Privacy en passend onderwijs - bijeenkomsten

Deze is leuk

Een voorbeeld Henk

https://www.sooog.nl/downloads/2483-19SW%20SBO%20Delta%20SOP%202015-2019.pdf

Vanaf pagina 76 tref je een beschrijving van de inhoud van het leerlingendossier.
Grappig genoeg maakt het een onderscheid tussen 1 persoonsgegevens, en de rest van de lijst t/m 10 waaronder medische gegevens (7) alsof dat geen persoonsgegevens zijn.

Deze stichting openbaar onderwijs houdt nog meer bij wat niet mag
- geboorteplaat
- gezindte
- nationaliteit 1e en 2e
- culturele achtergrond
- land van herkomst vader
- land van herkomst moeder

Dat allemaal in 3voud want de ouders moeten het van zichzelf ook invullen.

Vervolgens staat er Definitieve inschrijving vindt pas plaats wanneer a
an de volgende voorwaarden is voldaan: "alle gegevens over het kind en de ouders op het ins
chrijfformulier zijn ingevuld"

Dat mag niet. Dat is chantage

Bovendien helpt het de school niet.
De school heeft geen grondslag om gegevens over de nationaliteit van de leerling en de ouders te hebben. Dat verandert niet met een toestemming onder dwang.

Ja maar

Ik moet bij elke inschrijving (hulpverlening dan wel onderwijs) aangeven met wie gegevens gedeeld mogen worden dan wel bij wie opgevraagd mag worden. Daar zullen ‘ze’ zich daarna toch wel aan houden?

En wat mijn werk betreft: ik geef les aan meervoudig gehandicapte kinderen. Die moeten een indicatie voor revalidatie hebben om geplaatst te worden. Dat gaat toch allemaal niet lukken zonder medische gegevens? Het is voor mijn werk in de klas wel handig om te weten of een leerling spastisch is of kan lopen, wat de handfunctie is en of het IQ meer in de buurt van de 20 of de 69 zit. Zonder al die gegevens wordt lesgeven heel lastig.

Afspraken

Ga er niet vanuit dat men zich aan dit soort privacy afspraken houdt. Het is voor hen makkelijker om zich er niet aan te houden en de ouder die dat niet wil is meestal de uitzondering.
Ik had de school zeer nadrukkelijk aangegeven dat ik geen contact wil met de 'schooldokter' toch had een therapeute van dochter voor ons een afspraak met die mevrouw gepland.
Ik had de schooldokter zelf ook al eens een babbeltje mee gemaakt en aangegeven dat ik haar werk ook kan waarderen, we zijn ook door een jeugdarts goed geholpen maar dat mijn dochter al een huisarts en een psychiater heeft en tenzij daartoe gedwongen ik geen schooldokter wil vanwege de dossiervorming en de subjectieve verhalen die dan verzameld worden.
Bij die dokter kregen we toch een afspraak zodat dochter kon leren om toch naar school te gaan met Pfeiffer.

Niet gedaan maar het kostte moeite om er vanaf te komen.

Ook het niet deelnemen aan ggd-enquetes ondanks schriftelijk materiaal werd gewoon toegestaan. Omdat ik geen weigeringsformulier had getekend. En ondanks mijn nadrukkelijke vraag nam men voor het gemak maar aan dat het dan wel goed zat. Ook omdat die medewerkers dat dan benadrukken. Als iemand niet expliciet weigert op een uitnodiging dan doe je het toch wel?
Maar dan draag je zelf bij aan vermelding als zorgweigeraar. Dus dat doe ik niet.
Moeten zij weten, positieve toestemming is volgens de wet vereist maar er zijn smoesjes genoeg waarmee men dat omzeilt.

Dus zorg dat je kind ook goed op de hoogte is van de gemaakte afspraken en vermeldt in zijn/haar agenda wat je niet hebt toegestaan. Dat kunnen ze dan zelf ook nog eens nalezen en anderen laten lezen.
Inclusief je telefoon nummer zodat zij jou kunnen bellen. Doen ze niet hoor, maar dan is het wel duidelijk.

