ongepland zwanger van derde kindje

Skik

Als je te weinig geld hebt om een nieuw kind de basis mee te geven, dan is het zeer verstandig om het of uit- of af te stellen. Maar wat betreft huis, auto en vakantie is er vaak wel een mouw aan te passen. Je kunt je kinderen ook in de trein vervoeren, je kunt voor de vakantie ook iets kiezen waar wel drie kinderen mee naartoe kunnen. Dan maar een week korter voor een groter huis, of een familiekamer bij Stayokay. Ik heb twee kinderen, maar wij zijn vooral in Nederland op vakantie geweest. De dochters hebben al meer buitenland zonder ons dan met ons gezien, dus dat is helemaal goedgekomen. Wij hebben geen auto, dus doen we alles met de trein of bus. Waar 2 kinderen mee de trein in kunnen, kunnen er ook 3 mee. Die trein is groot genoeg. Dus voor mij waren dit soort zaken echt totaal van ondergeschikt belang. Maar goed, zo heeft iedereen zijn prioriteiten en afwegingen.

effe bot

een kind moet kunnen, maar iemand met een ton aan kosten opzadelen vinden we allemaal toch not done?

Of moet dat ook maar kunnen. Een kind kost gewoon veel geld. En als je dan eigenlijk al besloten had dat 2 ruim voldoende is dan komen allerlei zaken erbij die je anders voorlief had genomen of er bewust voor gekozen.

Vesta

Nog effe botter. Als je echt geen kind wilt, dan zorg je ervoor dat je niet zwanger wordt. Verkrachting daargelaten natuurlijk. Als je toch zwanger wordt, dan lijkt me dat je er psychologisch toch niet zo mee zit. Ik zou in elk geval even goed naar mijn afwegingen kijken.

Nog veel botter: geen enkel anticonceptiemiddel is 100% betrouwbaar.

Kaaskopje

Da's nou precies wat ik zeg. Als het kind welkom is, of zich dat nou gepland of ongepland aandient, pas je er inderdaad wel een mouw aan. Maar als je dat nou helemaal niet wil? Omdat in je hoofd en/of hart al geen plaats is voor een kind en je die oplossingen helemaal niet wil verzinnen, omdat je leven al vol genoeg is voor je?

skik

Skik

Ik kan mij, vanuit mijzelf, niet voorstellen dat een kind ooit teveel geweest zou zijn in zowel mijn hoofd als mijn praktische mogelijkheden. Vandaar dat ik afsloot met dat iedereen zo zijn prioriteiten heeft. En dat mag gelukkig in Nederland. Je mag hier zelf bepalen wat je grenzen en mogelijkheden zijn.

Dat zijn geen prioriteiten Kaaskopje

Ik ken mensen, van redelijk nabij, die bewust voor 1 kind kiezen omdat ze het anders niet kunnen bolwerken. En als ik het zo zie dan zou ze er bij een tweede kind ook echt aan onderdoor gaan. Dat is geen keuze, dat is in het geval van mijn voorbeeld wel zelfs bijna een kwestie ben van een handicap.
De een brengt fluitend 10 kinderen groot en de ander met het zweet op de bovenlip twee.

Ginny

Ik was zelf ook nog aan het piekeren over het woord prioriteiten. Ik weet nu even niet meer hoe ik het letterlijk heb gezegd, maar ik heb eerder al wel aangegeven, dat ik ook snap dat er situaties zijn waarin je niet voor meer kinderen dan een of twee kiest. Maar de auto en de vakantie horen niet bij die afwegingen wat mij betreft.

Ik heb geen idee of ik er 10 fluitend groot had kunnen brengen. Ik vrees dat ik de nodige zweetlipjes en klotsende oksels had gehad. Die heb ik ook met twee kinderen gehad. Ik had heel blij geweest als dat er drie waren geweest. Maar ik snap best dat twee kinderen voor veel mensen genoeg zijn.

jammer

dat het maar bij de auto en de vakantie blijft terwijl tig keer is gezegd dat het een optelsom is met oa de auto en de vakantie.

Sally

Vandaar mijn vraag. Het maakt moreel nogal wat uit of ze anticonceptie gebruikte of bewust risico's nam. In dat laatste geval vind ik abortus persoonlijk heel wat minder aanvaardbaar.

en trouwens

Als je echt een van de heel weinigen bent die toch zwanger wordt, dan zou ik het zien als "lot" en nog meer moeie hebben met een abortus.

Ik denk dat er gewoon 2 uitgangspunten zijn. Je ziet een abortus als het afbreken van leven of je ziet een abortus als een late menstruatie. Bij de 2e hoeven er niet zoveel afwegingen gemaakt te worden.

