Veilig Thuis Positieve ervaring

Idem

'Ook hier weer, door de kritiek zo te 'neutraliseren' ontsla je jezelf van de plicht om er iets mee te doen.' AnneJ, door een positief verhaal zo te neutraliseren ontsla je ook jezelf van de plicht om er iets mee te doen.
Bijvoorbeeld goed kijken: wat zijn nu de elementen die dit verhaal dan tot een positief verhaal maken. Zoals het aantellen van één persoon die de regie krijgt over alle hulpverleners en andere hulpverleners kan aansturen. als je enkele rampenrapporten hebt gelezen van de inspectie, dan zou je kunnen weten hoezeer escalaties met dramatische gevolgen veroorzaakt worden doordat er heel veel hulpverleners waren en absoluut geen regie.
Dat wil niet zeggen dat je niet verder mag denken, er zijn nog genoeg verbeterpunten over. Maar als je verbeteringen wil moet je ook in staat zijn te kijken naar die elementen die een positief verhaal tot een positief verhaal maken.

Mocht het echt alleen maar een verhuld reclameverhaal zijn om een positief beeld te schetsen,w aardoor er meer druk komt op de regering om meer geld beschikbaar te stellen, dan vervalt mijn hele verhaal, want daar zou ik geen greintje respect voor hebben.

Tsjor

Nee AnneJ

Ik sta open voor positieve en negatieve ervaringen. Dat is per definitie geen bubbel.

De regie

Ik neutraliseer dat niet actief Tsjor, ja natuurlijk wat je zegt ben je zelf, het is natuurlijk prima dat gezin van TS goed geholpen is, maar in het systeem dat we hiervoor hanteren is dat een onzekere uitkomst omdat het systeem niet deugt. Alsof de politieman toevallig jou bevalling kan begeleiden, het is een verwarring van branches. Je weet dat zo'n brandweerman of politieman wel iets kan met eerste hulp.
Maar je wil natuurlijk gewoon een vroedvrouw of een gynaecoloog.

Eerst tuigen ze een heel systeem op om jouw regie af te kunnen pakken en je af te kunnen breken, en dan is er ook nog wat mogelijk op het gebied van organiseren, verwijzen en adviseren. Waarvan overigens de kritiek is dat het vaak naar de onderste plank gaat, die hulp of dat het wachtlijsten heeft. Dus ja, dat je dan goed geholpen wordt is toch wel wat against all odd's.
En fijn om hier toch even in het zonnetje te zetten: ouders, het kAn ook goedgaan.

Wat denk je dat het voor gevolg heeft als je eerst de ouder onderuit schoffelt? Of diens positie ter discussie stelt en daar ook nog mee weg komt? En daarmee spanning en ruis veroorzaakt.

Het zal mij benieuwen of de hulp van TS via de rechter is gegaan. Zoals dat voorheen noodzakelijk was als je verplichte hulp kreeg. Het wordt steeds gekker.

Natuurlijk gaat het om hulp en niet om welke instantie dat dan doet, maar echt, je wil gewoon geholpen worden en niet zo dat je ouderschap je afgenomen kan worden. Dat is een minachting voor ouders geen steun.

En als je denkt dat het je even niet meer lukt of dat je meer hulp nodig hebt dan ga je naar de huisarts! Die overziet de zorg. Je gaat niet nog andere regiehouders in zitten voeren. Dat kost een vermogen, die mensen kennen jou gezin niet, dus die zullen nog sneller geneigd zijn om misbruik te maken van het meldsysteem. Uit voorzorg.

