Wie heeft er ook een huilbaby?

Inderdaad tirza

En ik hoop dus niet dat jij die kwetsbare vrouwen gaat vertellen hoe ze met hun baby moeten omgaan.

Snap sowieso niet waarom je zo fel reageert, heb je het gevoel dat je je keuzes moet verdedigen?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mijn huilbaby's begonnen op dag 1 (de oudste) en op dag 9 (de jongste). Volgens mij begint het Grote Huilen doorgaans binnen twee weken na de geboorte.

Hier

begonnen ze beiden de eerste nacht, en hield pas op na 6 en 7 weken, de een na medicijnen, de andere na hele speciale voeding tegen allergie (neocate)

Ik liet ze nooit lang huilen, wel uitgeprobeerd of het geen ritme probleem was, dus wel in bed laten en af en toe naar toe. (zoals we zoveel probeerden)
Maakte niks uit, dus wel zoveel mogelijk bij ons gehouden. maar soms dus wel even kwartier-half uur in bed krijsen (ik had meer krijsbabies) omdat dat altijd nog gezonder was op dat moment. Dan was ik even helemaal dol en kreeg rare gedachten. Dan moest ik even uit het gekrijs...

Liora

Misschien is het leuk om even te laten weten in welk veld jij werkt zodat ik kan beoordelen of je je prive-principes niet te veel laat doorklinken in je professionele werkhouding.
Fel? Ik lig nog niet eens onder stoom.

Tirza

Keuzes verdedigen

Natuurlijk moet ik mijn keuzes verdedigen. Ik wijk namelijk enorm af van de standaardnorm in deze maatschappij die er niet voor terugdeinst om lichamelijk volkomen gezonde baby's te hospitaliseren wegens overmatig huilen. Die inbakeren en alleen slapen tot grootste verworvenheden van de moderne maatschappij heeft. Attachment-parenting is niet normaal, borstvoeding geven is niet normaal, samen slapen is niet normaal enzovoort. En ach, ook hier wordt mij slechts verweten dat ik arrogant ben en anderen schuldgevoelens aan probeer te praten. Arrogant ben ik wel, dat klopt wel (maar dat ben ik altijd hoor, niet alleen op babygebied) maar schuldgevoel? Dat vind ik nou werkelijk het sufste gevoel wat er is. Schuld impliceert (kwade) opzet. En dat lees ik hier helemaal nergens. Dus hoe je dan een schuldgevoel kunt krijgen, is me een raadsel. Maar goed, ik schijn dat anderen te bezorgen. Ach ja, te fel misschien.

Tirza

Tirza

Jij leeft in een ander land. In NL worden overmatig huilende baby's alleen opgenomen in het ziekenhuis als het gezin ten onder dreigt te gaan. Gebleken is echter dat in 90% van de gfvallen de baby's daar prima gaan slapen en tot rust komen.
Verder ken ik bij à uitsluitend borstvoedende moeders en neemt ong de helft van mijn vrienden een kind soms in bed.
Maar het een is niet beter dan het ander. Je doet wat het beste past bij je kind en jezelf. Wel geloof ik dat het constant dragen van een kind vaak ook erg voorziet in een behoefte van de moeder en niet altijd in die van het kind. Zelfde geldt voor in bed nemen.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Biene, tirza

Dat is denk ik een verschil tussen een "echte" huilbaby, en een baby die gaat huilen door vermoeidheid en overprikkelheid. Bij de laaste gevallen zou ik zeker adviseren de baby een half uurtje te laten huilen om te kijken of deze dan zelf in slaap valt. Bij de eerste groep echt niet! Mijn jongste huilde de eerste week heel veel, en die legde ik echt niet alleen. Pas na een bezoek aan een osteophaat hield het op

Verder heb ik altijd samen geslapen met een baby en 18 maanden borstvoeding gegeven, en ik heb nooit het idee gehad dat ik daarin door wat voor maatschappij dan ook in werd tegengewerkt. Tirza, ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik heb het idee dat je in je hoofd hebt dat het nog steeds zo gaat als toen mijn moeder een baby kreeg, en die werd verteld dat je een baby kon verwennen en gewoon de hele nacht moest laten huilen. Wat ze ook gedaan heeft. En zelfs ik ben groot geworden en hou van knuffelen en heb een stabiele relatie met ook een enorm knuffelmonster :-)

