Speciaal onderwijs?

we weten nu ook dat we er wat school betreft helemaal alleen voor staan. Dat werd duidelijk gezegd: in de bovenbouw is er geen hulp meer, behalve van de AB'er (die niet achter onduidelijke leerkrachten aan gaat).

Het was de verkeerde school - niet toen we hem kozen, maar het is razendsnel veranderd. Maar hij is hier gelukkig en als we hem hier weghalen kan hij alleen nog naar het SO, want andere scholen hebben natuurlijk al genoeg zorgenkinderen. Dat doen we alsnog als het nodig is, maar voorlopig zie ik dat gewoon niet.

Gelukkig is zijn vriendenclubje niet afhankelijk van klas - ze komen uit verschillende niveaus en zelfs jaren.

Overigens heeft het meisje dat hij uit haar sociale isolement had gehaald door haar mee te nemen naar zijn clubje op mijn verzoek beloofd het huiswerk voor hem op te schrijven. Dus wie weet, als hij nu alleen nog mooie cijfers haalt, dan kan het nog kantelen. Daar hoop ik dan maar op.

En heus, een paar jaar geleden was het de vriendelijkste school die je je maar kan voorstellen. Zucht.

Veranderingen binnen school

' het was de verkeerde school'

Veranderingen binnen school kom je vaker tegen. Op de SO van AnneJ is, zo te lezen, ook het één en ander veranderd ( grotere klas). Ook zij moet er achter heen en haar dochter in de gaten houden.

' hij is hier gelukkig'
Ik denk dat het belangrijkste voor een ll is, dat ze zich op school veilig voelen en vrienden hebben. Het probleem met huiswerk dient anders geregeld te worden.

'Spiegel:
Zijn onderuitzak houding werkt tegen hem.
Hij/jij kan zoveel willen, maar dat bereik je in praktijk alleen door zelf ook je goodwill te tonen. Dat zal je zoon toch echt aan moeten werken.
Leg je zoon uit hoe hij overkomt door onderuit gezakt te zitten. Ook al wilt hij niet overkomen als ongemotiveerd; dat doet hij wel. Je zegt dat hij dat doet om minder afgeleidt te worden. Hij kan ook een rustige plekje zoeken.
Op een SO kan hij namelijk ook niet onderuit gaan zitten.

Hier ook eentje: sinds ons kind meer met de docenten zaken besprak en een rustiger plekje op zocht om zo goodwill te tonen, is de perceptie van de docenten ook bijgesteld. Wij zitten er meer bovenop qua huiswerk. Maar de verandering in de klas is uit bewustwording van het kind zelf.
Die actie ligt echt ook bij jouw kind. (Maar die actie komt er niet als jij dat gedrag goed praat door te schrijven dat het onderuit zitten een vorm van concentratie is).

Dring tot hem door dat hij door actief deel te nemen, daar de eerste oogst mee kan binnen halen. Bekijk samen tv-programma over pubers op school en bespreek hun uitstraling. Soms zien kinderen het zelf niet eens.

Je gaf aan dat je zoon zich goed liet begeleiden door zijn moeder. Nu kan een puber, uit het niets, zich keren tegen zijn moeder. Laat de gesprekken over houding en perceptie een taak zijn voor je man. Mannen onder elkaar levert soms sneller resultaat. Neem dus niet alle hooi op je vork; verdeel de begeleidende taken.
Net als bij voetbal; je hebt een trainer en je hebt een mental coach.

Andere school

Je denkt dat een andere school sowieso onmogelijk is, vanwege het feit dat ze al genoeg zorgleerlingen hebben.

Ik weet dat zo net nog niet. Er zijn best scholen die er wel voor open staan, die al ervaring hebben opgedaan, die Passend Onderwijs serieus nemen, die zelf goede trajecten hebben opgezet. Onze jongste gaat binnenkort naar zo'n school. Ik heb met hen meerdere malen gesproken over Passend Onderwijs en hoe zij dat oppakken.

Het feit dat ze op de huidige school van je zoon nu al waarschuwen dat er in de bovenbouw geen hulp te verwachten is, baart mij zorgen. Want je zoon wordt ouder, de eisen worden zwaarder, samenwerking met anderen wordt belangrijker, presentaties moeten worden gegeven, onderzoeken gedaan. Kortom, het wordt voor je zoon alleen maar nog onvoorspelbaarder.

