Het belang van geloof

Doelloos door het leven

Ik lees een beetje snel door alles heen. Maar het woordje doellos bleef ik bij hangen.
Iemand die niet gelooft zou doelloos door het leven gaan begrijp ik? Ik heb het gevoel dat ik dezelfde ontwikkeling doormaak als Starry, grappig is dat. Ik heb ook ooit blij het woord agnost ontdekt. Dát ben ik verzuchtte ik toen opgelucht. Had hoe ik dacht tóch nog een naam. Maar ook dat dekt niet meer hoe ik tegenover het geloof sta. Ik ben er inmiddels zodanig van overtuigd dat de natuur zélf gewoon zo'n knap staaltje zelfontplooiïng is dat dat feit op zich een wonder is.
Alles eromheen is door mensen gecultiveerd. Dus ook de geestenwereld en het hiernamaals. Net zoals het moeilijk te bevatten was dat de wereld rond was is het blijkbaar nog steeds moeilijk te bevatten dat er na het leven gewoon niets meer is. En dat is hoe het naar mijn idee toch is. Voor mij is de dood dan ook geen doel, een eindpunt. Ik vind het zo tragisch als je hele leven in het teken van 'na de dood' staat? Als elk moeilijk moment in je leven een beproeving is om te zien of je wel hard genoeg gelooft? Mijn overtuiging is dat we het met hier en nu moeten doen. Het doel is dus naar mijn idee niet om al je pijlen te richten op het hiernamaals maar op het leven zelf. Ik zie dat niet als 'doelloos'. Je doel op aarde is niet meer en niet minder dan om voor nageslacht te zorgen (hoewel dat tegenwoordig niet zo grootschalig nodig is als vroeger), te regelen dat je tot je dood in leven blijft, dus je moet de middelen hebben om jezelf te onderhouden en dat je van je menselijke trekjes profiteert. Of dat nou vreugde is of verdriet, genot of afkeer... als je het maar bewust beleeft en je die eigenschappen niet onzegt omdat het zondig zou zijn om ze te hebben. Stelen is 'zondig' ja, maar plezier hebben niet.

De pijlen gericht

Kaaskopje, jij schrijft: "Ik vind het zo tragisch, als je hele leven in het teken van 'na de dood' staat? Als elk moeilijk moment in je leven een beproeving is om te zien of je wel hard genoeg gelooft?"
Ik ben gelovig, ik ben christen. Maar zó denk ik helemaal niet. Mijn leven staat niet alleen maar in het teken van "na de dood" en ik zie de moeilijke momenten in mijn leven absoluut niet als beproevingen van God om te zien of ik wel hard genoeg geloof. Ik moet er niet aan denken. Reken er dan maar op dat ik mijn geloof na het ziek worden en overlijden van mijn kindje hartstikke was kwijtgeraakt. Ik denk ook niet dat er veel christenen zijn die "al hun pijlen richten op het hiernamaals", Jezus liet ook zien hoe je je moet richten op het leven zelf, het hier en nu. Alleen dat dat niet "alles" was.
Ik ben erg blij dat ik het geloof heb, en ook in het leven na de dood geloof. Hoe jij het doel op aarde beschrijft snap ik wel, maar ik ben blij dat ik het geloof heb als een soort meerwaarde (voor mezelf dan he, voor een ander voegt het misschien niets toe, dat kan).
Ik zie het leven van nietgelovigen dus zeker niet als doelloos, maar je doelen liggen gewoon ánders.

Geerke

Ik chargeer/generaliseer natuurlijk een beetje, maar er is een groep christelijk gelovigen die zich echt uitsluitend op het hiernamaals richten en tijdens het leven zo min mogelijk frivoliteit mogen beleven. Het leven is om zoveel mogelijk te leven zoals de Here het graag wil zien: hard werken, veel bidden... alles voor de hemel. Plezier is van de Duivel, het leid je alleen maar af van het ene ware doel. Ik kan mij alleen maar afvragen hoe ze aan deze ideeën komen en heb er ook medelijden mee. Ik weet het hoor, deze mensen zijn extreem in hun geloof, zo zijn de meesten gelukkig niet.
Ik heb overigens lang aangenomen dat er wel iets is na de dood en ik kan niet met harde overtuiging zeggen dat er echt niets is. Net zo hard als dat Jantje hoopt dat hij bij de poort van Petrus komt (Jantje is katholiek) en misschien voor een dichte deur komt te staan omdat die poort er helemaal niet is, kan ik misschien wel voor een open poort terecht komen 'het bestaat dus toch!'
En toch vraag ik me iedere keer weer af hoe mensen die in een 'hemel' geloven dat zien voor dieren. Wat gebeurt er met een dierenziel?

