Ervaringen van ouders

Nikus

Daar heb je helemaal gelijk in. Een kraamverzorgster moet zich altijd op de achtergrond houden inderdaad, maar denk dat het wel net wat meer stoort als er al wat aan de hand is.

Marja, toegevoegde waarde dan?

Ik vraag me na het lezen van dit draadje en met onze eigen ervaringen in het achterhoofd (twee keer uitgestelde kraamzorg na premature bevallingen, de eerste keer ronduit waardeloos en energievretend, de tweede keer iemand die helemaal niet mijn type was maar wel zeer ervaren en die het gewoon heel goed deed) wat de toegevoegde waarde is van een kraamverzorgster in zo'n intens moeilijke periode.
Natuurlijk is het heel belangrijk om voor de moeder 'te zorgen', de controles te doen (hoewel ik niet zo goed weet wat die controles dan zijn; heb ik zelf nooit gehad), zij is tenslotte wel moeder geworden. Daarnaast mogen 'lichte huishoudelijke werkzaamheden' worden uitgevoerd. Wat is dan dan precies? Wanneer zijn het geen 'lichte' werkzaamheden meer, maar wordt het echt 'het huishouden doen'?
En verder schrijft Marja dat het de taak van een kraamverzorgster is om 'het gezin bij te staan'. Wat is dat dan precies? Ik denk dat dat vragen zijn die je aan het begin van de kraamtijd duidelijk moet krijgen. Er ook rekening meehoudend dat dat in de loop van de dagen nog bijgesteld kan worden.
De tijd die een kraamverzorgster normaal gesproken gebruikt voor de zorgen van moeder èn kind (helpen bedje opmaken, adviezen geven, badje, borstvoeding e.d.) is nu 'over'. Dat is natuurlijk verschrikkelijk, ook voor de kraamverzorgster. Aan de andere kant is het voor de ouders van het kindje natuurlijk wel druk. Zij moeten veel regelen, vaak veel bezoek ontvangen en als de ouders het prettig vinden dat de kraamverzorgster daarbij een rol heeft in bijvoorbeeld huishoudelijke taken of bezoek ontvangen, koffie inschenken en dergelijke dan geloof ik dat me dan maar even die Arboregels of wat dan ook over dat huishouden heen zou zetten.
Ik heb natuurlijk de ervaring niet, maar als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, thuiskomen met kind in het ziekenhuis en later het overlijden van ons mannetje en de hectiek die komt kijken bij het regelen van een begrafenis, dan zou ik er zou geloof ik niet voor kiezen om die dingen door een kraamverzorgster te laten doen. De huishoudelijke dingen dan. Liever een familielid die ons goed zou kennen en die ons ook emotioneel (meer) tot steun zou kunnen zijn.

Overigens zou ik meteen gaan stijgeren van je allereerste zin al in dit draadje:
"Ik begrijp heel goed hoe ontzettend verdrietig en verscheurend het is om een kindje te verliezen." Misschien heb jij ook de ervaring van het verliezen van een kind maar als dit niet zo is dan zou ik dit nooit, maar dan nooit tegen een ouder zeggen bij wie je komt 'kramen'. Je zou best kunnen zeggen dat je begrijpt dát het heel verdrietig en verscheurend het is, maar niet hóe. Jij impliceert daarmee namelijk te weten hoe het voelt om een kind te verliezen en dat kun je niet als je dat niet hebt ervaren. Gelukkig.

Heli

Zit helemaal met je op 1 lijn! Zeker wat betreft dit zinnetje:

Ik heb natuurlijk de ervaring niet, maar als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, thuiskomen met kind in het ziekenhuis en later het overlijden van ons mannetje en de hectiek die komt kijken bij het regelen van een begrafenis, dan zou ik er zou geloof ik niet voor kiezen om die dingen door een kraamverzorgster te laten doen. De huishoudelijke dingen dan. Liever een familielid die ons goed zou kennen en die ons ook emotioneel (meer) tot steun zou kunnen zijn.

Dit is zo waar wat je schrijft. De kraamverzorgster in deze kon het bijna niet goed doen. Dat kan en mag je niet bij een kraamverzorgster neerleggen. Ze is namelijk een inbreuk op de privacy die je zo hard nodig hebt!

Anders vind ik het toch als er een overleden babietje is er is kraamzorg. Dan mag je verwachten dat er binnen de opleiding aandacht geweest is voor deze situaties. Dus ik juich de scriptie van Marja toe.

Overigens wil ik wel kwijt dat een kraamverzorgster natuurlijk niet de competenties voor een psychologe of rouwdeskundige hoeft te hebben. Je moet de lat niet te hoog leggen.

