Als je over je eigen uitvaart nadenkt...

Geen stilte en plechtigheid

Hallo allemaal,

Natuurlijk moeten mijn nabestaanden kiezen voor hun manier van afscheid. Maar ik heb zelf eigenlijk wel een paar wensen, waarvan de belangrijkste wens is, dat ik niet opgebaard wil liggen in een rouwcentrum.

Verder zou ik het liefst afscheid nemen op een manier dat mensen samen kunnen praten, dus niet achteraf, maar net voor ik gecremeerd word in een zaaltje ergens. Geen stiltes, toespraken of wat dan ook, maar een samenzijn, waarbij je verdriet en mooie momenten deelt. Liever niet in een crematorium. Als dat samenzijn afgelopen is, is mijn leven ook klaar en ga ik naar het crematorium en de mensen die aanwezig zijn naar huis.

Maar nogmaals, het is dan niet meer aan mij om dit soort keuzes te maken.

Hanna

Zelfgemaakte kist

Jaren geleden heeft mijn man mij beloofd dat hij voor mij een kist zal maken. Dit was naar aanleiding van de film 'Bye' van Ed van der Elsken. Deze fotograaf heeft zijn ziekteproces gefilmd en liet door een bevriend kunstenaar een bed en later zijn kist maken.
Toen ons zoontje overleden was heeft mijn man voor hem een kistje gemaakt. Hoe bizar ook, was het voor hem fijn om op deze wijze iets voor ons kind te kunnen doen en met zijn handen bezig te kunnen zijn. Ik hoop dat het hem ook gaat lukken, wanneer ik er niet meer zal zijn. Koffie en cake/koek vind ik ook niks, ik voel meer voor een borrel met lekkere hapjes in het plaatselijke café. De afscheidbijeenkomst mag van mij in het kerkje waar ik nu op kijk. Maar mochten man en kinderen andere ideëen hebben, dan moeten zij die vooral uitvoeren. Dat is ze wel toevertrouwd.

Oh hanny wat mooi

Dat zelfgemaakte kistje.....
Wij hadden een kistje laten maken dat we nog wel zelf in elkaar konden zetten. Was nog best een heel gepuzzel, en erg, erg goed voor ons. Heel bijzonder om dat zo te kunnen doen.

Ook al weet ik niet precies hoe en wat en waar

(en ach, dat weet niemand) toch wil ik graag dat er iets van toekomst, van hoop doorschemert in mijn afscheidsdienst.

Ik wil vanuit de kerk begraven worden, na een dienst met ook seculiere liederen, liefst voor alle kinderen iets wat zij speciaal vinden.

Als bijbellezing een psalm. 103 misschien. Of de psalm waarin staat 'Dag aan dag draagt Hij ons, die God is ons heil' - want hoe dan ook, daar vertrouw ik op, alle discussies en twijfels ten spijt.

Ik wil begraven worden. Liefst daar waar mijn man ook begraven wordt/is, de tijd zal het leren.

Geen koffie met cake, maar veel lekkers naar keuze.

Ja hanny

Zoiets heb ik ook voor ogen.
Mijn lichaam blijft thuis, daar kan iedereen die dat wil zijn of haar afscheid nemen. Van daaruit wordt alleen mij lichaam naar het crematorium gebracht. Geen sentimentele toespraken op een ongezellige plek, die ik zelf toch niet kan horen. Ieder heeft zijn eigen herinneringen en gedachten over mij en die mag hij voor zichzelf houden of opschrijven voor mijn gezinMijn gezinsleden mogen als zij dat willen iets met de as doen.
Met mij partner heb ik ook besproken dat dit mijn idee is voor als hij overlijdt. Hij vind dat prima want daar is hij toch zelf niet bij zegt hij.
Hoop dat het nog ff duurt, want ik vind het leven nog steeds bijzonder