Opmerkingen/meningen luier zoon

Mmhh

Ik vind dat wel wat makkelijk hoor.
Ik vind dat heel veel mensen asociaal gedrag vertonen. In ieder geval gedrag waar ik last van heb;) Zou erg mooi zijn als iedereen die zich niet super gepast kan gedragen thuis zou blijven:)

Maar weten wij veel. Ik kan me echt niets voorstellen bij het hebben van een jong kind met deze ernstige beperking. Lijkt me behoorlijk ingewikkeld en natuurlijk wil je dat voor kind het leven toch zoveel mogelijk doorgaat, een hele uitdaging lijkt me zo.
De vergelijking met een baby of moeder vind ik vrij onzinnig.

Dat ts in haar worsteling met het leven wat zaken onhandig aanpakt, vind ik nogal invoelbaar en ik vind dan ook dat ze, mocht aanspreken in het openbaar echt nodig zijn, iig respectvol bejegend dient te worden, de vraag is of dat gebeurd is.

Ik zou het sowieso niet toejuigen dat we het acceptabel vinden dat deze kwetsbare mensen niet meer openbaar zouden mogen reizen oid. Het leven stinkt nu eenmaal weleens.

Kopzorg

'Met een kind met een vlekje ga je wel eens iets doen dat achteraf niet goed uitpakt.
TS is met de bus gegaan en dat ging mis, waar ze op aangesproken werd.
Je kunt van je kind met vlekje geen kluizenaar maken. Ze moeten wel eens ergens mee naar toe. Met ons kind gaat dat wel eens goed maar ook wel eens niet. En soms neem je bewust een risico, omdat je hem de ervaring gunt ook al weet je van tevoren dat kind en jij het zullen moeten bezuren. Mijn kind, omdat het overprikkeld raakt, ikzelf , omdat ik commentaar krijg van anderen op mijn manier van handelen.

Als je wilt dat het leven 100% voorspelbaar is dan moet je dus altijd thuis blijven en nooit eens iets ondernemen.'

Natuurlijk kun je dingen wel eens verkeerd inschatten. En dan doe je het de volgende keer anders. Of je accepteert de consequenties. Maar TS lijkt niet te vinden dat dit niet handig was.

Tjonge

Ik schrik van de afwijzende reacties hier. En dat even los van de vraag of het in deze tijd van Coronamaatregelen goed was voor ts en haar zoon om kleding te kopen en daarvoor met de bus te gaan.

Maar het gevoel dat alle afwijzende reacties bij mij oproepen is dat van onverdraagzaamheid. In de publieke ruimte mogen we ons blijkbaar alleen/vooral bewegen als we niet afwijken van de norm en geen overlast veroorzaken.

Nee, iemand met een stinkende luier is niet prettig in aanwezigheid van anderen. Of die iemand nu een baby, peuter, jong kind of volwassene is. Maar ach, de met deodorant/eau de toilette/parfum volgespoten medereiziger slaat ook op mijn longen. Of degene die niet in mijn aanwezigheid rookt maar wel ongelofelijk doorrookt ruikt. Of degene die echt stinkt omdat ..... (vul in: zwerver, puber die niet wil douchen enz).

Allemaal niet fijn maar wel realiteit. In de publieke ruimte. En ik spreek ook de stinkende roker niet aan. Want die mag gewoon roken in zijn eigen huis en als hij/zij dan nog steeds stinkt als wij elkaar tegenkomen, zie ik dat als mijn pech. En degene die stinkt omdat de luier vol zit.....ik zou naast het ruiken van de nare geur vooral te doen hebben met het feit dat het blijkbaar nu niet mogelijk was te verschonen en dat diegene in de eigen ontlasting moet zitten. En met degene die zich daardoor opgelaten voelt.

Samenleven is ook leven en laten leven. En accelereren dat geen overlast hebben van elkaar een illusie is.

Ts, ik vind dat je het nog mooi hebt proberen op te lossen voor je medereizigers door achter in de bus te gaan zitten waar niemand zat en je de overlast voor anderen zo veel mogelijk beperkte.