Greep krijgen op de tombola

'het is natuurlijk prima dat gezin van TS goed geholpen is,'Goed om te horen.
'in het systeem dat we hiervoor hanteren is dat een onzekere uitkomst omdat het systeem niet deugt.' Het tweede deel is dan weer een vooraf al genomen conclusie. Ja, het is onzeker, maar daarom is het interessant om te zien wanneer en waardoor iets dan wel een positief verhaal wordt. Misschien kan dat een constante worden, of iets wat we moeten benadrukken.
Voor jouw verhaal is dit belangrijk: 'Het zal mij benieuwen of de hulp van TS via de rechter is gegaan. Zoals dat voorheen noodzakelijk was als je verplichte hulp kreeg. Het wordt steeds gekker.' Wat wordt nu steeds gekker? Dat je hulp krijgt zonder tussenkomst van de rechter? Of wil je dat het via de rechter loopt omdat het verhaal over 'ze' die het systeem optuigen om ouders onderuit te halen, dat jouw verhaal daarover dan tenminste klopt.
Mijn advies zou zijn: vraag het. Met een open vraag.
De vraag zou dan zijn: is de hulp tot stand gekomen via een rechter?
Tweede vraag (iets kritischer): had de hulp een verplichtend karakter en waarin uitte zich die verplichting? Uiteraard weet jij op voorhand al dat het geen vrijblijvende hulp is: als ze zouden weigeren zou het verplicht worden. Maar het is toch goed om te vragen. Dan krijg je ook helderder of de 'vrijwillige hulpverlening' via VT een verhulde gedwongen hulpverlening is, zonder toetsing door het rechterlijke kader, want een negatief gegeven zou zijn.
Ik deel dat het het beste is om naar de huisarts te gaan. Maar hier is de hulp al opgeschaald naar specialiten (kinderpsycholoog, GGZ - overigens zonder dat dat heeft geholpen). Wat betreft de regiehouders: je kunt daar nu over tegen tekeer gaan, maar dan moet je de calamiteitenrapporten nog maar eens doornemen en zien, dat er situaties zijn waarin (desnoods via de huisarts) de hulpverleners over elkaar struikelden, zonder dat iemand ook maar iets echt daadwerkelijk kon bijdragen. De organisatie van de hulp is een groot probleem gebleken. Dat hulpverleners aangestuurd kunnen worden door iemand die namens of met de ouders de regie heeft is winst. Je weet zelf dat het een illusie is om te denken dat elke ouder in staat is zich een weg te banen door hulpverleners, als die als een ongeorganiseerd zooitje een situatie binnendenderen.
Misschien zou je wel iets meer kunnen koppelen aaneen melding bij VT, namelijk dat de betreffende hulpverlener moet verklaring waarom hij/zij neit in staat is de situatie op te lossen en welke consequenties hij/zij daaruit trekt. Bijvoorbeeld: dat je je terugtrekt uit de situatie, je hebt niets positiefs bijgedragen. Dat je aan herscholing gaat doen, dat je beseft dat je hulp aan anderen moet overlaten. Of dat je precies omschrijft wat jouw bijdrage nog zal zijn en wat je denkt daarmee te bereiken, op welke termijn.
Bij 1gezin1plan, de website waarvan ik hoopte dat die door ouders zou kunnen worden beheerd, zou van elke hulpverlening een omschreven doelstelling kunnen vragen: wat wil je bereiken, wat is je specialisatie,w at ga je inbrengen en op welke termijn is welk resultaat te verwachten.

Tsjor

Reactie

Bij ons is geen rechter, justitie of iets dergelijks betrokken. Noch is er sprake van dwang mbt betrokkenheid VT.

En nee we zaten ook niet te juichen om de melding. We vonden het erg, en na het lezen van de verhalen sloeg er ook zelfs twijfel toe.

Onze psycholoog van onze kinderen heeft in de afgelopen jaren vaak zaken bij het rechte eind, waardoor ze bij ons een hoop vertrouwen heeft opgebouwd. Haar verhaal over wat VT kan betekenen voor ons hechte wij veel waarde aan, en heeft ook zo uitgepakt voor ons.

Overigens heb ik ook VT procedures (triage bijvoorbeeld) voor zorg professionals gelezen van verschillende VT organisaties, met gewoon googlen kom je een heel eind. De procedures bevestigde het verhaal van onze psycholoog en gaf mij ook een gevoel bij wat ik kon verwachten. Misschien ging het wat ver om door een dergelijke stapel procedures te werken, maar begrijp ook dat ik schrok van de reacties online over VT. Die negativiteit knaagde aan mij waardoor ik documentatie ben gaan lezen.