Kleine baby laten huilen

Toen ik het consultatiebureau belde over jongste, toen drie weken oud, kreeg ik de opdracht tenminste drie dagen, liever nog een week rust en regelmaat cf. Ria Blom te proberen. Niet "te vaak" naar het kind toe gaan, niet vaker dan eens per twee uur voeden. We waren ten einde raad en hebben het 72 uur volgehouden, dat vinden we nu het wreedste wat we ooit als ouders hebben gedaan. Niet alleen jegens ons kind, maar we hebben zelf ook nooit zoveel gehuild als die dagen, terwijl we in de huiskamer luisterden naar ons kind dat van voeding tot voeding huilde en helemaal niet te troosten was door het even te aaien en vriendelijk toe te spreken (tussentijds uit bed pakken mocht ook niet).

Er werd ons niet verteld dat je een baby kon verwennen, maar het advies om met het huilen om te gaan was niet significant anders dan in de tijd dat wij zelf baby's waren.

Jeetje

Voor een baby van 3 weken vind ik het advies inderdaad echt van de zotte. Zijn ze helemaal niet goed bij hun hoofd??

Valkuil

Wat volgens mij de grote valkuil van veel ouders is, is dat zodra ze iets hebben ontdekt dat werkt voor hen (dus voor een specifieke ouder-kind situatie) ze denken dat ze het ei van columbus hebben ontdekt. En daar dan ook met een zekere arrogantie over schrijven. "zo moet het". Wat ze hierbij vergeten is dat elk kind, elke ouder en elke combinatie kind-ouder anders is. En dat er voor 1 probleem niet 1 oplossing is, maar wel tientallen of meer, en soms helaas geen.
Je kunt hooguit vanuit je eigen ervaring een advies geven ("probeer eens dit of dat"), maar zodra je gaat denken dat iedereen het zou moeten doen als jij, ben je het contact met de realiteit kwijt.

Irene

Klopt helemaal. Het is soms zelfs zo dat wat bij een ouder en een kind in een bepaalde situatie goed werkt, bij diezelfde ouder en dat zelfde kind in diezelfde situatie opeens niet meer blijkt te werken.

Duidelijkste voorbeeld vind ik nog wel het laten huilen. Toen onze jongste klein was heb ik dat nooit gedaan. Was ook niet nodig. Ik pakte hem op, wiegde hem tegen mijn schouder en hij was weer stil. En zo heb ik wat uurtjes met hem volgemaakt (met veel plezier overigens). Nu zo'n 2 jaar later werkt dat echt niet meer bij hem. Hij moet meestal ook even huilen voordat ie gaat slapen, soms best lang en soms ook best hard, maar meestal wel met voldoende resultaat. Totaal andere situatie dus.

En dan heb ik het er nog niet eens over, dat mijn dochter er zo eentje was als de oudste van Pilar. Daar heb ik de eerste 3 dagen vol goede moed geprobeerd met van alles om het huilen te laten stoppen. En de 4e nacht kon ik niet meer, legde ik haar in haar bed op haar eigen kamer en tot mijn grote verbazing sliep ze binnen 10 minuten als een roosje. Zelfde ouder, ander kind en dus weer en ander verhaal.

Helemaal met je eens dus. Eigenlijk zoiets van behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie....

Het gaat over

excessief huilen. Het gaat niet over doorhuilen van vermoeidheid. Excessief huilende baby's, ofwel huilbaby's, zijn er niet zoveel.
Onlangs (vorig jaar) is er een *concept*-richtlijn opgesteld om ouders handvatten te bieden om met excessief huilende baby's om te gaan, een goede zaak. Echter: nog voor dat de richtlijn de status van concept voorbij was en nog voordat heel erg duidelijk was dat dit ging om een behandeling van huilbaby's, werd de richtlijn hoppetee door de JGZ als zaligmakend beschouwd en ingezet als preventie van ieder huiltje bij ieder kind. Soort van schieten met een kanon op een mug. In de ene hand het boekje van Ria Blom, in de andere hand de *concept*-richtlijn.
Heftige protesten van NIP, TNO en SBO - maar ook van ouders hebben geleid tot heroverweging, herziening en een ander implementatie-traject. Dat huilbaby's en hun ouders geholpen moeten worden staat buiten kijf. Maar dat wil niet zeggen dat ieder huilen van iedere baby voorkomen dient te worden met deze "heavy" middelen.
Liora, ik woon in Nederland (en zie graag een onderbouwing van je uitspraken) en DC: ik ben zeer goed ingevoerd in de materie van moderne ouders, baby's en huilen. Het is mijn werkgebied.