Ik ben heel duidelijk van de eerste variant (niet religieus trouwens).

Gelukkig wonen we in een land waar anderen heel wat kunnen vinden, maar het gewoon je eigen keuze is.

Triva

Ik weet dat het een optelsom was, maar om die nu steeds te herhalen... De auto en de vakantie staan voor mij symbool voor de materialistische afwegingen. Hoe het met haar gevoelens zit, de ruimte in haar hoofd, daar heb ik niets over te zeggen. Ik kan er moeite mee hebben, maar dat is mijn persoonlijke probleem en niet van TS.

Wel een gewetensprobleem

Het gaat jullie misschien te ver, maar ik zit wel eens met mezelf in de knoop over het onderscheid wat ik maak tussen huisdieren en mensen. Bij huisdieren ben ik ook niet voor het afbreken van een zwangerschap, maar ja... als het dan zo ver is en je hebt het vooruitzicht dat er een heel nest bij je gedropt wordt, dat is dan toch weer andere koek. Om die reden hebben we een kat wel eens laten steriliseren terwijl dat nest dus wel in wording was. Het was nog heel pril, maar ja, dat is een zwangerschap van twee maanden ook. Toch voelt het voor mij anders. Hypocriet misschien.

Veranderd

Ik merk zelf dat ik m'n standpunt over abortus nogal van mening veranderd ben sinds ik zelf kinderen heb. Voorheen was ik wat terughoudender, en vond ik abortus vooral een optie bij de extremere gevallen, tienerzwangerschappen enzo, en vond ik dat je bij situaties als in dit topic het kindje liever kon laten komen.
Maar sinds ik zelf kinderen heb ben ik me zo bewust van de impact van een kind op je leven dat ik er veel genuanceerder over ben gaan denken. Ja, natuurlijk kan een derde er ook nog wel bij, maar als je dat eigenlijk echt niet wil, je leven er zo anders uit gaat zien dan je eigenlijk wil... ik denk dat niemand daar echt gelukkig van gaa worden.

Tijgeroog

Ik vraag me af hoe je kunt weten dat die derde er niet meer bij past. Toen ik mijn tweede kind ging krijgen, maakte ik me een beetje zorgen over de liefde die ik te vergeven had. Ik hield zo veel van het kind wat we al hadden, hoe kon een tweede daar gewoon bij geschoven worden? Maar dat gaat vanzelf. Dus een derde had er ook bij gekund qua liefde en ruimte in mijn hoofd én huis. Dan maar een beetje passen en meten, meer organisatie voor activiteiten buitenshuis en ja... ook het geld verdelen over meer mensen, dus minder per persoon.

kaaskopje

Als je weet dat iedereen zegt dat het een optelsom is vind ik het wat flauw om dan weer te beginnen over de auto en de vakantie.

Verder: als je ongewenst zwanger bent van een derde kun je denken dat je die er wel tussen kunt schuiven maar lukt dat met een tweeling ook en met een kindje met een handicap en als je man het er niet mee eens is en die wil daardoor scheiden?

Kaaskopje

Het gaat niet om de hoeveelheid liefde, of om het geld. Maar meer de energie die het kost om een leuke moeder te zijn, de beperkingen in je leven, dingen die niet meer kunnen omdat er geen tijd voor is, of omdat zo'n kleintje niet mee kan. Voorheen vond ik dat je dat maar moest accepteren, maar nu ervaar ik die impact als zo groot dat ik het wat genuanceerder zie.
Als er ons gezin, met twee kinderen aan het einde van de basisschool, met veel avontuurlijke buitensportactiviteiten enzo, een baby zou komen betekent dat dat de baby mee moet naar vanalles en nog wat, en dat heel veel van wat we nu als gezin doen, en waar we erg van genieten, niet meer kunnen. Gewoon, helemaal niet meer kunnen. Omdat het praktisch niet mogelijk is.
En natuurlijk komt daar een leuk kind voor terug, met liefde en alles, en zouden we daar ook erg van genieten, maar ik heb er eigenlijk helemaal geen zin meer in. En dat maakt dat m'n begrip voor abortus in dit soort situaties een stuk groter is geworden. (Zeker als ik ook lees over zwangeschapsgerelateerde depressies, want dat heeft ook heel gevolgen voor de rest van het gezin)

Daarnaast vind ik eigenlijk dat er al wel genoeg mensen op aarde zijn, maar dat terzijde.

