U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoe krijg ik zoon zelfredzaam?
Situatieschets: zoon (15, 3 VWO, ADD) moet met een groepje samen een opdracht maken voor Engels. Ieder doet zijn deel, eentje verzamelt alle input en levert het document in.
Na verloop van tijd krijgt zoon een mail van docent dat in het ingeleverde document geen artikel van de hand van zoon zit, zodat er (voorlopig) een 1,1 is ingevuld, en natuurlijk de vraag hoe dit nu zit. Na 4 dagen lees ik per ongeluk deze mail. Zoon heeft niet gereageerd, en snapt niet hoe dit nu kan (werkstuk). Heeft geen telefoonnummer van degene die het stuk heeft ingeleverd en inmiddels zitten we in de toetsweek dus hij ziet de docent ook niet meer. Klasgenoot reageert niet op mails en was vandaag absent. Morgen is nog een inhaaldag, maar dan is het ook klaar. Vanochtend heeft zoon het stuk bij docent bekeken, en inderdaad zit zijn bijdrage er niet bij. Hij heeft het gemaakt op Google Drive, maar heeft het daarna weggegooid. Wij hebben gezien dat hij eraan gewerkt heeft, hebben ook wat meegekeken/meegeholpen, dus dat weten we zeker. Hij heeft er zelfs erg veel tijd in gestoken. Maar ja, docent kan natuurlijk ook niks zonder dat artikel. En klasgenoot krijgen we niet te pakken. Wat nu?
Nu gaat dit over een concreet probleem. Maar dit soort situaties is aan de orde van de dag hier. Zoon is heel slecht (understatement) in het nakomen van afspraken en als er dingen mislopen (werkstuk vergeten te maken, afspraak maken om toets in te halen lukt niet) roept hij ook geen hulp in, of pas na (te) lange tijd. Dan staan we als ouders natuurlijk ook vrij machteloos en bovendien slaan we keer op keer als gezin een modderfiguur op school. Ik kan ook niet (meer) op aan van wat zoon zegt over dit soort situaties. Tenminste, van school krijg ik hele andere dingen te horen. Bijvoorbeeld: hij zegt dat docent een paar keer afspraak voor inhaaltoets niet na is gekomen, docent zegt dat hij er niet was. Ik weet niet hoe ik zoon hierin moet sturen. Alle suggesties als lijstjes maken, jezelf (of ons) een bericht sturen als je iets moet onthouden lopen bij hem als zand door een zeef. Ik ben er op school natuurlijk niet bij, uit zichzelf vertelt hij niets (en doet hij dus niets). Ik zit echt met mijn handen in het haar. Iemand briljante suggesties? Hoe krijg ik hem op dit vlak zelfredzaam??
lastig
Het boek slim maar vond ikzelf niet echt een prettig boek om door te komen. De schrijfster valt nogal in herhalingen en doordat ze erg graag alles overzichtelijk wil brengen, verlies ik juist het overzicht. Maar dat kan aan mij liggen hoor!
Op zich krijg je wel een vrij goed beeld welke executieve functies er zijn en bij welke leeftijd je wat kunt verwachten.
Kun je het niet eens inzien in een biep, of misschien online een paar pagina's lezen?
anders brengen
"Ik weet niet of het wat voor hem is, zoals gezegd wil hij niet zo concreet aan zichzelf werken, want dat betekent impliciet toegeven dat er wat met hem is."
Mijn kinderen (jonger, dat wel) hebben allebei al wat begeleiding gehad voor verschillende dingen en daar 'is niks mee'. Ik breng dat als 'er zijn dingen die je moet leren naast lezen, schrijven en rekenen' en 'iedereen heeft iets anders te leren'. En dat vind ik wel mooi van die Kids skill/Mission possible methode, dat focust dus ook op vaardigheden (positief) niet op problemen (negatief). Wat wil en moet ik leren om mijn doel te bereiken. En dat doel kan variëren van 'volgend jaar overgaan' tot 'minder gedoe hebben met mijn ouders' 
.
Afijn, ik weet niet of dat bij een 15-jarige ook nog werkt maar ik dacht ik noem het toch even.
Groet,
Jo Hanna
Syl - hyperfocus
Bij mijn dochter, die nog veel jonger is, helpt het om duidelijk afspraken te maken over hoe lang ze nog mag computeren, van te voren aan te kondigen dat ze moet stoppen, haar de ruimte te geven om af te ronden en dan samen het huiswerk op te starten. Mijn dochter laat zich wel (nog) gemakkelijk sturen. Ze ziet zelf wat er gebeurt en heeft daar ook last van. Zij wil namelijk echt zelf haar huiswerk he-le-maal af hebben. Maar hier is de puberteit overduidelijk nog niet toegeslagen . Ik ben wel benieuwd wat er dan gebeurt ....
Bij mezelf helpt (soms 
een keukenwekker zetten. En hoe helderder mijn beeld is van wat ik daarna wil doen, hoe groter de kans dat ik me kan losrukken van mijn iPad of mijn boek. Maar dus eigenlijk ook: echt een 'afspraak' maken, tijd toedelen en ook het vervolg goed in beeld hebben. Als ik de tijd maar wat laat verglijden en afwacht tot ik vanzelf aan de gang ga, blijf ik ook hangen in ledigheid.
Hoe dan ook denk ik dat je het niet kan opleggen. Er moet motivatie zijn en iets van bewustzijn van je eigen gedrag. Je moet het er samen over eens zijn dat jij je zoon mag helpen zijn focus te verleggen. Uit je verhaal kan ik niet opmaken of dat haalbaar is. Misschien via de coach inbrengen?
Groet,
Jo Hanna