Je volgens mij altijd bij een andere school gaan praten. Probeer er (via het samenwerkingsverband?) achter te komen welke scholen een goed traject hebben voor kinderen met autisme. Je hebt nu een goed verhaal, met een goed rapport en goede opmerkingen van docenten. Je kind gaat weg omdat jij bang bent dat ze hem later niet goed kunnen ondersteunen.

Als je kind niet wil blijven zitten lijkt het mij geen fijne optie. Zittenblijven lijkt mij eerder demotiverend dan stimulerend.

Flanagan

Precies, ik heb inmiddels begrepen dat ik het passend onderwijs helemaal zelf moet regelen. Als ze me dat nou meteen verteld hadden, had ik hem hier niet ingeschreven. Maar nu ben ik ook wel kalmer, omdat ik het weet. Tot nu toe richtte ik me teveel op de school, omdat ik echt dacht dat het een kwestie van informatie was en dat school passend onderwijs serieus nam. Nu ik weet dat ze dat totaal niet doen, ga ik hem meer dan vroeger thuisonderwijs geven (dus meer dan huiswerkbegeleiding: ik volg mijn eigen programma). Voor Frans en wiskunde werkt dat goed, hij is vooral over wiskunde enthousiast. Degene die dat geeft, volgt een methode die gericht is op slimme kinderen (eigenlijk op volwassenen) en dus meer inzicht geeft. Hopelijk houdt hij dat vast. Ook voor Frans gebruik ik een methode voor volwassenen, met goede grammatica-overzichten en zonder hinderlijke plaatjes en foto's. En heel veel oefeningen. Het is van Prisma, voor wie er interesse voor heeft.

Tja, die bewustwording. Natuurlijk werken we daar aan, maar totdat het kwartje valt ben je toch vooral "uitlegmoeder", net als de moeder die dat boek schreef, ook als niemand de uitleg wil horen. Uitleggen is iets anders dan goedpraten. Overigens weet ik dat van die onderuitgezakte houding pas sinds kort. Ik zit er natuurlijk niet bij in de klas.

Ik denk dat ik vader niet zo goed kan inzetten voor het directe begeleidingswerk, want die trekt dat heel slecht. Dan werkt het averechts. Maar als coach kan hij inderdaad goed werken, want die twee lijken op elkaar. Hij legde al uit waarom het voor hem zelf heilzaam was geweest om te blijven zitten. En verder gewoon hulp inkopen. Vooral als hij inderdaad de hulp van mama niet meer pikt op een gegeven moment, maar daar zijn we nog niet.

Ik denk dat zoon dit jaar vooral bezig is geweest met het sociale gebeuren. Hij is echt als een sociale vlinder uit zijn cocon gekropen, heel bijzonder voor een jochie met autisme. Zijn vrienden en vriendinnen zijn bijzonder vriendelijke, sociale kinderen. Maar hij kwam laatst in een nieuwe sociale situatie terecht en ook daar wist hij direct het ijs te breken, zijn zus was er verbaasd over. Ik vind dat eigenlijk nog belangrijker dan hoe snel hij zijn diploma haalt. Desnoods doet hij gewoon staatsexamen of gaat hij in het laatste jaar naar het Luzac. Dan ben ik wel door mijn erfenis heen, dus dat probeer ik te vermijden! Ik kan natuurlijk ook een beetje sparen door de forse ouderbijdrage niet meer te betalen, daar moet ik nog over nadenken. Tenslotte moet ik een deel van het werk van de school doen.

mirreke

Het is een dilemma. Wat weegt het zwaarst, de stormachtige sociale ontwikkeling (die misschien toch wel door zou gaan, wie kan het zeggen?) of het schoolwerk. En dan kan natuurlijk ook opeens het kwartje vallen bij het schoolwerk, zoals destijds bij zijn vader.

Diep in mijn hart hoop ik dat hij nu opeens tienen gaat halen en ze allemaal een poepie laat ruiken .

Oh wow Li

Dat zijn nog eens sprongen.
Je hebt al geregeld dat het huiswerk wat systematischer binnenkomt door dat meisje dat je zoon geholpen heeft. Volg ook of dat echt lukt.
Zelf het huiswerk begeleiden. En inderdaad social stories van je man hoe het soms gaat.
Mijn zoon is in de derde blijven zitten vanwege een stormachtige sociale ontwikkeling. Dat is gewoon realistisch. Er kon bij mijn zoon op dat moment niets meer bij, dat kon ik gewoon constateren omdat we s'avonds altijd samen huiswerk maakten.
Zijn mentor snapte dat niet en vond het geloof ik maar een smoes, maar het was gewoon letterlijk waar.
Overigens is zoon daarna nooit meer blijven zitten en zit nu op het HBO waar hij helemaal bij is en het goed doet. We bespreken zijn 'huiswerk' nu alleen omdat hij het prettig vind om zaken uit te spreken, dat zorgt voor goede inprenting en de onderwerpen zijn voor mij gewoon leuk. Zeker de eerste jaren heeft hij vakken die ik ook gehad heb op de universiteit.
Hier is het huiswerk samen maken met mij nooit een probleem geweest of geworden.
Het kan meevallen. En je zoekt gewoon steeds nieuwe openingen om door te gaan.
Op deze school of op een andere.
Je zoon boft maar met zo'n moeder.:-)