Afwijzende reacties?

Die zie ik niet zo. Er is niemand die zegt dat de zoon van ts nooit met het OV mag en maar thuis of rond het huis moet blijven. Wel dat het uitje nu niet handig gepland was. Er was geen noodzaak om met het OV te gaan. TS geeft aan 'constant thuis zitten is ook niks'. Bovendien is er een auto in het gezin. Het uitje had best uitgesteld kunnen worden tot de auto beschikbaar was, omdat de vader met het OV naar zijn werk ging, thuis werkte, of als dat allebei niet kan, tot hij vrij was. Door de coronamaatregelen was er ook geen mogelijkheid om de jongen te verschonen. Slecht gepland dus. Dat is vervelend, vooral voor hem. Hij moet in zijn eigen ontlasting zitten en hij geneert zich waarschijnlijk. Maar het is ook niet fijn voor de medepassagiers.

Ik leer mijn kinderen overigens inderdaad dat ze in het OV geen overlast mogen geven. Niet hoorbaar muziek luisteren, geen aanstootgevend gedrag tonen (uitgebreid zitten zoenen valt daar wat mij betreft onder, maar zo ver zijn ze nog niet), geen stinkende etenswaren nuttigen. Ik las ooit een column waarin de columnist twee meisjes erop aansprak dat zij herrie maakten in het OV. 'Het is hier openbaar, hoor', antwoordde een van de meisjes. 'Daarom juist', zei hij. Dat zou ook mijn lijn zijn. En dan heb ik het uiteraard niet over niet af mogen wijken van de norm, maar wel over geen vermijdbare overlast veroorzaken. Als ik vergeten ben om droge kleren mee te nemen (of ervoor gekozen heb die niet mee te sjouwen), mogen de kinderen van mij niet in attracties waarin ze doorweekt kunnen raken, want we moeten nog terug met het OV. Het OV blijft alleen leefbaar als mensen ernaar streven vermijdbare overlast te voorkomen. Dus met een kind met een volle luier zou ik niet instappen. De stinkende roker, de met deo volgespoten reiziger, de stinkende reizigers vallen wat mij betreft niet onder vermijdbare overlast, omdat dat niet ter plekke opgelost kan worden. Wel zoek ik eventueel een ander plekje, zoals ik ook zou doen bij de kakelende dames op de terugweg van de huishoudbeurs of de Libelle zomerweek en het tongende stelletje. Geen van deze zou ik er overigens op aanspreken, evenmin als ts. Al had ik ook dan waarschijnlijk een ander plekje gezocht.

Volgens mij is juist de Corona tijd de oorzaak

Van alle afwijzende reacties.
‘ En dat even los van de vraag of het in deze tijd van Coronamaatregelen goed was voor ts en haar zoon om kleding te kopen en daarvoor met de bus te gaan.’.

Volgens mij is die regel precies de scheidslijn tussen de ‘onverdraagzamen’ en de ‘meehuilers’. En die termen kies ik bewust even negatief. Ik denk dat de onverdraagzamen helemaal niet zo onverdraagzaam zouden zijn als het een echt ongelukje was. Dat is dit niet. Zijn volle luier is sneu voor hem, en het gevolg van een reeks van foute keuzes (op pad gaan zonder horeca open, met ov IPv auto, voor iets wat thuis via online shoppen kan).

Terwijl de meehuilers blijven hangen op ‘een ongelukje kan gebeuren’. Klopt. En niemand van de onverdraagzamen vindt dat mensen met ‘vlekjes’ als kluizenaar moeten leven. Alleen moet je nu wat meer nadenken bij wat je doet, zeker als je een vlekje hebt. Is dat onverdraagzaam? Denk het niet. Wel bot misschien, als je je verheugt op een uitje met de bus en je nu ineens geconfronteerd wordt met dat het niet zo slim was.
Dus; echt oprecht sneu voor je zoon - vooral omdat zo lang in een volle luier niet fijn is. Volgende keer gewoon de auto nemen en je man met het ov laten gaan!

