U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kun je een diagnose laten bijstellen na 8 jaar als je twijfelt?
Ik loop al een jaar of twee rond met het idee dat onze zoon van 16 eigenlijk geen PDD-nos heeft. Hij is een bijzonder kind, maar niet anders dan andere kinderen en referentiekaders in de eigen familie en vriendengroep laten dezelfde typen kinderen zien.
Ik zit er aan te denken naar de huisarts te gaan om te vragen of hij opnieuw onderzocht kan worden. Heeft iemand hier ervaring mee?
Waarom twijfel ik?
Hij heeft veel vrienden, maakt makkelijk contact, is heel stabiel en raakt bijna nooit van streek, maakt mentaal gezien soms een heel volwassen indruk en heeft al veel levenswijsheid. Hij heeft een groot gevoel voor humor en ook zijn vrienden begrijpen deze diagnose ook niet. Hij zelf ook niet, mijn familie niet en wij als ouders ook niet. Je begrijpt dat dit het verhaal in een notedop is, dus pin me hier niet op vast.
Graag alleen jullie ervaring bij het verkrijgen van een nieuwe diagnose als dat al kan natuurlijk.
Hmmm (CBR)
Ik zou dat niet durven riskeren. Straks gebeurt er wel iets, wat niet eens met de ASS te maken hoeft te hebben, en komt de verzekering erachter dat er een diagnose is. Dan liever een afspraak met zo'n psychiater om te laten verklaren dat je in staat bent om te rijden. Ik heb trouwens begrepen dat het meestal een papieren exercitie is, omdat er helemaal niet voldoende mankracht is om iedereen met een ADHD/ASS-diagnose persoonlijk te spreken.
Het probleem is
Denk ik...... Dat een kind dat 'afwijkt' en je daarvoor hulp wilt, vaak gebaad is met een diagnose. In die zin, dat je gepaste hulp en aanpassingen (bijv. school) kunt vragen, hetgeen dan op dat moment goed is voor je kind. Of het kind uiteindelijk daadwerkelijk PDD, autisme, ADHD of whatever heeft, nog los van de variant en mate, is dan misschien niet zo van belang. Het is 'anders' en gebaad bij een andere aanpak en begrip. Probleem is dan, dat wanneer kind kind-af is en z'n 'anders' zijn prima kan hanteren (dus uiteindelijk niet 'erg' autistisch, maar wellicht 'trekjes' heeft), je met een dergelijke diagnose voor latere problemen kunt komen te staan.
Ik zou er dan ook voor pleiten dat kinderen (behalve natuurlijk in geval van ernstige 'afwijkingen') beoordeeld worden op het feit dat ze op DAT moment een andere aanpak nodig hebben. Dat kan ivm autisme, maar ook bijv een 'simpele' faalangst of extreme verlegenheid en dat soort dingen. Dat laatste heeft geen diagnose en geen later stempel of consequenties. Helaas moeten we dus oppassen om dat soort diagnoses te laten stellen. Dat doe je met een (jong) kind om problemen proberen op te lossen bijv. op school, maar de latere consequenties kunnen dan heel belastend en onterecht zijn. Dus wat mij betreft weg met die diagnoses, maar gewoon een (psychologische) aanpak van een kind dat problemen ervaart, hetgeen niet een belemmering in het latere leeftijd (bijv. rijbewijs) zou moeten zijn.
Realistisch en de regelgeving
Je hebt nog steeds een diagnose nodig om aanpassingen op school of benodigde hulpverlening te kunnen betalen.
Zoon heeft voor zijn 2e jaar HBO tentamentijdverlenging aangevraagd. Dat krijgt hij niet zonder diagnose.
Als een diagnose niet nodig is vanwege regelgeving of financiering zou ik er ook niet aan beginnen.
dat is ook zo annej
Die diagnoses zijn vaak nodig om zaken voor elkaar te krijgen. En ook vaak 'fijn' voor de ouders zelf om hun kind beter te begrijpen en te begeleiden. Wat dat betreft is er niets mis met een diagnose.
Maar áls er dan diagnoses worden gesteld, zouden ze w.m.b. moeten blijven waar ze op dat moment horen (voor evt. regelingen op school en bij de ouders zelf). Fout vind ik het als die diagnoses verplicht gemeld moeten worden bij bijv. rijles e.d. En uiteindelijk gaat het nergens over. Is het een bureaucratisch dingetje. Al die anderen (met wat voor afwijking dan ook) die rijles nemen, maar waar nooit een diagnose is opgemaakt of gevraagd, zijn dan net zo 'risicovol'.
Net zoiets als een verplichte VOG voor bijv. onderwijsfuncties. Uiteraard wil je niet iemand in dienst die ooit gepakt is voor e.o.a. zedenmisdrijf met kinderen. Die krijgt geen VOG. Maar dan? Al die anderen die nooit gepakt zijn? Of diegenen die jong in dienst komen en die VOG van toen, 30 jaar later nog steeds geldig is. Allemaal schijnveiligheid, bureaucratisch en daardoor juist gevaarlijk.
Flanagan
'Voor je sexuele geaardheid is het niet nodig om naar een psycholoog te gaan, die je vertelt dat je bi of homo of wat anders bent.'
Voor autisme ook niet. Tenzij (!) je in aanmerking wilt komen voor hulp die door de overheid of een zorgverzekeraar betaald wordt. Dan moet je bewijzen dat je die hulp terecht krijgt. En dan doe je met een diagnose.
