belastingvrije schenking en erfenis

Alkes

Dus of je verbrast het en je krijgt toch de zorg van de staat, of je doet zuinig en dan mag je alles zelf betalen want het aan je kinderen schenken die anders van het verbrassen hadden mee genoten mag niet?

Schenking kleinkinderen

Ik vind het volkomen terecht dat de schenking aan de kleinkinderen voor ieder kleinkind gelijk is. Het kan toch niet zo zijn dat het ene kleinkind minder krijgt als het andere omdat zijn of haar gezin uit meer kindere bestaat.
Bij mijn mans familie hebben wij meer kinderen dan zijn zus. Ik zou echt pissig zijn als opa en oma de kinderen verrassen met een schenking en het dochtertje van mijn mans zus krijgt bijvoorbeeld 1000 euro en mijn kinderen 330 omdat zij met z'n 3en zijn.
Aan de andere kant heeft mijn broer 4 kinderen en ik zou het net zo goed absurd vinden als zijn kinderen minder zouden krijgen als de mijnen.
Je kan om die reden kiezen voor alleen maar gezinsschenkingen maar hoe fijn is het dat je als opa of oma zijnde je kleinkinderen een bepaald bedrag kan schenken om ze op weg te helpen met de kosten voor hun studie of de koop van een huis.

Alkes

het gaat er toch niet in de eerste plaats of ik het ermee eens ben. Ik zie het gebeuren en volgens de wet mag het.

Plukken

Een tijdje terug heb ik een artikel gelezen hierover met de kop: ‘ Pluk de dag anders plukken wij u.’
Zelf vind ik het lastig hoe nu te zorgen voor later. Idd wordt spaarzaamheid niet beloond zo, dus doe je zelf vooral niet te kort en geniet nu van je geld ipv te potten.

Maar, ik ben toch ook nog zo opgevoed dat je ook later je eigen broek moet zien op te houden. En daar niet je medeburgers voor laat opdraaien. Mijn (schoon)ouders hebben hun met zuinigheid en vlijt gespaarde geld ‘voor de kinderen’ idd moeten uitgeven aan eigen bijdragen van tienduizenden per jaar.
Dus hoeveel doe ik nu dan maar niet om te sparen voor later? Hm. Ik probeer mij toch maar wat te ontworstelen aan mijn zuinige opvoeding en veel dag te plukken.

plukken wij u?

Ja als je belastingbetalen als een vorm van plukken ziet, dan kan ik me voorstellen dat je niet wilt sparen. Of je eigen bijdragen wilt betalen.

Verbrassen

Verbrassen is ook een term om iets te framen. De voorbeelden die hier genoemd worden zijn: op vakantie gaan; een auto rijden. Als we dat 'verbrassen' gaan noemen, dan zitten we wel in een heel verbrassende samenleving.
'Tegelijk hoor ik van leeftijdsgenoten dat ze hun ouders ervan proberen te overtuigen om geld uit te geven, er van te genieten en dat ze niets hoeven over te laten voor hen omdat zij zelf het al goed hebben. Maar veel ouders blijken het toch een fijn idee te vinden om na te laten.' Dat herken ik wel. Alleen realiseren veel ouderen zich wellicht niet, dat bij de verkoop van hun woning er een groot vermogen vrij komt. Ze zijn dan plotseling vermogend. Maar ook zorgbehoevend. Gaat dat vermogen dan naar de kinderen of naar de zorg?
Overigens: belastingvrij schenken is volgens mij niet het probleem. Dat kan altijd, anders zouden we elkaar geen cadeautjes meer mogen geven. Erven is ook geen probleem. Maar de zorg betaalbaar houden is wel een probleem.

Tsjor

De tijd

Nou het was niet alleen een auto rijden en op vakantie gaan, maar gewoon genieten van het rijke leven. In de tijd van mijn grootouders was auto rijden een luxe en naar verre oorden op vakantie gaan al helemaal. Dat vandaag de dag heel veel mensen ver weg op vakantie gaan (en dan heb ik het niet over jaarlijks) is echt iets van de laatste 20 misschien 30 jaar. In mij jeugd was Spanje echt een wereldreis.

