om een beetje rust te krijgen!

Hoi dc,

Tirza en Dirksmama zijn niet in staat om nieuwe informatie toe te laten, dat is duidelijk. En dan vind ik dat bij Dirksmama nog tot daaraantoe want zij ventileert haar persoonlijke mening. Tirza claimt echter nog een soort professional te zijn op dit gebied, en dan heb ik medelijden met de gezinnen dus van haar advies krijgen. ("ja u kunt uw baby ook in bed leggen en even laten huilen, maar als je dat te vaak doet krijg je natuurlijk het Roemeense weeshuis-syndroom, u moet gewoon responsievet zijn, zoal ik wad voor mijn kinderen")

Dc, ik vind het interessant wat je vertelt over je lichte slaper van 4. Mijn oudste had er dus wel baat bij om heel veel in de draagdoek te liggen, sliep ook vaak bij mij in bed en is een diepe slaper. Mijn jongste wil veel liever in zijn eigen bed liggen, heb ik een tijd ingebakerd, wil bijv ook als jij ziek is liever gewoon in zijn bed liggen en is ook een heel lichte slaper. Zou er een verband zijn?

Liora

Twee stuks

Ik heb twee huilbaby’s gehad. De oudste deed de eerste weken echt niets anders dan huilen, aan 1 stuk door. Ik ging regelmatig om 10 uur ’s avonds rondjes met haar lopen door de buurt om haar maar rustig te houden. Hele nachten liep ik met haar door de woonkamer, ik had me ook nog in mijn hoofd gezet dan manlief moest kunnen slapen want hij moest werken de dag erna. Dus liep ik de hele nacht met haar rond. Op een bepaald ogenblik kon ik alleen nog maar huilen. Na 9 maanden zijn we erachter gekomen dat ze een afwijking aan haar slokdarm had en na een operatie ging het een stuk beter met haar. Toen kwam nr 2, we dachten echt dat twee huilbaby;s in 1 gezin nooit zou gebeuren, wel dus….. zoonlief was zo ongeveer nog erger. Vooral vanwege het feit dat er bij hem gewoon geen reden te vinden was. Met 5 maanden is hij een week opgenomen in het ziekenhuis om te kijken of hem iets scheelt, te kijken waarom hij zoveel huilt en om hem te leren doorslapen. Na een week kregen we hem weer mee naar huis, niks mee aan de hand, hij heeft vooral veel honger, geef hem maar 6maanden + potjes en doorslapen deed hij nog steeds niet ;-)
Tot zijn tweede moesten we iedere nacht er zeker 5 tot 6 keer uit, laten huilen was echt geen optie met zijn volume en uithoudingsvermogen. Het enige wat hielp was eten. Tot we rond zijn tweede bij de KNO arts kwamen, vocht achter zijn trommelvliezen, een maand later werden zijn neusamandelen gedaan en kreeg hij buisjes. Drie weken later sliep hij door en sindsdien is hij nog maar zeldzaam een nacht wakker.
Ik krijg nog steeds hartkloppingen als ik een baby hoor huilen en ik kan echt zeggen dat dit toch wel voor een naar randje rond de babytijd heeft gezorgd. Ik keek naar mijn kinderen en dan dacht ik, : jij zorgt ervoor dat ik zo moe ben…Ik wist met mijn verstand dat ze er niets aan konden doen maar je bent gewoon zo moe.

Liora

Ik denk dat er inderdaad een verband is. De oudste vond en vind het ook niet fijn om met mij of met anderen in de kamer te slapen, want hij wordt wakker als ik me omdraai bijvoorbeeld, of als zijn broertje ons roept (wat 's nachts nog weleens gebeurt). Als hij als baby ook steeds wakker werd door geluid om hem heen, verklaart dat dat hij steeds moeier werd natuurlijk. Maar ja, toen kon hij het nog niet zeggen!

Die handleiding moet toch echt eens een keertje meegeleverd worden hoor!

Liora

Zou je je pijlen even op iemand anders willen richten? Ik heb aangegeven hoe ik met ouders om ga. Dat je dat leest en niet wílt begrijpen, is jouw keuze. Nogmaals: ik vraag ouders wat ze willen. En vervolgens vraag ik wat ze willen doen of laten om dat doel te bereiken. En weet je wat ouders dan zeggen? "Alles". Zo simpel is het. En zoals ik al eerder schreef, dát antwoord schrijf ik niet op, omdat het niet waar is. Ik werk mét ouders, niet tegen ze. Ik heb overigens enkel contact met ouders die mij al kennen, ik sta niet onaangekondigd op de stoep.

Tirza

Tirza

Tirza, waarom ga je dan op dit forum zonder diezelfde nuance te werk?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tirza

Tirza: ik weet niet precies wat je beroep is, maar als jij zoveel met baby's werkt die huilen kan ik me toch nauwelijks voorstellen dat je er nog geen een bent tegen gekomen die het juist ERG goed deed op poosje laten huilen in zijn eigen bedje en gewoon met rust laten????

Onderliggende partij

Als je een huilbaby hebt, of 2, dan ben je als ouder net zo goed de onderliggende partij, de zwakke zeg maar. Want wat je ook doet, het helpt niet, en dat maakt je net zo machteloos als de baby zelf...

En als anderen dan maar blijven vertellen wat jij moet doen, dan werkt dat alleen maar averechts...

Maar astrid, terug naar jou

Hoe is het met je?

Liefs Elske

Liora

Omdat dit een forum is. Ik kan niet schriftelijk nuanceren.

Tirza

Pilar

Mmmm. Ik denk diep na In de regel werk ik met heel jonge baby's, de baby's waar het hier over gaat (niet allemaal, maar een aantal) huilden pas vanaf de 2e-3e maand. Dan ben ik vaak al weer buiten beeld. En daar zitten er inderdaad bij (zo ik ze al zie) die overprikkeld zijn/raken en het goed doen op alleen in bed liggen. Aan de andere kant worden de ouders daar dan soms weer heel nerveus van, omringen het kind met registratie-apparatuur en gaan elke 10 minuten kijken. Of dát nou het gewenste resultaat is, mag iedereen voor zichzelf beslissen.
En: niet iedere baby die veel huilt is een huilbaby. In dit draadje gaat het over huilbaby's - dat zijn baby's, die niet te troosten zijn. Ook niet in bedje. Of aan de borst. Of wiegend. Of liggend.

Tirza