Kind met sociale problemen

Hulp

Ja dat hoorde ik al van een vriendin, dat als je al een diagnose krijgt, dat je dan niet veel hoeft te verwachten qua hulpn. Dat zou ik echt jammer vinden want wij kunnen wel wat tips gebruiken.

Het ging gisteren en vandaag best goed, alhoewel ik me vanmiddag wel over zijn huiswerk hoorde mopperen. In mijn hoofd weet ik wel dat ik dan verkeerd bezig ben maar om dan ook daadwerkelijk te stoppen is nog best moeilijk.

Gelukkig is het mooi weer en kan zoon met een buurjongen buiten spelen, dat scheelt weer in de irritaties met zijn jongere broer en mij.

je bent je er al bewust van, dat is stap 1 he!
Gun hem zijn fouten en jezelf net zo goed.
Je kunt elke situatie analyseren, wat gebeurt er. Wat triggert je bij huiswerk, hoe kun je hierin anders communiceren, of lukt dat nog niet en kun je beter even afstand nemen of loslaten. (Ik loop letterlijk weg uit situaties)
Of, als je 'huiswerk' al aan wilt pakken: (gevoel hebt dat hij er klaar voor is en jij ook) kijken wat er bij je zoon gebeurt. Wat gaat er mis, waarom heeft hij moeite met huiswerk. Is het te makkelijk, te saai, te onoverzichtelijk, heeft hij vooral last op gebied van executieve functies, welke dan en hoe kun je hem hierin begeleiden?

Ik verwachtte ook ooit tips te krijgen, maar dan wel tips toegespitst op mijn zoon. Ik kreeg alleen maar algemene tips, die vaak helemaal niet aansloten. Algemene tips kun je ook vinden in boeken, fora etc.

School

Heb vrijdag de formulieren van school gekregen en ik was best verbaasd tijdens het lezen. Zoon lijkt veel rustiger op school (in de klas dan) en zijn juf ziet eigenlijk alleen sociale problemen. Zij zegt dat hij op niveau presteert maar wij vinden dat hij onderpresteert. Ja natuurlijk presteert hij prima op het niveau van zijn klas maar zijn kleuterjuf toendertijd zei dat hij twee/drie jaar voorliep met rekenen dus hij zou veel meer moeten kunnen nu.

Maar goed, de formulieren zijn op de post, afwachten tot juni. Het gaat thuis aardig maar ik merk wel dat ik bepaalde periodes, rondom menstruatie, erg ongeduldig en explosief ben en waarschijnlijk voor zoon te wisselvallig. Geen idee hoe ik dat kan reguleren want het zou heerlijk zijn om daar vanaf te zijn.

nou ja

Als zijn voorsprong zo groot was over de hele linie (rekenen én taal) en hij daarbij aansluitingsproblemen heeft is het natuurlijk niet zo gek dat hij ongelukkig wordt..
Thuis ben je dan alleen maar met symtoombestrijding bezig. Het blijft modderen, en de problemen (onderpresteren) worden wellicht steeds erger.
Ik weet niet hoe jullie schoolsysteem functioneert, bij ons is het zaak ib'er in te schakelen als weerstand van leerkracht te groot is om iets met een probleem te doen.
Je zoon heeft recht op passend onderwijs!

en wat je eigen emoties betreft

Het enige dat je kan helpen denk ik is afstand nemen. Hier (en een hoop is zeer herkenbaar) helpt uitleggen zéér goed. Ik rep niet over menstruatie (kan wel natuurlijk) maar zeg wel dat ik moe ben oid, wijs hem er iig op dat het niét aan hem ligt. Dat zorgt voor grote opluchting hier, zoon trekt alles naar zich toe.
Maar andersom werkt het ook zo (zoon is niet van een vreemde) ik trek/ trok me alles aan wat zoon deed/zei.
Zoals je voorbeeld; altijd ontevreden en kunnen vallen over een ijsje. Enerzijds is dat gewoon duidelijk een kind dat niet lekker zit, en detailgerichtheid kan hierin een grote rol spelen. Elk detail (onbenulligheid voor ons) zien en daar belang aan hechten.
Een heel onzeker kind kan ook op zoek zijn naar bewijs; zie je wel, hij wel dat ijsje, ik niet.
Het kan helpen als je meer naar zijn gedrag kijkt en het leert te duiden ipv het op jezelf te betrekken .