Van negatieve verhalen die online staan weet ik niet wat er exact heeft afgespeeld. Net zoals mensen die mijn relaas lezen, die lezen alleen wat ik schrijf. Ook vraag ik mij af welk verhaal men eerder online gooit, negatief of positief?

VT krijgt een hoop complexe zaken over zich heen die ze met beperkte middelen/mogelijkheden moeten afhandelen. Het gaat zo nu en dan vast een keertje verkeerd bij VT, dat kan ook bijna niet anders. Als je dan degene bent met een valse melding dan is dat zacht gezegd zuur.

--TSJOR---
Dat hulpverleners aangestuurd kunnen worden door iemand die namens of met de ouders de regie heeft is winst. Je weet zelf dat het een illusie is om te denken dat elke ouder in staat is zich een weg te banen door hulpverleners, als die als een ongeorganiseerd zooitje een situatie binnendenderen.
-----------
Wij raakten ook het overzicht kwijt en wisten niet wat er nog meer mogelijk is (of wat aan te raden valt). Ook signaleerde we met VT dat het wel erg druk werd met hulpverlening en zijn er prioriteiten gesteld (wat moet nu, wat kan later). Wat Tsjor zegt vond ik er toepasselijk

Zorgcoordinatie

Dat VT is langzamerhand een soort gegeven en onuitroeibaar, dus als ouder zul je het er mee moeten doen of je via de 2e kamer, petities en protesten, en die zijn er in overvloed, proberen een andere richting op te sturen zonder dat de zaak stuurloos wordt.

Dan nog ontgaat het mij waarom je niet met de huisarts of de psycholoog kunt bespreken welke zorg er verder nodig is en hoe dat dan gaat met wachtlijsten e.d.
Wat hier een rol speelt is, bijvoorbeeld bij de psycholoog, denk ik, de afhankelijkheid van een bepaalde instelling die de eigen producten moet zien te slijten, daarom zou ik dat met de huisarts bespreken. Ook VT is afhankelijk van streefcijfers en financiering, dus dat is ook een perverse prikkel.

VT als zorgcoordinatie, Zoals vaak zal het van de deskundigheid en de vaardigheden van de betrokken medewerkers afhangen, en of ze meer weten van de sociale kaart en de omgang met kinderen en ouders, dan het scoren van een risicolijst.

En zo wordt je van de wieg tot het graf gecoordineerd. Eerst door het consultatiebureau en dan door VT. Want de overheid wil graag terug treden en bezuinigen maar is ondertussen bezig met een operatie die uiteindelijk veel kost aan repressie en sociale onrust.

Verstandige mensen met geld proberen zich zoveel mogelijk aan deze praktijken te onttrekken en betalen graag voor echte deskundigheid en echte hulp, dus de kloof wordt weer een stukje groter tussen mensen die het wel snappen en er voor kunnen betalen en zij die overgeleverd zijn aan de overheidszorg, geregeerd door een soort quasi justitie.

Af en toe

Kenneth, de negatieve verhalen hebben wel degelijk een zware grond, die helaas niet over 'af en toe' gaan, maar over structurele systeemproblemen. Zo is een belangrijke valkuil, dat vrijwillig aangeboden hulpverlening omslaat in juridische interventies als ouders met goede redenen de vrijwillig aangeboden hulpverlening niet zien zitten of niet op kunnen schieten met de hulpverlener. Dat is het mijnenveld waar AnneJ op doelde, waardoor de uitkomst ongewis is. Als je eenmaal in de verkeerde trein zit blijkt het zeer lastig te zijn om de zaken weer rechtgebreid te krijgen en dit kan zer vergaande gevolgen hebben voor kinderen en voor ouders.
Goed in kunnen lezen helpt zeker wel, dus alle documentaties en protocollen etc. Maar niet iedereen kan dat. en ook dat is geen garantie.
Dat is ook een beetje het problemen met je verhaal: goed dat er positieve verhalen zijn, het zou mooi zijn als het een teken is dat het beter gaat, maar vooralsnog is er geen reden om ervan uit te gaan dat het altijd wel goed komt.

