Eigen geld binnen huwelijk gvg

Mamase

"Ondertussen heb ik e.e.a. Ook wel aan man voorgelegd en hij snapt wel wat ik bedoel. Hij wil nu afspreken dat we inderdaad beiden een eigen rekening hebben waar ons eigen zakgeld op komt, en dat dat geld bij een eventuele scheiding niet meetelt in de boedel. Maar dan dus ook niet de waarde van de door hem gekochte gadgets. Dat lijkt mij een prima oplossing. Enige puntje is dat het juridisch niet dicht te timmeren is maar daar moeten we elkaar dan maar op vertrouwen, dat we dan niet alsnog de helft gaan opeisen bij een eventuele scheiding."

Ik snap jou niet. Niet onaardig bedoeld hoor.
Maar eerst geef je aan dat er een en ander gebeurd is in jullie huwelijk en dat je het daarom vanaf nu gelijkwaardiger (op financieel gebied) wilt gaan regelen dan voorheen. En dat je het oneerlijk vindt als zijn gadgets (50% van wat er over is, vrij te besteden) niets meer waard zijn en jouw 50% bij einde huwelijk tussen jullie verdeeld worden waardoor hij feitelijk dan 75% heeft en jij 25% van wat er vrij te besteden was door jullie beiden. Ben ik trouwens met je eens, is duidelijk niet eerlijk/gelijk verdeeld.

Nu blijkt dat jullie afspraken hebben gemaakt die jij prima vindt, "alleen het is juridisch niet dichtgetimmerd en je moet er maar op vertrouwen dat hij het niet opeist."

Ben je serieus dat je daarop wilt vertrouwen? Denk je echt dat hij zich aan die afspraak houdt?

Hij heeft in het verleden met zijn gedrag (alles maar uitgeven en er bleef weinig tot niets voor jou over!) aangetoond zeer egoïstisch te zijn. En nu denk jij dat als jullie ooit uit elkaar gaan, hij zich niet egoïstisch zal gedragen?

Ik vind het echt heel naïef van jou. Maar omdat je helemaal niet naïef overkomt, denk ik dat er iets anders achter zit.

Heb je met hem besproken dat je het juridisch ook goed wilt regelen? Dus via een notaris?

Hoe reageerde hij daarop?

Misschien is het een idee dat je toch eens even een belletje doet naar de notaristelefoon en vraagt of je dit simpel kunt regelen en wat de kosten zijn. Misschien is het toch verstandig om het vast te leggen. En als je man daartegen is, dan kan je hem vragen wat dan de reden is? Omdat hij toch mee wil genieten van jouw 50%(tijdens huwelijk - omdat hij dan opeens geld nodig heeft en jou onder druk zet om iets van jouw rekening te betalen? - of bij einde huwelijk)? Anders zou hij daar toch geen bezwaar tegen moeten hebben.

En als het hem alleen om de kosten van de notaris gaat: als je weet wat het kost, kan je aanbieden dat jij het betaalt. Maar ik vind dat eigenlijk belachelijk, want hij heeft jarenlang megaveel van jullie geld uitgegeven ten koste van jou (!), dus idioot als jij de kosten van een juridisch vastgelegde eerlijke verdeling nu zou moeten betalen.

Ik vraag me af of je bang bent dat de boel klapt als jij vasthoudt aan "juridisch ook goed regelen van deze afspraak". Maar misschien ben ik een zwartkijker .

Tot slot: aflossen is slim, komt beide ten goede, dus eerlijk. Ik weet alleen niet of aflossen slim is als je gaat scheiden en dan zelf een nieuw huis wilt kopen met een nieuwe hypotheek. Of dat ongunstig kan zijn.

5 keer op vakantie

Dus je man gaat naast de gezinsvakantie nog vijf keer alleen op vakantie. Hoe doet hij dat met vakantiedagen? Wat vinden de kinderen daar van? Wat vind jij er van? Is het wel lekker rustig om vaker alleen te zijn? Gaat hij alleen of met gezelschap?
Buiten de kosten om zou ik denk ik wel raar staan te kijken, een keer met vrienden of een keer met broers of zo hartstikke leuk. Ik weet ook eigenlijk niet waarom ik het raar vind hoor.