Ongeplande vijfde

Ik ken een gezin met een ongepland vijfde kind toen nummer 4 al 10 was. Vanwege hun geloof was er geen twijfel over of het kind er zou komen, maar het was een zware dobber voor de moeder (toen 44). Nu hij er is wordt er natuurlijk van hem gehouden en heeft hij zes vaders en moeders Maar het is wel een vertraging naar de rustige fase als alle kinderen volwassen zijn. Dat snap ik, maar als de jongste 3 is gaat een nieuw kindje toch vanzelf 'mee'? Zeker als het gewoon van dezelfde man is die ook nog blijft.

Triva

Ik zou voor elk kind ruimte maken. Tenzij ik een dusdanig gehandicapt kind blijk te krijgen dat ik het kind een hoop leed kan besparen door het niet geboren te laten worden. Dat is mijn énige uitzondering. En ja, ik zou erom scheiden.

Triva,

Waarom zo negatief? Die derde kan ook een verrijking zijn. Een relatie, een leven zit vol verrassingen. Je kan nooit van te voren zeggen dat de abortus goed was.

Zo gaf TS aan dat haar man al 48 jr is. Is dat nu echt een probleem? Een vriend van ons is 53 en wordt over een tijd weer vader nu hij in relatie nr 3 is gestapt. Hij vind het geweldig en moet niet aan een abortus denken. Wij kunnen er wel wat van vinden maar hij heeft geen moeite met het leeftijdsverschil tussen kind en vader. Hij wordt ook midden 45 geschat.

Het feit dat TS en haar man samen uit een financieel dal gekropen zijn, zegt ook iets over hun relatie: het samen alles aan kunnen. Het is een optelsom, maar sommige bijdrages vind ik niet zo sterk. Maar als de moeder het al niet wilt, is de keuze gemaakt.

Ik had vroeger na de tweede ook een keuze gemaakt, deels uit medische overwegingen deels uit het feit dat het leven dat we toen leefden ( veel kunnen reizen met kleine kinderen) niet samenging met een zwangerschap. Maar als ik onbedoeld toch zwanger zou raken, zouden we onze levens hierop instellen.

Nu moet ik zeggen dat ik het geluid van de hartslag van een foetus zo indrukwekkend vind, dat ik een klompje celen van 1,5 cm niet kan laten weghalen zonder medische redenen. Ik hoop voor TS dat ze niet getuige is van een hartslag of een echo, want dat kan je je aan je keuze doen twijfelen.

Tijgeroog

Het is nu een beetje achterhaald voor mij, maar ik stond er voorheen ook al anders in dan jij er nu in staat. Er is altijd een mouw aan te passen. Dan maar niet dezelfde leuke activiteiten.

Ik heb tot mijn veertigste een grote kinderwens gehad. Toen constateerde ik opeens dat het van mij niet meer hoefde. Ik was er klaar mee. Geen behoefte aan wéér luiers enzovoorts. Maar man, ik zou ál die bezwaren aan de kant geveegd hebben als het wonder dan toch nog gebeurd was. In allerlei opzichten zou dat toen niet handig geweest zijn, maar ik ben positief ingesteld.

Ik wil alleen maar zeggen dat als je twee kinderen hebt en je geen derde meer wil en je toch ongewenst zwanger bent je niet moet zeggen: och je kiest gewoon voor 50% meer kind. Nee, je moet OOK kiezen voor een eventuele meerling op dat moment en OOK kiezen voor een kind met een handicap (Kaaskopje, dat weet je niet altijd al tijdens de zwangerschap).

Het zou fijn zijn als jullie wat meer tussen de regels doorlezen... je kiest niet voor een derde gezond kind, je kiest voor ALLE mogelijkheden die er kunnen komen, inclusief scheiding omdat man het niet aan kan.

al die morele overwegingen horen hier niet. Ja, voor jezelf misschien wel, maar nooit voor een ander. Dat hebben onze moeders nu juist voor ons bevochten. Kom op zeg.

Verschil

Er is een groot verschil tussen de beslissing om maar één of twee kinderen te krijgen en het daarbij te houden of een baby weg laten halen.
Moreel is dat echt een andere situatie.

Kaaskopje

Ik weet natuurlijk ook niet hoe ik er zelf in zou staan als het me nu zou overkomen. Die kans is overigens erg klein, man heeft een bezoekje aan de uroloog gebracht. Ik weet wel dat ik kort voor dat bezoek een erg late menstruatie had, en schrok van het hetzaltochniet-gevoel dat dat me gaf. Mocht er een positieve test gekomen zijn dan was dat gevoel waarschijnlijk weer omgeslagen, maar dat zal ik nooit weten.
Ik moet wel zeggen dat de zwangerschappen en baby/peutertijd me behoorlijk zwaar zijn gevallen en ik daarom erg geniet van de vrijheid die we nu weer hebben.
En dat alles maakt dat ik er sindsdien veel meer begrip voor abortussen.