U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Solliciteren en tatoeages
Volgende week ben ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een groot bedrijf. Het gaat om een management functie en ik heb het gesprek o.a met de bestuurder en een afvaardiging van het mt. Het is geen hele formele organisatie maar bestuur en mt zijn wel wat oudere mensen.
In mijn branche werken veel verschillende soorten mensen, vooral in de uitvoering. Je kunt in principe prima met paars haar op de werkvloer verschijnen.
Zelf heb ik op mijn onderarmen ongeveer 8 tatoeages. Die zijn eigenlijk altijd zichtbaar omdat ik nooit iets met lange mouwen draag. In mijn huidige baan (ook manager en mt-lid) is dat geen enkel probleem.
Nu twijfel ik of ik mijn tatoeages zal verbergen tijdens het sollicitatiegesprek en iets met lange mouwen zal dragen. Om te voorkomen dat de commissie iemand met plaatjes op de armen niet zo gepast vindt voor deze functie.
Aan de andere kant ben ik er trots op en zie het als kleine kunstwerken op mn lijf. En als ze besluiten me aan te nemen zullen ze toch een keertje tevoorschijn moeten komen.
Ik twijfel en weet niet waar ik goed aan doe. Verbergen of maar gewoon die onderarmen mét plaatjes in het zicht?
Alkes
Ik werk in de ggz. Veelzijdig pluimage daar. Psychiater/bestuurder op cowboylaarzen? Jazeker! Google maar eens op Jules Tielens. De bestuurder van mijn huidige organisatie draagt enkel verwassen shirts en puntschoenen. En ik ken daarnaast tamelijk wat vrouwelijke bestuurders die nóg steeds in de zogenaamde donkere asymmetrische Cora Kemperman lappen van ruim 15 jaar terug lopen. Of nog steeds een King Louise bloemetjes jurken dragen. Is ook een kwestie van smaak.
Zegt niets over hun kwaliteiten. Mijn plaatjes ook niet. Ze willen er niets mee uitstralen vermoed ik. Zeker niets hips of origineels. Dat is in deze sector verre van belangrijk.
Swaen, leuke kerel die Jules. Maar die valt voor mij niet in het geschetste rijtje. Niks aso- of crinineel look. Gewoon een aardige man qua uitstraling. Mijn dochter is psycholoog, daar ook veel alternatieve looks en zéker geen opgedirkte "tutjes". Bedoel ik niets verkeerds mee maar jullie begrijpen me.
Karine
Hij heeft zelfs een tatoeage. Poeh! Een bestuurder met plakplaatjes. Het bestaat gewoon!
swaen
Ik begrijp niet helemaal wat je wil. Je blijft het (bagatelliserend, vind ik) plaatjes of plakplaatjes noemen en je haalt voorbeelden aan van mensen die ze ook hebben.
En dan?
Veel mensen vinden het alsnog gewoon een lelijke verminking en/of en afleidend iets tijdens een gesprek. Hoe hoog de baan van de drager ook.
swaen
Ik snap ook niet zo goed wat je bedoelt. Ja er bestaan bestuurders met tatoeages. Of politici of wetenschappers. Zeker. Maar jouw vraag was of het handig was om in sollicitatiegesprek je tatoeages te laten zien. Omdat het nog steeds zo is dat veel mensen het waarschijnlijk minder waarderen, krijg je hier het advies om ze niet te laten zien.
Vervolgens ga jij laten zien dat er we degelijk bestuurders zijn met tatoeages. Ik zou zeggen laat ze voortaan ook zien en neem alleen een baan aan waar niemand in een sollicitatiegesprek daar een (voor)oordeel over heeft. Hoeven wij verder ook onze mening niet meer te geven.
Alkes
"Vervolgens ga jij laten zien dat er we degelijk bestuurders zijn met tatoeages."
Misschien wil swaen het gewoon graag over haar tattoeages hebben 
Alkes
Je stelde me een vraag. Namelijk in welke sector ik werk waar bestuurders op cowboylaarzen werken. Ik geef je een antwoord. Met beeldmateriaal. Vrij simpel.
Ik had al antwoord op mijn oorspronkelijke vraag. Jij begon zoetjes nog eens opnieuw. En gooide er nog een sneer tegenaan over ‘hip en origineel’
Wat wil jij nou eigenlijk?
Mijn ervaring
Als frequent bezoeker van camping, sportschool en sauna heb ik reeds talloze tatoeages binnen mijn blikveld gesignaleerd. Uiteraard trok de ene wat meer mijn aandacht dan de andere. Dat was dan mede afhankelijk van wie die ze droeg, alsook mijn relatie tot die persoon.
Laatst ontwaarde ik het portret van Charlie Chaplin op een van de kuiten van een onmiskenbaar stoer ogende man. Op zijn andere kuit stond een hele lap tekst te lezen. Helaas waren de omstandigheden er niet naar om daar eens goed voor te gaan zitten; voor dat lezen. Voorlopig (?) zullen jullie en ik het dus moeten doen met de/mijn inschatting dat het (woorden uit) de fameuze toespraak betrof aan het einde van de film 'The Great Dictator'.
Dit en bovenstaande berichten brengt me - vreemd genoeg? - op het volgende benul: ik nu nooit eens een man tegengekomen die is voorzien van de bekende Freudiaanse uitspraak: "Wass will das Weib?". Jullie?
Rode krullenbol
Correctie t.a.v. mijn vroige bijdrage
"ik nu nooit eens een man tegengekomen die is voorzien van de bekende Freudiaanse uitspraak: "Wass will das Weib?" moet zijn: "ik ben nu nooit eens een man tegengekomen die is voorzien van de bekende Freudiaanse uitspraak: "Wass will das Weib?"
pardon swaen
Ik dacht even dat ik reageerde op jouw bericht over bestuurders die je kende met tatoeages (#44). Toen werd ik nieuwsgierig naar de sector. En ik las iets van een oordeel bestuurders met cowboylaarzen versus die met slechtzittend pak, maar dat zal ik wel verkeerd gelezen hebben.