Ach weet je

in het gewone leven, dwz zonder Corona, zie je het ook vaak gebeuren. Dat er dingen zijn die je liever niet meemaakt. En dat er mensen zijn die zich daaraan ergeren.

Denk aan de keren dat een boze peuter gillend en krijsend in de supermarkt op de grond liggen omdat ‘ie z’n zin niet krijgt. Of in de bus, de trein, het pretpark enz. Dat is ook een vorm van overlast. Dan kun je je ook gaan lopen opwinden, want ‘zo heurt het niet’. Maar eigenlijk heb ik dan altijd vooral medelijden met de ouder die zich opgelaten voelt en probeert kind in te tomen, gevolgen te verzachten enz. En dan denk ik vooral: tjonge, blij dat ik niet in zijn/haar schoenen sta. En zo kan ik nog best veel situaties oproepen waar iets vergelijkbaars voor geldt.

En nee Iris, je hebt gelijk: overlast is nooit de bedoeling en je geeft het ook niet met opzet. Maar ja, de praktijk is weerbarstiger dan mijn goede bedoelingen. En die van anderen. En soms gebeurt het dus toch.

Hmm ...

Ik hoop wel dat die jongen heeft kunnen staan daar achter in die bus.

Vergeet de chauffeur niet

Dat verbaast mij dan weer wilgenkatje.
Ik denk niet dat er ooit een tijd is geweest dat mensen het fijn vonden om in de kaklucht van een ander te zitten. Ik geloof ook niet dat we dat per se fijn moeten gaan vinden. Zelfs van de kak van je eigen kinderen (of je moeder) kun je flink onpasselijk worden.

In dit geval is er zonder plan b de stad in getrokken en is er een situatie ontstaan waarin je altijd commentaar kan verwachten. Ook als het een baby is.

Maar in dit geval is er ook nog wat van gezegd door een controleur van de handhaving. Het zou best kunnen dat die wat meer actief zijn nu er niet zoveel reizigers zijn en er ook nog extra aanwijzingen gelden, maar ook onder meer normale omstandigheden moet je er rekening mee houden dat die bus ook nog eens iemands werkterrein is. 8 uur op een dag.

Je moest eens weten welke luchten chauffeurs te verduren hebben en wat er dan allemaal gemengd naar voren komt als hij moet remmen voor een stoplicht.

De verkeerde

Niet wilgenkatje, maar aagje helderder natuurlijk.

Met een PS.
Die brullende peuter kun je als bezoeker van de winkel natuurlijk letterlijk links laten liggen (het is ons allemaal wel eens overkomen), maar de ouders moeten niet verbaasd zijn als het winkelpersoneel wel commentaar levert.

plannen

Ok ik hoor dan in het kamp van de meehuilers :-)
Maar ik kan poep net als kots niet zo plannen. Jij wel? Wat een maakbaarheid van het leven

verbaasd

Ik denk ook niet dat TS verbaasd was, maar het steekt wel. Wij, de meehuilers voelen met haar mee. Ik heb ook genoeg gênante reacties gehad met mijn kind, weliswaar niet met poep, maar toch.

M. Lavell

Nou ja, wie wat meer hinderlijk vindt dan een ander is natuurlijk moeilijk te zeggen. Niemand zit graag in de stank van een ander. Persoonlijk heb ik echter meer last van rooklucht of overdadig parfum dan van poeplucht. Maar dat zegt niets over een ander.

Het gaat me dus ondanks voorbeelden niet om dat ene of dat andere. Maar meer dat we ook met begrip kunnen kijken naar een situatie waarvan je mag aannemen dat niemand ‘m fijn vindt. Ik ga er in zo’n situatie niet meteen van uit dat de ander stom/onverstandig/asociaal handelt. Of het er om doet. En dat ik ‘m daarop moet aanspreken. Ik ga ervan uit dat zoiets een onbedoeld iets is, dat voor niemand fijn is. Allereerst voor degene met de vieze luier in dit geval. En dat ik daar dus verdraagzaam mee om ga.

En wat betreft de buschauffeur en de luchten..... tja, da’s rot (niet sarcastisch bedoeld) maar hoort er wat mij betreft bij. Net als in de zorg en tig andere beroepen.