Tirza

Tirza

Als dit je werkgebied is, baart jouw ongenuanceerdheid mij grote zorgen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Liora.

Ik leef in hetzelfde land als jij en Tirza en ik zie toch andere dingen. Twee clienten van mij kregen het advies om hun kind op te laten nemen op de huilpoli. De kinderarts die dit adviseerde deed dit niet omdat de baby's huilbaby's waren. Ze deed dit omdat de éne baby huilde en de ouders aangaven dat zij heel sterk het gevoel hadden dat de baby pijn had ( reflux). De andere ouders kregen het advies omdat hun baby borstweigerde en de kinderarts vond dat de baby door de opname in een regelmaat gedwongen zou worden. Hierdoor zouden de klachten wel weer overgaan.........
M.

Liora

En jouw werkveld was ook weer? Dan kan ik wellicht jouw uitspraken ook eens wegen. Het is je wellicht niet opgevallen, maar ik post in dit draadje als prive-persoon.

Tirza

Tirza

Je beroept je er zelf op dat je werkt met baby's en ouders, lees het draadje maar terug. Jij bent dus degene die steeds probeert een soort professionaliteit aan je meningen te geven en dat vind ik niet goed.

Ik heb zelf niet de ambitie om op fit forum als professional te worden beschouwd.

Nogmaals: ik hoop dat je in je werk moeders niet adviseert hun kinderen steeds in een draagdoek te dragen, nooit te laten huilen en alleen in het bed vd ouders te laten slapen...

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Liora

Ik snap niet goed wat er mis is aan je baby in een draagdoek dragen en te voorkomen dat hij overmatig huilt. Samen slapen is overigens heel normaal. In de Westerse wereld hebben wij opgedrongen gekregen dat het niet normaal is, maar over de hele wereld slapen ouders in kinderen in hetzelfde bed zonder hiervan nadelige gevolgen op te lopen ( integendeel zelfs).
M.

Rembrand

Er is niets mis mee met je baby dragen in een draagdoek. Als je dat wilt, en je baby het fijn vindt. Maar als je baby bij geboorte al 5 kilo is, en je rugklachten hebt, en hij prima is z'n eigen bed slaapt, zie ik daar ook niet het probleem van in.

Als je met ouders met baby's werkt, dan lijkt het me fijn voor de ouders als je open staat voor wat ZIJ willen. En eerlijk gezegd lijkt Tirza alles fout te vinden, behalve haar draagdoek manier. Sorry hoor, maar als zij als professional bij mij over de vloer kwam in een tijd dat de hormonen nog razen, dan zou ik echt niet blij zijn met haar.

En ik word ondertussen heeeel erg moe van "overal in de wereld" argumenten. Vaak is het samenslapen helemaal geen keuze, maar is er gewoon geen andere kamer. Nogmaals, ik ben zelf groot voorstander van samenslapen (vind het heerlijk), maar ik vind dat iedere moeder dat toch echt zelf moet bepalen.

Eens

Perfect gezegd dc! Je moet als professional volgens mij de kracht van moeders versterken en niet je eigen ideeën opdringen.
Er is niks mis met een draagdoek maar veel ouders vinden het niet fijn. Dan is dat dus geen goed advies.

Dit draadje last zien dat heel veel moeders baat hebben gehad bij hele andere methoden dus er zijn veel wegen die leiden naar Rome.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dc en liora

Ik ben er voorstander van om advies op maat te geven. Niet alleen kijken naar het kind, maar ook naar de ouders. Wat kunnen ze aan, wat willen ze.
Maar ik ben er vooral voorstander van om de juiste informatie te geven zodat de ouders op basis van de juiste informatie hun beslissing kunnen nemen.
Ik ken Tirza al wat langer en ik weet zeker dat zij er net zo in staat als ik.
M.