Succes!

Duits

https://www.vandijk.nl/webshop/p/duitse-grammatica-kaart-gebracht-9789066756182
Mocht je zoon Duits hebben dan is deze grammaticakaart een handig hulpmiddel om het vak te overzien en in te prenten.
Ik had het aangeschaft vanwege de onderprestaties van school bij Duits, maar beiden hebben het niet in hun vakkenpakket gekozen helaas.
Omdat mensen met autisme gevoelig zijn voor regels, is het handig om dit door te nemen.

http://scalaleukerleren.nl/zoobookoo-kubusboeken/
Vooral ook voor mijzelf gebruiken we nog steeds de informatiekubussen met grammatica voor Nederlands, inhoudsmaten en gewichten en dergelijken.

dank je

Die grammatica-kaarten had ik voor oudste al aangeschaft, maar niemand kijkt ernaar zonder zware druk van mij Maar die kubussen lijken me prima. Hij werkt ook graag met Quizlet, dan mag hij Duitse of Franse woordjes afschieten met het Nederlandse equivalent. Als fervent gamer vindt hij dat prachtig.

Ik heb inderdaad goede hoop dat hij niet verandert en mijn hulp blijft accepteren. Ergens voelt hij volgens mij wel dat hij mij voorlopig nodig heeft om de wereld te verduidelijken. Maar mocht dat ooit veranderen, dan zien we het dan wel weer.

Bij de overige kinderen besloot ik al vroeg dat de ene zo moeilijk was als kind, dat ze wel een hele makkelijke puber moest worden, om me te compenseren. De ander was zo lief en schattig, dat ik rekende op drakerig gedrag tijdens de puberteit. Het is allebei uitgekomen, dus misschien heb ik wel voorspellende gaven? ;-)

Ik heb een link voor je

https://www.passendonderwijs.nl/brochures/handreiking-onderwijs-en-zorg-gesprekshandleiding/

Ik heb even rondgevraagd (zeggen dat ze niet aan PassendOnderwijs doen), en wat zij doen mag niet.

Over Frans: Welke methode is dat? Prisma heeft namelijk meerdere methodes Frans.

Mijn zoon heeft daar wellicht baat bij...

Ik herken het sociaal opbloeien heel erg, overigens. Van en over school hoor ik op dat vlak alleen uiterst positieve verhalen. In ons geval is dat ook weer nadelig, omdat ze nauwelijks 'zien' waar dat autisme van hem nou zit, behalve dat hij in gesprekken met en antwoorden tegen docenten erg kort van stof is.

Kortom, het gaat goed, kortom ondersteuning is eigenlijk niet nodig. Zoals gezegd hebben we toch verlenging van de coach gekregen. Dat is fijn. Helaas hebben wij zelf de financiële mogelijkheden niet om bijvoorbeeld een zorgstudent in te huren. Wel krijgt hij 1x per week bijles Nederlands (hij komt van een Duitse school). Evt. zou ik deze bijles naar 2x kunnen opschroeven. Ix nlds, 1 xplanning, zoiets.

Enfin, dan nog: als hij nu blijft zitten haal je hem ook uit zijn sociale omgeving. Ik vraag me echt af of dat goed doet, als hij wel op deze school blijft. Wat is zijn gemiddelde?

Kijk eens naar de gesprekshandleiding.

Sociale omgeving

@Mirreke, Li gaf aan dat zoon deel maakt uit een vriendenclub van verschillende niveaus en jaren. Die vriendschap hoeft niet te veranderen. De vrienden zoeken elkaar op.
Dat wordt moeilijker als hij naar een andere school gaat. Dan moet hij opnieuw vrienden maken.

Precies

Dit clubje is echt heel bijzonder, vind ik. Een deel staat trouwens op afstromen, maar omdat het het "luchclubje" is, hindert dat niet.