Schoolsysteem

Helaas is het Engelse systeem erg star. Kinderen blijven in hun jaargroep, of ze nou voor of achter zijn. Klas overslaan of blijven zitten bestaat hier niet. Juf heeft het wel over verrijking etc maar of het veel aangeboden wordt weet ik niet. Zoon is eigenlijk wel klaar voor en geinteresseerd in veel moeilijkere concepten, maar nog steeds moet hij voornamelijk aftrekken, optellen met voor hem te makkelijke cijfers.

Ik heb zijn voorsprong genoteerd op de formulieren, en zijn juf heeft het ook wel een paar keer aangegeven dus hopelijk kan zoon onderzocht worden om te zien of / hoe begaafd hij nou eigenlijk is, want ik weet het niet.

Of hij nou wel of niet begaafd is, ik geloof niet dat school er veel mee kan/wil doen dus dan is onze enige optie om te kijken naar prive onderwijs wat hier ontzettend duur is.

Schoolbegeleidingsdienst

Petal ik heb begrepen dat in Engeland ook een soort schoolbegeleidingsdienst is of special needs figuren die in dienst zijn van een groep scholen. Kun je die bij de school betrekken?
Ik ben ook bang dat het net zo gaat als hier. De school blijft wegkijken of doet eens een licht handreiking omdat het anders allemaal teveel kost. Terwijl een ambulant begeleider, of iemand die echt weet wat je in de schoolsituatie kunt doen toch wel wat kan bereiken.

AnneJ

School heeft een SENCO juf, iets van special educational needs bla bla, maar die is eigenlijk alleen voor de kinderen die achterlopen, of die andere gedragsproblemen hebben. Zoon, als hij al iets van autisme heeft, is 'high functioning' en hij kan het goed verbergen mbv zijn intelligentie. Als ik niet aan de bel had getrokken was hij vast door het net geslipt.

special needs

De special needs figuur die ik ken was wel adekwaat op de hoogte van de theorie maar kon, inderdaad met high functioning autisme, niet altijd zien waar ze haar theorie in zou moeten zetten. Daar kun je misschien bij helpen door duidelijk te maken dat je zoon in het autistisch spectrum problemen heeft die hij niet spontaan maar met hulp in plannen, organiseren, rust en voorspelbaarheid op school pas kan oplossen.
Kan hij ook lesuren alleen werken of even een timeout nemen als de klas te druk is en hij houdt het niet meer vol?
Je kunt de begeleiding vragen om hun praktische tips bij autisme even op te poetsen.
En verder denk ik dat het net als hier afhangt van hoe mensen daar zelf mee om gaan. Sommigen zijn heel praktisch en handig, anderen blijf je je verbazen en tegen een muur praten. Maar je doet wat je kunt.

andere ouders?

Je zoon is vast de enige niet die voorloopt, al is zijn voorsprong echt erg groot. Hoe doen andere ouders dat? Kun je contact zoeken? Op school of misschien bij hb verenigingen?
(Het is totaal niet van belang of je zoon hb gaat scoren op een test al lijkt het me heel sterk van niet, wel van belang is dat je zijn noden moet zoeken in hb hoek.)

Nou moe

We hadden deze week eindelijk de afspraak in het ziekenhuis. Ze had een mooi rapport over ADHD waarvan we de mening deelden dat, ondanks dat hij erg hyper en impulsief kan zijn, hij dat niet heeft. Toen verwachtten we een rapport over autisme maar ze had alleen de formulieren die wij en school ingevuld hadden. Geen rapport en ook geen teken van een analyse oid. Alleen meer vragen over geschiedenis, hoe is hij, bla bla. Af en toe vraagt ze zoon iets en soms (ja want hij heeft zijn neus in een boek zodat hij hopelijk niet naar het hele gesprek luistert) reageert hij niet. Na een uur zegt ze dat ze van mening is dat hij inderdaad ASS heeft, obv de antwoorden van ons en school en haar ervaring met hem nu. Ze kan daar niets aan doen met medicijnen etc, geeft ons een link naar de autisme stichting en we kunnen weg.