Ik klaagde ooit eens tegen mijn moeder over het ontbreken van empathie en compassie van een verpleegkundige in het ziekenhuis die mijn zoon verzorgde. Haar antwoord op mijn geklaag was verhelderend. Nikus, ze zijn "maar" verpleegkundige, je hebt je verwachtingen ten hoog. Hiermee bedoelde ze dat een verpleegkundige niet is opgeleid om te begrijpen hoe het is om een doodziek kind te hebben dat gaat overlijden. Dat was voor mij een eye opener!

Enige compassie mag je verwachten maar blijf wel binnen de grenzen van het haalbare met je verwachting.

Yura

Ja natuurlijk mag je verwachten dat mensen zich op de achtergrond houden in pijnlijke situaties maar dan leg je de lat wel hoog. Het is hel lastig om het goed te doen als je als buitenstaander in een dergelijke situatie komt. Verdriet en blijdschap naast elkaar. Nou reageer dan maar eens goed! Uit eigen ervaring weet ik dat alles fout is in dergelijke situaties. En dat is niet erg maar daar moet je als kraamverzorgende wel mee kunnen omgaan. Ach en leeftijd en ervaring zegt in deze niets. Het is persoonsgebonden. Het gaat om de natuurlijke eigenschappen ie je als mens hebt naast je deskundigheid.

Kijk naar artsen, vaak goed in hun werk maar menselijkheid is ver te zoeken! Het een is niet automatisch verbonden aan het ander. Een totaalpakkketje in dergelijke situaties is een utopie!

Slechte ervaring

Ik heb een slechte ervaring met mijn kraam'hulp'. Na een aantal miskramen ben ik eindelijk bevallen. Zware bevalling gehad. Dus ik zag er naar uit de steun van mijn kraamhulp te krijgen. Wat schetst mijn verbazing??? ZIJ moet háár verhaal bij mij kwijt, omdat ze net een miskraam heeft gehad en dat ze het zo moeilijk vond om met míjn baby geconfronteerd te worden. Ik was haar eerste gezin waar ze kraamde na haar miskraam. Ik zou ook als tip mee willen geven, stuur AUB iemand met levenservaring (wat oudere) stabiel iemand naar een gezin waar het kindje van overleden is. Het laatste waar een ouder op zit te wachten is dat zij de kraamhulp moet aanhoren en steunen... Ik deed vaak maar net of ik sliep, anders kwam ze weer bij mijn bed zitten haar verhaal te doen. nee, ik heb geen leuke kraamtijd gehad. Ze wilde niet eens het eten gewassen en geschild klaarzetten terwijl ik niet op mijn benen kon staan (bekkeninstabiliteit). Ookal is mijn verhaal niet helemaal wat je gevraagd hebt, daarom wilde ik mijn ervaring hier wel even neerzetten. Mischien heb je er wat aan in je onderzoek! Succes!

Levenservaring geen garantie

Levenservaring is geen garantie op een goede beroeps attitude.

Het lijkt mij handig als er richtlijnen worden ontwikkeld voor dit soort gezinnen waar de kv moet werken. Of dat er per bureau een x aantal special opgeleide mensen komen. Er zijn zoveel oplossingen denkbaar maar dan moet het wel binnen de organisatie worden opgepakt.

Levenservaring biedt namelijk geen garanties. Zo kreeg ik vorig jaar na anderhalve week ziekenhuis waarvan 3 dagen IC een verzorgende die 35 jaar geleden ook haar kind was verloren en in mij een lotgenoot zag. Het enige waar ik mee bezig was dat was met het op de been komen. Dat kindje van die verzorgende boeide mij totaal niet! Ik heb haar dat vriendelijk aan haar verstand gepeuterd. Dat dit niet lukt tijdens een kraamperiode waarin je nog afscheid moet nemen van je kindje is helder. Dus dan is inderdaad de organisatie het aangewezen instituut om het op te pakken.

Maar ze zijn er wel....nikus

Maar ik wil dan wel even kwijt dat zulke parels wel bestaan.
De mannelijke verpleegkundige met enorme grote handen die zo liefdevol met onze prematuur omging. Die ons zo goed bijstond toen ze overleed. De lieve verpleegkundige die dienst had toen onze eerste baby werd geboren, een kaart stuurde toen ze overleed, en als een wonder vijf jaar daarna de bevalling begeleidde van onze tweede baby. De mannelijke verpleegkundige die onze eerste baby verpleegde tot ze naar de IC van een ander ziekenhuis moest...want hij kwam bij onze tweede baby naar de afdeling om hem te bewonderen.