Doelloos

Ik ben gelovig opgevoed maar op mijn 17e merkte ik dat ik niet meer geloofde.
Mijn buurvrouw bidt voor mij opdat ik toch (als agnost, misschien zelfs tegenwoordig meer atheist)in de hemel mag komen.Ik zeg dan: "als er een hemel is kom ik er heus wel in":Ik leidt een vreedzaam leven, hou rekening met het milieu, help dagelijks mensen die een moeilijk bestaan hebben,ondersteun arme vrienden financieel enz ...

Mijn buurvrouw geeft niets om het milieu, ze discrimineert homo's en andere groepen die een beetje anders zijn, wil geen asielzoekers in het land,roddelt naar hartelust, ontduikt de belasting, koopt tuinsets van fout regenwoudhout die ze na 2 jaar weer naar de stort brengt, stemt op Wilders enz. Ik vind dat ik veel meer naar de 10 geboden leef dan zij.Toch is zij ervan overtuigd dat er voor haar een plaats it gereserveerd en voor mij niet.De logica ontgaat mij.

Een van mijn cliënten zei toen ik dit verhaal vertelde: "Ja jij trapt die hemelpoort gewoon open als het moet

wat zullen we daar eens van zeggen...

Een mens kan de hemel niet verdienen (al zegt het gezegde van wel)
De klassieke christelijke opvatting is dat je gered wordt door Gods genade. Niet omdat je zo'n supermens bent. Door genade. (En Gods genade is ongetwijfeld heel wat ruimhartiger dan veel mensen denken)

Iedereen mankeert wel wat. Tegenover Gods grootheid en heiligheid steekt elk mens af.

Je buurvrouw doet in jouw ogen bijzonder veel fout, maar in haar ogen is jouw grootste probleem dat jij niet gelooft: dat je Gods genade niet wilt zien.
Jullie zitten gewoon op een totaal verschillende golflengte.

Maar goed, het is een lastige discussie.
Laat elkaar in waarde (en je zou best als de sfeer er op een dag naar is een paar van die rare gewoonten van haar kunnen confronteren met de bijbel, want inderdaad, er zit veel onlogisch in!)

Hemeldeuren intrappen is niet aan de orde. Andere deuren evenmin.

tonny

buur

Hemeldeuren intrappen lijkt me inderdaad lastig.

Ik heb veel gelovige vrienden en familieleden.Geen punt, we hebben er leuke gesprekken over.Eigenlijk staat we hetzelfde in het leven.

Buurvrouw weet hoe ik erover denk maar heeft iets van: "Tja wat maakt het uit wat ik doe en hoe ik leef , ik kom wel in de hemel en jij niet want ik ga naar de kerk en jij niet".Bovendien haalt ze dan argumenten uit de Bijbel die juist weer de tien geboden tegenspreken.Heel wonderlijk vind ik dat.

Laatst schrok ze wel even toen ik haar vertelde dat Jezus nooit iets over homosexualiteit heeft gezegd.Zoveel bijbelkennis had ze denk ik niet verwacht.

Damajo

Gelukkig

Die verdeling wie wel / niet naar de hemel.... gelukkig gaan wij daar niet over.
God ziet het hart aan!

Damajo@

Mensen die tegen homofilie zijn grijpen waarschijnlijk terug naar het verhaal van Sodom en Gomorra.

Ach ja

ik zou zo graag een verhaal in een van de evangelieën zien staan waarin Jezus in gesprek is met een homoseksueel. Lijkt me prachtig en dan zijn we meteen van alle discussies op dit front af. Wie weet vinden ze ooit nog eens zo'n tekst maar dat zal vast niet meer na al die eeuwen.

Sodom en Gomorra en gedeelten over homoseksueel gedrag zoals Paulus beschrijft gaan over iets anders dan een relatie tussen twee mensen.

tonny

Tonny

"Sodom en Gomorra en gedeelten over homoseksueel gedrag zoals Paulus beschrijft gaan over iets anders dan een relatie tussen twee mensen."
Mooi gezegd.