Ja, dat "het gaat goed, dus laten we vooral stoppen met datgene wat zorgt dat het goed gaat" herken ik wel. Ik weet nog dat een juf op de basisschool zei dat ze het raar vond dat de slimste jongen van de klas ondersteuning kreeg, terwijl er toch zoveel kinderen waren die dat beter konden gebruiken. De toenmalige AB'er keek haar koeltjes aan en antwoordde: "Gelukkig ga jij daar niet over."

Dat dit niet mag weet ik, maar wat doe je eraan? Ik heb wel het samenwerkingsverband op de hoogte gesteld (daar moest ik toch verslag uitbrengen omdat ik ze had gevraagd te bemiddelen), maar die kunnen er ook niks tegen doen.

Prisma: het is deze methode: http://www.prisma.nl/boek/9789000351749/Frans-voor-zelfstudie/

En we hebben er ook een voor Duits, maar die heeft dit kind juist niet nodig omdat hij een goede docent heeft. Geen idee of hij verstand heeft van autisme, maar het is zo'n lieve, goeie man met hart voor kinderen, dat hij dat niet eens nodig heeft.

En Quizlet ken je vast wel, voor de woordjes? Die zet ik er wel zelf in, anders gaat het natuurlijk mis, of duurt het eeuwig.

ik gebruik wrts

DAn zet ik ze er zelf ook in )... Wij hebben vroeger een heel leuk spel gehad voor rekensommetjes en later tafels en zo. Maar zoonlief wil nou geen 'kinderachtige' spelletjes meer...

Bedankt voor de naam van de Franse methode. Ik ga eens kijken. Nog een jaar Frans, dan gaat hij het laten vallen.

Mijn zoon heeft jarenlang in Duitsland op school gezeten, dus zijn Duits is perfect. Hij zit eigenlijk voor jan met de korte achternaam in de les, maar blijkt daar wel voor zijn medeleerlingen een hele goede functie te hebben (las ik net in zijn rapport dat hij net vanmiddag heeft gekregen). Dat is juist weer erg goed voor hem.

Een erg leuk stukje geschreven door de docent

Ja, als hij in een fijne vriendengroep zit op deze school kun je overwegen hem dan te laten blijven zitten. Ik zou hem wel een peptalk geven hoor, wie weet is het zijn eer te na. En wat je kunt doen, zelf met de decanen gaan praten over toekomstige mogelijkheden. Mijn ervaring op één van de middelbare scholen waar we ervaring mee hebben is dat de sfeer en het team in de bovenbouw totaal veranderen. Echt fijne mensen, veel relaxter, en er is veel meer begrip.
En als je geen vertrouwen houdt: toch eens vrijblijvend gaan praten op een andere school... Nee heb je, ja...

Maar fijn joh! Dat jullie zoon zo goed gaat! Wat heerlijk is dat he, als ik eraan denk kan ik soms helemaal emotioneel worden van blijdschap... )

Ik heb dit draadje laten lezen door iemand die beroepsmatig o.a. met passend onderwijs te maken heeft.

Als je interesse hebt mag je haar rechtstreeks mailen. Als je haar mailadres wilt hebben, dan kun je mij mailen op 05mirreke at gmail dot com.

Zij heeft mij een mail geschreven o.a. met tips naar aanleiding van dit draadje. Die wil ik je ook graag doorsturen.

dank je!

Ik ga je zometeen mailen.

Overigens zei dochter, toen ik haar zei dat de teamleider zo'n naar verhaal had over passend onderwijs in de bovenbouw: "Mevrouw X? Joh, daar luistert op school helemaal niemand naar, iedereen weet dat ze gek is." Heerlijk, zo'n nuchtere puber. Dus misschien moet ik eens met de teamleider van de middenbouw gaan praten.

Teruggemaild

dus... :-)

Li nogmaals gemaild

Ik weet niet of je vaak naar je gmail kijkt (ik dus niet ), vandaar dat ik het hier even meld, maar ik heb je nog een mail gestuurd.

groet,

Mirjam

ik ook niet!

Ik zal even kijken, dankjewel! Ben hier flink aan het malen nu...hopelijk maal ik er iets goeds uit.

Hoe is het nu bij jullie?

Bij ons is veel gebeurd... Zoon gaat goed, begeleiding gaat door!!! Wel moeten praten en uitleggen, maar school wil goed meedoen nu. :-)

Hij is dus blijven zitten, haalde alleen nog maar slechte cijfers na alle toestanden. Ondertussen bleven ze maar roepen dat hij het toch niet alleen voor het overgaan deed en dat hij vooral gemotiveerd moest bijven. Tja, welke dertienjarige blijft onder dit soort omstandigheden gemotiveerd?