Dat red je niet

Jij wil dus eigenlijk dat hij niks meer uitgeeft, zeg je nu.
Die stap is veel te groot en in zijn ogen ook niet nodig. Hij heeft nu geld zat voor gadgets en keer op keer op vakantie. Daar kun je iets van vinden, maar door het nu helemaal om te draaien waardoor er nog amper geld is voor dat soort flauwekul doe je hem ook tekort.

Blijkbaar is jullie verschil in gewenst bestedingspatroon zo groot dat er geen tussenweg mogelijk is. Dat nu zo op het spits drijven is in mijn ogen DE manier om een toch al wankel huwelijk de nek om te draaien. Je duwt hem zo in een keurslijf dat hem niet past.

Dat doe je wel

Alleen vertel je hem dat niet.

Het werkt op de lange termijn echt veel beter als je hem wat financiele ruimte geeft en genoegen neemt met wat minder aflossen. Je geeft zelf aan dat je “het zakgeld zo laag wil maken dat het niet meer zo veel uitmaakt/verschilt met jouw uitgaven”. Daarmee sla je door en ga jij op jouw beurt weer totaal voorbij aan de behoefte van jouw man. Ik vind dat niet respectvol en gelijkwaardig.

Vraagje

Wat is je onderliggende doel aan zoveel mogelijk aflossen? Wat brengt het jou? Gevoel van zekerheid of controle of....? Als je dat soort onderliggende behoeftes weet is het makkelijker om er invulling aan te geven vind ik

Temet

'maar degene die zijn/haar (in dit geval haar) spaarcenten ziet vervliegen heeft daar op dat moment bitter weinig aan.' Punt is dat het niet zozeer 'zijn' of 'haar' spaarcenten zijn. Net zo goed als het niet 'zijn' huis wordt omdat hij de hypotheek betaalt. Het blijft gemeenschappelijk.

Mamase, volgens mij ben je goed bezig. Er is wat meer duidelijkheid over ADHD, er is medicatie, er is een gesprek over mogelijk. Hi wil graag een groter huis, dus het verhaal van nu aflossen, zodat je straks meer eigen kapitaal hebt om een groter huis te kunnen kopen is prima.

Ik weet niet of je het allemaal redt zonder hem inzage te geven in hoeveel hij nu eigenlijk uitgeeft. Maar als je straks samen alle papieren bij elkaar legt, dan kan dat wellicht duidelijk worden.

Ik vraag me wel af waarom je gekozen hebt voor een gemeenschappelijke rekening en dan ieder een zakgeldrekening. Waarom niet: salaris komt op ieders rekening en op de gemeenschappelijke rekening stort ieder wat er nodig is (eventueel inclusief spaargeld, ligt eraan wat je afspreekt).

Tsjor

Jij mist het punt

Ja tsjor, het blijft gezamenlijk.
*zucht*
Dat betekent dus dat de big spender met gemak zijn zin door kan drijven door het geld over de balk te smijten aan leuke gadgets die op zijn minst een tijdje tastbaar op de schoorsteenmantel prijken, maar die toch echt van hem zijn al was het maar omdat de economische waarde ervan nul,nix bedraagt.
Voor de meer spaarzame partner is het onmogelijk om de eigen voorkeur tastbaar te maken - een banktegoed - want dat banktegoed blijft ook van de big spender die elke euro in de plus graag omzet in tastbare gadgets.
Zie hier de ongelijkheid.

En nee, dat is niet gelijk te trekken met de bewering dat zij ook mag doen wat ze wil met dat geld, want zijn gadgets blijven van hem en waardeloos voor haar en de boedelscheiding, terwijl dat wat zij wil (banksaldo, opbouw vermogen) niet van haar blijft maar permanent en steeds opnieuw voor de helft van hem is, ook als hij elke maand de helft opmaakt.

Mamase

Heb je het met hem over huwelijkse voorwaarden en notaris gehad?

Of durfde je dat niet eens te noemen?

Zijn jullie al verder over het bedrag dat jullie gaan aflossen en wat er dus (ieder voor de helft) vrij te besteden is?

Ik moet trouwens zeggen dat ik eerder bij het lezen van jouw posts dacht "wat een ontzettende egoïst", maar toen je schreef over ADHD en medicatie, "Oh, DAT verklaart het" (nou ja,,dat kan het verklaren).