Tjsor, Nu zeg je in principe niks

Erven is hier de issue niet, dat is allemaal geregeld. Het ging erom schenken toegestaan is. In theorie wel (mits er een schenkhistorie is). De discussie ging er hier al gauw over of het ook moreel toegestaan is. Daar waren de mening ietwat over verdeeld. Jij schaart je nu bij de groep die ook vindt dat dat moet kunnen?

ON topic: Ik zou het niet te gek maken. 5.000 euro per kind belasting vrij schenken is algemeen geaccepteerd. Misschien dat je daar van de rechter toestemming voor krijgt. Een heel construct op zetten om zo veel mogelijk geld weg te sluisen, en dat achteraf gaan verrekenen zou ik niet doen. Dat geeft alleen maar gedoe achteraf. En ik geloof ook niet dat een rechter daarmee akkoord gaat.

Wat ik geleerd heb is dat ik dit voor mijn eigen kinderen moet vastleggen. Nu is het nog niet aan de orde omdat er nog veel geld naar de studie van de kinderen gaat.
Maar voor de periode daarna moeten we iets vastleggen.

Belastingvrij schenken

was niet het probleem.
Juridisch gezien was het probleem of je dat kunt regelen terwijl de schenker onder bewindvoering staat (kan niet, volgens mensen hier, wat ik graag geloof).
Daarna kwam het emotionele bezwaar: vermogen bezitten en daardoor veel moeten betalen aan de zorg, dat zou oneerlijk (of onrechtvaardig) zijn. Daar heb ik kanttekeningen bij geplaatst.

Tsjor

Verbrassen

Dees, wat is dan 'verbrassen'? Wat is dan 'genieten van het rijke leven'? Als mijn moeder geen caravan had gekocht, geen auto, het tapijt niet had vervangen en de gordijnen niet had vernieuwd had ze meer vermogen gehad. Maar we hebben haar aangemoedigd om dat allemaal juist wel te doen. En gelukkig hield ze genoeg van het leven om daar ook haar geld aan uit te geven. Heeft ze dan 'verbrast'? Moet ik een oordeel gaan uitspreken over mensen die op skivakantie gaan, een tesla kopen en investeren in een fles whiskey?
Overigens: zij had geen koophuis, dus uiteindelijk was er niet veel te erven. Het vermogensprobleem zit nu vooral bij mensen met een (afbetaald) koophuis, dat verkocht moet worden. En dan zijn mensen plotseling vermogend, terwijl ze hun leven lang gesappeld hebben.
Ik herinner me een gesprek met een Surinaamse krantenverkoopster. Het ging toen slecht in Suriname. De mensen hadden ook geen geld meer om een krant te kopen. Maar zij vond het niet erg, ze zat er toch elke dag. ze had 3 kinderen die haar elke maand 100 gulden (toen nog) opstuurden. Zo, dus 300 gulden per maand aan inkomsten. Terwijl de president van het land toen omgerekend 200 gulden verdiende. en wij 90 gulden. Maar haar gedrag (arme krantenverkoopster) bleef ze volhouden. Ze is zich niet gaan gedragen als een rijke presidentsvrouw.
Het kan best moeilijk zijn voor mensen om die omslag te maken en dan zeker ook nog om te bedenken, dat het geld nodig is voor de zorg die je nodig hebt. Maar de kinderen van die mensen zouden dat besef toch wel mogen ontwikkelen: nee ouders, wij hebben dat geld niet nodig voor een nieuwe bank, want we hebben er al drie; maar het is voor ons gunstiger (dan toch maar eigen belang) als je daarmee de zorg betaalt, want anders moeten wij die via de belastingen betalen.
Misschien helpt dat.

Tsjor

Hier kon het niet

Mijn ouders waren gulle mensen die hun kinderen en kleinkinderen graag wat toestopten. Helaas niet via de bank. Dus toen pa overleed en ma onder bewindvoering stond, was het niet mogelijk dit door te laten gaan. Wel kleine bedragen (50 euro voor een verjaardag), maar veel hoger mocht niet van de rechter. Omdat er geen historie was van schenken, konden wij er ook niet mee beginnen.

