Zus

Mijn zus is anderhalf jaar geleden verhuisd naar de andere kant van het land. Gewoon omdat ze daar zin in had, niet voor werk of zo. Ze heeft nog wel eens verplichtingen hier in de buurt en dan gaat ze er eigenlijk gewoon vanuit dat ze wel hier kan logeren. Op zich vind ik dat ook geen probleem, één van mijn kinderen is het huis uit dus er staat een bed dat meestal leeg is. (Ben al jaren gescheiden, dus geen man.)
Toch merk ik dat er wat dingetjes zijn die me irriteren. Ten eerste vind ik dat ze vaak een beetje anders met hygiëne omgaat dan ik. Ze helpt (heel aardig) mee met koken, maar wast haar handen niet voor ze het eten klaarmaakt. Als het nog gekookt of gebakken wordt vind ik dat niet zo'n probleem, maar bij salades vind ik het eigenlijk gewoon vies. Als ik vraag of ze even haar handen wil wassen lacht ze me een beetje schamper uit. Vaak loopt ze ook met haar schoenen over mijn badmatjes, vind ik ook niet fris omdat ik daar met mijn blote voeten op sta na het douchen. Maar ook dat vindt ze onzin en overdreven. Ik zeg dan maar niks tot ze weer weg is en dan doe ik mijn matjes in de was. Ik voel me dan net Truus de Mier, maar tegelijk baal ik dat ze zich niet gewoon aan mijn gewoontes kan aanpassen in mijn huis.
Bijkomende irritatie is dat ze mij hier heeft achtergelaten met hulpbehoevende bejaarde ouders. Ik vraag me af (en daar kom ik niet goed uit) of die irritaties over haar gedrag bij mij thuis ingegeven zijn door de irritatie dat ik alles alleen moet opknappen met onze ouders.
Een tijdje geleden kwam het tot een uitbarsting en zijn er niet heel aardige dingen gezegd over en weer, waarna ze opmerkte dat het wel hormonaal zou zijn bij mij (ik ben nogal heftig in de overgang). Ze is toen een tijdlang niet geweest. Nu vroeg ze of ze binnenkort weer kan komen logeren. Op zich fijn dat ze het vraagt en niet gewoon aankondigt dat ze komt, zoals ze dat eerst deed. Toch zie ik er ook tegenop. Ik wil geen ruzie met mijn zus, we hebben een heel kleine familie en ik zal uiteindelijk ook met haar door één deur moeten als onze ouders nog slechter worden. Normaal ben ik ook niet zo'n deurmat, ik heb ook wel gebroken met vriendinnen omdat ze over mijn grenzen gingen. Maar met mijn zus lukt het niet om assertief te zijn. Mijn vriendinnen vinden mijn zus overigens een 'eng, kil wijf', zoals één van mijn vriendinnen mij in een dronken bui toevertrouwde :-)
Hoe kan ik het nou een beetje prettig houden voor iedereen en toch het idee hebben dat ik in mijn eigen huis mijn eigen standaard mag bepalen?