Niet wat maar dat

Vogel "Die moeten een indicatie voor revalidatie hebben om geplaatst te worden. Dat gaat toch allemaal niet lukken zonder medische gegevens? "

Allereerst: De grootste verandering van passend onderwijs gaat over gewoon regeluier onderwijs. Dus niet over speciale scholen voor gehandicapten of revalidatie instellingen waar ook onderwijs gegeven wordt.
Het voorbeeld dat ik gaf gaat over een gewone openbare basisschool.

Ik weet niet over wat voor een school jij het hebt Vogel.

Maar dan nog: medische gegevens kunnen worden beheerd op "need to know" basis. Dus als er een medische indicatie nodig is voor toelating, dan heeft de verstrekker van de indicatie de relevante medische gegevens nodig. De school hoeft alleen maar te weten dat die indicatie er is.
Meer niet.

"Het is voor mijn werk in de klas wel handig om te weten of een leerling spastisch is of kan lopen, wat de handfunctie is en of het IQ meer in de buurt van de 20 of de 69 zit. "

Want? Je merkt zelf het verschil niet?
Ik denk eigenlijk dat je genoeg zou hebben aan buitenkant informatie. Dus niet de uitslag van de IQ test, maar de gradatie.
Maar ik sluit helemaal niet uit dat er voor het type onderwijs dat jij geeft wél wettelijke grondslag is voor het beheren van detailinformatie door de school al ken ik geen regelingen of weten die dat zo benoemen.

In het reguliere onderwijs is die wettelijke grondslag er niet, behalve dan wat ik al eerder noemde.
Zo is voorstelbaar dat de lift in het schoolgebouw alleen met een pasje op naam gebruikt kan worden. Leerlingen in een rolstoel krijgen zo'n pasje. Automatisch betekent dat dan dat er van leerlingen met rolstoel een registratie bestaat.

Datzelfde geldt voor de ringleiding (doof) of toegang tot de rustkamer, gebruik van de schoolrolstoel (sport?), etc.

Al hoeft in al die gevallen niet geregistreerd te staan wat er precies medisch aan de hand is. Een aantekening waarmee in het gebruik van die voorzieningen voorzien kan worden is genoeg.
Niet wat, maar dat.
"buitenkant informatie" heet dat in privacy-taal

Grenzen

Ik vind dat men naast zich druk te maken over het beheer van info, men in de bijeenkomst ook mag stil staan bij de gedragsregels hoe een school aan de info komt..
Komt de info bij de ouders vandaan of uit 1:1 gesprekken tussen kind en leerkracht waarbij de leerkracht aan een kind vraagt of er thuis problemen zijn, hierbij aangevend dat kind dit gerust kan delen omdat het tussen hun blijf, (valse veiligheid bieden).
Juist deze kwetsbare groep leerlingen kunnen sneller met dergelijke 'goedbedoelde' vragen geconfronteerd worden, wanneer leren en concentratie hen parten speelt. Ze zijn niet bewust van de gevolgen van hun antwoorden. Zelfs de leerlingen die hiervan wel bewust zijn en geen antwoord geven, krijgen te maken met een aantekening in het dossier in de strekking van onveilige thuissituatie.
Leerkrachten zijn vrij om naar het welzijn van kind te vragen, maar gaan ook over grenzen heen als ze het probleem eerder zoeken bij het thuisfront dan in hun eigen gelederen.

Waarom is de bijeenkomst nodig? Omdat in een dossier staat dat ouders gescheiden of geïmmigreerd zijn ( terwijl we leven in een multicultureel land)? Of omdat dossiers regelmatig besmeurd zijn met info, die er niet in hoort en op onjuiste wijze verkregen is. Ik denk dat de meeste klachten over het beheer van privacy- informatie het gevolg is van het laatste: overtreding van grenzen dmv suggestiviteit.
Alleen zal dat punt wel niet meegenomen worden want dat is onderwijs Nederland tegen het zere been.

M Lavell

In je voorbeeld is wel verbetering te constateren: ze vragen niet naar de hoogstgenoten opleiding van de ouders zoals dat vroeger wel vaak het geval was. Er is dus hoop voor de toekomst.