Ik heb nog geopperd dat het erg raar voelt dat hij als autistisch gestempeld wordt zonder ook maar enig onderzoek van het kind. En dat ik me afvraag hoe zijn intelligentie meespeelt in zijn problemen.

De kinderarts zei dat ze geen andere onderzoeken nodig heeft en dat hij duidelijk autistisch is en mijn zorgen over zijn intelligentie deelt ze al helemaal niet. Hij is te slim voor een cognitief onderzoek, dat doen ze alleen als er leerproblemen zijn.

Hier hebben we dus helemaal niets aan. Een stempel (die we niet vertrouwen obv het gebrek aan echt onderzoek) en geen hulp.

Vandaag terug naar de huisarts (helaas is degene die ons verwezen had er niet meer). Morgen afspraak op school met juf en SENCO. Wij zeggen niet dat hij niet autistisch is, dat kan best wel zo zijn, maar ik accepteer de diagnose niet zonder dat hij een degelijk onderzoek, incl IQ test, heeft gehad. We willen dat best prive betalen maar dan accepteert school/gemeente het meestal niet. Zitten dus tussen de wal en het schip.

Tekenen en lezen

Blijf goed nadenken waar het eigenlijk over gaat. School heeft geen goed aanbod voor hb. De kinderen blijven in hun jaargroep. Mogelijk kun je wel zelf helpen om het aanbod op school te vergroten.
Ook als je zelf een IQ test of testen op HB regelt kun je daar misschien best tekst voor school bij bedenken, misschien wel met met informatie die je bij testen opdoet of door je te verdiepen in het HB forum.
Ik gaf mijn kinderen in elk geval eigen boeken op niveau mee. Ook had mijn dochter een boekje waar ze haar emoties in kon ventileren, dat was overigens een idee van de juf, maar daar ging ze ook in tekenen en dat gaf haar ook meer uitdaging en ontspanning. Tegenwoordig tekent ze thuis ook. Dan vraagt ze vrienden wat ze willen zien en tekent dat dan voor ze. Dat is ook vol met onzorgvuldigheden en foutjes, voor haar idee, maar ze snapt goed dat je daar altijd aan blijft schaven en dat wat je aandacht geeft groeit en dat perfectie niet betekent precies maar dat het om haar creatie gaat. Ze heeft het boekje ook mee naar school.
Dan hebben ze op school, als hun werk af is voortdurend een eigen activiteit op niveau.
Misschien zijn er elders wel meer tips te vinden om school aan te zetten tot het toekomen aan de ontwikkelingsvraag van je kind.
Misschien wel op het hb forum.
En je kunt de kinderarts uitleggen dat wat nu voor autisme versleten wordt nog weleens kan liggen aan een gebrek aan uitdaging dat je eerst tegemoet wil komen voor je meegaat in een diagnose in het autistisch spectrum. Maar voor de kinderarts is dan haar rol klaar.
Je kunt het ook samen met de kinderarts laten formuleren als een voorlopige observatie en werkhypothese.

En buitenschools

Zoon heeft ook veel aan judo gehad in het hanteren van zichzelf in het lichamelijk hanteren van zichzelf, dat ik ook achteraf want het is niet zo dat een jaartje judo hem behendig heeft gemaakt maar het heeft toch een goede basis gelegd waardoor de instructie op het speciaal onderwijs later voor hem veel aansluiting vond.
De bieb was ook een uitdagende activiteit. Zoon zocht vooral veel informatieve en technische boekjes. Ik deed proefjes met hem op zijn verzoek en we deden samen een oude electronicadoos van mij. Dat liep niet zo goed omdat ik er zelf te weinig tijd en interesse voor had.
Ik heb me dan ook suf gezocht naar een wat technische club of computerclub maar dat is me helaas niet gelukt. Niets in de buurt.
Maar misschien bij jou wel. Uitdaging hoeft niet alleen op school.
Verder heeft zoon zich ook veel vermaakt met instructieve televisie, national geographic, dyscovery. Abonnementen op Quest en national geographic en met internet gamen en op fora. Al vanaf jonge leeftijd. Voor hem was engels een uitdaging. Al op jonge leeftijd vroeg hij mij de engelse termen en na een tijdje ging het vanzelf. Op fora waren ook kinderen met andere talen waar hij door onze interesse zich ook in verdiepte. We haalden ook altijd boekjes van de anderstaligen plank. Al was het chinees. Toen ze klein waren vonden ze dat wel even grappig.