Dus hopelijk dat er met de medicatie inderdaad beter met hem te praten blijft. En jullie een goed bedrag aan aflossing kunnen afspreken.

Zo niet, dan kan je misschien toch over huwelijkse voorwaarden beginnen. Ik vind "samen" het vrije geld uitgeven waarbij jij al 25 jaar, maar dan ook nog vanaf nu standaard aan het kortste eind trekt niet echt een samengevoel geven, maar meer een "hij-gevoel". Ik hoop dat hij dat snapt. Zo niet, dan zegt dat genoeg.

communicatieprobleem

'Zie hier de ongelijkheid.' Je kunt het ongelijkheid noemen, maar het is vooral een communicatieprobleem. Door de term 'ongelijkheid' erop te plakken plaats je het in een soort strijd, waarbij de een macht heeft en de ander niet. Dat kan. Maar dat kan met alles.
Door de term 'eigen geld' te hanteren (zoals in het begin en nu nog steeds, verzuchtend als ik blijf opmerken dat het gemeenschappelijk geld is) schep je een probleem dat er in feite niet is en ga je oplossingen zoeken die niet kloppen. Bijvoorbeeld door oplossingen te zoeken in de richting van 'eigen geld' dat is dan 'zakgeld', geld waarover ieder zelf mag beslissen wat ermee te doen.
Het echte probleem is dat er een uitgavenpatroon is ontstaan, waarover niet gecommuniceerd werd of kan worden. Communiceren is niet alleen met elkaar praten, maar ook: hoe laat je de geldstromen over en weer gaan. Daarin zat scheefgroei die nu is gaan irriteren vanwege de mogelijkheid dat het huwelijk ook wel eens zou kunnen eindigen.
Rond een eventuele scheiding is wel degelijk iets geregeld. De helft van alles. En, zoals het bij mij ging: als het om spullen gaat de vraag of er iets te verrekenen valt. TS kan op dat moment aangeven dat zij compensatie wil voor bepaalde goederen die hij meeneemt. Dat kan dan onderhandeld worden. Geconsumeerde goederen kunnen niet vergoed worden.
Er is nu behoefte aan een ander uitgavenpatroon, omdat TS nu toch wel eens wat wil gaan aflossen of wat wil sparen voor de toekomst. Dat kan, daar is niks mis mee. Bij haar is die behoefte gekleurd met een gevoel van noodzaak, omdat manlief blijkbaar ook wel eens weg zou kunnen gaan (altijd goed om rekening mee te houden). Dat is allemaal geen probleem.
Maar wat ik niet snap is dat het nu plotseling over 'eigen' geld gaat, dat manlief nu, na 25 jaar, plotseling de 'big spender' en de egoïst is, de vrouw angst heeft om het punt aan te snijden. Zij adviezen krijgt om haar angsten te overwinnen. En het plotseling in de sfeer van ongelijkheid terecht komt te staan. Alsof het om een indrukwekkende emancipatiestrijd gaat: de machteloze vrouw tegenover de machtsmisbruikende man.
Kom nou.
TS wil iets veranderen in de wijze waarop het geld uitgegeven wordt. Prima. Maar dat zal toch een gemeenschappelijke beslissing moeten zijn. Gelukkig wil man van TS ook wel iets veranderen, om andere redenen weliswaar, maar waar twee mensen iets willen veranderen zijn er goede mogelijkheden om daaruit te komen. Vooral omdat de oplossing voor beiden hetzelfde is: sparen en aflossen. De uitkomst is anders: meer geld in de toekomst versus een grotere woning. Maar die discussie kun je uitstellen. Zeker omdat er financieel gezien meer mogelijkheden zijn: er is een tweede woning, dus je kunt altijd overwegen om die tweede woning te verkopen voor.... de toekomst, of een grotere woning.