Hallo Henk,

Was het een verhelderende bijeenkomst?

@Flanagan

Het meeste wist ik al. Maar toch heel nuttig.

In de loop van deze week zal ik mijn verslagje schrijven (en posten).

Was er nog iemand naar de bijeenkomst in Eindhoven geweest? Mirreke misschien? Dan bespreek ik graag - per mail - nog even mijn verslag, voor ik het presenteer.

Henk Boeke

Verslag

Themabijeenkomst 'Privacy & passend onderwijs'
Utrecht, 12 december 2017

De bijeenkomst bestond uit twee delen:
- een algemeen gedeelte, waarin de basisprincipes uiteengezet werden;
- en een serie workshops over specifieke onderwerpen.

* Algemeen *
Het algemene gedeelte was vooral bedoeld om te benadrukken hoe belangrijk het onderwerp is. "Privacy is een mensenrecht." Vooral belangrijk voor het gros van de deelnemers, bestaande uit professionals. Om hen ervan te overtuigen dat je privacy niet moet zien als iets wat lastig of hinderlijk is, maar wat nuttig en noodzakelijk is. Ook werden de basisprincipes van de privacy-wetgeving nog even samengevat.

Voor mij bracht dit onderdeel weinig nieuws. Omdat ik wel weet wat de basisprincipes zijn. Zoals:
- doelbinding (scholen en samenwerkingsverbanden mogen alleen maar gegevens bewaren met een duidelijk omschreven doel);
- dataminimalisatie (scholen en samenwerkingsverbanden mogen alleen maar gegevens bewaren die écht nodig zijn);
- en het recht van de ouders op inzage, het recht op correctie, en het recht op verwijdering van gegevens.

Allemaal bekende stuff.

Maar ja, daar kunnen weer andere wetten en regels overheen gaan, met name wanneer dat 'in het belang van het kind' is. Zo is het bijvoorbeeld weer níet mogelijk om gebruik te maken van je recht op correctie of verwijdering van gegevens bij verdenking van kindermishandeling. Eveneens bekend.

Tot slot werd nog even gewezen op wat hierboven ook al aan de orde kwam (zie de bijdragen van Miriam Lavell): dat er in principe geen medische gegevens verzameld en bewaard mogen worden (door de school of het samenwerkingsverband), tenzij het gaat om medische ondersteuningsmiddelen.

Omdat scholen – en samenwerkingsverbanden – in principe geen medische gegevens mogen verzamelen en bewaren, werd geadviseerd dat medische professionals, zoals kinderartsen (maar ook orthopedagogen, etc.) hun rapportages splitsen in twee delen:
- een diagnostisch deel, dat niet bedoeld is voor de school;
- en een adviesdeel, dat wél bedoeld is voor de school.

Mij lijkt dat een zinvol en nuttig advies.

* Workshops *
Er werden vier workshops aangeboden:
- Bevoegdheden van het onderwijs en rechten en plichten van ouders;
- Deskundigen en onderzoek;
- Delen van gegevens met externe partners;
- Privacy en de samenwerking met samenwerkingsverbanden.

Jammer genoeg kon er maar één van de vier workshops gevolgd worden. Ik koos voor:
- Bevoegdheden van het onderwijs en rechten en plichten van ouders

In deze workshop ging het vooral over de zogenaamde TLV, oftewel de 'toelaatbaarheidverklaring', oftewel de doorverwijzing (door de school) naar het speciaal onderwijs. Dat kan gaan schuren, omdat de school een zorgplicht heeft, en daarom zo'n doorverwijzing kan opstellen. Waar je als ouders flink mee in je maag kan komen te zitten, omdat geen enkele reguliere school je kind dan nog weer terug wil hebben. Niets aan te doen.

Verder werd het probleem van de 'warme overdracht' besproken. Dat is: wanneer een leerling van de ene school naar de andere gaat, en er mondeling (of per e-mail) informatie wordt uitgewisseld tussen de ene school en de andere. Dus niks met officiële dossiers, maar gewoon geklets. Daar helpen geen wetten en regels tegen. Dat gebeurt gewoon.