Muziek of fighting or playing?

https://donaldhtaylor.wordpress.com/writing/modern-myths-of-learning-the-creative-right-brain/

Muziek is ook een goede uitdaging. Ik dacht eigenlijk dat het ook fysieke voordelen heeft, het leggen van betere verbindingen tussen linker- en rechterhersenhelft. Nou denk ik dat ontwikkeling wel zorgt voor een betere samenwerking maar het is ook een beetje een mythe.
Maar in deze link wel een mooi verhaal over de werking van een brein van een kind met Asperger. Er mist een vanzelfsprekend inzicht en hoe ga je daar dan mee om.

"My grandson is a clever child – and at aged nine is accepting that he has a problem making friends – however – he accepts this as one of the challenges he has to deal with and is receiving a lot of support at his school and his mother works parallel with the school to assist her son to find strategies to enable him to currently cope with the fact that he is the same as everyone else/ however with different social skills – he amazes me with his insight to his need to understand the differences eg when aged 5 – he and I stood in the playground of his primary school and we watched a group of boys wrestling with each other – as in a rugby scrum – and he asked me if they were fighting or playing – it was obvious to me that they were playing – however not to him – he did say that he once got hurt in a group such as we were watching – and it was difficult to know if that was why he was questioning or what – and now on reflection – I understand – I am off the view that we all have asperger traits – and I asked this question of an adult who has aspergers and a trained psychologist/therapist and he agreed this is correct – I would like to finish by adding that I do not like labels – prefer to look at the behavioural skills of a child and if required to be addressed – then so be it – for the child’s sake and for the society he has to grow up and cope with – then guidance be given – preferably by parent/s – however if this is not done then by the school educational psychologist/behavioral therapist – and both may be required if the parent/s feel out of their depth. "

Dieren

Met dieren communiceer je op een ander niveau. Je kunt de communicatie bespreekbaar maken en meer interesse ontwikkelen in communicatie.
Niet voor niets doet paardrijden en dolfijnen het vaak goed bij kinderen. Er is blijkbaar toch een soort uitnodiging die van die dieren uitgaat om een kind te interesseren en empathie te leren ontwikkelen en meer afwachtende tastende geduldige communicatie.

Petal

Eigenlijk zegt het ziekenhuis dat ze het niet weten en niet kunnen. Vreemd dat ze wel wat over adhd zegt, vindt dat hij ass heeft en daar verder niets op papier van heeft.

Dat klinkt heel bekend, zo'n zoektocht die zwanger is van een diagnose zonder enig handvat. Wij hebben ook zo'n verhaal en in wanhoop zijn we beland bij iemand (waarvan we overtuigd waren dat het solide was) die ons ook nog eens geld uit de zak klopte en niets op papier had staan (bleek). Via, via waren we daarbij terecht gekomen.

Ik wil je niet bang maken maar het loont om in je omgeving en via balans rond te vragen. Als je een betrokken huisarts hebt die jullie situatie begrijpt, kan dat veel schelen. Wij hadden dat toen niet en misschien waren de dingen voor ons wel anders gelopen. Het scheelt ook in welke regio je zit. In onze regio heb ik nog geen goede kinderpsychiater kunnen vinden en ik overweeg nu zelfs buiten onze regio te zoeken.

in ieder geval gaan voor een iq test, maar dat zou ik zeker dan doen bij een hb-deskundige. Hij kan nl ook flink onderpresteren op de test. En misschien kun je daar dan ook hulp krijgen.