Tsjor

Eigen onderbroeken

Tsjor je gaat in heel veel woorden voorbij aan het feit dat twee gehuwden weliswaar samen een span zijn in een heleboel zaken, maar dat er toch ook nog sprake is van eigenheid, eigen wensen, eigen tijd en eigen spullen, ook al zijn die van gezamenlijke fondsen betaald.
Eigen onderbroeken bijvoorbeeld. Of eigen gezichtscrème. Daar heb je toch een soort van eigen geld voor nodig. Het werkt nu eenmaal niet als je van al die aanschaffingen de helft moet verantwoorden, of dat het gezamenlijk bezit moet zijn in de zin van dat partner ze ook naar believe mag gebruiken (onderbroeken zijn vaak fijne poetslappen).
Je moet erop kunnen rekenen dat je partner van jouw spullen afblijft. Dat is van jou, punt.
En in dat mijn en dein zit hier het probleem, want die een koopt graag gadgets. Die zijn van hem. Het is niet de bedoeling dat TS ze onmiddellijk te gelde maakt om met de opbrengst de hypotheek in te lossen. Ze wordt geacht eraf te blijven.
Stel vast dat hij “iets” heeft.
Haar “mijn” zit echter niet in spullen maar in financiële zekerheid. Een buffer, een opgebouwd vermogen.
En daar vangt ze bot omdat ze wat zij wil technisch gezien niet aan zichzelf toe kan eigenen. Tussen droom en daad staan wetten in de weg.
Ergo: zijn verlangens en eigenheid, zijn mijn en dein worden wel ingevuld. De hare niet.
Daar zit de ongelijkheid.
Je kunt praten als Brugman, maar die ongelijkheid praat je niet weg.
Er is maar een manier en dat is naar de notaris gaan om vast te leggen dat alles op die rekening inderdaad van haar is en dat hij geacht wordt eraf te blijven.
“Afspraken” tussen de echtelieden zal in de werkelijkheid niks betekenen.
Oh en natuurlijk komt dit niet nu pas na 25 jaar opzetten. Ja, er is bij TS een emancipatieproces gaande. Dat is in gang gezet door een avontuurtje van man. Nu pas realiseert ze zich dat ze zich al die jaren misschien wel voor niks aan het wegcijferen is. Haar gedachte dat ze er wel wat voor terug zal krijgen is letterlijk en figuurlijk aan het wankelen geslagen.

Verschil tussen onderbroek en gadget

Je hebt nog meer woorden nodig. Maar geloof mij, het is ook bij een huwelijk niet nodig om naar de notaris te gaan om ervoor te zorgen dat je onderbroeken van jezelf blijven. Geldt ook voor de onderbroeken van TS.
De gekochte gadgets zijn wel van beiden. Bij een echtscheiding kan dat gewaardeerd worden: jij krijgt alle gadgets, en de helft daarvan krijg ik in de vorm van geld. Zo gaat het bijvoorbeeld met woningen. Ook al heeft de een de woning betaald en de ander alleen maar wat geld verdiend voor de extra's.
Gelukkig hoef je daar na de scheiding pas over te praten. Stel je voor dat er mensen zijn die nu gaan inzien dat hun bijdrage aan de hypotheek straks voor de helft verdwijnt naar degene die niets bijgedragen heeft en dat die mensen dus naar de notaris rennen om het huis alvast op hun naam te zetten.
Zij heeft zich niet weggecijferd. Ze heeft eerder niet de noodzaak gezien of is niet de strijd aangegaan om financieel gezien iets op te bouwen voor de toekomst. Dat is geen wegcijferen geweest. Kom nou. Ze is gewoon meegegaan op vakantie, het tweede huis is ook van haar, dat ze er niet zo vaak naartoe gaat is toch geen kwestie van jezelf wegcijferen?

Tsjor

Grappig

Want het kan wel zijn dat ik ongelijk heb, maar de oplossing is wel: communicatie. Nog sterker: weten wat er echt speelt, en dat blijkt een ander probleem te zijn dan zijn ongeremde uitgavenpatroon. Als je door de vaste lasten inteert op je spaargeld zul je ooit tegen een financieel probleem aanlopen, daar heb je geen relatiecrisis voor nodig.
Is er dan geen verschil tussen beiden? Het verschil zit in deze visie: hij denkt bij een uitgaveprobleem: we moeten meer verdienen. Zij denkt: we moeten meer bezuinigen. Hij is ondernemer, zij niet. Heeft dat met macht en egoïsme te maken?
Haar oplossing: dan moet hij maar meer gaan verdienen. Maar ze kan ook bedenken: in plaats van meer bezuinigen kan ik ook meer gaan verdienen en daarmee extra aflossen (wat ik wil en wat er nu niet van komt).

