U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Eigen geld binnen huwelijk gvg
Hallo,
Mijn man en ik zijn 25 jaar bij elkaar en getrouwd in gemeenschap van goederen. Afgelopen jaar zijn we in een huwelijkscrisis beland en is de optie van een echtscheiding zeer reeel geweest, gelukkig zijn we er samen uit gekomen maar met het oog op de toekomst wil ik wel wat dingen veranderen. Mijn man en ik denken heel anders over geld. Hij heeft, mede door impulsiviteit en ADHD de houding geld moet rollen. Ik wil graag sparen voor bijvoorbeeld ons pensioen en bijvoorbeeld aflossen op onze hypotheek. Hij geeft erg veel geld uit aan kleding en gadgets en vakanties. Ik ga mee op die vakanties dus ik profiteer daar ook van maar van mij hoeft het allemaal niet zo vaak/ver/duur. Om kleding en gadgets geef ik niets en mijn uitgavenpatroon ligt sus volledig anders dan dat van hem. Dit gaat steeds meer bij mij wringen. Mijn man vind het niet leuk om steeds aan mij ‘toestemming’ te moeten vragen aks hij iets wil kopen. Ook wil hij dat ik stop met zeuren over de talloze geldboetes die hij krijgt voor te hard rijden. Nu heeft hij bedacht dat we beiden een vast bedrag per maand krijgen. En ieder mag dat uitgeven zoals het hem/haar goeddunkt zonder commentaar van de ander. En als ik dan alles wil sparen, moet ik dat zelf weten. In eerste instantie lijkt me dit een prima idee. Echter toen bedacht ik me het volgende. Stel dat hij inderdaad continu al het geld uitgeeft aan kleding,uitgaan, boetes, gadgets etc etc. En ik al het geld netjes spaar. Stel dat ik dan na een aantal jaar zeg maar twintig duizend euro gespaard zou hebben. En hij niets. En we gaan scheiden. Volgens de gemeenschap van goederen heeft hij dan recht op tienduizend euro van mijn spaargeld. Dat is dan toch niet eerlijk? Ik zou ook recht hebben op de helft van de waarde van zijn gadgets maar op vakanties, uitgaan, boetes en kleding kan ik niet de helft opeisen, die hebben geen waarde meer achteraf.. is er een manier waarop ik kan sparen en dit bedrag dan ook echt voor mij zal blijven? En dan bedoel ik uiteraard een legale manier, niet een stiekeme rekening of geld in huis verstoppen ofzo.
Ad Hombre.
"Je hebt zelf je aflossing in de hand, dus dat blijf ik niet echt snappen. Jij lijkt mij iemand die dan sowieso gaat aflossen."
Yep, zeeuws meisje 
Slimme financiele jongen
Wat fijn Mamase dat Ad Hombre zich ook even in de discussie mengt en zijn blik op financiele zaken deelt. Het lijkt me duidelijk dat er zowel inhoudelijk als gevoelsmatig veel is af te dingen op wat hij zegt. Niet dat hij per se ongelijk heeft.
Het is maar wat je prettig vindt. Ik heb vele collega's gehad die hun leven op het hier en nu hebben ingericht met geleaste dure auto's (onbetaalbaar om te kopen), vakantiereizen om van te dromen en huizen als paleizen, alles op de pof. Mijn man en ik waren beslist in de positie om dat allemaal ook te doen, we konden de maandlasten beslist opbrengen en onze cliëntenportefeuille was tientallen miljoenen waard, maar we wilden niet.
Wil jij zo leven?
In je laatste bericht schets je ineens een heel andere situatie dan de indruk die je eerder wekte. Je had het over spaargeld en dat jij van wat jullie over hebben het liefst zou aflossen en sparen.
Maar jullie hebben niet over, zeg je nu. Jullie komen tekort (je teert in op het spaargeld).
Dat maakt de situatie voor als jullie mogelijk toch gaan scheiden een stuk urgenter. Want als een tekort gedeeld moet worden, dan vertrek je met niks plus een schuld.
Zeker omdat jouw man de leefstijl op grote voet voort wil zetten.
Jullie komen nu al tekort voor het leven dat jullie nu hebben, maar hij wil een groter (en dus duurder) huis. Hij wil nu niet aflossen om zo min mogelijk eigen geld in dat nieuwe huis te hoeven steken. Een nog hogere hypotheek dus. Maar waarvan moet dat betaald worden dan als jullie nu al tekort komen?