Tsjor #61

Vermogen bezitten en daardoor meer moeten betalen aan zorg lijkt mij niet perse verkeerd. Maar, kijk eens een stap eerder. Moet je zorgen dat je dat geld op de rekening houdt?Spaarzaam zijn? Flink geld opzij letten voor later?

Is het geaccepteerd en niet onethisch om de dag te plukken en het geld daaraan op te maken? Of moet er een beetje zuinig worden geleefd en niet gekozen voor 3 x vakantie per jaar terwijl dat financieel en fysiek best kan?

Niet meer

Triva “ Moet het nog méér zijn dan dat? ”
Nee. Het is een bijdrage in de woon- en zorgkosten. Het is niet kostendekkend, zelfs niet als het maximum betaald wordt. Het is geen solidariteitsheffing (waar de een voor de ander betaalt)

Kan wel Tsjor

Als er schenkhistorie is. Je leest wel erg beperkt. Jammer, dat maakt de discussie moeilijk.

Voor je eigen comfort

Teuntje "Is het geaccepteerd en niet onethisch om de dag te plukken en het geld daaraan op te maken? Of moet er een beetje zuinig worden geleefd en niet gekozen voor 3 x vakantie per jaar terwijl dat financieel en fysiek best kan?"
Ik begrijp niet zo goed waar je naar toe wil en begrijp zeker niet het verband tussen dat allemaal wel of niet doen en toch bij moeten dragen aan het verpleeghuis.

Hier probeer je een stereotype van de spaarzame burger neer te zetten die volgens mij geen enkele relatie heeft met de mensen die wat na te laten hebben. Of je moet het hebben over die enkeling die als kluizenaar leeft zonder ook maar een cent uit te geven.

Wat ik in zijn algemeenheid niet begrijp aan verongelijktheid over bijdragen in de zorg is dat er gedaan wordt alsof het om een extra soort belasting gaat. Maar dat is natuurlijk niet zo. Je geeft het uit aan jezelf. Gespaard geld voor later geeft je op zijn best de vrijheid om te kiezen, zelf zorg in te huren als je wilt en niet afhankelijk te zijn van de bedeling van zorg zoals deze er nu is.

Gun je strontvervelende demente schoonmoeder (of vader) van haar eigen geld een betaalde gezelschapsdame, dan is zij blij en jij ook.

Toen mijn man 7 jaar geleden ineens ernstig ziek bleek moest ik alles overnieuw organiseren. Maar wat was ik blij met de potjes die we opzij hadden gezet. We konden stoppen met werken zonder afhankelijk te zijn van een uitkering. Onderzoeken laten doen in het buitenland ongeacht de vraag of de verzekeraar ons wel terug zou betalen. Dure zalfjes voor de door medicijngebruik gevoelig geraakte huid kopen. Net als de allerbeste zachte lederen werkhandschoenen en niet te vergeten die sokken waarvan je een linker en een rechter hebt en die een wereld van verschil maken als je een kwetsbare huid hebt. Huid- en voetverzorging bij de schoonheidsspecialist ipv bij de door de verzekering betaalde pedicure maakt van de behandeling een genot, ipv een onaangenaam moeten op afspraak.

Sinds wij dit meemaken begrijp ik pas echt hoe zestig plussers met kwalen van het een in het ander raken. Een sneeuwbaleffect van kleine dingen die ook zomaar tot pussende beenwonden kunnen leiden.
Je zal maar toch zelf je teennagels knippen (goedkoper) en een ietsiepietsie mis knippen.

Dus ja, zet geld opzij voor je oude dag. Maar reken er vooral op dat je het gebruikt. Voor de meeste mensen zal dat gebruiken zich voordoen buiten een een verpleeghuis. Maar wie dat laatste stukje interne zorg toch nodig heeft, zal daaraan een eigen bijdrage leveren.