Gelukkig wordt het opgelost.

Ik heb wel een vraagteken bij de redenering over dat grotere huis en dan een hypotheek die je wel aflost. Maar ik snapte ook de redenering al niet, dat je niet moet aflossen als je daarna een ander huis wil kopen. Ik snap wel dat overwaarde van een woning in de nieuwe woning geïnvesteerd moet worden en als je niet aflost, dat dan de overwaarde gering is. Maar als je opnieuw een woning koopt heb je die overwaarde toch nodig en heb je meer aan een lagere hypotheekschuld?!
Mijn redenering is: de rente op de hypotheek is altijd nog veel hoger dan de rente op spaargeld, dus aflossen levert meer op. Ik redeneer zo: stel dat ik een hypotheek heb met 3% rente en ik los 2500 euro af. Dan scheelt dat 75 euro per jaar. Niet veel. Maar na 10 jaar is dat 750 euro en na 20 jaar is dat 1500 euro. Met andere woorden: het grootste deel van het geld heb ik dan al vanzelf terugverdient omdat ik de rente niet hoef te betalen. Zelfs als je in de hoogste belastingteruggaveklasse zou zitten zou het geld zich nog vanzelf terugverdienen.
En wat betreft die grotere woning: kijk dan ook eens reëel naar je woonbehoefte over enkele jaren. Kijk tot 2030, want rond die tijd komen er veel woningen vrij van mensen die dan oud zijn(of erger) en jongeren die het niet kunnen betalen. Het is een overzienbare periode. Daarna zal de huizenmarkt er heel anders uitzien. problemen oplossen door groter te gaan wonen is een weg die vaak tot grotere problemen leidt. je kunt ook samen een keer naar 'uitstel van executie' kijken.
Dus ik zou over het woongedeelte nog eens goed samen nadenken.
Tenzij de huidige woning natuurlijk niet prettig is om in te wonen.

Tsjor

nav Tsjor

"Maar ik snapte ook de redenering al niet, dat je niet moet aflossen als je daarna een ander huis wil kopen. Ik snap wel dat overwaarde van een woning in de nieuwe woning geïnvesteerd moet worden en als je niet aflost, dat dan de overwaarde gering is. Maar als je opnieuw een woning koopt heb je die overwaarde toch nodig en heb je meer aan een lagere hypotheekschuld?!
Mijn redenering is: de rente op de hypotheek is altijd nog veel hoger dan de rente op spaargeld, dus aflossen levert meer op."

Ja, dat lijkt mij ook. Ik snap ook niet waarom aflossen een slecht idee zou zijn.

Sterker, ik heb het gedaan en doe het nog. Op mijn vorige huis had ik deels afgelost, en daardoor en door de waardestijging was er een forse overwaarde ontstaan. Die is in het nieuwe huis gestopt, voor het restbedrag is een hypotheek afgesloten, die mocht aflossingsvrij en is dat ook, maar we hebben alweer een deel afgelost.

Het enige nadeel aan dit hele verhaal is dat we nu zulke lage hypotheeklasten hebben dat ik mij een tikje geneer tegenover mensen die huren en die voor een kleinere woning minstens het dubbele betalen. Maar met dat nadeel valt prima te leven

Groeten,

Temet

Straf voor aflossen

Je wordt 'gestraft' voor het aflossen van je aflosvrije hypotheek (AVH) doordat je als je verhuist vervolgens een minder hoge AVH kunt afsluiten. Dat is een gevolg van de overgangsregeling voor AVH's.