Als je (gefinancierde) hulp wilt om met je geaardheid om te gaan, zul je ongetwijfeld ook moeten 'bewijzen' dat je geaardheid anders is dan de standaard.
Amare,
Iemand die moeite heeft met de geaardheid en hulp wilt, bespreekt dit met de huisarts. Hoe wilt een huisarts nu bewijs van geaardheid voordat hij je doorstuurt naar goede begeleiding? Dit valt onder algemene psychologische hulp lijkt mij.
Wij moetsen ons kind laten testen. Alleen bij een positieve diagnose wilde de bs de aanwezige rt-er inzetten omdat deze betaald werd uit de rugzak. De diagnose viel negatief uit en er kwam geen hulp tijdens de schooluren. We schakelede een externe rt- er in maar aan de afstemming tussen school en een interne rt-er had kind meer baat bij gehad. Ps Dit was wel in de tijd van de rugzakken en kind is dyslect.
Eerste situatie schets de vrije keus om hulp waar geen diagnose bij te pas komt, itt tot de tweede.
niet helemaal Flanagan
Een flink deel van de behandelingen voor psychische klachten worden niet meer vergoed uit de basisverzekering. Dus daar zul je toch echt zelf iets voor moeten regelen, als 'verkeerd' geaarde.
Amare
Zoals ik het heb begrepen, kunnen homofiele en lesbische vrouwen terecht bij de roze instanties met vragen, of hulp door andere homo's en lesbo's.
http://www.allesovergay.nl/89/homoseksualiteit-algemeen/wanneer-is-iemand-homo-of-lesbisch.html#136/hulp-en-advies/bestaat-er-speciale-hulpverlening-voor-homos-of-lesbos.html
Dit gaat niet op voor kinderen met iadh; als zij hulp willen, komt die meestal pas van de grond na een diagnose.
‘bewijs’ en motief
Homo zijn hoef je in deze gevallen inderdaad niet te bewijzen.
Ja, je komt in aanmerking voor hulp/advies van roze instanties. Maar wat heb daaraan als je niks met homoseksualiteit te maken hebt? Niks. En dus zullen mensen die buiten de doelgroep vallen, geen motief hebben om dit ‘voordeeltje’ mee te pikken.
Er hoeft ook niet geschift te worden. Vrijwel iedereen die zich bij deze instanties aan meldt is echt homo, of heeft in ieder geval in zijn privéleven met homoseksualiteit te maken.
Er zijn ook gevallen waarin hetero’s wel een motief hebben om zich als homo voor te doen. Als ze zo onder militaire dienst uit kunnen komen. Of als men op basis van homo-vervolging asiel toegewezen kan krijgen. Dan wordt er hoogstwaarschijnlijk wel om meer ‘bewijs’ gevraagd.
Vergelijk dat met de situatie op scholen, waar IADH kinderen meer tijd en aandacht krijgen. Dat is nu typisch wel iets waar alle kinderen baat bij hebben. Er zullen dus ook een hoop ouders zijn die daarom vragen. Ook als hun kinderen verder geen serieuze problemen hebben.
En wordt er geschift aan de hand van ‘bewijs’: een officiële diagnose.
Geen idee Fakebook?
"Ook als hun kinderen verder geen serieuze problemen hebben."
Duidelijk geen ervaring met die trajecten. Om daar in te komen moet je kind al een 'brandend huis' zijn en moet je je met veel geduld, inventiviteit, geluk en het vinden van de juiste contactpersonen, en de jungle van de bureaucratie en de hulpverlening invechten. Met als gevolg dat dat alleen lukt aan doorzettende hoger opgeleide meestal witte ouders.
https://www.passendonderwijs.nl/blogs/special-classes-cosmicus-montessori-lyceum/
Bekijk even dit 'witte' klasje op een 'zwarte' school.
Geen serieuze problemen die kinderen zie ik daar niet in de klas zitten. Ik zie juist buiten het speciaal onderwijs veel kinderen die baat zouden hebben bij hulp op school die dat gewoon niet krijgen.
Wat is dat toch voor sprookje dat ouders hun kinderen zo graag naar het speciaal onderwijs willen hebben terwijl er 'geen serieuze problemen' zijn?
Hulp op school
Wat de bedoeling is is dat kinderen tijdig passende hulp krijgen. Maar dat lijkt me een illusie. Zelfs met diagnose lag de school driedubbel dwars en biedt als het dan moet hulp uit de onderste la met een wachtlijst zodat je kind allang veel grotere problemen heeft voor er een oplossing komt.
Met diagnose dan en op reguliere scholen.
En dan krijg je hulp en gaat het met veel gedoe en falen gepaard, enkele mooie voorbeelden daargelaten.
Zal mij dus wel benieuwen of dat nu, de bedoeling is zonder diagnose, wel gaat lukken om kinderen tijdig passende hulp op school te geven?
Lijkt me een soort sprookje.
nuance
Ik zeg niet dat ze hun kind meteen naar het speciaal onderwijs willen bonjouren, ze willen gewoon dat de leraar er meer aandacht aan besteedt. Maar die heeft maar een beperkte hoeveelheid tijd. In de tijd van de rugzak kon extra aandacht alleen aangevraagd worden als er een diagnose lag
ja hoor... kan altijd!
Vraag een second opinion aan..
Niet het hele draadje gelezen
Maar zeker laten hertesten.
Een goede diagnose stellen is bij kinderen altijd moeilijk, vooral al het grensgevallen zijn.
Het kan geen kwaad voor hem, het zal waarschijnlijk alleen maar heel erg verhelderend zijn/