Tsjor

Reactie AnnaJ

------------- quote AnnaJ----
Dan nog ontgaat het mij waarom je niet met de huisarts of de psycholoog kunt bespreken welke zorg er verder nodig is en hoe dat dan gaat met wachtlijsten e.d.

Wat hier een rol speelt is, bijvoorbeeld bij de psycholoog, denk ik, de afhankelijkheid van een bepaalde instelling die de eigen producten moet zien te slijten, daarom zou ik dat met de huisarts bespreken. Ook VT is afhankelijk van streefcijfers en financiering, dus dat is ook een perverse prikkel.
------------ einde quote ------
Met de psycholoog hebben we de zorg voor ons als gezin besproken, maar dit was buiten haar werkgebied. Ze kon de zorg niet leveren die nodig was en dan is zij verplicht om om bij een zorgelijke situatie zoals die van ons VT in te lichten.

Wij willen overigens bij de organisatie blijven waar de psycholoog onderdeel van is. Dat is geen invloed van de psycholoog, maar simpelweg omdat de problematiek waar wij mee zitten hun specialisme is. Daarnaast zijn wij zeer tevreden over hoe ze werken (al 4 jaar ervaring mee). Hun organisatie is alleen een heel stuk rijden maar dat hebben we er graag voor over.

----Quote AnnaJ---
Verstandige mensen met geld proberen zich zoveel mogelijk aan deze praktijken te onttrekken en betalen graag voor echte deskundigheid en echte hulp, dus de kloof wordt weer een stukje groter tussen mensen die het wel snappen en er voor kunnen betalen en zij die overgeleverd zijn aan de overheidszorg, geregeerd door een soort quasi justitie.
--- einde quote AnnaJ---
Ik begrijp je hier helaas niet. We zitten bij een specialistische GGZ instelling die wordt betaald van onze zorg verzekering en maken gebruik van gemeentelijke regelingen die gewoon goed zijn.

Wat wij hebben gezien zijn mensen die zich voor ons gezin goed hebben ingezet. Ik zie er geen spelletjes of andere verborgen agenda's in.

Niet dat ik wil opscheppen, maar wij hebben het financieel niet slecht. Echter het hebben van geld betekend niet dat je overal bovenaan staat en particulier zorg kan krijgen. Wat dat betreft is er in Nederland mijn inziens gelijkheid. Mochten wij tegen extra betaling bovenop de wachtlijst komen dan zou ik dat graag willen en doen. Echter ik zou dit geen wenselijke ontwikkeling vinden omdat er dan echt een klassenverschil komt mbt zorg in Nederland. Als het je gezin is die in zwaar verkeert, dan geef je weinig om klassenverschillen te voorkomen.

Ik heb denk ik wel een beeld van wat je hebt meegemaakt en waar je wantrouwen vandaan komt. Ik denk dat iedereen wel in de clinch heeft gelegen met de overheid. Wij bijvoorbeeld met de gemeente, waarbij ik veel wantrouwen koester naar een specifieke afdeling. De organisaties veranderen en zo ook de specifieke afdeling waar ik een wrok tegen had. Het lijkt nu wel goed te gaan, maar het kan altijd weer mis gaan. Een gezonde dosis wantrouwen is gezond (ik hou ze dan ook in de gaten ). Echter met enkel wantrouwen kom je nergens. Ik wil niet geloven dat mensen elke dag opstaan bij een zorg organisatie met het idee om het mensen even lekker moeilijk te maken. Wat dat betreft ga ik redelijk naïef (en positief) door het leven. Vergeet niet dat de zorg niet geweldig betaald, veel stress kent en ook nog eens vaak negatief wordt belicht. Mensen in de zorg zie wij hebben meegemaakt hebben hart voor mensen, anders houdt men het niet vol.

Maar Kenneth

je schrijft dat jullie bij een specialistische GGZ instelling zitten die betaald wordt vanuit jullie zorginstelling. Ik neem aan dat je dan hulp voor je vrouw bedoelt? Want zorg voor je kinderen wordt onder de 18 jaar niet vanuit je zorgverzekering betaald... Dat gaat via de jeugdwet. Tenzij je zelf als particulier betaalt, en dan loopt het alsnog niet via de zorverzekering.

