U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kind 6 wil niets, doet niets
Zoon van zes, groep 2. Geen diagnose maar ik vermoed wel een apart kind, vandaar dat ik de vraag hier post.
Ik weet het even niet meer. Gebrek aan initiatief bij zoon en helemaal niets willen. Alleen op de iPad. Ik koop hem nu af en toe om - als hij een toren bouwt van blokken of een stukje gaat fietsen kan hij iPad-tijd kopen. Dat werkt een beetje. Maar uit zichzelf? Hij verveelt zich soms enorm, maar begint nergens aan. Alles wat we voorstellen is stom. En met zo'n houding maak je ook niet snel vriendjes die graag lang met je willen spelen...
Hij heeft nooit geknutseld, houdt niet van bouwen. Alles wat hij niet (gelijk) zo goed kan is bij voorbaat 'stom' en doet hij liever nooit meer. Het is een wonder dat hij heeft leren fietsen. Verder zit hij gewoon ook echt liever een half uur te klieren en te zeuren dan gewoon maar iets te gaan doen. Probeert soms wat maar is daar dan ook snel weer mee klaar. Ook in de speelgoedwinkel is er niets wat hij echt graag wil hebben of doen. Een pretpark, vrij zwemmen, dingen doen met de familie, dat vindt hij wel leuk. Maar dat is natuurlijk niet altijd mogelijk. Zwemles is bijvoorbeeld ook stom, hoe leuk ze het ook doen. Hij gaat er met plezier heen, maar doet de helft van de tijd zijn eigen zin ipv de oefeningen die moeten.
Hoe krijgen we hem zover dat hij wat vaker dingen probeert buiten die paar activiteiten die hij wel leuk vindt?
Heb hem op clubjes geprobeerd, maar daar haakt hij ook met zelfde argument af. Alles is 'stom'. Het eerste half uur is ok, daarna gaat hij beetje 'grappig' doen, dwaalt af, luistert niet meer, gaat klieren en wordt ongelukkig als hij er toch weer bij de les wordt gehaald. Lijkt daar nog te klein voor?!
wat gaat er aan vooraf Annika
Er gaan zaken aan vooraf. Waar hij de ene dag de rust en het geduld en het comfort heeft om mee te gaan is het de volgende dag te moeilijk. Dat kan in allerlei frustraties zitten als te weinig slaap, moeilijke situaties in de ochtend met aankleden, honger en dorst, jeuk.
Een scene waarbij hij gezien heeft dat anderen zich ook hebben verzet en dat dat blijkbaar acceptabel is.
Zo'n bui kana een reden zijn om meer rust aan te bieden, eten en drinken, informeren of hij ergens last heeft.
Bij mijn kinderen is meestal sprake van extreme gevoeligheid. Bovendien kun je je voorstellen dat als zaken bij een kind harder binnenkomen dat ze dan kunnen overreageren als ze menen dat het de manier is om je onvrede te laten merken. Ze zien dat anderen zich afreageren en ervaren dat zelf als heftig hoewel een gemiddeld mens dat nauwelijks binnenkomt.
Even geduldig blijven en niet zelf in de valkuil van overreactie vallen kan helpen.
Lees Ross Greene of lees livesinthebalance
AnneJ
Ja dank. Je hebt gelijk. Vooral dat geduld bewaren. Weten en doen, dat is nog wel eens lastig.