Nikus

"...Dit is zo waar wat je schrijft. De kraamverzorgster in deze kon het bijna niet goed doen. Dat kan en mag je niet bij een kraamverzorgster neerleggen. Ze is namelijk een inbreuk op de privacy die je zo hard nodig hebt!..."

Nee, het is niet WAAR wat ik schrijf. Ik DENK dat ik het zo zou voelen, maar ik WEET dat niet want ik heb Godzijdank die ervaring niet.

Ik vraag me gewoon echt af; wat is de toegevoegde waarde van een kraamverzorgster als je baby is overleden.
Heel letterlijk genomen: wat doe je dan naast de controles van de moeder en het lichte huishoudelijke werk? Hoeveel uren kom je in een gezin en hoe vul je die in? Wat versta je onder 'het gezin bijstaan'. Dat is een heel breed begrip; ik zie het voor me als iemand die een schouder om je heen slaat en/of goede adviezen geeft, maar of je daar op zit te wachten in die situatie, omdat je de kraamverzorgster waarschijnlijk persoonlijk niet kent, vraag ik me af. Maar misschien interpreteer ik het 'bijstaan van het gezin' wel verkeerd en wordt er heel iets anders onder verstaan.

Overigens ben ik het niet helemaal eens met je moeder; natuurlijk weet een verpleegkundige niet hoe het voelt om een kind te hebben dat gaat overlijden. Maar een verpleegkundige die op een afdeling werkt waar wel eens kinderen overlijden zijn wel opgeleid om ouders te ondersteunen. Natuurlijk kan de een dat beter dan de ander maar emphatie en compassie is naast een goede verzorging van je kind wel het minste wat je kan verwachten van een kinderverpleegkundige. (En jemig, wat hebben wij dan toch een mazzel gehad daar op de PICU in Maastricht.)

correctie: En jemig, wat hebben wij dan toch een mazzel gehad met het verpleegkundig personeel en de artsen, het hele team, daar op de PICU in Maastricht. Veel mazzel in het algemeen was het niet...

Bastet

Mooi, die man met zijn grote handen waarin Lio lag.

Ja ze bestaan. Dat ontken ik ook niet.

Wij hebben ook zulke parels gehad en nog zijn ze er in mijn leven. Sterker nog, het zijn er meer dan de negatieve ervaringen.

Maar het is niet vanzelfsprekend bedoel ik maar te zeggen. De andere kant zagen we ook! Wij kennen beide kanten!

Heli

Op elke kinderafdeling overlijden kinderen, dat is geen garantie dat ze daar ook mee om kunnen gaan. En ik vind het echt dat je dat ook niet mag verwachten.

Wat betreft de PICU, dat is een gespecialiseerde afdeling waar ze vaker te maken hebben met leven en dood. Dus dat daar de ervaring hoger ligt is evident en daar handelt men naar.

Nog een x heli

Nee, het is niet WAAR wat ik schrijf. Ik DENK dat ik het zo zou voelen, maar ik WEET dat niet want ik heb Godzijdank die ervaring niet.

Daar heb je een goed punt

Pelle

Mijn vraag over toegevoegde waarde van een kraamverzorgster heeft niets te maken met het al dan niet thuis zijn van de partner. Het lijkt me namelijk logisch dat de partner thuis is. Zijn kind is namelijk overleden! Ik denk dat hij wel wat anders aan zijn hoofd heeft dan het huishouden...

Je bent nog altijd

kraamvrouw, ook al leeft je kind niet meer..

Andere kraamvrouwen worden vertroeteld, als kraamvrouw van een overleden kindje heb je geen tijd om uit te rusten, er moet een begrafenis geregeld, mensen komen langs, je bent de hele dag in de weer..

Kraamvrouwen met een levend kindje krijgen ook huishoudelijke ondersteuning van de kraam, waarom zou een gezin met een levenloos kind deze zorg niet kunnen krijgen?

Pelle je hebt geen benul, de vader zou niet ontredderd en druk zijn, die kan dan wel even het huishouden doen???

Zalig zijn de onwetenden, zullen we maar zeggen..

Jeeeeeee

Jee, pelle, enig idee hoe je volkomen niet weet waar je het zoeken moet als je kind overlijdt? Nee, je hebt geen idee, gelukkig maar, maar denk eens na.

Maar....

Kraamverzorgenden doen best wat in huis, als je volledige hulp hebt aangevraagd...en dat komt dan zeer van pas. Of je moet het niet willen, wij hadden helemaal geen zin in andere mensen.