Waar ik eerlijk gezegd best van schrok toen ik je bericht las, is dat voor zoiets simpels als coördinatie of meer overkoepelende hulp voor een gezin, blijkbaar al de hulp van VT nodig is. En dat een psychologe die jullie al vier jaar lang kent, alsnog een melding bij VT gaat doen.

Blijkbaar is het dus niet meer de prakijtk om door te verwijzen naar een huisarts of een psycholoog voor volwassenen.

En dat jullie jeugdzorgdossier gesloten was, terwijl je wel hulp ed voor je kinderen kreeg, lijkt mij eerlijk gezegd een voordeel, en niet een nadeel.

Maar goed, zoals velen hier zeggen: het probleem is vooral dat het volkomen onduidelijk is of een melding uiteindelijk wel tot bevredigende en afdoende hulp leidt. In feite was het bij jullie vrij simpel (op basis van hoe je het vertelde): de hulp loopt, de kinderen worden gericht begeleid, jullie hedbben een routine, alleen valt ineens je vrouw uit, dus zou er tijdelijke ondersteuning moeten zijn, en een mogelijkheid voor je vrouw om te herstellen en weerstandsvermogen op te bouwen. Dat zou via een huisarts toch geregeld moeten kunnen worden.

Maar er wordt een melding gedaan (door een goede vriend, die jou niet kan bereiken? ik vind dit een vreemd verhaal. Stonden je kinderen dan op het punt te sterven of mishandeld te worden, dat deze goede vriend niet even kon wachten totdat hij jou te pakken kreeg?), terwijl volkomen duidelijk was wat er aan de hand is. Een melding hoort gedaan te worden bij (vermoeden van) mishandeling/verwaarlozing/bedreiging in de ontwikkeling, terwijl ik een overbelaste moeder daar niet onder zou scharen. Maar goed, het tekent de staat van de gezondheidszorg en jeugdhulp, dat hiervoor een melding bij VT nodig is.
En nogmaals, dan mag je dus van geluk spreken dat het voor jullie bevredigend is opgelost.

En inderdaad las ik hierboven ook dat dit dus wel ten koste gaat van situaties waarin wel dringend hulp nodig is. Iedereen komt nu op dezelfde wachtlijst...

Ik vind het trouwens vreemd

dat je schrijft dat de negatieve verhalen oud (tien jaar geleden) zijn. De media staan er jnu juist bol van, het wordt juist nu steeds openlijker door ouders, ouderverenigingen en andere professionals besproken en aangegeven.
De Groene heeft er vorig jaar? twee artikelen aan gewijd, en de Gelderlander is dit jaar bezig met een uitgebreide reeks artikelen over VT.

Geld Kenneth

Het gaat er natuurlijk niet om dat je ze omkoopt voor een hogere plaats op de wachtlijst.
Je kunt wel iets makkelijker een vrijgevestigde psychiater of andere vrijgevestigde hulpverlener inschakelen. Natuurlijk zijn die ook onderhevig aan de meldcode maar die hebben er iets meer belang bij om jou directe zorgverlener te zijn en te blijven.
En ze zitten minder in praatgroepjes die elkaar opjutten over een zorgmelding.

En toch

Een onbekende die op dit forum een jubelverhaal schrijft over veilig thuis, is verdacht als je naar de recente verhalen in de media kijkt.
Kenneth, wat is je beweegreden om op het internet/dit forum je jubelverhaal neer te zetten?
Hoeveel forums ben je afgegaan?
Wil je omgeving niet met je meejuichen?

Verdacht

Ik snap ook niet dat je blij kunt zijn met deze ontwikkelingen. Wat heeft het je uiteindelijk gebracht, wat had je niet zelf kunnen regelen.
Het klinkt zo dubbel, je lijkt aan alle kanten mee te werken, juist dan snap ik de toegevoegde waarde van vt niet.
Vt zou in beeld moeten komen als er minder samenwerking is. En dan roept inzetten van vt natuurlijk ook weer meer weerstand op.