Ik los mijn AVH af door jaarlijks een deel om te zetten in een AVH bij mijn eigen BV. Het totaal AVH bedrag blijft dan gelijk, maar in feite heb ik afgelost. (ik leen van mijn eigen bedrijf)

Bij het volgende huis kan ik dus weer voor de volle mep een AVH afsluiten tegen een rente van ca. 2%. Da's bijna voor niks... (ik betaal nu nog 5.2%)

Oh is dat het

Maar je wil toch een keer van de hypotheek af? Ik heb geen BV waarmee ik dit trucje uit kan halen.
Je kunt wel altijd rentebemiddeling doen, dat kon ik in elk geval. Dan krijg je het gemiddelde van de rente tussen je oude rente en de huidige rente. Bij mij werd dat dus ongeveer 3%. Het bedrag dat ik daardoor minder betaal spaar ik weer om af te lossen, ook al is het maar een klein beetje.
Ik ben ooit begonnen met een spaarhypotheek en daarna een aflossingsvrij gedeelte erbij moeten nemen. aflossingsvrij heeft twee voordelen: de directe kosten zijn laag (alleen rente), maar het andere voordeel is dat je zelf het aflostempo kunt bepalen. Als ik nu bedenk dat ik 30 jaar gedaan heb over het aflossen van mijn spaarhypotheek, terwijl dat bedrag omgerekend zo'n 1000 euro per jaar was, dan denk ik: hoe is het mogelijk? Indertijd dacht ik ook: hoe is het mogelijk, maar dan omgekeerd: hoe krijg ik dat geld ooit bij elkaar.
Nu bepaal ik zelf het tempo waarin ik aflos. Maar uiteindelijk wil ik wel van de schuld af.

Tsjor

Tsjor

"Maar je wil toch een keer van de hypotheek af?"

Niet perse, een huurder moet ook zijn hele leven huur betalen. Als je 50% afgelost hebt en de rest makkelijk kunt (blijven) betalen lijkt me dat geen probleem.

"Ik heb geen BV waarmee ik dit trucje uit kan halen."

Ondernemers hebben altijd meer mogelijkheden.

"Je kunt wel altijd rentebemiddeling doen, dat kon ik in elk geval. Dan krijg je het gemiddelde van de rente tussen je oude rente en de huidige rente. Bij mij werd dat dus ongeveer 3%. Het bedrag dat ik daardoor minder betaal spaar ik weer om af te lossen, ook al is het maar een klein beetje."

Mijn hypotheekbank doet niet aan rentemiddeling, dus het is oversluiten en vette boete betalen of verhuizen.

"Ik ben ooit begonnen met een spaarhypotheek en daarna een aflossingsvrij gedeelte erbij moeten nemen. aflossingsvrij heeft twee voordelen: de directe kosten zijn laag (alleen rente), maar het andere voordeel is dat je zelf het aflostempo kunt bepalen. Als ik nu bedenk dat ik 30 jaar gedaan heb over het aflossen van mijn spaarhypotheek, terwijl dat bedrag omgerekend zo'n 1000 euro per jaar was, dan denk ik: hoe is het mogelijk? Indertijd dacht ik ook: hoe is het mogelijk, maar dan omgekeerd: hoe krijg ik dat geld ooit bij elkaar."

Een jonge collega van me zoekt een (huur) tweekamerwoning. Prijzen beginnen bij 1300 EUR, dus kopen (zeker aflossingsvrij) blijft erg goedkoop (qua rente).

"Nu bepaal ik zelf het tempo waarin ik aflos. Maar uiteindelijk wil ik wel van de schuld af."

Je erfgenamen zullen je er dankbaar voor zijn

Dat hoop ik ook

'Je erfgenamen zullen je er dankbaar voor zijn ;-)' Maar voor die tijd hoop ik er zelf nog even van te genieten, zeker als straks blijkt dat AOW/pensioen tegenvallen. Geen angst hoeven hebben voor een onbetaalbare woning, dat lijkt me heerlijk.
En inderdaad, huurprijzen zijn bizar in vergelijking met hypotheken, alleen de toegang tot een hypotheek is behoorlijk dichtgesmeerd.
Mijn idee: als iemand twee jaar lang een bepaalde huurprijs heeft betaald, dan mag de bank ervan uitgaan dat iemand ook wel de helft of 2/3 aan hypotheek zou kunnen betalen.

Tsjor

De erfgenamen.