Toen mijn schoonmoeder dement werd was er geen inkomensafhankelijke bijdrage. Bejaardenhuizen bestonden nog en de toelating tot een verpleeghuis was een stuk minder ingewikkeld. Gevolg: de erven deden er alles aan om vader of moeder in een verpleeghuis te krijgen. Dat was namelijk een stuk goedkoper dan ze laten wonen en zorg laten ontvangen in hun eigen huis (met aflossingsvrije woekerhypotheek).

Ik ben blij dat die situatie helemaal veranderd is, hoewel ik me wel zorgen maak om mijn ouders. Geld na te laten hebben ze niet, maar hoe zij als het nodig is een plekje in een verpleeghuis zouden kunnen bemachtigen (een waar dan) is een raadsel.

Verbrassen versus spaarzaam

Wat raar dat alleen die twee smaken worden gegeven. Ik ken iemand die zijn hele leven spaarzaam is geweest. Voor zijn kinderen. Dat was hun keuze. Een busreisje naar duitsland was voor hun het maximale. En dan namen ze bij het ontbijt de lunch mee voor 's middags.

Het was voor hun een sport om niks uit te geven. Ze schonken wel enorme bedragen aan hun kinderen.

Maar dat zijn uitzonderingen. Ik ken maar 1 stel die zo leefde.

Mijn schoonmoeder leeft niet zuinig mijn ouders ook niet maar ze hebben allebei vermogen. Mijn schoonmoeder heeft ooit een vrijstaand huis gekocht voor 35000 gulden en hier een aflossingsvrije hypotheek opgezet. Nooit een cent op afgelost maar de woning is nu wel meer dan 4 ton waard. En daar heeft zij niks aangedaan. Behalve de mazzel dat haar huis jaar op jaar in waarde steeg. Idem voor mijn ouders. En die hebben ook nog ergens een vakantiehuisje staan. Schenken daar doen ze beide niet aan. En ik ken heel veel oudere mensen met vermogen. Heel veel
Vrijwel iedereen met een koopwoning. Als ze die woning maar langgeleden gekocht hebben dan is die nu misschien wel 10 keer over de kop gegaan.

Als zij in een verzorgingstehuis zouden komen dan zal er een eigen bijdrage betaald gaan worden. Logisch. Net als erfbelasting
Dat mag iemand oneerlijk vinden maar het geld moet ergens vandaan komen. En nog meer belasting betalen op inkomen is ook niet eerlijk. Of moet de kinderopvang duurder? Of studeren? Zorg is niet gratis.

Mieke

Wat jij zegt klopt maar ergens steekt het mij dat als je zuinig leeft zoals mijn oma deed je gestraft wordt met een hogere eigen bijdrage dan als je wel al je geld uitgegeven hebt ergens vind ik dat die hogere bijdrage ook moet tellen voor iemand die hetzelfde inkomen had en had kunnen sparen.

Maar waarom dees

Daar heeft je oma toch zelf voor gekozen?

Blijkbaar vond zij dat fijn.

Ze had er ook een cruise van kunnen maken naar Antarctica. Dat was ook een keuze geweest.

En hoe zie je d a t dan voor je? Als mensen wel 2 elektrische fietsen gekocht hebben, elk jaar een cruise gemaakt hebben, de kinderen meenamen op vakantie etc. Er is geen spaargeld meer. Geen vermogen want het betreft een huurwoning. Van welk geld moet er dan de eigen bijdrage betaald worden?

Wij hebben zelf ook spaargeld omdat wij dat fijn vinden. Ik ga dat ook niet allemaal uitgeven om te voorkomen dat ..... IK denk dat heel veel mensen zo denken.

En uiteindelijk zit het meeste vermogen in de woningen van mensen en niet op de spaarrekening.

Dat is pas erg

Dees "Wat jij zegt klopt maar ergens steekt het mij dat als je zuinig leeft zoals mijn oma deed je gestraft wordt met een hogere eigen bijdrage "
Iedereen betaalt een eigen bijdrage. De bijdrage is inkomens/vermogens afhankelijk. Maar het is nog helemaal de vraag of jouw oma in een verpleeghuis terecht komt. Als ze dat geld wat ze heeft nu wel aan zichzelf uit gaat geven (om in beweging te blijven, om zichzelf goed te verzorgen, om de goede dingen te eten) dan komt ze waarschijnlijk ook helemaal niet in een verpleeghuis.