Dat is dus veranderd

Saar « Vt zou in beeld moeten komen als er minder samenwerking is. En dan roept inzetten van vt natuurlijk ook weer meer weerstand op.« 
Dat was zo toen gewone mensen met gewone verzekeringen nog voor gewone zorgen zelf hulp zochten.

In die tijd was dat trouwens ook een klacht kan ik me Herinneren. Gewoon een helpende hand als gewone ouders met gewone - maar zich soms opstapelende - problemen er even doorheen zaten was lastig te vinden.

Tegenwoordig is dat dus wel te vinden, zie het verhaal van Kenneth.
Hij is daar positief over.
Het is ook best begrijpelijk dat hij zijn positieve verhaal kenbaar wil maken. Hij wil dat iedereen weet dat VT juist NIET alleen voor ernstige situaties is waar mishandling of (ongewilde) verwaarlozing op de loer ligt.

Hij wil dus ook echt graag dat al die ernstige verhalen over de gemeentelijke jeugdzorg van verleden tijd zijn. Dan hoeft hij niets meer uit te leggen, geen rare blikken meer te vrezen en misschien zelfs wel « wat fijn voor jullie » horen als hij vertelt over de ingeroepen hulp.

Maar helaas zijn die vervelende situaties juist nog steeds niet verandert.

Gerbera

Maar aan iemand die op dit forum zijn negatieve verhaal vertelt, wordt niet gevraagd of hij zijn klaagzang niet bij zijn omgeving kwijt kan ... raar toch?

knurf

wie zegt dat?
gr Angela

Lofzang Knurf

Ja, dat zou ik wel eens willen weten, hoe zo'n verhaal, VT heeft ons prima geholpen, bij famlie, vrienden, buren en school ontvangen word.
Zelf wordt ik door sommigen nog steeds met de nek aangekeken. Je reputatie gaat er niet op vooruit zullen we maar zeggen.

AnneJ

Heel goed, vermoed ik. Per slot van ekening is dat wat de meerderheid in Nederland verwacht, dat je iets opschiet met hulp.

Tot je 18e

Persoonlijk ook een positieve ervaring; na een valse melding gaven ze ons goed advies en verwezen ze ons naar een organisatie waar wij veel aan te danken hebben gehad.
Maar ik had wel last van het idee dat je kinderen/gezin in een databank verdwijnen, zelfs terwijl een dossier maandenlater gesloten wordt.

Hulp is fijn, maar waarom je, tot de jongste 18 jaar is, ben overgeleverd aan een ‘file’, is mij niet duidelijk. Zo blijft het je achtervolgen. Zij bepalen de regels; zij bepalen dat de info bewaard blijft. Niet alleen tot je 18e, zelfs tot je 35ste. Dat is de aantasting van de veiligheid binnen je gezin.

Het is fijn voor Kenneth dat hij zo positief over VT is. Toch hoop ik dat de melding en de inzet van VT hem over een paar jaar niet gaat opbreken. Je bent nu eenmaal afhankelijk van hoe een casemanager er dan is staat.

Gerbera

"Een onbekende die op dit forum een jubelverhaal schrijft over veilig thuis, is verdacht als je naar de recente verhalen in de media kijkt.
Kenneth, wat is je beweegreden om op het internet/dit forum je jubelverhaal neer te zetten?"

Wat is jouw theorie dan? Is Kenneth een VT medewerker of een door VT ingehuurde Russische trol die hier fake news komt verspreiden? Get real!

Deze man klinkt volstrekt redelijk en hij gaat bovendien inhoudelijk in op jullie reacties. Als je jezelf dusdanig met oogkleppen hebt uitgerust dat iedere ervaring in strijd met de jouwe het resultaat van een samenzwering moet zijn moet je (meervoud) toch echt aan je eigen rationaliteit gaan twijfelen.

Ongetwijfeld is er het nodige mis bij VT, ongetwijfeld opereren ze daarnaast in een omgeving waar verrekte weinig eer te behalen valt maar evenzo ongetwijfeld zijn er ook gevallen waarin ze wel degelijk een positieve bijdrage kunnen leveren in een probleemsituatie.

Als je dat niet kunt accepteren ben je zelf waarschijnlijk toe aan een psychiater.