Er moet meer verdiend worden, zegt hij, waarmee hij rekent op een toekomst die nog meer welvaart zal brengen. Hij is de slimme financiele jongen die het allemaal wel in de vingers heeft, vindt hij.
Jij vindt dat er minder uitgegeven moet worden. Dat is simpeler en zekerder. Het kan morgen al beginnen en het is heel eenvoudig te controleren.
Dat zijn twee tegenpolen.
Ik weet niet hoe noodzakelijk het is om dit tot op de draad toe met elkaar uit te praten. Misschien kan hij een beetje ruimt houden om zich de vrije jongen toe voelen die hij graag is. Maar voor jou lijkt het me zinnig dat jij ook bij jezelf blijft. Bij wat jij belangrijk vindt.
Hij wil een groter huis. Wil jij dat ook?
Je kunt nu al nee zeggen. Dan kan het aflossen toch nog meteen beginnen.
uh...
toevallig een meevaller van €2800??? Wauw!
op die manier
zou ik niet kunnen leven, een partner die heel veel uitgeeft, niet wil aflossen maar wel een groter huis wil, nu moeten interen op spaargeld. Jij voelt je er ook niet gelukkig onder, jij wil wel graag aflossen en geld opzij zetten. Er moet toch ergens een middenweg in te vinden zijn?
Helaas hebben we zelf best al wat tegenslagen gehad waardoor het inkomen een tijd een flink stuk lager was en we ook moesten interen op ons spaargeld, dat vond ik niet fijn. Het salaris van mijn bijbaan hadden we toen nodig om de vaste lasten te betalen maar nu kan dit salaris gelukkig weer naar de spaarrekening, zoals eerst, we bouwen weer aan onze buffer! Onze hypotheek wordt ook steeds lager omdat we aflossen, echt een fijn gevoel!
Volgens mij
'Er moet toch ergens een middenweg in te vinden zijn?' zijn ze daar aardig naar op weg.
Tsjor
Dit gaat niet naar het midden
Hij sust haar nu met woorden over een groter huis als reden voor het niet aflossen. Dat betekent dus meer uitgeven. Niet alleen aan wonen, maar ook aan gadgets die bij een groter huis horen.
Het is het moment waarop de koers uitgezet wordt.
Hij zegt: Ik wil die kant op, daarom doe ik het zo.
In de koersbepaling zit geen enkele ruimte voor een middenweg. Het is een koers aan de rand van het budget, hoog aan de wind, om snelheid te houden. Elke aanpassing haalt de snelheid eruit.
Voorzover er sprake is van ongeëmancipeerd of afhankelijk gedrag van haar, dan zit dat hier. Zij houdt hoop dat ze onderweg de koers nog bij kan stellen. Ze laat het niet te hoog oplopen. Ze wil niet voortdurend op haar strepen staan. Ze is bereid tot overleg.
Hij ook, hij legt uit, maar hij stelt zijn koers niet bij.
Of, dat doet hij mogelijk pas als zij heel duidelijk stelt dat ze dit niet wil: pas op want ik stap uit. Ik wil niet snel, hoog aan de wind, aan de rand van het budget. Ik wil veilig op de marge en minder snel.
Daarvoor moet hij wel zijn hele leefstijl aanpassen.
Dat is voor hem geen midden. Er blijft niks van de snelheid over.
Het midden
Het midden is dat beiden hun financiën hebben bekeken, zich ervan bewust zijn dat er teveel geld wordt uitgegeven (zelfs voor het grotere huis en voor het sparen en aflossen is er niet genoeg) en dat beiden nu een plan hebben opgepakt om aan een realistischer budgetbeheer te doen. Beiden moeten daarvoor inleveren: hij zijn groots-leven en zij haar gedachte dat de je goed voorbereid moet zijn voor de toekomst.
Ik ben het met je eens als je bedoelt, dat daarmee de discussie over het uiteindelijke doel niet is beslecht. die discussie zal ongetwijfeld nog een keer losbartsen, zodra er meer fiancieële middelen komen. En dan zal zij haar 'veilige toekomst' niet opgeven en hij zijn 'groots wil ik leven' niet. Maar misschien zijn ze dan allebei al wat ouder en is de situatie alweer veranderd.
Tsjor