Maar

Pelle, als je je berichtje terugleest dan wekt het wel de suggestie dat volgens jou de partner dan voor het huishouden ingezet kan worden. Maar ik begrijp dat je dat niet bedoeld.

Mien, je schrijft over dat je nog altijd kraamvrouw bent en dat is natuurlijk ook zo. Ik bedoel ook niet dat er geen kraamverzorgster moet komen. Maar ik vraag me af wat dan haar taken 'moeten' zijn als ze geen of alleen maar lichte huishoudelijke werkzaamheden (wat dat dan ook mag wezen) wil verrichten. De controles van de kraamvrouw doen en hoogstwaarschijnlijk ook helpen met het afbouwen van borstvoeding maar als dat het alleen is dan houdt ze natuurlijk veel tijd over.
In die zin vraag ik me dus af; hoe 'moet' ze dan die overgebleven tijd invullen.

Ik kan natuurlijk alleen maar afgaan op mijn eigen ervaringen; weet godzijdank niet hoe het voelt om thuis te komen met een overleden kindje.
Ik kwam wel thuis zonder kind, twee keer, die lagen nog in het ziekenhuis maar dat is natuurlijk geen vergelijking. Wel is het zo dat ik bij onze oudste twee dagen na de bevalling, tig hechtingen rijker na een vacuumbevalling en knip, naar huis moest.
Ik was kraamvrouw maar er was geen kraamhulp en ik werd ook niet gecontroleerd. In het ziekenhuis werden die eerste twee dagen mijn bloeddruk gemeten, ik werd getempt en er werd gevoeld of mijn baarmoeder wel goed genoeg slonk. Pas een dag of vier na mijn thuiskomst kwam de verloskundige langs om de hechtingen te beoordelen en nog es te voelen. Dat was het aan controles.
Bij de tweede moest ik na 36 uur het ziekenhuis verlaten (er stond drie dagen voor maar ik was woensdagavond bevallen, dus woensdag was 1 dag, donderdag 1 dag en vrijdags moest ik voor tienen weg zijn, ook 1 dag). In die 36 uur werden dezelfde controles gedaan en is mijn bloed onderzocht (omdat ik hoge koorts had tijdens de bevalling). Meer controles kreeg ik niet. Wel kreeg ik het advies om thuis te tempen omdat ik, achteraf gezien, kraamvrouwenkoorts had. Verder ook geen controles en net als de eerste keer ook pas na een dag of drie, vier de verloskundige aan huis.
Na beide bevallingen reed ik na die twee dagen zelfstandig twee of drie keer naar het ziekenhuis om mijn kind te bezoeken. Niks geen kraamtijd.
De uitgestelde kraamzorg die bij thuiskomst van onze kinderen kwam bestond uit uitleg over hoe voedingstijden het handigst aan te pakken, hoe het bedje op te maken, hoe het handig aan te pakken met het badje en zo. Tenminste dat probeerde ze, maar ze vond het zo eng 'zo'n kleintje van net twee kilo' dat ze onze zoon eigenlijk niet eens durfde vast te houden. De eerste keer niks geen huishouden, helemaal niks. Zelfs niet de wc doen of de vaatwasser na visite inruimen. We hebben haar dan ook na twee middagen vol ergernis naar huis gestuurd. Ze had geen toegevoegde waarde.
Bij onze jongste had ik kraamzorg aangevraagd bij een ander bureau. Zij kon ons nauwelijks helpen met ons kind. Deze kreeg nog sondevoeding en hoe we ons kind in bad moesten doen wisten we natuurlijk al. Wel had zij binnen een uur het hele huishouden overgenomen. Voor ik het wist had ik schone lakens op mijn bed, waren de badkamer en de wc schoon en ging ze met een stofzuiger door het huis. Zij wilde dat we na al die tijd ziekenhuis lekker konden genieten. Eindelijk weer met z'n vieren. En als dat voor haar inhield dat ze het huishouden moest doen, dan was dat maar zo, ook al stond dat niet in haar taakbeschrijving.
Dat zijn mijn ervaringen. Toen ik kraamvrouw was, was er geen kraamverzorgster en dus ook geen controles, behalve die dan in het ziekenhuis en van de verloskundige.
Dat waar ik het meest aan heb gehad toen de kraamzorg dan wel kwam was degene die zonder het te vragen gewoon het huishouden ging doen. Zorgde dat er steeds verse koffie was, dat de wc schoon was, of stond er ineens een schaal fruit op tafel. Maar Marja geeft aan dat het niet de bedoeling is het huishouden te doen.

Ik vraag me dus af, wat behalve die controles dan wel?