Nee nee nee

===Die brullende peuter kun je als bezoeker van de winkel natuurlijk letterlijk links laten liggen (het is ons allemaal wel eens overkomen), maar de ouders moeten niet verbaasd zijn als het winkelpersoneel wel commentaar levert.===

Niemand hoeft commentaar te geven hoe een ander met zijn kind omgaat, zeker niet in de publieke ruimte!
De dokter, het consternatiebureau, de juf, opa en oma kunnen tot op zekere hoogte, omdat ze kind en ouders wat beter kennen enigszins sturen in wat handig is en wat niet.
Als volslagen vreemde van het overlast veroorzakende kind houd je je er buiten! Wel met een maar, als de situatie voor het kind of andere levensbedreigend wordt/is dan grijp je in. Een ontsnapte peuter van de buren, die je langs de doorgaande weg vindt breng je even netjes thuis.
Pubers die op straat lopen te klieren met vuurwerk kun je ook vermanend toespreken als ze een rotje in je fietstas mikken.
Maar een op de grond rollende peuter die een ijsje wil, die laat je liggen en je spreekt ook de moeder daar niet op aan.

@ Mijntje dan zijn wij samen in het kamp van de meehuilers, wat ik ook ervaar is dat er ook hier veel mensen overtuigd zijn van de maakbaarheid van het leven en dat is niet zo. Ook als je alles zorgvuldig plant dan kan er nog iets mis gaan. Dan zit je niet op opmerkingen te wachten, want inderdaad dat steekt.

Als je eigen kind iets gênants zegt, corrigeer je je eigen kind en geeft hem geen gelijk.

Ik strik in de wachtkamer van de fysiotherapeut de veters van mijn 13 jarig kind. Er komt een kleuter binnen met zijn moeder. Kleuter zegt: Mama die jongen is al zo groot en kan nog steeds geen veters strikken. Mama zegt: Jij gelukkig wel, dat heb ik jou op tijd geleerd!

En bedankt! Mijn puber kon het ook voor hij ziek werd, maar ja dat ziet niemand aan hem, dat hij NAH heeft.

Niet de bedoeling

De handhaver zei “dat dit niet de bedoeling was”. Zou het niet zo kunnen zijn dat ie precies dát bedoelde, dat het op dit moment niet de bedoeling is met je kind in het OV te zitten voor een plezierritje? Mijn dochter is onlangs ook aangesproken in de trein, omdat ze niet voor haar werk in de trein zat, ze was op weg naar huis. De handhaver zei precies hetzelfde, ‘dat is niet de bedoeling’.

Verder ben ik ook van mening dat het gewoon geen handige actie was. Om alle al genoemde redenen. Het komt ook echt niet in mijn hoofd op om nu te gaan winkelen. Al dan niet met de bus. Ja thuiszitten is heel vervelend, en er eens uit kunnen is hartstikke fijn. Maar daar zijn dan toch wel andere opties voor?

Kopzorg

'Als volslagen vreemde van het overlast veroorzakende kind houd je je er buiten!'

Je beseft toch wel dat dat jóúw overtuiging is, en meer niet?

ElenaH

‘Je beseft toch wel dat dat jóúw overtuiging is, en meer niet?’

Dat besef jij toch hoop ik ook over wat jij schrijft? We hebben hier allemaal vooral overtuigingen en meningen.

Aagje

Kopzorg formuleert het alsof het voor iedereen geldt. En dat is niet zo.

=====Je beseft toch wel dat dat jóúw overtuiging is, en meer niet?=====
Dat is mijn mening ja maar ik denk dat ik daar niet de enige in ben.

=====Ik strik in de wachtkamer van de fysiotherapeut de veters van mijn 13 jarig kind. Er komt een kleuter binnen met zijn moeder. Kleuter zegt: Mama die jongen is al zo groot en kan nog steeds geen veters strikken. Mama zegt: Jij gelukkig wel, dat heb ik jou op tijd geleerd!=====

In jouw ogen zou het oké kunnen zijn als iemand zo'n opmerking maakt?
Heel schokkend. Iemand die mij en mijn kind niet kent zou zich in stilte kunnen verbazen meer niet. Zo'n opmerking is onnodig en kwetsend. Dat een kleuter zoiets er uit flapuit dat heb ik nog wel begrip voor. Die opmerking van die moeder schikt mij echt.