Dat zou fijn zijn.

Er zijn nogal wat oudjes die hun vermogen angstvallig onaangebroken laten ten koste van zichzelf, in de veronderstelling na hun dood de kinderen een schenking te doen.
Die belanden in een verpleeghuis met geëscaleerde gezondheidsproblematiek en moeten vervolgens alsnog het geld aanspreken voor meer intensieve zorg.
Kijk, dat is zonde.

Natuurlijk is er geen schenkhistorie

Het verhaal van de topic starter is toch duidelijk? Het geld dat topic starter aan zichzelf wil gaan schenken, gaat komen uit de opbrengst van de verkoop van het huis. Op dit moment is dat geld er niet en zijn er dus geen schenkingen. Dus er is geen schenkhistorie.

Mensen die reageren dat die schenkingen niet mogen, hebben prima gelezen, hoor!

Klopt syboor

Als er voorheen niet geschonken werd zal er nu geen toestemming voor worden gegeven.

Verder deel ik de mening dat je of schenkt aan alleen de kinderen (vooruitlopend op de erfenis). Als je wel schenkt aan de kleinkinderen dan is dat gewoon een schenking. Dat wordt later dan niet weer herverdeeld bij de erfenis.

onze ervaring; ik vind het wel mee vallen

Mijn ouders hebben behoorlijk wat spaargeld en leven zeer zuinig. Mijn vader is dementerend en opgenomen in het verpleeghuis. Eerst heeft hij thuis allerlei zorg gehad. De persoonlijke verzorging kent geen eigen bijdrage en de begeleiding was 18,50 per 4 weken.
Toen hij een wlz indicatie kreeg betaalde hij een stuk meer. Maar daar kwam ook veel zorg voor. Nu hij is opgenomen kost het 460 euro per maand. Ik vind dit echt niet veel hoor. Hij wordt volledig verzorgd daar. Kwalitatief goede zorg. Ze sparen nog steeds honderde euro's per maand. Ik besef dat het anders wordt als mijn moeder ooit opgenomen wordt, dan zal het huis verkocht moeten worden.
Ik heb naar de erfbelasting gekeken. Ik begreep dat iedere kind 125.000 belasting vrij krijgt en daarna circa 20% erfbelasting moet betalen. Ik vind dat ook best meevallen. Inderdaad het geld van die goede zorg moet ergens vandaan komen.
Geld zorgt inderdaad dat je keuzes kunt maken. Toen het met mijn vader mis dreigde te gaan heb ik ook een particulier bedrijf gebeld. Nachtzorg zou 10.000 euro per week koste. De dag erna kon er nachtzorg vanuit de wlz komen.

Dat klopt volgens mij niet

Dat van die erfbelasting. Of is dat onlangs veranderd?

In inderdaad, bij opname in een verpleeghuis, met nog een zelfstandig wonende partner valt die eigen bijdrage best mee.

Was vergelijkbaar met de lage bijdrage die mijn vader het eerste half jaar moest betalen. Na een half jaar zou dit oplopen naar 3000 euro per maand.

Ginny

De eerste 20.000 ongeveer is belastingvrij, daarna betaal je tot ongeveer 125.000 euro 10% daarna is het 20%. Althans dit is voor partner en kinderen. Kleinkinderen betalen 18% tot 125.000 en daarboven 36%.

Vind wel grappig dat gevraagd wordt "klopt dat?". Luiheid siert de mens, 1 blik op de site van de belastingdienst zegt genoeg.

Vlinder

Mijn oma koos voor zuinigheid omdat ze heeft ervaren hoe geld achter de hand hebben in geval van oorlog, crisis en nood erg fijn is. Ze heeft de oorlog meegemaakt en die zuinigheid is daar ontstaan en altijd zo gebleven. En zoals ik al eerder meldde het maken van verre reizen (vaak jaarlijks of vaker) is voor velen uit die generatie een luxe die ze niet of nauwelijks kennen.

De irritatie is vooral dat er bij bezittingen geen rekening gehouden wordt met spullen en alleen met harde cash.