Grrr...

nu zit ik dit draadje een beetje te vervuilen met mijn eigen ervaringen en dat is helemaal niet mijn bedoeling.
Ik probeer, nogal onhandig, uit te leggen waarom die vraag van mij komt.

Wel of niet huishouden

Ik vrees dat al dan niet bereid zijn tot huishouden ook afhangt van hetgeen je aanvraagt voor na de bevalling. Als je volledige dagen wilt, hoort zorgen voor een schoon bed, eten klaarmaken, sanitair bijhouden en wat was (geen achterstallige was van drie weken), beetje stofzuigen etc. er wel degelijk bij.
Vraag je alleen moeder en kind zorg aan, dan krijg je ook niet meer dan dat. Ik vrees dat kraamburo's niet flexibel genoeg zijn om na de bevalling het pakket aan te passen naar gelang de realiteit dat vraagt. En niet bedenken: er is geen baby, dus we steken op andere wijze onze handen uit de mouwen.

Bastet

Ik denk dat kraamverzorgenden dat zelf gewoon doen als ze een beetje gevoel in hun lijf hebben.
M.

Rembrand

Ja, als! maar die gave heeft niet iedereen, ik zie dat iniatief liever van het bureau zelf komen, dan kun je hen er ook op aanspreken. Anders wordt het een kwestie van mazzel hebben.

Niemand willen kwetsen

Lieve mensen, ik heb absoluut niemand willen kwetsen!
Ik heb jaren geleden een miskraam gehad, maar met mijn zin dat ik begrijp hoe ontzettend verdrietig en verscheurend het is om een kind te verliezen wil ik NIETS impliceren, dat is het ergste wat iemand kan overkomen.
En natuurlijk doen we als kraamverzorgende huishoudelijke taken zoals:het schoonhouden van het sanitair, de was,wat strijken, stof zuigen, bed verschonen zo nodig wat boordschappen en wat koken, maar dat is in ieder gezin verschillend, maar het moet niet zo zijn dat we enkel als huishoudster gezien moeten worden want dat zijn we niet. En wat ik bedoel met ouders bijstaan is:eventuele andere kinderen in het gezin opvangen, bijv. met ze naar buiten gaan enz. een luisterend oor bieden (voor wie dit wil) misschien wel wat dingetjes regelen zoals GGD(hielprik) of blije doos afbellen(voor wie dit wil) bezoek ontvangen en voorzien van drinken, zorgen voor wat te eten, evt foto's maken(er zijn ook ouders die er alleen voor staan)
Maar juist omdat ik het heel belangrijk vind dat deze ouders goede zorg moeten krijgen houd ik hier mijn scriptie over en wilde ik informatíe hebben van ouders over de dingen die zij juist belangrijk e/o gemist hebben. En inderdaad vind ik het ook heel belangrijk dat ouders iemand krijgen met veel ervaring, en is het misschien geen ervaring met het overlijden van een baby dan wel iemand met ervaring in de zorg zodat deze het inzicht heeft wat er gedaan moet worden.
Of je met iemand een "klik" krijgt is natuurlijk bij ieder verschillend wat de een fijn vind vind de ander verschrikkelijk. Ook de controle's van moeder moeten iedere dag gedaan worden, zij is een kraamvrouw en het is belangrijk om deze controles te doen om evt. complicaties te voorkomen.
Het was niet mijn bedoeling om vervelende reacties los te maken ik wilde alleen informatie voor mijn scriptie en bied mijn excuses als ik iemand gekwetst hebt!

Marja

Ik kan niet voor andere spreken, maar ik voel me helemaal niet gekwetst, en ik vind dat er een interessante discussie is ontstaan.

Marja e.a.

ik voel me ook niet gekwetst, de discussie is misschien juist iets waar je wat mee kunt?

@Heli, ik reageerde op Pelle, ik kan me, terugkijkend, voorstellen dat je je afvraagt wat je met een kraamhulp moet, als de verloskundige de controles zou kunnen doen..

Het zou dan alleen wel gemakkelijk (en fijn) zijn als iemand (of meerdere mensen) de huishoudelijke dingen over kunnen nemen, dan moet je wel familie (of een netwerkje) dichtbij hebben en ik vond het toen ook best moeilijk om hulp te vragen aan naasten omdat die ook allemaal zo ondersteboven (understatement) waren door het plotse overlijden..

Dan is het gemakkelijker om een ´vreemde´ te belasten met die taken..

Dat afbellen

daar zouik nou echt niet aan denken, en dan staan ze ineens op de stoep of ze bellen op.... goed zeg dat je daaraan denkt Marja!!!