ElenaH

Ik vroeg jou iets over jezelf. Niet over Kopzorg.

In de wachtkamer vs deze situatie

Moeders van driftige peuters help ik door ze voorrang te geven en ik vind er niets van. Als jij je kinds veters strikt en mijn kind maakt daar een opmerking over, dan corrigeer ik mijn kind, want ik neem aan dat je daar een goede reden voor hebt. En als je ziek in de bus zit, of je baby doet iets raars of stinkerigs, dan heb ik het met je te doen.

Sterker nog; Als het gaat over een situatie die voorkomen had kunnen worden, niet door een maar door wel 4 andere keuzes, dan snap ik dat je baalt van hoe je eigen keuzes hebben uitgepakt.

Ik snap alleen oprecht niet waarom je het dan raar vindt dat je daarop aangesproken wordt door iemand wiens functie dat is. Een simpel ‘sorry, het heeft ons ook overvallen’ was ook een reactie geweest, maar nu probeert ze ‘ons’ akkoord te krijgen voor de keuzes die ze maakte. En die krijgt ze niet. Want achteraf kijkend vind ik het niet slim wat ze deed en niet conform wat de regering aan ons vraagt om de verspreiding van cOVID-19 te voorkomen. Achteraf kijkend hoop ik dat ze volgende keer wel de auto meeneemt of pas gaat als de horeca weer open is.
Niet alleen voor de omgeving, maar vooral ook voor de jongen zelf die nu zo lang in een volle luier heeft moeten zitten.

@ Kopzorg

Je reageert nogal vanuit je onderbuik.

De situatie die TS (die overigens niet meer reageert) heeft geschetst is toch geen vergelijk met veters strikken in de wachtkamer. Je kunt er nu van alles bij gaan halen omdat jij (en je kind) zich onbegrepen voelen. Maar start dan s.v.p. een eigen draadje met jouw ongenoegen.

Ook grote mensen kunnen er wel eens onbedoeld wat uit flappen.

Neem aan dat jij die moeder (eventueel via haar kind) een mooi antwoord hebt teruggeven, waardoor moeder heeft gerealiseerd dat het complimentje naar haar eigen kind, kwetsend voor anderen was.

Je bent te gast

Kopzorg “ Niemand hoeft commentaar te geven hoe een ander met zijn kind omgaat, zeker niet in de publieke ruimte!”
Nou nou nou mevrouw, niet zo pedant en hoog van de toren.
Ik wijs u er graag op dat u in de bus en in de supermarkt te gast bent op het terrein van de uitbater. Ter plaatse gelden huisregels en de gewone omgangs- gedragsregels. Wie zich daar niet aan houdt kan door de beveiliging of het personeel worden aangesproken op het gedrag.

Dat is te zeggen: Kinderen worden niet rechtstreeks op hun gedrag aangesproken. Hun begeleiders wel.

Stront aan de knikker

Bij een kind van 11 met een poepluier weet je dat er ook bij een niet zichtbare handicap iets ernstigs aan de hand is. Dan besef ik weer dat ik erg geboft heb met vier gezonde kinderen. Het zou niet in me opkomen daar opmerkingen over te maken.
En van dat roomser dan de paus coronagekapittel word ik ook flauw, al voordat Schiphol weer volstroomde. Normaliter zitten er anderhalve man en een paardenkop hier in de streekbus. Nu woon ik toevallig in een stad waar mensen alleen niet met een auto aan hun worden geboren omdat die niet door het baringskanaal past.Normaliter zitten er anderhalve man en een paardenkop hier in de streekbus, de afgelopen maanden waren ze helemaal leeg. Dan stap ik er zonder bezwaard gemoed met een stemmig begrafenisgezicht in.