Nee, wij zijn er nu zelf blij mee. Het doel van een eigen woning was voor ons om geen woonlasten meer te hebben op den duur en eventueel al vrij jong minder te kunnen gaan werken. Althans, keuzes kunnen maken en niet door móeten werken wegens woonlasten.
Huren stijgen, onze hypotheek is nu reeds een klein bedrag. Ipv van hoge woonlasten kunnen we ons geld aan andere dingen uitgeven. Hoe fijn is dat.
Wij hebben meerdere huizen bewoond, nooit een aflossingsvrije hypotheek gehad en bij verkoop altijd flink winst gemaakt. Als ik aflossingsvrij moet kopen heb ik liever een huurhuis, geen restschuld, weinig onderhoudskosten en kan binnen een maand de huur opzeggen. Of het huis moet veel meer waard zijn dan de afgesloten hypotheek maar dat valt vaak tegen bij verkoop. Vaak is er bij de aankoop al bijgeleend of tijdens de looptijd.
Dus ik zou zeker aflossen of in ons geval, extra aflossen, als dat mogelijk is.
Die flinke boete bij overzetten rente valt overigens reuze mee. Als je de boete uit eigen middelen betaalt krijg je bijna de helft weer terug bij je belastingaangifte en de lagere maandlasten zijn per direct.
Rendement is enorm, boete zo weer terugverdiend.

wil40

"Wij hebben meerdere huizen bewoond, nooit een aflossingsvrije hypotheek gehad en bij verkoop altijd flink winst gemaakt. Als ik aflossingsvrij moet kopen heb ik liever een huurhuis, geen restschuld, weinig onderhoudskosten en kan binnen een maand de huur opzeggen. Of het huis moet veel meer waard zijn dan de afgesloten hypotheek maar dat valt vaak tegen bij verkoop. Vaak is er bij de aankoop al bijgeleend of tijdens de looptijd."

Bij een aflossingsvrije hypotheek mag je jaarlijks 10% of zelfs 20% aflossen, dus dat heb je geheel in eigen hand. Ik zou niet weten waarom je vrijwillig een verplichting zou willen aangaan.

"Die flinke boete bij overzetten rente valt overigens reuze mee. Als je de boete uit eigen middelen betaalt krijg je bijna de helft weer terug bij je belastingaangifte en de lagere maandlasten zijn per direct.
Rendement is enorm, boete zo weer terugverdiend."

110k was de boete en dat leverde dan ca. 10k per jaar besparing op. Dat moet je dan afzetten tegen verhuizen wat evenveel bespaart en maar een paar duizend euro kost. Die rekensom is best simpel.

Ad Hombre.

"Bij een aflossingsvrije hypotheek mag je jaarlijks 10% of zelfs 20% aflossen, dus dat heb je geheel in eigen hand."
Dat mag bij iedere vorm van hypotheek. Wij lossen iedere maand af verplicht af en die extra aflossing benutten we ook. Gaat toch net een tikje sneller.

"Ik zou niet weten waarom je vrijwillig een verplichting zou willen aangaan".

Omdat veel mensen niet aflossen, zie o.a. topicstarter en vele met haar. De kranten stonden er vol mee de afgelopen jaren en banken sturen zelfs waarschuwingen. Veel hypotheken zijn gebaseerd op 2 inkomens en de volle mep is geleend. Best risicovol.
Je huis is niet eerder 100% je eigendom voordat het is betaald toch?

Wat een enorme boete moest jij betalen bij overzetten hypotheek, 110.000 euro. Heb je een hypotheek van een miljoen en/ of had je een zeer hoge rente vaststaan?
10k besparing per jaar....mijn hypotheeklasten zijn zelfs veel lager....

Iedereen moet doen waar hij/zij zich prettig bij voelt. Aflossingsvrij zou ik, net als ts, slapeloze nachten van krijgen. Maar nou heb ik ook geen vooruitzicht op een riant pensioen, dat speelt ook mee.

wil40

"Wat een enorme boete moest jij betalen bij overzetten hypotheek, 110.000 euro. Heb je een hypotheek van een miljoen en/ of had je een zeer hoge rente vaststaan?"

Nog niet de helft daarvan, maar de rente staat nog 10 jaar vast voor 5.2%, dat telt hard aan en dat bespaar je met een verhuizing.

"Aflossingsvrij zou ik, net als ts, slapeloze nachten van krijgen. "

Je hebt zelf je aflossing in de hand, dus dat blijf ik niet echt snappen. Jij lijkt mij iemand die dan sowieso gaat aflossen.