* Huiswerk *
Jullie stuurden mij op pad met huiswerk. (Omdat ik daar zelf om gevraagd had.) Dat waren een hoop vragen, maar eigenlijk kwamen ze neer op twee basisvragen:
- wat is eigenlijk de bewaartermijn (voor leerlinggegevens);
- en waar kun je terecht als er dingen mis gaan.

Wat de bewaartermijn betreft: dat is een heikel punt. Want enerzijds geldt er een bewaartermijn van 3 jaar, voor de school of het samenwerkingsverband. Maar anderzijds geldt er een bewaartermijn van 15 jaar voor professionals die onderzoek hebben gedaan, en diagnoses hebben gesteld, zoals orthopedagogen. (Die al of niet in dienst kunnen zijn van de school of het samenwerkingsverband.) Men is er domweg nog niet uit hoe dit geregeld moet worden.

En wat de procedure voor klachten en problemen betreft: dat kun je zowel theoretisch als praktisch benaderen. In theorie kun je allerlei wegen bewandelen, tot en met de Landelijke Klachtencommissie Onderwijs (LKC) en juridische procedures aan toe, maar in de praktijk blijken de meeste ouders daarop vast te lopen.

Praktischer is het - aldus de medewerker van OCO die ik na afloop sprak - om gewoon stapje voor stapje de school door te lopen (eerst de docent, dan de directeur, dan het bestuur, en eventueel de MR) en dan – als het allemaal op niets is uitgelopen – advies te vragen aan een oudervereniging, zoals Ouders & Onderwijs (Steunpunt passend onderwijs), of OCO (het kleine - Amsterdamse - broertje van Ouders & Onderwijs).

Henk Boeke
Redactie Ouders Online

Bedankt voor je verslag

Nu maar hopen dat de medische specialisten bereid zijn om hun rapportages in verschillende onderdelen op te splitsen. Ik heb liever dat medische specialisten zich gaan bekommeren om onderwijskundige adviezen, dan dat onderwijskundigen zich gaan bekommeren om medische gegevens.

tsjor

Bewust

Nog voor de invoering van passend onderwijs, stelde de psycholoog een medisch rapport en een schoolversie op.
De psycholoog was bewust met de werkwijze van sommige medewerkers in het onderwijs en trachtte zo ons kind te beschermen tegen onjuiste omgang van prive-gegevens.

Ze bestaan en komen niet voor in de schoolgids aangegeven lijst van adviesbureaus.

---
Ik snap het advies van oco: stap voor stap. Alleen speelt tijd ook een rol. Voor je het weet, heb je een lpa aan de lijn. Daarnaast kan een consulenr je wijzen op rechten waar je geen notie van had. Wacht dus niet te lang als het dreigt vast te lopen.

Ervaringen?

@Tsjor: graag gedaan!

@Flanagan: over het nut van die consultenten zijn de meningen verdeeld. Ik ken in ieder geval één ouder die er slechte ervaringen mee had. Maar het advies om snelheid te betrachten lijkt me heel nuttig. Voor zover mogelijk.

@Allen: meer ervaringen met onderwijsconsulenten? En recente ervaringen met het Steunpunt Passend Onderwijs (sinds dat ondergebracht is bij Ouders & Onderwijs)?

Verbazing

Op OOL zijn inderdaad draadjes voorbij gekomen met minder ervaringen van consulenten. Heel jammer want zij zijn wel degene waar je je gehoord voelt, men met je meedenkt en van wie je een gedegen advies mag verwachten. Waar kan je anders heen...
Het belang van een kind dient voorop te staan.

Datzelfde geldt ook voor psychologen.

Gelukkig hadden we beiden, want de weerstand was meedogenloos. Iedereen hield elkaar de hand boven het hoofd, alsof er geen regels bestonden.

Het verslag van Henk geeft niet veel geruststelling: men is er domweg nog niet uit en de praktijk is niet in lijn met de mooie theoriën op papier.

Wij zijn oco a'dam nog altijd zeer erkentelijk voor hun bijstand, die niet op hield na sluitingstijd omdat ze goed begrepen dat een mensje hen nodig had.