Mijn vraag blijft toch steeds "waarom", maar daar wordt overheen gewalst. Laatst zei hij dat hij wel eens buikpijn had voor een toets, kreeg ik meteen weer een verhaal dat hij hier wel voor gekozen had en zo. Nou, als je elk kind dat buikpijn heeft voor een belangrijke toets meteen naar het speciaal onderwijs doet...

Nee, wij zijn niet blij. Bovendien hoor ik vandaag of de jongste wel overgaat, dat geeft ook spanning. Maar ik probeer er een positieve draai aan te geven. Ik ga proberen een oudergroepje op te zetten van kinderen met een OPP, die af en toe met de schoolleiding overleggen over passend onderwijs. Ik heb al twee kandidaten. Dat moet wel heel voorzichtig aangevlogen worden natuurlijk. We blijven het toch maar proberen...

Pas je op!

Pas je op dat je niet de trekezel gaat worden van andere ouders. Juist omdat je jongste ook begeleiding kan gebruiken, zou ik niet te veel hooi op de vork nemen. In ieder geval niet voor een school niet aangeeft geen tijd/energie te kunnen steken in intensievere begeleiding. Focus op je kinderen en maak liever tijd om als gezin iets leuks te doen ipv een vergaderiing met andere ouders in kader van opp.

Toch flanagan

Ik zat met een andere passend onderwijs ouder in de MR. Dat helpt ook je eigen kind omdat je dan weet welke koers de school vaart, wat er leeft, en je kunt er zelf ook aan bijdragen. En je hebt zinvolle contacten die je in een crisis van pas kunnen komen.
Hier was dat wel een aanrader.

Keuze

Tijdig informeel wandelgangen overleg, vlak voor de MR begon heeft er voor gezorgd dat dochter naar speciaal onderwijs vlakbij en van onze keuze ging, waar ze eigenlijk verder weg en minder onze keuze geplaatst bleek te zijn. Men was bang dat ze zich niet zou kunnen handhaven tussen groepen met veel jongens, terwijl ze juist moeite heeft met meisjes.:-)

Wel doen!

(sorry flanagan )

Ik ben laatst bij een lotgenotendag geweest (van MamaVita, moeders van kinderen met autisme...), en ik vond het een verademing, waar ik ook nog eens weer heel veel heb geleerd. Iedereen is ervaringsdeskundige, dat heb ik als zo prettig ervaren!

Het bracht me meteen weer in herinnering hoe fijn ik destijds de oudercursus heb gevonden, vooral ook weer door de lotgenotencontacten en de informatie. Je hoeft dan niet telkens het wiel uit te vinden, en het geeft een wonderlijk gevoel van rust, te weten dat er meer ouders worstelen met dezelfde problemen...

Ik zou het zeker wel doen. Niet een groepje waar jij alle sores voor oplost, maar wel een groepje vanuit de gedachte: samen sta je sterk, waarmee je de houding van school kunt peilen enz..

Ik zal je mailen! (heb ook weer het wachtwoord voor mn hotmail gevonden, dat was ik kwijt)..

Even nog: je zoon heeft asperger toch? Hij heeft een OPP blijkbaar. Wat staat daar in? Het moet nl. behoorlijk concreet zijn... En jij mag als ouder aanvullingen aanleveren...

Ben je tevreden met het OPP? Kun je eens met de intern begeleider aan tafel?
Bij ons leek het helemaal mis te gaan, en op de een of andere reden heb ik blijkbaar toch de juiste opmerking gemaakt of de juiste toon geraakt. Iig wordt nu (2 jaar te laat) een OPP opgesteld, en gaan ze goed en serieus aan de slag met kijken hoe ze hem naar het diploma gaan begeleiden...

Kinderen als jouw zoon zullen in speciaal onderwijs niet aarden, en dan worden ze uiteindelijk thuisziter. Laat dit (voorkómen van thuiszitten) nou speerpunt zijn v/h beleid v/h ministerie... Toen ik dat noemde (ik denk dat dat het was...) leek iedereen wel gereset. Ik ben nog steeds erg blij met deze school.

Ook is afstromen voor jouw zoon geen goed idee... Want zijn problemen (het plannen en organiseren) blijft ook op de havo bestaan. Zij moeten hem op zijn niveau ondersteunen...

Ik heb je een mail gestuurd

aan je gmail-adres.