Rembrand

Jee Rembrand, ik ben het eigenlijk altijd zo met je eens maar nu helemaal niet?! Ik doel op je posting over de huilpoli, volgens mij zijn dit 2 extreme voorbeelden en zou in het eerste geval opname niet nodig zijn en in het tweede geval is het een raar advies vind ik!
Ik ken in mijn omgeving voorbeelden van huilbaby's die opgenomen zijn geweest met hun ouders en dat heeft heel goed gewerkt. In het ziekenhuis namen die ouders adviezen serieus en kregen ze ook 1 lijn aangeboden zal ik maar zeggen: geen 100 verschillende dingen, richtlijnen, boekjes etc. En dat bleek precies wat ze nodig hadden. De rust keerde wel terug de gezinnetjes en dat was juist goed. Ondanks dat ze in het ziekenhuis inderdaad nooit een draagdoek of samen slapen zullen adviseren is mijn ervaring.
En mijn punt is eigenlijk ook dat iedereen vooral moet doen wat zij (hij) denkt dat goed is, maar dat je als je echt een huilbaby hebt (of een overprikkelde baby) je wel helemaal gek word van het gebrek aan slaap, de wanhoop en ... de 100 verschillende adviezen.
Mijn oudste was een overprikkelde baby die na 2 weken begon te huilen en er 4 weken niet mee ophield. Ik kreeg via het cb Ria Blom met het advies niet direct die 30 minuten huilen aan te houden (dat kon ik dus ook ECHT niet) maar 3x10 minuten. En inwikkelen, niet inbakeren. Binnen 1 dag ging het stukken beter en tot op de dag van vandaag (2,5 jaar later) houd ik die 3x 10 min nog aan voor mijn oudste als hij 's nachts gaat spoken. Je zegt zelf dat je er niet aan moet denken als je verdriet hebt, dat iemand je als een mummie in bed legt, maar vaak krul je je wel op en ga je onder een deken liggen, toch?! Behoorlijke begrenzing toch denk ik.
Ik wil dus zeker niet zeggen dat iedereen dit zo moet doen, maar wat ik wel kwijt wil is dat je je echt niet schuldig of slecht hoeft te voelen als je zoiets wel doet met je baby - ik weet zeker dat mijn baby zich er het prettigst bij voelde!!

Oh ja die mummie

Ik moet er net zo min aan denken om in een heel nauwe ruimte te zitten waar ik mr niet jan strekken, waar het donker is en er veel geluid is: de baarmoeder. Baby's vinden het daar wel fijn, nemen we aan.

Baby's en grote mensen zijn dus niet hetzelfde. Dus wat de een prettig vindt, vindt de ander onprettig en vv

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Kleine ruimte

Inderdaad Liora, daar moest ik ook nog aan denken net toen ik in een hele kleine lift stond - IEKS, helemaal niet fijn.
En over die andere culturen en vroegere tijden denk ik ook heel genuanceerd want heel vroeger was het ook normaal dat je baby door een vrouw uit de gemeenschap gezoogd werd als jij even iets anders aan het doen was, dat kan nu niet meer en ook waren we maar iets van 4 of 5 keer in ons leven ongesteld - dus we kunnen stellen: tijden veranderen ook!

En ik maar denken dat ik the best of both worlds te bieden had. Zowel ervaring met een huilbaby als de professionele kennis over hoe vaak huilbaby's voorkomen in NL en wat de oplossingen zijn die geboden worden. En wat je daar van zou kunnen vinden - als ouder. Helaas, het komt niet over.
Voor jullie geruststelling: mijn eerste vraag aan moeders/ouders is altijd: wat wil je bereiken, wat is je doel? Het antwoord schrijf ik op. Mijn tweede vraag is: wat heb je er voor over om dat te bereiken? Het antwoord wat ze dan geven, schrijf ik niet op. Vrijwel alle moeders/ouders antwoorden op die vraag namelijk: alles. En ik weet dat dat niet reeel is.
Voor het bereiken van hun eerstgenoemde doel geef ik ze gemiddeld 5-7 opties. Als ze een keuze hebben gemaakt, spreek ik de details van de optie door. Et voila. Zo simpel is het. De uitkomsten zijn meestal zeer verrassend, vooral voor de moeders/ouders.

Tirza

Tirza

En als ze zeggen dat ze willen dat de baby in zijn eigen bed slaapt, begin je dan over Roemeense weeshuizen?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.